Materiały pomocnicze z programu AutoCAD 2014. Poniżej przedstawiony zostanie przykładowy rysunek wykonany w programie AutoCAD 2014. Po uruchomieniu programu należy otworzyć szablon KKM, w którym znajdują się m.in. odpowiednio przygotowane arkusze oraz warstwy. Rysunek 1 przedstawia pasek stanu z włączonymi funkcjami stałymi, które mogą być pomocne podczas rysowania. Z funkcji tych oczywiście można korzystać wedle uznania. Rys. 1. Pasek stanu z włączonymi funkcjami: wyświetlanie siatki, śledzenie biegunowe, lokalizacja, śledzenie lokalizacji oraz wprowadzanie dynamiczne Na początku zostanie zamodelowania nakrętka. Modelowanie rozpoczyna się od narysowania sześciokąta poleceniem Wielobok znajdującym się w zakładce Narzędzia Główne w module Rysuj. Sześciokąt ma być opisany na okręgu o promieniu 30 [mm] a punkt środkowy to początek układu współrzędnych czyli [0,0]. Następnie w warstwie _Pomocnicza rysujemy linie pomocnicze o dowolnej długości z punktów przedstawionych na rysunku 2. Rys. 2. Wskazanie punktów, od których zostały poprowadzone linie pomocnicze Kolejnym krokiem jest narysowanie linii w warstwie _Linie grube zaczepionej w dowolnym punkcie leżącym na skrajnie najniżej narysowanej linii pomocniczej. Poprowadzona została prostopadle oraz do punktu leżącego na przedostatniej linii pomocniczej. Następnie narysowano linię pod kątem 30 o do punktu leżącego na ostatniej linii pomocniczej. Narysowano również linie dzięki, którym zamknięto obwiednię połowy nakrętki pokazane na rysunku 3.
Rys. 3. Widok po wykonaniu wskazanych operacji Należy narysować kolejną linię pomocniczą widoczną na rysunku 4 wychodzącą z punktu końcowego linii narysowanej uprzednio pod kątem 30 o. Narysowanie linii pomocniczej wyznacza punkt zaczepienia łuku, który ma być narysowany poleceniem Łuk 3 punkty. Punkty przez, które ma przechodzić łuk pokazane są na rysunku 4. Rys. 4. Widok łuku oraz wskazanie punktów, na których bazuje
Wszystkie elementy służące do wyznaczenia punktów charakterystycznych mogą zostać usunięte, aby nie zaciemniać rysunku. Usuwa się sześciokąt wraz z okręgiem oraz wszystkie linie pomocnicze. Kolejnym etapem jest podwójne odbicie przy pomocy polecenia Lustro w taki sposób, aby uzyskać efekt widoczny na rysunku 5. Rys. 5. Widok obiektów po dokonaniu operacji odbicia lustrzanego oraz usunięciu zbędnych elementów Następnie należy połączyć końce łuków ze sobą liniami poziomymi (rys. 6). Należy również dorysować brakujące łuki przy użyciu polecenia Łuk 3 punkty wskazując punkty pokazane na rysunku 6. Operację należy powtórzyć również z drugiej strony. Rys. 6. Widok po uzupełnieniu o brakujące elementy oraz wskazanie punktów przez, które ma być poprowadzony łók
Po tak wykonanym widoku nakrętki należy narysować oś symetrii. Najlepszym rozwiązaniem będzie na początek narysowanie osi o długości równej nominałowi króćca, który ma być efektem końcowym. Dzięki tak narysowanej osi uzyskuje się odniesienie dla punktu zaczepienia podczas tworzenia zarysu. Na rysunku został pokazany pierwszy etap rysowania zarysu widocznego w widoku z boku wraz z osią. Następnie użyto polecenia Fazuj oraz Zaokrąglij. Uzyskany efekt został pokazany na rysunku 7. Wszystkie wymiary zostały nałożone zgodnie z załącznikiem 1. Rys. 7. Widok po wykonaniu kolejnych operacji przy użyciu poleceń Linia, Fazuj, Zaokrąglij Następnie użyto polecenia Lustro w celu odbicia uzyskanych obiektów względem osi symetrii. Oraz dorysowano brakujące linie w widoku widoczne na rysunku 8. Rys. 8. Widok po wykonaniu operacji odbicia lustrzanego oraz dorysowaniu brakujących linii
