Parlament Europejski 2014-2019 Dokument z posiedzenia B8-0320/2016 2.3.2016 PROJEKT REZOLUCJI złożony w następstwie oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu w sprawie sytuacji w Erytrei (2016/2568(RSP)) Judith Sargentini, Heidi Hautala, Barbara Lochbihler, Igor Šoltes, Maria Heubuch, Jordi Sebastià w imieniu grupy Verts/ALE RE\1088431.doc PE579.750v01-00 Zjednoczona w różnorodności
B8-0320/2016 Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji w Erytrei (2016/2568(RSP)) Parlament Europejski, uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Erytrei, a w szczególności rezolucje dotyczące praw człowieka w tym kraju i przypadku Dawita Isaaka, uwzględniając sprawozdanie komisji śledczej ONZ ds. sytuacji praw człowieka w Erytrei sporządzone w 2015 r.; uwzględniając rezolucję Rady Praw Człowieka ONZ z dnia 14 lipca 2014 r. w sprawie sytuacji praw człowieka w Erytrei, uwzględniając oświadczenie rzecznika Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) w sprawie więźniów politycznych w Erytrei z dnia 18 września 2014 r., uwzględniając rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1862 i 1907 z 2009 r. i nr 2244 z 2015 r., uwzględniając umowę z Kotonu z dnia 23 czerwca 2000 r., ze zmianami, uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka, uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych, uwzględniając Afrykańską kartę praw człowieka i ludów, uwzględniając Afrykańską kartę na rzecz demokracji, wyborów i dobrych rządów, uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu, A. mając na uwadze, że Erytrea wywalczyła niepodległość w 1993 r. po kilkudziesięciu latach wojny z Etiopią; B. mając na uwadze, że w 1998 r. wybuchła kolejna wojna między Erytreą a Etiopią, której powodem był przebieg linii demarkacyjnej między oboma krajami i w wyniku której śmierć poniosło ponad 100 000 osób; C. mając na uwadze, że wspólna komisja ds. wyznaczenia granicy między Erytreą a Etiopią (EEBC) funkcjonująca pod auspicjami Stałego Trybunału Rozjemczego wydała w 2002 r. orzeczenie w sprawie przebiegu granicy między oboma krajami; mając na uwadze, że orzeczenie to zostało odrzucone przez Etiopię, ale przyjęte przez Erytreę, co doprowadziło do sytuacji patowej i eskalacji napięcia między oboma krajami; D. mając na uwadze, że w marcu 2012 r. siły etiopskie przypuściły ataki w głąb terytorium Erytrei na rzekome bazy Zjednoczonego Frontu Demokratyczno- PE579.750v01-00 2/13 RE\1088431.doc
Rewolucyjnego Afar (ARDUF); mając na uwadze, że Etiopia twierdziła, iż wspomniana organizacja dopuściła się działań odwetowych za porwanie i zabójstwo w styczniu 2011 r. grupy europejskich turystów w etiopskim regionie Afar; mając na uwadze, że Erytrea oświadczyła, iż nie będzie podejmować działań odwetowych; E. mając na uwadze, że prezydent Erytrei Isaias Afewerki wprowadził w kraju drakońskie rządy totalitarne z pominięciem konstytucji i przy całkowitym braku praworządności, wolności mediów czy wolności religijnej i bez przeprowadzania wyborów, stosując na masową skalę samowolne zatrzymania bez prawa kontaktu, tortury i obowiązek służby wojskowej, który ONZ określa jako niewolnictwo, pod pretekstem napiętej sytuacji w zakresie bezpieczeństwa między Erytreą a Etiopią; F. mając na uwadze, że komisja śledcza ONZ ds. sytuacji praw człowieka w Erytrei ustaliła, iż naruszenia w dziedzinie egzekucji pozasądowych, tortur (w tym tortur seksualnych i niewolnictwa seksualnego), służby wojskowej jako formy niewolnictwa, pracy przymusowej i stosowanej na granicy kraju polityki strzelaj, aby zabić mogą stanowić zbrodnie przeciwko ludzkości; G. mając na uwadze, że pomimo poważnych i systematycznych naruszeń zasadniczych i fundamentalnych elementów umowy z Kotonu dotyczących praw człowieka, do których dochodzi w Erytrei, UE nigdy nie zainicjowała przewidzianych w art. 96 konsultacji, choć Parlament Europejski wielokrotnie o to apelował; H. mając na uwadze, że stało się wręcz przeciwnie i UE wznowiła swój program na rzecz rozwoju Erytrei oraz podpisała w styczniu 2016 r. pięcioletni program rozwoju o wartości 200 mln EUR; mając na uwadze, że państwa członkowskie jednomyślnie przyjęły ten program pomimo faktu, że odrzucił go Parlament Europejski; I. mając na uwadze, że według ESDZ unijny program na rzecz rozwoju w Erytrei boryka się z poważnymi trudnościami w obszarze kontroli budżetowej i nadzoru budżetowego, w tym z brakiem budżetu państwa, urzędu