1 2 Kurs operatora wózka jezdniowego z napędem silnikowym oraz bezpieczną wymianą butli gazowej. MATERIAŁY DYDAKTYCZNE GÓRA 2013 I. Podstawy Prawne 1. Dozór techniczny W ostatnich latach w Polsce, w związku z procesem przystępowania Rzeczypospolitej Polskiej do struktur Unii Europejskiej, nastąpiły liczne zmiany w prawodawstwie. Jedna z konsekwencji zaistniałych zmian jest zaliczenie urządzeń transportu bliskiego (UTB) do urządzeń technicznych, podlegających nadzorowi struktur dozoru technicznego. Tematyka ta regulowana jest następującymi aktami prawnymi: ustawa z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr 122, poz. 1321, zm.: Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i z 2004 r. Nr 96, poz. 959), rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 18 lipca 2001 r. w sprawie trybu sprawdzania kwalifikacji wymaganych przy obsłudze konserwacji urządzeń technicznych (Dz. Nr 79, poz. 849; zm.: Dz. U. z 2003 r. Nr 50, poz.462), rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 lipca 2002 r. w sprawie rodzajów urządzeń technicznych podlegających dozorowi technicznemu (Dz. U. Nr 120, poz. 1021, zm.: Dz. U. z 2003 r. Nr 28, poz. 240), rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 października 2003 r. w sprawie warunków technicznych dozoru technicznego w zakresie eksploatacji niektórych urządzeń transportu bliskiego (Dz. U. Nr 193, poz.1890). Ogólne przepisy dotyczące urządzeń transportu bliskiego (UTB) Rozporządzenie określa warunki techniczne dozoru technicznego w zakresie eksploatacji następujących urządzeń transportu bliskiego (UTB): wciągarek i wciągników, suwnic, żurawi, układnic, wyciągów towarowych, podestów ruchomych, urządzeń dla osób niepełnosprawnych, schodów i chodników ruchomych, przenośników okrężnych kabinowych i platformowych, dźwigów, w szczególności do transportu osób lub ładunków, dźwigów budowlanych i dźwigów towarowych małych, dźwignic linotorowych, urządzeń technicznych służących do przemieszczania kontenerów przy pracach przeładunkowych, dźwigników przeznaczonych do przemieszczania ładunków nie prostoliniowo, w tym systemów do parkowania samochodów, wózków jezdniowych podnośnikowych z mechanicznym napędem podnoszenia (w dalszej treści książki nazywanych UTB).
3 4 Zęby wideł Badanie polega na wykonaniu pomiaru grubości zęba wideł przy karetce (trzonie), a następnie na tuż za ścięciem (kieł). Grubości te powinny być jednakowe z dopuszczalną tolerancją 10%. Różnica ta nie powinna być większa niż 5mm, a kąt rozgięcia nie większy niż 3º. Rys. 1. Badanie zębów wideł. Rys. Sprawdzanie łańcucha. Sposób III Wykorzystujemy przyrząd otrzymany z nowym łańcuchem, służący do pomiaru rozstawu ogniwa. Przyrząd ma wychodzić pomiędzy ogniwa pasownie (tzn. bez luzu). Definicja UTB Pod pojęciem urządzenia transportu bliskiego (UTB) dla potrzeb niniejszej książki rozumieć będziemy wózek jezdniowy podnośnikowy z mechanicznym napędem podnoszenia. Podstawowe parametry Każde urządzenie techniczne charakteryzuje się parametrami znamionowymi, którymi w przypadku UTB są: 1. nośność, 2. udźwig, 3. siła ciągu, 4. wysokość podnoszenia, 5. zdolność pokonywania wzniesień, 6. promień zawracania, 7. prędkości robocze (jazdy i osprzętu roboczego), 8. nacisk kół na podłoże, 9. ciężar własny. Wszystkie te parametry producent podaje jako nominalne, tzn. największe dopuszczalne, na które zostało zaprojektowane i obliczone dane urządzenie. Przekroczenie tych wartości, podanych w dokumentacji techniczno- ruchowej (DTR) i na tabliczkach znamionowych, prowadzi do uszkodzenia urzadzenia. Nośność nominalna (odnosi się do wózków załadowczych) największa masa ładunku, którą możemy przewieźć (w kg). Udźwig nominalny (odnosi się do urządzeń podnoszących) największa masa ładunku, którą bezpiecznie podniesie UTB przy normalnym użytku na wysokość 3300mm i przy zachowaniu określonej odległości od czoła wideł środka ciężkości dla danego udźwigu. Maszt Odkształcenia kształtowników, w których poruszają się rolki nie powinny być większe niż 0,5 mm. Układ kierowniczy Udźwig nominalny [kg] 0 999 1000 4999 5000 10000 Odległość nominalna środka ciężkości ładunku od czoła wideł [mm] 400 500 600 X X X Rys.3. Sprawdzanie układu kierowniczego.
