Rada Unii Europejskiej Bruksela, 12 czerwca 2015 r. (OR. en)

Rada Unii Europejskiej Bruksela, 12 czerwca 2015 r. (OR. en) Międzyinstytucjonalny numer referencyjny: 2013/0255 (APP) 9372/15 EPPO 30 EUROJUST 112 CATS 59 FIN 393 COPEN 142 GAF 15 NOTA Od: Do: Dotyczy: Prezydencja Rada Wniosek dotyczący rozporządzenia w sprawie ustanowienia Prokuratury Europejskiej Debata orientacyjna A. Kontekst Prezydencja łotewska Rady prowadzi intensywne prace nad finalizacją pierwszych pięciu rozdziałów rozporządzenia. W rozdziałach tych jest zgrupowanych najwięcej kwestii istotnych dla funkcjonowania Prokuratury, m.in.: jej status, struktura i organizacja; procedura prowadzenia dochodzeń, wnoszenia oskarżeń i postępowania przed sądem. Za prezydencji łotewskiej prace nad tym dossier toczyły się podczas trzynastu posiedzeń odnośnej grupy roboczej (COPEN), jednej debaty na forum CATS oraz szeregu posiedzeń Radców ds. WSiSW. Projekt omówili także ministrowie na marcowym posiedzeniu Rady. Posiedzenia te przebiegały w bardzo budującej atmosferze i poczyniono na nich znaczne postępy. Pomimo tego nadal stanowiska państw członkowskich istotnie się różnią. Prezydencja sporządziła wyważony tekst kompromisowy obejmujący pierwsze 16 artykułów i przedstawiony w załączniku 1. Załącznik 2 zawiera pełen tekst artykułów 17 33 w języku angielskim, wraz z przypisami. 9372/15 krk/mik/bb 1 DG D 2B PL

B. Bieżący stan prac I. Jeśli chodzi o pierwszych 16 artykułów przedstawionych w załączniku 1, najintensywniejsze debaty na szczeblu ekspertów dotyczą następujących kwestii: potrzeby zapewnienia równomiernego obciążenia pracą stałych izb uprawnień stałych izb podczas prowadzenia dochodzeń i wnoszenia oskarżeń możliwości przekazania przez stałą izbę uprawnień decyzyjnych prokuratorowi europejskiemu nadzorującemu postępowanie prawa głosu przysługującego prokuratorowi europejskiemu nadzorującemu postępowanie w stałej izbie uprawnień prokuratorów europejskich do wydawania poleceń delegowanym prokuratorom europejskim mechanizmu zastępstw między prokuratorami europejskimi mechanizmu tymczasowego zastępowania prokuratora europejskiego przez delegowanego prokuratora europejskiego. Tekst przedstawiony w załączniku 1 stanowi starannie wyważony kompromis między różnymi poglądami wyrażonymi przez delegacje podczas negocjacji i zawiera rozwiązania większości problemów zgłoszonych podczas prac grupy roboczej. II. Jeśli chodzi o pozostałe artykuły (17 33), to najintensywniejsze debaty dotyczyły następujących kwestii: obowiązku zgłaszania przez państwa członkowskie wszelkich przypadków działalności przestępczej, które mogłyby stanowić przestępstwo wchodzące w zakres kompetencji Prokuratury Europejskiej systemów sprawozdawczości, w tym sprawozdania podsumowującego i jego treści uprawnień stałej izby do wydawania delegowanemu prokuratorowi europejskiemu polecenia, by wszczął dochodzenie 9372/15 krk/mik/bb 2 DG D 2B PL

przydzielania postępowań przez stałą izbę i zmian przydziału prawa do przejęcia postępowania i przekazywania postępowań Prokuraturze Europejskiej przez organy krajowe czynności dochodzeniowych i dochodzeń transgranicznych transakcji. Postępy poczynione podczas prezydencji łotewskiej są przedstawione w tekście zawartym w załączniku 2. Niektóre z tych kwestii nadal jednak pozostają otwarte, jak podkreślono w przypisach, i będzie trzeba je ponownie omówić. Artykuły 30 33 zostały tylko pobieżnie omówione i nie były zmieniane podczas prezydencji łotewskiej. C. Pytania Bez uszczerbku dla ostatecznej decyzji poszczególnych państw członkowskich co do uczestnictwa w Prokuraturze Europejskiej, prezydencja zwraca się do ministrów o: 1. wyrażenie zgody co do zasady na tekst pierwszych 16 artykułów rozporządzenia w wersji przedstawionej w załączniku 1, przy założeniu, że szczegóły tekstu będą musiały zostać ponownie przeanalizowane, po tym jak Rada osiągnie porozumienie co do zasady w sprawie pełnego tekstu rozporządzenia; 2. docenienie postępów poczynionych w odniesieniu do artykułów 17 33 oraz zapoznanie się z ich obecnym brzmieniem, przedstawionym w załączniku 2. 9372/15 krk/mik/bb 3 DG D 2B PL

ZAŁĄCZNIK 1 Projekt ROZPORZĄDZENIE RADY w sprawie ustanowienia Prokuratury Europejskiej ROZDZIAŁ I PRZEDMIOT I DEFINICJE Artykuł 1 Przedmiot Niniejszym rozporządzeniem ustanawia się Prokuraturę Europejską i określa zasady jej funkcjonowania. Artykuł 2 Definicje 1 Do celów niniejszego rozporządzenia zastosowanie mają następujące definicje: a) osoba oznacza dowolną osobę fizyczną lub prawną; b) interesy finansowe Unii oznaczają wszystkie dochody, wydatki i aktywa ujęte w ramach, uzyskane za pośrednictwem lub należne na rzecz następujących budżetów: budżet Unii, budżety instytucji, organów i jednostek administracyjnych ustanowionych na mocy Traktatów oraz budżety zarządzane i monitorowane przez te podmioty; c) administracyjne dane osobowe oznaczają wszelkie dane osobowe przetwarzane przez Prokuraturę Europejską z wyjątkiem operacyjnych danych osobowych; 1 Niniejszy artykuł zostanie sfinalizowany dopiero po tym, jak znany będzie cały tekst rozporządzenia. Definicje, oraz generalnie cały tekst, trzeba będzie dostosować w taki sposób, by zapewnić spójność z definicjami, które zostaną ostatecznie zawarte w dyrektywie o przestępstwach przeciwko interesom finansowym Unii (dyrektywa PIF). Kwestię ujednolicenia z prawem Unii trzeba będzie jeszcze zbadać. Konieczne dostosowanie do ostatecznej definicji interesów finansowych Unii w dyrektywie PIF. Delegacja IE zaznaczyła, że ten punkt wydaje się zbędny. 9372/15 krk/mik/bb 4 ZAŁĄCZNIK 1 DG D 2B PL

d) operacyjne dane osobowe oznaczają wszelkie dane osobowe przetwarzane [w danym postępowaniu] przez Prokuraturę Europejską do celów określonych w art. [37]; e) pracownicy Prokuratury Europejskiej oznaczają personel na szczeblu centralnym wspierający kolegium, stałe izby, Europejskiego Prokuratora Generalnego, prokuratorów europejskich oraz delegowanych prokuratorów europejskich w bieżących działaniach służących wykonywaniu zadań Prokuratury w myśl niniejszego rozporządzenia; f) delegowany prokurator europejski prowadzący postępowanie oznacza delegowanego prokuratora europejskiego odpowiadającego za prowadzenie dochodzeń i wnoszenie oskarżeń w postępowaniach, które sam wszczął, które zostały mu przydzielone lub które przejął, korzystając z prawa do przejęcia postępowania; g) pomocniczy delegowany prokurator europejski oznacza delegowanego prokuratora europejskiego działającego w państwie członkowskim, w którym ma zostać przeprowadzone dochodzenie lub też inna przydzielona mu czynność i które nie jest państwem członkowskim delegowanego prokuratora europejskiego prowadzącego postępowanie. ROZDZIAŁ II Ustanowienie, zadania i podstawowe zasady działalności Prokuratury Europejskiej Artykuł 3 Ustanowienie 1. Prokuraturę Europejską ustanawia się jako organ Unii. 2. Prokuratura Europejska posiada osobowość prawną. 3. Prokuratura Europejska współpracuje z Eurojustem i korzysta z jego wsparcia zgodnie z art. [57]. 9372/15 krk/mik/bb 5 ZAŁĄCZNIK 1 DG D 2B PL

