Nauczyciel Jan Kościuk Klasa 7

Przedmiotowe Ocenianie SP2 Kolno Nauczyciel Jan Kościuk Klasa 7 1. Wykonujemy pomiary Temat według programu Wymagania konieczne (dopuszczająca) 1.1. Wielkości fizyczne, wymienia przyrządy, za pomocą których które mierzysz na co dzień mierzymy długość, temperaturę, czas, szybkość i masę mierzy długość, temperaturę, czas, szybkość i masę wymienia jednostki mierzonych wielkości podaje zakres pomiarowy przyrządu Wymagania podstawowe (dostateczna) odczytuje najmniejszą działkę przyrządu i podaje dokładność przyrządu dobiera do danego pomiaru przyrząd o odpowiednim zakresie i dokładności oblicza wartość najbardziej zbliżoną do rzeczywistej wartości mierzonej wielkości, jako średnią arytmetyczną wyników przelicza jednostki długości, czasu i masy Wymagania rozszerzone (dobra) zapisuje różnice między wartością końcową i początkowa wielkości fizycznej (np. l ) wyjaśnia, co to znaczy wyzerować przyrząd pomiarowy opisuje doświadczenie Celsjusza i objaśnia utworzoną przez niego skalę temperatur Wymagania dopełniające (b. dobra i celująca) wyjaśnia na przykładach przyczyny występowania niepewności pomiarowych posługuje się wagą laboratoryjną wyjaśnia na przykładzie znaczenie pojęcia względności oblicza niepewność pomiarową i zapisuje wynik wraz z niepewnością 1.2. Pomiar wartości siły ciężkości 1.3. Wyznaczanie gęstości substancji mierzy wartość siły w niutonach za pomocą siłomierza oblicza wartość ciężaru posługując się wzorem F = mg c podaje źródło siły ciężkości i poprawnie zaczepia wektor do ciała, na które działa siła ciężkości odczytuje gęstość substancji z tabeli mierzy objętość ciał o nieregularnych wykazuje doświadczalnie, że wartość siły ciężkości jest wprost proporcjonalna do masy ciała uzasadnia potrzebę wprowadzenia siły jako wielkości wektorowej wyznacza doświadczalnie gęstość ciała stałego o regularnych kształtach podaje cechy wielkości wektorowej przekształca wzór F = mg i oblicza masę ciała, znając wartość jego ciężaru podaje przykłady skutków działania siły ciężkości m przekształca wzór d = i oblicza V c rysuje wektor obrazujący siłę o zadanej wartości (przyjmując odpowiednią jednostkę) przelicza gęstość wyrażoną w kg/m 3 na g/cm 3 i na odwrót 1

kształtach za pomocą menzurki oblicza gęstość substancji ze wzoru m d = V szacuje niepewności pomiarowe przy pomiarach masy i objętości 1.4. Pomiar ciśnienia wykazuje, że skutek nacisku na podłoże, oblicza ciśnienie za pomocą wzoru ciała o ciężarze F c zależy od wielkości F powierzchni zetknięcia ciała z podłożem p = S podaje jednostkę ciśnienia i jej przelicza jednostki ciśnienia wielokrotności mierzy ciśnienie w oponie samochodowej mierzy ciśnienie atmosferyczne za pomocą barometru 1.5. Sporządzamy wykresy na przykładach wyjaśnia znaczenie pojęcia zależność jednej wielkości fizycznej od drugiej 2. Niektóre właściwości fizyczne ciał na podstawie wyników zgromadzonych w tabeli sporządza samodzielnie wykres zależności jednej wielkości fizycznej od drugiej każdą z wielkości fizycznych w tym wzorze wyznacza doświadczalnie gęstość cieczy odróżnia mierzenie wielkości fizycznej od jej wyznaczania, czyli pomiaru pośredniego F przekształca wzór p = i oblicza każdą S z wielkości występujących w tym wzorze opisuje zależność ciśnienia atmosferycznego od wysokości nad poziomem morza rozpoznaje w swoim otoczeniu zjawiska, w których istotną rolę odgrywa ciśnienie atmosferyczne i urządzenia, do działania których jest ono niezbędne wykazuje, że jeśli dwie wielkości są do siebie wprost proporcjonalne, to wykres zależności jednej od drugiej jest półprostą wychodzącą z początku układu osi wyznacza doświadczalnie ciśnienie atmosferyczne za pomocą strzykawki i siłomierza wyciąga wnioski o wartościach wielkości fizycznych na podstawie kąta nachylenia wykresu do osi poziomej Temat według programu 2.1. Trzy stany skupienia ciał 2.2. Zmiany stanów skupienia ciał Wymagania konieczne (dopuszczająca) wymienia stany skupienia ciał i podaje ich przykłady podaje przykłady ciał kruchych, sprężystych i plastycznych podaje przykłady topnienia, krzepnięcia, parowania, skraplania, Wymagania podstawowe (dostateczna) opisuje stałość objętości i nieściśliwość cieczy wykazuje doświadczalnie ściśliwość gazów wymienia i opisuje zmiany stanów skupienia ciał Wymagania rozszerzone (dobra) wykazuje doświadczalnie zachowanie objętości ciała stałego przy zmianie jego kształtu podaje przykłady zmian właściwości ciał spowodowanych zmianą temperatury opisuje zależność szybkości parowania od temperatury Wymagania dopełniające (b. dobra i celująca) opisuje właściwości plazmy opisuje zależność temperatury wrzenia od ciśnienia 2