5 6 Rys. 8. Poglądowe przedstawienie różnicy pomiędzy siłą uciągu, a masą ciągniętego ładunku Rys.6. Obszary koniecznej redukcji udźwigu wózków podnośnikowych Udźwig zredukowany największa masa ładunku w kg, którą bezpiecznie podniesie UTB przy normalnym użytkowaniu na wysokość większą niż 3300 mm, zachowując odległość środka ciężkości ładunku od czoła wideł, dla danego udźwigu nominalnego lub w całym zakresie podnoszenia przy odległości środka ciężkości ładunku od czoła wideł większej niż została określona dla danego udźwigu nominalnego. O wielkości udźwigu decyduje stateczność wózka. Stateczność wózka ma decydujące znaczenie przy składowaniu podnoszeniu ładunków, zależy od masy, odległości środka ciężkości ładunku od czoła wideł i wysokości, na którą podnosimy. W = f g Q [N} Q = W f g Gdzie: W siła ciągu, Q masa ładunku z przyczepą, f współczynnik oporu toczenia, g przyspieszenie ziemskie = 9,81 m/s ², Wysokość podnoszenia wysokość umożliwiająca pracę UTB. Rozróżniamy: a) wysokość podnoszenia H maksymalna wysokość mierzona przy pionowo ustawionym maszcie, od powierzchni na której stoi do góry niej poziomej powierzchni ramienia wideł na jaką urządzenie może podnieść ładunek, b) wysokość swobodnego podnoszenia h wysokość, na którą można podnieść widły bez zwiększenia gabarytów wózka. gdzie: c odległość środka ciężkości od czoła wideł (wielkość zmienna), b odległość czoła wideł od punktu podparcia (wielkość stała), d odległość od punktu podparcia do środka ciężkości wózka (wielkość stała). W ²d > G (c+b) W x d moment ustalający (stały) G (c+b) - moment wywracający (zmienny) Rys. 7. Poglądowy rysunek równowagi wózka podnośnikowego Siła ciągu maksymalna siła na haku zaczepowym w niutonach (N), jaką wózek bez obciążenia osiąga na gładkiej, poziomej, suchej jezdni przy stałej prędkości nie mniejszej niż 1% maksymalnej prędkości. Dotyczy to wózka ciągnikowego. Rys.9. Wysokość podnoszenia i wysokość swobodnego podnoszenia wideł dla mechanizmów podnoszenia różnych wózków: a) wielostopniowy; b) hilo; c) standard
7 8 Zdolność pokonywania wzniesienia pochylenie jezdni, które wózek może pokonać. Dla wózków o napędzie elektrycznym maksymalne pochylenie przyjmuje się 8%, dla spalinowych 15%. Znając podstawowe parametry i symbole możemy odczytać, z jakim UTB mamy doczynienia. gdzie: k pochylenie, h wielkość wzniesienia, l długość podjazdu. Rys.10. Rysunek poglądowy na podjazd na rampę Wielkości znominowane UTB Wielkością znominowaną UTB jest konkretna wielkość ich podstawowego parametru (np. nośność, udźwig, siła uciągu). Symbol wózka składa się z następujących elementów: trzyliterowy wyróżnik: a) litera pierwsza oznacza wózek jezdniowy (W), b) litera druga to rodzaj wózka ( E,A.B,D,I), c) litera trzecia to typ wózka (N,U,P,C,S). dwucyfrowa liczba: a) pierwsza cyfra odmiana wózka, b) druga cyfra postać wózka, myślnik, czterocyfrowa liczba: a) trzy pierwsze cyfry to wielkość zanominowana wg tabeli, b) czwarta cyfra to wersja konstrukcyjna wózka. Osprzęt roboczy UTB W transporcie wewnątrzzakładowym szerokie zastosowanie znalazły wózki jezdne naładowane i podnośnikowe widłowe. UTB zazwyczaj wyposażone są w podstawowy osprzęt, jakim są widły, ale w wielu przypadkach trzeba zastosować inny osprzęt. Mocuje się go na płycie czołowej wózka, zdejmując widły. Osprzęt ten musi być zgodny z PN-77/M-78105.
