WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI

Podobne dokumenty
Szczegółowy rozkład materiału z fizyki dla klasy II gimnazjum zgodny z nową podstawą programową.

DZIAŁ TEMAT NaCoBeZu kryteria sukcesu w języku ucznia

mgr Anna Hulboj Treści nauczania

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI

WYMAGANIA EDUKACYJNE FIZYKA ROK SZKOLNY 2017/ ) wyodrębnia z tekstów, tabel, diagramów lub wykresów, rysunków schematycznych

SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI KLASA II

Wymagania na poszczególne oceny przy realizacji programu i podręcznika Świat fizyki

Spotkania z fizyka 2. Rozkład materiału nauczania (propozycja)

Świat fizyki Gimnazjum Rozkład materiału - WYMAGANIA KLASA II

Wymagania edukacyjne z fizyki w klasie drugiej gimnazjum rok szkolny 2016/2017

FIZYKA KLASA 7 Rozkład materiału dla klasy 7 szkoły podstawowej (2 godz. w cyklu nauczania)

wykazuje doświadczalnie, że siły wzajemnego oddziaływania mają jednakowe wartości, ten sam kierunek, przeciwne zwroty i różne punkty przyłożenia

Spełnienie wymagań poziomu oznacza, że uczeń ponadto:

- podaje warunki konieczne do tego, by w sensie fizycznym była wykonywana praca

Koło ratunkowe fizyka moduł I - IV I. Oddziaływania II. Właściwości i budowa materii.

mgr Ewa Socha Gimnazjum Miejskie w Darłowie

Warunki uzyskania oceny wyższej niż przewidywana ocena końcowa.

WYMAGANIA EDUKACYJNE NA POSZCZEGÓLNE ŚRÓDROCZNE I ROCZNE OCENY Z FIZYKI DLA KLASY II GIMNAZJUM

Wymagania programowe na oceny szkolne z podziałem na treści Fizyka klasa II Gimnazjum

DZIAŁ TEMAT NaCoBeZu kryteria sukcesu w języku ucznia

KRYTERIA OCEN Z FIZYKI DLA KLASY I GIMNAZJUM

WYMAGANIA EDUKACYJNE FIZYKA - KLASA VII. OCENA OSIĄGNIĘCIA UCZNIA Uczeń:

Szczegółowe wymagania z fizyki klasa 2 gimnazjum:

I. PIERWSZE SPOTKANIE Z FIZYKĄ

Spotkania z fizyką. Zasoby. Zasoby. Aktywności

1. Dynamika WYMAGANIA PROGRAMOWE Z FIZYKI W KLASIE II GIMNAZJUM. Ocena dopuszczająca dostateczna dobra bardzo dobra Uczeń:

Fizyka Podręcznik: Świat fizyki, cz.1 pod red. Barbary Sagnowskiej. 4. Jak opisujemy ruch? Lp Temat lekcji Wymagania konieczne i podstawowe Uczeń:

Wymagania na poszczególne oceny z fizyki do klasy 2

WYMAGANIA SZCZEGÓŁOWE Z FIZYKI KLAS 7. Cele operacyjne Uczeń: rozróżnia pojęcia: ciało fizyczne i substancja oraz podaje odpowiednie przykłady

Fizyka i astronomia klasa I Wymagania edukacyjne na oceny śródroczne ( za I półrocze)

FIZYKA KLASA II GIMNAZJUM

KLASA II Wymagania na poszczególne oceny przy realizacji programu i podręcznika Świat fizyki

Szczegółowe wymagania edukacyjne z fizyki dla uczniów z upośledzeniem w stopniu lekkim.