Artykuł 4 Zadania Prokuratura Europejska odpowiada za prowadzenie dochodzeń, wnoszenie oskarżeń i doprowadzanie do osądzenia sprawców i współsprawców przestępstw przeciwko interesom finansowym Unii [przewidzianych w dyrektywie 2015/xx/UE i określonych w niniejszym rozporządzeniu] 2. W tym względzie Prokuratura Europejska wszczyna dochodzenia, wykonuje czynności wnoszenia oskarżenia, a przed właściwymi sądami państw członkowskich sprawuje funkcje oskarżyciela aż do ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy. 3 Artykuł 5 Podstawowe zasady działalności 1. Prokuratura Europejska dopilnowuje, aby jej działalność była zgodna z prawami zapisanymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej. 2. Prokuratura Europejska jest zobowiązana do przestrzegania zasad praworządności i proporcjonalności we wszystkich swoich działaniach 4. 3. Dochodzenia prowadzone w imieniu Prokuratury Europejskiej i oskarżenia wnoszone w jej imieniu podlegają przepisom niniejszego rozporządzenia. Prawo krajowe ma zastosowanie w zakresie, w jakim dana kwestia nie jest regulowana niniejszym rozporządzeniem. Jeżeli niniejsze rozporządzenie nie określa inaczej, mającym zastosowanie prawem krajowym jest prawo państwa członkowskiego, którego delegowany prokurator europejski prowadzi postępowanie zgodnie z art. 12 ust. 1. Jeżeli dana kwestia jest regulowana prawem krajowym i niniejszym rozporządzeniem, nadrzędne są przepisy niniejszego rozporządzenia. 2 3 4 Delegacja IE zaproponowała, by odniesienie to zamieścić w art. 17. Należy rozważyć następujący motyw: Funkcje oskarżycielskie przed właściwymi sądami mają zastosowanie do czasu zakończenia postępowania, przez co rozumie się ostateczne rozstrzygnięcie kwestii, czy podejrzany lub oskarżony popełnił przestępstwo, w tym w stosownych przypadkach wydanie wyroku skazującego i rozpatrzenie wszelkich środków odwoławczych. Funkcje oskarżycielskie mogłyby np. nie obejmować reprezentacji w postępowaniu przed sądami najwyższej instancji w państwach członkowskich przez najwyższe instytucje prokuratorskie, takie jak adwokat generalny, zwłaszcza jeżeli służą wymierzaniu sprawiedliwości, a nie wnoszeniu oskarżenia. Delegacja IT chciałaby włączenia w tym miejscu zasady legalizmu. PT podziela wątpliwości IT, ale zaznacza, że kwestia ta mogłaby zostać uregulowana w kontekście art. 21. 9372/15 krk/mik/bb 6 ZAŁĄCZNIK 1 DG D 2B PL

4. Prokuratura Europejska prowadzi dochodzenia w sposób bezstronny i dąży do uzyskania wszelkich istotnych dowodów 5, niezależnie od tego, czy mają charakter obciążający czy uniewinniający. 5. Prokuratura Europejska wszczyna i prowadzi dochodzenia bez zbędnej zwłoki. 6. Właściwe organy krajowe aktywnie wspomagają i wspierają Prokuraturę Europejską w prowadzeniu dochodzeń i wnoszeniu oskarżeń. Wszelkimi czynnościami, strategiami i procedurami realizowanymi w myśl niniejszego rozporządzenia kieruje zasada lojalnej współpracy 67. Artykuł 6 Niezależność i odpowiedzialność 1. Prokuratura Europejska jest niezależna. Europejski Prokurator Generalny, zastępcy Europejskiego Prokuratora Generalnego, prokuratorzy europejscy, delegowani prokuratorzy europejscy oraz pracownicy Prokuratury Europejskiej działają wyłącznie w interesie Unii jako całości, zgodnie z definicją w prawie, i przy pełnieniu swoich obowiązków na mocy niniejszego rozporządzenia nie dążą do uzyskania ani nie przyjmują poleceń od nikogo spoza samej Prokuratury, od żadnego państwa członkowskiego ani instytucji, organu czy jednostki administracyjnej Unii. Państwa członkowskie oraz instytucje, organy lub jednostki administracyjne Unii szanują niezależność Prokuratury Europejskiej i nie próbują wywierać na nią wpływu w wykonywaniu jej zadań. 5 6 7 Delegacja SI chciałaby, by ten i inne przypisy precyzowały rolę sędziów śledczych w postępowaniach prowadzonych przez Prokuraturę Europejską. Można by dodać stosowny motyw w brzmieniu: W świetle lojalnej współpracy zarówno Prokuratura Europejska, jak i właściwe organy krajowe powinny sobie nawzajem przekazywać informacje, aby skutecznie zwalczać przestępczość. Nawet w przypadkach, które wykraczają poza zakres kompetencji Prokuratury Europejskiej, Prokuratura Europejska powinna informować właściwe organy krajowe o wszelkich faktach, które jej przedstawiono lub które zdobyła w sposób samodzielny, a które mogłyby stanowić przestępstwo, np. składanie fałszywych zeznań. Takie przypadki mogłyby obejmować rożne fakty, które aby możliwe było skuteczne zwalczanie przestępczości nie powinny ujść uwadze właściwych organów krajowych. W tekście rozporządzenia (np. w rozdziale VIII, rozdziale IX i art. 69) należy zamieścić następujący przepis: W zakresie, w jakim procedury odzyskiwania lub ściągania należności na mocy prawa administracyjnego zostały odroczone w wyniku decyzji podjętych przez Prokuraturę Europejską lub krajowe organy prokuratorskie w związku z prowadzeniem dochodzeń lub wniesieniem oskarżeń w celu ochrony finansowych interesów Unii Europejskiej, budżet krajowy odnośnego państwa członkowskiego nie pokrywa żadnych mogących w związku z tym wystąpić niedoborów finansowych. 9372/15 krk/mik/bb 7 ZAŁĄCZNIK 1 DG D 2B PL

