STEROWNIK PROGRAMOWALNY TYPU SMC INSTRUKCJA OBSŁUGI
2
SPIS TREŚCI 1. PRZEZNACZENIE I BUDOWA... 1 2. ZESTAW STEROWNIKA... 4 3. WYMAGANIA PODSTAWOWE, BEZPIECZEŃSTWO UśYTKOWANIA... 5 4. OPIS KONSTRUKCJI I INSTALOWANIE... 5 4.1.Opis konstrukcji... 5 4.2.Opis zacisków... 6 4.3.Instalacja portu COM dla Windows... 7 4.4.Instalacja sterowników portu COM na komputerze... 7 5. KONFIGURACJA STEROWNIKA... 7 5.2 Komunikacja SMC urządzenia (moduły SM)... 10 5.3 Zapisanie programu do SMC... 15 6. OPIS FUNKCJI PROTOKOŁU TRANSMISJI... 15 6.1.Odczyt n-rejestrów (kod 03)... 15 6.2.Zapis wartości do rejestru (kod 06)... 16 6.3.Zapis do n-rejestrów (kod 16)... 16 6.4.Raport identyfikujący urządzenie (kod 17)... 16 7. KODY BŁĘDÓW... 17 8. DANE TECHNICZNE... 18 9. KOD WYKONANIA... 19 10. KONSERWACJA I SERWIS.... 19 3
1. PRZEZNACZENIE I BUDOWA Sterownik programowalny SMC jest centralnym modułem decyzyjnym w rozproszonych systemach kontrolno pomiarowych z szybką komunikacją Modbus (do 115.2 kbit/s). MoŜe obsługiwać zdalne moduły wejść/wyjść analogowych i binarnych, przetworniki pomiarowe, falowniki, mikrosterowniki, rejestratory, tablice świetlne, panele HMI touch screen itd. Dzięki integracji rozmaitych urządzeń uzyskuje się wszechstronny i elastyczny system rozproszony o szerokim zakresie zastosowań. Sterownik SMC jest programowany w języku ST (Structured Text) normy IEC 61131 3, która jako PN EN 61131 3 obowiązuje w Polsce od 2004 r. Język ST, jako najwszechstronniejszy spośród języków IEC, pozwala implementować wszelkiego typu algorytmy. Do programowania SMC słuŝy pakiet narzędziowy CPDev (Control Program Developer) składający się z kompilatora CPDev, symulatora programów CPSim oraz konfiguratora komunikacji CPCon. Pakiet zawiera biblioteki IEC_61131, Basic_blocks i Complex_blocks. Projektant moŝe tworzyć własne biblioteki z funkcjami, blokami funkcjonalnymi i programami. Do komunikacji są dwa porty szeregowe. Port 1 ma dwa układy interfejsu RS-485 do komunikacji z urządzeniami pracującymi na obiekcie. Port 2 ma interfejs RS485, RS232C i USB do komunikacji z systemem nadrzędnym przez łącza przewodowe. Na portach zaimplementowany został asynchroniczny znakowy protokół komunikacyjny MODBUS. Zestawienie parametrów łącza szeregowego sterownika SMC: Adres: 1..247 prędkość transmisji: 1.2, 2.4, 4.8, 9.6, 19.2, 38.4, 57.6, 115.2 kbit/s, tryby pracy: ASCII: 8N1, 7E1, 7O1, 7N2; RTU: 8N2, 8E1, 8O1, 8N1 Przykładowa topologia sieci z zastosowaniem sterowników pokazana jest na rys.1. SMC RS232 RS485 RS485 SMC RS485 Rys. 1 Przykładowa topologia sieci z zastosowaniem sterowników typu SMC 2. ZESTAW STEROWNIKA W skład zestawu sterownika wchodzą: - sterownik SMC 1 szt, - instrukcja obsługi 1 szt, - instrukcja programowania 1 szt, - karta gwarancyjna 1 szt, - płyta CD z oprogramowaniem narzędziowym i sterownikami portu USB 1 szt. 4