2.3. Rozszerzalność temperaturowa ciał sublimacji i resublimacji podaje temperatury krzepnięcia i wrzenia wody odczytuje z tabeli temperatury topnienia i wrzenia podaje przykłady rozszerzalności temperaturowej w życiu codziennym i technice odróżnia wodę w stanie gazowym (jako niewidoczną) od mgły i chmur podaje przykłady rozszerzalności temperaturowej ciał stałych, cieczy i gazów opisuje anomalną rozszerzalność wody i jej znaczenie w przyrodzie opisuje zachowanie taśmy bimetalicznej przy jej ogrzewaniu demonstruje zjawiska topnienia, wrzenia i skraplania wyjaśnia zachowanie taśmy bimetalicznej podczas jej ogrzewania wymienia zastosowania praktyczne taśmy bimetalicznej wyjaśnia przyczyny skraplania pary wodnej zawartej w powietrzu, np. na okularach, szklankach i potwierdza to doświadczalnie opisuje zmiany objętości ciał podczas topnienia i krzepnięcia za pomocą symboli l i t lub V i t zapisuje fakt, że przyrost długości drutów lub objętości cieczy jest wprost proporcjonalny do przyrostu temperatury wykorzystuje do obliczeń prostą proporcjonalność przyrostu długości do przyrostu temperatury 3. Cząsteczkowa budowa ciał Temat według programu 3.1. Cząsteczkowa budowa ciał 3.2. Siły międzycząsteczkowe Wymagania konieczne (dopuszczająca) podaje przykład zjawiska lub doświadczenia dowodzącego cząsteczkowej budowy materii podaje przyczyny tego, że ciała stałe i ciecze nie rozpadają się na oddzielne cząsteczki wyjaśnia rolę mydła i detergentów Wymagania podstawowe (dostateczna) opisuje zjawisko dyfuzji przelicza temperaturę wyrażoną w skali Celsjusza na tę samą temperaturę w skali Kelvina i na odwrót na wybranym przykładzie opisuje zjawisko napięcia powierzchniowego, demonstrując odpowiednie doświadczenie Wymagania rozszerzone (dobra) wykazuje doświadczalnie zależność szybkości dyfuzji od temperatury opisuje związek średniej szybkości cząsteczek gazu lub cieczy z jego temperaturą podaje przykłady działania sił spójności i sił przylegania demonstruje skutki działania sił międzycząsteczkowych Wymagania dopełniające (b. dobra i celująca) uzasadnia wprowadzenie skali Kelvina 3.3, 3.4. Różnice w budowie ciał stałych, cieczy i gazów. Gaz w zamkniętym zbiorniku podaje przykłady atomów i cząsteczek podaje przykłady pierwiastków i związków chemicznych opisuje różnice w budowie ciał stałych, cieczy i gazów wyjaśnia, dlaczego na wewnętrzne podaje przykłady, w jaki sposób można zmienić ciśnienie gazu w zamkniętym zbiorniku wyjaśnia pojęcia: atomu, cząsteczki, pierwiastka i związku chemicznego objaśnia, co to znaczy, że ciało stałe ma budowę krystaliczną wymienia i objaśnia sposoby zwiększania ciśnienia gazu 3