9 10 układy hydrauliczne osprzętu roboczego, kabina oraz elementy sterujące i sygnalizacyjne. Najczęściej stosowanym osprzętem są: a) przedłużacz wideł gdy ładunki są o dużych wymiarach, np. arkusze blach, palety odbiegające wymiarami od EURO, b) wysięgnik w zależności od zastosowanego dodatkowo osprzętu może być z hakiem, kleszczami, elektromagnesem itp., c) trzpień do rozładunku i transportu kręgów, bel wykładzin, opon itp., d) szufla do rozładunku materiałów sypkich, takich jak: nawozy, piasek, węgiel itp., e) platforma robocza do układania i rozładunku jednostek ładunkowych lub odnoszenia ludzi, gdy jest odpowiednio obarierowany, f) kleszcze boczne (chwytaki) do pojemników, bel, beczek itp. Ponadto istnieje szereg innych urządzeń, które w zależności od przeznaczenia maja różną konstrukcję, np. karetka przesuwna, spychacz ładunków, chwytak obrotowy, chwytak do cegieł, itp. Budowa UTB zasady działania i eksploatacji Obecnie dostępny jest szereg różnorodnych urządzeń przeznaczonych do pracy w transporcie wewnątrzzakładowym. Są to urzadzenia (wózki jezdne napędzane), które pomimo pewnych różnic konstrukcyjnych nie odbiegają od siebie przeznaczeniem i spełniają te same funkcje. W rozdziale tym postaramy się przedstawić podstawowe elementy UTB ich budowę i zasady działania. Oczywiście każdy obsługujący czy konserwujący UTB, w celu dokładnego zapoznania się z konkretnym UTB, zobowiązany jest do dokładnego zapoznania z DTR urzadzenia. Podstawowe elementy UTB Do podstawowych elementów budowy UTB (wózka jezdnego napędzanego) należą: rama, układ jezdny (koła, mosty i półosie), układ kierowniczy, układ hamulcowy, blok napędowy (silniki, zespoły przenoszące napęd), Układ zasilania gazem propan butan składa się z następujących elementów: butla gazowa, zawór butli, łoże, przewód elastyczny 3 MPa, manometr, przewód sztywny, zawór elektromagnetyczny, reduktor, zaworek regulujący skład mieszanki, gaźnik (mieszalnik), przepustnica, przewód podciśnienia, przewody doprowadzające i odprowadzające płyn chłodzący. Zasada działania. Po odkręceniu zaworu na butli gaz wypływa w fazie ciekłej przewodem do zaworu elektromagnetycznego. Z chwilą włączenia zapłonu silnika następuje otwarcie zaworu elektromagnetycznego i gaz płynie do reduktora. W dwustopniowym reduktorze gaz odparowywuje pobierając ciepło od cieczy chłodzącej silnik, która przepływa przez reduktor. Równocześnie następuje obniżenie ciśnienia odparowanego gazu do ciśnienia otoczenia. Mieszalnik za pomocą przewodu elastycznego, na którym znajduje się regulacja składu mieszanki, połączony jest z reduktorem. Na obudowie