Zajęcia pozalekcyjne z fizyki

Wymagania na poszczególne oceny z fizyki, klasa 7

Plan wynikowy dla klasy II do programu i podręcznika To jest fizyka

Plan wynikowy fizyka kl. 7. Spotkania z fizyką kl. 7 nauczyciel: Iwona Prętki

Plan wynikowy. Klasa Wykonujemy pomiary

Kryteria ocen z fizyki klasa II gimnazjum

I. PIERWSZE SPOTKANIE Z FIZYKĄ (6 godzin + 2 godziny łącznie na powtórzenie i sprawdzian)

Przedmiotowe Zasady Oceniania Klasa 7

Przedmiotowy System Oceniania Klasa 7

WYMAGANIA EDUKACYJNE

Przedmiotowy system oceniania z fizyki - klasa 7

Wymagania edukacyjne na poszczególne oceny. Klasa 7

WYMAGANIA NA POSZCZEGÓLNE OCENY Z FIZYKI W KLASIE II GIMNAZJUM

7 Plan wynikowy (propozycja)

5 Plan wynikowy (propozycja)

Fizyka Klasa VII Szkoły Podstawowej WYMAGANIA EDUKACYJNE NA POSZCZEGÓLNE STOPNIE Orzeczenie PPP

Przedmiotowy System Oceniania Klasa 7

PLAN WYNIKOWY Z FIZYKI DLA KLASY SIÓDMEJ W ROKU SZKOLNYM 2017/2018 Dział I: Wykonujemy pomiary 13 godzin. Wymagania rozszerzone i dopełniające Uczeń:

Wymagania Zagadnienie (tematy lekcji) I. PIERWSZE SPOTKANIE Z FIZYKĄ (6 godzin + 2 godziny łącznie na powtórzenie i sprawdzian)

Fizyka Klasa VII Szkoły Podstawowej WYMAGANIA EDUKACYJNE NA POSZCZEGÓLNE STOPNIE Orzeczenie PPP

1. Wykonujemy pomiary

Wymagania edukacyjne z Fizyki w klasie 7 szkoły podstawowej w roku szkolnym 2018/2019

Świat fizyki Gimnazjum Rozkład materiału - WYMAGANIA KLASA I

FIZYKA klasa VII. Oceny śródroczne:

Kryteria oceniania z fizyki. Nowa podstawa programowa nauczania fizyki i astronomii w gimnazjum. Moduł I, klasa I. 1.Ocenę dopuszczającą otrzymuje

WYMAGANIA EDUKACYJNE KLASA II

Plan wynikowy. 1. Dynamika (8 godz. + 2 godz. (łącznie) na powtórzenie materiału (podsumowanie działu) i sprawdzian)

Szczegółowe kryteria oceniania z fizyki w gimnazjum kl. I

Wymagania edukacyjne na poszczególne śródroczne oceny klasyfikacyjne z przedmiotu fizyka dla uczniów z klasy II gimnazjum na rok szkolny 2017/2018.

WYKONUJEMY POMIARY. Ocenę DOSTATECZNĄ otrzymuje uczeń, który :

WYMAGANIA SZCZEGÓŁOWE NA POSZCZEGÓLNE OCENY Z FIZYKI

Przedmiotowy System Oceniania Klasa 7

Rodzaj/forma zadania. Max liczba pkt. zamknięte 1 1 p. poprawna odpowiedź. zamknięte 1 1 p. poprawne odpowiedzi. zamknięte 1 1 p. poprawne odpowiedzi

1. Dynamika. R treści nadprogramowe. Ocena

PLAN WYNIKOWY Z FIZYKI KLASA II GIMNAZJUM ROK SZKOLNY 2013/2014

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI

Wymagania edukacyjne z fizyki dla klasy 7

KRYTERIA OCEN Z FIZYKI DLA KLASY II GIMNAZJUM. ENERGIA I. NIEDOSTATECZNY - Uczeń nie opanował wiedzy i umiejętności niezbędnych w dalszej nauce.