statystycznego lub organu kontroli, brakiem niezależnego banku centralnego, niedostatkiem potencjału erytrejskich instytucji, brakiem jakiejkolwiek gospodarki oprócz tej zatwierdzonej przez wojsko, niestabilnymi kursami wymiany walut, które są kontrolowane przez wojskowych przywódców, niestabilną sytuacją w regionie i jej skutkami dla sytuacji wewnętrznej, w tym restrykcjami ograniczającymi możliwość wjazdu na teren kraju, ograniczoną liczbą podmiotów biorących udział w rozwoju oraz podejściem kraju przyjmującego do skuteczności pomocy; J. mając na uwadze, że Erytrea obiecała UE, iż skróci okres obowiązkowej służby wojskowej do 18 miesięcy, ale obecnie ogłosiła, iż będzie kontynuować swoją politykę bezterminowego poboru przy jednoczesnym zwiększeniu niewielkiego żołdu dla poborowych o 700%, co zostało obiecane tuż po dewaluacji waluty krajowej nakfy; K. mając na uwadze, że obserwatorzy z ramienia ONZ zaapelowali o zachowanie należytej staranności, monitorowanie i pełny nadzór w odniesieniu do rozdzielania znaczących kwot pomocy dla Erytrei, gdyż w przeciwnym razie istnieje uzasadnione ryzyko, że pomoc ta zostanie wykorzystana na potrzeby finansowania rebelii w całym regionie; RE\1088431.doc 3/13 PE579.750v01-00
L. mając na uwadze, że większość agencji pomocowych została zmuszona do opuszczenia kraju po wprowadzeniu w życie przez reżim w maju 2005 r. ustawy zezwalającej na kontrolowanie ich działalności; M. mając na uwadze, że Erytrea będąca jednym z 15 najuboższych krajów świata pozostaje w ogromnej mierze uzależniona od pomocy zagranicznej; mając na uwadze, że międzynarodowi darczyńcy inni niż UE w znaczący sposób ograniczyli swoją pomoc ze względu na katastrofalną sytuację w dziedzinie praw człowieka w związku z ich naruszeniami przez erytrejski reżim, a także z powodu postrzegania Erytrei jako regionalnego awanturnika oraz ogromnych trudności związanych z wdrożeniem i monitorowaniem programów pomocowych; N. mając na uwadze, że od 2000 r. z kraju uciekło ponad 300 000 Erytrejczyków, przy czym liczbę ludności szacuje się na 6,3 mln; mając na uwadze, że Biuro UNHCR szacuje, iż ok. 5 000 Erytrejczyków opuszcza kraj każdego miesiąca, co w dużej mierze wynika z nieustannych poważnych naruszeń praw człowieka; mając na uwadze, że w ciągu kilku ostatnich lat ponad 30 000 Erytrejczyków uciekało co roku do UE; mając na uwadze, że w 2014 r. w 61% przypadków o udzielenie azylu w UE przyznawany był status uchodźcy, podczas gdy kolejne 27% ubiegających się o azyl otrzymywało ochronę uzupełniającą, co pokazuje skalę prześladowań w Erytrei; O. mając na uwadze, że handel ludźmi dla okupu z zastosowaniem brutalnych tortur na półwyspie Synaj jest powodem licznych zabójstw i zaginięć erytrejskich uchodźców, którzy zostali uprowadzeni, a osoby ocalone doświadczające głębokiej traumy nie otrzymują żadnej opieki lub wsparcia; mając na uwadze, że panuje całkowita bezkarność, a osoby odpowiedzialne za ten stan rzeczy nie zostały postawione przed sądem; P. mając na uwadze, że reżim rozszerza swój totalitarny zasięg na erytrejską diasporę, uszczuplając fundusze jej członków za sprawą podatku od dochodów w wysokości 2% nałożonego na ekspatriantów, szpiegując ich i nękając członków ich rodzin, którzy zostali w Erytrei, oskarżając ich o rzekome wykroczenia; mając na uwadze, że w Holandii, Szwajcarii, Szwecji i Niemczech udowodniono powiązanie tłumaczy ustnych uczestniczących w rozmowach w sprawie azylu z erytrejskim reżimem; Q. mając na uwadze, że zgłaszano przypadki przetrzymywania tygodniami lub miesiącami w różnych miejscach na pustyni Synaj przez handlarzy ludźmi osób ubiegających się o azyl i migrantów, w tym dzieci, w charakterze zakładników lub dopuszczania się wobec nich nadużyć, przy czym większość z przetrzymywanych pochodziła z Erytrei lub innych krajów subsaharyjskich, aż do momentu, gdy ich bliscy zza granicy zapłacą okup za ich uwolnienie; mając na uwadze, że Izrael rzadko udziela azylu erytrejskim uchodźcom, odmawiając im tym samym prawa do ochrony; R. mając na uwadze praktyki stosowane przez erytrejski reżim na granicach państwa w ramach polityki strzelaj, aby zabić wobec Erytrejczyków uchodzących z kraju, podczas gdy w tym samym czasie wojsko i straż graniczna biorą udział w handlu ludźmi; S. mając na uwadze, że unijno-erytrejski program rozwoju przewiduje budowanie potencjału w zakresie sądownictwa i podnoszenia świadomości w celu wspierania PE579.750v01-00 4/13 RE\1088431.doc