reduktora znajduje się druga regulacja, którą też możemy regulować skład mieszanki. Aby gaz mógł płynąc do komory mieszania w silniku musi być podciśnienie, dlatego istnieje dodatkowy przewód od kolektora ssącego do reduktora. Gdy będzie brak podciśnienia w kolektorze dolotowym (ssącym), mimo, że otwarty będzie zawór elektromagnetyczny i reduktor będzie prawidłowo działał gaz nie popłynie do komory mieszania. Układ hydrauliczny osprzętu roboczego Z hydrauliką spotkaliśmy się już wcześniej (sprzęgła, hamulce, układ wspomagania itp.). Hydraulika opiera się na prawie Pascala, które brzmi: Ciśnienie wywierane na powierzchnię cieczy nieściśliwej, na która nie działają żadne inne siły, rozchodzi się w niej równomiernie we wszystkich kierunkach. Obecnie napędy hydrauliczne tworzą układy bardziej złożone (pompy o ruchu obrotowym, tzw. zębate, śrubowe itp.), ale mimo to zależność siły tłoka cylindra roboczego zależy od jego powierzchni oraz ciśnienia cieczy roboczej. Układ hydrauliczny niezależnie od napędu i typu składa się z następujących elementów: zbiornik, pompa wysokociśnieniowa, rozdzielacz z zaworem przelewowym,
11 12 siłowniki lub silnik hydrauliczny, zawory regulacyjne, filtr, złączenia i przewody, ciecz robocza (olej). Na rysunkach układy hydrauliczne przedstawia się w postaci schematów, tj. symboli graficznych typowych elementów. Niektóre z nich przedstawiamy w poniższej tabeli. Mechanizm podnoszenia w UTB służy do pionowego przemieszczania ładunku. Zbudowany jest z ramy zewnętrznej (stałej), ramy wewnętrznej (ruchomej względem zewnętrznej), karetki, łańcuchów i siłowników. Ramę zewnętrzną stanowią dwa ceowniki połączone ze sobą przewiązkami, na końcach jej są rolki prowadzące ramę wewnętrzną (na górze), natomiast na dole jest stopa, o którą opiera się siłownik. Wewnętrzna ramę stanowi dwuteownik może być ceownik, który tez połączony jest przewiązkami, na dole zamontowane są rolki toczące, natomiast na górze do belki mocowane jest tłoczysko lub pręt prowadzący siłownika. Po ramie wewnętrznej przesuwa (toczy) się karetka (stanowi ona konstrukcję, na której zawiesza się widły lub inny osprzęt). Karetka posiada rolki toczące, które tocząc się, zapewniają równoległe położenie płyty do ram mechanizmu podnoszenia, zawieszona jest na łańcuchach, których drugi koniec zamocowany jest na korpusie siłownika. Posiadają one śrubę regulacyjną umożliwiającą regulację siły naciągu. Kabina elementy sterujące i sygnalizacyjne Dla prawidłowej pracy urzadzenia i dla pełnej kontroli przez operatora kierowcę parametrów pracy UTB niezbędne jest wyposażenie kabiny kierowcy UTB w szereg urządzeń kontrolnych oraz sterujących. Kabina kierowcy wyposażona jest w następujące elementy: fotel dla kierowcy, kierownica, pulpit, na którym umieszczone są wskaźniki, kontrolki i stacyjka, dźwignie i pedały (dźwignie nożne), zadaszenie lub karta ochronna. Rys.19. Rysunek poglądowy na mechanizm podnoszenia typu standard: widok ogólny i główne zespoły.
