Wady montażu i wykonania okien - wprowadzenie Przy prawidłowym użytkowaniu budynku i jego elementów składowych, w tym okien, przez bieżące konserwacje oraz pod warunkiem prawidłowego wbudowania okien można mieć pewność, że ich właściwości techniczne będą zagwarantowane przez wiele lat. Dotyczy to zarówno okien jak i całego budynku. Wbudowane okna pracują w bardzo niekorzystnych warunkach, podlegają stałym obciążeniom klimatycznym takim jak; deszcz, śnieg, nagrzewanie słoneczne i ochładzanie w okresach zimowych i mechanicznym; ruchy okna od obciążenia rys 1 wiatrem, obciążenia od użytkowania, zmiany kształtu od nagrzewania, itp. Rys. 1 Czynniki oddziaływujące na okno. Niejednokrotnie przy montażu okien zapomina się o tym, że powinno ono stanowić jednolity i trwały system ze ścianą budynku. Przy słabych niedostatecznie trwałych zespoleniach okna z murem złącze ulega rozszczelnieniu i następuje przyspieszona jego degradacja m.in. wnika w nie wilgoć od wewnątrz a od zewnątrz woda opadowa i zimne powietrze. Powoduje to uszkodzenia i trwałe nieodwracalne deformacje okien i uszkodzenia ościeży. Sztywne pianki poliuretanowe lub pianki niedbale stosowane, brak zabezpieczenia przed penetracją wilgoci wewnętrznej i wody opadowej z zewnątrz, niedostateczna ilość kotew [dybli, łączników z blachy] łączących mechanicznie okno z murem, lub nawet ich brak, zwykłe paski blachy lub nawet gwoździe zamiast łączników systemowych, zbyt duże [lub za małe] luzy obwodowe, niedrożne odwodnienia bardzo niekorzystnie wpływają na jakość i trwałość okna. Jak połączenie okno-ściana jest wykonane nieprawidłowo a w wykonawstwie zdarza się to często to jego degradacja rozpoczyna się już w momencie wbudowania okna. Na trwałość połączenia okna z murem mają znaczący wpływ obciążenia mechaniczne; od naporu wiatru [parcie i ssanie], naprężenia powstające w wyniku zmiennych temperatur ujemnych zimą i dodatnich latem, naprężenia eksploatacyjne i inne. Wysoka szczelność współczesnych budynków [polepszenie szczelności budynków modernizowanych] powoduje większe obciążenia połączeń okna ze ścianą, wobec czego należy zwracać szczególną uwagę na technologicznie prawidłowe, zgodne z poziomem obecnej techniki łączenie okna z murem. Przykład takiego rys 2 połączenia o różnym stopniu szczelności ilustruje Rys. 2 Różne stopnie szczelności połączenia okna z murem. Na górze połączenie szczelne, na dole nieszczelne.
Dla wizualnego zobrazowania ważności zagadnienia opracowany został model rysunkowy przedstawiony na rysunku nr 3. Połączenie okna ze ścianą musi być tak samo trwałe i szczelne jak pokrycie dachowe. Jedno i drugie obciążane jest wiatrem, deszczem, śniegiem, zmiennymi temperaturami. W pokryciach dachowych należy pamiętać o ociepleniu dachu i o założeniu paroizolacji, natomiast w przypadku okien należy dobrze zaizolować złącza materiałem izolacji termicznej, uszczelnić od zewnątrz i również założyć paroizolację. Zarówno w przypadku pokryć dachowych jak i okien obowiązuje ta sama zasada: Aby uniknąć szkód wywołanych przez wilgoć w miejscach łączenia, system okno-spoina-ściana - musi być rozpatrywany jako całość. Musi być on również realizowany zgodnie z zasadą strona wewnętrzna powinna być zawsze szczelniejsza niż zewnętrzna. Rysunek 3. Schematycznie zilustrowanie wykonania prawidłowego pokrycia dachowego i porównanie z prawidłowo wykonanym połączeniem okna ze ścianą. (1) Granica między klimatem wewnętrznym i zewnętrznym (2) Obszar funkcjonowania (3) Zabezpieczenie przed wpływami atmosferycznymi W niniejszym modelu wymagania, stawiane oknu i połączeniu okna ze ścianą, zostały sprowadzone do dwóch płaszczyzn funkcjonalnych [kolor niebieski i czerwony] i jednego obszaru rys 3 funkcjonowania [kolor pomarańczowy]. Owe płaszczyzny i obszar funkcjonowania muszą być wyraźnie wyodrębnione w konstrukcji i spełniać następujące wymagania: Płaszczyzna 1 [kolor czerwony] - Granica pomiędzy klimatem wewnętrznym i zewnętrznym Granica pomiędzy klimatem wewnętrznym i zewnętrznym musi być wyodrębniona wzdłuż całej powierzchni ściany zewnętrznej i nie może być przerwana. Jej temperatura musi być wyższa od temperatury punktu rosy pomieszczenia. Konstrukcja musi być szczelna od strony wnętrza. Obszar 2 [kolor pomarańczowy] - Obszar funkcjonowania W tym obszarze muszą być zapewnione przez odpowiedni czas takie właściwości, jak: izolacja cieplna i akustyczna, odporność na przenikanie wody odpowiednia szczelność na przenikanie powietrza. Obszar ten musi pozostać suchy i odizolowany od mikroklimatu wnętrza. Płaszczyzna 3 [kolor niebieski] - Zabezpieczenie przed wpływami atmosferycznymi Płaszczyzna zabezpieczająca przed wpływami atmosferycznymi musi w dużej mierze przeciwdziałać wnikaniu wody opadowej do wnętrza i w sposób kontrolowany odprowadzać na zewnątrz tą jej ilość, która przedostała się do środka. Równocześnie musi umożliwiać odprowadzenie wilgoci z obszaru funkcjonowania na zewnątrz.
