AKADEMIA MORSKA w GDYNI WYDZIAŁ MECHANICZNY Nr 8 Przedmiot: Technologia remontów Kierunek/Poziom kształcenia: Forma studiów: Profil kształcenia: Specjalność: MiBM/ studia drugiego stopnia stacjonarne ogólnoakademicki Technologia Remontów Urządzeń Okrętowych i Portowych Inżynieria Eksploatacji Instalacji ECTS Liczba godzin w tygodniu Liczba godzin w semestrze Semestr W C L P S W C L P II E 4 1 2 15 30 Razem w czasie studiów: 45 Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu) 1. Wiedza i umiejętności w zakresie szkoły średniej Cele przedmiotu 1. Celem przedmiotu jest przekazanie podstawowej wiedzy w zakresie technologii remontów maszyn i urządzeń okrętowych oraz wyposażenia kadłuba wraz z umiejętnością jego bezpiecznego przeprowadzenia Efekty kształcenia dla całego przedmiotu (EKP) po zakończeniu cyklu kształcenia: Symbol Po zakończeniu przedmiotu student potrafi: Odniesienie do kierunkowych efektów kształcenia EKP1 Zna kolejność zabiegów i operacji procesu technologicznego remontu K_W02; K_W04 EKP2 EKP3 EKP4 EKP5 różnych maszyn Zna strukturę demontażu jako fazę technologiczną procesu remontowego oraz umie zdemontować maszyny okrętowe Wybiera metodę regeneracji do uszkodzonej części maszyny i określa przyczyny jej uszkodzenia Potrafi wybrać metodę montażu maszyny z części zregenerowanych i zamiennych oraz przyjąć odpowiednią bazę montażową Przeprowadzić przeglądy okresowe silnika okrętowego i innych maszyn okrętowych dla potwierdzenia lub odnowienia klasy K_W07; K_K04; K_W02 K_W02; K_W04; K_W06; K_U08 K_U07, K_U08, K_U12, K_U16, K_U17 K_W09, K_U21 EKP 8 Potrafi zweryfikować stan techniczny części badanej maszyny i urządzenia okrętowego pracować w grupie przyjmując w niej różne role, rozumie zasady współpracy Prowadzić gospodarkę częściami zamiennymi i materiałami oraz zna zasady ochrony antykorozyjnej metali wraz z jej zastosowaniem K_U01 K_U05 K_K05 K_W02; K_ W06; K_W02, K_U08; K_K05 symbole efektów kształcenia dla kierunku (W-wiedza, U-umiejętności, K-kompetencje społeczne)
Treści programowe: Semestr II Lp. Zagadnienia 1. Zasady regeneracji elementów maszyn i urządzeń okrętowych w świetle wymagań towarzystw klasyfikacyjnych. Wybór metody regeneracji części. 2. Metody regeneracji i wymiana części maszyn i urządzeń. Metody montażu części zregenerowanych i zamiennych. Zasady wyboru metody regeneracji części lub jej regeneracji części lub jej wymiany 3. Zakładanie zespołów do części bazowych maszyn. Montaż łożysk ślizgowych dzielonych i układanie wałów w łożyskach. Montaż zespołów z łożyskami tocznymi. Sprawdzanie wałów osadzonych w łożyskach i zakładanie kół na wały 4. Technologia remontu konstrukcji kadłubowych, sposoby regeneracji elementów poszycia. Dokowanie i wydokowanie statku. Czyszczenie podwodnej części kadłuba. 5. Technologia remontu linii wałów, śruby okrętowej i urządzeń sterowych. 6. Badanie oraz odbiór maszyn po remoncie. Warunki odbioru technicznego po remoncie 7. Sprężynowanie i opad wału korbowego, weryfikacja zużycia czopów i panewek, pomiary luzów łożyskowych. Weryfikacja tłoków i wymiana pierścieni. 8. Pomiary współosiowości układu tłokowo-korbowodowego silnika bezwodzikowego. 9. Sprawdzanie prostopadłości osi sworznia tłokowego do tworzącej tłoka. Liczba godzin W C L/P 2 Odniesienie do EKP dla przedmiotu EKP1; EKP3 2 EKP 3; EKP4; EKP8 2 2 EKP 4 2 EKP 3;EKP2 EKP8 4 EKP3; EKP 4 2 EKP 5 4 EKP 3;EKP8 4 EKP 4 2 EKP4; EKP5 10. Pomiary weryfikacyjne tulei cylindrowej. 2 EKP 6 11. Demontaż tłokowej sprężarki i pomiary jej elementów oraz weryfikacja. 4 EKP2; 12. Demontaż turbosprężarki i pomiary jej elementów oraz weryfikacja ich zużycia. 4 EKP2; 13. Demontaż pomp śrubowych, zębatych i wirowych oraz i pomiary zużycia ich elementów 4 EKP2;; 14. Demontaż przekładni i pomiary zużycia jej elementów. 2 EKP2; 15. Pomiary kątów załamania i przesunięć osi wałów sprzęgła 2 EKP2;; zespołu : silnik-sprężarka.
