KOOF Szczecin: www.of.szc.pl

Podobne dokumenty
Metrologia Techniczna

Optyka 2. Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

WYZANCZANIE STAŁEJ DIELEKTRYCZNEJ RÓŻNYCH MATERIAŁÓW. Instrukcja wykonawcza

Sposób wykonania ćwiczenia. Płytka płasko-równoległa. Rys. 1. Wyznaczanie współczynnika załamania materiału płytki : A,B,C,D punkty wbicia szpilek ; s

LIV OLIMPIADA FIZYCZNA 2004/2005 Zawody II stopnia

KO OF Szczecin:

Ćwiczenie nr 43: HALOTRON

LVII Olimpiada Fizyczna (2007/2008)

OPTOELEKTRONIKA IV. ZJAWISKO FOTOELEKTRYCZNE WEWNĘTRZNE W PÓŁPRZEWODNIKACH.

INSTYTUT INŻYNIERII ŚRODOWISKA ZAKŁAD GEOINŻYNIERII I REKULTYWACJI ĆWICZENIE NR 5

WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA ŚWIATŁA METODĄ SZPILEK I ZA POMOCĄ MIKROSKOPU

LVI OLIMPIADA FIZYCZNA (2006/2007). Stopień III, zadanie doświadczalne D

WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ

DYFRAKCJA NA POJEDYNCZEJ I PODWÓJNEJ SZCZELINIE

LABORATORIUM FIZYKI PAŃSTWOWEJ WYŻSZEJ SZKOŁY ZAWODOWEJ W NYSIE

XLIII OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP II Zadanie doświadczalne

DOKŁADNOŚĆ POMIARU DŁUGOŚCI

Graficzne opracowanie wyników pomiarów 1

Źródło: Komitet Główny Olimpiady Fizycznej A. Wysmołek; Fizyka w Szkole nr 1, Andrzej Wysmołek Komitet Główny Olimpiady Fizycznej, IFD UW.

Ćwiczenie z fizyki Doświadczalne wyznaczanie ogniskowej soczewki oraz współczynnika załamania światła

ĆWICZENIE 41 WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA ŚWIATŁA ZA POMOCĄ MIKROSKOPU. Kraków, luty kwiecień 2015

XLVI OLIMPIADA FIZYCZNA (1996/1997). Stopień III, zadanie doświadczalne D

Instrukcja do laboratorium Materiały budowlane Ćwiczenie 12 IIBZ ĆWICZENIE 12 METALE POMIAR TWARDOŚCI METALI SPOSOBEM BRINELLA

EFEKT FOTOELEKTRYCZNY ZEWNĘTRZNY

U L T R A ZAKŁAD BADAŃ MATERIAŁÓW

WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ

XL OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP I Zadanie doświadczalne

Ćwiczenie 42 WYZNACZANIE OGNISKOWEJ SOCZEWKI CIENKIEJ. Wprowadzenie teoretyczne.

Uniwersytet Warszawski Wydział Fizyki. Światłowody

DOKŁADNOŚĆ POMIARU DŁUGOŚCI 1

Ćwiczenie 12 (44) Wyznaczanie długości fali świetlnej przy pomocy siatki dyfrakcyjnej

Ćwiczenie nr 82: Efekt fotoelektryczny

Efekt fotoelektryczny

LVII Olimpiada Fizyczna (2007/2008)

Wyznaczanie zależności współczynnika załamania światła od długości fali światła

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 51: Współczynnik załamania światła dla ciał stałych

KOOF Szczecin:

LI OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP II Zadanie doświadczalne

Wyznaczanie wartości współczynnika załamania

MGR 10. Ćw. 1. Badanie polaryzacji światła 2. Wyznaczanie długości fal świetlnych 3. Pokaz zmiany długości fali świetlnej przy użyciu lasera.