Wady montażu okien z PVC Niniejszy rozdział obejmuje najbardziej powszechne wady montażu okien PVC, przedstawia skutki wad i ich wpływ na trwałość i funkcjonalność okien oraz ościeży budynku, podaje przyczyny a także sposoby uniknięcia [zapobieżenia] lub usunięcia wad. Wady podano w kolejności wykonywania prac montażowych. Nieprawidłowy wymiar okna Wada wykonania Błąd wymiarowania otworu okiennego otwór za mały dla okna. Rys. 4 Nieprawidłowe zwymiarowanie otworu okiennego okno za szerokie [za wysokie]. Skutek wady Wbudowanie okna za szerokiego [za wysokiego] w stosunku do wymiarów otworu okiennego. Po pewnym okresie eksploatacji okna pojawianie się różnych innych wad opisanych w dalszej części. Przyczyna wady Nieprzestrzeganie zaleceń wymiarowania otworów okiennych, pomyłka w wymiarowaniu, niedokładne wymiarowanie. rys 4 Wada wykonania Błąd wymiarowania otworu okiennego otwór za duży dla okna. Rys. 5 Nieprawidłowe zwymiarowanie otworu okiennego okno za wąskie [za wysokie]. Skutek wady Zmniejszenie światła okna. Po pewnym okresie eksploatacji okna pojawianie się różnych innych wad opisanych w dalszej części. Przyczyna wady Jak powyżej. Błąd wymiarowania otworu okiennego. Okien o nieprawidłowych rys 5 wymiarach nie powinno się wbudowywać. Przy wymiarowaniu otworów okiennych dokonywać pomiarów w trzech poziomach [góra, środek wysokości, i dół] oraz w trzech pionach [na bokach i w środku szerokości, dokonywać również pomiaru przekątnych. Przy wymianie okien dokonać odkrywek ościeży dla sprawdzenia wymiarów starej ramy. Przy określaniu wymiarów okien uwzględniać wymagane minimalne luzy dylatacyjne. Tablica nr 1. Wymagane minimalne luzy dylatacyjne dla okien białych i kolorowych przy różnych materiałach uszczelniających. Wymagane luzy dla montażu okien w ścianie Tablica nr 1 Minimalny wymiar szczelin przy uszczelnianiu pianką PU Długość elementu do 1,5 m do 2,5 m do 3,5 m do 2,5 m do 3,5 m Rodzaj profili wymiar szczeliny a wymiar szczeliny b białe 10 mm 15 mm 20 mm 10 mm 10 mm kolorowe 15 mm 20 mm 25 mm 10 mm 15 mm Minimalny wymiar szczelin przy uszczelnianiu taśmą rozprężną Długość elementu do 1,5 m do 2,5 m do 3,5 m do 2,5 m do 3,5 m Rodzaj profili wymiar szczeliny a wymiar szczeliny b białe 8 mm 8 mm 10 mm 8 mm 8 mm kolorowe 8 mm 10 mm 10 mm 8 mm 8 mm
Brak luzów dylatacyjnych Wada wykonania Ustawienie okna na styk z węgarkiem bez pozostawiania wymaganego luzu dylatacyjnego na uszczelnienie. Rys. 6 Ustawienie okna na styk z węgarkiem Skutek wady Po wbudowaniu okien na ościeżach i w nadprożu pojawienie się w pierwszej kolejności zawilgoceń muru, które z upływem czasu znacznie się powiększają. Wyczuwalne przy dotyku wilgotne tynki, widoczne plamy zacieków, pojawiające się z upływem czasu grzyby pleśniowe. W okresie zimowym wyroszenia wilgoci na ościeżach [niebieskie punkty na rysunku] przy ramach okien. rys 6 Przyczyna wady Ustawienie okna na styk z węgarkiem uniemożliwia wykonanie uszczelnienia styku okna z węgarkiem. Pozostawiona jest szczelina wychładzająca, w którą wnika od zewnątrz woda opadowa [strzałka z chmurką na rysunku] i zimne powietrze zewnętrzne. Niska izolacyjność termiczna niedostatecznie zaizolowanego styku powoduje wychładzanie styku, ściany, wykraplanie wilgoci i powstawanie mostków termicznych. Wstawienie okna na styk w ościeże bez luzu rys 7 rys 8 Wada wykonania Ustawienie okna na styk z ościeżem bez wymaganego luzu dylatacyjnego na uszczelnienie. Rys. 7 i Rys. 8 Ustawienie okna na styk z ościeżem. Jest to wada spotykana najczęściej przy nieprawidłowym zwymiarowaniu otworów okiennych okna są za szerokie. Skutek wady Zawilgocenia ościeży. Wyczuwalne przy dotyku wilgotne tynki, widoczne plamy zacieków, pojawiające się z upływem czasu grzyby pleśniowe. W okresie zimowym widoczne na ościeżach przy ramach okien wyroszenia wilgoci. W okresie letnim kleszczenie ram skrzydeł od nagrzewania słonecznego. Przyczyna wady Ustawienie okna na styk z ościeżem uniemożliwia wykonanie uszczelnienia styku. Pozostawiona jest szczelina, w którą wnika od wewnątrz zawilgocone powietrze wewnętrzne [strzałka z mgiełką ] ulegające w szczelinie wykropleniu. Brak możliwości kompensacji naprężeń powoduje wyginanie ram i ich kleszczenie. rys 9 Przy wymiarowaniu okien zapewnić wymagane luzy dylatacyjne. Przy montażu okien ustawiać je w wymaganych odległościach od ościeża jak i od węgarka. Zasada prawidłowego wykonania Okna bezwzględnie montować z zachowaniem niezbędnych luzów dylatacyjnych na wykonanie uszczelnienia i wydłużanie ram okien. Rys. 9 Wymagane luzy dylatacyjne A około 20 mm, B około 15 mm.
Nieprawidłowy rodzaj ramy rys 10 rys 11 Wstawienie okna całkowicie za węgarek Wada wykonania Ustawienie okna z ramą schowaną całkowicie za węgarek. Rys. 10 Ustawienie okna z ramą schowaną za węgarek. Skutek wady Wciekanie pod ramy skrzydeł wody opadowej spływającej po powierzchni ram skrzydeł. Przy intensywnych opadach deszczu woda przecieka do pomieszczenia. W okresie zimowym przymarzanie do ram zamoczonych uszczelek przylgowych. Na powierzchni ram skrzydeł pojawianie się wyroszenia wilgoci. Przyczyna wady Ustawienie okna z ramą schowaną całkowicie za węgarek powoduje, że woda ma możliwość bezpośredniego zaciekania we wręby skrzydeł. Nadmiar wody przecieka do pomieszczenia. Mokre wręby stanowią mostki termiczne. Uszczelki narażone są na bezpośrednie zamakanie. Jest to wada spotykana przy bardzo szerokich węgarkach. Wada wykonania Ustawienie okna z ramą ustawioną prawidłowo w szerokim węgarku, ale z nadmiernym luzem dylatacyjnym od strony ościeża. Rys. 11 Ustawienie okna z ramą prawidłowo w stosunku do węgarka, ale z nadmiernym luzem od strony ościeża. Skutek wady Po pewnym okresie eksploatacji wciekanie wody opadowej w styk węgarka i ramy okna. Przy zwiększonym obciążeniu wiatrem poprzeczne ruchy okna powodujące rozszczelnianie styku. Wyraszanie wilgoci na rozszczelnionych stykach, przewiewanie powietrza przez rozspojone styki. Przyczyna wady Dybel mocujący obciążony jest dużym momentem zginający gdyż nadmiernie wisi w powietrzu, utwierdzenie okna w ościeżu jest niewystarczające, przy naporze wiatru okno przemieszcza się poprzecznie [ czarne strzałki na rysunku] uszczelnienie z powodu ruchów okna ulega rozspojeniu. Przy bardzo szerokich węgarkach należy stosować szerokie ramy ościeżnic lub elementy poszerzające przykręcane do ram o szerokości rys 12 rys 13 standardowej. Zawsze zachować wymagane luzy dylatacyjne wymiar A i wymiar B. Rys. 12 i Rys. 13 Wymagane luzy dylatacyjne A około 20 mm, B około 15 mm Zasada prawidłowego wykonania Przy bardzo szerokich węgarkach stosować szerokie ramy ościeżnic lub elementy poszerzające do ram standardowych.