3. WYMAGANIA PODSTAWOWE, BEZPIECZEŃSTWO UśYTKOWANIA Symbole umieszczone w instrukcji oznaczają: Szczególnie waŝne, naleŝy zapoznać się przed podłączeniem modułu. Nieprzestrzeganie uwag oznaczonych tym symbolem moŝe spowodować uszkodzenie modułu. Uwaga: Zdjęcie obudowy modułu w trakcie trwania umowy gwarancyjnej powoduje jej uniewaŝnienie. W zakresie bezpieczeństwa uŝytkowania, moduł odpowiada wymaganiom normy PN-EN 61010-1. Uwagi dotyczące bezpieczeństwa: W instalacji budynku powinien istnieć wyłącznik lub wyłącznik automatyczny. Element ten powinien być w pobliŝu urządzenia, łatwo dostępny dla operatora. Powinien on być oznakowany jako przyrząd rozłączający urządzenia. Instalacji i podłączeń modułu powinien dokonywać wykwalifikowany personel. NaleŜy wziąć pod uwagę wszystkie dostępne wymogi ochrony. Przed włączeniem zasilania naleŝy sprawdzić poprawność połączeń kabla sieciowego. Nie podłączać modułu do sieci poprzez autotransformator. 4. OPIS KONSTRUKCJI I INSTALOWANIE 4.1. Opis konstrukcji Sterownik jest mocowany na wsporniku montaŝowym 35mm PN-EN 60715 w sposób pokazany na rys 2. SMC Rys. 2. Sposób mocowania sterownika SMC 5
4.2. Opis zacisków Zasilanie oraz sygnały zewnętrzne naleŝy podłączyć zgodnie z rysunkiem 3. W tablicy 1 opisano poszczególne wyprowadzenia. Uwaga: NaleŜy zwrócić szczególną uwagę na prawidłowe podłączenie sygnałów zewnętrznych (patrz tablica1). Gniazdo USB SMC Rys. 3: Podłączenia elektryczne sterownika SMC. Na płycie czołowej znajdują się 3 diody sygnalizacyjne: D1 dioda dwukolorowa. Kolor zielony - świecenie ciągłe - sygnalizuje poprawną pracę sterownika. Kolor zielony - migająca - sygnalizuje pracę w trybie konfiguracji. Kolor czerwony sygnalizuje błąd konfiguracji D2 dioda zielona sygnalizuje transmisję danych od strony urządzeń typu Slave D3 dioda Ŝółta sygnalizuje transmisję danych od strony urządzeń typu Master Tablica 1. Opis wyprowadzeń sterownika SMC Zacisk Opis zacisku 1 Wyjście + 5V (do polaryzacji magistrali) 2 Linia A pierwszego interfejsu RS485 Portu 1 3 Linia B pierwszego interfejsu RS485 Portu 1 4 Linia GND interfejsu RS485 Portu 1 5 Linia GND interfejsu RS485 Portu 1 6 Linia B drugiego interfejsu RS485 Portu 1 7 Linia A drugiego interfejsu RS485 Portu 1 8 Wyjście + 5V (do polaryzacji magistrali) 9, 10 Linie zasilania sterownika 11 Nie wykorzystane 12 Wyjście TxD interfejsu RS232 Portu 2 13 Wejście RxD interfejsu RS232 Portu 2 14 Linia GND interfejsu RS232 i RS485 Portu 2 15 Linia A interfejsu RS485 Portu 2 16 Linia B interfejsu RS485 Portu 2 Sterownik ma dwa porty szeregowe Port 1 i Port 2. Port 1 przeznaczony jest do komunikacji z urządzeniami typu Slave. Do Portu 1 dołączone są dwa układy interfejsu RS485. Działanie obu układów jest identyczne. Układy interfejsów są połączone elektrycznie i odizolowane galwanicznie od reszty układu. Linie interfejsów dołączone są do zacisków 1, 2, 3, 4 dla pierwszego portu, oraz 5, 6, 7, 8 dla drugiego portu. Magistrala RS485 pozwala bezpośrednio dołączyć do 32 urządzeń z interfejsem RS485. Maksymalna długość magistrali zaleŝy od prędkości transmisji i zawiera się w granicach od kilkudziesięciu metrów dla duŝych prędkości, do około 1,2 km dla małych prędkości. Port 2 przeznaczony jest do konfiguracji sterownika z komputerem PC. Port 2 zawiera