Rozdział XIII-I, str. Spis treści Rozdział XIII-I. 1. Przeznaczenie obiektu budowlanego, rodzaj prowadzonej działalności. 2. Kategoria zagrożenia ludzi. 3. Procesy technologiczne. 4. Materiały stosowane w produkcji i magazynowaniu. 5. Warunki budowlane ze względu na bezpieczeństwo pożarowe. 6. Podział budynku na strefy pożarowe oraz występowanie pomieszczeń, których elementy budowlane wymagają zachowania odpowiedniej klasy odporności ogniowej. 7. Powierzchnia strefy pożarowej. 8. Usytuowanie obiektu budowlanego z uwagi na bezpieczeństwo pożarowe. 9. Charakterystyka zagrożenia wybuchem. 10. Instalacje użytkowe: elektryczna, odgromowa (piorunochronna). 11. Uzgodnienie pod względem ochrony przeciwpożarowej. 12. Weryfikacja odstępstw od wymagan obowiązujących przepisów techniczno-budowlanych. 13. Warunki ewakuacji i elementy wykończenia wnętrz i wyposażenia stałego. 14. Elementy wykończenia wnętrz i wyposażenia stałego. 15. Przygotowanie obiektu budowlanego do prowadzenia działań ratowniczo-gaśniczych.
Rozdział XIII-I, str. 2
Rozdział XIII-I, str. 3 Rozdział xiii-i 1. Przeznaczenie obiektu budowlanego, rodzaj prowadzonej działalności. Budynki mieszkalne wielorodzinne przeznaczone są do pełnienia funkcji mieszkaniowej. W niniejszym rozdziale omówimy wymagania bezpieczeństwa pożarowego dla budynków mieszkalnych wielorodzinnych niskich o wysokości do 4 kondygnacji nadziemnych włącznie (parter trzecie piętro, albo poddasze użytkowe nad drugim piętrem). 2. Kategoria zagrożenia ludzi. Ze względu na zagrożenie ludzi budynki mieszkalne wielorodzinne zaliczane są do kategorii zagrożenia ludzi ZLIV budynki mieszkalne oraz części mieszkalne budynków stanowiące odrębne strefy pożarowe. Budynek mieszkalny wielorodzinny, jeżeli jest samodzielnym budynkiem, lub stanowi część zespołu budynków mieszkalnych, np. osiedla mieszkaniowego, albo mieszkalna strefa pożarowa w innym budynku, powinny stanowić odrębną strefę pożarową oddzieloną od innych obiektów, stref pożarowych, pasami wolnego terenu o szerokości, które określa Tabela 7, albo elementami oddzielenia przeciwpożarowego patrz Tabela 2. Zgodnie z wymogami prawa budowlanego, wszystkie obiekty budowlane mieszkaniowego budownictwa wielorodzinnego i użyteczności publicznej powinny mieć zapewnione niezbędne warunki do korzystania z nich przez osoby niepełnosprawne, w szczególności poruszające się na wózkach inwalidzkich. Nie oznacza to, że są przeznaczone przede wszystkim do użytku przez ludzi o ograniczone zdolności poruszania się, dlatego nie będą zaliczane do ZLII. 3. Procesy technologiczne. W budynkach mieszkalnych wielorodzinnych nie występują procesy produkcyjne ani materiały niebezpieczne.
Rozdział XIII-I, str. 4 4. Materiały stosowane w produkcji i magazynowaniu. W budynkach mieszkalnych wielorodzinnych nie prowadzi się produkcji i magazynowania materiałów palnych w rozumieniu jak dla obiektów produkcyjnych i magazynowych. W obiektach tych występują materiały palne w postaci elementów wyposażenia lokali mieszkalnych. 5. Warunki budowlane ze względu na bezpieczeństwo pożarowe. Budynki mieszkalne wielorodzinne zaliczane do kategorii zagrożenia ludzi ZLIV budynek wyłącznie o przeznaczeniu mieszkaniowym, albo mieszkaniowe strefy pożarowe zlokalizowane w innych budynkach, należy projektować w następujących klasach odporności pożarowej budynków, z zachowaniem odpowiedniej klasy odporności ogniowej elementów budynku. Tabela 1 Klasa odporności pożarowej budynków mieszkalnych wielorodzinnych niskich i związana z nią klasa odporności ogniowej elementów budynku. Wysokość budynku Kategoria zagrożenia ludzi Klasa odporności pożarowej 5), *) Klasa odporności ogniowej elementów budynku główna konstrukcja nośna konstrukcja dachu strop 1) ściana zewnętrzna 1),2) ściana wewnętrzna 1) przekrycie dachu 3) 1 2 3 4 5 6 7 8 9 niski ZLIV D R30 REI30 EI30 (o i) Opis indeksów 1 5 i oznaczeń jak do tabeli 7 w rozdziale Podstawowe pojęcia bezpieczeństwa pożarowego budynków. Klasa odporności ogniowej przegród wewnętrznych oddzielających mieszkania lub samodzielne pomieszczenia mieszkalne od dróg komunikacji ogólnej oraz od innych mieszkań i samodzielnych pomieszczeń mieszkalnych w budynkach mieszkalnych wielorodzinnych niskich powinna wynosić dla ścian budynku EI30. W mieszkaniach oraz w samodzielnych pomieszczeniach mieszkalnych dopuszcza się wykonywanie ścian wewnętrznych nierozprzestrzeniających ognia, bez wymaganej klasy odporności ogniowej EI30.