Nieoczyszczone podłoże Wada wykonania Ustawienie okna w progu bez oczyszczenia podłoża. Pozostawienie przy wymianie okien starego materiału uszczelniającego, zwietrzałego i skorodowanego materiału jak tynk, gruz, pył, odłamki drewna a w otworach nowych gruzu i pyłu z prac budowlanych. Rys. 14 Ustawienie okna w progu na nioeczyszczonym podłożu. W podobny sposób pozostawienie przy wymianie okien rys 14 nieoczyszczonych ze skorodowanych i zwietrzałych warstw cegły, tynku, resztek materiału uszczelniającego ościeży bocznych i nadproży. Rys. 15 Ustawienie okna w nieoczyszczonym ościeżu Pozostawienie niewypełnionych ubytków muru Rys 16. Ubytki starego muru a w otworach nowych nierównych powierzchni. Rys. 17 Nierówna powierzchnia ościeża z cegły szczelinowej. Skutek wady Po wbudowaniu nowych okien, pomimo ich dokładnego uszczelnienia pianką PU, pojawienie się pod oknami, na ościeżach i w nadprożu się zawilgoceń muru, które z upływem czasu znacznie się powiększają. Przy opadach rys 15 deszczu spod parapetów wyciekanie wody opadowej, zacieki rys 16 rys 17 na podłogę. Wyczuwalny przedmuch powietrza przy ramie. Mogą się również pojawiać grzyby pleśniowe. Przyczyna wady W stykach okien z murem powstały mostki termiczne. Pozostawione zanieczyszczenia chłoną wilgoć z otaczającego powietrza i z przecieków wody z opadów atmosferycznych. Wtryśnięta na nieoczyszczone podłoże pianka PU nie ma zespolenia z litym materiałem. Styk ulega rozspojeniu. Przez pozostawiony gruz przewiewane jest powietrze. Przy montażu okien należy unikać powstawania mostków termicznych. Należy usunąć stary materiał uszczelniający, zwietrzałe i skorodowane materiały jak tynk, gruz i pył. Szczególnie dokładnie wymieść gruz z progu a także pył. W przypadku powstania większych ubytków muru dokonać wypełnienia odpowiednimi materiałami. rys 18 Dla skutecznego przylegania pianki PU w miarę możliwości wyrównać ościeża. Zasada prawidłowego wykonania Okna bezwzględnie montować w otwory o oczyszczonych powierzchniach. Przy powierzchniach nierównych uzupełnić ubytki. Rys. 18 Wyrównanie tynkiem powierzchni ościeża i wyrównanie powierzchni węgarka sprężystą gąbką paroprzepuszczalną [użycie gąbki daje możliwość pracy okna przy ruchach termicznych spoina okna z murem jest elastyczna]
Ustawienie okna bez klocków, klinów rys 19 Wada wykonania Osadzenie okna bez odpowiedniej ilości klocków podporowych podokiennych [na dwa klocki]. Rys. 19 Osadzenie okna na dwu klockach podporowych. Osadzenie okna bez klocków podporowych bezpośrednio ramą okna na podłożu. Rys. 20 Osadzenie okna bez klocków pod ramą. Skutek wady Pionowe ruchy okna, odkształcenia ram [strzałka], deformacje okna i skrzydeł, pękanie tynku, wnikanie wilgoci w styk, przedmuchy powietrza. Przy braku klocków nie ma możliwości wykonania uszczelnienia pod ramą, nie ma też możliwości wypoziomowania okna. Klocki [kliny podporowe] powinny być rozmieszczone w sposób trwały i uniemożliwiający ich przesunięcie. rys 20 Powinny być wykonane z materiału nieulegającego destrukcji impregnowanego drewna, tworzywa sztucznego. Rozmieszczenie i rozmiar klocków powinien zapewniać możliwość wykonania izolacji termicznej. Klocki powinny być sytuowane w newralgicznych punktach rys 21 ramy przy narożach, pod słupkami, pod zestawieniami okien w sposób nieograniczający rozszerzalności termicznej profili a jednocześnie zapewniający stabilne osadzenie okna. Rys. 21 Prawidłowe rozmieszczenie klocków podporowych Klocki boczne stanowią zabezpieczenie na czas montażu okien i po zamocowaniu okien należy je usunąć. Zaklinowanie okna z każdej strony uniemożliwia ruchy termiczne przesztywnia je. rys 22 Klocki-kliny umożliwiają dokładne wypoziomowanie okna. Rys. 22 Rozmieszczenie klocków-klinów. Klocki nie powinny wystawać spod ramy. Klocki powinny być układane na płaskiej powierzchni. Korzystnym jest ich dociśnięcie łącznikiem okna do podłoża jak to przedstawiono na rysunku nr 22.
Zamontowanie okna bez listwy progowej Wada wykonania Osadzenie okna bez listwy progowej, parapet zewnętrzny umocowany do ramy. Rys. 23 Osadzenie okna bez listwy progowej, parapet zewnętrzny umocowany do ramy. Rys. 24 Umocowanie parapetu zewnętrznego do ramy okna, widoczne odspajanie silikonu. Skutek wady Brak możliwości zamontowania parapetu zewnętrznego pod ramą okna powoduje przecieki wody opadowej pod ramę okna a następnie spod okna do pomieszczenia, zawilgacanie muru rys 23 podokiennego, rozszczelnianie złącza, przemarzanie muru w okresie zimowym, przedmuchy powietrza prze rozszczelnione złącze, korozję dybli, kotew i inne poważne wady. Przy braku listew progowych nie ma możliwości wykonania trwałego uszczelnienia z parapetem. Listwy progowe powinny być stosowane w każdym przypadku zarówno przy wymianie okien jak i przy oknach nowych. Rys. 25 Rama okna z listwą progową. Należy pamiętać, że dla okien typowych należy odjąć 3 cm wysokości okna na listwę progową. Listwy progowe powinny być przykręcane do ram okien. Korzystnym jest uszczelnienie styku listwy progowej z ramą okna przy zastosowaniu uszczelki z gąbki rys. rys 24 Listwy progowe umożliwiają zamontowanie parapetów zewnętrznych pod ramy okien. Rys.26 Osadzenie okna z listwa progową i parapetem zewnętrznym mocowanym pod ramę okna. Zastosowanie listew progowych zapewnia wykonanie pełnego uszczelnienia pod oknem. Listwy progowe powinny być węższe niż ramy ościeżnic. rys 25 rys 26
Mocowanie okna na niewystarczającą ilość kotew, dybli, wkrętów Wada wykonania Montaż okna z boków [po dwa punkty mocowania] bez montażu w progu i w nadprożu, nieprawidłowy również rozstaw mocowań od naroży okna. Rys. 27 Montaż okna na cztery mocowania wyłącznie z boków okna. Skutek wady Poprzeczne ruchy okna, odkształcenia ramy dolnej i ramy górnej, deformacje okna, rozszczelnianie uszczelnienia, rys 28 rys 27 pękanie tynku, wnikanie wilgoci w rozszczelniony styk, przedmuchy powietrza. Przyczyna wady Obciążenie z okna [wiatrem, eksploatacyjne, termiczne] przekazywane jest na niewystarczającą ilość mocowań. Brak mocowań przy jednoczesnych obciążeniach termicznych powoduje deformacje ram i rozszczelnianie złącz. Rys. 28 Deformacje nieumocowanej ramy pod wpływem czynników termicznych. [Czerwona strzałka czynniki termiczne]. Rozstaw mocowań powinien być zgodny z wymaganiami określonymi w dokumentacji montażowej. Rys. 29 Prawidłowy rozstaw mocowań. Bezwzględnie mocować okna w progu i w nadprożu. Dyble [wkręty kotew] osadzać w litym materiale - rysunek. Stosować wyłącznie łączniki [dyble, kotwy, śruby] systemowe. Dobierać łączniki do rodzaju ściany rys. W progach okien stosować specjalne kotwy rys 29 progowe. Rys. 30. Kotew progowa. Otwory pod wkręty kotew, pod dyble lub specjalne wkręty powinno się wiercić bez udaru. Wkręty dociągać równomiernie nie rys 31 powodując naprężeń w ramach ościeżnic. Unikać przewiercania przez komory ram okien, w których rys 30 znajdują się usztywnienia. Przestrzegać odległości mocowań od naroży niewłaściwe ustawienie mocowań w narożach doprowadza do rozrywania zgrzewów ram. Otwory w cegłach pod oknem zasklepiać tynkiem Rys. 31. Zasklepione otwory w cegle szczelinowej, pozostawiony luz na materiał uszczelniający.
