Wyznaczanie długości fali świetlnej za pomocą spektrometru siatkowego

Podobne dokumenty
Wyznaczanie długości fali świetlnej za pomocą spektrometru siatkowego

Wyznaczenie długości fali świetlnej metodą pierścieni Newtona

Wyznaczanie długości fali świetlnej metodą pierścieni Newtona

Wyznaczanie zależności współczynnika załamania światła od długości fali światła

Badanie widma fali akustycznej

4.15 Badanie dyfrakcji światła laserowego na krysztale koloidalnym(o19)

Badanie zjawiska rezonansu elektrycznego w obwodzie RLC

Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego (Katera)

Drgania relaksacyjne w obwodzie RC

Ćwiczenie nr 1: Wahadło fizyczne

LABORATORIUM FIZYKI PAŃSTWOWEJ WYŻSZEJ SZKOŁY ZAWODOWEJ W NYSIE

Ćwiczenie 12 (44) Wyznaczanie długości fali świetlnej przy pomocy siatki dyfrakcyjnej

Wyznaczanie rozmiaro w przeszko d i szczelin za pomocą s wiatła laserowego

WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ

Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego (Katera)

Wyznaczanie ciepła topnienia lodu za pomocą kalorymetru

Drgania relaksacyjne w obwodzie RC

ĆWICZENIE 41 POMIARY PRZY UŻYCIU GONIOMETRU KOŁOWEGO. Wprowadzenie teoretyczne

Równanie Fresnela. napisał Michał Wierzbicki

Ć W I C Z E N I E N R O-6

R w =

OPTYKA FALOWA I (FTP2009L) Ćwiczenie 2. Dyfrakcja światła na szczelinach.

LABORATORIUM Z FIZYKI Ć W I C Z E N I E N R 2 ULTRADZWIĘKOWE FALE STOJACE - WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FAL

Badanie widma fali akustycznej

ĆWICZENIE 1 WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ZA POMOCĄ SPEKTROSKOPU

Ćwiczenie 363. Polaryzacja światła sprawdzanie prawa Malusa. Początkowa wartość kąta 0..

Wyznaczanie cieplnego współczynnika oporności właściwej metali

WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ

O3. BADANIE WIDM ATOMOWYCH

WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA SZKŁA ZA POMOCĄ SPEKTROMETRU CZĘŚĆ (A-zestaw 1) Instrukcja wykonawcza

WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA SZKŁA ZA POMOCĄ SPEKTROMETRU.

Badanie zjawiska rezonansu elektrycznego w obwodzie RLC

WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ

WYZNACZANIE PROMIENIA KRZYWIZNY SOCZEWKI I DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ PIERŚCIENI NEWTONA

Fizyka atomowa i jądrowa

Problemy optyki falowej. Teoretyczne podstawy zjawisk dyfrakcji, interferencji i polaryzacji światła.

ZADANIE 111 DOŚWIADCZENIE YOUNGA Z UŻYCIEM MIKROFAL

Wyznaczanie dyspersji optycznej pryzmatu metodą kąta najmniejszego odchylenia.

Pracownia fizyczna dla szkół

Wykład 17: Optyka falowa cz.1.

Laboratorium Podstaw Metrologii

WAHADŁO SPRĘŻYNOWE. POMIAR POLA ELIPSY ENERGII.

Temat ćwiczenia: POMIARY W OBWODACH ELEKTRYCZNYCH PRĄDU STAŁEGO. A Lp. U[V] I[mA] R 0 [ ] P 0 [mw] R 0 [ ] 1. U 0 AB= I Z =

Fizyka atomowa i jądrowa

Pomiar współczynnika pochłaniania światła

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa im. Prezydenta Stanisława Wojciechowskiego w Kaliszu

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 51: Współczynnik załamania światła dla ciał stałych

Fizyka elektryczność i magnetyzm

DRGANIA SWOBODNE UKŁADU O DWÓCH STOPNIACH SWOBODY. Rys Model układu

GWIEZDNE INTERFEROMETRY MICHELSONA I ANDERSONA

I PRACOWNIA FIZYCZNA, UMK TORUŃ

Sposób wykonania ćwiczenia. Płytka płasko-równoległa. Rys. 1. Wyznaczanie współczynnika załamania materiału płytki : A,B,C,D punkty wbicia szpilek ; s

Pomiar dyspersji materiałów za pomocą spektrometru

Ćw. 2: Analiza błędów i niepewności pomiarowych

WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA ŚWIATŁA METODĄ SZPILEK I ZA POMOCĄ MIKROSKOPU

Ćwiczenie 4 Badanie wpływu asymetrii obciążenia na pracę sieci

S P E K T R O S K O P S Z K O L N Y P R Y Z M A T Y C ZN Y 1

Wyznaczanie współczynnika lepkości cieczy oraz zależności lepkości od temperatury

Analiza spektralna i pomiary spektrofotometryczne

Pomiar długości fali świetlnej i stałej siatki dyfrakcyjnej.

Wyznaczanie sprawności grzejnika elektrycznego i ciepła właściwego cieczy za pomocą kalorymetru z grzejnikiem elektrycznym

LABORATORIUM OPTYKA GEOMETRYCZNA I FALOWA

TEORIA OBWODÓW I SYGNAŁÓW LABORATORIUM

Pomiar prędkości i natęŝenia przepływu za pomocą rurek spiętrzających

WFiIS. Wstęp teoretyczny:

Spektroskop, rurki Plückera, cewka Ruhmkorffa, aparat fotogtaficzny, źródło prądu

Ćwiczenie Nr 11 Fotometria

Pomiar widm emisyjnych He, Na, Hg, Cd oraz Zn

A4: Filtry aktywne rzędu II i IV

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 53: Soczewki

ELEKTROTECHNIKA I ELEKTRONIKA

OCENA PRZYDATNOŚCI FARBY PRZEWIDZIANEJ DO POMALOWANIA WNĘTRZA KULI ULBRICHTA

( ) + ( ) T ( ) + E IE E E. Obliczanie gradientu błędu metodą układu dołączonego

Wyznaczanie współczynnika załamania światła

Ćwiczenie 375. Badanie zależności mocy promieniowania cieplnego od temperatury. U [V] I [ma] R [ ] R/R 0 T [K] P [W] ln(t) ln(p)

Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice

BADANIE INTERFERENCJI MIKROFAL PRZY UŻYCIU INTERFEROMETRU MICHELSONA

18 K A T E D R A F I ZYKI STOSOWAN E J

Wyznaczanie prędkości dźwięku w powietrzu

pobrano z serwisu Fizyka Dla Każdego zadania z fizyki, wzory fizyczne, fizyka matura

Ćwiczenie nr 34. Badanie elementów optoelektronicznych

Pomiar dyspersji materiałów za pomocą spektrometru

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Kaliszu

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Kaliszu

Uniwersytet Warszawski Wydział Fizyki. Badanie efektu Faraday a w kryształach CdTe i CdMnTe

9. Optyka Interferencja w cienkich warstwach. λ λ

4.3 Wyznaczanie prędkości dźwięku w powietrzu metodą fali biegnącej(f2)

Dyfrakcja. interferencja światła. dr inż. Romuald Kędzierski

PROCENTY, PROPORCJE, WYRAŻENIA POTEGOWE

9. Własności ośrodków dyspersyjnych. Pomiar dyspersji materiałów za pomocą spektrometru

Wyznaczanie współczynnika lepkości cieczy oraz zależności lepkości od temperatury

Interferometr Macha-Zehndera. Zapis sinusoidalnej siatki dyfrakcyjnej i pomiar jej okresu przestrzennego.

POMIAR PRĘDKOŚCI DŹWIĘKU METODĄ REZONANSU I METODĄ SKŁADANIA DRGAŃ WZAJEMNIE PROSTOPADŁYCH

Ćw. 15 : Sprawdzanie watomierza i licznika energii

Rys. 1 Interferencja dwóch fal sferycznych w punkcie P.

Analiza widmowa spektralnych lamp gazowych przy użyciu spektrogoniometru.