13 14 Osoby obsługujące UTB Pojęcia ogólne Zmiany zachodzące w technice transportowej (paletyzacja, konteneryzacja itp.) spowodowały, że urządzenia do za- i wyładunku są coraz bardziej skomplikowane, bardziej sprawne, łatwiejsze w obsłudze, ale też coraz bardziej kosztowne, dlatego musimy pamiętać, aby do ich obsługi kierować ludzi odpowiednio przygotowanych i kompetentnych. Należy tez pamiętać, że przez użyciem musimy dokładnie zapoznać się z instrukcją obsługi danego urzadzenia i postępować zgodnie ze wskazówkami zawartymi w niej. Urządzenia te występować mogą pod różnymi nazwami, ale ogólnie biorąc służą do tego samego, tzn. mają ułatwiać transport wewnątrz zakładu i sprawić, że będzie on mniej uciążliwy dla ludzi. Rys. 27. Przewóz i stertowanie ładunków
15 16 Operator kierowca wymagania Pod pojęciem operatora kierowcy rozumiemy osobę, która obsługuje UTB kieruje nimi tzn. porusza się niemi po drodze wewnątrz zakładu pracy, w magazynie, w halach produkcyjnych itp. (transport poziomy) oraz wykonuje czynności związane z podnoszeniem, opuszczaniem, składowaniem itp. (transport pionowy). Aby zostać operatorem-kierowcą należy: uzyskać uprawnienia na operatora kierowcę (wydaje je UDT wzór zaświadczenia zał. nr 1, jednostka przeprowadzająca szkolenie wzór zaświadczenia zał. nr 2, lub Instytut Mechanizacji Budownictwa i Górnictwa Skalnego w Warszawie wzór książki operatora maszyn roboczych zał. nr 3); w tym celu kandydat powinien: - mieć ukończone 18 lat, - posiadać minimum wykształcenie podstawowe, - ukończyć kurs dla kierowców operatorów, - zdać egzamin przed właściwą komisją, - posiadać prawo jazdy kategorii B (wskazane), -posiadać zaświadczenie lekarskie o wykonanych badaniach psychotechnicznych, świadczących o braku przeciwwskazań do kierowania wózkiem, uzyskać imienne zezwolenie (wydaje je pracodawca wzór zezwolenia zał. nr 4); w tym celu kandydat powinien: - przedstawić pracodawcy zaświadczenie kwalifikacyjne uzyskane z UDT, - odbyć instruktaż stanowiskowy, tzn. zapoznać się miedzy innymi z DTR UTB. Operator kierowca UTB przy pracy Operator kierowca jest obowiązany: przestrzegać instrukcji obsługi i eksploatacji danego urządzenia, przestrzegać zasad bhp przy transporcie i składowaniu, dbać o ład, porządek i czystość w miejscu pracy, przestrzegać zaleceń zawartych w DTR, upewnić się czy UTB jest właściwy do miejsca, w którym będzie pracować, znać możliwości UTB i zawsze pracować w tych granicach, siedzieć tak, by części ciała nie wystawały poza gabaryty UTB, dokładnie śledzić drogę, starannie i mocno trzymać kierownicę i nie jeździć na ślepo (brak widoczności drogi przedniej), zabezpieczone (foliowane, pospinane itp.) ładunki wieźć w położeniu wideł max. 30 cm od podłoża z masztem pochylonym na siebie, jeździć z prędkością bezpieczną, zwracając uwagę na otoczenie, drogę, ludzi, inne pojazdy i przeszkody na wysokości głowy, sprawdzić czy środowisko, w którym będzie wykonywana praca, zagrożone jest wybuchem, (jeżeli tak to należy stosować się do instrukcji obsługi wydanej pracodawcy oraz znać obostrzenia wynikające z PN EN 1755), sprawdzić czy UTB przystosowane jest do pracy w ww. środowisku (dokładnie zapoznać się z instrukcją obsługi UTB), przy przemieszczaniu i transporcie ładunków niebezpiecznych