CECHOWANIE TERMOELEMENTU Fe-Mo I WYZNACZANIE PUNKTU INWERSJI

Interferencja i dyfrakcja

Ćw. nr 41. Wyznaczanie ogniskowych soczewek za pomocą wzoru soczewkowego

Wyznaczanie momentu magnetycznego obwodu w polu magnetycznym

Odgłosy z jaskini (11) Siatka odbiciowa

pobrano z serwisu Fizyka Dla Każdego zadania z fizyki, wzory fizyczne, fizyka matura

Pomiary wymiarów kątowych i stożków

Ćwiczenie nr 31: Modelowanie pola elektrycznego

Wyznaczanie stałej Kerra

Interferencja i dyfrakcja

Badanie rozkładu pola magnetycznego przewodników z prądem

ĆWICZENIE NR 79 POMIARY MIKROSKOPOWE. I. Cel ćwiczenia: Zapoznanie się z budową mikroskopu i jego podstawowymi możliwościami pomiarowymi.

BADANIE INTERFEROMETRU YOUNGA

Zagadnienia: równanie soczewki, ogniskowa soczewki, powiększenie, geometryczna konstrukcja obrazu, działanie prostych przyrządów optycznych.

Geometria płaska - matura Przyprostokątne trójkąta prostokątnego mają długości 3 7cm poprowadzona z wierzchołka kąta prostego ma długość: 12

Ćwiczenie: "Zagadnienia optyki"

Badanie rozkładu pola elektrycznego

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Kaliszu

02. WYZNACZANIE WARTOŚCI PRZYSPIESZENIA W RUCHU JEDNOSTAJNIE PRZYSPIESZONYM ORAZ PRZYSPIESZENIA ZIEMSKIEGO Z WYKORZYSTANIEM RÓWNI POCHYŁEJ

Laboratorium Metrologii

Ć W I C Z E N I E N R J-1

Wyznaczanie parametrów równania Tafela w katodowym wydzielaniu metali na elektrodzie platynowej

Analityczne metody kinematyki mechanizmów

Badanie rozkładu pola elektrycznego

POLITECHNIKA OPOLSKA WYDZIAŁ MECHANICZNY Katedra Technologii Maszyn i Automatyzacji Produkcji POMIAR ZARYSÓW O ZŁOŻONYCH KSZTAŁTACH

Stanowisko do badania zjawiska tłumienia światła w ośrodkach materialnych

Rozwiązanie zadania D1

Fizyka fal cyrklem i linijką

Laser FLS 90. Instrukcja obsługi

Zadanie 21. Stok narciarski

l l' Przy oznaczeniach z rysunku, ró nica dróg optycznych promieni rozproszo- ', gdzie oznacza długo fali wiatła. Otrzymujemy równanie d sin α sinα

Instrukcja do ćwiczenia laboratoryjnego nr 7

OPTYKA. Leszek Błaszkieiwcz

Cel ćwiczenia. Zagadnienia do opracowania. Zalecana literatura

Pomiar długości fali świetlnej i stałej siatki dyfrakcyjnej.

Energia promieniowania termicznego sprawdzenie zależności temperaturowej

Laboratorium techniki laserowej Ćwiczenie 2. Badanie profilu wiązki laserowej

( F ) I. Zagadnienia. II. Zadania

ARKUSZ ĆWICZENIOWY Z MATEMATYKI MARZEC 2012 POZIOM PODSTAWOWY. Czas pracy: 170 minut. Liczba punktów do uzyskania: 50

LABORATORIUM Z FIZYKI Ć W I C Z E N I E N R 2 ULTRADZWIĘKOWE FALE STOJACE - WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FAL

Wyznaczanie sił działających na przewodnik z prądem w polu magnetycznym

Automatyka i pomiary wielkości fizykochemicznych. Instrukcja do ćwiczenia III. Pomiar natężenia przepływu za pomocą sondy poboru ciśnienia

Wyznaczanie współczynnika załamania światła za pomocą mikroskopu i pryzmatu

OPTYKA FALOWA I (FTP2009L) Ćwiczenie 2. Dyfrakcja światła na szczelinach.

ARKUSZ ĆWICZENIOWY Z MATEMATYKI MARZEC 2012 POZIOM PODSTAWOWY

Rozwiązanie: Część teoretyczna

STEREOMETRIA. Poziom podstawowy

Wyznaczanie momentu magnetycznego obwodu w polu magnetycznym

BADANIE I ACHROMATYZACJA PRĄŻKÓW INTERFERENCYJNYCH TWORZONYCH ZA POMOCĄ ZWIERCIADŁA LLOYDA

Opis ćwiczenia. Cel ćwiczenia Poznanie budowy i zrozumienie istoty pomiaru przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Henry ego Katera.

Wyznaczanie współczynnika załamania światła za pomocą mikroskopu i pryzmatu

Pomiar indukcji pola magnetycznego w szczelinie elektromagnesu

Badanie transformatora

POMIARY OSCYLOSKOPOWE

WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ

LXV OLIMPIADA FIZYCZNA ZAWODY III STOPNIA

Ćwiczenie: "Pomiary mocy w układach trójfazowych dla różnych charakterów obciążenia"

O 2 O 1. Temat: Wyznaczenie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego

Transkrypt:

LVIII OLIMPIADA FIZYCZNA (2008/2009). Stopień II, zaanie oświaczalne D. Źróło: Autor: Nazwa zaania: Działy: Słowa kluczowe: Komitet Główny Olimpiay Fizycznej. Ernest Groner Komitet Główny Olimpiay Fizycznej, IFD UW. Wyznaczanie gęstości ścieżek płyt oraz. Optyka falowa. yfrakcja, siatka, roga optyczna, ługość, fala, światło, ugięcie, obicie, promień, wzmocnienie, laser, żarówka, statyw Zaanie oświaczalne D, zawoy II stopnia, LVIII OF. W początku lat 90-tych nastąpiło rozpowszechnienie zapisu anych na płytach optycznych w technologii. Dane zapisywane są na kołowych ścieżkach o wspólnym śroku pokrywającym się z geometrycznym śrokiem płyty. Ilość anych, możliwych o umieszczenia na płycie optycznej jest związana z oległością mięzy sąsienimi ścieżkami. Następnie zwiększono ilość anych zapisywanych na płycie optycznej poprzez wprowazenie technologii o ostępie ścieżek. Masz o yspozycji: źróło światła żarówka wraz z zasilaniem, statyw z uchwytem, puełko z wykonanymi otworami, płytę, płytę, linijkę, taśmę samoprzylepną, papier milimetrowy. Wyznacz stosunek /. Uwaga: nie należy otykać bańki żarówki, gyż grozi to jej uszkozeniem; nie należy wykonywać oatkowych otworów w tekturowym puełku; nie należy umieszczać żarówki wewnątrz puełka. Rozwiązanie Część teoretyczna Płyty optyczne oraz należy wykorzystać jako yfrakcyjne siatki obiciowe. Różnica róg optycznych promieni obitych o sąsienich ścieżek siatki wynosi l 2 l 1 = sinα sinβ (1) gzie oległość ścieżek. Wzmocnienie promieni następuje gy różnica róg optycznych jest wielokrotnością ługości fali sinα sinβ = nλ (2) n liczba całkowita. Dla n = 0 (obicie) wzmocnienie następuje gy sinα = sinβ (3) Re. T.M.Molena, PDFiA, IF US, 2010-1/8 - www.yaktyka.fizyka.szc.pl

