Shito-ryu Karate-do Genbu-kai Polska WYMAGANIA EGZAMINACYJNE Demura-ha Shito-ryu Karate-do Genbu-kai CZĘŚĆ 1 9-7 kyu Warszawa 2009 STOPNIE SZKOLENIOWE W KARATE-DO Dawne sztuki walki znały tylko dwie rangi: mistrz i uczeń. Czasem mistrz miał pomocnika w osobie starszego ucznia. W ten sposób wykształciły się podstawowe tytuły: sensei (mistrz, nauczyciel), senpai (starszy), seito (uczeń). Jeden z pierwszych mistrzów-nauczycieli karate Shungo To-de Sakugawa (1733-1815) miał ucznia Sokona Bushi Matsumurę (1792-1887), który później został znanym mistrzem, nauczycielem kolejnych pokoleń karateka, oraz stworzył podstawy filozofii karate-do jako drogi doskonalenia sie człowieka. