Fotometria i kolorymetria



Podobne dokumenty
Kolorymetria i widzenie barwne. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

PODSTAWY BARWY, PIGMENTY CERAMICZNE

Teoria światła i barwy

Kolorymetria. Wykład opracowany m.in. dzięki materiałom dra W.A. Woźniaka, za jego zgodą.

MODELE KOLORÓW. Przygotował: Robert Bednarz

Do opisu kolorów używanych w grafice cyfrowej śluzą modele barw.

Pojęcie Barwy. Grafika Komputerowa modele kolorów. Terminologia BARWY W GRAFICE KOMPUTEROWEJ. Marek Pudełko

Fotometria i kolorymetria

BARWA. Barwa postrzegana opisanie cech charakteryzujących wrażenie, jakie powstaje w umyśle;

Goethe i Ostwald. Die Farbenlehre w interpretacjach artysty i uczonego

Teoria koloru Co to jest?

Fotometria i kolorymetria

Newton Isaac ( ), fizyk, matematyk, filozof i astronom angielski.

SCENARIUSZ LEKCJI BIOLOGII Z WYKORZYSTANIEM FILMU. Skąd biorą się kolory?.

Kurs grafiki komputerowej Lekcja 2. Barwa i kolor

Dzień dobry. Miejsce: IFE - Centrum Kształcenia Międzynarodowego PŁ, ul. Żwirki 36, sala nr 7

Jaki kolor widzisz? Doświadczenie pokazuje zjawisko męczenia się receptorów w oku oraz istnienie barw dopełniających. Zastosowanie/Słowa kluczowe

Fotometria i kolorymetria

GRAFIKA RASTROWA GRAFIKA RASTROWA

OP6 WIDZENIE BARWNE I FIZYCZNE POCHODZENIE BARW W PRZYRODZIE

Tajemnice koloru, część 1

WYKŁAD 11. Kolor. fiolet, indygo, niebieski, zielony, żółty, pomarańczowy, czerwony

Widmo fal elektromagnetycznych

Falowa natura światła

Zmysły. Wzrok Węch Dotyk Smak Słuch Równowaga?

Optyka stanowi dział fizyki, który zajmuje się światłem (także promieniowaniem niewidzialnym dla ludzkiego oka).

PODSTAWY TEORII BARW

WYKŁAD 14 PODSTAWY TEORII BARW. Plan wykładu: 1. Wrażenie widzenia barwy. Wrażenie widzenia barwy Modele liczbowe barw

ŚWIATŁO I JEGO ROLA W PRZYRODZIE

Adam Korzeniewski p Katedra Systemów Multimedialnych

Fotogrametria. ćwiczenia. Uniwersytet Rolniczy Katedra Geodezji Rolnej, Katastru i Fotogrametrii

Dlaczego niebo jest niebieskie?

Modele i przestrzenie koloru

17. Który z rysunków błędnie przedstawia bieg jednobarwnego promienia światła przez pryzmat? A. rysunek A, B. rysunek B, C. rysunek C, D. rysunek D.

Optyka 2012/13 powtórzenie

- 1 - OPTYKA - ĆWICZENIA

Własności optyczne materii. Jak zachowuje się światło w zetknięciu z materią?

Fotometria i kolorymetria

1. Rozwój grafiki użytkowej i jej rola we współczesnym świecie Pismo oraz inne środki wyrazu wchodzące w skład pojęcia,,sztuka graficzna

Wprowadzenie do technologii HDR

Zwierciadło kuliste stanowi część gładkiej, wypolerowanej powierzchni kuli. Wyróżniamy zwierciadła kuliste:

Kolor, mat. pomoc. dla technologia inf. (c) M. Żabka (12 listopada 2007) str. 1

Grafika komputerowa Wykład 11 Barwa czy kolor?

Makijaż zasady ogólne

Dr inż. Krzysztof Petelczyc Optyka Widzenia

Laboratorium Grafiki Komputerowej Przekształcenia na modelach barw

Fotometria i kolorymetria

Marcin Wilczewski Politechnika Gdańska, 2013/14

Wyznaczanie długości fali świetlnej metodą pierścieni Newtona

Zaznajomienie z podstawowym środkiem wyrazu artystycznego, jakim jest barwa.