Rozkład materiału nauczania Klasy VII I. Pierwsze spotkanie z fizyką (8 godzin lekcyjnych)

Fizyka Klasa VII Szkoły Podstawowej WYMAGANIA EDUKACYJNE NA POSZCZEGÓLNE STOPNIE Opinia PPP

Fizyka Klasa VII Szkoły Podstawowej WYMAGANIA EDUKACYJNE NA POSZCZEGÓLNE STOPNIE Opinia nr:

FIZYKA I GIMNAZJUM WYMAGANIA PODSTAWOWE

Analizuje zachowanie się ciał na podstawie pierwszej zasady dynamiki

Przedmiotowy system oceniania Fizyka kl. 7

Szczegółowe kryteria ocen z fizyki w klasie 7 Szkoły Podstawowej

WYMAGANIA NA POSZCZEGÓLNE OCENY Z FIZYKI W KLASIE I GIMNAZJUM 2016/2017

Szczegółowe kryteria ocen z fizyki w klasie 7 Szkoły Podstawowej w Werbkowicach

Wymagania edukacyjne z fizyki w klasie VII szkoły podstawowej. nauczyciel prowadzący: Mirosława Hojka

WYMAGANIA EDUKACYJNE - FIZYKA KLASA 7

Wymagania edukacyjne z fizyki - dostosowanie do indywidualnych potrzeb ucznia. Zasady ogólne:

Przedmiotowy system oceniania FIZYKA

PLAN REALIZACJI MATERIAŁU NAUCZANIA FIZYKI W GIMNAZJUM WRAZ Z OKREŚLENIEM WYMAGAŃ EDUKACYJNYCH

Anna Nagórna Wrocław, r. nauczycielka chemii i fizyki. Plan pracy dydaktycznej na fizyce w klasach drugich w roku szkolnym 2015/2016

Wymagania edukacyjne z fizyki dla kl. 2a Gimnazjum Publicznego im. Jana Pawła II w Żarnowcu w roku szkolnym 2015/2016

FIZYKA klasa VII

wymagania na poszczególne stopnie:

SZCZEGÓŁOWE CELE EDUKACYJNE

* 1 godzina tygodniowo

Szczegółowy rozkład materiału z fizyki dla klasy I gimnazjum zgodny z nową podstawą programową.

WYMAGANIA SZCZEGÓŁOWE NA POSZCZEGÓLNE OCENY Z FIZYKI

Plan wynikowy z wymaganiami edukacyjnymi przedmiotu fizyka w zakresie rozszerzonym dla I klasy liceum ogólnokształcącego i technikum

Przedmiotowy system oceniania kl. II

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI ROK SZKOLNY KLASY II A i II B MGR. MONIKA WRONA

Wymagania podstawowe ocena dostateczna Uczeń:

WYMAGANIA EDUKACYJNE I KRYTERIA OCENIANIA Z FIZYKI SZCZEGÓŁOWE KRYTERIA OCENIANIA

Fizyka Klasa VII Szkoły Podstawowej WYMAGANIA EDUKACYJNE NA POSZCZEGÓLNE STOPNIE Opinia PPP

Przedmiotowy system oceniania z fizyki

Transkrypt:

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI NAUCZYCIEL PROWADZĄCY MGR EWELINA KISZKA WIADOMOŚCI WSTĘPNE na ocenę dopuszczającą / dostateczną uczeń: rozumie pojęcia: materia, ciało fizyczne, substancja chemiczna, zjawisko fizyczne, wielkość fizyczna; podaje przykłady zna jednostki podstawowe układu SI, tworzy ich wielokrotności i podwielokrotności odczytuje mierzone wielkości rozróżnia wielkości wektorowe i skalarne; podaje przykłady porównuje wektory wprawnie przelicza jednostki masy, długości, czasu i temperatury wprawnie przelicza jednostki szybkości rozumie pojęcie niepewności pomiarowej oblicza błąd względny (w procentach) WŁAŚCIWOŚCI MATERII wymienia stany skupienia materii, zna nazwy przejść fazowych między nimi, podaje przykłady wyjaśnia zjawisko wrzenia wymienia i rozpoznaje ciała sprężyste, kruche i plastyczne; podaje przykłady wyjaśnia zjawiska dyfuzji i kontrakcji, podaje przykłady zna zależność pomiędzy masą a ciężarem, oblicza ciężar omawia założenia teorii kinetyczno-molekularnej budowy materii; podaje różnice w mikroskopowej budowie ciał stałych, cieczy i gazów przelicza temperaturę ze skali Celsjusza na Kelwina i odwrotnie wyznacza gęstość ze wzoru: ρ = m/v zna treść prawa Hooke a opisuje zjawisko temperaturowych zmian objętości ciał, wymienia jego zastosowania omawia budowę kryształów na przykładzie soli kuchennej opisuje zjawisko napięcia powierzchniowego