Ćwiczenie nr 82: Efekt fotoelektryczny

WYDZIAŁ.. LABORATORIUM FIZYCZNE

DRGANIA WŁASNE RAM OBLICZANIE CZĘSTOŚCI KOŁOWYCH DRGAŃ WŁASNYCH

Transkrypt:

Politechnia Łódza FTIMS Kierune: Informatya ro aademici: 2008/2009 sem. 2. Termin: 16 III 2009 Nr. ćwiczenia: 413 Temat ćwiczenia: Wyznaczanie długości fali świetlnej za pomocą spetrometru siatowego Nr. studenta:... Nr. albumu: 150875 Grupa: II Nazwiso i imię: Graczy Grzegorz Ocena z olowium:... Ocena z raportu:... Nr. studenta:... Nr. albumu: 148976 Grupa: I Nazwiso i imię: Krasoń Katarzyna Ocena z olowium:... Ocena z raportu:... Data wyonania ćw.: 9 III 2009 Data oddania raportu: 16 III 2009 Uwagi:

Wstęp Celem ćwiczenia było wyznaczenie długości fal świetlnych emitowanych przez rozrzedzone gazy oraz wyznaczenie następnie dyspersji ątowej siati dyfracyjnej dla różnych długości fal świetlnych i różnych rzędów widma. Przed wyonaniem ćwiczenia należało zapoznać się z zasadą budowy spetrometru siatowego. Opis metody Płasa fala świetlna ugina się na szczelinach siati dyfracyjnej, w wyniu czego ażda szczelina siati staje się źródłem fali o symetrii osiowej (w przybliżeniu). Spójne fale pochodzące ze wszystich (oświetlonych) szczelin naładając się na siebie dają główne masima interferencyjne w ierunach odchylonych od pierwotnego ierunu biegu światła pod ątami α spełniającymi warune: gdzie: c sin(α) = λ, (1) c - stała siati (suma szeroości szczeliny i przesłony) - liczba całowita, rząd widma λ - długość fali Dyspersja ątowa siati zdefiniowana jest wzorem: D = dα dλ. A zatem przy użyciu wzoru (1), może zostać wyrażona jao D = c sin(α) (2) Schemat uładu pomiarowego Spetrometr siatowy słada się z olimatora 1, siati dyfracyjnej 2 umieszczonej na stoliu zaopatrzonym w salę ątową 3 oraz luneti 4, tórą można obracać względem pionowej osi leżącej w płaszczyźnie siati dyfracyjnej. Grzegorz Graczy i Katarzyna Krasoń, ćw. 413 2 / 6

Rysune 1: Schemat spetrometru siatowego Wychodząca z olimatora płasa fala świetlna pada prostopadle na siatę i ugina się na jej szczelinach. Fale ugięte pod ątem α zostają zebrane przez obietyw luneti, dając obraz szczeliny olimatora w płaszczyźnie M jego ognisowej. Obraz ten jest jasny wówczas, gdy ąt α spełnia warune (1). Obrazy szczeliny można obserwować przez oular luneti, a na sali ątowej stolia odczytać ich położenie ątowe. Mierząc ąt ugięcia α dla prążów o różnych barwach można wyznaczyć odpowiadające im długości fal: λ = c sin(α). (3) Źródłami badanego światła są ruri Plüera zasilane z odpowiedniego zasilacza wysoiego napięcia. Wynii pomiarów Pomiary zostały przeprowadzone olejno dla 3 gazów: Neonu, Rtęci oraz Wodoru. Grzegorz Graczy i Katarzyna Krasoń, ćw. 413 3 / 6