procesu chartumskiego dotyczącego współpracy regionalnej w dziedzinie migracji; T. mając na uwadze, że konstytucja z 1997 r. nigdy nie została wprowadzona w życie; mając na uwadze, że w 2014 r. prezydent zobowiązał się do rozpoczęcia prac nad nowym projektem konstytucji, ale jak dotąd nie doszło do realizacji tego zobowiązania; U. mając na uwadze, że istnieje tylko jedna legalna partia polityczna, którą jest Ludowy Front na rzecz Demokracji i Sprawiedliwości; mając na uwadze, że działalność innych partii politycznych jest zakazana; mając na uwadze, że według organizacji Freedom House Ludowy Front na rzecz Demokracji i Sprawiedliwości oraz wojsko są w praktyce jedynymi instytucjami mającymi znaczenie polityczne w Erytrei oraz że obie te formacje są ściśle podporządkowane prezydentowi kraju; V. mając na uwadze, że prezydent Afewerki bezterminowo odroczył demokratyczne wybory; W. mając na uwadze, że w 2001 r. piętnastu prominentnych członków rządu i partii (znanych obecnie jako G-15) sprzeciwiło się coraz bardziej represyjnemu aparatowi politycznemu w Erytrei, krytykując przywództwo prezydenta i domagając się wprowadzenia w życie krajowej konstytucji; mając na uwadze, że sprzeciw ten był opisywany i szeroko komentowany na łamach ówcześnie coraz bardziej asertywnej niezależnej prasy; X. mając na uwadze, że sprawa zakończyła się aresztowaniem 11 osób wchodzących w skład G-15, a pozostałej czwórce udało się uciec z kraju; mając na uwadze, że od czasu zatrzymania są oni przetrzymywani bez prawa kontaktu, bez przedstawienia im aktu oskarżenia oraz bez informacji o miejscu ich pobytu, warunkach przetrzymywania i stanie zdrowia; mając na uwadze, że przypuszcza się, iż niektóre osoby z grupy G-15 mogły ponieść śmierć podczas tego przetrzymywania; mając na uwadze, że kilka dni po ich aresztowaniu zatrzymano także 10 niezależnych dziennikarzy, w tym Dawita Isaaka, szwedzko-erytrejskiego dziennikarza, a osiem niezależnych gazet zostało zamkniętych pod zarzutem stanowienia zagrożenia dla bezpieczeństwa narodowego; mając na uwadze, że po tych wydarzeniach doszło do dalszego nękania przeciwników politycznych wśród przedstawicieli niezależnej prasy i środowiska studentów; mając na uwadze, że od tamtego czasu stłumiona została wolność prasy, w wyniku czego Erytrea od ośmiu lat zajmuje ostatnie miejsce w publikowanym przez organizację Reporterzy bez Granic rankingu mierzącym wskaźnik wolności prasy i stanowi największe w Afryce więzienie dla pracowników mediów, w którym w 2015 r. uwięziono 16 dziennikarzy; Y. mając na uwadze, że przedstawiciel prezydencji Rady UE, włoski ambasador Antonio Bandini, przekazał władzom list protestacyjny w związku z wydarzeniami w 2001 r., w wyniku czego został w trybie natychmiastowym wydalony z kraju; Z. mając na uwadze, że sprawa G-15 została przedstawiona Afrykańskiej Komisji Praw Człowieka i Ludów, która uznała aresztowanie przez Erytreę jedenastu urzędników rządowych w 2001 r. oraz ich ciągłe przetrzymywanie w więzieniu za naruszenie Afrykańskiej karty praw człowieka i ludów; mając na uwadze, że Unia Afrykańska wezwała Erytreę do natychmiastowego uwolnienia wszystkich 11 więźniów; mając na RE\1088431.doc 5/13 PE579.750v01-00
uwadze, że rząd Erytrei ustosunkował się do tego sprawozdania, oświadczając, iż opóźnienie w postawieniu więźniów przed sądem wynikało po prostu z rutynowej procedury; AA. AB. AC. AD. AE. AF. AG. AH. mając na uwadze, że organizacjom międzynarodowym nie udzielono pozwolenia na wstęp do zakładów karnych z wyjątkiem jednego podziemnego więzienia w Asmarze; mając na uwadze, że pozostałe zakłady karne (w liczbie ponad 200) na terenie całego kraju pozostają niedostępne oraz że rzekomo więźniowie, w tym kobiety i dzieci, są torturowani, przetrzymywani w wyniku samowolnych aresztowań przez długi czas bez prawa kontaktu w ciemnych podziemnych celach lub kontenerach dostawczych w skrajnie nieludzkich warunkach i bez dostępu do żadnego rodzaju niezawisłego sądu lub sprawiedliwego procesu; mając na uwadze, że władze Erytrei nie uwolniły Dawita Isaaka pomimo wystosowania dwóch nakazów doprowadzenia zatrzymanego do sądu w celu stwierdzenia legalności aresztu, których otrzymania władze nigdy nie potwierdziły; mając na uwadze, że od 2002 r. nie odbyło się żadne posiedzenie erytrejskiego parlamentu; mając na uwadze, że sprawowanie władzy przez rząd polega wyłącznie na wydawaniu kolejnych