interfejsy RS485, RS232 i USB. Interfejs RS485 umoŝliwia dołączenie sterownika do magistrali szeregowej RS485, jego linie wyprowadzone zostały na zaciski 14, 15, 16. Interfejsy RS232 i USB przeznaczone są do połączenia z systemem nadrzędnym. Sygnały interfejsu RS232 wyprowadzone są na zaciski 12, 13, 14. Interfejs USB dostępny jest na płycie czołowej sterownika. Interfejsy RS485, RS232 i USB połączone z portem 2 nie mogą być uŝywane jednocześnie. W zestawie sterownika na płycie CD dołączane jest aktualne oprogramowanie. Na stronie www.lumel.com.pl/download w punkcie sterowniki programowalne, jest zamieszczone aktualny pakiet oprogramowania dla SMC. Wszelkie aktualizacje moŝna dokonać za pomocą pakietu oprogramowania zamieszczonego na stronie. 6
Do programowania SMC słuŝy pakiet narzędziowy CPDev (Control Program Developer) składający się z: - kompilatora CPDev, - symulatora programów CPSim - konfiguratora komunikacji CPCon. Pakiet uzupełniają trzy biblioteki IEC_61131, Basic_blocks i Complex_blocks. 4.3. Instalacja portu COM dla Windows Port USB sterownika wykorzystuje oprogramowanie,które tworzy w systemie nowe urządzenie USB Serial Converter i przydzielony do niego Port(Com) USB Serial Port. Instalacja w systemie Windows sterownika powoduje dodanie kolejnego portu szeregowego COM do listy portów obsługiwanych przez system operacyjny. 4.4. Instalacja sterowników portu COM na komputerze Na płycie CD dołączonej do wyrobu znajdują się katalogi ze sterownikami dla następujących systemów operacyjnych: - WIN_XP: Windows 2000, Windows XP, Windows Vista, Windows Server 2003. - WIN_XP_64: Windows Vista x64, Windows XP x64, Windows Server 2003 x64. - UWAGA: Sterowniki nie współpracują z systemami Windows 98 i ME. Instalacja w systemach Windows 2000, Windows XP, Windows Vista i Windows Server 2003. W celu zainstalowania sterowników dla tych systemów, naleŝy uruchomić program wykonywalny z katalogu ze sterownikiem dla danego systemu: - WIN_XP\CDM_Setup.exe (dla Windows 2000, Windows XP, Windows Vista i Windows Server 2003) - WIN_XP_64\ CDM_x64_Setup.exe (dla Windows XP x64, Windows Vista x64 i Windows Server 2003 x64). Oprogramowanie to zainstaluje w systemie sterowniki dla nowych urządzeń i portów. Następnie naleŝy podłączyć sterownik, który zostanie odnaleziony i zidentyfikowany przez system jako USB Serial Converter, i zostanie przydzielony dla niego Port(Com) - USB Serial Port. 5. KONFIGURACJA STEROWNIKA Uwaga : Opis języka i przykłady programowania sterownika zamieszczony jest w instrukcji programowania Przed przystąpieniem do konfiguracji sterownika naleŝy przygotować program sterujący korzystając z narzędzi wchodzących w skład zestawu sterownika 5.1 Połączenie PC SMC 5.1.1 Instalacja sterownika USB JeŜeli komputer PC nie ma zainstalowanego sterownika portu USB dla SMC, naleŝy go zainstalować programem CDM_Setup.exe z płyty CD wg rozdziału 4.4. Powoduje on, Ŝe port USB będzie obsługiwany jak port szeregowy. Kabel PC SMC Połączyć port USB komputera z portem USB sterownika SMC (na płycie czołowej). 7