Wykład 2. Fotometria i kolorymetria

Chemia Procesu Widzenia

Wyznaczanie zależności współczynnika załamania światła od długości fali światła

Ć W I C Z E N I E N R O-6

Jeden z narządów zmysłów. Umożliwia rozpoznawanie kształtów, barw i ruchów. Odczytuje moc i kąt padania światła. Bardziej wyspecjalizowanie oczy

GRAFIKA RASTROWA. WYKŁAD 3 Podstawy optyki i barwy. Jacek Wiślicki Katedra Informatyki Stosowanej

Temat: Budowa i działanie narządu wzroku.

Przenośne urządzenia pomiarowe Nowy spectro-guide...59 Color-guide do małych detali...64 Color-guide do proszków... 64

PDF stworzony przez wersję demonstracyjną pdffactory

Analogowy zapis obrazu. Aparat analogowy

Projekt Czy te oczy mogą kłamac

TEORIA BARW (elementy) 1. Podstawowe wiadomości o barwach

OPTYKA. Leszek Błaszkieiwcz

Percepcja obrazu Podstawy grafiki komputerowej

Fotogrametria. ćwiczenia. Uniwersytet Rolniczy Katedra Geodezji Rolnej, Katastru i Fotogrametrii

Fale elektromagnetyczne w dielektrykach

INFORMATYKA WSTĘP DO GRAFIKI RASTROWEJ

Przetwarzanie obrazów wykład 1. Adam Wojciechowski

Komunikacja Człowiek-Komputer

Temat: Kolorowanie i przedstawianie zespolonej funkcji falowej w przestrzeni RGB

SCENARIUSZ LEKCJI CHEMII Z WYKORZYSTANIEM FILMU Kolory nie istnieją. SPIS TREŚCI: I. Wprowadzenie. II. Części lekcji.

Problemy optyki falowej. Teoretyczne podstawy zjawisk dyfrakcji, interferencji i polaryzacji światła.

Grafika komputerowa. Dla DSI II

Kolor w grafice komputerowej. Światło i barwa

Co to jest współczynnik oddawania barw?

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI

Natura światła. W XVII wieku ścierały się dwa, poglądy na temat natury światła. Isaac Newton

3. ZJAWISKO BARWY W SZKŁACH. Rodzaje POSTRZEGANIA

Współrzędne trójchromatyczne x,y określają chromatyczność barwy, składowa Y wyznacza od razu jasność barwy.

Fizyczne Metody Badań Materiałów 2

WYMAGANIA WSTĘPNE W ZAKRESIE WIEDZY, UMIEJĘTNOŚCI I INNYCH KOMPETENCJI

Wyznaczenie długości fali świetlnej metodą pierścieni Newtona

Akwizycja obrazów. Zagadnienia wstępne

Dyfrakcja. interferencja światła. dr inż. Romuald Kędzierski

Janusz Ganczarski CIE XYZ

1.2 Logo Sonel podstawowe załoŝenia

Pod wpływem enzymów forma trans- retinalu powraca do formy cis- i powoli, w ciemności, przez łączenie się z opsyną, następuje resynteza rodopsyny.

Luminancja jako jednostka udziału barwy składowej w mierzonej:

Optyka. Wykład IX Krzysztof Golec-Biernat. Optyka geometryczna. Uniwersytet Rzeszowski, 13 grudnia 2017

SCENARIUSZ LEKCJI Z WYKORZYSTANIEM TIK

Wykład 11. Widzenie barwne

Opis matematyczny odbicia światła od zwierciadła kulistego i przejścia światła przez soczewki.

Ćwiczenie 12 (44) Wyznaczanie długości fali świetlnej przy pomocy siatki dyfrakcyjnej

Grafika 3D program POV-Ray - 1 -

pobrano z serwisu Fizyka Dla Każdego zadania z fizyki, wzory fizyczne, fizyka matura

+OPTYKA 3.stacjapogody.waw.pl K.M.

Przetwarzanie obrazów Grafika komputerowa. dr inż. Marcin Wilczewski 2016/2017

Zaznacz prawdziwą odpowiedź: Fale elektromagnetyczne do rozchodzenia się... ośrodka materialnego A. B.