zna pojęcie granicy sprężystości; oblicza siłę rozciągającą na podstawie przyrostu długości wie, na czym polegają anomalne właściwości wody w zakresie rozszerzalności temperaturowej; wyjaśnia znaczenie tego faktu w przyrodzie oblicza masę i objętość ze wzoru na gęstość (z przeliczaniem jednostek) RUCH podaje definicję i przykłady ruchu wskazuje poruszające się ciało i układ odniesienia, w którym to ciało się porusza lub pozostaje w spoczynku podaje definicję i przykłady ruchu jednostajnego prostoliniowego oblicza wartość prędkości (szybkość) w ruchu jednostajnym, w prostych przykładach rozróżnia ruchy jednostajne i niejednostajne odróżnia ruch przyspieszony od opóźnionego podaje definicję przyspieszenia i jego jednostkę podaje definicję ruchu jednostajnie przyspieszonego rozumie pojęcie przemieszczenia podaje różnicę pomiędzy szybkością a prędkością rozróżnia pojęcie toru i drogi opisuje własności ruchu jednostajnego prostoliniowego na podstawie podanej szybkości oblicza drogę przebytą w czasie i czas przebycia drogi ( ze wzoru v = s/t) w ruchu jednostajnym oblicza wartość przyspieszenia ze wzoru a = Δv/Δt na podstawie znajomości drogi przebytej w jednostce czasu oblicza drogę przebytą w dowolnym czasie ( dla ruchu jednostajnego) oblicza wartość prędkości średniej wyjaśnia, co oznacza względność ruchu i podaje przykłady zapisuje wyniki pomiarów w podanej tabeli przelicza jednostki szybkości wykonuje wykres v(t) dla ruchu jednostajnie przyspieszonego i opóźnionego na podstawie wykresów v(t) w ruchu jednostajnie przyspieszonym dla różnych poruszających się ciał wskazuje ciało, dla którego prędkość wzrasta najszybciej z wykresu v(t) oblicza wartość przyspieszenia i drogę oblicza drogę, wartość prędkości i przyspieszenie ze wzorów: s = ½ vt; s = ½ at 2 ; odróżnia szybkość średnią od szybkości chwilowej w ruchu niejednostajnym oblicza średnią wartość prędkości w ruchu niejednostajnym na podstawie pomiarów wykonuje wykres s(t) i v(t) dla ruchu jednostajnego

z wykresu s(t) oblicza szybkość w ruchu jednostajnym z wykresu v(t) oblicza drogę w ruchu jednostajnym na podstawie wykresów s(t) w ruchu jednostajnym dla różnych poruszających się ciał porównuje prędkości tych ciał (kąt nachylenia wykresu do osi czasu) ODDZIAŁYWANIA. SIŁY. wymienia rodzaje i skutki oddziaływań, do ich opisu używa pojęcia siły podaje przykłady oporów ruchu podaje treść pierwszej, drugiej i trzeciej zasady dynamiki określa masę ciała jako miarę jego bezwładności ze wzoru a = F/m oblicza wartość działającej siły, masę i przyspieszenie podaje definicję pędu opisuje wektorowe cechy siły wyznacza siłę równoważącą i wypadkową sił o tych samych kierunkach wie, że w próżni wszystkie ciała spadają swobodnie z tym samym przyspieszeniem zna wartość przyspieszenia ziemskiego oblicza wartość pędu, zna jednostkę pędu wie, od czego zależy siła tarcia odróżnia tarcie statyczne od dynamicznego wyjaśnia na czym polega bezwładność wymienia przykłady sytuacji potwierdzających pierwszą zasadę dynamiki zapisuje wymiar jednostki 1N podaje treść zasady zachowania pędu, stosuje ją do opisu typowych sytuacji graficznie znajduje wypadkową sił o różnych kierunkach określa związek między wartością siły tarcia a wartością siły nacisku stosuje drugą zasadę dynamiki do rozwiązywania zadań stosuje wzory na drogę i szybkość w ruchu jednostajnie zmiennym do obliczeń w swobodnym spadku stosuje trzecią zasadę dynamiki w zadaniach rozwiązuje zadania rachunkowe dotyczące oddziaływań