5.1.2 Numer portu USB Odczytać w MenedŜerze Urządzeń systemu Windows, którym portem COM jest port USB połączony ze sterownikiem SMC. Menu Start > Ustawienia > Panel sterowania > System > Sprzęt > MenedŜer Urządzeń W pojawiającym się oknie rozwinąć Porty. W przypadku jak wyŝej USB jest portem COM5. 5.1.3 Uruchomienie konfiguratora CPCon Konfigurator moŝna uruchomić trzema sposobami: a) Menu CPDev: Projekt > Uruchom konfigurator b) Narzędzia > Konfigurator Rys. 4 Uruchomienie konfiguratora z menu projekt c) Menu start: CPDev > CPCon Rys. 5 Uruchomienie konfiguratora jako narzędzia Rys. 6 Uruchomienie konfiguratora z menu systemowego Pierwszy sposób stosuje się bezpośrednio po kompilacji projektu. Dwa następne wymagają importu pliku ze skompilowanym projektem. Po uruchomieniu pojawia się okno konfiguratora komunikacji CPCon. 8
Rys. 7 Tablica zadań komunikacyjnych Podstawowe znaczenie ma tabela zadań komunikacyjnych, która określa jakie transakcje protokołu Modbus, tzn. wymiana komunikatów pytanie odpowiedź (odczyt) lub polecenie potwierdzenie (zapis), będą miały miejsce. Transakcje są tutaj nazywane zadaniami komunikacyjnymi. 5.1.4 Menu CPCon Rys. 8 Menu Plik programu CPCon Rys. 9 Menu Transmisja programu CPCon Część funkcji podanych w opcjach realizują przyciski pod tabelą Rys 7. Import pliku projektu jest potrzebny, gdy CPCon uruchomiono drugim lub trzecim sposobem. Odczytywana metryczka zawiera dane dokumentacyjne programu wykonywanego przez sterownik. Synchronizacja ustawia zegar sterownika według aktualnego czasu komputera. 5.1.5 Ustawienia transmisyjne Transmisja > Ustawienia Pojawia się okno Ustawienia z zakładkami Komunikacja pionowa, Komunikacja pozioma oraz Ustawienia programu. Komunikacja pionowa Zakładka słuŝy do ustawienia parametrów komunikacji PC SMC. Numer portu COM pochodzi z MenedŜera urządzeń komputera PC. Komunikacja pozioma Rys. 10 Ustawienie komunikacji PC SMC 9
W zakładce wybiera się parametry komunikacji SMC moduły we/wy (lub inne urządzenia). Parametry muszą być takie same, jak ustawione w modułach. Tryb 8N1 wybrany poniŝej oznacza 8 bitów danych, nieparzystość (N) i 1 bit stopu. Ustawienia programu Wybór języka. Rys.11 Ustawienie komunikacji SMC moduły we/wy. Rys. 12 Ustawienie języka 5.2 Komunikacja SMC urządzenia (moduły SM) Do komunikacji sterownika SMC z urządzeniami obiektowymi mogą słuŝyć: a) zmienne globalne, którym przypisano adresy np. VAR_1, VAR_2, VAR_3 itp., b) bloki komunikacyjne COM_SM1, COM_SM2, itd. dedykowane dla modułów SM. Komunikację konfiguruje się wypełniając odpowiednią liczbę wierszy tabeli zadań. KaŜdy wiersz reprezentuje jedno zadanie komunikacyjne sterownika SMC. Wypełnienia moŝna dokonać wprost w tabeli (prawy klawisz myszy dodaje bądź usuwa wiersz) lub za pomocą Kreatora zadań (przycisk) składającego się z kilku okien.: Nacisnąć przycisk Pojawia się okno informacyjne kreatora. w oknie programu CPCon. Rys. 12 Kreator zadań komunikacyjnych 10