Rozdział XIII-I, str. 5 Elementy budynku mieszkalnego wielorodzinnego niskiego powinny być nierozprzestrzeniające ognia. Dopuszcza się stosowanie słabo rozprzestrzeniających ogień elementów budynku mieszkalnego wielorodzinnego o jednej kondygnacji nadziemnej, a także ścian zewnętrznych w budynku niskim. Jeżeli budynek mieszkalny wielorodzinny jest zlokalizowany w odległości od innych obiektów mniejszej niż określa Tabela 7, albo mieszkalna strefa pożarowa jest zlokalizowana w budynku, którego pozostałe strefy pożarowe są klasyfikowane do innych kategorii zagrożenia ludzi, wówczas mieszkalną strefę pożarową (również strefę pożarową samodzielnego budynku mieszkalnego) i każdą inną strefę w budynku należy projektować z zachowaniem klasy odporności ogniowej elementów stanowiących oddzielenie przeciwpożarowe, którą określa Tabela 2. Tabela 2 Klasa odporności ogniowej elementów oddzielenia przeciwpożarowego budynków mieszkalnych wielorodzinnych niskich oraz zamknięć otworów w tych elementach. Klasa odporności pożarowej budynku elementów oddzielenia przeciwpożarowego ścian i stropów, z wyjątkiem stropów w ZL stropów w ZL Klasa odporności ogniowej drzwi przeciwpożarowych lub innych zamknięć przeciwpożarowych drzwi z przedsionka przeciwpożarowego na korytarz i do pomieszczenia na klatkę schodową*) 1 2 3 4 5 6 D REI60 REI30 EI30 EI15 E15 *) Dopuszcza się osadzenie tych drzwi w ścianie o klasie odporności ogniowej, określonej dla drzwi w kol. 6, znajdującej się między przedsionkiem a klatką schodową. W ścianie oddzielenia przeciwpożarowego dopuszcza się wypełnienie otworów materiałem przepuszczającym światło, takim jak luksfery, cegła szklana lub inne przeszklenie, jeżeli powierzchnia wypełnionych otworów nie przekracza 10% powierzchni ściany, przy czym klasa odporności ogniowej wypełnień nie powinna być niższa niż:
Rozdział XIII-I, str. 6 Tabela 3 Klasa odporności ogniowej przepuszczających światło wypełnień otworów w ścianach oddzielenia przeciwpożarowego, które nie przekraczają 10% powierzchni tej ściany. Wymagana klasa odporności ogniowej ściany oddzielenia przeciwpożarowego Klasa odporności ogniowej wypełnienia otworu w ścianie będącej obudową drogi ewakuacyjnej innej 1 2 3 REI60 EI30 E30 Wypełnienie to nie stanowi okna w ścianie oddzielenia przeciwpożarowego. W ścianach oddzielenia przeciwpożarowego nie dopuszcza się stosowania okien. 6. Podział budynku na strefy pożarowe oraz występowanie pomieszczeń, których elementy budowlane wymagają zachowania odpowiedniej klasy odporności ogniowej. 6.1. Strefy pożarowe. Budynki mieszkalne wielorodzinne posiadają strefy pożarowe ZLIV, wykonane w klasie odporności pożarowej budynków i z zachowaniem wymaganej klasy odporności ogniowej elementów oddzielenia przeciwpożarowego, którą określają Tabela 1, Tabela 2 i Tabela 3. 6.2. Kotłownie, składy opału. Kotłownie i składy opału, zlokalizowane w budynkach mieszkalnych wielorodzinnych, zapewniające zasilanie tych budynków w energię cieplną, należy projektować z zachowaniem klasy odporności ogniowej obudowy i zamknięć otworów w ścianach kotłowni, składów paliwa stałego, żużlowni i magazynów oleju opałowego, którą określa Tabela 4. Tabela 4 Klasa odporności ogniowej obudowy i zamknięć otworów w ścianach kotłowni, składach paliwa stałego, żużlowniach i magazynach oleju opałowego. Rodzaj pomieszczenia ścian wewnętrznych Klasa odporności ogniowej stropów drzwi lub innych zamknięć 1 2 3 4 Kotłownia z kotłami na paliwo stałe, o łącznej mocy cieplnej powyżej 25 KW Kotłownia z kotłami na olej opałowy, o łącznej mocy cieplnej powyżej 30 KW EI60 REI60 EI30 EI60 REI60 EI30