niezależnie o ługości fali l i oległości ścieżek. Dla n = 1 (ugięcie pierwszego rzęu) wzmocnienie oznacza sinα sinβ = λ / (4) W rozwiązaniu zaania należy wykorzystać obicie światła celem wyznaczenia λ / oraz ugięcie pierwszego rzęu celem wyznaczenia λ/, gzie oraz jest oległością sąsienich ścieżek opowienio płyty oraz. α l 2 β l 1 Rys. 1. Różnica róg optycznych promieni obitych o sąsienich ścieżek obiciowej siatki yfrakcyjnej. Część oświaczalna Żarówkę należy zamocować na statywie tak, aby jej żarnik w postaci połużnej spirali znajował się w pozycji pionowej. źróło światła należy umieścić na osi wyznaczonej przez wa przeciwległe otwory (rys. 2a). a) b) c) Rys. 2. a) Źróło światła (kolor czerwony) umieszczone w płaszczyźnie otworów puełka. b) Wiok poprawnie umieszczonego źróła światła poprzez wa przeciwległe otwory puełka. c) Przekrój ukłau w płaszczyźnie otworów puełka. Re. T.M.Molena, PDFiA, IF US, 2010-2/8 - www.yaktyka.fizyka.szc.pl

Źróło światła bęzie poprawnie umieszczone, jeśli patrząc przez wa przeciwległe otwory bęzie ono wioczne w ich centralnej części, rys. 2b. Żarówkę należy umieścić w możliwie najmniejszej oległości o pionowej ściany puełka. Uwaga: montaż żarówki na statywie powinien umożliwić jej umieszczenie w oległości co najmniej 3cm o ściany puełka. Następnie, używając taśmy samoprzylepnej, należy umieścić płytę oraz tak, jak pokazuje rys. 3a. Płyty są poprawnie umieszczone, gy ich otwory znajują się w tej samej płaszczyźnie co otwory puełka. Należy włączyć żarówkę. Wówczas, patrząc przez ługą szparę można zaobserwować na przeciwległej ścianie puełka światło ugięte na siatce yfrakcyjnej płyty, rys. 3b, co świaczy o ugięciu pierwszego rzęu. Światło to paa na znajujące się tam cztery otwory. a) b) Rys. 3. a) Właściwe umieszczenie płyty oraz. b) Wiok wnętrza puełka poprzez szeroką szczelinę. Światło ugięte yfrakcyjnie na płycie paa na cztery otwory w przeciwległej ścianie puełka. Wymiary puełka obrane są tak, że przez szczelinę zaobserwować można ugięcie zerowego rzęu (obicie) oraz pierwszego rzęu na płycie optycznej. Schematycznie przestawia to rysunek 4, gzie promień obity na płycie zaznaczony jest czerwoną strzałką, natomiast promień ugięty czarną. Obserwacja ugięcia zerowego i pierwszego rzęu na płycie pozwala na wyznaczenie opowienio stosunku λ / oraz λ /. Rys. 4. Światło ugięte na płycie paa na płytę poprzez jeen z otworów w puełku. Poprzez szczelinę zaobserwować można ugięcie zerowego rzęu (obicie) na płycie czerwona strzałka oraz ugięcie pierwszego rzęu strzałka czarna. Re. T.M.Molena, PDFiA, IF US, 2010-3/8 - www.yaktyka.fizyka.szc.pl

Światło zostaje ugięte na płycie po kątem α. Jest to ugięcie pierwszego rzęu, zatem zgonie ze wzorem (4) mamy λ sinα = (5) Światło ugięte paa następnie na płytę poprzez cztery otwory na przeciwległej ścianie puełka rys.6. W każym z czterech otworów zachozi wtórna yfrakcja. Wymiary ukłau oświaczalnego obrane są tak, że przez szparę zaobserwować można ugięcie: zerowego rzęu (obicie) oraz pierwszego rzęu na siatce yfrakcyjnej. α α β P x 0 Rys. 5. Światło ugięte na płycie paa na płytę przez jeen z otworów w puełku. Poprzez szczelinę zaobserwować można ugięcie zerowego rzęu (obicie) na płycie czerwona strzałka oraz ugięcie pierwszego rzęu strzałka czarna. Obserwacja światła obitego pozwala wyznaczyć (poprzez postawienie ługopisem kreski przy krawęzi szpary) oległość x 1. Obserwacja światła ugiętego pozwala wyznaczyć oległość x 0, rys. 5. Oległości należy mierzyć o punktu P oznaczonego na rys. 5. Punkt ten można wyznaczyć poprzez pomiar linijką oległości otworu na którym zachozi ugięcie o krawęzi puełka. Równie precyzyjną metoą jest obserwacja (poprzez ługą szparę) obicia źrenicy oka i postawienie kreski przy krawęzi szpary. Pozwala to na wyznaczenie punktu P z okłaności 1mm. Mierząc ocinki x 0, x 1 oraz grubość puełka L, należy skorzystać ze wzorów opisujących ugięcie światła na yfrakcyjnej siatce obiciowej. Dla obicia zgonie ze wzorami (3,5) zachozi λ sin β = sinα =. (6) Dla ugięcia λ sinα sin β = (7) gzie x x 0 2 o + L 2 = sin β oraz Z równań (6) i (7) wynika, że x x 0 2 1 + L 2 = sinα sin β 1 = sinα wyznaczane są eksperymentalnie., (8) co pozwala wyznaczyć eksperymentalnie stosunek /. Proceurę wyznaczenia / należy przeprowazić la każego z czterech otworów puełka. W tabeli 1 zesta- x 1 Re. T.M.Molena, PDFiA, IF US, 2010-4/8 - www.yaktyka.fizyka.szc.pl