PARCIE I CIŚNIENIE podaje definicję parcia i ciśnienia oraz jego jednostkę podaje treść prawa Pascala podaje definicję ciśnienia atmosferycznego i hydrostatycznego nazywa urządzenia służące do mierzenia ciśnienia podaje definicję siły wyporu podaje treść prawa Archimedesa oblicza wartość ciśnienia ze wzoru p = F/S podaje przykłady zastosowań prawa Pascala oblicza wartość ciśnienia hydrostatycznego oblicza siłę wyporu zna zasadę działania prasy hydraulicznej stosuje do obliczeń wyrażenie p = F/S określa warunki pływania ciał przewiduje zanurzenie ciała w cieczy na podstawie informacji o ich gęstości określa poziom cieczy w naczyniach połączonych rozwiązuje problemy związane z ciśnieniem atmosferycznym i hydrostatycznym wykorzystuje warunek równowagi cieczy niejednorodnych do obliczeń omawia podstawy budowy sieci wodociągowej rozwiązuje zadania rachunkowe dotyczące ciśnienia hydrostatycznego i siły wyporu ENERGIA I JEJ RODZAJE definiuje, kiedy w sensie fizycznym wykonywana jest praca definiuje jednostkę pracy definiuje moc i jej jednostkę podaje definicję energii potencjalnej ciężkości, przykłady ciał posiadających taką energię podaje definicję energii potencjalnej sprężystości, przykłady ciał posiadających taką energię podaje definicję energii kinetycznej, przykłady ciał posiadających taką energię podaje treść zasady zachowania energii mechanicznej wyjaśnia, na czym polega istota działania maszyn prostych oblicza wartość pracy mechanicznej z wyrażenia W = Fs oblicza moc ze wzoru P = W/t podaje różne źródła energii

definiuje pojęcie energii i podaje jej rodzaje oblicza energię ze wzorów E p = mgh i E k = 1/2mv 2 omawia przemiany energii na przykładzie spadającej swobodnie piłki wskazuje w otoczeniu maszyny proste oblicza wszystkie wielkości ze wzorów na pracę i moc stosuje do obliczeń wzory E p = mgh i E k = 1/2mv 2 rozwiązuje zadania rachunkowe z zastosowaniem zasady zachowania energii wyjaśnia zasadę działania dźwigni dwustronnej, bloku stałego i kołowrotu podaje warunek równowagi dźwigni dwustronnej i kołowrotu omawia związek pomiędzy zmianą energii mechanicznej a wykonywaną pracą przelicza jednostki mocy i pracy wyjaśnia pojęcie względności wartości energii potencjalnej ciężkości rozwiązuje problemy z wykorzystaniem zasady zachowania energii stosuje dźwignię dwustronną do wyznaczania masy ciał rozwiązuje zadania rachunkowe dotyczące maszyn prostych ENERGIA W ZJAWISKACH CIEPLNYCH podaje definicję energii wewnętrznej, określa jej składniki zna treść pierwszej zasady termodynamiki wyjaśnia pojęcia przewodnictwa, konwekcji i promieniowania, jako sposobów przekazywania energii wewnętrznej; podaje przykłady wyjaśnia sens fizyczny ciepła właściwego, ciepła topnienia i ciepła parowania oblicza ilość ciepła pobranego lub oddanego wyjaśnia zjawiska cieplne zachodzące podczas zmian stanu skupienia materii wie, na czym polega wzrost energii wewnętrznej; rozumie jego związek z temperaturą określa sposoby zmiany energii wewnętrznej ciała stosuje wzory na ilość ciepła oraz wzory na energię potencjalną i kinetyczną do rozwiązywania zadań; podaje przykłady zamiany energii mechanicznej w wewnętrzną i odwrotnie oblicza przyrost energii wewnętrznej ciała na skutek wykonania pracy rozumie pojęcie układu izolowanego termicznie; stosuje zasadę bilansu cieplnego do rozwiązywania zadań opisuje budowę kalorymetru rozwiązuje problemy związane ze zmianą energii wewnętrznej