Niepełne uszczelnienie w progu rys 32 rys 33 Wada wykonania Osadzenie okna w progu [na klockach, bez listwy progowej] bez wykonania uszczelnienia. Rys. 32 Brak uszczelnienia w progu. Skutek wady Wciekanie pod ramę okna wody opadowej, przecieki wody pod parapet wewnętrzny. Przecieki do wewnątrz, przedmuchy powietrza zewnętrznego, zawilgacanie muru, wyroszenie wilgoci na ramach okna przy parapecie wewnętrznym. Zawilgacanie klocków i ich korozja biologiczna. Przyczyna wady Ustawienie okna bez wykonania właściwej izolacji termicznej, przeciwwiatrowej, przeciwwilgociowej i przeciwwodnej. Wada wykonania Osadzenie okna w progu na klockach nierówno ułożonych na nieoczyszczonym podłożu z niepełnym uszczelnieniem. Rys. 33 Niepełne uszczelnienie okna w progu. Skutek wady Wciekanie pod ramę okna wody opadowej, przecieki wody pod parapet wewnętrzny. Po dłuższym okresie eksploatacji przecieki do wewnątrz, przedmuchy powietrza zewnętrznego, poważne zawilgacanie muru, wyroszenie wilgoci na ramach okna przy parapecie wewnętrznym. Przy nierównym ułożeniu klocków deformacje okien. Zawilgacanie klocków i ich korozja biologiczna. UWAGA Istotne rysunki prawidłowego montażu są powiększone rys 34 Dokładnie uszczelniać styk ramy okna z murem podokiennym. Od zewnątrz stosować folie paroprzepuszczalne, wodoszczelne i wiatroszczelne do odsychania złącza i zapewnienia ich szczelności na przecieki wody i przedmuchy powietrza. Rys. 34 Uszczelnienie okna w progu. Od wewnątrz stosować materiały paroszczelne. Okna osadzać na listwach progowych z zastosowaniem klocków podporowych. Parapety zewnętrzne mocować pod ramy okien a styk krawędzi parapetów z listwą progową uszczelniać silikonem.
Wciekanie wody opadowej pod okno Wada wykonania Osadzenie okna bez wykonania zewnętrznej izolacji przeciwwodnej, zamontowanie parapetów zewnętrznych do ramy okna. Rys. 35 Brak uszczelnienia progu okna, zamontowanie parapetu zewnętrznego do ramy okna. Skutek wady Wciekanie wody opadowej spływającej po oknie pod ramę okna, zawilgacanie muru podokiennego, przeciekanie wody opadowej do pomieszczenia, zawilgocenia i pleśnie. Przyczyna wady Osadzenie okna [bez rys 35 listwy progowej] bez wykonania wodoszczelnej izolacji od strony zewnętrznej pod ramą okna, zamontowanie parapetu zewnętrznego do ramy okna i zasłonięcie otworów odwadniających wrąb ramy, co powoduje wciekanie wody pod okno, brak paroizolacji od strony zewnętrznej. Jest to bardzo powszechny sposób montażu parapetów zewnętrznych do ramy okien. Krawędź parapetu zasłania otwory odwadniające [woda wcieka pod okno]. Okna montować bezwzględnie na listwach rys 36 progowych i na klockach [klinach]. Rys. 36 Osadzenie i uszczelnienie okien w progu. Parapet zewnętrzny montować pod ramą okna do listwy progowej wkrętami w rozstawie nie większym niż 30 cm., łby wkrętów zabezpieczać osłonkami z tworzywa. Dokładnie uszczelniać materiałem izolacji termicznej styk ramy okna z progiem. Od wewnątrz stosować taśmy z folii paroszczelnej. Od zewnątrz stosować izolację przeciwwodną i wygłuszającą. Rys. 37 Sposób wyklejenia izolacji pod rys 37 parapetem zewnętrznym. Pod parapetem zewnętrznym stosować izolację przeciwwodną i wygłuszającą z wyklejaniem narożników. Rys. 38 Sposób wyklejenia izolacją narożnika pod parapetem zewnętrznym. Do mocowania okien w progach stosować raczej kotwy progowe a nie dyble/wkręty [nie ma wtedy przewiercania ram okien i zagrożenia wciekania wody opadowej w ramy i pod ramy przez przewiercone otwory]. rys 38
rys 39 rys 40 rys 41 rys 42 Błędy uszczelniania okien w ścianach z węgarkiem Wada wykonania Osadzenie okna na styk od węgarka bez uszczelnienia od strony węgarka tylko od ościeża. Rys. 39. Brak uszczelnienia na styku z węgarkiem. Skutek wady Po wbudowaniu okien, pomimo ich uszczelnienia pianką PU od ościeża pojawienie się zawilgoceń muru, przedmuchy powietrza przez rozszczelniający się styk, zacieki wody w mur. Przyczyna wady Osadzenie okna bez wykonania izolacji od strony węgarka i należytej izolacji termicznej, przeciwwiatrowej i przeciwwilgociowej od ościeża. Wnikanie od zewnątrz w styk wilgoci i wody opadowej, wnikająca woda opadowa powoduje zawilgacanie muru i obniżanie izolacyjności. Wada wykonania Osadzenie okna bez uszczelnienia od ościeża uszczelnienie tylko od węgarka. Rys. 40 Brak uszczelnienia ramy okna na styku z ościeżem. Skutek wady Po wbudowaniu okien, pomimo ich uszczelnienia od węgarka pojawianie się zawilgoceń ościeży, rozwój pleśni na ościeżach, zawilgocenia ram. Przyczyna wady Osadzenie okna bez wykonania izolacji od strony ościeża. Wnikanie od wewnątrz w styk wilgoci z powietrza i jej kondensacja w złączu powoduje zawilgacanie muru i obniża jego izolacyjność termiczną. Wada wykonania Osadzenie okna bez uszczelnienia od ościeża i od węgarka. Rys. 41 Brak uszczelnienia. Skutek wady Pojawienie się zawilgoceń muru, przedmuchy powietrza przez styk, zacieki wody w mur, zawilgocenia tynków ościeży, rozwój pleśni, obniżone temperatury w pomieszczeniach, roszenie wilgoci na ramach, szybach i ościeżach. Przyczyna wady Osadzenie okna bez wykonania jakiejkolwiek izolacji zarówno od strony ościeża jak i węgarka. Swobodne wnikanie od wewnątrz w styk wilgoci z powietrza i jej kondensacja w złączu a od zewnątrz wody opadowej powoduje zawilgacanie muru i obniża jego izolacyjność termiczną. Wada wykonania Osadzenie okna bez uszczelnienia całego styku od ościeża i od węgarka. Rys. 42 Niepełne uszczelnienie ramy okna na styku z ościeżem i węgarkiem. Skutek wady Pojawienie się po pewnym okresie eksploatacji okna zawilgoceń muru, w dłuższym okresie eksploatacji powstawanie uszkodzeń opisanych powyżej. Przyczyna wady Niewystarczające uszczelnienie złącza ulegające powolnemu rozszczenianiu. Jest to najbardziej powszechny a nieprawidłowy sposób uszczelniania styków okien z murem.
Dokładnie uszczelniać styk ramy okna z ościeżem i z węgarkiem. Przy uszczelnianiu okien należy unikać powstawania mostków termicznych. Przykłady Rys. 43 Prawidłowe uszczelnienie okna w ścianie litej z węgarkiem. Rys. 44. Prawidłowe uszczelnienie okna [rama z elementem poszerzającym] w ścianie monolitycznej z węgarkiem wielka rys 43 płyta. Rys. 45. Prawidłowe uszczelnienie okna w ścianie litej z ociepleniem zewnętrznym. Rys. 46. Uszczelnienie okna z zastosowaniem materiałów typu Illbruck. Rys. 47. Uszczelnienie okna w progu z materiałów typu Illbruck. Od zewnątrz stosować taśmy z gąbki paroprzepuszczalnej i szczelnej na przenikanie opadów atmosferycznych do odsychania złącza [gdy ulegnie zamoknięciu] i zapewnienia ich szczelności na przecieki rys 44 wody i przedmuchy powietrza. Ściśnięta gąbka zapewnia szczelność złącza w długim okresie użytkowania okna. Unikać przylegania zewnętrznego tynku do ramy przy tynkowaniu zrobić kielnią tzw. wydrę Od wewnątrz stosować taśmy z folii paroszczelnej lub sznury poliuretanowe o przekroju kołowym i silikon nakładany w szczelinę na sznur złącze jest paroszczelne a jednocześnie elastyczne i zapewnia szczelność przy ruchach termicznych okna.
Sznury poliuretanowe i nakładany silikon opierać od strony ościeża na równym tynku a od strony ramy na płaskiej podkładce [wstawka do zaczepów ramy], W złączu stosować piankę poliuretanową wtryskiwaną na równe oczyszczone odpylone podłoże. Wypełniać pianką całe złącze. Dobierać łączniki [dyble, kotwy] odpowiednio do rodzaju ściany [ściana lita, warstwowa z ociepleniem wewnątrz, lita z ociepleniem zewnętrznym z cegły litej, komorowej, ściana z betonu. [Rys. 60 i 61] Przy bardzoszerokich węgarkach [Rys. 12] stosować listwy rys 45 poszerzające lub szerokie ramy ościeżnic. rys 46 rys 47
rys 48 rys 49 rys 50 rys 51 Wady uszczelniania okien w ścianach bez węgarka Wada wykonania Osadzenie okna bez uszczelnienia. Rys. 48 Brak uszczelnienia. Skutek wady Pojawienie się zawilgoceń muru, przedmuchy powietrza przez styk, zacieki wody w mur, zawilgocenia tynków ościeży, rozwój pleśni, obniżone temperatury, roszenie wilgoci na ramach, szybach i ościeżach. Przyczyna wady Osadzenie okna bez wykonania jakiejkolwiek izolacji. Swobodne wnikanie od wewnątrz w styk wilgoci z powietrza i jej kondensacja w złączu a od zewnątrz wody opadowej powoduje zawilgacanie muru i obniża jego izolacyjność termiczną. Wada wykonania Osadzenie okna bez uszczelnienia całego styku od ościeża. Rys. 49. Niepełne uszczelnienie ramy okna na styku z ościeże. Skutek wady Pojawienie się po pewnym okresie eksploatacji okna zawilgoceń muru, w dłuższym okresie eksploatacji powstawanie uszkodzeń opisanych powyżej. Przyczyna wady Niewystarczające uszczelnienie złącza ulegające powolnemu rozszczenianiu. Wnikanie od wewnątrz w styk wilgoci z powietrza i jej kondensacja w złączu a od zewnątrz wody opadowej powoduje zawilgacanie muru i obniża jego izolacyjność termiczną. Jest to najbardziej powszechny sposób uszczelniania styków okien z murem. Wada wykonania Osadzenie okna z uszczelnieniem części środkowej styku pianką PU i zatynkowanie pozostawionej części styku. Rys. 50 Uszczelnienie ramy okna na styku z ościeżem pianką PU i tynkiem. Skutek wady Pojawienie się po pewnym okresie eksploatacji okna zawilgoceń muru, w dłuższym okresie eksploatacji powstawanie uszkodzeń opisanych powyżej. Wady dodatkowe to deformacje ram okien, kleszczenie ram skrzydeł, poważne uszkodzenia mechaniczne okien. Przyczyna wady Wprowadzenie tynku w złącze uniemożliwia kompensację naprężeń termicznych i mechanicznych okna brak luzu. Uszczelnienie sztywnego złącza ulega przyspieszonemu rozszczenianiu. Wnikanie od wewnątrz w styk wilgoci z powietrza i jej kondensacja w złączu a od zewnątrz wody opadowej powoduje zjawiska opisane powyżej. Wada wykonania Osadzenie okna z uszczelnieniem całego styku pianką PU. Rys. 51. Uszczelnienie ramy okna na styku z ościeżem pianką PU. Skutek wady Sporadycznie pojawiają się zawilgocenia. Przyczyna wady Pomimo [pozornie] poprawnego uszczelnienia styku jest ono [uszczelnienie] niewystarczające [rozszczelni się po pewnym czasie].
rys 52 Dokładnie uszczelniać styk ramy okna z ościeżem. Przy uszczelnianiu okien należy unikać powstawania mostków termicznych. Przykłady Rys. 52 Prawidłowe uszczelnienie okna w ścianie litej. Rys. 55 Prawidłowe uszczelnienie okna w ścianie litej i w progu rysunek aksonometryczny. Od zewnątrz stosować taśmy z gąbki paroprzepuszczalnej i szczelnej na przenikanie opadów atmosferycznych Rys. 53 Naklejanie na ościeże samoprzylepnej taśmy z gąbki. Rys. 54 Uszczelnienie z taśmy z gąbki [na rysunku pomiędzy murem z cegły a niebieską ramą okna] do odsychania złącza [gdy ulegnie zamoknięciu] i zapewnienia ich szczelności na przecieki wody i przedmuchy powietrza. Ściśnięta gąbka zapewnia szczelność złącza w długim okresie użytkowania okna. rys 54 zrobić kielnią tzw. wydrę. rys 53 Unikać przylegania zewnętrznego tynku do ramy przy tynkowaniu Od wewnątrz stosować taśmy z folii paroszczelnej lub sznury poliuretanowe o przekroju kołowym i silikon nakładany w szczelinę na sznur złącze jest szczelne a jednocześnie elastyczne i zapewnia szczelność przy ruchach termicznych okna. [Rys. 54]
Sznury poliuretanowe i nakładany silikon opierać od strony ościeża na równym tynku a od strony ramy na płaskiej podkładce [wstawka do zaczepów ramy], W złączu stosować piankę poliuretanową wtryskiwaną na równe oczyszczone odpylone podłoże. Wypełniać pianką całe złącze. Dobierać łączniki [dyble, kotwy] odpowiednio do rodzaju ściany. [Rys. 60 i 61] Parapet zewnętrzny mocować pod okno. Stosować pod parapetem taśmy uszczelniające. rys 55
Wstawienie okna poza strefą izolacji termicznej Wada wykonania Ustawienie okna poza płaszczyzną środkowej warstwy izolacyjnej ściany trójwarstwowej. Rys. 56 Ustawienie okna poza płaszczyzną izolacji termicznej - okno cofnięte do wewnątrz. Skutek wady Po wbudowaniu okien na ościeżach i w nadprożu pojawianie się zawilgoceń muru, które z upływem czasu znacznie się powiększają. Zawilgocenia izolacji termicznej. Wyczuwalne przy dotyku wilgotne zimne tynki, widoczne plamy zacieków, pojawiające się z upływem czasu grzyby pleśniowe. Przyczyna wady Ustawienie okna poza strefą izolacji rys 56 termicznej [przerwanie ciągłości izolacji] powoduje powstanie mostków termicznych na styku okna z murem. Woda opadowa może wnikać w warstwę izolacji. Wada wykonania Ustawienie okna poza płaszczyzną środkowej warstwy izolacyjnej ściany trójwarstwowej. Rys. 57 Ustawienie okna poza płaszczyzną izolacji termicznej - okno dosunięte do węgarka wysunięte na zewnątrz. Skutek wady Po wbudowaniu okien na ościeżach i w nadprożu pojawianie się zawilgoceń muru. Wnikanie wilgotnego powietrza w warstwę izolacji, wyraszanie wilgoci. Wilgotne zimne tynki, widoczne rys 57 plamy zacieków, pojawiające się z upływem czasu grzyby pleśniowe. Okna ustawiać w płaszczyźnie izolacji termicznej tak by nie doprowadzić do jej przerwania. Rys. 58 Ustawienie okna w płaszczyźnie izolacji cieplnej ściany. Przy bardzo szerokich szczelinach stosować elementy osłaniające jak np. prowadnice rolet mocowane trwale do ram okien. Od zewnątrz stosować elastyczne taśmy z gąbki poliuretanowej paroprzepuszczalnej do odsychania złącza. Od wewnątrz stosować taśmy z folii paroszczelnej. Okna mocować wyłącznie na kotwy rys 58 blaszane. Zasada prawidłowego wykonania Unikać przerywania izolacji termicznej. Układ okno ściana powinien stanowić monolit. Termomodernizacja