DOBÓR I DEFINIOWANIE KOLORÓW Z NATURAL COLOUR SYSTEM

Makijaż dzienny- definicja

Transkrypt:

8. Kolorymetria: wprowadzenie historyczne (poglądy intuicyjne; poglądy empiryczne; modele XIV-XIX-wieczne). Atlasy barw. http://www.if.pwr.wroc.pl/~wozniak/fotometria.html Miejsce i termin konsultacji (zima 2013/2014): pokój 18/11 bud. A-1, poniedziałki 13-15, środy 11-13

Kolorymetria i widzenie barwne - Mielicki J. Zarys wiadomości o barwie Fundacja Rozwoju Polskiej Kolorystyki, Łódź 1997 - Felhorski W., Stanioch S. Kolorymetria trójchromatyczna WNT, Warszawa 1973 - Ratajczyk F. Podręcznik Kolorymetria praktyczna (w przygotowaniu) - Kozłowski T. Teoria postrzegania barw - Pastuszak W. Trzy spojrzenia na barwę Wydawnictwo Lekarskie PZWL Warszawa 2005 - Pastuszak W. Barwa w grafice komputerowej PWN Warszawa 2000

Kolorymetria i widzenie barwne

Kolorymetria i widzenie barwne Widmo światła białego 400-450 nm VIOLET - fiolet 450-500 nm BLUE - niebieski 500-560 nm GREEN - zielony 560-590 nm YELLOW - żółty 590-630 nm ORANGE - pomarańczowy 630-780 nm RED - czerwony

Kolorymetria i widzenie barwne Prof. Paul Schils http://home.wanadoo.nl/paulschils/index.html Kolor jest swoistą kombinacją: fizycznym połączeniem światła, procesów fizjologicznych w ludzkim oku oraz nerwach a w konsekwencji również reakcji na bodźce w naszym mózgu. Większość ze wspomnianych powyżej wielkości trudno w zasadzie mierzyć.

Kolorymetria i widzenie barwne Elementy procesu obserwacji barwy Barwę można określać przez opisanie cech charakteryzujących wrażenie, jakie powstają w umyśle (barwa postrzegana), albo przez scharakteryzowanie bodźców świetlnych, wywołujących jej wrażenie (barwa psychofizyczna).

Historia nauki o świetle. Poglądy intuicyjne Empedokles ur-495 B.C. Akragas (Agrigento, Włochy) zm-435 B.C. Peloponez (Grecja) Postrzeganie jest możliwe jedynie w sytuacji bezpośredniego zetknięcia narządu zmysłu z przedmiotem. Twórca koncepcji czterech żywiołów (i związanych z nimi barw): Biały - Ogień Czarny - Woda Czerwony - Powietrze Pomarańczowo-Żółty - Ziemia (gorące-suche) (zimne-mokre) (mokre-gorące) (suche-zimne)

Historia nauki o świetle. Poglądy intuicyjne Demokryt ur-460 B.C. Abdera zm-370 B.C. Filozof grecki, główny przedstawiciel starożytnego materializmu. Ok. 430 p.n.e. ogłosił teorię o atomistycznej budowie świata, stąd zwany jest ojcem materializmu. Sformułował teoriopoznawczą koncepcję tzw. idoli tj. odbitek obrazów, form, rzeczy przenikających do narządów zmysłowych i umożliwiających poznanie. Sam proces widzenia sprowadzał do swoiście pojętego dotyku, kontaktu oka z idolami. Biały Czarny Czerwony Żółto-zielony

Historia nauki o świetle. Poglądy intuicyjne ur-427 B.C. Ateny zm-370 B.C. Ateny Platon Był w starożytności czołowym przedstawicielem idealizmu. W kosmologii stał na stanowisku, że świat zbudowany z odwiecznej materii przez Demiurga został urządzony celowo i harmonijnie. Jego zdaniem jedynym realnym światem jest świat idei, świat materialny zaś jest jedynie jego odbiciem. Twierdził, że widzenie obrazu odbywa się w skutek światła wydobywającego się z oka ludzkiego. Biały Czarny Czerwony Błyszczący (!)

Historia nauki o świetle. Poglądy intuicyjne Arystoteles ur-384 B.C. Stagira (Chalcidice Grecja) zm-322 B.C. Chalcis (Euboea Grecja) Uważał, że nieokreślony ruch, który odbywa się od przedmiotu do oka, ulega zmianie przy przejściu przez ciało przeźroczyste. Twierdził także, że wzrok nie postrzega światła, tylko barwę przedmiotu, bo światło jest aktem rzeczy przeźroczystej jako przeźroczystej. Według Arystotelesa światło nie jest substancją, tylko obecnością ognia lub czegoś w tym rodzaju w materii przeźroczystej. Uważał, że każdy kolor powstaje w wyniku modyfikacji koloru białego, prowadzącej do otrzymania barwy czarnej.