dekretów, a to oznacza, że ważne polityki przyjmowane przez rząd, w tym te poważnie ograniczające prawa i wolności obywateli, nie są włączane do istniejącego ustawodawstwa, a rządowe media po prostu je ogłaszają lub przekazuje się je za pośrednictwem organów administracji lokalnej wraz ze wszystkimi niejasnościami, które taka praktyka ze sobą niesie; mając na uwadze, że poważnie ogranicza się działalność społeczeństwa obywatelskiego; mając na uwadze, że na przykład w 1993 r. partia rządząca postanowiła zawiesić działalność Regionalnego Ośrodka na rzecz Praw Człowieka i Rozwoju utworzonej w 1992 r. pierwszej erytrejskiej krajowej organizacji pozarządowej po tym, jak zorganizował on konferencję pt. Polityka organizacji pozarządowych, polityka wielostronna i kredyt dla rolników w Erytrei oraz zwerbował setki niezależnych obserwatorów do monitorowania przebiegu referendum w sprawie niepodległości Erytrei zorganizowanego w kwietniu 1993 r.; mając na uwadze, że Uniwersytet w Asmarze będący jedynym uniwersytetem w Erytrei został zamknięty w 2006 r. w związku z organizowanymi na nim protestami przeciwko reżimowi; mając na uwadze, że system edukacji znajduje się pod kontrolą wojska; mając na uwadze, że działająca pod auspicjami ONZ grupa robocza ds. arbitralnych zatrzymań potępiła dokonywane przez Erytreę zatrzymania, uznając je za naruszenie prawa międzynarodowego; mając na uwadze, że sądownictwo nie jest niezawisłe; mając na uwadze, że sędziowie są mianowani, przenoszeni i dymisjonowani zgodnie z wolą prezydenta oraz że wywiera się na nich wpływ i kieruje ich działaniami; mając na uwadze, że w 1996 r. reżim utworzył sąd szczególny będący trybunałem składającym się z wysokich rangą oficerów wojskowych mianowanych bezpośrednio przez prezydenta w celu rozpatrywania spraw z udziałem z urzędników wysokiego PE579.750v01-00 6/13 RE\1088431.doc
szczebla oskarżonych o korupcję, sprzeniewierzenie środków publicznych i inne przestępstwa zagrożone karą śmierci; mając na uwadze, że w związku z brakiem jego niezależności od władzy wykonawczej, niedoborem wyszkolonego personelu i niedostateczną gwarancją sprawiedliwego procesu wspomniany sąd szczególny szybko stał się sposobem na usuwanie przeciwników politycznych i krytyków reżimu; AI. AJ. AK. AL. AM. AN. AO. AP. mając na uwadze, że w maju 2002 r. rząd Erytrei wprowadził kampanię na rzecz rozwoju Warsai-Yikealo, wydłużając bezterminowo obowiązek służby wojskowej oraz zmuszając wszystkich uczniów ostatnich klas szkół średnich do odbycia przeszkolenia wojskowego oraz do kończenia nauki i zdawania matury w jednostkach wojskowych; mając na uwadze, że bardzo młodzi jeszcze uczniowie przez długi czas nie mają prawa komunikować się z rodzicami lub bliskimi; mając na uwadze, że oprócz działań na rzecz obrony narodowej rekruci są zmuszani do pracy w rolnictwie, przy budowie dróg lub w kopalniach bez należytej rekompensaty finansowej i w niewolniczych warunkach; mając na uwadze, że bardzo prawdopodobne jest istnienie powiązania między koniecznością odbycia tej służby wojskowej a dużą liczbą emigrantów uciekających z Erytrei; mając na uwadze, że Erytrea nie uznaje prawa do odmowy działania sprzecznego z własnym sumieniem; mając na uwadze, że komisja śledcza ONZ ds. sytuacji praw człowieka w Erytrei zgłaszała liczne przypadki pracy przymusowej, w tym na rzecz kanadyjskiej firmy górniczej; mając na uwadze, że odkrycie złóż gazu i ropy u wybrzeży Erytrei wzbudziło dodatkowe zainteresowanie firm wydobywczych; mając na uwadze, że w Erytrei szeroko rozpowszechniona jest praktyka karania członków rodziny za zachowanie kogoś z krewnych; mając na uwadze, że dyskryminacja i przemoc wobec kobiet obecne są we wszystkich obszarach erytrejskiego społeczeństwa; mając na uwadze, że kobiety są nie tylko ogromnie zagrożone przemocą seksualną w wojsku i w wojskowych jednostkach szkoleniowych, ale także w szeroko rozumianym społeczeństwie, w którym do przemocy wobec kobiet dochodzi w atmosferze bezkarności; mając na uwadze, że według szacunków 89% dziewcząt w Erytrei poddano okaleczeniu narządów płciowych; mając na uwadze, że w marcu 2007 r. rząd wydał obwieszczenie, w którym uznano okaleczanie narządów płciowych kobiet za przestępstwo, zakazano tej praktyki i przeznaczono środki finansowe na realizowane w tamtym roku programy edukacyjne zniechęcające do jej stosowania; mając na uwadze, że wiele kobiet i dziewcząt ucieka z kraju, będąc w skrajnej biedzie i bez żadnych środków do życia, gdyż w Erytrei kobiety są uzależnione od kartek na jedzenie, które przestają one otrzymywać w sytuacji, gdy w rodzinie zabraknie mężczyzn; mając na uwadze konieczność ochrony kobiet i dzieci wynikającej z ich prawa do życia, które musi być respektowane jako podstawa udzielania międzynarodowego azylu; mając na uwadze, że gospodarka składa się głównie z tradycyjnej produkcji rolnej całkowicie na własne potrzeby i boryka się nieustannie z problemami braku RE\1088431.doc 7/13 PE579.750v01-00