zachować szczególną uwagę (zabezpieczenie przed przemieszczaniem ładunku, tablice i znaki ostrzegawcze), praca na pochyłości dozwolona jest w wyjątkowych wypadkach, gdy stanowi ona część planowanej trasy, a nachylenie trasy nie przekracza wielkości określonych w specyfikacji technicznej UTB, w przypadku konieczności korzystania z dróg publicznych należy posiadać przy sobie oprócz zezwolenia na prowadzenie wózka również prawo jazdy; UTB musi odpowiadać wymogom rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia. Operatorowi kierowcy nie wolno: przewozić ludzi na UTB czy przyczepach, jeżeli nie są do tego celu dostosowane przez producenta, podnosić niezrównoważonych lub źle ułożonych w stos ładunków, wykonywać gwałtownych skrętów, hamowań czy ruszania z miejsca, jeździć bez kasku ochronnego na głowie, podnosić lub wozić na widłach ludzi lub pozwalać, by ktokolwiek wchodził na uniesione widły z ładunkiem lub bez, używać UTB w warunkach niestabilnego lub śliskiego podłoża uniemożliwiającego bezpieczne manewrowanie transportowanym ładunkiem, używać UTB do pchania innych pojazdów lub ciągnięcia wózków doczepnych, jeżeli ich liczba lub masa ładunku przekraczają dopuszczalne wielkości określone przez producenta, używać UTB do pchania innych pojazdów lub do ciągnięcia wózków doczepnych, jeżeli ich liczba lub masa ładunku przekraczają dopuszczalne wielkości określone przez producenta, używać UTB w miejscach nieoświetlonych chyba, ze wózek wyposażony jest w światła odpowiednie do rodzaju i miejsca wykonywanej pracy, używać UTB w miejscach o niesprawdzonej wytrzymałości podłoża lub o wytrzymałości mniejszej niż wymagana dla obciążonego UTB, używać UTB w miejscach o nawierzchni i jej nachyleniu nieodpowiadającym warunkom określonym w dokumentacji techniczno ruchowej UTB, przewozić ładunki niedostosowane do wymiarów platformy ładunkowej UTB, eksploatować niesprawny sprzęt lub sprzęt z osprzętem uszkodzonym lub nieodpowiednim, zostawić UTB z włączonym silnikiem na wzniesieniach czy podjazdach i opuszczać kabinę, w czasie jazdy wykonywać czynności z układem hydraulicznym. Czynności operatora kierowcy przed rozpoczęciem pracy Czynności operatora kierowcy przed rozpoczęciem pracy (tzw. OC) są następujące: sprawdzać w książce UTB czy usterki lub uszkodzenia, które zgłoszono, zostały usunięte, wizualnie oglądnąć UTB, sprawdzić szczelność układów (czy nie ma przecieków na złączach, przewodach, przy zbiornikach itp.), sprawdzić czy jest dość paliwa w zbiorniku (UTB napędzane silnikami spalinowymi) ewentualnie uzupełnić, sprawdzić stan opon, wideł podnośnikowych, łańcucha, masztu itp.,
17 18 sprawdzić poziom: - cieczy chłodzącej ewentualnie uzupełnić, - płynu hamulcowego ewentualnie uzupełnić, - oleju hydraulicznego ewentualnie uzupełnić, - oleju w silniku (UTB napędzane silnikiem spalinowym), - elektrolitu. sprawdzić stan połączeń elektrycznych i naładowania baterii (YTB elektryczne), sprawdzić układ kierowniczy (luz, skręt itp.), sprawdzić układ hamulcowy, sprawdzić skok jałowy sprzęgła ciernego, sprawdzić oświetlenie, kierunkowskazy, sygnał dźwiękowy, światło hamulców, sprawdzić wszystkie elementy sterownicze i upewnić się czy hydraulika pracuje prawidłowo, po uruchomieniu silnika sprawdzić czy układ smarowania