Następnie zgodnie z załącznikiem 1 należy narysować obiekty znajdujące się po prawej stronie rysunku nad osią symetrii, niektóre z wymiarów zostały pokazane na szczególe B. Po wykonaniu wszystkich elementów należy użyć polecenia Lustro w celu odbicia względem osi symetrii, a tym samym przyśpieszenia pracy. Uzyskany w taki sposób efekt przedstawia rysunek 9. Rys. 9. Widok po wykonaniu wcześniej założonych operacji Należy dorysować brakujące linie w widoku. Aby uzyskać półwidok półprzekrój należy usunąć pewne elementy znajdujące się w dolnej części stworzonej wyjściowo nakrętki. Następnie należy dorysować linie jako krawędź otworu znajdującego się wewnątrz króćca. Niektóre z wymiarów podane są na szczególe A. Rysunki 10 oraz 11 przedstawiają obiekty podczas wykonywania odpowiednich operacji. Rys. 10. Widok obiektów po usunięciu zbędnych elementów
Rys. 11. Widok obiektów po dorysowaniu krawędzi widocznych w przekroju Kolejnym etapem jest dorysowanie w zakładce model przekroju A-A. Należy to wykonać przy pomocy paru prostych poleceń typu Okrąg, Linia oraz za pomocą Szyku biegunowego tak, aby rozmieścić w odpowiedni sposób otwory. Następnie tak jak w przypadku rysowania nakrętki za pomocą linii pomocniczych należy przenieść pewne punkty charakterystyczne wynikające z zależności jaką jest wyznaczenie linii przenikań dwóch powierzchni walcowych. Dzięki tak uzyskanym punktom można linię to przybliżyć za pomocą łuku wyznaczonego na podstawie trzech punktów. Wszystkie ww. operacje zostały pokazane na rysunku 12. Rys. 12. Widok po wykonaniu wskazanych operacji z oznaczeniem punktów przez, które ma przebiegać łuk Przy pomocy polecenia Lustro należy odbić względem osi symetrii łuk widoczny w widoku. Kolejnym poleceniem jest usunięcie zbędnych elementów za pomocą polecenia Utnij. Następnie należy zakreskować obszary uczestniczące w przekroju (rys. 13).
Rys. 13. Widok po wykonaniu wszystkich elementów w modelu Modelowanie znaku chropowatości, łba śruby oraz zmiana podziałki kreskowania na szczególe zostały przedstawione w materiałach pomocniczych mgr inż. Waldemara Witkowskiego na jego stronie domowej. Jeżeli chodzi o linie oznaczające przekrój można je wykonać na zasadzie bloku. Na początku można wykorzystać strzałkę zawartą w dowolnym wymiarze. Aby to zrobić trzeba narysować wymiar a następnie użyć polecenia Rozbij, dzięki czemu można wyodrębnić elementy składowe takie jak np. jeden grot strzałki (rys. 14). Rys. 14. Widok strzałki z jednym grotem Następnie linię zaznaczona na rysunku 14 należy zamienić na linię punktową grubą. W tym celu należy utworzyć nową warstwę, w której grubość linii typu kreska kropka będzie linią grubą. Widok po zmianie warstwy został pokazany na rysunku 15.
Rys. 15. Widok po zmianie warstwy Po zmianie warstwy obiektu zaznaczonego na rysunku 14 należy z powstałych obiektów utworzyć blok z punktem wstawienia pokazanym na rysunku 15. Następnie po wstawieniu utworzonego bloku można użyć odbicia lustrzanego względem osi symetrii. Dodatkowo można przypisać atrybut tekstowy w postaci dużej litery alfabetu. Uzyskany efekt po wstawieniu bloku wraz z atrybutem oraz odbiciu za pomocą polecenia Lustro został pokazany na rysunku 16. Rys. 16. Widok po wstawieniu bloku w postaci linii wskazującej miejsce przekroju W razie dodatkowych pytań zapraszam na konsultacje, aktualne konsultacje znajdują się zawsze na mojej stronie domowej. UWAGA: Prawa autorskie zastrzeżone. Kopiowanie i rozpowszechnianie materiałów bez wiedzy i zgody autora ZABRONIONE.