Historia nauki o świetle. Poglądy empiryczne Alhazen Abu Ali Hasan Ibn al-hajsam, Ibn al-hajtam أبو علي الحسن بن الحسن بن الهيث ur-965 Basra (Irak) zm-1038 Kair (Egipt) - nazywany jest ojcem optyki geometrycznej; - według tradycji wynalazca soczewki; - wykonuje również lustro paraboliczne. - wynalazca camera obscura; - zajmował się również naturą światła, załamywaniem i rozszczepianiem promieni słonecznych, tęczą oraz efektem halo; - jako pierwszy opisywał części oka i próbował wyjaśnić proces widzenia; wysunął hipotezę, że świecące obiekty emitują promienie świetlne, które wpadają do oka i stymulują widzenie; - wykazał, że promienie padający i odbity znajdują się w tej samej płaszczyźnie; - zaobserwował, że kolory na obracającej się tarczy są odbierane jako jedna barwa, będąca ich mieszaniną.

Historia nauki o świetle. Poglądy empiryczne Giovan(ni) Battista della Porta (Giambattista) ur-1535 Vico Equense zm-1615 Neapol (Włochy) Już jako młody chłopiec zbudował camera obscura, używając w jej otworze przesłony oraz soczewkę. Główne dzieło: Magiae naturalis sive de miraculis rerum naturalium, 1558 Zajmował się m.in. fizjologią oka i teorią widzenia. Stwierdził, że elementem wrażliwym oka jest... soczewka, a nie siatkówka!

Historia nauki o świetle. Poglądy empiryczne Aron Sigfrid Forsius ur-1550 (Finlandia) zm-1637 Jako pierwszy w roku 1611 stworzył system porządkowania barw. Jego system przedstawiał pięć barw: czerwony, niebieski, zielony, żółty, oraz szary: od białego do czarnego.

Historia nauki o świetle. Poglądy empiryczne Franciscus Aguilonius ur-1567 zm-1617 François d'aguilon Flamandzki jezuita; matematyk, fizyk i architekt. Stworzył najstarszy system używający pięciu barw: czerwonej, żółtej, niebieskiej, białej i czarnej, które jako pierwszy nazwał kolorami prostymi. Ilustracja autorstwa Rubensa do dzieła "Opticorum libri sex philosophis juxta ac mathematicis utiles autorstwa François d'aguilon. Demonstruje powstawanie rzutu.

Historia nauki o świetle. Poglądy empiryczne Robert Fludd Robertus de Fluctibusur ur-1574 Bearsted (Milgate?) zm-1637 Londyn doktor medycyny, filozof, pisarz, zajmował się studiowaniem ludzkiej psychiki. Wyznawca nauk różokrzyża i alchemik, członek królewskiego kolegium fizyków. Po raz pierwszy opublikował koło barw, składające się z pięciu kolorów: niebieski, zielony, czerwony i dwa rodzaje żółtego. Oprócz tego występowały w nim biały i czarny.

Historia nauki o świetle. Poglądy empiryczne Athanasius Kircher ur-1601 Turyngia (Niemcy) zm-1680 Rzym (Włochy) Jezuita, teoretyk muzyki i matematyk. Stworzył ciekawą konstrukcję kosmologiczną, gdzie ruch planet przyrównywany był do ruchu skarabeusza (!) Usiłował powiązać kolory z dźwiękami.

Historia nauki o świetle. Poglądy empiryczne Richard Waller Jego kwadrat barw był ostatnim krokiem w dziedzinie teorii barw przed serią eksperymentów Newtona i jego sposobem uporządkowania barw podstawowych na podstawie spójnej koncepcji fizycznej. Ważne natomiast, że było to zakończenie starych teorii które twierdził, że barwy powstają na wskutek dodania ciemności do światła białego później teorie te ożywiał z wielkim zapałem niejaki J. W. Goethe R. Waller, «A catalogue of simple and mixt colours», Philosophical Transactions of the Royal Society, XVI, 1686

Historia nauki o świetle. Poglądy empiryczne Sir Izaak Newton ur-1642 Woolsthorpe (Anglia) zm-1727 Londyn (Anglia) Newton badał właściwości barw i ich związek ze światłem. Ówcześnie twierdzono, że barwy powstają na skutek modyfikacji światła, które stanowi barwę białą w czystej postaci. Twierdzenie to stało się powodem przeprowadzenia przez Newtona serii doświadczeń, w których wąską wiązkę światła, przepuścił przez pryzmat.