i ładowania akumulatora pracują prawidłowo, inne czynności, które ujęte zostały w instrukcji obsługi. PO wykonaniu OC kierowca operator wpisem w książkę UTB akceptuje jego sprawność i od tego momentu bierze odpowiedzialność za sprzęt. Czynności operatora kierowcy w czasie pracy W czasie pracy operator- kierowca powinien używać sprzęt zgodnie z przeznaczeniem, z instrukcja obsługi zawartą w DTR i przestrzegać przepisów bhp (zał. Nr 5). Zwracać uwagę na poprawność działania zespołów i mechanizmów wózka i kontrolować: prace silnika, pracę silnika elektrycznego, stopień wyładowania baterii, poprawność działania układu kierowniczego i hamulcowego, poprawność działania układu hydraulicznego osprzętu roboczego, prawidłowość działania sprzęgła i skrzyni biegów, prawidłowość działania przekładni hydrokinetycznej lub hydrostatycznej czy sprzęgła hydraulicznego i nawrotnicy, prawidłowość działania oświetlenia i lampek sygnalizacyjnych. Czynności operatora kierowcy po zakończeniu pracy Operator kierowca po zakończeniu pracy jest obowiązany: zostawić UTB w miejscu do tego celu przeznaczonym, oczyścić UTB, zaciągnąć hamulec pomocniczy, opuścić sprzęt na ziemię (w skrajnie dolne położenie), wyjąć kluczyk ze stacyjki i odłączyć akumulator lub baterię, spuścić wodę z silnika i chłodnicy (w okresie zimowym), wózek elektryczny przygotować do ładowania, wpisać w książkę UTB jego aktualny Przekazać UTB osobie odpowiedzialnej za stan techniczny. Przechowywanie UTB W przypadku odstawienie UTB do dłuższego postoju należy zabezpieczyć jego mechanizmy przed zanieczyszczeniem i korozją. Elementy metalowe powinny być zakonserwowane np. smarem o konsystencji stałej (przed ponownym uruchomieniem należy go starannie usunąć). Akumulator należy odłączyć od instalacji i przynajmniej raz na kwartał sprawdzać jego stan naładowania w razie potrzeby uzupełniać elektrolit wodą destylowaną i doładować. W celu niedopuszczenia do deformacji ogumienia należy posadowić wózek na odpowiednich podstawkach lub klockach. Czynności konserwatora BHP w zawodzie Konserwator jest obowiązany: zapoznać się z wpisami w książce wózka (zał. nr 6), przestrzegać eksploatacji UTB, dokonywać przeglądów konserwacyjnych w terminach i zakresie określonym w instrukcji eksploatacji, w tym sprawdzenie: - stanu technicznego mechanizmów napędowych, układów hamulcowych oraz części nośnych i zamocowań, - działania elementów bezpieczeństwa i ograniczników ruchu, - działania urządzeń sterujących, sygnalizacyjnych i oświetleniowych, - prawidłowości obsługi UTB, sprawdzenie przez oględziny, nie rzadziej, niż co 12 miesięcy, jeżeli w instrukcji eksploatacyjnej nie ustalono innych terminów, stanu: - konstrukcji nośnej, w szczególności połączeń spawanych, - instalacji odgromowych, bieżąco usuwać usterki i inne nieprawidłowości w działaniu UTB, odnotować z podaniem daty i potwierdzeniem podpisem w dzienniku konserwacji wyniki przeglądów i wykonanych czynności, bezzwłocznie powiadomić eksploatującego UTB o nieprawidłowościach, które spowodowały konieczność wyłączenia urządzeń z eksploatacji i dokonanie odpowiedniego wpisu do dziennika konserwacji, wykonywać czynności zgodnie z zaleceniami producenta dotyczącymi danego urządzenia i zgodnie z bhp wykonywać pracę.
19 20
21 22