2. Prokuratura Europejska odpowiada przed Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją Europejską za swoją ogólną działalność i wydaje sprawozdania roczne zgodnie z art. 6a. Artykuł 6a Sprawozdawczość 1. Co roku Prokuratura Europejska sporządza i wydaje w językach urzędowych instytucji Unii sprawozdanie roczne 8 ze swej ogólnej działalności, które jest podawane do publicznej wiadomości. Prokuratura Europejska przekazuje to sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i parlamentom narodowym oraz Radzie i Komisji. 2. Europejski Prokurator Generalny występuje raz do roku przed Parlamentem Europejskim i Radą, a także przed parlamentami krajowymi na ich wniosek, aby zdać sprawozdanie z ogólnej działalności Prokuratury Europejskiej, bez uszczerbku dla ciążącego na Prokuraturze obowiązku zachowania dyskrecji i poufności w odniesieniu do poszczególnych postępowań i danych osobowych. W przypadku wystąpień przed parlamentami krajowymi Europejskiego Prokuratora Generalnego może zastąpić jeden z jego zastępców. ROZDZIAŁ III STATUS, STRUKTURA I ORGANIZACJA EPPO SEKCJA 1 STATUS I STRUKTURA PROKURATURY EUROPEJSKIEJ Artykuł 7 Struktura Prokuratury Europejskiej 1. Prokuratura Europejska jest niepodzielnym unijnym organem o zdecentralizowanej strukturze, działającym jako jedna Prokuratura. 8 Należy wprowadzić motyw precyzujący treść sprawozdania rocznego: Sprawozdanie roczne Prokuratury Europejskiej powinno być sporządzane co roku i powinno zawierać co najmniej wszystkie stosowne dane statystyczne dotyczące pracy Prokuratury. 9372/15 krk/mik/bb 8 ZAŁĄCZNIK 1 DG D 2B PL

2. Prokuratura Europejska jest zorganizowana na szczeblu centralnym i pozacentralnym. 3. Szczebel centralny stanowi Prokuratura Centralna w swojej siedzibie. W skład Prokuratury Centralnej wchodzą: kolegium, stałe izby, Europejski Prokurator Generalny, jego zastępcy oraz prokuratorzy europejscy. 4. Szczebel pozacentralny stanowią delegowani prokuratorzy europejscy rozmieszczeni w państwach członkowskich. 5. Prokuraturze Centralnej oraz delegowanym prokuratorom europejskim w wykonywaniu obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia pomagają pracownicy Prokuratury Europejskiej. Artykuł 8 Kolegium 1. W skład kolegium Prokuratury Europejskiej wchodzi Europejski Prokurator Generalny oraz po jednym prokuratorze europejskim z każdego państwa członkowskiego. Europejski Prokurator Generalny przewodniczy posiedzeniom kolegium oraz odpowiada za ich przygotowanie. 9372/15 krk/mik/bb 9 ZAŁĄCZNIK 1 DG D 2B PL

2. Kolegium odbywa regularne posiedzenia i odpowiada za ogólne kierowanie 9 działaniami Prokuratury. Podejmuje decyzje w kwestiach strategicznych oraz w kwestiach ogólnych wynikających z poszczególnych postępowań 10 zwłaszcza celem zapewnienia spójności, skuteczności i konsekwencji w polityce Prokuratury w zakresie ścigania w całej Unii i w innych kwestiach określonych w niniejszym rozporządzeniu. Kolegium nie podejmuje decyzji operacyjnych dotyczących poszczególnych postępowań. Sposoby ogólnego kierowania przez kolegium działaniami i podejmowania przez kolegium decyzji w kwestiach strategicznych i ogólnych zgodnie z niniejszym artykułem określa regulamin wewnętrzny. 3. Na wniosek Europejskiego Prokuratora Generalnego i zgodnie z regulaminem wewnętrznym kolegium powołuje stałe izby. 4. Kolegium przyjmuje regulamin wewnętrzny Prokuratury Europejskiej zgodnie z art. 16 oraz bardziej szczegółowo określa obowiązki związane z pełnieniem funkcji członków kolegium oraz pracowników Prokuratury Europejskiej. 9 W niniejszym dokumencie terminy ogólne kierowanie, monitorowanie i ukierunkowywanie oraz nadzorowanie służą do opisania różnych działań kontrolnych. Terminy te będą wymagały bardziej szczegółowego objaśnienia w motywach zgodnie z tym, co następuje: ogólne kierowanie odnosi się do ogólnego zarządzania działalnością Prokuratury, w przypadku którego polecenia wydawane są wyłącznie w kwestiach mających dla niej znaczenie horyzontalne; monitorowanie i ukierunkowywanie odnosi się do pewnych wyraźnych uprawnień w zakresie monitorowania i ukierunkowywania poszczególnych prowadzonych dochodzeń i wnoszonych oskarżeń, jeżeli takie wskazówki wydają się być niezbędne; nadzorowanie odnosi się do ściślejszego i raczej stałego doglądania prowadzonych dochodzeń i wnoszonych oskarżeń, w tym w razie konieczności interweniowania i wydawania poleceń w kwestiach dochodzeniowych i oskarżycielskich. Delegacje PT i ST zauważyły, że ta wstępna definicja nadzorowania może być nieakceptowalna, gdyż zakładałaby naruszenie zasady autonomii ich prokuratorów krajowych przewidzianej w ich prawie krajowym i w konstytucji. SI proponuje zatem zastąpić termin nadzorowanie terminem ukierunkowywanie w całym tekście. 10 Można by rozważyć dodanie motywu w brzmieniu: Kolegium powinno podejmować decyzje w kwestiach strategicznych, w tym odnośnie do ustalania priorytetów i polityki Prokuratury, oraz w kwestiach ogólnych wynikających z poszczególnych postępowań, np. odnośnie do stosowania rozporządzenia, właściwej realizacji polityki Prokuratury lub kwestii zasadniczych lub mających duże znaczenie dla kształtowania spójnej polityki prokuratury w zakresie ścigania. Decyzje Kolegium co do kwestii ogólnych powinny mieć charakter kształtujący politykę i nie powinny wpływać na obowiązek prowadzenia dochodzeń i wnoszenia oskarżeń zgodnie z niniejszym rozporządzeniem i prawem krajowym. 9372/15 krk/mik/bb 10 ZAŁĄCZNIK 1 DG D 2B PL

5. Jeżeli niniejsze rozporządzenie nie określa inaczej, kolegium podejmuje decyzje zwykłą większością głosów. Każdy z członków kolegium ma prawo zainicjować głosowanie nad kwestiami rozpatrywanymi przez kolegium. Każdy członek kolegium dysponuje jednym głosem. W razie równej liczby głosów za i przeciw w dowolnej kwestii rozpatrywanej przez kolegium głos rozstrzygający ma Europejski Prokurator Generalny 11. Artykuł 9 Stałe izby 12 1. Przewodniczącym stałej izby jest Europejski Prokurator Generalny lub jeden z jego zastępców, lub prokurator europejski mianowany przewodniczącym zgodnie z regulaminem wewnętrznym 13. Stała izba ma dwóch dodatkowych stałych członków. Liczba stałych izb, ich skład oraz podział kompetencji między nimi należycie odzwierciedlają potrzeby funkcjonalne Prokuratury i są ustalane zgodnie z regulaminem wewnętrznym 14. 11 12 13 14 Należy wprowadzić motyw w brzmieniu: Kolegium dokłada wszelkich starań, aby osiągnąć konsensus. Jeśli konsensus nie może być osiągnięty, decyzje powinny być podejmowane w drodze głosowania. Delegacja SE, popierana przez CY, CZ, FI, HR, HU, IE, MT, NL, PT i SI, podtrzymuje swoją ogólną opinię, że do skuteczności Prokuratury Europejskiej znacznie przyczyniłby się system, w którym delegowani prokuratorzy europejscy odpowiadają za podejmowanie całego pakietu decyzji operacyjnych. Delegowani prokuratorzy europejscy powinni móc podejmować w jak największym zakresie niezbędne decyzje operacyjne w prowadzonych przez siebie postępowaniach. SE jest zdania, że rozporządzenie powinno iść w tym kierunku. Można to osiągnąć na wiele sposobów, a najlepiej poprzez skrócenie wykazu decyzji (art. 9), które podejmują izby. Można rozważyć także inne opcje, takie jak np. dysponowanie przez stałe izby większymi możliwościami przekazywania swoich uprawnień delegowanym prokuratorom europejskich lub dodanie szerokich możliwości wykorzystania procedury pisemnej lub procedury milczącej zgody. FR z kolei uważa, że takie mechanizmy osłabiłyby uprawnienia Prokuratury Europejskiej na szczeblu centralnym. Należy rozważyć wprowadzenie motywu w następującym brzmieniu: Podczas tworzenia Prokuratury Europejskiej w sensie administracyjnym lub w razie potrzeby na późniejszym etapie, na przewodniczącego stałej izby należy zasadniczo wyznaczyć jeśli nie ma wystarczającej liczby zastępców prokuratora europejskiego. Należy wprowadzić motyw w brzmieniu: Skład stałej izby powinien zostać ustalony zgodnie z regulaminem wewnętrznym, który może zezwalać między innymi na to, by prokurator europejski był członkiem więcej niż jednej stałej izby w przypadku, gdy jest to właściwe do zapewnienia, w miarę możliwości, równego obciążenia pracą poszczególnych prokuratorów europejskich. 9372/15 krk/mik/bb 11 ZAŁĄCZNIK 1 DG D 2B PL

Regulamin zapewnia równomierne obciążenie pracą wynikające z systemu losowego przydzielania postępowań i, w wyjątkowych przypadkach, przewiduje procedury umożliwiające odstąpienie od zasady losowego przydzielania postępowań, jeśli jest to niezbędne dla właściwego funkcjonowania Prokuratury i jeśli decyzję o tym podejmie Europejski Prokurator Generalny. 15 2. Stałe izby monitorują i ukierunkowują dochodzenia prowadzone i oskarżenia wnoszone przez delegowanych prokuratorów europejskich zgodnie z ust. 3, 3a i 4 niniejszego artykułu 16. Zapewniają także koordynację w prowadzeniu dochodzeń i wnoszeniu oskarżeń w postępowaniach transgranicznych oraz realizację decyzji podjętych przez kolegium zgodnie z art. 8 ust. 2. 3. 17 Stałe izby, zgodnie z warunkami i procedurami określonymi w niniejszym rozporządzeniu i w stosownych przypadkach po rewizji projektu decyzji przedstawionego im przez delegowanego prokuratora europejskiego prowadzącego postępowanie, podejmują decyzje o: a) wszczęciu postępowania przed sądem zgodnie z art. 27 ust. 2 18 ; b) umorzeniu postępowania zgodnie z art. 28 ust. 1 lit. a) f) 19 ; c) umorzeniu postępowania poprzez transakcję zgodnie z art. 29. 15 16 17 18 19 Należy rozważyć wprowadzenie następującego motywu: Sposób przydzielania postępowań powinien zapewnić ich przypisywanie stałym izbom zgodnie z wcześniej ustanowionymi kryteriami oraz w sposób losowy, co ma zapewnić, w miarę możliwości, równomierne obciążenie pracą. Komisja opowiada się za rozwiązaniem, w którym jeden z członków stałej izby byłby wybierany na sprawozdawcę postępowania z pominięciem kryterium obywatelstwa, co ma zapewnić neutralność sprawozdawcy. Delegacje PT i SI wyłączyłyby możliwość dysponowania przez stałą izbę prawem do interwencji w poszczególnych postępowaniach, z wyjątkiem przypadków braku aktywności lub oczywistych opóźnień. PT i SI zaproponowały, by pojęcie monitorowania zostało objaśnione w motywie w następujący sposób: Rola stałej izby polegająca na monitorowaniu odnosi się do ogólnego kierowania, w ramach którego z zasady można wydawać polecenia w związku z brakiem aktywności lub oczywistymi opóźnieniami w podjętych postępowaniach karnych. AT, RO, DE, IT, LT, BG, ES, FR i Komisja zgłaszają sprzeciw wobec tego motywu. Art. 9 ust. 3 i ust. 3a zostaną dopracowane i sfinalizowane po uzupełnieniu innych powiązanych przepisów.. Delegacje CZ i PT wnoszą sprzeciw wobec kompetencji stałej izby do decydowania o tym, czy należy wszcząć postępowanie przed sądem. Zdaniem CZ powinni o tym decydować delegowani prokuratorzy europejscy. Delegacja PT nie wyraża zgody na kompetencje stałej izby pozwalające umorzyć postępowanie z powodów związanych z autonomią sędziów i skutecznością procedury. PT opowiada się za interwencją ex post lub mechanizmem rewizji w procedurze milczącej zgody. 9372/15 krk/mik/bb 12 ZAŁĄCZNIK 1 DG D 2B PL

3a. W niezbędnych przypadkach stałe izby, zgodnie z warunkami i procedurami określonymi w niniejszym rozporządzeniu, podejmują decyzje o: a) poleceniu delegowanemu prokuratorowi europejskiemu wszczęcia dochodzenia zgodnie z przepisami zawartymi w art. 21 ust. 1 3, jeśli jeszcze go nie wszczęto; b) poleceniu delegowanemu prokuratorowi europejskiemu przejęcia postępowania zgodnie z art. 21a ust. 6, jeśli jeszcze go nie przejęto; c) przekazaniu kolegium kwestii strategicznych lub kwestii ogólnych wynikających z poszczególnych postępowań zgodnie z art. 8 ust. 2; d) przydzieleniu postępowania zgodnie z art. 21 ust. 2; e) zmianie przydziału postępowania zgodnie z art. 21 ust. 4 i art. 23 ust. 3a; [i) zatwierdzeniu decyzji prokuratora europejskiego o osobistym prowadzeniu przez niego dochodzenia zgodnie z art. 23 ust. 4.] 4. Za pośrednictwem prokuratora europejskiego nadzorującego prowadzenie dochodzenia lub wnoszenie oskarżenia właściwa stała izba może wydawać delegowanemu prokuratorowi europejskiemu prowadzącemu postępowanie polecenia 20 dotyczące tego konkretnego postępowania, zgodne z mającym zastosowanie prawem krajowym 21, jeżeli jest to niezbędne do skutecznego prowadzenia dochodzenia lub wniesienia oskarżenia, lub służy sprawiedliwości lub spójnemu funkcjonowaniu Prokuratury Europejskiej. 20 21 Należy rozważyć następujący motyw: Delegowany prokurator europejski powinien być związany poleceniami Prokuratury Centralnej. Jeżeli uznaje, że polecenie wymagałoby od niego podjęcia jakiejś czynności, która nie byłaby zgodna z prawem krajowym, delegowany prokurator europejski zwraca się o rewizję decyzji i powinien ostatecznie uzyskać możliwość niewykonania danego polecenia i zwrócenia się o zwolnienie z odpowiedzialności za prowadzenie danego postępowania. IT i RO wyrażają sprzeciw wobec brzmienia powyższego motywu. Należy wprowadzić motyw, w którym zostanie zaznaczone, że prokurator europejski nadzorujący postępowanie ma czynny obowiązek sprawdzenia zgodności polecenia ze swoim prawem krajowym i poinformowania stałej izby, jeśli polecenie nie powinno zostać wykonane. 9372/15 krk/mik/bb 13 ZAŁĄCZNIK 1 DG D 2B PL