bezpieczeństwa żywnościowego oraz z kontrolowanej przez partię rządzącą gospodarki nieformalnej obejmującej transakcje wymiany twardej waluty za pośrednictwem nieprzejrzystych sieci podmiotów gospodarczych zarejestrowanych w kilku jurysdykcjach; AQ. AR. AS. AT. AU. AV. AW. AX. mając na uwadze, że Erytrea znajduje się na ostatnim miejscu w opublikowanym przez Bank Światowy rankingu obejmującym 189 państw i dotyczącym łatwości prowadzenia działalności gospodarczej w 2015 r.; mając na uwadze, że w czerwcu 2008 r. erytrejskie siły zbrojne przekroczyły granicę z Dżibuti i zajęły obszar Ras Doumeria, zabijając przy tym co najmniej dziewięciu dżibuckich żołnierzy; mając na uwadze, że Erytrea wycofała swoje oddziały dopiero dwa lata później; mając na uwadze, że Rada Bezpieczeństwa ONZ w grudniu 2009 r. nałożyła na Erytreę sankcje, w tym embargo na broń, zakazy podróżowania i zamrożenie aktywów niektórych polityków i urzędników wojskowych w związku z popieraniem przez Erytreę niektórych regionalnych grup zbrojnych usiłujących obalić instytucje rządowe i samorządowe na szczeblu regionalnym, w szczególności w Somalii; mając na uwadze, że w czerwcu 2015 r. Rada Bezpieczeństwa ponownie potwierdziła nałożone na erytrejski rząd embargo na broń; mając na uwadze, że według obserwatorów z ramienia ONZ Arabia Saudyjska i Zjednoczone Emiraty Arabskie rozmieściły swoje wojska w Erytrei w ramach operacji militarnej wymierzonej przeciwko rebeliantom Huti w Jemenie; mając na uwadze, że Ludowy Front na rzecz Demokracji i Sprawiedliwości kontroluje i nadzoruje społeczności uchodźców i diaspory za pośrednictwem ambasad, które biorą udział w wymuszaniu podatku od mieszkańców diaspory i pobieraniu dobrowolnych datków w zamian za świadczenie usług, takich jak wydawanie dokumentów tożsamości, paszportów, aktów urodzenia i ważnych dokumentów, od których może zależeć dalszy los uchodźców; mając na uwadze, że praktyki te stanowią naruszenie konwencji wiedeńskiej w sprawie stosunków dyplomatycznych oraz że wymuszenie jest praktyką, o zakazanie której Rada Bezpieczeństwa ONZ zwróciła się do państw członkowskich ONZ w rezolucji z 2009 r., a także w rezolucjach przyjętych w okresie późniejszym; mając na uwadze, że ambasady uczestniczą w kampanii mającej na celu zdyskredytowanie prac komisji śledczej ONZ poprzez zmuszanie członków erytrejskiej diaspory i społeczności uchodźców do podpisywania dokumentów, w których poświadczają oni, że dobrowolnie odbyli służbę wojskową i są migrantami ekonomicznymi; mając na uwadze, że komisja śledcza ONZ, specjalny sprawozdawca ONZ i Grupa Monitorująca ONZ ds. Erytrei i Somalii nie otrzymały zezwolenia na wjazd na terytorium Erytrei; mając na uwadze, że za sprawą swoich stronnictw, w tym stronnictw młodzieżowych, Ludowy Front na rzecz Demokracji i Sprawiedliwości stworzył rozległą międzynarodową sieć informatorów w celu gromadzenia informacji na temat wrogów PE579.750v01-00 8/13 RE\1088431.doc
reżimu oraz uczestniczy w nielegalnym handlu i wymuszeniach, które mają miejsce w państwach członkowskich UE; mając na uwadze, że ten stan rzeczy doprowadził do wydalenia przez Szwecję erytrejskiego dyplomaty w 2015 r.; AY. AZ. BA. mając na uwadze, że liderzy młodzieżówki Ludowego Frontu na rzecz Demokracji i Sprawiedliwości w Holandii wystąpili na drogę sądową przeciwko holenderskim pracownikom naukowym, mediom i instytucjom rządowym przy wsparciu przywództwa politycznego w Asmarze przypuszczalnie w celu uciszenia osób krytykujących reżim; mając na uwadze, że społeczności uchodźców w sąsiadujących krajach i innych państwach są kontrolowane i nieustannie nadzorowane przez erytrejski reżim; mając na uwadze, że erytrejskie wojsko uprowadza uchodźców z sąsiadujących lub zaprzyjaźnionych krajów i odsyła ich do Erytrei oraz że stale rośnie liczba nieletnich pozbawionych opieki, którzy uciekają z kraju, a uchodźcy już po ucieczce borykają