5.2.1 Numer urządzenia. Funkcja Modus Urządzenia wejściowe (np.sm5) moŝna odczytać grupowo za pomocą funkcji o kodzie 3 (odczyt rejestrów), tutaj nazywanej FC3 (Function Code 3). Pierwsze okno moŝe mieć postać jak niŝej. Rys. 13 Określenie numeru urządzenia docelowego i funkcja odczytu 5.2.2 Zmienne. Adresy W oknie kreatora pojawia się lista zmiennych globalnych z adresami. Rys. 14 Przypisanie zmiennych globalnych do urządzenia Spośród zmiennych globalnych naszego projektu zaznaczamy zmienne wejściowe. Adresami logicznymi tych zmiennych są np. 0, 1, 2,, a rozmiarem kaŝdej jest bajt. Adresy zmiennych wejściowych są kolejnymi liczbami, odpowiedni jest więc odczyt grupowy (blokowy). Uwaga. Gdyby lista była pusta, to kliknięcie przycisku Wczytaj listę zmiennych pozwala importować zmienne z pliku wybranego w otwierającym się oknie. 11
5.2.3 Urządzenie. Adres początkowy Przykład dołączenia urządzenia modułu SM5 do zadań komunikacyjnych.rejestr zmiennej VAR_1 ma przykładowo adres 4003. Rys. 15 Przypisanie do urządzenia i określenie adresu początkowego 5.2.4 Priorytet. Timeout Zadania komunikacyjne określone przez wiersze tabeli głównej wykonywane są w przerwach, jakie po wykonaniu programu pozostają do końca kaŝdego cyklu. JeŜeli przerwa jest znaczna, zadanie moŝe być wykonane kilkakrotnie. Zadanie o priorytecie normalnym jest wykonywane dwukrotnie rzadziej niŝ zadanie o priorytecie wysokim, a zadanie o priorytecie niskim trzykrotnie rzadziej. Timeout oznacza maksymalny okres czasu, w ciągu którego wymiana komunikatów z urządzeniem ma się zakończyć. Przyjęto, Ŝe zadanie komunikacji z SM5 będzie mieć normalny priorytet oraz, Ŝe wymiana komunikatów ma się zakończyć w ciągu 500 ms (timeout). Rys. 16 Przypisanie priorytetu i czasu oczekiwania 12
5.2.5 Zmienne kontrolne Ostatnie okno kreatora słuŝy do skonfigurowania kontroli transmisji, jeŝeli odpowiedni fragment programu ją przewiduje. W oknie wskazuje się, do której ze zmiennych ma być wpisywana informacja o poprawności lub niepoprawności komunikacji, którą zmienną przeznaczono na wpisanie czasu komunikacji oraz za pomocą której moŝna włączać lub wyłączać zadanie komunikacyjne. Zmienne kontrolne wykorzystuje się w zaawansowanych projektach. Rys. 17 Zmienne kontrolne 5.2.6 Tworzenie zadania komunikacyjnego Nacisnąć przycisk. W tabeli zadań komunikacyjnych pojawia się pierwszy wiersz z danymi ustawionymi w kreatorze, w tym konwersja rejestrów na bajty, 16 8 bit. Rys. 18 Widok tablicy po skonfigurowaniu zadania 13
5.2.7 Bezpośrednie wypełnianie tabeli (alternatywa dla kreatora) Dodawanie i usuwanie wiersza - prawy klawisz myszy Kod funkcji, rodzaj konwersji, priorytet - wybór z menu Pozostałe komórki - zapisywane w zwykły sposób. 5.2.8 Zapis konfiguracji w pliku Tabelę zadań komunikacyjnych moŝna wykorzystać w późniejszych modyfikacjach lub w innych projektach. Plik z tabelą jest takŝe niezbędny, gdy symulator CPSim ma symulować funkcjonowanie urządzeń dołączonych do sterownika. Konfigurator CPCon zapisuje pliki z rozszerzeniem XMC. Nacisnąć przycisk Pojawia się okno Zapisz plik z konfiguracją podsystemu komunikacyjnego, w którym naleŝy wpisać nazwę pliku np. Start_Stop.xmc (rozszerzenie XMC dodawane automatycznie). Rys. 19 Zapisywanie projektu do pliku. 5.2.9 Odczyt konfiguracji (dla kontroli, modyfikacji itp.) Nacisnąć przycisk W pojawiającym się oknie Otwórz plik z konfiguracją podsystemu komunikacyjnego wybrać plik i kliknąć Otwórz. 14