Historia nauki o świetle. Poglądy empiryczne Sir Izaak Newton Newton obserwując efekty tego doświadczenia na zaciemnionej ścianie pokoju zauważył, że promień światła przechodzący przez pryzmat ulega załamaniu a poszczególne barwy załamywały się w różnym stopniu.

Historia nauki o świetle. Poglądy empiryczne Sir Izaak Newton Wynikiem tego doświadczenia było wyróżnienie pasma sąsiadujących barw: czerwonej, pomarańczowej, żółtej, zielonej, niebieskiej, indygo i fioletowej, które Newton przedstawił w postaci koła barw. Światło jest niejednorodną mieszaniną, w skład, której wchodzą podstawowe barwy składowe. Jest to założenie stanowiące podstawy teorii o addytywnym mieszaniu barw.

Historia nauki o świetle. Poglądy empiryczne Tobias Mayer ur-1723 Marbach, Württemberg zm-1762 Göttingen Niemiecki matematyk i astronom. Stworzył trójkąt barw operując trzema podstawowymi kolorami: cinnabar, massicot i azurite, gdzie każda barwa powstawała ze zmieszania bazowego koloru z co najmniej 1/12 innego koloru. Czerń i biel traktowane były jako przedstawienie światła lub ciemności, służąc do rozjaśnienia bądź przyciemnienia barwy. T. Mayer, «De affinitate colorum commentatio», Göttingen 1775

Historia nauki o świetle. Poglądy empiryczne ur-1730 zm-1788 Moses Harris Angielski naturalista, entomolog, rytownik. Zajmował się badaniem prac Isaaca Newtona i na ich podstawie stworzył kołowy diagram barw. Diagram zawiera 360 kolorów powstałych w wyniku mieszania trzech pigmentów: czerwonego, niebieskiego i żółtego. Te trzy barwy nazwał podstawowymi. Opisał więc subtraktywne dodawanie barw. M. Harris, The Natural System of Colours, Licester Fields, ca. 1766

Historia nauki o świetle. Poglądy empiryczne Johann Heinrich Lambert ur-1728 Mülhausen Alzacja zm-1777 Berlin Szwajcarsko-niemiecki matematyk, astronom, fizyk, filozof. Stworzył siedmiopoziomową piramidę barw: w najniższym trójkącie znajdują się najciemniejsze, a ponad nimi coraz jaśniejsze odcienie. System tworzony był na potrzeby barwiarzy.

Historia nauki o świetle. Poglądy empiryczne Ignaz Schiffermüller ur-1727 Austria zm-1806 Koło kolorów, oparte na 4 kolorach: czerwonym, niebieskim, zielonym i żółtym, podzielone na 12 segmentów. (blue, sea-green, green, olive-green, yellow, orange-yellow, fire-red, red, crimson, violet-red, violet-blue and fire-blue). Schiffermüller, «Versuch eines Farbensystems», Vienna 1772

Historia nauki o świetle. Poglądy empiryczne James Sowerby ur-1757 zm-1822 Angielski naturalista i ilustrator. J. Sowerby, «A New Elucidation of Colours, Original, Prismatic, and Material: Showing their Concordance in Three Primitives, Yellow, Red, and Blue: and the Means of Producing, Measuring, and Mixing Them: with Some Observations on the Accuracy of Sir Isaac Newton», London 1809. Prekursor idei Thomasa Younga o istnieniu trzech receptorów w oku

Historia nauki o świetle. Poglądy empiryczne Angielski fizyk. Thomas Young ur-1773 Milverton zm-1829 Londyn Jako pierwszy w 1801 roku ogłosił hipotezę o istnieniu trzech typów receptorów w oku (czerwonych, zielonych i niebieskich) odpowiedzialnych za widzenie barwne. Young rozumował, że sprowadzenie nieskończonej ilości prostych drgań świetnych do małej ilości barw wynika z fizjologicznego mechanizmu siatkówki, a nie jak przypuszczano przed nim, z właściwości samego światła. Dopiero Helmholtz w 1852 roku dowiódł teorii Younga.