Metody weryfikacji efektów kształcenia /w odniesieniu do poszczególnych efektów/: Symbol EKP Test Egzamin ustny Egzamin pisemny Kolokwium Sprawozdanie Projekt Prezentacja Zaliczenie praktyczne Inne EKP1 X X EKP2 X X X EKP3 X X X EKP4 X X X EKP5 X X X X X X X EKP 8 X X Kryteria zaliczenia przedmiotu: Semestr I II III Ocena pozytywna (min. dostateczny) Student uzyskał zakładane efekty kształcenia oraz spełnia wymagania odnośnie zaliczenia przedmiotu. Uczęszczał na wykłady (dopuszczalne 3 nieobecności). Wykład: zaliczenie - kolokwium z wykładu. Student uzyskał zakładane efekty kształcenia. Uczęszczał na wykłady. Wykład: egzamin pisemny i ustny. Laboratoria: Wykonanie i zaliczenie wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych, zgodnie z harmonogramem. Ocena końcowa średnia z ocen za wiadomości teoretyczne, z pracy w laboratorium, ze sprawozdania. Ocena do indeksu po pozytywnym zaliczeniu 2 form zajęć z oceną średnią z otrzymanych ocen z wykładu i laboratorium. Student uzyskał zakładane efekty kształcenia. Wykonał i zaliczył wszystkie zajęcia laboratoryjne, zgodnie z planem studiów. Ocena końcowa średnia z ocen za wiadomości teoretyczne, z pracy w laboratorium, ze sprawozdania. Uwaga: student otrzymuje ocenę powyżej dst., jeżeli uzyskane efekty kształcenia przekraczają wymagane minimum
Nakład pracy studenta: Szacunkowa liczba godzin na Forma aktywności zrealizowanie aktywności W, C L P S Godziny kontaktowe 15 30 Czytanie literatury 15 Przygotowanie do zajęć laboratoryjnych, projektowych 15 Przygotowanie do egzaminu, zaliczenia 20 Opracowanie dokumentacji projektu/sprawozdania 10 Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach 3 Udział w konsultacjach 5 Łącznie godzin 53 60 Liczba punktów ECTS 1 3 Sumaryczna liczba punktów ECTS dla przedmiotu 4 Obciążenie studenta związane z zajęciami praktycznymi Obciążenie studenta na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich 30+15+10+5= 60 h - 3 ECTS 15+30+3+5= 53 h - 1 ECTS Literatura: Literatura podstawowa 1. Wrotkowski J., Paszkowski B., Wojdak J., Remont maszyn. Demontaż, naprawa elementów, montaż, WNT, Warszawa 1987. 2. Piaseczny L., Technologia naprawy okrętowych silników spalinowych, Wydawnictwo. Morskie, Gdańsk 1992. 3. Kowalski A., Zaczek Z., Technologia remontu siłowni okrętowych Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1973. 4. Klimpel A., Napawanie i natryskiwanie cieplne. Technologie, WNT Warszawa 2000. 5. Dylicki M., Technologia remontu okrętowych urządzeń hydraulicznych Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1981. 6. Raunmiagi Z., Naprawy wybranych okrętowych elementów maszyn za pomocą obróbki ubytkowej Wydawnictwo Naukowe Akademii Morskiej w Szczecinie, Szczecin 2010. Literatura uzupełniająca 1. Jezierski J., Technologia tłokowych silników wysokoprężnych WNT Warszawa 1999. 2. Łukomski Z., Technologia spalinowych silników kolejowych i okrętowych WKiŁ 3. Warszawa 1986. 4. Piaseczny L., Technologia polimerów w remontach okrętów Gdańskie Wydawnictwo Naukowe, Gdańsk 2002. 5. Klimpel A., Spawanie, zgrzewanie i cięcie metali. Technologie WNT Warszawa 1999. 6. Wajand J. A., Uszkodzenie trakcyjnych silników spalinowych WNT Warszawa 1969. 7. Bocheński C., Janiszewski T., Diagnostyka silników wysokoprężnych WKiŁ, Warszawa 1996.
Prowadzący przedmiot: Tytuł/stopień, imię, nazwisko 1. Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr inż. Jan Rosłanowski 2. Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: mgr inż. Włodzimierz Końcewicz Jednostka dydaktyczna KMOiTR KMOiTR Objaśnienie skrótów: W zajęcia audytoryjne, Ć ćwiczenia, L laboratorium, P projekt, S seminarium E egzamin ECTS - (ang. European Credit Transfer System) - punkty zdefiniowane w europejskim systemie akumulacji i transferu punktów zaliczanych jako miara średniego nakładu pracy osoby uczącej się, niezbędnego do uzyskania zakładanych efektów kształcenia Konwencja STCW (ang. Standards of Training, Certification and Watchkeeping) - międzynarodowa konwencja o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania świadectw oraz pełnienia wacht. MiBM kierunek studiów; Mechanika i Budowa Maszyn Data aktualizacji: 07.04.2013 r.