Rozdział XIII-I, str. 7 Kotłownia z kotłami na paliwo gazowe, o łącznej mocy cieplnej powyżej 30 kw: w budynku niskim (N) i średniowysokim (SW) w budynku wysokim (W) i wysokościowym (WW) EI60 EI120 REI60 REI120 EI30 EI60 Skład paliwa stałego i żużlownia EI120 REI120 EI60 Magazyn oleju opałowego El120 REI120 EI60 Dla pomieszczeń, których klasę odporności ogniowej obudowy i zamknięć otworów w ścianach określa Tabela 4, klasę odporności ogniowej ścian zewnętrznych należy przyjmować zgodnie z zasadami, które określają Tabela 1, Tabela 2 i Tabela 3. Nie stawia się wymagań w zakresie klasy odporności ogniowej dla przegród zewnętrznych kotłowni z kotłami na paliwo gazowe, zlokalizowanej ponad dachem budynku, przy zachowaniu warunku, iż przegrody te powinny być wykonane z materiałów niepalnych. Pozostałe podstawowe wymagania dla magazynów oleju opałowego opisano w p. 26.19. 26.22. rozdziału Podstawowe pojęcia bezpieczeństwa pożarowego budynków. 6.3. Piwnice. W budynkach mieszkalnych wielorodzinnych niskich nie wymaga się oddzielenia przeciwpożarowego piwnic od pozostałej części budynku. 6.4. Poddasza. Jeżeli drzwi do piwnic znajdują się poniżej poziomu terenu, schody prowadzące z tego poziomu powinny być zabezpieczone w sposób uniemożliwiający omyłkowe zejście ludzi do piwnic w przypadku ewakuacji (np. ruchomą barierą). Tabela 5 Wyjście z klatki schodowej na strych lub poddasze powinno być zamykane drzwiami lub klapą wyjściową o klasie odporności ogniowej co najmniej: Wysokość budynku niski (N) Klasa odporności ogniowej drzwi lub klapy EI15
Rozdział XIII-I, str. 8 W budynkach mieszkalnych wielorodzinnych niskich poddasze użytkowe przeznaczone na cele mieszkalne lub biurowe powinno być oddzielone od palnej konstrukcji i palnego przekrycia dachu przegrodami o klasie odporności ogniowej EI30. 6.5. Kurtyny przeciwpożarowe, przepusty i przejścia instalacyjne. nie wymagają stosowania kurtyn przeciwpożarowych. Natomiast przepusty instalacyjne w elementach oddzielenia przeciwpożarowego w niskich budynkach mieszkalnych wielorodzinnych powinny mieć klasę odporności ogniowej EI wymaganą dla tych elementów, którą określają Tabela 2 i Tabela 3. 7. Powierzchnia strefy pożarowej. Strefy pożarowe budynków mieszkalnych wielorodzinnych należy projektować uwzględniając dopuszczalne powierzchnie przewidziane dla nich w przepisach techniczno-budowlanych, które określa Tabela 7. Tabela 6 Dopuszczalne powierzchnie stref pożarowych ZL budynków mieszkalnych wielorodzinnych niskich. Kategoria zagrożenia ludzi Dopuszczalna powierzchnia strefy pożarowej w m 2 w budynku o jednej kondygnacji nadziemnej (bez ograniczenia wysokości) w budynku wielokondygnacyjnym niskim (N) 1 2 3 ZLIV 10 000 8 000 Dopuszczalne powiększenie powierzchni strefy pożarowej przy zastosowaniu: Stałych urządzeń gaśniczych tryskaczowych o 100% 20 000 16 000 Samoczynnych urządzeń oddymiających uruchamianych za pomocą o 100% 20 000 16 000 systemu wykrywania dymu o 100% Jednoczesne stosowanie ww. urządzeń o 200% 30 000 24 000 Dopuszczalna powierzchnia strefy pożarowej ZL, obejmującej podziemną część budynku, nie powinna przekraczać 50% dopuszczalnej powierzchni strefy pożarowej tej samej kategorii zagrożenia ludzi, którą określa Tabela 7 dla pierwszej nadziemnej
Rozdział XIII-I, str. 9 kondygnacji tego budynku. Zmniejszenie dopuszczalnej powierzchni strefy pożarowej, nie dotyczy przypadku, gdy wyjścia ewakuacyjne z kondygnacji podziemnej prowadzą bezpośrednio na zewnątrz budynku. 8. Usytuowanie obiektu budowlanego z uwagi na bezpieczeństwo pożarowe. Tabela 7 Minimalne odległości pomiędzy budynkami nieoddzielonymi ścianami oddzielenia przeciwpożarowego. Rodzaj budynku oraz dla budynku PM maksymalna gęstość obciążenia ogniowego strefy pożarowej PM Q d w MJ/m 2 ZL Rodzaj budynku oraz dla budynku PM maksymalna gęstość obciążenia ogniowego strefy pożarowej PM Q d w MJ/m 2 IN PM Q d 1000 1000 < Q d 4000 Q d > 4000 1 2 3 4 5 6 ZL 8 8 8 15 20 IN 8 8 8 15 20 PM Q d 1000 8 8 8 15 20 PM 1000 < Q d 4000 15 15 15 15 20 PM Q d > 4000 20 20 20 20 20 9. Charakterystyka zagrożenia wybuchem. W budynkach mieszkalnych wielorodzinnych nie projektuje się stref zagrożonych wybuchem. 10. Instalacje użytkowe: elektryczna, odgromowa (piorunochronna). 10.1. Instalacja elektryczna. 10.1.1. Zasilanie. nie wymagają dwóch niezależnych źródeł zasilania. 10.1.2. Przeciwpożarowy wyłącznik prądu. Przeciwpożarowy wyłącznik prądu, odcinający dopływ prądu do wszystkich obwodów, z wyjątkiem obwodów zasilających instalacje i urządzenia, których funkcjonowanie jest niezbędne podczas pożaru, należy stosować w strefach pożarowych
Rozdział XIII-I, str. 10 budynków mieszkalnych wielorodzinnych o kubaturze przekraczającej 1 000 m 3. Należy go umieszczać w pobliżu głównego wejścia do obiektu lub złącza i odpowiednio oznakować. W przypadku budynków z wieloma klatkami schodowymi przeciwpożarowy wyłącznik prądu należy umieszczać w każdej klatce schodowej, przy wejściu do tej klatki z zewnątrz do budynku. Taki przeciwpożarowy wyłącznik prądu powinien wyłączać energię elektryczną w danej klatce schodowej i mieszkaniach do niej przyległych. Odcięcie dopływu prądu przeciwpożarowym wyłącznikiem nie może powodować samoczynnego załączenia drugiego źródła energii elektrycznej, w tym zespołu prądotwórczego, z wyjątkiem źródła zasilającego oświetlenie awaryjne, jeżeli występuje ono w budynku. 10.1.3. Instalacja odgromowa. Obowiązek wyposażenia obiektu budowlanego w urządzenia piorunochronne odnosi się do obiektów wymienionych w normach PN-EN 62305-1:2008 Ochrona odgromowa Część 1: Zasady ogólne; PN-EN 62305-3:2009 Ochrona odgromowa Część 3: Uszkodzenia fizyczne obiektów i zagrożenie życia. 11. Uzgodnienie pod względem ochrony przeciwpożarowej. Projekty budowlane niskich budynków mieszkalnych wielorodzinnych nie wymagają uzgodnienia pod względem zgodności w wymogami ochrony przeciwpożarowej przez rzeczoznawcę ds. zabezpieczeń przeciwpożarowych. 12. Weryfikacja odstępstw od wymagań obowiązujących przepisów techniczno-budowlanych. Procedura weryfikacji odstępstw od wymagań obowiązujących przepisów techniczno-budowlanych została opisana w rozdziale Uzgadnianie projektu budowlanego pod względem ochrony przeciwpożarowej. 13. Warunki ewakuacji i elementy wykończenia wnętrz i wyposażenia stałego. 13.1. Wyjścia ewakuacyjne. Pomieszczenia, szczególnie lokale mieszkalne w budynkach mieszkalnych wielorodzinnych, wymagają zapewnienia wyjść ewakuacyjnych w bezpieczne miejsce na zewnątrz budynku, albo do innej strefy pożarowej, bezpośrednio lub drogami ewakuacyjnymi.
