Newton Isaac ( ), fizyk, matematyk, filozof i astronom angielski.

Transkrypt

1

2 Pierwsze wyjaśnienie bogactwa barw w świecie zawdzięczamy geniuszowi Newtona. Oto jak opisuje on jedno ze swych doświadczeń: W roku 1666 sporządziłem sobie trójkątny pryzmat szklany, aby za jego pomocą badać znane zjawiska barw. W tym celu zaciemniłem pokój, a w okiennicy wykonałem mały otworek, aby wpuścić dogodną ilość światła słonecznego, po czym umieściłem przed tym wejściem pryzmat, tak by światło mogło się w nim załamywać i padać na przeciwległą ścianę. Była to zrazu bardzo przyjemna rozrywka oglądać wytworzone przez pryzmat żywe i soczyste barwy. Newton Isaac ( ), fizyk, matematyk, filozof i astronom angielski.

3 Barwa prosta to wrażenie wzrokowe wywołane falą elektromagnetyczną o konkretnej długości z przedziału fal widzialnych czyli ok. 380 nm - ok. 760 nm 1 nm wynosi 10-9 m

4 Aby tworzyć i reprodukować barwy, ludzie od dawna badali zarówno naturę promieniowania jak i fizjologię oraz psychologię widzenia. Doświadczenia i obliczenia wykazały, że nieskończoną różnorodność naturalnej mieszaniny można dla ludzkiego oka odtworzyć, mieszając tylko trzy długości fal. Skutek nie jest doskonały, ale dobierając natężenia fal o tych trzech długościach, można naśladować prawie każdą barwę widma. Zatem możemy traktować światło białe jako sumę pełnego natężenia trzech tylko barw prostych, nazywanych dlatego barwami podstawowymi: R (red) czerwonej G (green) zielonej B (blue) niebieskiej

5 Wyobraźmy sobie, że scena oświetlona jest trzema reflektorami, emitującymi trzy barwy podstawowe: R, G i B. Daje to ten sam efekt, co oświetlenie reflektorem białym. Gdy jednak wygasimy reflektor niebieski (B), scena oświetlona będzie na żółto, gdy zielony (G) - na różowo, a gdy czerwony (R) - na niebieskawo. Przykład ten ilustruje zjawisko addytywnego mieszania barw, czyli takiego, gdy ich suma dąży do bieli.

6 Cały zakres barw prostych (widmo) daje się ująć w zamknięty krąg barw, w którym każda barwa prosta ma swoją barwę diametralnie przeciwstawną, a jednocześnie każda może być wyrażona przez zmieszanie, w odpowiednich proporcjach, trzech barw podstawowych.

7 Barwa prosta: światło o jednej, ściśle określonej długości fali. Nazywana jest też barwą czystą lub widmową (spektralną), bo reprezentuje punkt widma światła białego. Nazywana jest też monochromatyczną w odróżnieniu od barw będących efektem mieszaniny fal o różnych długościach. Barwy podstawowe: trzy barwy proste, dobrane tak, że przez zmieszanie dowolnych dwóch spośród nich nie jest możliwe uzyskanie trzeciej, natomiast przez mieszanie trzech można uzyskać wrażenie dowolnej barwy prostej. Model mieszania barw prostych, który dawał się przedstawić na płaszczyźnie koła barw, staje się, po uwzględnieniu natężenia, modelem przestrzennym.

8 Telewizor i monitor manipulują światłem źródłowym, kierowanym wprost do oka. Dla ludzkiej percepcji wzrokowej jest to sytuacja szczególna i nienaturalna, jak patrzenie wprost w słońce. Naturalnie postrzegamy świat jako odbite od przedmiotów rozproszone światło dzienne. Świat jest barwny dlatego, że przedmioty naszego otoczenia pochłaniają w różnym stopniu fale o różnej długości, zatem odbite od nich (lub przefiltrowane przez nie) światło białe, staje się światłem barwnym. Liść jest zielony bo z padającego nań światła białego pochłania w największym stopniu purpurowe fale składowe. Odbite od niego światło ma deficyt tych fal, zatem w mieszaninie odbitych fal dominuje barwa przeciwstawna -- zielona.

9 Na długo zanim ludzie zaczęli manipulować syntezą światła źródłowego, potrafili kształtować swoje otoczenie przez użycie barwników, czyli substancji wybiórczo odbijających światło białe. Mieszanie barwników, w celu otrzymania pożądanej barwy przedmiotu, jest sztuką najstarszą i intuicyjnie zrozumiałą, choćby z czasów szkolnego malowania akwarelkami. Mieszanie barwników nosi nazwę subtraktywnego mieszania barw, bo barwniki odejmują część padającego na nie światła zanim odbiją lub przepuszczą je dalej. Mieszanina wielu barwników dąży do efektu czerni. Metodę tę wykorzystuje się m.in. w druku: druku dokonuje się na podłożu o określonej barwie, dla uproszczenia niech to będzie biały papier. Farba drukowa, pokrywając papier, tworzy filtr, a niepochłonięte długości fal świetlnych docierają do oka, wywołując wrażenia określonej barwy.