5. Stała izba podejmuje decyzje zwykłą większością głosów. Izba przeprowadza głosowanie na wniosek dowolnego ze swoich członków. Każdy członek dysponuje jednym głosem. W razie równej liczby głosów za i przeciw głos rozstrzygający ma przewodniczący. Decyzje podejmowane są podczas debat odbywających się na posiedzeniach izb w stosownych przypadkach 22 na podstawie podstawie projektu decyzji sporządzonego przez delegowanego prokuratora europejskiego prowadzącego postępowanie. Wszystkie materiały dotyczące postępowania są udostępniane właściwej stałej izbie na życzenie w celu przygotowania decyzji. 23 5a. Stałe izby mogą postanowić o przekazaniu swoich uprawnień do podejmowania decyzji wymienionych w ust. 3 lit. a) lub b) jedynie w odniesieniu do art. 28 ust. 1 lit. a) e) prokuratorowi europejskiemu nadzorującemu sprawę zgodnie z art. 11 ust. 1 w przypadkach, w których takie przekazanie uprawnień można należycie uzasadnić wagą przestępstwa 24 lub złożonością postępowania w danej sprawie, w odniesieniu do przestępstwa, które spowodowało lub prawdopodobnie spowoduje szkodę dla interesów finansowych Unii o wartości mniejszej niż 100 000 EUR. Regulamin wewnętrzny określa wskazówki mające zapewnić konsekwentne stosowanie w obrębie Prokuratury 25. 22 Należy rozważyć następujący motyw: Przyjmując decyzje zgodnie z art. 9 ust. 3, stałe izby powinny opierać się na projekcie decyzji sporządzonym przez delegowanego prokuratora europejskiego prowadzącego postępowanie. Jednak w wyjątkowych przypadkach izba powinna mieć możliwość przyjęcia decyzji nieopartej na projekcie decyzji delegowanego prokuratora europejskiego prowadzącego postępowanie. W takich przypadkach taki projekt decyzji może przedstawić prokurator europejski nadzorujący postępowanie.. Delegacje CZ i SI chciałyby zastąpić słowo może w ostatnim zdaniu słowem powinien. Delegacja CZ pragnie usunąć wyrażenie w stosownych przypadkach użyte w ust. 5 (i odpowiednio również w ust. 3) lub przynajmniej wyraźnie sprecyzować, że w tych wyjątkowych przypadkach, w których stałe izby przyjmują decyzję bez projektu decyzji delegowanego prokuratora europejskiego prowadzącego postępowanie, powinny opierać te decyzje na projekcie wniosku złożonego przez prokuratora europejskiego nadzorującego dane postępowanie. 23 Należy rozważyć motyw w brzmieniu: Prace Prokuratury Europejskiej powinny co do zasady być dostępne w formie elektronicznej. 24 Należy rozważyć następujący motyw: Dokonując oceny wagi przestępstwa, należy w szczególności wziąć pod uwagę reperkusje na szczeblu Unii.. 25 Delegacje BE i LT zgłaszają zastrzeżenie do tego ustępu. 9372/15 krk/mik/bb 14 ZAŁĄCZNIK 1 DG D 2B PL

O każdej decyzji o przekazaniu uprawnień do podejmowania decyzji izba informuje Europejskiego Prokuratora Generalnego. Po otrzymaniu tej informacji Europejski Prokurator Generalny może w terminie trzech dni zwrócić się do izby o rewizję jej decyzji, jeśli uzna, że wymaga tego spójność dochodzeń prowadzonych w imieniu Prokuratury i oskarżeń przez nią wnoszonych. Jeśli Europejski Prokurator Generalny jest członkiem danej izby, prawo do wystąpienia o wspomnianą rewizję wykonuje jeden z jego zastępców. Nadzorujący prokurator europejski powiadamia izbę o ostatecznym rozstrzygnięciu/zamknięciu sprawy i przekazuje jej wszelkie informacje lub okoliczności, które w jego opinii mogą spowodować konieczność ponownej oceny zasadności utrzymania przekazania uprawnień, w szczególności w przypadkach określonych w art. 27 ust. 2. Przekazanie uprawnień może zostać cofnięte w dowolnej chwili na wniosek jednego z członków stałej izby, a decyzja o cofnięciu jest podejmowana zgodnie z ust. 5. Przekazanie uprawnień zostaje cofnięte w przypadku, gdy prokurator europejski został zastąpiony przez delegowanego prokuratora europejskiego zgodnie z art. 14 ust. 7. Aby zapewnić spójne stosowanie zasady przekazywania uprawnień, każda stała izba co roku przekazuje kolegium sprawozdanie z wykorzystania tej możliwości. 5b. Regulamin wewnętrzny upoważnia stałe izby do podejmowania decyzji w drodze procedury pisemnej, która ma zostać szczegółowo opisana w regulaminie wewnętrznym. Wszelkie decyzje i polecenia wydane zgodnie z ust. 3, 3a, 4 i 5a są odnotowywane i włączane do akt postępowania. 9372/15 krk/mik/bb 15 ZAŁĄCZNIK 1 DG D 2B PL

6. W obradach stałej izby uczestniczy, obok stałych członków, również prokurator europejski nadzorujący dochodzenie lub wnoszenie oskarżenia zgodnie z art. 11 ust. 1. Prokurator europejski ma prawo głosu z wyjątkiem głosowania nad decyzjami stałej izby dotyczącymi przekazania uprawnień lub jego cofnięcia zgodnie z art. 9 ust. 5a, przydzielania postępowań i zmiany przydziału zgodnie z art. 21 ust. 3 i 4, art. 21a ust. 5 oraz dotyczącymi wszczęcia postępowania przed sądem (art. 27 ust. 2), w przypadkach gdy jurysdykcję w danym postępowaniu ma więcej niż jedno państwo członkowskie, a także w sytuacjach opisanych w art. 26a ust. 8. 26 Stała izba może również, na wniosek prokuratora europejskiego lub delegowanego prokuratora europejskiego, lub z własnej inicjatywy, zapraszać na swoje posiedzenia innych prokuratorów europejskich lub delegowanych prokuratorów europejskich zainteresowanych daną sprawą, bez prawa głosu. 7. Przewodniczący stałych izb, zgodnie z regulaminem wewnętrznym, informują kolegium o decyzjach podjętych na podstawie niniejszego artykułu, aby umożliwić mu pełnienie swojej roli zgodnie z art. 8 ust. 2. Artykuł 10 Europejski Prokurator Generalny i zastępcy 1. Europejski Prokurator Generalny stoi na czele Prokuratury Europejskiej. Europejski Prokurator Generalny organizuje pracę Prokuratury, kieruje jej działalnością i podejmuje decyzje zgodnie z niniejszym rozporządzeniem i regulaminem wewnętrznym. 2. Do pomocy Europejskiemu Prokuratorowi Generalnemu w sprawowaniu obowiązków powołuje się [dwóch] zastępców, którzy go zastępują w razie nieobecności lub niemożności wykonywania obowiązków. 26 Komisja zgłosiła obawy w związku z prawem do głosowania przysługującym nadzorującemu prokuratorowi europejskiemu. Jej zdaniem prawem głosu w izbie powinni dysponować wyłącznie jej neutralni członkowie i nie jest słuszne przyznanie prawa do głosowania tylko jednemu z potencjalnie wielu prokuratorów europejskich zainteresowanych daną sprawą. Delegacja MT postuluje, by delegowani prokuratorzy europejscy mieli prawo głosowania we wszystkich postępowaniach. 9372/15 krk/mik/bb 16 ZAŁĄCZNIK 1 DG D 2B PL