Historia nauki o świetle. Poglądy empiryczne Johann Wolfgang von Goethe ur-1749 Frankfurt zm-1832 Weimar Niemiecki poeta, pisarz, filozof. W swoich teoriach Goethe jest oponentem Newtona. Różnica ich poglądów wynikała z dwóch odmiennych sposobów mieszania barw. Newton mieszał kolorowe światło, natomiast Goethe barwniki. Goethe uważał, że mieszanina wszystkich kolorów nie daje koloru białego, jak twierdził Newton, a czarny. Sposób takiego mieszania obecnie nazywany jest mieszaniem substraktywnym.

Historia nauki o świetle. Poglądy empiryczne Niemiecki malarz. Phillip Otto Runge ur-1777 Wolgast zm-1810 Hamburg Jego sposób porządkowania barw przypomina siatkę kartograficzną kuli ziemskiej. Kolory najbardziej nasycone, stanowiące barwy naturalne, znajdują się na równiku, a granice między nimi stanowią południki. Na jednym z biegunów znajduje się kolor biały, a na drugim kolor czarny. Na równoleżnikach są rozłożone kolory o tym samym nasyceniu.

Historia nauki o świetle. Poglądy empiryczne James Clerk Maxwell ur-1831 Edynburg zm-1879 Cambridge Szkocki fizyk i matematyk. Maxwell odkrył, że kolorową fotografię można wykonać za pomocą czerwonych, niebieskich i zielonych filtrów optycznych. Pierwszą fotografię barwną zaprezentował w 1861 roku. Trójkąt Maxwella to nadal opis jakościowy (trzy cechy koloru: tint, shade, hue), a nie kolorymetria. Jest to tylko opis zasady mieszania barw, który można wyjaśnić w sposób wektorowy.

Historia nauki o świetle. Poglądy empiryczne Hermann Ludwig Ferdinand von Helmholtz ur-1821 Poczdam zm-1894 Charlottenburg Niemiecki lekarz, fizjolog, fizyk i filozof. Ulepszył wyidealizowane modele porządkowania kolorów swoich poprzedników. Posegregował odpowiednie fragmenty koła w obwody, jakie odpowiadają tym barwom, w ten sposób utworzył trójkąt barw, podobny do utworzonego 100 lat później przez Międzynarodową Komisję Oświetleniową układu CIE 1931.

Historia nauki o świetle. Poglądy empiryczne Hermann Ludwig Ferdinand von Helmholtz - Zauważył, że barwy, znajdujące się naprzeciw siebie są barwami dopełniającymi się. - Jako pierwszy dokonał rozróżnienia na addytywne i substraktywne mieszanie barw. Podał też kilka praw z tym związanych np. przy mieszaniu barw addytywnych wzrasta jasność, a w przypadku barw substraktywnych spada, przy łączeniu barw sąsiadujących powstaje kolor pośredni. - Jako pierwszy podał trzy cechy barwy, używane do dziś: kolor, nasycenie i jasność. - Sformalizował teorię widzenia barwnego, potwierdzając hipotezę Younga o istnieniu trzech rodzajów receptorów. Teoria ta otworzyła drzwi do rozwoju kolorymetrii.

Historia nauki o świetle. Poglądy empiryczne Johann Friedrich Wilhelm von Bezold ur-1837 Munich zm-1907 Niemiecki fizyk i meteorolog. W 1874 roku wprowadza kolorowy stożek, oparty na kolorach: czerwonym, zielonym i niebieski jako barwach podstawowych. Wyraźnie podkreśla zależność obserwowanej długości fali od luminancji. W. von Bezold, «Die Farbenlehre in Hinblick auf Kunst und Kunstgewerbe», Braunschweig 1874

Historia nauki o świetle. Poglądy empiryczne ur-1831 Dunbury (Connecticut) zm-1902 Manhattan Amerykański fizyk. Nicholas Ogden Rood Rood wyróżnił trzy cechy koloru: purity (czystość), luminosity (jasność) i hue (odcień). Jako artysta amator i członek American Watercolor Society wygłaszał odczyty, popularyzując teorię kolorów zwłaszcza wśród impresjonistów i neoimpresjonistów. N. O. Rood, «Modern Chromatics with Application to Art and Industry», Chicago 1879;