ściany zbiornika gaz wywiera parcie w zamkniętym zbiorniku 4. Jak opisujemy ruch? Temat według programu 4.1, 4.2. Układ odniesienia. Tor ruchu, droga Wymagania konieczne (dopuszczająca) opisuje ruch ciała w podanym układzie odniesienia rozróżnia pojęcia tor ruchu i droga podaje przykłady ruchu, którego tor jest linią prostą Wymagania podstawowe (dostateczna) klasyfikuje ruchy ze względu na kształt toru Wymagania rozszerzone (dobra) wybiera układ odniesienia i opisuje ruch w tym układzie wyjaśnia, co to znaczy, że spoczynek i ruch są względne opisuje położenie ciała za pomocą współrzędnej x Wymagania dopełniające (b. dobra i celująca) oblicza przebytą przez ciało drogę jako s = x 2 x 1 = x 4.3. Ruch prostoliniowy jednostajny 4.4. Wartość prędkości w ruchu jednostajnym prostoliniowym 4.5. Prędkość w ruchu jednostajnym prostoliniowym podaje przykłady ruchu prostoliniowego jednostajnego na podstawie różnych wykresów st () odczytuje drogę przebywaną przez ciało w różnych odstępach czasu zapisuje wzór υ = s t i nazywa występujące w nim wielkości oblicza wartość prędkości ze wzoru υ = s t wymienia cechy charakteryzujące ruch prostoliniowy jednostajny oblicza drogę przebytą przez ciało na podstawie wykresu zależności υ (t) wartość prędkości w km/h wyraża w m/s uzasadnia potrzebę wprowadzenia do opisu ruchu wielkości wektorowej prędkości na przykładzie wymienia cechy doświadczalnie bada ruch jednostajny prostoliniowy i formułuje wniosek, że s ~ t sporządza wykres zależności st () na podstawie wyników doświadczenia zgromadzonych w tabeli sporządza wykres zależności υ (t) na podstawie danych z tabeli przekształca wzór υ (t) i oblicza każdą z występujących w nim wielkości opisuje ruch prostoliniowy jednostajny z użyciem pojęcia prędkości na podstawie znajomości drogi przebytej ruchem jednostajnym w określonym czasie t, oblicza drogę przebytą przez ciało w dowolnym innym czasie podaje interpretację fizyczną pojęcia szybkości wartość prędkości w km/h wyraża w m/s i na odwrót rysuje wektor obrazujący prędkość o zadanej wartości (przyjmuje odpowiednią jednostkę) 4

prędkości jako wielkości wektorowej 4.6. Ruch zmienny oblicza średnią wartość prędkości υ śr = s t 4.7, 4.8. Ruch prostoliniowy jednostajnie przyspieszony. Przyspieszenie w ruchu prostoliniowym jednostajnie przyspieszonym 4.10. Ruch jednostajnie opóźniony podaje przykłady ruchu przyspieszonego i opóźnionego z wykresu zależności υ(t) odczytuje przyrosty szybkości w określonych jednakowych odstępach czasu podaje wzór na wartość przyspieszenia a = υ υ 0 t posługuje się pojęciem wartości przyspieszenia do opisu ruchu jednostajnie przyspieszonego podaje wzór na wartość przyspieszenia w ruchu jednostajnie opóźnionym a = υ 0 υ t z wykresu zależności υ(t) odczytuje jednakowe ubytki szybkości w określonych jednakowych odstępach czasu planuje czas podróży na podstawie mapy i oszacowanej średniej szybkości pojazdu wyznacza doświadczalnie średnią wartość prędkości biegu, pływania lub jazdy na rowerze opisuje ruch jednostajnie przyspieszony podaje jednostki przyspieszenia wykonuje zadania obliczeniowe z użyciem średniej wartości prędkości wyjaśnia różnicę między szybkością średnią i chwilową sporządza wykres zależności υ(t) dla ruchu jednostajnie przyspieszonego odczytuje zmianę wartości prędkości z wykresu zależności υ(t) dla ruchu jednostajnie przyspieszonego sporządza wykres zależności at () dla ruchu jednostajnie przyspieszonego opisuje spadek swobodny sporządza wykres zależności υ(t) dla ruchu jednostajnie opóźnionego przekształca wzór a = υ 0 υ i oblicza t każdą z wielkości występującą w tym wzorze przekształca wzór a = υ υ 0 i oblicza t każdą wielkość z tego wzoru podaje interpretację fizyczną pojęcia przyspieszenia wykonuje zadania obliczeniowe dotyczące ruchu jednostajnie przyspieszonego wykonuje zadania obliczeniowe dotyczące ruchu jednostajnie przyspieszonego podaje interpretację fizyczną pojęcia przyspieszenia w ruchu jednostajnie opóźnionym 5. Siły w przyrodzie Temat według programu 5.1. Rodzaje i skutki oddziaływań Wymagania konieczne (dopuszczająca) na przykładach rozpoznaje oddziaływania bezpośrednie i na odległość Wymagania podstawowe (dostateczna) wymienia różne rodzaje oddziaływania ciał podaje przykłady statycznych Wymagania rozszerzone (dobra) podaje przykłady układów ciał wzajemnie oddziałujących, wskazuje siły wewnętrzne i zewnętrzne w Wymagania dopełniające (b. dobra i celująca) 5