Rys. 20 Wczytanie projektu z pliku. W przypadku pliku Start_Stop.xmc tabela zadań komunikacyjnych będzie wyglądała tak jak poprzednio. 5.3 Zapisanie programu do SMC Przed zapisaniem warto otworzyć dolną część okna klikając Podgląd komunikacji. Pozwoli to sprawdzić, czy zapisanie przebiegło prawidłowo. Nacisnąć przycisk. Pojawia się okno metryczki projektu, która wraz z programem zostanie zapisana w SMC. W trakcie zapisywania w oknie Podgląd komunikacji wyświetlane są informacje kontrolne. Rys. 21 Przykładowe okno komunikacji PC SMC Po zapisaniu programu sterownik SMC natychmiast rozpoczyna jego wykonywanie komunikując się z urządzeniami obiektowymi. 6. OPIS FUNKCJI PROTOKOŁU TRANSMISJI W sterowniku zaimplementowane zostały następujące funkcje protokołu MODBUS: kod znaczenie 03 odczyt n-rejestrów 06 zapis pojedynczego rejestru 16 zapis n-rejestrów 17 identyfikacja urządzenia slave 6.1. Odczyt n-rejestrów (kod 03) śądanie: Funkcja umoŝliwia odczyt wartości zawartych w rejestrach w zaadresowanym urządzeniu slave. Rejestry są 16 lub 32-bitowymi jednostkami, które mogą zawierać wartości numeryczne związane ze zmiennymi procesowymi itp. Ramka Ŝądania określa 16-bitowy adres początkowy rejestru oraz liczbę rejestrów do odczytania. Znaczenie zawartości rejestrów o danych adresach moŝe być róŝne dla róŝnych typów urządzeń. 15
Funkcja nie jest dostępna w trybie rozgłoszeniowym. Przykład. Odczyt 3 rejestrów zaczynając od rejestru o adresie 6Bh adres funkcja adres rejestru adres rejestru liczba rejestrów liczba rejestrów suma kontrolna 11 03 00 6B 00 03 7E LRC Odpowiedź: Dane rejestrów są pakowane począwszy od najmniejszego adresu: najpierw starszy bajt, potem młodszy bajt rejestru. Przykład. Ramka odpowiedzi adres funk cja liczba bajtów wart. w rej.107 wart. w rej.107 wart. w rej.108 wart. w rej.108 wart. w rej.109 wart. w rej.109 suma kontroln a 11 03 06 02 2B 00 00 00 64 55 LRC 6.2. Zapis wartości do rejestru (kod 06) śądanie: Funkcja umoŝliwia modyfikację zawartości rejestru. Jest dostępna w trybie rozgłoszeniowym. Przykład. adres funkcja adres rej. adres rej. wartość wartość suma kontrolna 11 06 00 87 03 9E C1 LRC Odpowiedź: Prawidłową odpowiedzią na Ŝądanie zapisu wartości do rejestru jest retransmisja komunikatu po wykonaniu operacji. Przykład. adres funkcja adres rej. adres rej. wartość wartość suma kontrolna 11 06 00 87 03 9E C1 LRC 6.3. Zapis do n-rejestrów (kod 16) śądanie: Funkcja dostępna w trybie rozgłoszeniowym. UmoŜliwia modyfikacje zawartości rejestrów. Przykład. Zapis dwóch rejestrów począwszy od rejestru o adresie 136 adres funk cja adres rej. adres rej. liczba rej. liczba rej. liczba bajtów dane dane dane dane suma kontro lna 11 10 00 87 00 02 04 00 0A 01 02 45 LRC Odpowiedź: Prawidłowa odpowiedź zawiera adres jednostki slave, kod funkcji, adres początkowy oraz liczbę zapisanych rejestrów. Przykład. adres funkcja adres rej. adres rej. liczba rej. liczba rej. suma kontrolna 11 10 00 87 00 02 56 LRC śądanie: 6.4. Raport identyfikujący urządzenie (kod 17) Funkcja pozwala uŝytkownikowi uzyskać informacje o typie urządzenia, statusie i zaleŝnej od tego konfiguracji. Przykład. Adres funkcja suma kontrolna 11 11 DE LRC 16