Rozdział XIII-I, str. 11 13.1.1. Ilość wyjść ewakuacyjnych z pomieszczeń. Ze względu na przeznaczenie pomieszczeń w lokalach mieszkalnych dla zdecydowanie mniej niż 50 osób, nie wymagają one więcej niż jednego wyjścia ewakuacyjnego. 13.1.2. Szerokość i wysokość wyjść ewakuacyjnych. Najmniejsza szerokość w świetle ościeżnicy drzwi stanowiących wyjście ewakuacyjne z pomieszczeń w budynkach mieszkalnych wielorodzinnych niskich powinna wynosić 0,9 m, a w przypadku drzwi służących do ewakuacji do 3 osób 0,8 m. Wysokość drzwi ewakuacyjnych w świetle ościeżnicy, powinna wynosić co najmniej 2 m. Łączną szerokość drzwi w świetle, stanowiących wyjścia ewakuacyjne z pomieszczeń budynków mieszkalnych wielorodzinnych, należy obliczać proporcjonalnie do liczby osób mogących przebywać w nich jednocześnie, przyjmując co najmniej 0,6 m na 100 osób, z zachowaniem wymiarów minimalnych, o których mowa w akapicie poprzedzającym. Drzwi wieloskrzydłowe, stanowiące wyjście ewakuacyjne z pomieszczenia oraz na drodze ewakuacyjnej, powinny mieć co najmniej jedno nieblokowane skrzydło drzwiowe o szerokości w świetle nie mniejszej niż 0,9 m. Szerokość w świetle skrzydła drzwi wahadłowych, stanowiących wyjście ewakuacyjne z pomieszczenia oraz na drodze ewakuacyjnej, powinna wynosić co najmniej dla drzwi jednoskrzydłowych 0,9 m, a dla drzwi dwuskrzydłowych 0,6 m, przy czym oba skrzydła drzwi dwuskrzydłowych muszą mieć tę samą szerokość. Szerokość drzwi w świetle na drodze ewakuacyjnej, innych niż wyjścia ewakuacyjne z pomieszczeń lub z budynku, należy obliczać proporcjonalnie do liczby osób, do których ewakuacji są one przeznaczone, przyjmując co najmniej 0,6 m szerokości na 100 osób, przy czym najmniejsza szerokość drzwi powinna wynosić 0,9 m w świetle ościeżnicy. Szerokość w świetle drzwi stanowiących wyjście ewakuacyjne z budynku, ustalona proporcjonalnie do liczby osób mogących przebywać w nim jednocześnie, przyjmując co najmniej 0,6 m na 100 osób, a także szerokość drzwi na drodze ewakuacyjnej
Rozdział XIII-I, str. 12 z klatki schodowej, prowadzących na zewnątrz budynku lub do innej strefy pożarowej, powinna być nie mniejsza niż szerokość biegu klatki schodowej. Szerokość biegu klatki schodowej w budynkach mieszkalnych wielorodzinnych, stanowiącej drogę ewakuacyjną, należy obliczać proporcjonalnie do liczby osób mogących przebywać równocześnie na kondygnacji, na której przewiduje się obecność największej ich liczby, przyjmując co najmniej 0,6 m szerokości na 100 osób, lecz nie mniej niż 1,2 m. Szerokość użytkową schodów stałych mierzy się między wewnętrznymi krawędziami poręczy, a w przypadku balustrady jednostronnej między wykończoną powierzchnią ściany a wewnętrzną krawędzią poręczy tej balustrady. Szerokości te nie mogą być ograniczane przez zainstalowane urządzenia oraz elementy budynku. 13.1.3. Kierunki i sposoby otwierania drzwi. Drzwi stanowiące wyjście ewakuacyjne z budynku mieszkalnego wielorodzinnego przeznaczonego dla więcej niż 50 osób powinny otwierać się na zewnątrz. Nie dotyczy to budynków wpisanych do rejestru zabytków. Drzwi wyjściowe z mieszkań na klatkę schodową nie mogą po otwarciu zmniejszać szerokości drogi ewakuacyjnej na klatce schodowej. Zabrania się stosowania do celów ewakuacji drzwi obrotowych i podnoszonych. Drzwi rozsuwane mogą stanowić wyjścia na drogi ewakuacyjne, a także być stosowane na drogach ewakuacyjnych, jeżeli są przeznaczone nie tylko do celów ewakuacji, a ich konstrukcja zapewnia: 1) otwieranie automatyczne i ręczne bez możliwości ich blokowania, 2) samoczynne ich rozsunięcie i pozostanie w pozycji otwartej w wyniku zasygnalizowania pożaru przez system wykrywania dymu chroniący strefę pożarową, do ewakuacji z której te drzwi są przeznaczone, a także w przypadku awarii drzwi. Jeżeli drzwi rozsuwane nie spełniają opisanych warunków, obok tych drzwi wykonuje się drzwi otwierane ręcznie, odpowiadają-