3. Europejski Prokurator Generalny reprezentuje Prokuraturę Europejską przed instytucjami Unii i państw członkowskich oraz stronami trzecimi. Swoje zadania reprezentacyjne Europejski Prokurator Generalny może przekazać jednemu ze swoich zastępców lub prokuratorowi europejskiemu. Artykuł 11 Prokuratorzy europejscy 27 1. Prokuratorzy europejscy, w imieniu stałej izby 28 i przestrzegając wszelkich poleceń wydanych przez nią zgodnie z art. 9 ust. 3, art 9 ust. 3a i art. 9 ust. 4, nadzorują prowadzenie dochodzeń i wnoszenie oskarżeń, za które odpowiadają delegowani prokuratorzy europejscy prowadzący postępowanie w państwach członkowskich ich pochodzenia 29. Prokuratorzy europejscy przedstawiają streszczenia nadzorowanych przez siebie postępowań i, w odpowiednich przypadkach, wnioski o podjęcie decyzji przez wspomnianą izbę na podstawie projektów decyzji sporządzonych przez delegowanych prokuratorów europejskich. Bez uszczerbku dla art. 14 ust. 7, regulamin wewnętrzny przewiduje mechanizm wzajemnych zastępstw między prokuratorami europejskimi na wypadek tymczasowej 30 nieobecności prokuratora europejskiego nadzorującego dochodzenie i związanej z tym niemożności wykonywania obowiązków, lub jego niedostępności uniemożliwiającej mu pełnienie funkcji prokuratora europejskiego z innych powodów. Zastępca prokuratora europejskiego może wykonywać wszystkie zadania prokuratora europejskiego z wyjątkiem możliwości prowadzenia dochodzenia przewidzianej w art. 23 ust. 4. 2. Nadzorujący prokuratorzy europejscy mogą zgodnie z mającym zastosowanie prawem krajowym i zgodnie z poleceniami wydanymi przez właściwą stałą izbę w konkretnym postępowaniu wydawać polecenia delegowanemu prokuratorowi europejskiemu prowadzącemu to postępowanie, jeżeli jest to niezbędne do skutecznego prowadzenia dochodzenia lub wniesienia oskarżenia lub służy sprawiedliwości lub spójnemu funkcjonowaniu Prokuratury Europejskiej. 27 28 29 30 Delegacje CY i MT wolałyby utrzymać poprzednią wersję ust. 3, zgodnie z którą prokuratorzy europejscy mogliby wykonywać nie tylko zadania prokuratorów europejskich. Delegacje PT i SI są przeciwne pomysłowi, by prokuratorzy europejscy nadzorowali prowadzenie dochodzeń i wnoszenie oskarżeń w imieniu stałej izby. Komisja i BG sprzeciwiają się dodaniu sformułowania w państwach członkowskich ich pochodzenia. Należy rozważyć dodanie motywu w brzmieniu: Z możliwości zastąpienia należy zasadniczo korzystać w przypadkach, w których prokurator europejski chwilowo nie jest w stanie wykonywać swoich obowiązków, np. z powodu urlopu lub choroby.. 9372/15 krk/mik/bb 17 ZAŁĄCZNIK 1 DG D 2B PL

3. Prokuratorzy europejscy odgrywają rolę łącznika i kanału przepływu informacji między stałymi izbami a delegowanymi prokuratorami europejskimi w swoich państwach członkowskich pochodzenia oraz monitorują realizację zadań Prokuratury w swoich państwach członkowskich, w ścisłym porozumieniu z delegowanymi prokuratorami europejskimi. Prokuratorzy europejscy dopilnowują zgodnie z niniejszym rozporządzeniem i regulaminem wewnętrznym, by wszelkie istotne informacje z Prokuratury Centralnej docierały do delegowanych prokuratorów europejskich i odwrotnie. Artykuł 12 Delegowani prokuratorzy europejscy 1. Delegowani prokuratorzy europejscy występują w imieniu Prokuratury Europejskiej w swoich państwach członkowskich 31 i oprócz przyznanych im szczególnych uprawnień i szczególnego statusu oraz z zastrzeżeniem tych uprawnień i tego statusu, a także na warunkach przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu mają takie same uprawnienia jak prokuratorzy krajowi, jeśli chodzi o prowadzenie dochodzeń, wnoszenie oskarżeń i wszczynanie postępowań przed sądem. Delegowani prokuratorzy europejscy odpowiadają za prowadzenie dochodzeń i wnoszenie oskarżeń w postępowaniach, które sami wszczęli, które zostały im przydzielone lub które przejęli, korzystając z prawa do przejęcia postępowania. Delegowani prokuratorzy europejscy działają zgodnie ze wskazówkami i poleceniami stałej izby, której podlega postępowanie, a także poleceniami nadzorującego prokuratora europejskiego. 31 Należy rozważyć następujący motyw: Delegowani prokuratorzy europejscy są integralną częścią Prokuratury Europejskiej i z tego względu, prowadząc dochodzenia i wnosząc oskarżenia w sprawie przestępstw, które są objęte zakresem kompetencji Prokuratury, działają wyłącznie na rzecz i w imieniu Prokuratury na terytorium swoich państw członkowskich. Oznacza to przyznanie im na mocy niniejszego rozporządzenia statusu niezależnego pod względem funkcyjnym i prawnym, który jest odrębny od jakiekolwiek statusu na mocy prawa krajowego, w tym statusu prokuratorów krajowych. Niezależnie od swojego statusu na mocy niniejszego rozporządzenia, delegowani prokuratorzy europejscy w trakcie swojej kadencji są również aktywnymi członkami służby prokuratorskiej we własnym państwie członkowskim, które to państwo przyznaje im takie same uprawnienia jak prokuratorom krajowym.. Delegacje CY, IE i MT stwierdziły, że w motywach należy wyjaśnić, że delegowani prokuratorzy europejscy powinni mieć możliwość wydawania siłom policyjnym poleceń dotyczących prowadzenia dochodzeń zgodnie z krajowym systemem prawnym. Taki motyw mógłby brzmieć następująco: Działając zgodnie ze wskazówkami i poleceniami stałej izby, której podlega postępowanie, a także poleceniami nadzorującego prokuratora europejskiego, delegowani prokuratorzy europejscy zajmujący się postępowaniem powinni być odpowiedzialni za prowadzone dochodzenia zgodnie z prawem krajowym. DE i IT, poparte przez Komisję, sprzeciwiają się temu motywowi. 9372/15 krk/mik/bb 18 ZAŁĄCZNIK 1 DG D 2B PL

Delegowani prokuratorzy europejscy odpowiadają także za wszczynanie postępowań przed sądem, a w szczególności mają uprawnienia do składania wniosków procesowych, uczestniczenia w gromadzeniu dowodów oraz korzystania z dostępnych środków odwoławczych zgodnie z prawem krajowym. 2. W każdym państwie członkowskim jest dwóch 32 lub więcej delegowanych prokuratorów europejskich. Po konsultacji i osiągnięciu porozumienia z organami odpowiedniego państwa członkowskiego Europejski Prokurator Generalny zatwierdza 33 liczbę delegowanych prokuratorów europejskich, a także podział kompetencji między delegowanymi prokuratorami europejskimi w każdym państwie członkowskim w odniesieniu do poszczególnych funkcji 34 i obszaru geograficznego. 3. Delegowani prokuratorzy europejscy mogą też sprawować funkcje prokuratorów krajowych, o ile nie uniemożliwia im to wykonywania obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia. O sprawowaniu takich funkcji informują oni nadzorującego prokuratora europejskiego. Jeśli delegowany prokurator europejski w jakimkolwiek momencie nie jest w stanie pełnić swoich obowiązków delegowanego prokuratora europejskiego z powodu takich właśnie innych zobowiązań, informuje on o tym nadzorującego prokuratora europejskiego, który podejmuje konsultacje z właściwymi krajowymi organami prokuratorskimi, aby ustalić, czy pierwszeństwo należy przyznać funkcjom wynikającym z niniejszego rozporządzenia. Prokurator europejski może zaproponować stałej izbie, by zmieniła przydział postępowania zgodnie z art. 23 ust. 3a i 4. 32 33 34 Przepis ten pozostaje bez uszczerbku dla prowadzonych w kontekście administracyjnych przepisów w drugiej części rozporządzenia przyszłych dyskusji o liczbie stanowisk delegowanych prokuratorów europejskich w ekwiwalentach pełnego czasu pracy, które mają być finansowane z budżetu UE. Treść ust. 2, w szczególności liczba delegowanych prokuratorów europejskich, może wymagać rewizji w kontekście przepisów o formalnym statusie delegowanych prokuratorów europejskich ( specjalni doradcy ) i przepisów finansowych. Do tekstu dodany zostanie następujący motyw: Gdy Europejski Prokurator Generalny konsultuje z danym państwem członkowskim liczbę delegowanych prokuratorów europejskich oraz podział kompetencji między delegowanymi prokuratorami europejskimi w każdym państwie członkowskim w odniesieniu do poszczególnych funkcji i obszaru geograficznego, powinien należycie uwzględnić strukturę krajowego systemu ścigania.. Do tekstu dodany zostanie następujący motyw: Podział kompetencji między delegowanymi prokuratorami europejskimi w odniesieniu do poszczególnych funkcji powinien umożliwiać taki podział zadań, by niektórzy delegowani prokuratorzy europejscy mogli być odpowiedzialni za obsługę postępowań i podejmowanie pewnych określonych decyzji w sprawie wszczynania dochodzeń, a inni delegowani prokuratorzy europejscy byli odpowiedzialni za rozpatrywanie skarg wobec takich decyzji. 9372/15 krk/mik/bb 19 ZAŁĄCZNIK 1 DG D 2B PL

SEKCJA 2 POWOŁYWANIE I ODWOŁYWANIE CZŁONKÓW PROKURATURY EUROPEJSKIEJ Artykuł 13 35 Powoływanie i odwoływanie Europejskiego Prokuratora Generalnego 1. Europejski Prokurator Generalny jest powoływany za wspólnym porozumieniem przez Parlament Europejski i Radę na siedmioletnią, nieodnawialną kadencję. Rada podejmuje decyzję zwykłą większością głosów. 2. Europejski Prokurator Generalny wybierany jest spośród kandydatów: a) którzy są aktywnymi członkami służby prokuratorskiej lub sądownictwa państw członkowskich lub aktywnymi prokuratorami europejskimi; b) odznaczają się niekwestionowaną niezależnością, c) posiadają kwalifikacje wymagane do sprawowania w swoim kraju najwyższych urzędów w służbie prokuratorskiej lub sądownictwie oraz mają odnośne doświadczenie praktyczne w krajowych systemach prawnych, dochodzeniach finansowych i w międzynarodowej współpracy wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych lub też pełnią funkcję prokuratorów europejskich; oraz d) posiadają wystarczające doświadczenie na stanowiskach kierowniczych oraz kwalifikacje na to stanowisko. 35 Delegacje CY, PT, MT, HU, ES, HR i PL wolałyby, by Europejski Prokurator Generalny był powoływany spośród członków kolegium. 9372/15 krk/mik/bb 20 ZAŁĄCZNIK 1 DG D 2B PL

3. Wybór odbywa się na podstawie otwartego zaproszenia do zgłaszania kandydatur opublikowanego w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, w następstwie którego komisja selekcyjna sporządza listę zakwalifikowanych kandydatów i przedkłada ją Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. Komisja składa się z 12 członków wybieranych spośród byłych członków Trybunału Sprawiedliwości i Trybunału Obrachunkowego, byłych przedstawicieli krajowych w Eurojuście, członków krajowych sądów najwyższych, osób piastujących wysokie stanowiska prokuratorskie i prawników o uznanych kompetencjach; jedną z tych osób proponuje Parlament Europejski 36. Rada ustanawia zasady działalności komisji i przyjmuje decyzję w sprawie mianowania jej członków na podstawie wniosku Komisji 37. 3a. Jeśli na stanowisko Europejskiego Prokuratora Generalnego mianowany zostanie prokurator europejski, jego stanowisko prokuratora europejskiego zostaje natychmiast obsadzone zgodnie z procedurą określoną w art. 14 ust. 1 i 2. 4. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej może na wniosek Parlamentu Europejskiego, Rady lub Komisji odwołać Europejskiego Prokuratora Generalnego, jeżeli uzna, że nie jest on już w stanie pełnić swoich obowiązków lub że jest winny poważnego uchybienia. 5. Jeżeli Europejski Prokurator Generalny złożył rezygnację, został odwołany lub z innego powodu ustąpił z urzędu, jego stanowisko zostaje natychmiast obsadzone zgodnie z procedurą określoną w ust. 1 3 powyżej. Artykuł 13a Powoływanie i odwoływanie zastępców Europejskiego Prokuratora Generalnego 1. Kolegium 38 mianuje [dwóch] prokuratorów europejskich na stanowiska zastępców Europejskiego Prokuratora Generalnego na odnawialną trzyletnią kadencję, która nie może jednak przekraczać terminu zakończenia ich kadencji na stanowiskach prokuratorów europejskich. Procedurę ich wyboru określa regulamin wewnętrzny. Zastępcy Europejskiego Prokuratora Generalnego zachowują swój status prokuratorów europejskich. 36 37 38 Należy dodać następujący motyw: Należy zapewnić zrównoważony skład komisji, w szczególności w odniesieniu do reprezentowanego obszaru geograficznego, a także reprezentowanych systemów prawnych państw członkowskich.. Zostanie dodany motyw odpowiednio uzasadniający przyznanie uprawnień wykonawczych Radzie na podstawie art. 291 ust. 2 TFUE. Komisja utrzymuje, że zastępcy, podobnie jak Europejski Prokurator Generalny, powinni być powoływani przez Radę i PE. 9372/15 krk/mik/bb 21 ZAŁĄCZNIK 1 DG D 2B PL

