LECZENIE ŻYWIENIOWE DLA ZESPOŁÓW ŻYWIENIOWYCH Kurs pod patronatem POLSPEN. Gdynia, dnia 8.04.2015 Badania przesiewowe w ocenie stanu odżywienia Sylwia Małgorzewicz Katedra Żywienia Klinicznego GUMed
Celem oceny stanu odżywienia jest: określenie stopnia i rodzaju niedożywienia, identyfikacja chorych zagrożonych powikłaniami, monitorowanie skuteczności leczenia żywieniowego. Pomiar stanu odżywienia pozwala na ocenę celowości i efektywność wdrożonej terapii żywieniowej Clin Nutr 2003, 22(3).
Niedożywienie jest istotnym problemem w praktyce klinicznej Pacjenci ambulatoryjni 1 15 % Pacjenci przebywający w domach opieki 25 60% Pacjenci hospitalizowani 35 65 %
Konsekwencje niedożywienia Częstsze rehospitalizacje Większa ilość powikłań Dłuższy pobyt w szpitalu Większa śmiertelność Większe koszty leczenia
Stan odżywienia rozpoznanie niedożywienia badanie przesiewowe ocena stanu odżywienia
Metody rekomendowane do oceny stanu odżywienia przez ASPEN oraz ESPEN Nutr Hosp. 2005;20(4). złoty standard? SGA Subjective Global Assessment NRS 2002 Nutritional Risk Score
Obie skale: identyfikują pacjentów niedożywionych duża zgodność wyników przy zastosowaniu obu skal korelują z poziomem albuminy
SGA NRS 2002 przewidywalność? + przydatność zbyteczne + informacje rzetelność +/- (trening) + praktyczność +/- + wnioski subiektywna ocena realny skrining
NRS 2002 najlepszym narzędziem? skuteczność potwierdzona w badaniach klinicznych udowodniona przydatność w badaniach interwencyjnych prosty w użyciu (3 pytania) szybki
Związek pomiędzy oceną stanu odżywienia a powikłaniami Nutr Clin Pract,2009;24(2):274 80. Praxis,2008,11;97(12).Vnitr Lek.2008;54(9):817 20. NRS 2002 lepiej niż SGA koreluje z wystąpieniem powikłań Związek pomiędzy ilością dni hospitalizacji a liczbą punktów skali NRS 2002 Istnieje istotna korelacja pomiędzy stopniem ryzyka niedożywienia (NRS 2002), a śmiertelnością
Zalecenia ESPEN dotyczące przesiewowej oceny stanu odżywienia I Wszyscy pacjenci powinni być zbadani przy przyjęciu do szpitala Jeśli pacjent jest w grupie ryzyka, powinien być opracowany plan postępowania żywieniowego Konieczne jest dalsze monitorowanie wyników leczenia (postępowania) Konieczne jest przekazywanie informacji, gdy pacjent jest kierowany do dalszej opieki
Zalecenia ESPEN dotyczące przesiewowej oceny stanu odżywienia II Badanie przesiewowe jest szybką i prostą metodą możliwą do zastosowania przy przyjęciu pacjenta, badanie to musi odpowiedzieć na pytania: 1.Jeśli pacjent jest dobrze odżywiony, czy w czasie hospitalizacji może jego stan się zmienić i czy wymaga powtórnego badania? 2.Czy pacjent jest niedożywiony i wymaga leczenia? 3.Czy pacjent jest niedożywiony, ale jego stan wymaga pilnego leczenia przed interwencją żywieniową*? *(Istnieją trudności w zakwalifikowaniu pacjenta do grupy chorych niedożywionych)
Zalecenia NFZ Subiektywna ocena stanu odżywienia SGA Ocena ryzyka związanego ze stanem odżywienia (Nutritional risk score, NRS) Karta kwalifikacji dorosłych do leczenia żywieniowego Karta leczenia żywieniowego dorosłych
Przesiewowa ocena stanu odżywienia Na podstawie Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 15 września 2011 r. ze zmianami wprowadzonymi 3 listopada 2011, oraz 6 listopada 2012 po 5 dodaje się 5a w brzmieniu: 5a. 1. Świadczeniodawca udzielający świadczeń w trybie hospitalizacji i hospitalizacji planowej, poddaje wszystkich świadczeniobiorców przyjmowanych do leczenia, z wyłączeniem szpitalnego oddziału ratunkowego, przesiewowej ocenie stanu odżywienia (SGA lub NRS 2002 u dorosłych, na siatkach wzrastania u dzieci i młodzieży), zgodnie z zasadami określonymi w Standardach żywienia pozajelitowego i żywienia dojelitowego Polskiego Towarzystwa Żywienia Pozajelitowego i Dojelitowego lub, w przypadku dzieci, zgodnie z zasadami określonymi przez Polskie Towarzystwo Żywienia Klinicznego Dzieci.
Ocena żywieniowa Ust. 3 4 uchylone Rozp. MZ 3 list. 2011 2. Świadczeniobiorcy, u których stwierdzono na podstawie oceny, o której mowa w ust. 1, zwiększone ryzyko związane ze stanem odżywienia, powinni być poddani ocenie żywieniowej. 3. Świadczeniodawca udzielający świadczeń w trybie hospitalizacji i hospitalizacji planowej, prowadzący leczenie żywieniowe, jest obowiązany do formalnego powołania zespołu żywieniowego oraz stosowania zasad, o których mowa w ust. 1. 4. W skład zespołu żywieniowego, o którym mowa w ust. 3, wchodzą, co najmniej: lekarz, pielęgniarka, farmaceuta i dietetyk, którzy posiadają zaświadczenia o ukończeniu kursu z zakresu żywienia pozajelitowego i dojelitowego. ;
Przesiewowa ocena stanu odżywienia Ust. 1a 1b Rozp. MZ 6 list. 2012 W 5a po ust. 1 dodaje się ust. 1a-1c w brzmieniu 1a. U świadczeniobiorców objętych powtarzalną hospitalizacją przesiewowa ocena stanu odżywienia, o której mowa w ust. 1, jest dokonywana w czasie pierwszej hospitalizacji, a następnie nie rzadziej niż co 14 dni. 1b. U świadczeniobiorców poddanych hospitalizacji i hospitalizacji planowej trwającej jeden dzień przesiewowa ocena stanu odżywienia jest dokonywana w przypadku spadku masy ciała w okresie ostatnich 6 miesięcy przekraczającego 5% zwykłej masy ciała. 1c. Przesiewowa ocena stanu odżywienia nie jest dokonywana w oddziałach okulistycznych, otolaryngologicznych, alergologicznych oraz ortopedii traumatologii narządu ruchu, jeżeli hospitalizacja trwa krócej niż 3 dni.
17
SGA 1/2 18
SGA 2/2 19
Karta Kwalifikacji Dorosłych Do Leczenia Żywieniowego 1/3
Karta Kwalifikacji Dorosłych Do Leczenia Żywieniowego 2/3
Karta Kwalifikacji Dorosłych Do Leczenia Żywieniowego 3/3
Karta leczenia żywieniowego dorosłych
Karta Leczenia Żywieniowego Dorosłych 2/3
Karta Leczenia Żywieniowego Dorosłych 3/3
Narzędzia do oceny stanu odżywienia ABCD Antropometria Badania laboratoryjne Clinical assessment (ocena kliniczna) Dieta ocena