rys 59 rys 60 rys 61 Wada wykonania Przysłonięcie ramy okna zewnętrzną warstwą izolacji. Rys. 59 Rama okna przysłonięta zewnętrzną warstwą izolacji (termorenowacji) Skutek wady Wciekanie pod ramy skrzydeł wody opadowej spływającej po powierzchni ram skrzydeł. Przyczyna wady Ustawienie okna z ramą schowaną całkowicie za węgarek powoduje, że woda ma możliwość bezpośredniego zaciekania we wręby skrzydeł. Wada wykonania Ustawienie okna z ramą ustawioną prawidłowo w ocieplanym węgarku, ale z bardzo dużym luzem dylatacyjnym od strony ościeża. Rys. 60 Ustawienie okna prawidłowo w ocieplanym węgarku, ale z nadmiernym luzem od strony ościeża. Skutek wady Po pewnym okresie eksploatacji wciekanie wody opadowej w styk węgarka i ramy okna. Wciekanie wody opadowej pod izolację termorenowacji. Przyczyna wady Dybel mocujący obciążony jest dużym momentem zginającym [ruchy okna strzałki] gdyż nadmiernie wisi w powietrzu. Przy zwiększonym obciążeniu wiatrem poprzeczne ruchy okna powodują rozszczelnianie styku i pękanie tynku. Przy termorenowacji unikać zasłaniania ram okien przez zewnętrzną warstwę ocieplającą węgarek. Rys. 61 Ustawienie okna z szeroką ramą w ścianie wielka płyta po ociepleniu ściany zewnętrznej przy oknie. Od zewnątrz stosować elastyczne taśmy z gąbki poliuretanowej paroprzepuszczalnej do odsychania złącza. Od wewnątrz stosować taśmy z folii paroszczelnej. Zasada prawidłowego wykonania Przy termorenowacji stosować szerokie ramy ościeżnic lub elementy poszerzające. Niewłaściwe osadzenie mocowań,
niewłaściwe mocowania Wada wykonania Umocowanie okna na dybel wpuszczony w warstwę izolacji termicznej. Rys. 62. Dybel w warstwie izolacji termicznej. Skutek wady Przy zwiększonym obciążeniu wiatrem poprzeczne ruchy okna powodujące rozszczelnianie styku. Wyraszanie wilgoci, przewiewanie powietrza przez rozspojone styki. Przy nagrzewaniu termicznym deformacje ram. rys 62 Przyczyna wady Dybel mocujący [obciążony momentem zginającym] nie ma trwałego osadzenie w materiale litym, utwierdzenie okna w ościeżu jest niewystarczające, przy naporze wiatru okno przemieszcza się poprzecznie. Bardzo powszechna wada montażu. W przypadku ścian warstwowych z wewnętrzną izolacją termiczną do mocowania okien stosować wyłącznie kotwy mocowane wkrętami do muru wewnętrznego. Rys. 63 Mocowanie ramy na kotwy w ścianie warstwowej. rys 63 Wada wykonania Umocowanie okna na dybel wpuszczony w cegłę szczelinową. Rys. 64 Dybel w cegle szczelinowej. Skutek wady Przy zwiększonym obciążeniu wiatrem poprzeczne ruchy okna powodujące rozszczelnianie styku. Inne wady jak opisane powyżej. Przyczyna wady Dybel mocujący nie ma trwałego osadzenie w materiale litym ścianki cegły ulegają rozerwaniu przez dybel. W przypadku ścian z cegły szczelinowej osadzać w rys 64 ościeżu wstawki z cegły litej lub klocki drewniane przeznaczone do osadzania łączników. Wada wykonania Umocowanie okna na mocno wygięte kotwy występuje przy mocowaniu za wąskich okien. Rys. 65 Mocno wygięta kotew. Skutek wady Przy zwiększonym obciążeniu wiatrem poprzeczne ruchy okna powodujące rozszczelnianie styku. Inne wady jak opisane powyżej. rys 65 Wymiana okna na szersze, dostawienie do okna poszerzacza, nie dopuszczać do opisanej sytuacji. Wada wykonania Umocowanie okna na kotwy wycięte z pasków blachy i gwoździe. Rys. 66 Pasek z blachy i gwóźdź. Skutek wady Przy zwiększonym obciążeniu wiatrem poprzeczne ruchy okna powodujące rozszczelnianie styku. Inne wady jak opisane powyżej. rys 66 Sytuacja niedopuszczalna.
Wady produkcji okien z PVC Niniejszy rozdział ilustruje najbardziej powszechne wady produkcji okien z PVC, przedstawia skutki wad i ich wpływ na trwałość i funkcjonalność okien, podaje przyczyny powstania wad a także sposoby ich uniknięcia, ewentualnie usunięcia. Nieoczyszczone zgrzewy, zgrubienia uszczelek w narożach rys 67 Wada wykonania Nieogradowane zgrzewy lub ogradowane niedokładne, pozostawione wiórki z frezowania, zgrubienia uszczelki przylgowej w narożach. Rys. 67 Nieoczyszczone zgrzewy [grady], zgrubienia uszczelki w narożach. Skutek wady Przeciekanie wody opadowej do wrębów ościeżnic, przeciekanie wody opadowej spod naroży ramy skrzydła. Rys. 68 Wyciekanie wody opadowej spod naroży skrzydła. Przyczyna wady Pozostawienie nieogradowanych zgrzewów, zanieczyszczeń wiórków z frezowania, zgrubień uszczelki zagiętej w narożach powoduje niedokładne przyleganie uszczelek przylgowych do przylg w narożach [rozszczelnienie] i przecieki wody. Bardzo dokładnie usuwać wypływki zgrzewów [grady]. Czyścić uszczelki z wiórków z frezowania PVC. Unikać zgrubień uszczelki w narożach, zgrubienia wycinać, uszczelkę sklejać klejem wulkanizującycm. Uszczelki środkowe przycinać pod kątem 45 0 i sklejać. Unikać pofałdowania uszczelki. rys 68 Zasada prawidłowego wykonania Zapobiegać zgrubieniom uszczelki w narożach, usuwać zanieczyszczenia, unikać uszkodzeń uszczelki. Brak uszczelki pod zawiasami, uszczelka zagnieciona przez zawias, zawias odepchnięty Wada wykonania Wycięta uszczelka pod zawiasami uchylnymi lub brak ciągłości uszczelki, uszczelka zagnieciona dźwignią zawiasu, szczelina przy zawiasie odpychanym przez uszczelkę. Rys. 69 Brak szczelności przy zawiasie. Skutek wady Przeciekanie wody opadowej do wrębów ościeżnic, wyciekanie wody spod zawiasów. Przedmuchy powietrza [brak szczelności] przy zawiasach. Korodowanie zawiasów. Rys. 70 Przeciekanie wody opadowej spod rys 69 zawiasów, przedmuchy powietrza. Przyczyna wady Nieprawidłowo ułożona uszczelka przy zawiasach powoduje rozszczelnianie przylg [rozszczelnienie przez odpychanie skrzydełka zawiasy]. Woda opadowa przecieka przez nieszczelności. Przy zawiasach wycinać wargę uszczelki tak by nie odpychała skrzydełka zawiasy. Zachować ciągłość uszczelki przy zawiasach. Zachować wymagane ustawienie [wyregulowanie rys 70 zawiasów]. Brak szczelności przylg przecieki wody opadowej, przewiewy powietrza