2. Zasady i warunki pełnienia funkcji zastępcy Europejskiego Prokuratora Generalnego określone są w regulaminie wewnętrznym. Jeśli jeden z prokuratorów europejskich nie jest już w stanie pełnić swoich obowiązków zastępcy Europejskiego Prokuratora Generalnego, kolegium może zgodnie z regulaminem podjąć decyzję stwierdzającą, że nie będzie on pełnił funkcji zastępcy Europejskiego Prokuratora Generalnego i zostaje odwołany z tego stanowiska. 3. Jeżeli zastępca Europejskiego Prokuratora Generalnego złożył rezygnację, został odwołany lub z innego powodu ustąpił ze stanowiska zastępcy, jego stanowisko zostaje natychmiast obsadzone zgodnie z procedurą określoną w ust. 1. Z zastrzeżeniem przepisów artykułu 14, pozostaje on na stanowisku prokuratora europejskiego. Artykuł 14 Powoływanie i odwoływanie prokuratorów europejskich 1. Każde państwo członkowskie wskazuje trzech kandydatów na stanowisko prokuratora europejskiego spośród kandydatów, którzy a) są aktywnymi członkami służby prokuratorskiej lub sądownictwa państw członkowskich; b) odznaczają się niekwestionowaną niezależnością, oraz c) posiadają kwalifikacje wymagane do sprawowania w swoim kraju wysokiego urzędu w służbie prokuratorskiej lub sądownictwie oraz mają odnośne doświadczenie praktyczne w krajowych systemach prawnych, w dochodzeniach finansowych i w międzynarodowej współpracy wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych. 2. Rada po otrzymaniu od komisji selekcyjnej, o której mowa w art. 13 ust. 3, opinii wraz z uzasadnieniem dokonuje wyboru i powołuje jednego z kandydatów na stanowisko prokuratora europejskiego odpowiedniego państwa członkowskiego. Jeżeli zdaniem komisji selekcyjnej kandydat nie spełnia warunków, by pełnić obowiązki prokuratora europejskiego, opinia ta jest dla Rady wiążąca. 9372/15 krk/mik/bb 22 ZAŁĄCZNIK 1 DG D 2B PL

3. Prokuratorów europejskich wybiera i powołuje Rada zwykłą większością głosów na sześcioletnią, nieodnawialną kadencję. Rada może podjąć decyzję o przedłużeniu tego mandatu na nie więcej niż trzy kolejne lata po zakończeniu tej sześcioletniej kadencji. 4. Co trzy lata następuje wymiana jednej trzeciej prokuratorów europejskich. Rada przyjmuje zwykłą większością głosów przepisy przejściowe 39 dotyczące powoływania prokuratorów europejskich na pierwszą kadencję i podczas jej trwania 40. 5. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej może na wniosek Parlamentu Europejskiego, Rady lub Komisji odwołać prokuratora europejskiego, jeżeli uzna, że nie jest on już w stanie pełnić swoich obowiązków lub że jest winny poważnego uchybienia. 6. Jeżeli prokurator europejski złożył rezygnację, został odwołany lub z innego powodu ustąpił z urzędu, jego stanowisko zostaje natychmiast obsadzone zgodnie z procedurą określoną w ust. 1 i 2 powyżej. Jeśli prokurator europejski pełni funkcję zastępcy Europejskiego Prokuratora Generalnego, zostaje on automatycznie odwołany także z tego stanowiska. 7. Mianując prokuratorów europejskich, kolegium za każdym razem wyznacza spośród delegowanych prokuratorów europejskich tego samego państwa członkowskiego osobę, która zastąpi prokuratora europejskiego, jeśli nie jest on w stanie pełnić swoich funkcji lub ustąpił z urzędu zgodnie z ust. 5 i 6 powyżej 41. 39 40 41 Zostanie dodany motyw odpowiednio uzasadniający przyznanie uprawnień wykonawczych Radzie na podstawie art. 291 ust. 2 TFUE. W tym kontekście dodany zostanie następujący motyw: Podejmując decyzję o wymianie jednej trzeciej prokuratorów europejskich w trakcie ich pierwszej kadencji, Rada powinna uwzględnić geograficzną rozpiętość państw członkowskich.. Zostanie rozważony następujący motyw: Delegowany prokurator europejski zastępujący prokuratora europejskiego zgodnie z art. 14 ust. 7 w trakcie pełnienia zastępstwa nie powinien być odpowiedzialny za dochodzenie, które prowadził jako delegowany prokurator europejski lub jako prokurator krajowy. W odniesieniu do postępowania EPPO, które było prowadzone przez delegowanego prokuratora europejskiego zastępującego prokuratora europejskiego, zastosowanie ma art. 23 ust. 3a).. 9372/15 krk/mik/bb 23 ZAŁĄCZNIK 1 DG D 2B PL

Gdy kolegium stwierdzi potrzebę zastępstwa, wyznaczona osoba działa jako tymczasowy prokurator europejski przez okres nieprzekraczający 3 miesięcy, do czasu wymiany lub powrotu prokuratora europejskiego. Jeśli jest to niezbędne, w odpowiedzi na stosowny wniosek kolegium może przedłużyć ten okres. 42. Mechanizmy i formuły tymczasowego zastępstwa określone są w regulaminie wewnętrznym i nim regulowane 43. Artykuł 15 Powoływanie i odwoływanie delegowanych prokuratorów europejskich 1. Na wniosek Europejskiego Prokuratora Generalnego kolegium powołuje delegowanych prokuratorów europejskich wskazanych przez państwa członkowskie 44. Kolegium może odrzucić wskazaną osobę, jeżeli nie spełnia ona kryteriów określonych w ust. 2. Delegowany prokurator europejski zostaje powołany na [pięcioletnią] 45, odnawialną kadencję. 2. Delegowani prokuratorzy europejscy są aktywnymi członkami służby prokuratorskiej lub sądownictwa państw członkowskich, które ich wskazały, od momentu powołania na urząd delegowanego prokuratora europejskiego aż do ich odwołania. Muszą oni odznaczać się niekwestionowaną niezależnością, posiadać niezbędne kwalifikacje oraz mieć odnośne doświadczenie praktyczne w swoim krajowym systemie prawnym 46. 42 43 44 45 46 Zostanie dodany następujący motyw: Decyzję o skorzystaniu z takiej możliwości podejmuje według własnego uznania kolegium, jeśli uważa to za konieczne, z uwzględnieniem obciążenia pracą danego biura oraz okresu nieobecności, a także w przypadkach, o których mowa w ust. 6, do czasu obsadzenia stanowiska prokuratora europejskiego zgodnie z procedurą określoną w ust. 1 i 2 powyżej.. W tym kontekście dodany zostanie następujący motyw: Prokurator europejski może zostać zastąpiony przez jednego z delegowanych prokuratorów europejskich z odpowiednich państw członkowskich w przypadkach, o których mowa w art. 14 ust. 6, lub w przypadku np. przedłużającej się choroby. Prokurator europejski jest zastępowany przez innego prokuratora europejskiego zgodnie z regulaminem wewnętrznym (art. 11 ust. 1), jeśli np. nie jest dostępny z powodu urlopu, podróży służbowej itp.. Komisja utrzymuje, że delegowanych prokuratorów europejskich powinno powoływać kolegium w oparciu o listę zawierającą wystarczającą liczbę kandydatów z każdego państwa członkowskiego, co da możliwości wyboru. Stosowną maksymalną długość kadencji trzeba będzie określić w kontekście negocjacji w sprawie formalnego statusu tych prokuratorów na mocy prawa UE. Należy rozważyć następujący motyw: Państwo członkowskie, które wskazało delegowanego prokuratora europejskiego, powinno zadbać o to, by był on prokuratorem na mocy prawa krajowego, jeśli nie ma jeszcze takiego statusu w chwili powołania go na stanowisko delegowanego prokuratora europejskiego. 9372/15 krk/mik/bb 24 ZAŁĄCZNIK 1 DG D 2B PL