Odpowiedź: Pole identyfikator urządzenia w ramce odpowiedzi oznacza unikalny identyfikator danej klasy urządzeń, natomiast pozostałe pola zawierają parametry zaleŝne od typu urządzenia. 7. KODY BŁĘDÓW Gdy urządzenie master wysyła Ŝądanie do urządzenia slave, to za wyjątkiem komunikatów w trybie rozgłoszeniowym, oczekuje prawidłowej odpowiedzi. Po wysłaniu Ŝądania jednostki master moŝe wystąpić jedno z czterech moŝliwych zdarzeń: JeŜeli jednostka slave odbiera Ŝądanie bez błędu transmisji oraz moŝe je wykonać prawidłowo, wówczas zwraca prawidłową odpowiedź. JeŜeli jednostka slave nie odbiera Ŝądania, Ŝadna odpowiedź nie jest zwracana. W programie urządzenia master zostaną spełnione warunki timeout dla Ŝądania. JeŜeli jednostka slave odbiera Ŝądanie, ale z błędami transmisji (błąd parzystości, sumy kontrolnej LRC lub CRC), Ŝadna odpowiedź nie jest zwracana. W programie urządzenia master zostaną spełnione warunki timeout dla Ŝądania. JeŜeli jednostka slave odbiera Ŝądanie bez błędu transmisji, ale nie moŝe go wykonać prawidłowo (np. jeŝeli Ŝądaniem jest odczyt nie istniejącego wyjścia bitowego lub rejestru), wówczas zwraca odpowiedź zawierającą kod błędu, informujący urządzenie master o przyczynie błędu. Komunikat z błędną odpowiedzią zawiera dwa pola odróŝniające go od prawidłowej odpowiedzi: Pole kodu funkcji: W prawidłowej odpowiedzi, jednostka slave retransmituje kod funkcji z komunikatu Ŝądania na polu kodu funkcji odpowiedzi. Wszystkie kody funkcji mają najbardziej znaczący bit (MSB) równy 0 (wartości kodów są poniŝej 80h). W błędnej odpowiedzi urządzenie slave ustawia bit MSB kodu funkcji na 1. To powoduje, Ŝe wartość kodu funkcji w błędnej odpowiedzi jest dokładnie o 80h większa niŝ byłaby w prawidłowej odpowiedzi. Na podstawie kodu funkcji z ustawionym bitem MSB program urządzenia master moŝe rozpoznać błędną odpowiedź i moŝe sprawdzić na polu danych kod błędu. Pole danych: W prawidłowej odpowiedzi, urządzenie slave moŝe zwrócić dane na polu danych (pewne informacje Ŝądane przez jednostkę master). W błędnej odpowiedzi, urządzenie slave zwraca kod błędu na polu danych. Określa on warunki urządzenia slave, które spowodowały błąd. PoniŜej przedstawiono przykład Ŝądania urządzenia master i błędną odpowiedź urządzenia slave. Dane są w postaci heksadecymalnej. Przykład: Ŝądanie adres slave funkcja adres zmiennej adres zmiennej liczba zmiennych liczba zmiennych suma kontrolna 0A 01 04 A1 00 01 4F LRC Przykład: błędna odpowiedź adres funkcja kod suma slave błędu kontrolna 0A 81 01 73 LRC W tym przykładzie urządzenie master adresuje Ŝądanie do jednostki slave o numerze 10 (0Ah). Funkcja o kodzie (01) nie jest zaimplementowana w koncentratorze więc urządzenie zwróci błędną odpowiedź z kodem błędu nr 01. Oznacza on niedozwoloną funkcję w urządzeniu slave. W poniŝszej tabeli przedstawione są moŝliwe kody błędów i ich znaczenie kod znaczenie 01 niedozwolona funkcja 02 niedozwolony adres danych 03 niedozwolona wartość danej 04 Ŝądanie w trakcie realizacji 05 realizacja Ŝądania niemoŝliwa 17