wione są trzy serie pomiarów, każa wykonana la innego ustawienia żarówki wzglęem puełka. Tabela 1. Wyniki trzech serii pomiarowych, la trzech różnych ustawień żarówki. Nr. otworu x 0, cm x 1, cm sinα sinβ 1 3,8 ± 0,4 9 ± 0,4 0,66 ± 0,02 0,35 ± 0,03 2 4,3 ± 0,4 11,3 ± 0,3 0,74 ± 0,01 0,39 ± 0,03 3 4,8 ± 0,3 13,5 ± 0,5 0,80 ± 0,01 0,42 ± 0,02 4 5,1 ± 0,4 15,6 ± 0,5 0,835 ± 0,010 0,44 ± 0,03 Nr. otworu x 0, cm x 1, cm sinα sinβ 1 3,8 ± 0,5 9,6 ± 0,6 0,68 ± 0,02 0,35 ± 0,04 2 4,2 ± 0,7 11,9 ± 0,6 0,76 ± 0,02 0,38 ± 0,02 3 4,3 ± 0,3 13,2 ± 0,5 0,79 ± 0,01 0,39 ± 0,02 4 4,8 ± 0,4 15,4 ± 0,4 0,83 ± 0,01 0,43 ± 0,02 Nr. otworu x 0, cm x 1, cm sinα sinβ 1 4,1 ± 0,3 9,7 ± 0,6 0,69 ± 0,02 0,37 ± 0,02 2 4,6 ± 0,4 11,3 ± 0,5 0,74 ± 0,01 0,41 ± 0,03 3 5 ± 0,4 13,4 ± 0,5 0,79 ± 0,01 0,44 ± 0,03 4 5,4 ± 0,4 15,3 ± 0,5 0,83 ± 0,01 0,46 ± 0,03 Wyeliminowanie błęów systematycznych, związanych z nieokłanym ustawieniem źróła światła wzglęem puełka można wykonać przekształcając równanie (8) o postaci sin β = 1 sinα. Zależność sinβ (sinα ) jest liniowa o współczynniku kierunkowym (1 / ), który oczytać można graficznie. Błą systematyczny pojawić może się wówczas, gy źróło światła zostanie umieszczone niewłaściwie wzglęem puełka. Kąt γ paania światła na płytę (liczony wzglęem normalnej o powierzchni płyty) może być wówczas różny o zera a równanie (9) przyjmuje postać (9) sin β = 1 sinα + sin γ. (10) Zależność mięzy sinusami kątów α i β jest naal liniowa o tym samym współczynniku kierunkowym a jeyną różnicą jest przesunięcie linii. Na rys.6 przestawiona jest zależność sinβ (sinα ) la trzech serii pomiarowych zawartych w tabeli 1 wraz z graficznym opasowaniem linii prostych. Oczytanie współczynnika kierunkowego z trzech pomiarów aje w wyniku = 0,45 ± 0,30; 0,5 ± 0,3; Obliczenie śreniej ważonej prowazi o ostatecznego wyniku = 0,45 ± 0,2. 0,35 ± 0,40. Re. T.M.Molena, PDFiA, IF US, 2010-5/8 - www.yaktyka.fizyka.szc.pl