i dynamicznych skutków oddziaływań każdym układzie na dowolnym przykładzie wskazuje siły wzajemnego oddziaływania ciał 5.2. Siła wypadkowa. Siły równoważące się podaje przykład dwóch sił równoważących się oblicza wartość i określa zwrot wypadkowej dwóch sił działających na ciało wzdłuż jednej prostej o zwrotach zgodnych i przeciwnych podaje przykład kilku sił działających na ciało wzdłuż jednej prostej, które się równoważą oblicza wartość i określa zwrot wypadkowej kilku sił działających na ciało wzdłuż jednej prostej o zwrotach zgodnych i przeciwnych oblicza niepewności pomiarowe sumy i różnicy wartości dwóch sił 5.3. Pierwsza zasada dynamiki Newtona 5.4. Trzecia zasada dynamiki Newtona na prostych przykładach ciał spoczywających wskazuje siły równoważące się ilustruje na przykładach pierwszą i trzecią zasadę dynamiki analizuje zachowanie się ciał na podstawie pierwszej zasady dynamiki wykazuje doświadczalnie, że siły wzajemnego oddziaływania mają jednakowe wartości, ten sam kierunek, przeciwne zwroty i różne punkty przyłożenia opisuje doświadczenie potwierdzające pierwszą zasadę dynamiki na przykładzie opisuje zjawisko bezwładności opisuje wzajemne oddziaływanie ciał na podstawie trzeciej zasady dynamiki Newtona na dowolnym przykładzie wskazuje siły wzajemnego oddziaływania, rysuje je i podaje ich cechy opisuje zjawisko odrzutu 5.5. Siły sprężystości podaje przykłady występowania sił sprężystości w otoczeniu wymienia siły działające na ciężarek wiszący na sprężynie wyjaśnia spoczynek ciężarka wiszącego na sprężynie na podstawie pierwszej zasady dynamiki wyjaśnia, że na skutek rozciągania lub ściskania ciała pojawiają się siły dążące do przywrócenia początkowych jego rozmiarów i kształtów, czyli siły sprężystości działające na rozciągające lub ściskające ciało przeprowadza rozumowanie prowadzące do wniosku, że wartość siły sprężystości działającej na ciało wiszące na sprężynie jest wprost proporcjonalna do wydłużenia sprężyny 5.6. Siła oporu powietrza i siła tarcia podaje przykłady, w których na ciała poruszające się w powietrzu działa siła oporu powietrza wymienia niektóre sposoby zmniejszania i zwiększania tarcia podaje przykłady pożytecznych podaje przykłady świadczące o tym, że wartość siły oporu powietrza wzrasta wraz ze wzrostem szybkości ciała wykazuje doświadczalnie, że siły tarcia występujące przy toczeniu mają mniejsze wartości niż przy doświadczalnie bada siłę oporu powietrza i formułuje wnioski podaje przyczyny występowania sił tarcia wykazuje doświadczalnie, że wartość siły tarcia kinetycznego nie zależy od pola powierzchni styku ciał przesuwających się względem siebie, a zależy od rodzaju powierzchni ciał trących o siebie i wartości siły dociskającej te ciała do siebie 6

5.7. Prawo Pascala. Ciśnienie hydrostatyczne i szkodliwych skutków działania sił tarcia podaje przykłady parcia gazów i cieczy na ściany i dno zbiornika podaje przykłady wykorzystania prawa Pascala 5.8. Siła wyporu podaje i objaśnia wzór na wartość siły wyporu podaje warunek pływania i tonięcia ciała zanurzonego w cieczy 5.9. Druga zasada dynamiki Newtona 6. Praca, moc, energia mechaniczna opisuje ruch ciała pod działaniem stałej siły wypadkowej zwróconej tak samo jak prędkość zapisuje wzorem drugą zasadę dynamiki i odczytuje ten zapis przesuwaniu jednego ciała po drugim demonstruje i objaśnia prawo Pascala wyznacza doświadczalnie gęstość ciała z wykorzystaniem prawa Archimedesa ilustruje na przykładach drugą zasadę dynamiki demonstruje zależność ciśnienia hydrostatycznego od wysokości słupa cieczy oblicza ciśnienie słupa cieczy na dnie cylindrycznego naczynia ze wzoru p = d g h wyjaśnia pływanie i tonięcie ciał wykorzystując pierwszą zasadę dynamiki oblicza każdą z wielkości we wzorze F = ma z wykresu a(f) oblicza masę ciała objaśnia zasadę działania podnośnika hydraulicznego i hamulca samochodowego wykorzystuje wzór na ciśnienie hydrostatyczne w zadaniach obliczeniowych wykorzystuje wzór na wartość siły wyporu do wykonywania obliczeń objaśnia praktyczne znaczenie występowania w przyrodzie siły wyporu podaje wymiar 1 niutona kg m 1 N 1 2 s przez porównanie wzorów F = ma i F c = mg uzasadnia, że współczynnik g to wartość przyspieszenia, z jakim ciała spadają swobodnie Temat według programu 6.1, 6.2. Praca mechaniczna. Moc 6.3. Energia mechaniczna Wymagania konieczne (dopuszczająca) podaje przykłady wykonania pracy w sensie fizycznym podaje jednostkę pracy 1 J wyjaśnia, co to znaczy, że urządzenia pracują z różną mocą podaje jednostki mocy i przelicza je Wymagania podstawowe (dostateczna) oblicza pracę ze wzoru W = Fs W oblicza moc ze wzoru P = t Wymagania rozszerzone (dobra) oblicza każdą z wielkości we wzorze W = Fs objaśnia sens fizyczny pojęcia mocy oblicza każdą z wielkości ze wzoru W P = t wyjaśnia, co to znaczy, że ciało ma podaje przykłady energii w przyrodzie wyjaśnia pojęcia układu ciał Wymagania dopełniające (b. dobra i celująca) podaje ograniczenia stosowalności wzoru W = Fs sporządza wykres zależności Ws () oraz Fs (), odczytuje i oblicza pracę na podstawie tych wykresów oblicza moc na podstawie wykresu zależności Wt () 7