rys 71 rys 73 rys 72 Wada wykonania Szczelina pomiędzy skrzydłem a ościeżnicą, luz przylgowy niejednokrotnie powyżej 5 mm odstawanie uszczelki od przylgi. Rys. 71 Brak szczelności przylg odstawanie skrzydła od ramy ościeżnicy. Skutek wady Wciekanie znacznej ilości wody opadowej we wręby ościeżnicy, zwiększone gromadzenie zanieczyszczeń, przecieki wody opadowej i przedmuchy powietrza spod uszczelek do pomieszczeń, nadmierne wychładzanie pomieszczeń, wyraszanie wilgoci na wychłodzonych ramach. Rys. 72 Przeciekanie wody opadowej spod przylg skrzydeł. Przyczyna wady Nieprawidłowe ustawienie ramy skrzydła względem ramy ościeżnicy za duży luz przylgowy przekraczający dopuszczalną wartość. Za duży rozstaw okuć przekraczający wartość 700 mm niejednokrotnie brak okuć w połowie wysokości skrzydeł. Niewłaściwy rodzaj uszczelek przylgowych za cienkie, lub zbyt naprężone - rozciągnięte. Brak ciągłości uszczelek miejscowy brak uszczelek. Brak usztywnień w ramiakach skrzydeł opis w dalszej części. Zachować wymagany luz przylgowy Rys. 73 Wymagany luz uszczelkowy przykład. Uszczelka powinna ściśle przylegać do ramy i nie powinna wystawać spod przylgi. Przyleganie uszczelki do przylg powinno być elastyczne. Uszczelka przylgowa powinna być osadzana bez naprężania [bez rozciągania]. Uszczelka przylgowa powinna być osadzana na całym obwodzie a łączenie uszczelki powinno występować w górnych poziomych przylgach. Dolna uszczelka zewnętrzna powinna być zabezpieczana przed działaniem wody montowanie okapników skrzydeł. Powinna być zapewniona możliwość wymiany uszczelek a uszczelki powinny być zabezpieczone przed uszkodzeniami mechanicznymi. Zachować wymagany rozstaw okuć i zawiasów nie większy niż 700 [750] mm, przy szerokich rys 74 skrzydłach stosować dodatkowe ryglowanie w połowie szerokości skrzydeł. Rys. 74 Prawidłowy rozstaw okuć. Bezwzględnie nie dopuszcza się pomijania stosowania stalowych profili usztywniających. Zasada prawidłowego wykonania Przy montażu okuć i ustawianiu skrzydeł w ramach ościeżnic sprawdzać ustawienie luzu przylgowego [odległość skrzydła od ramy musi być jednakowa na całym obwodzie], zakładać prawidłowo uszczelki w sposób wymagany dokumentacją systemową, przestrzegać wymaganego rozstawu okuć, bezwzględnie stosować stalowe profile usztywniające również w skrzydłach o niewielkich wymiarach.
Wada szczelności zespolenia rygla z ramą ościeżnicy [szczebliny z ramą skrzydła] Wada wykonania Szczelina pomiędzy końcem rygla a wrębem ościeżnicy, brak uszczelek, brak uszczelnienia kanałów na uszczelki na przejściu pod ryglem, brak zaślepienia środkowej komory rygla na styku z ramą. Rys. 75 Brak szczelności zespolenia rygla z ramą ościeżnicy. Skutek wady Wycieki wody opadowej spod rygla, ściekanie wody po ościeżnicy w dół okna, przeciekanie do wewnątrz, zaleganie wody opadowej w komorach rygla, przedostawanie się wody opadowej do usztywnienia rygla, korodowanie stali, przemarzanie rygla [w wyniku zalegania wody], wyraszanie wilgoci na ryglu. Rys. 76 Wyciekanie wody opadowej spod zespolenia rygla z ramą. rys 75 Przyczyna wady Brak uszczelnienia uszczelkami i silikonem styku rygla z ramą, brak uszczelnienia silikonem pod metalową złączką rygla z ramą, pozostawienie nieuszczelnionych kanałów na uszczelki i kanału na zaczepy okucia przez wszystkie te nieszczelności przecieka woda opadowa. Przy nieuszczelnionym końcu rygla woda opadowa swobodnie wcieka w komory rygla, w tym w komorę z usztywnieniem powodując jego korozję. Woda zalega w komorach, gdyż nie ma możliwości odpływu na zewnątrz. Jest to najpoważniejsza wada szczelności okien na wnikanie wody opadowej. rys 76 Uszczelniać [od góry] silikonem wszystkie kanały i szczeliny na styku rygla z ramą. Rys. 77. Punkty uszczelnienia zespolenia rygla z ramą. Stosować podkładki uszczelki [Rys. 77] na końcu rygla. Zabezpieczać silikonem łby wkrętów mocujących metalowe złączki. Od spodu rygla pozostawić możliwość dla odciekania wody przedostającej się w styk. Stosować elementy metalowe odporne na korozję. Zasada prawidłowego wykonania Przy montażu rygla do ramy uszczelniać wszystkie nieszczelności, kanały i osadzenie wkrętów, stosować specjalne podkładki rys 77 uszczelniające.
Brak szczelności pod słupkiem ruchomym Wada wykonania Szczelina pomiędzy zaślepką końca słupka ruchomego a przylgą zewnętrzną ramy [punkt X na rysunku], brak odcinka uszczelki przylgowej przy zaślepce [uszczelka kończy się na słupku]. Rys. 78. Brak szczelności styku zaślepki słupka ruchomego z ramą ościeżnicy. Skutek wady Wycieki wody opadowej spod słupka ruchomego, niejednokrotnie bardzo intensywne, przedmuchy powietrza, w skrajnych przypadkach wwiewanie śniegu. Rys. rys 78 79 Wyciekanie wody spod słupka ruchomego. Przyczyna wady W punkcie X [na rysunku] zaślepka słupka ruchomego odpycha zewnętrzną uszczelkę przylgową. Niejednokrotnie brak jest uszczelki pionowej słupka ruchomego na odcinku zaślepki na rysunku w obszarze wskazanym niebieskimi strzałkami. Dokładnie zakładać uszczelki przylgowe przy zaślepce słupka [górnej i dolnej]. Końce uszczelki słupka ruchomego przyklejać do zaślepek rys 79 Unikać zgrubień uszczelki na styku z zaślepką. Ustawiać równo obydwa skrzydła. Brak szczelności osadzenia listew przyszybowych Wada wykonania Brak szczelności osadzenia szyb zespolonych, nieprawidłowo rozmieszczone podkładki podszybowe. Rys. 80 Brak szczelności osadzenia szyb zespolonych. Skutek wady Wciekanie wody opadowej pod szyby, przeciekanie do wewnątrz wyciek spod listew, zaleganie wody opadowej we wrębach skrzydła, przemarzanie ramy skrzydła. Rys. 81 Wyciekanie wody opadowej spod listew przyszybowych. Przyczyna wady Luźne osadzenie szyby zespolonej za cienkie uszczelki, brak szczelności uszczelek przyszybowych w narożach, niedrożne [zasłonięte podkładkami] otwory odwadniające. rys 80 Dobierać uszczelki przyszybowe i listwy przyszybowe odpowiednio do grubości szyby zespolonej. Rys. 82 Dobór listew przyszybowych i podkładki podszybowe z mostkiem. Uszczelki przyszybowe w narożach sklejać lub łączyć na dużą zakładkę. Nie zasłaniać podkładkami podszybowymi otworów odwadniających. rys 81 Stosować podkładki podszybowe na mostkach rys 82 umożliwiających przepływ wody pod szybą do otworów odwadniających.