8. DANE TECHNICZNE Port szeregowy 1: prędkość transmisji 1.2, 2.4, 4.8, 9.6, 19.2, 38.4, 57.6, 115.2 bitów/s, Tryb ASCII: 8N1, 7E1, 7O1, 7N2; RTU: 8N2, 8E1, 8O1, 8N1 Interfejs 2 x RS485 Port szeregowy 2: prędkość transmisji 1.2, 2.4, 4.8, 9.6, 19.2, 38.4, 57.6, 115,2 kbit/s, Tryb ASCII: 8N1, 7E1, 7O1, 7N2; RTU: 8N2, 8E1, 8O1, 8N1 Interfejs Protokół transmisji: Moc pobierana Znamionowe warunki uŝytkowania: napięcie zasilania częstotliwość napięcia zasilania RS485, RS232, USB 1.1 przewód nie dłuŝszy niŝ 3 metry MODBUS 4 VA 20...24 50 V a.c./d.c. lub 85...230 253 V a.c./d.c. 40...50/60...440 Hz temperatura otoczenia 0...23...55 C wilgotność względna powietrza < 95 % (niedopuszczalna kondensacja pary wodnej) zewnętrzne pole magnetyczne połoŝenie pracy Warunki magazynowania i transportu: < 400 A/m Dowolne temperatura otoczenia -20..70 C wilgotność względna powietrza Zapewniane stopnie ochrony - od strony obudowy IP40 - od strony zacisków IP20 Wymiary Masa Obudowa SMC < 95 % (niedopuszczalna kondensacja pary wodnej) 45 x 120 x 100 mm < 0,25 kg do montaŝu na szynę 35mm Kompatybilność elektromagnetyczna: - odporność na zakłócenia według normy PN-EN 61000-6-2 emisja zakłóceń według PN-EN 61000-6-4 Wymagania bezpieczeństwa wg PN-EN 61010-1: - kategoria instalacji III - stopień zanieczyszczenia 2 Maksymalne napięcie pracy względem ziemi: - dla obwodu zasilania 300 V - dla pozostałych obwodów 50 V 18
9. KOD WYKONANIA Kod wykonania sterownika programowalnego. Sterownik programowalny typu SMC- X XX X X Napięcie zasilania 85 253 V a.c/d.c. 1 20 40 V a.c/d.c. 2 standardowe 00 Rodzaj wykonania zaprogramowane wg wymagań klienta specjalne * NS XX Wersja językowa Polska Angielska Inna P E X bez prób dodatkowych 0 Wymagania dodatkowe z atestem Kontroli Jakości 1 wg uzgodnień z odbiorcą * X * - numerację ustali producent. Przykład kodowania: Kod SMC 1.00.P.1 oznacza wykonanie sterownika: - z zasilaniem 85 230 253 V a.c./d.c, - standardowe, - wersja językowa : Polska, - z atestem Kontroli Jakości. 10. KONSERWACJA I SERWIS. Zastosowana w sterowniku bateria wymaga wymiany co 5 lat. W celu wymiany baterii, sterownik naleŝy przesłać do naprawy do Działu Serwisu Lubuskich Zakładów Aparatów Elektrycznych LUMEL S.A. W przypadku uszkodzenia sterownik naleŝy przesłać do naprawy do Działu Serwisu Lubuskich Zakładów Aparatów Elektrycznych LUMEL S.A. 19
20
21
SMC-07/1 Lubuskie Zak³ady Aparatów Elektrycznych LUMEL S.A. ul. Sulechowska 1, 65-022 Zielona Góra http://www.lumel.com.pl DZIA³ SPRZEDA Y KRAJOWEJ: Informacja techniczna: tel.: 68 32 95 260, 32 95 306, 32 95 180, 374 e-mail: sprzedaz@lumel.com.pl Przyjmowanie zamówieñ: fax: 68 32 55 650, tel.: 68 32 95 209, 32 95 207, 32 95 291, 32 95 373, 32 95 341 22