6.4. Energia potencjalna i energia kinetyczna energię mechaniczną podaje przykłady ciał mających energię potencjalną ciężkości i energię kinetyczną wymienia czynności, które należy wykonać, by zmienić energię potencjalną ciała i energię kinetyczną tego ciała i sposoby jej wykorzystywania podaje przykłady zmiany energii mechanicznej na skutek wykonanej pracy wyjaśnia pojęcie poziomu zerowego wzajemnie oddziałujących oraz sił wewnętrznych w układzie i zewnętrznych spoza układu wyjaśnia i zapisuje związek E Wz oblicza energię potencjalną grawitacji ze wzoru E = mgh i energię kinetyczną ze wzoru E = mυ2 2 oblicza energię potencjalną względem dowolnie wybranego poziomu zerowego wykonuje zadania, obliczając każdą z wielkości występujących we wzorach na energię kinetyczną i potencjalną ciężkości 6.5. Zasada zachowania energii mechanicznej podaje przykłady przemiany energii potencjalnej w kinetyczną i na odwrót, z zastosowaniem zasady zachowania energii mechanicznej podaje przykłady sytuacji, w których zasada zachowania energii mechanicznej nie jest spełniona stosuje zasadę zachowania energii mechanicznej do rozwiązywania zadań obliczeniowych objaśnia i oblicza sprawność urządzenia mechanicznego Ocenę celującą otrzymuje uczeń który opanował treści programowe na stopień bardzo dobry w zakresie - 97-100% Punktacja na poszczególne oceny : 97-100% - CEL 96-90% - BDB 89-75% - DB 74-50% - DST 49-30% - DOP 29-0% - NDST nauczyciel Jan Kościuk 8

Przedmiotowe ocenianie z przedmiotu fizyka w Szkole Podstawowej nr 2 w Kolnie rok szkolny 2017/2018 Realizowany program Świat fizyki - autor Barbara Sagnowska 9

1.Wstęp Program nauczania fizyki z realizowany jest w wymiarze 2 godz. tygodniowo w klasie VII.Ocenie podlegają umiejętności i wiadomości określone programem nauczania. Wykaz wiadomości i umiejętności podawany jest do wiadomości uczniów i rodziców na początku każdego roku szkolnego. 2. Cele oceniania - Zapoznanie uczniów z ich osiągnięciami edukacyjnymi i postępami w nauce. - Pomoc uczniowi w samodzielnym planowaniu swojego rozwoju. - Motywowanie ucznia do dalszej pracy. - Dostarczanie rodzicom, opiekunom i nauczycielom informacji o postępach, trudnościach, i specjalnych uzdolnieniach ucznia. 3.Formy sprawdzania wiadomości i umiejętności - Sprawdziany, - Kartkówki, - Wypowiedzi ucznia (odpowiedzi, aktywność), - Prace domowe (ustne, pisemne), - Prace długoterminowe (referaty, pomoce dydaktyczne), - Konkursy. 4.Kryteria wg których oceniane są poszczególne obszary aktywności 10