się w wielu krajach z brakiem ochrony, bezpieczeństwa i wsparcia oraz żyją w nieustannym strachu przed represjami; mając na uwadze, że erytrejscy uchodźcy z Izraela są na zasadzie dobrowolności deportowani do Rwandy i Ugandy, ale nie otrzymują w tych krajach azylu i są przerzucani do Sudanu Południowego, gdzie zostają uwięzieni za nielegalne przekroczenie granicy, lub do Sudanu i Libii, gdzie wielu z nich wpada w ręce organizacji terrorystycznych; 1. jest przerażony katastrofalną sytuacją w dziedzinie praw człowieka w Erytrei oraz całkowitym brakiem praworządności i wolności prasy; 2. przypomina o zobowiązaniach Erytrei wynikających z umowy z Kotonu w odniesieniu do poszanowania praw człowieka, wartości demokratycznych i rządów prawa; 3. zdecydowanie potępia trwające naruszenia tych zasad przez Erytreę, w tym tortury, egzekucje pozasądowe, zatrzymania bez prawa kontaktu i bez procesu lub postawienia zarzutów, stosowaną na granicach państwa politykę strzelaj, aby zabić oraz niewolniczy system poboru do wojska; 4. wzywa Erytreę do poszanowania i ochrony praw podstawowych wszystkich obywateli Erytrei, w tym wolności słowa i wolności zgromadzeń, a także do niezwłocznego przywrócenia swobody działania mediów, umożliwienia przywódcom opozycji na uchodźstwie powrotu do kraju, bezwarunkowego uwolnienia wszystkich więźniów politycznych oraz zakończenia utrudniania działalności organizacji społeczeństwa obywatelskiego, a także do wdrożenia pozostałych zaleceń sformułowanych przez Radę Praw Człowieka ONZ w powszechnym okresowym przeglądzie praw człowieka w Erytrei w 2014 r.; 5. jest szczególnie zaniepokojony dalszym przetrzymywaniem bez aktu oskarżenia, procesu lub pomocy prawnej od 18 września 2001 r. grupy jedenastu wybitnych erytrejskich parlamentarzystów i członków Ludowego Frontu na rzecz Demokracji i Sprawiedliwości, a od 23 września 2001 r. również dziesięciu niezależnych dziennikarzy, w tym Dawita Isaaka, będącego obywatelem Erytrei i UE; RE\1088431.doc 9/13 PE579.750v01-00
6. zdecydowanie wzywa rząd Erytrei do natychmiastowego i bezwarunkowego uwolnienia tych więźniów wraz z innymi więźniami przetrzymywanymi za ich poglądy polityczne oraz domaga się, aby wszystkie informacje na temat miejsca pobytu tych więźniów zostały upublicznione, a także aby umożliwiono im kontakt z rodzinami i prawnikami, co jest istotne także ze względów humanitarnych; 7. wzywa rząd Erytrei do zapewnienia przetrzymywanym osobom swobodnego i sprawiedliwego dostępu do niezawisłego systemu sądowego oraz do poprawy warunków panujących w więzieniach, w tym poprzez zakazanie osadzania więźniów w podziemnych celach i kontenerach dostawczych, położenie kresu wykorzystywaniu tajnych ośrodków detencyjnych i tajnych sądów oraz zakończenie praktyki zatrzymywania bez prawa kontaktu, a także poprzez umożliwienie regularnego dostępu do więźniów dla bliskich, prawników, personelu medycznego oraz innych właściwych i uprawnionych organów i instytucji; 8. wzywa rząd Erytrei do zrezygnowania z systemu bezterminowej służby wojskowej poprzez demobilizację poborowych, którzy odbyli obowiązkowy okres 18 miesięcy służby, oraz do skutecznego odejścia od praktyki wykorzystywania poborowych do pracy przymusowej po zakończeniu służby, a także do zapewnienia możliwości odmowy działania sprzecznego z własnym sumieniem oraz do położenia kresu praktyce obowiązkowego wysyłania wszystkich uczniów ostatnich klas szkół średnich do wojskowych jednostek szkoleniowych; 9. odnotowuje ustalenia komisji śledczej ONZ ds. sytuacji praw człowieka w Erytrei dotyczące pracy przymusowej na rzecz międzynarodowych korporacji; uważa, że po raz kolejny ukazuje to potrzebę stworzenia prawnie wiążącego instrumentu międzynarodowego dotyczącego korporacji ponadnarodowych i innych przedsięwzięć biznesowych w odniesieniu do praw człowieka; 10. apeluje o zezwolenie na wolne od obaw i zastraszania funkcjonowanie organizacji praw człowieka i organizacji humanitarnych na terytorium Erytrei oraz wzywa do ułatwienia pełnego wdrożenia strategicznych ram partnerskiej współpracy na okres 2013-2016 podpisanych przez rząd Erytrei i ONZ w dniu 28 stycznia 2013 r.; 11. wzywa prezydenta Afewerki do wprowadzenia w życie konstytucji, która została opracowana i przyjęta w ramach szerokich konsultacji ze wszystkimi zainteresowanymi stronami i społeczeństwem obywatelskim; 12. z zadowoleniem odnosi się do środków podjętych przez rząd Erytrei na rzecz zwalczania procederu okaleczania narządów płciowych kobiet; wzywa rząd do ogólnego wzmocnienia propagowania i ochrony praw kobiet, w tym poprzez podjęcie dalszych działań na rzecz przeciwdziałania szkodliwym praktykom, takim jak małżeństwa zawierane przez dzieci, wczesne wstępowanie w związek małżeński i zawieranie małżeństw pod przymusem oraz wzywa do położenia kresu bezkarności w przypadkach przemocy seksualnej; 13. wzywa rząd do odstąpienia od polityki odpowiedzialności zbiorowej wymierzonej przeciwko członkom rodziny tych, którzy uchylają się od służby wojskowej, usiłują uciec z Erytrei lub nie uiszczają podatku dochodowego w wysokości 2% nałożonego przez rząd na erytrejskich obywateli mieszkających za granicą; PE579.750v01-00 10/13 RE\1088431.doc
14. kwestionuje skuteczność polityki odnowionego zaangażowania, którą UE przyjęła w stosunku do Erytrei; zauważa, że polityka ta nie przyniosła żadnych rezultatów, ponieważ nie uwolniono ani jednego więźnia politycznego w tym nawet Dawita Isaaka oraz nie poczyniono żadnych postępów w jakiejkolwiek innej kwestii dotyczącej praw człowieka; wyraża ubolewanie z powodu faktu, że obawy Parlamentu dotyczące przyjętego ostatnio w ramach porozumienia między UE i Erytreą krajowego programu orientacyjnego zostały całkowicie zignorowane przez Komisję i Radę; podkreśla, że obawy te dotyczą głównie skali i wagi naruszeń praw człowieka, których dopuszcza się erytrejski reżim, wielu przesłanek wskazujących, że w niewielkim stopniu zależy mu na dobrobycie swoich obywateli, braku wiarygodności tego reżimu jako partnera współpracy na rzecz rozwoju, wszechobecnej korupcji i praktycznie całkowitego braku przejrzystości w zarządzaniu publicznymi finansami w kraju, a także ryzyka, że środki z Europejskiego Funduszu Rozwoju są niewłaściwie wykorzystywane na potrzeby zarządzania ruchami migracyjnymi; domaga się natychmiastowego zawieszenia tej współpracy w związku z zupełnie niedawnym ogłoszeniem przez Erytreę zamiaru kontynuowania praktyki niewolniczego poboru do służby wojskowej o nieustalonym okresie trwania; 15. ubolewa z powodu braku wszelkiego rodzaju dialogu politycznego między Erytreą i UE w ramach umowy z Kotonu; nie pojmuje, dlaczego UE nigdy nie zainicjowała konsultacji z Erytreą prowadzonych na podstawie art. 96 oraz wzywa UE do natychmiastowego rozpoczęcia takich konsultacji; 16. ubolewa z powodu podejmowanych przez UE prób współpracy z Erytreą w dziedzinie migracji; przypomina, że erytrejskie siły bezpieczeństwa same biorą udział w działaniach związanych z handlem ludźmi i domaga się przeprowadzenia niezależnego śledztwa w sprawie struktury dowodzenia podczas działań związanych z handlem migrantami pochodzącymi z Erytrei; przypomina, że wojsko stosuje na granicy praktyki w ramach polityki strzelania, aby zabić wymierzone przeciwko ludziom usiłującym uciec z kraju oraz domaga się natychmiastowego zaprzestania takich praktyk; przypomina rządowi Erytrei o ciążącym na nim obowiązku ochrony własnych obywateli; przypomina ponadto, że uważa się, iż rząd Erytrei dopuszcza się poważnych i nieustannych naruszeń praw człowieka, których ofiarami padają obywatele tego kraju; wzywa w związku z tym Komisję i państwa członkowskie do natychmiastowego zawieszenia współpracy z Erytreą w zakresie zapobiegania nielegalnej migracji i usprawniania kontroli granicznych; podkreśla, że odnotowano bardzo wysoki współczynnik pozytywnie rozpatrzonych wniosków złożonych przez Erytrejczyków o udzielenie azylu lub objęcie ochroną uzupełniającą przez państwa członkowskie UE oraz wzywa w związku z tym państwa członkowskie do nieodsyłania Erytrejczyków ubiegających się o azyl w Europie; wyraża szczególne zaniepokojenie faktem, że ogłoszony przez rząd Erytrei zamiar skrócenia służby wojskowej do 18 miesięcy, którego realizacja nie została potwierdzona, doprowadził do przyjęcia przez niektóre państwa członkowskie UE bardziej rygorystycznych kryteriów w stosunku do Erytrejczyków ubiegających się o azyl; 17. wzywa UE do dopilnowania, aby jej delegatury w krajach sąsiadujących z Erytreą ułatwiały Erytrejczykom ubiegającym się o azyl dostęp do Biura UNHCR i usług składania wniosków; zwraca się do wszystkich organizacji międzynarodowych o dopilnowanie, aby procedury dotyczące uchodźców były przejrzyste i szybkie; apeluje RE\1088431.doc 11/13 PE579.750v01-00