10 Dowiedziono, że nakładając na siebie półprzeźroczyste farby o pewnych trzech barwach prostych, można uzyskać na papierze dowolną barwę -- analogicznie jak w modelu RGB. Cyan -- jasnoniebieska (niebiesko-zielona) Magenta -- czerwono-różowa (purpurowa) Yellow -- żółta

11 Między barwami RGB a CMY zachodzi szczególna współzależność, którą najlepiej widać na rysunkach. Zestawy uzupełniają się na kole barw. Każde dwie barwy jednego zestawu składają się (odpowiednio: addytywnie lub subtraktywnie) na jedną z drugiego zestawu. Przykładowo: Zmieszanie farby żółtej (Y) z purpurową (M) da czerwień taką, jak światło czerwone (R). Zmieszanie światła niebieskiego (B) z zielonym (G) da światło bladoniebieskie, jak barwnik Cyan (C).

12 Drukowanie kolorowe Drukowanie jest zawsze konkretnym procesem fizyko-chemicznym dalekim od ideału dlatego barwy CMY nie sumują się do czerni. Co zaś najważniejsze, aby osiągnąć sumowanie się barwnika, farby są półprzeźroczyste, "rozwodnione". W efekcie pełnego nałożenia na siebie farb C, M i Y otrzymujemy taką samą szarobrązową barwę, jaką ma woda po malowaniu akwarelkami. Dlatego w praktyce używa się jeszcze czwartej farby, czarnej, dla wydobycia głębi kolorów i podkreślenia kontrastów (oznaczonej K, jak kontrast lub jak black). Farby do druku barwnego nazywane bywają "triadą", a cały proces czterokolorowej reprodukcji barwnej nosi skrótowe oznaczenie CMYK.

13 Kolory definiujemy na kilka sposobów: Poprzez podanie nazwy - green, red, blue, yellow Poprzez podanie zapisu szesnastkowego poprzedzonego znakiem #. Poprzez zdefiniowanie modelu RGB, np. color:rgb(12,12,240) Każdy kolor można otrzymać poprzez zmieszanie barw podstawowych - czerwonego (red R), zielonego (green G) oraz niebieskiego (blue B). Każdy z kolorów podstawowych jest określony liczbą z zakresu Tak więc kolor czerwony określimy jako rgb(255,0,0), zielony jako rgb(0,255,0), niebieski jako rgb(0,0,255), biały jako rgb(255,255,255), natomiast czarny jako rgb(0,0,0). Pozostałe barwy wynikają z różnego "dawkowania" kolorów podstawowych.

14 Paleta kolorów to dominujący zestaw barw używanych w danym projekcie albo obrazie. Przyjrzyj się dowolnej okładce książki, reklamie prasowej albo stronie internetowej, a przekonasz się, że zostały one zaprojektowane przy użyciu kilku wyraźnie wyróżniających się kolorów (na ogół od trzech do pięciu plus biały albo czarny). Projektant zwykle decyduje się na wybranie jednego przewodniego koloru (na przykład niebieskiego), a potem dobiera pozostałe, kierując się ich harmonią i wrażeniami, jakie wywołują, gdy są oglądane razem. Koło barw to narzędzie ułatwiające dobieranie pasujących do siebie odcieni. Koło barw, którego powstanie datuje się na XVII wiek, stanowi odwzorowanie wszystkich barw widzialnych na okrągłym diagramie zgodnie z tymi zależnością,że jedne barwy są pochodnymi innych. Struktura koła bazuje na trzech kolorach podstawowych: żółtym, niebieskim i czerwonym, na podstawie których można utworzyć wszystkie barwy pochodne. Poprzez zmieszanie równych ilości par kolorów podstawowych otrzymujemy kolejny ważny zestaw barw tak zwane kolory drugorzędowe. Z kolei zmieszanie równych ilości par sąsiednich barw podstawowej i drugorzędowej- powoduje uzyskanie trzeciego zestawu, który określa się mianem kolorów trzeciorzędowych. Wymienione zestawy łącznie tworzą koło barw.

15 Kolory opisuje się za pomocą trzech określeń: barwy, nasycenia oraz jasności. Paletę barw projektu dobiera się na podstawie jednego głównego koloru (koloru bazowego) Paleta monochromatyczna składa się z kolorów należących do tego samego wycinka (klina) koła barw. Paleta analogiczna bazuje na kolorach z wycinków koła barw sąsiadujących (po obydwu stronach) z wycinkiem koloru bazowego. Paleta dopełniająca składa się z kolorów pobranych z wycinków koła barw leżących naprzeciw wycinka koloru bazowego. Paleta dopełniająca rozdzielona składa się z kolorów pobranych z wycinków koła barw leżących po dwóch stronach wycinka koloru dopełniającego dla koloru bazowego.

16 Kolory możemy wybierać w programie Photoshop na trzy sposoby: Panel Swatches (Próbki) Ten panel to swego rodzaju przybornik na często używane kolory: wystarczy kliknąć dowolny z nich, aby go wybrać. Panel Kolor korzystamy z suwaka aby wybrać interesujący nas kolor,a następnie doprecyzujemy go używając próbnika kolorów Ostrzeżenie o wybraniu koloru z poza obszaru drukowania Ostrzeżenie o wybraniu koloru z poza obszaru kolorów internetowych Narzędzie Eyedropper (Kroplomierz) Przy opracowywaniu palety barw mogą się przydać kolory, które zostały już użyte w projekcie. Narzędzie Eyedropper (Kroplomierz) używa się w celu ich wyszukiwania; godny uwagi jest zwłaszcza specjalny pierścień próbkowania.

17 Bibliografia: 1) 2) 3) wikipedia.pl 4) 5) 6) Photoshop nieoficjalny podręcznik Lesa Snider