Rozdział XIII-I, str. 13 ce warunkom dla drzwi ewakuacyjnych z pomieszczeń budynku mieszkalnego wielorodzinnego. 13.2. Przejścia ewakuacyjne. 13.2.1. Długość. Dopuszczalna długość przejść ewakuacyjnych w pomieszczeniach budynków mieszkalnych wielorodzinnych nie powinna przekraczać 40 m. Tabela 8 Możliwość powiększenia długości przejść ewakuacyjnych. Rozwiązanie w pomieszczeniu Możliwe powiększenie Maksymalna długość powiększonego przejścia [m] Wysokość pomieszczenia przekraczająca 5 m o 25% 50 Zastosowanie stałych samoczynnych urządzeń gaśniczych wodnych (SUGw) Zastosowanie samoczynnych urządzeń oddymiających uruchamianych za pomocą systemu wykrywania dymu (SUO) o 50% 60 o 50% 60 Jednoczesne stosowanie SUG i SUO o 100% 80 Przejście ewakuacyjne nie powinno prowadzić łącznie przez więcej niż trzy pomieszczenia. 13.2.2. Szerokość. Szerokość przejścia ewakuacyjnego w pomieszczeniu budynku mieszkalnego wielorodzinnego należy obliczać proporcjonalnie do liczby osób, do których ewakuacji ono służy, przyjmując co najmniej 0,6 m na 100 osób, lecz nie mniej niż 0,9 m, a w przypadku przejścia służącego do ewakuacji do 3 osób nie mniej niż 0,8 m. 13.2.3. Wysokość. Wysokość przejść ewakuacyjnych jest uzależniona od wysokości pomieszczeń, w których prowadzą do wyjścia ewakuacyjnego. Minimalna wysokość pomieszczeń pokoi w budynkach mieszkalnych wynosi 2,5 m, przy czym przy stropach pochyłych jest to wysokość średnia liczona między największą a najmniejszą
Rozdział XIII-I, str. 14 wysokością pomieszczenia, lecz nie mniejszą niż 1,9 m. Przestrzeni o wysokości poniżej 1,9 m nie zalicza się do odpowiadającej przeznaczeniu danego pomieszczenia. 13.3. Dojścia ewakuacyjne. 13.3.1. Długość. Tabela 9 Długości dojść ewakuacyjnych w budynkach mieszkalnych wielorodzinnych. Rodzaj strefy pożarowej budynku Długość dojścia w m przy jednym dojściu przy co najmniej dwóch dojściach 1) 1 2 3 ZLIV 60 2) 100 1) Dla dojścia najkrótszego, przy czym dopuszcza się dla drugiego dojścia długość większą o 100% od najkrótszego. Dojścia te nie mogą się pokrywać ani krzyżować. 2) W tym nie więcej niż 20 m na poziomej drodze ewakuacyjnej. Tabela 10 Dopuszczalne powiększenie długości dojść ewakuacyjnych w budynkach mieszkalnych wielorodzinnych. Ochrona: Możliwe powiększenie Rodzaj strefy pożarowej Maksymalna długość powiększonego dojścia w m przy jednym dojściu przy co najmniej dwóch dojściach 1) 1 2 3 4 5 strefy pożarowej stałymi samoczynnymi urządzeniami gaśniczymi wodnymi (SUGw) drogi ewakuacyjnej samoczynnymi urządzeniami oddymiającymi uruchamianymi za pomocą systemu wykrywania dymu (SUO) Jednoczesne stosowanie SUGw i SUO o 50% 90 2) 150 ZLIV o 50% 90 2) 150 o 100% 120 2) 200