1. Sprawdziany i kartkówki: Sprawdziany jedno- i wielostopniowe służą do sprawdzania wiedzy i umiejętności uczniów po opracowaniu danego działu fizyki. Zadania w tych sprawdzianach zostały dobrane zgodnie z zaplanowanymi osiągnięciami ucznia zawartymi w programie nauczania. Dysponując planem każdego sprawdzianu, nauczyciel otrzymuje informacje o tym, co uczeń już wie i czego jeszcze nie umie. Sprawdziany wielostopniowe przeprowadzane są w wersjach A i B. W zależności od liczby poprawnych odpowiedzi uczeń otrzymuje odpowiedni stopień. Sprawdziany jednostopniowe wykorzystywane są, gdy uczeń chce poprawić stopień z fizyki. Plan sprawdzianu służy jako uzasadnienie poprawionej oceny, zarówno w stosunku do ucznia, jak i jego rodziców. Kartkówki - (10-15 minutowe) sprawdziany z trzech lub dwóch ostatnich lekcji. Uczeń nie ma możliwości pisemnej poprawy kartkówki, może natomiast ocenę niedostateczną uzyskaną z tej formy sprawdzania wiadomości, poprawić na najbliższej lekcji odpowiadając ustnie z zakresu 3 ostatnich tematów lekcyjnych. Ocena z kartkówki traktowana jest jak ocena z odpowiedzi ustnej, gdyż daje dowód przygotowania się ucznia z 3 ostatnich tematów lekcyjnych. Jeden raz w semestrze uczeń może zgłosić nieprzygotowanie do lekcji bez podania przyczyny. 2. Wypowiedzi ustne: - Uczeń jest oceniany z trzech ostatnich tematów - Kryteria oceny ustnej są następujące: a) bezbłędna, samodzielna, wyczerpująca - ocena celująca 11

b) bezbłędna, samodzielna, prawie wyczerpująca - ocena bardzo dobra c) bezbłędna, samodzielna, niepełna - ocena dobra d) z błędami, samodzielna, niepełna - ocena dostateczna e) z błędami, z pomocą nauczyciela, niepełna - ocena dopuszczająca f) nie udzielenie prawidłowej odpowiedzi - ocena niedostateczna Nie każda odpowiedź musi być oceniana. 3. Prace domowe: - prace domowe mogą być: indywidualne krótkoterminowe z lekcji na lekcję (wykonywanie samodzielnie zadań i ćwiczeń) lub długoterminowe (np. referat, opracowanie zagadnienia, wykonanie pomocy dydaktycznej, projektu). 4. Aktywność ucznia to aktywność na lekcji w postaci: - zaangażowania w pracę na lekcji (lub jego brak) - udziału w dyskusji - wypowiedzi w trakcie rozwiązywania nowych problemów - eksperymentowania w toku lekcji - pomysłu, inicjatywy Szczególną formą aktywności są referaty lub prace doświadczalne. 12

Referaty niesamodzielne oraz bez podania źródeł nie będą sprawdzane, a w przypadku skopiowania cudzej pracy uczeń może otrzymać ocenę niedostateczną. Aktywność ucznia może być oceniana znakiem + lub -. + uczeń może uzyskać za: a) aktywny udział w lekcji, b) aktywny udział w pracy grupy rozwiązującej problem, zadanie, c) wykonanie doświadczenia, d) rozwiązanie typowego zadania domowego, e) rozwiązanie zadania domowego dla chętnych, f) wyszukanie i zaprezentowanie informacji zdobytych z różnych źródeł np. inte4rnetu, encyklopedii multimedialnej, g) przygotowanie krzyżówki lub innego ciekawego zadania jako formy przerwy śródlekcyjnej, h) zrobienie prostego przyrządu do doświadczeń fizycznych wykonywanych na lekcjach. i) rozwiązanie problemu o niewielkiej skali trudności - uczeń może uzyskać za: a) brak zadania domowego lub brak zeszytu b) brak koniecznych, wcześniej zapowiedzianych, materiałów niezbędnych podczas lekcji, 13

c) brak oznak pracy w grupie, d) niewykonanie prostych czynności w toku lekcji (nie są one związane z wolnym tempem pracy ucznia). Ustala się, że za 3 znaki + uzyskuje się ocenę bardzo dobrą a za trzy znaki - ocenę niedostateczną. Pod koniec semestru uczeń może poprosić o wpisanie oceny dobrej za 2 znaki +, a oceny dostatecznej za 1 znak +. 5. Konkursy - oceniane jest miejsce, które osiągnął uczeń oraz jego praca włożona w przygotowanie się do udziału w konkursie. 5.Zasady oceniania 1.Sprawdziany są obowiązkowe. Jeżeli uczeń opuścił sprawdzian powinien go napisać w ciągu dwóch tygodni od powrotu do szkoły. 2. Sprawdziany są zapowiadane co najmniej tydzień wcześniej. Zakresy materiału opracowują uczniowie wraz z nauczycielem na lekcjach powtórzeniowych. 3. Stopień ze sprawdzianu uczeń może poprawić. Poprawa odbywa się w ciągu dwóch tygodni od rozdania prac i tylko jeden raz. 14