objaśnia wykres zmian temperatury od dostarczonego ciepła ELEKTROSTATYKA opisuje, na czym polega elektryzowanie ciał przez tarcie i przez dotyk opisuje wzajemne oddziaływanie naelektryzowanych ciał opisuje elektryczną budowę materii zna jednostkę ładunku elektrycznego wyjaśnia pojęcie przewodnika i izolatora, podaje przykłady podaje treść zasady zachowania ładunku, stosuje ją wyjaśnia kierunek przepływu elektronów podczas elektryzowania ciał określa w jaki sposób powstają jony zna budowę i zasadę działania elektroskopu podaje treść prawa Coulomba, stosuje je do rozwiązywania problemów zna wartość ładunku elementarnego, potrafi obliczyć jego wielokrotność oraz ilość elektronów na podstawie ładunku całkowitego wyjaśnia mechanizm elektryzowania ciał przez indukcję definiuje pojęcie pola elektrycznego definiuje napięcie elektryczne, zna jednostkę napięcia rozwiązuje zadania rachunkowe z wykorzystaniem wzoru U = W/q wyjaśnia zasadę działania elektroforu rozwiązuje zadania rachunkowe z wykorzystaniem prawa Coulomba rysuje linie sił pola elektrycznego PRĄD ELEKTRYCZNY wymienia skutki przepływu prądu elektrycznego określa umowny kierunek prądu podaje definicję natężenia oraz jego jednostkę podaje definicję napięcia oraz jego jednostkę wymienia źródła prądu formułuje prawo Ohma, podaje jednostkę oporu elektrycznego określa jednostki pracy i mocy prądu określa na czym polega przepływ prądu w metalach; definiuje nośniki prądu w metalach oraz cieczach i gazach oblicza wartość natężenia prądu

wskazuje rzeczywisty i umowny kierunek przepływu prądu w obwodzie oblicza wartość oporu oblicza pracę i moc prądu elektrycznego zna symbole stosowane w rysowaniu schematów obwodów rysuje schemat prostego obwodu elektrycznego określa warunki konieczne do przepływu prądu w obwodzie oblicza wielkości ze wzoru Q = It określa w jaki sposób włącza się do obwodu woltomierz i amperomierz rysuje wykres I(U), z wykresu oblicza wartość oporu oblicza wszystkie wielkości ze wzoru U = IR oblicza zużycie energii i jej koszt odczytuje schematy obwodów elektrycznych rozwiązuje zadania stosując prawo Ohma przelicza kwh na dżule i odwrotnie oblicza sprawność maszyn elektrycznych DRGANIA I FALE MECHANICZNE definiuje pojęcia położenia równowagi definiuje pojęcie wahadła matematycznego wyjaśnia pojęcie rezonansu dokonuje podziału fal na poprzeczne i podłużne określa, co to jest grzbiet i dolina fali określa,czym jest echo i jak powstaje podaje definicje okresu i częstotliwości, określa ich jednostki wie, od czego zależy okres drgań wahadła wie, od czego zależy natężenie, barwa i wysokość dźwięku oblicza okres na podstawie częstotliwości i odwrotnie oblicza okres na podstawie pomiaru czasu wahań oblicza wszystkie wielkości ze wzoru na szybkość rozchodzenia się fali opisuje zjawiska odbicia, ugięcia i interferencji fal wyznacza okres i częstotliwość na podstawie pomiarów rysuje wykres x(t), z wykresu odczytuje okres i częstotliwość opisuje przemiany energii w ruchu wahadła objaśnia mechanizm rozchodzenia się fali poprzecznej