Rozdział XIII-I, str. 15 Zagrożenie życia ludzi! Niezapewnienie przez występujące w użytkowanym budynku istniejącym warunki techniczne możliwości ewakuacji ludzi, w szczególności w wyniku dojścia ewakuacyjnego większej o ponad 100% od określonej w przepisach techniczno-budowlanych, stanowi podstawę do uznania użytkowanego budynku istniejącego za zagrażający życiu ludzi. Taka sytuacja jest niedopuszczalna przy projektowaniu jakichkolwiek budynków. 13.3.2. Szerokość. Szerokość poziomych dróg ewakuacyjnych dojść ewakuacyjnych należy obliczać proporcjonalnie do liczby osób mogących przebywać jednocześnie na danej kondygnacji budynku, przyjmując co najmniej 0,6 m na 100 osób, lecz nie mniej niż 1,4 m. Jeżeli dojście ewakuacyjne jest przeznaczone do ewakuacji nie więcej niż 20 osób, dopuszcza się zmniejszenie jego szerokości do 1,2 m. Skrzydła drzwi, stanowiących wyjście na drogę ewakuacyjną, nie mogą, po ich całkowitym otwarciu, zmniejszać wymaganej szerokości tej drogi. Zagrożenie życia ludzi! Niezapewnienie przez występujące w użytkowanym budynku istniejącym warunki techniczne możliwości ewakuacji ludzi, w szczególności w wyniku szerokości dojścia, mniejszej o ponad jedną trzecią od określonej w przepisach techniczno-budowlanych, stanowi podstawę do uznania użytkowanego budynku istniejącego za zagrażający życiu ludzi. Taka sytuacja jest niedopuszczalna przy projektowaniu jakichkolwiek budynków. 13.3.3. Wysokość. Dojścia ewakuacyjne powinny mieć wysokość co najmniej 2,2 m. Dopuszcza się lokalne obniżenie wysokości dojścia ewakuacyjnego do wysokości 2 m na odcinku nie większym 1,5 m. 13.3.4. Klasa odporności ogniowej obudowy. Obudowa poziomych dróg ewakuacyjnych powinna mieć klasę odporności ogniowej wymaganą dla ścian wewnętrznych, nie mniejszą jednak niż EI15.
Rozdział XIII-I, str. 16 13.3.5. Podział. Korytarze stanowiące drogę ewakuacyjną w strefach pożarowych ZL powinny być podzielone na odcinki nie dłuższe niż 50 m przy zastosowaniu przegród z drzwiami dymoszczelnymi lub innych urządzeń technicznych, zapobiegających rozprzestrzenianiu się dymu. 13.3.6. Na drogach ewakuacyjnych jest zabronione stosowanie: 1) spoczników ze stopniami, 2) schodów ze stopniami zabiegowymi, jeżeli schody te są jedyną drogą ewakuacyjną. Dopuszcza się stosowanie na drogach ewakuacyjnych schodów wachlarzowych, pod warunkiem zachowania najmniejszej szerokości stopni 0,25 m. Jeżeli na drodze ewakuacyjnej zastosowano pochylnie lub stopnie umożliwiające pokonanie różnicy poziomów, miejsca te powinny być wyraźnie oznakowane. 13.4. Klatki schodowe. 13.4.1. Klasa odporności ogniowej obudowy, biegów i spoczników. Klatki schodowe powinny zostać zaprojektowane tak, aby ściany wewnętrzne i stropy, stanowiące ich obudowę, miały klasę odporności ogniowej jak dla stropów budynku, w którym są wykonane (patrz Tabela 1 kol. 6). Schody wewnętrzne w mieszkaniach w budynku wielorodzinnym mogą nie spełniać wymagań stawianych drogom ewakuacyjnym. 13.4.2. Wyposażenie w urządzenia oddymiające lub służące do usuwania dymu. nie wymagają zabezpieczenie przed zadymieniem dróg ewakuacyjnych. 13.4.3. Szerokość biegów, spoczników, ilość stopni. Klatki schodowe stosowane w budynkach mieszkalnych wielorodzinnych do celów komunikacji ogólnej, ale przede wszystkim jako drogi ewakuacyjne, powinny posiadać: 1) minimalną szerokość użytkową biegów 1,2 m; 2) minimalną szerokość użytkową spoczników 1,5 m;