4. Ocenę pozytywną za sprawdzian wystawia się tylko za pracę samodzielną (bez tzw. ściągania) 5. Kartkówki z trzech ostatnich lekcji mogą być nie zapowiadane. 6. Uczniowie nieobecni na kartkówce mogą pisać ją za zgodą nauczyciela w najbliższym terminie. 7. Oceny z prac pisemnych mają decydujące znaczenie przy wystawianiu oceny śródrocznej lub rocznej 8. W przypadku 5-dniowej i dłuższej absencji chorobowej ucznia nauczyciel ma obowiązek umożliwić uczniowi uzupełnienie wiadomości i umiejętności w ciągu tygodnia i wstrzymać się od oceniania ucznia w tym okresie. 9. Udział z powodzeniem w olimpiadach i konkursach to podstawa do oceny celującej 10. Uczeń ma obowiązek prowadzenia zeszytu przedmiotowego, w którym zapisuje własne rozwiązania zadań. Ich samodzielność może być sprawdzona i oceniona przez nauczyciela. Zeszyt powinien być prowadzony systematycznie. Uczeń w przypadku nieobecności w szkole powinien zeszyt uzupełnić. 11. W przypadku ucznia posiadającego orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego albo indywidualnego nauczania dostosowanie wymagań edukacyjnych do indywidualnych potrzeb psychofizycznych i edukacyjnych może nastąpić na podstawie tego orzeczenia. 12. Nauczyciel jest obowiązany na podstawie opinii publicznej poradni lub niepublicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym publicznej lub niepublicznej poradni specjalistycznej, dostosować wymagania edukacyjne do indywidualnych potrzeb psychofizycznych i edukacyjnych ucznia, u którego stwierdzone zaburzenia i odchylenia rozwojowe lub specyficzne trudności w uczeniu się uniemożliwiają sprostanie tym wymaganiom. 15

13. Nauczyciel ma obowiązek wystawienia każdemu uczniowi przynajmniej jednej oceny w miesiącu, jeżeli uczeń uczestniczył w co najmniej trzech godzinach zajęć dydaktycznych. 14. Nauczyciel jest zobowiązany do sprawdzenia prac pisemnych w ciągu 10 dni roboczych (nie później niż 10 dni roboczych przed klasyfikacją), poinformowania uczniów o ocenie oraz pokazania prac uczniom, omówienia ich i ustalenia sposobu dokonania poprawy błędów. 15. Śródroczne i roczne oceny klasyfikacyjne wystawiane są z ocen cząstkowych. Oceny te nie muszą być średnią arytmetyczną ocen cząstkowych. 16. Ocena roczna jest oceną podsumowującą osiągnięcia edukacyjne w danym roku szkolnym. 17.Uczeń, który otrzymał półroczną ocenę niedostateczną, powinien przystąpić do sprawdzianu poprawkowego w terminie ustalonym przez nauczyciela po zasięgnięciu opinii ucznia. 18.Zakres wymagań na sprawdzian obejmuje wiadomości i umiejętności tylko na ocenę dopuszczającą. 19.Ze sprawdzianu poprawkowego uczeń może uzyskać maksymalnie ocenę dopuszczającą. 20.W przypadku, gdy uczeń z przyczyn nieusprawiedliwionych nie przystąpi do sprawdzianu poprawkowego, otrzymuje ocenę niedostateczną. 21.Ocena ze sprawdzianu poprawkowego jest wpisywana na drugie półrocze jako ocena cząstkowa i ma decydujący wpływ na ocenę roczną. 16

22.Uczeń, który był nieklasyfikowany na pierwsze półrocze, powinien przystąpić do sprawdzianu klasyfikacyjnego w terminie ustalonym przez nauczyciela po zasięgnięciu opinii ucznia. 23.Zakres wymagań na sprawdzian klasyfikacyjny obejmuje wiadomości i umiejętności ze wszystkich poziomów. 24.W przypadku, gdy uczeń z przyczyn nieusprawiedliwionych nie przystąpi do sprawdzianu klasyfikacyjnego, otrzymuje ocenę niedostateczną. 25.Ocena ze sprawdzianu klasyfikacyjnego jest wpisywana na drugie półrocze jako ocena cząstkowa i ma decydujący wpływ na ocenę roczną. 26. Warunki i tryb uzyskania wyższych niż przewidywanych rocznych i śródrocznych ocen klasyfikacyjnych obowiązuje zgodnie z wewnątrzszkolnym systemem oceniania (WSO). 6. Wymaganie edukacyjne na poszczególne oceny: a) Ocenę celującą otrzymuje uczeń, który: posiada wiadomości i umiejętności wykraczające poza program nauczania, samodzielnie wykorzystuje wiadomości w sytuacjach nietypowych i problemowych (np. rozwiązując dodatkowe zadania o podwyższonym stopniu trudności, wyprowadzając wzory, analizując wykresy), formułuje problemy i dokonuje analizy lub syntezy nowych zjawisk i procesów fizycznych, wzorowo posługuje się językiem przedmiotu, udziela oryginalnych odpowiedzi na problemowe pytania, 17