Największy wkła o niepewności ostatecznego wyniku mają skończone rozmiary otworów puełka. Rzutuje to na niepewności wyznaczenia wartości sinusów. Rys. 6. Wykres zależności sinβ (sinα ) la trzech serii pomiarowych wraz z graficznym opasowaniem funkcji liniowych. Maksymalna niepewność współczynnika kierunkowego pokazana jest za pomocą czarnych linii. Proponowana punktacja 1. Pomysł pomiaru o 5 pkt. 2. Opis teoretyczny (wzory 1 4 na obicie yfrakcyjne) o 3pkt. 3. Wzór końcowy (wzór 8 lub równoważny) pozwalający na analizę pomiaru o 2pkt. 4. Zestawienie ukłau o 2 pkt. 5. Wykonanie pomiaru o 4 pkt. 6. Opracowanie anych (wykresy, oczyt współczynników kierunkowych) o 2 pkt. 7. Oszacowanie niepewności (likwiacja błęu systematycznego, śrenia ważona) o 2 pkt. Re. T.M.Molena, PDFiA, IF US, 2010-6/8 - www.yaktyka.fizyka.szc.pl

Wskazówki la organizatorów Celem przeprowazenia zaania każy uczestnik musi mieć o yspozycji: zasilacz 12 V o mocy co najmniej 10 W. żarówka 12 V, 10 W gniazo żarówki MR16 kable przyłączeniowe o zasilacza o ługości co najmniej 60 cm. statyw umożliwiający mocowanie gniaza żarówki na wysokości 15 25 cm za pomocą uchwytu płytę płytę linijkę o ługości 30 cm arkusz papieru milimetrowego puełko tekturowe Esselte 128201 z wykonanymi otworami. 6 ocinków pakowej taśmy samoprzylepnej nieprzezroczystej o ługości 20 cm każy. Aby przygotować puełko tekturowe la uczestnika, należy wyciąć w nim otwory weług wzoru pokazanego na rys. 7. W miejscu sześciu kwaratów o krawęzi 1 cm należy wyciąć sześć okrągłych otworów o śrenicy 1cm przy użyciu otwornicy. Długą szparę o szerokości 1cm należy wyciąć przy pomocy nożyka. Uwaga: okrągłe otwory należy wybijać otwornicą o wewnętrznej (nie zarukowanej) strony puełka. Wówczas ewentualne nierówności krawęzi otworów, w postaci robnych strzępków tektury, powstawać mogą po zewnętrznej stronie (zarukowanej) co umożliwia ich usunięcie. Nieokłaność wykonania otworów nie powinna przekraczać 2 mm. Puełko należy złożyć wg znajującej się na nim instrukcji. Dwa kable o ługości 15 cm każy, wychozące z gniaza żarówki MR16, należy połączyć z kablami przyłączeniowymi zasilacza (który powinien być wyłączony). Następnie należy włożyć o gniaza żarówkę. Uwaga: nie należy otykać bańki żarówki, gyż grozi to jej uszkozeniem. Napięcie wyjściowe zasilacza należy ustawić na 12 V. Połączoną żarówkę (wraz z pozostałymi akcesoriami) należy pozostawić uczestnikowi na stole, tak aby mógł samozielnie zamontować ją na statywie. Re. T.M.Molena, PDFiA, IF US, 2010-7/8 - www.yaktyka.fizyka.szc.pl

Rys. 7. Siatka puełka tekturowego Esselte 128201 wraz z rozmieszczeniem otworów. Wymiary poano w milimetrach. Re. T.M.Molena, PDFiA, IF US, 2010-8/8 - www.yaktyka.fizyka.szc.pl