Rozdział XIII-I, str. 17 3) maksymalną wysokość stopni 0,175 m; 4) liczbę stopni w jednym biegu schodów stałych nie większą niż 17 stopni. Szerokość użytkową schodów stałych mierzy się między wewnętrznymi krawędziami poręczy, a w przypadku balustrady jednostronnej między wykończoną powierzchnią ściany a wewnętrzną krawędzią poręczy tej balustrady. Szerokości te nie mogą być ograniczane przez zainstalowane urządzenia oraz elementy budynku. Szerokość użytkowa schodów zewnętrznych do budynku powinna wynosić co najmniej 1,2 m, przy czym nie może być mniejsza niż szerokość użytkowa biegu schodowego w budynku, przyjęta zgodnie z wymaganiami określonymi wyżej. 13.5. Dźwigi dla ekip ratowniczych. W niskich budynkach mieszkalnych wielorodzinnych nie wymaga się stosowania dźwigów dla ekip ratowniczych. 14. Elementy wykończenia wnętrz i wyposażenia stałego. W strefach pożarowych ZLIV budynków mieszkalnych wielorodzinnych, na drogach komunikacji ogólnej, służących celom ewakuacji, stosowanie materiałów i wyrobów budowlanych łatwo zapalnych jest zabronione. Mieszkań nie dotyczy wymóg wykonywania okładzin sufitów oraz sufitów podwieszanych z materiałów niepalnych lub niezapalnych, niekapiących i nieodpadających pod wpływem ognia. 15. Przygotowanie obiektu budowlanego do prowadzenia działań ratowniczo-gaśniczych. 15.1. Drogi pożarowe. 15.1.1. Parametry dróg pożarowych. nie wymagają doprowadzenia drogi pożarowej. 15.1.2. Możliwość dojazdu i dostępu do budynku. Zgodnie z wymogami przepisów techniczno-budowlanych, pomimo braku wymogu doprowadzenia drogi pożarowej do
Rozdział XIII-I, str. 18 budynków mieszkalnych wielorodzinnych niskich, do budynków tych należy zapewnić dojście i dojazd umożliwiający dostęp do drogi publicznej, odpowiednie do przeznaczenia i sposobu ich użytkowania. Szerokość jezdni nie może być mniejsza niż 3 m. 15.2. Przeciwpożarowe zaopatrzenie wodne. 15.2.1. Hydranty wewnętrzne. nie wymagają wyposażenia w hydranty wewnętrzne. 15.2.2. Zaopatrzenie w wodę do zewnętrznego gaszenia pożaru hydranty zewnętrzne. Budynki mieszkalne wielorodzinne wymagają zaopatrzenia w wodę do celów przeciwpożarowych do zewnętrznego gaszenia pożaru, które jest realizowane w ramach ilości wody do celów przeciwpożarowych wymaganej dla jednostki osadniczej, w której granicach są wybudowane. Tabela 11 Zaopatrzenie jednostek osadniczych w wodę do celów przeciwpożarowych. Lp. Liczba mieszkańców jednostki osadniczej Wydajność wodociągu [dm 3 /s] Równoważny zapas wody w zbiorniku przeciwpożarowym [m 3 ] 1 do 2 000 5 50 2 2 001 5 000 10 100 3 5 001 10 000 15 150 4 10 001 25 000 20 200 5 25 001 100 000 40 400 6 ponad 100 000 60 600 Wodę do celów przeciwpożarowych w wymaganej ilości określonej w sposób, który określa Tabela 11, powinna zapewniać sieć wodociągowa doprowadzająca wodę do jednostki osadniczej. Hydranty przeciwpożarowe powinny być zlokalizowane w odległości od chronionego obiektu nie większej niż 75 m, jeżeli są podstawowym źródłem wody do celów przeciwpożarowych dla
Rozdział XIII-I, str. 19 danego obiektu. Projektując budynek należy uwzględnić lokalizację istniejących hydrantów przeciwpożarowych. 15.3. Urządzenia przeciwpożarowe. 15.3.1. System sygnalizacji pożaru. nie wymagają wyposażenia w system sygnalizacji pożaru. 15.3.2. Stałe urządzenia gaśnicze. nie wymagają wyposażenia w stałe urządzenia gaśnicze. 15.3.3. Dźwiękowy system ostrzegawczy. nie wymagają wyposażenia w dźwiękowy system ostrzegawczy. 15.3.4. Oświetlenie awaryjne. nie wymagają wyposażenia w oświetlenie awaryjne. 15.3.5. Awaryjne oświetlenie zapasowe. nie wymagają wyposażenia w awaryjne oświetlenie zapasowe. 15.3.6. Awaryjne oświetlenie ewakuacyjne. nie wymagają wyposażenia w awaryjne oświetlenie ewakuacyjne. 15.3.7. Oświetlenie dodatkowe. nie wymagają wyposażenia w oświetlenie dodatkowe.
Rozdział XIII-I, str. 20