Neon Kolor Rząd φ α λ[nm] λ[nm] D[mm 1 ] D[mm 1 ] pomarańczowy 0 359 22 0 0?? 0 0 niebiesi I 5 16 5 54 570.8 0.77 179.047 0.0026 niebiesi I 5 22 6 0 580.4 0.77 179.015 0.0026 żółty I 5 50 6 28 625.4 0.77 178.856 0.0028 pomarańczowo-żółty I 5 59 6 37 639.8 0.77 178.802 0.0029 pomarańczowy I 6 8 6 46 654.3 0.77 178.747 0.0029 pomarańczowy I 6 12 6 50 660.7 0.77 178.723 0.003 czerwony I 6 19 6 57 671.9 0.77 178.679 0.003 czerwony I 6 25 7 3 681.5 0.77 178.64 0.0031 czerwony I 6 29 7 7 687.9 0.77 178.615 0.0031 fioletowy I 6 37 7 15 700.8 0.77 178.562 0.0032 fioletowy I 6 41 7 19 707.2 0.77 178.536 0.0032 fioletowy I 6 50 7 28 721.6 0.77 178.475 0.0032 niebiesi II 11 25 12 3 579.6 0.38 352.076 0.0104 niebiesi II 12 28 13 6 629.3 0.38 350.641 0.0113 żółty II 12 40 13 18 638.7 0.38 350.354 0.0115 pomarańczowo-żółty II 13 0 13 38 654.4 0.37 349.867 0.0118 pomarańczowy II 13 10 13 48 662.3 0.37 349.619 0.0119 pomarańczowy II 13 25 14 3 674 0.37 349.241 0.0121 czerwony II 13 30 14 8 677.9 0.37 349.114 0.0122 czerwony II 13 35 14 13 681.9 0.37 348.986 0.0123 czerwony II 13 43 14 21 688.1 0.37 348.779 0.0124 fioletowy II 14 0 14 38 701.4 0.37 348.334 0.0126 Rtęć Wodór. Kolor Rząd φ α λ[nm] λ[nm] D[mm 1 ] D[mm 1 ] żółto-zielony 0 359 22 0 0?? 0 0 fioletowy I 4 15 4 53 472.7 0.77 179.347 0.0021 zielony I 5 28 6 6 590.1 0.77 178.982 0.0027 brązowy I 5 48 6 26 622.2 0.77 178.868 0.0028 fioletowy II 9 6 9 44 469.4 0.38 354.823 0.0084 zielony II 11 36 12 14 588.3 0.38 351.834 0.0106 brązowy II 12 20 12 58 623 0.38 350.83 0.0112 Kolor Rząd φ α λ[nm] λ[nm] D[mm 1 ] D[mm 1 ] czerwony 0 359 22 0 0?? 0 0 biały I 4 45 5 23 521 0.77 179.207 0.0023 czerwony I 6 41 7 19 707.2 0.77 178.536 0.0032 biały II 10 14 10 52 523.4 0.38 353.551 0.0094 Grzegorz Graczy i Katarzyna Krasoń, ćw. 413 4 / 6

Rysune 2: Wyres D(α) dla widm I rzędu Rysune 3: Wyres D(α) dla widm II rzędu Grzegorz Graczy i Katarzyna Krasoń, ćw. 413 5 / 6

Obliczenia Jedynymi danymi jaimi dysponujemy są stała siati c = 1 180mm i błąd pomiarowy mierzonego ąta φ = 0 0 30. Dla ażdego pomiaru i otrzymanej wartości φ wyliczamy olejne wartości orzystając z następujących wzorów: α = φ + 0 38 λ = c sin α D = c cos α λ = λ ctg α φ D = D tg α φ Proces obliczeń został wyonany wsadowo dla ażdego wiersza tabeli i nie został uwzględniony w sprawozdaniu. Wniosi Zgodnie z oczeiwaniami dla różnych gazów prążi w olorach o tych samych nazwach mają zbliżone do siebie długości fal. Długości fal o więszych długościach porywają się z przewidywaniami odczytanymi z tablic. Dla olorów niebiesiego i zielonego. Zgodnie z tablicami ich długości mają poniżej 500 nanometrów. Stosunowo mały błąd pomiarowy wynia z tego iż teoretycznie spetrometr pozwala na bardzo doładne zmierzenie ąta. Sprzet jedna posiada ila niedoładności - dla przyładu prąże 0 rzędu znajduje się o 76 wartości błędu od miejsca oczeiwanego pobytu. Bibliografia Praca zbiorowa pod red. Grzegorza Derfla, Instrucje do ćwiczeń i Pracowni Fizycznej, Instytut Fizyi PŁ, Łódź 1998 Grzegorz Graczy i Katarzyna Krasoń, ćw. 413 6 / 6