swobodnie operuje wiedzą pochodzącą z różnych źródeł, osiąga sukcesy w konkursach szkolnych i pozaszkolnych, sprostał wymaganiom na niższe oceny. b) Ocenę bardzo dobrą otrzymuje uczeń, który: w pełnym zakresie opanował wiadomości i umiejętności programowe, zdobytą wiedzę stosuje w nowych sytuacjach, swobodnie operuje wiedzą podręcznikową, stosuje zdobyte wiadomości do wytłumaczenia zjawisk fizycznych i wykorzystuje je w praktyce, wyprowadza związki między wielkościami i jednostkami fizycznymi, interpretuje wykresy, uogólnia i wyciąga wnioski, podaje nie szablonowe przykłady zjawisk w przyrodzie, rozwiązuje nietypowe zadania, operuje kilkoma wzorami, interpretuje wyniki np. na wykresie, potrafi zaplanować i przeprowadzić doświadczenie fizyczne, przeanalizować wyniki, wyciągnąć wnioski, wskazać źródła błędów, poprawnie posługuje się językiem przedmiotu, udziela pełnych odpowiedzi na zadawane pytania problemowe, sprostał wymaganiom na niższe oceny. c) Ocenę dobrą otrzymuje uczeń, który: opanował w dużym zakresie wiadomości i umiejętności określone programem nauczania (mogą wystąpić nieznaczne braki), rozumie prawa fizyczne i operuje pojęciami, 18

rozumie związki między wielkościami fizycznymi i ich jednostkami oraz próbuje je przekształcać, sporządza wykresy, podejmuje próby wyprowadzania wzorów, rozumie i opisuje zjawiska fizyczne, przekształca proste wzory i jednostki fizyczne, rozwiązuje typowe zadania rachunkowe i problemowe, wykonuje konkretne obliczenia, również na podstawie wykresu (przy ewentualnej niewielkiej pomocy nauczyciela), potrafi sporządzić wykres, sprostał wymaganiom na niższe oceny. d) Ocenę dostateczną otrzymuje uczeń, który: opanował w podstawowym zakresie wiadomości i umiejętności określone programem nauczania (występują tu jednak braki), stosuje wiadomości do rozwiązywania zadań i problemów z pomocą nauczyciela, zna prawa i wielkości fizyczne, podaje zależności występujące między podstawowymi wielkościami fizycznymi, opisuje proste zjawiska fizyczne, ilustruje zagadnienia na rysunku, umieszcza wyniki w tabelce, podaje podstawowe wzory, podstawia dane do wzoru i wykonuje obliczenia, stosuje prawidłowe jednostki, udziela poprawnej odpowiedzi do zadania, podaje definicje wielkości fizycznych związanych z zadaniem, 19

językiem przedmiotu posługuje się z usterkami, sprostał wymaganiom na niższą ocenę. e) Ocenę dopuszczającą otrzymuje uczeń, który: ma braki w wiadomościach i umiejętnościach określonych programem, ale braki te nie przekreślają możliwości dalszego kształcenia, zna podstawowe prawa, wielkości fizyczne i jednostki, podaje przykłady zjawisk fizycznych z życia, rozwiązuje bardzo proste zadania i problemy przy wydatnej pomocy nauczyciela, potrafi wyszukać w zadaniu wielkości dane i szukane i zapisać je za pomocą symboli, językiem przedmiotu posługuje się nieporadnie, prowadzi systematycznie i starannie zeszyt przedmiotowy. f) Ocenę niedostateczną otrzymuje uczeń, który: nie opanował tych wiadomości i umiejętności, które są niezbędne do dalszego kształcenia, nie zna podstawowych praw, pojęć i wielkości fizycznych, nie potrafi rozwiązać zadań teoretycznych lub praktycznych o elementarnym stopniu trudności, nawet z pomocą nauczyciela. Nauczyciel fizyki: Jan Kościuk: 20