Atlasy kolorów Albert Henry Munsell ur-1858 Boston zm-1918 Brookline Amerykański malarz i profesor sztuki. Pierwsza wersja atlasu ukazała się w roku 1905, kolejna jej modyfikacja 10 lat później pod nazwą używaną do dziś jako The Munsell Book of Colour. Jego twórca sklasyfikował wszystkie barwy, jakie można uzyskać przez mieszanie pigmentów, według trzech cech: odcienia, nasycenia i jasności. Atlas ten jednak nie obejmuje wszystkich barw dostrzeganych przez człowieka.

Atlasy kolorów. Albert Henry Munsell Albert Munsell założył, że wszystkie sąsiadujące ze sobą pola w całej przestrzeni barw cechuje ta sama różnica barw ΔE.

Atlasy kolorów. Albert Henry Munsell Trzy cechy barw Munsella: - odcień (kolor, ton) H (Hue) znajduje się na kole barw, podzielonym na 10 głównych segmentów wyznaczonych przez barwy Red, Yellow, Green, Blue, Purple oraz ich barwy pośrednie YR (pomarańczowy), GY (jasnozielony), BG (cyjan), PB (fiolet), RP (róż), te z kolei podzielone są na 10 mniejszych. W ten sposób koło obejmuje 100 odcieni. - nasycenie C (Chroma) określające czystość barwy. Barwy najbardziej nasycone znajdują się na zewnątrz bryły, a najmniej nasycone w środku. - walor V (Value) (jasność lub jaskrawość) mówiąca o zmianie jasności barwy, przyjmuje wartości z przedziału [0, 10], znajduje się na pionowej osi układu.

Atlasy kolorów. Albert Henry Munsell Początek układu tonów stanowi czerwień (R) a kolejność przebiega w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara. Tony barw zostały tak wybrane, że naprzeciw siebie leżą odcienie barw dopełniających: R-BG; YR-B, Y-PB; YG-P, G-RP. Kąty między poszczególnymi barwami zostały podzielone na dziesięć i ponumerowane w ten sposób, że liczba 5 przypada na ton podstawowy, a liczby 0-5 i 5-10 odpowiadają barwom o odcieniach przesuniętych w stronę barw sąsiednich. W ten sposób powstała możliwość określenia 100 tonów.

Atlasy kolorów. Albert Henry Munsell

Atlasy kolorów. Albert Henry Munsell Trzy cechy barw Munsella: - odcień (kolor) H (z ang. Hue) - nasycenie C (z ang. Chroma) - walor V (z ang. Value)

Atlasy kolorów. Albert Henry Munsell Na osi cylindra umieszczono wartości waloru V podzielone na 10 stopni, odpowiadające jasności barw. Liczba 1 odpowiada barwie czarnej a 10 białej. Wartości chromy C umieszczone zostały na promieniach idących od środka cylindra. Skala chromy na promieniach jest dwukrotnie mniejsza niż skala waloru na osi cylindra.

Atlasy kolorów. Albert Henry Munsell Barwy achromatyczne na osi układu określa się literą N i dodaną liczbą, oznaczającą walor.

Atlasy kolorów. Albert Henry Munsell

Fotometria i kolorymetria Atlasy kolorów. Albert Henry Munsell Atlas dostępny jest w dwóch wariantach. Jeden obejmuje 1490 próbek z materiału błyszczącego, a drugi 1270 z materiału matowego. Barwy atlasu Munsella są umieszczone na tle szarym, odbijającym 20% padającego światła białego.

Atlasy kolorów. Albert Henry Munsell

Atlasy kolorów Friedrich Wilhelm Ostwald ur-1853 Riga zm-1932 Leipzig Niemiecki fizykochemik. Jego układ to dwa stożki połączone podstawami, górny wierzchołek stanowi biel, zaś dolny czerń, a pomiędzy nimi znajduje się paleta kolorów o różnym nasyceniu i jasności. Dwustożek Oswalda stanowi prototyp opracowanego w latach późniejszych niemieckiego atlasu barw DIN.

Atlasy kolorów. Friedrich Wilhelm Ostwald

Atlasy kolorów. Friedrich Wilhelm Ostwald