o nadanie priorytetu konieczności objęcia ochroną międzynarodową ofiar tortur i handlu ludźmi; 18. uznaje, że Egipt ma prawo przyjmowania przepisów regulujących wjazdy i wyjazdy na całej długości swoich granic, ale wzywa władze Egiptu i siły bezpieczeństwa do unikania stosowania zagrażającej życiu siły wobec nielegalnych migrantów przekraczających granicę tego kraju, do pełnego respektowania przepisów międzynarodowego prawa dotyczącego praw człowieka i norm dotyczących traktowania migrantów, do ochrony ich godności oraz nietykalności cielesnej i integralności psychicznej, do szanowania ich prawa do właściwej procedury prawnej i sprawiedliwego procesu oraz do zapewnienia zatrzymanym migrantom możliwości kontaktu z Biurem UNHCR, a także umożliwienia Biuru UNHCR dostępu do wszystkich osób ubiegających się o azyl i uchodźców znajdujących się pod opieką państwa; wzywa władze Egiptu do podjęcia wszelkich niezbędnych działań zmierzających do uwolnienia Erytrejczyków przetrzymywanych w charakterze zakładników; 19. wzywa władze Izraela do uznania prawa erytrejskich uchodźców do ochrony i, w razie potrzeby, do udzielenia im azylu; 20. zwraca się do UE o przyjęcie bardziej stanowczego stanowiska wobec erytrejskiego reżimu, jeśli nie zostanie poczyniony żaden postęp w dziedzinie praw człowieka, oraz o rozważenie możliwości zastosowania ukierunkowanych środków restrykcyjnych, takich jak zakazy podróżowania i zamrożenie aktywów w stosunku do tych osób, których działania mogły doprowadzić w przeszłości, lub nadal mogą prowadzić, do aktów przemocy i represji oraz poważnych naruszeń praw człowieka; przypomina, że wyłącznie sankcje, takie jak te nałożone przez ONZ, przynosiły dotychczas jakikolwiek efekt w Erytrei; 21. zwraca się do państw członkowskich UE o przeprowadzenie śledztwa w sprawie działań erytrejskich ambasad oraz do dopilnowania, aby wnioski o udzielenie azylu nie były w żaden sposób powiązane ze współpracą z erytrejskimi ambasadami; 22. domaga się, aby Erytrea zgodziła się na pełną współpracę z Grupą Monitorującą ONZ ds. Erytrei i Somalii, komisją śledczą ONZ ds. Erytrei oraz specjalnym sprawozdawcą ONZ, a także aby zgodziła się na ich wjazd na terytorium kraju; 23. zwraca się do ONZ, Unii Afrykańskiej, UE i partnerów dwustronnych Etiopii o wywieranie presji na ten kraj, aby zaakceptował on zaproponowany przebieg granic, co spowodowałoby deeskalację napięć między Etiopią a Erytreą, w wyniku czego doszłoby z kolei do zwiększenia stabilności w całym regionie Rogu Afryki i pozbawienia zasadności dalszego stosowania przez erytrejski reżim nadzwyczajnych środków ; 24. wzywa wszystkie międzynarodowe firmy inwestujące w Erytrei do działania w duchu pełnego poszanowania praw człowieka i do niewyrządzania żadnej krzywdy; 25. wzywa państwa członkowskie UE do przeprowadzenia dochodzeń w ambasadach i przyjrzenia się roli Ludowego Frontu na rzecz Demokracji i Sprawiedliwości i jego różnym stronnictwom, w tym stronnictwu młodzieżowemu, oraz do zakazania PE579.750v01-00 12/13 RE\1088431.doc
wszystkich form zrzeszania się i prowadzenia działalności, które bezpośrednio wspierają sprawowanie kontroli i nadzoru w Europie, podważają zasady demokracji i praworządności oraz tworzą systemy zastraszania i wymuszeń; wzywa państwa członkowskie do podjęcia działań zmierzających do zniesienia podatku nałożonego na erytrejską diasporę oraz do przeanalizowania transakcji finansowych związanych z wszelkimi innymi składkami pobieranymi przez powiązane z erytrejskim rządem organizacje działające za granicą oraz do pełnej ochrony prawa do azylu wszystkich erytrejskich uchodźców w Europie; 26. wzywa Erytreę do udostępnienia informacji dotyczących dżibuckich bojowników zaginionych w akcji od czasu starć, do których doszło w dniu 12 czerwca 2008 r., tak aby zainteresowane strony mogły potwierdzić obecność i stan dżibuckich więźniów wojennych; 27. ponawia żądanie zorganizowania wewnętrznej krajowej konferencji w Erytrei, na której zgromadziliby się przywódcy różnych partii i przedstawiciele społeczeństwa obywatelskiego w celu znalezienia rozwiązania obecnego kryzysu i skierowania kraju na drogę demokracji, pluralizmu politycznego i trwałego rozwoju; 28. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii ds. zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, współprzewodniczącym Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP UE, rządom Erytrei, Egiptu i Izraela, Unii Afrykańskiej i Sekretarzowi Generalnemu ONZ. RE\1088431.doc 13/13 PE579.750v01-00