Niedrożne odwodnienia [brak odwodnień] Wada wykonania Niedrożne odwodnienia. Rys. 83 Niedrożne odwodnienia ramy ościeżnicy i ramy skrzydła. Skutek wady Zaleganie znacznej ilości wody opadowej we wrębie ościeżnicy i wrębie skrzydła, zwiększone gromadzenie zanieczyszczeń, przecieki wody opadowej spod ramy skrzydła i spod listwy przyszybowej. Inne wady jak wyraszanie wilgoci na ramach skrzydeł. Rys. 83 Przeciekanie wody opadowej spod listwy przyszybowej i spod przylg skrzydeł [krople]. Przyczyna wady Nieprawidłowo wykonane otwory odwadniające za małe przekroje otworów, otwory niedrożne zanieczyszczone wiórkami z frezowania, niewystarczająca ilość otworów, w ramach skrzydeł otwory pozasłaniane rys 83 podkładkami podszybowymi, brak odpływu wody opadowej do otworów odwadniających brak właściwego wypoziomowania okien. Wyraszanie wilgoci na ramach skrzydeł spowodowane powstawaniem zimnych mostków termicznych przez zalegającą we wrębach wodę opadową w ramiakach skrzydeł, bardzo często pod szybą. Zachować drożność otworów odwadniających i ich prawidłowy układ Rys. 84 Odwodnienie ramy skrzydła i ramy ościeżnicy [1 otwory wewnętrzne, 2 - zewnętrzne]. Nie zasłaniać otworów odwadniających. Minimalne wielkości otworów nie powinny być mniejsze niż rys 82 Ø 10 mm dla otworów okrągłych, 30-5 mm dla otworów fasolek. Rys. 85 Wymiary odwodnień. Rozstaw otworów nie powinien być większy niż 400 mm co najmniej dwa otwory na skrzydło. Dolna uszczelka zewnętrzna powinna być zabezpieczana przed działaniem wody montowanie okapników skrzydeł. Powinna być zapewniona możliwość wymiany uszczelek. Podkładki podszybowe powinny być unieruchamiane [przyklejane do ramy] silikonem. rys 85 Rozmieszczenie podkładek podszybowych nie może zasłaniać otworów odwadniających a same podkładki powinny być układane na mostkach umożliwiających przepływ wody pod nimi Podkładki podszybowe mogą być tylko rozmieszczane przy narożach około 10 cm od naroży [ale nie przy narożach bo powoduje to przekoszenie skrzydeł]. Z uwagi na wymaganie rozszczelniania okien przez wycinanie uszczelek należy zwracać bardzo szczególną uwagę na wykonanie prawidłowych odwodnień.
Zestawienia okien [brak szczelności, brak dylatacji] Wada wykonania Szczelina pomiędzy zestawionymi razem ramami dwu okien. Rys. 86 Brak szczelności zespolonych wzajemnie ram dwu okien. Skutek wady Przecieki wody opadowej i przedmuchy powietrza przez styk okien i nadmierne wychładzanie pomieszczeń, wyraszanie wilgoci na ramach. Deformacje ram w wyniku nagrzewania słonecznego [brak dylatacji]. rys 86 Przyczyna wady Nieprawidłowe zestawienie okien bez odpowiedniego uszczelnienia styku i bez dylatacji. Styk zestawianych ram okien uszczelniać materiałem izolacji termicznej taśmy z gąbki rozprężnej paroprzepuszczalnej. Rys. 87 Prawidłowe uszczelnienie zestawionych okien. Od strony wewnętrznej stosować w styku [pomiędzy zaczepami ramy] silikon. Od zewnątrz stosować osłony styku. Zachować wymagany luz dylatacyjny na rys 87 kompensację wydłużeń ram. Wada wykonania Szczeliny pomiędzy oknami zestawionymi pod kątem prostym. Rys. 88 Zestawienie okien pod kątem prostym z wykorzystaniem nieprawidłowych elementów konstrukcyjnych. Jest to powszechna wada zabudowy oknami naroży budynków, przeszklonych tarasów itp. Skutek wady Przecieki wody opadowej i przedmuchy powietrza przez styk, nadmierne wychładzanie pomieszczeń odczuwalne bardzo intensywnie przy narożniku okien, wyraszanie wilgoci na ramach. Na rysunku zaznaczono rys 88 czerwoną linią izotermę punktu rosy, która wychodzi z okien. Deformacje ram od nagrzewania termicznego. Przyczyna wady Nieprawidłowe zestawienie okien bez uszczelnienia styku, bez osłony zewnętrznej i bez luzu dylatacyjnego niezbędnego do kompensacji wydłużeń ram. Styk zestawianych ram okien uszczelniać materiałem izolacji termicznej taśmy z gąbki rozprężnej paroprzepuszczalnej. Rys. 89 Prawidłowe uszczelnienie zestawionych okien. W narożniku zestawianych okien stosować wyłącznie przeznaczone do tego profile narożne wielokomorowe, usztywniane. Od strony wewnętrznej stosować w styku [pomiędzy zaczepami ramy] silikon. rys 89 Zachować wymagany luz dylatacyjny na kompensację wydłużeń ram.
Wady łączenia okien w zestawy rys 92 rys 90 rys 91 Wada wykonania Zestawienie okien w zabudowie szeregowej bez dylatacji [na styk] i bez uszczelnienia styku. Rys. 90 Zestawienie okien na styk i bez uszczelnienia. Skutek wady Przecieki wody opadowej i przedmuchy powietrza przez styk, wyraszanie wilgoci na ramach. Deformacje ram w okresie letnim od nagrzewania słonecznego [czerwone strzałki]. Może następować rozszczelnianie styku ram ościeżnic z ościeżem, beczkowanie skrzydeł, kleszczenie skrzydeł, pękanie szyb a nawet rozrywanie profili tworzywowych. Jest to jeden z największych problemów właściwego wykonania i montażu okien PVC. Przyczyna wady Nieprawidłowe zestawienie okien bez luzu dylatacyjnego i uszczelnienia styku, bez osłony zewnętrznej. Wiadomym jest, że współczynnik rozszerzalności liniowej profili z PVC jest stosunkowo duży, gdyż wynosi ok. 1,5 mm/m. Brak luzu dylatacyjnego [czarne strzałki napierają na siebie] powoduje uszkodzenia okien wskutek rozszerzania profili pod wpływem zmiennych temperatur. Dylatować styki zestawianych ram okien. Rys. 91 Przykład prawidłowego zdylatowania i uszczelnienia styku zestawionych okien. Styk uszczelniać ściśliwym materiałem izolacji termicznej taśmy z gąbki rozprężnej paroprzepuszczalnej. Na styki zakładać osłony z listew. Wielkość wymaganej dylatacji jest zależna od koloru okien [białe ok. 2 mm, foliowane ok. 4 mm, kolorowe koekstrudowane ok. 6 mm]. Rys. 92 Wielkości wymaganych dylatacji rysunek górny okno białe, rysunek środkowy okno z ram białych foliowane folią kolorową, rysunek dolny okno kolorowe koekstrudowane. Zdylatowany powinien być każdy zestaw okienny o łącznej szerokości przekraczającej 300 cm. Dylatacje należy również zapewniać w przypadku okien zestawianych z dodatkowymi elementami dosztywniającymi. Rys. 93 Zdylatowanie zestawionych okien z dodatkowym elementem usztywniającym [szary element na rysunku po obydwu stronach stalowego płaskownika usztywniającego to specjalna kostka z elastycznego tworzywa sztucznego stabilizująca centralne położenie usztywnienia]. Zastosowano również uszczelnienie z elastycznej gąbki. rys 93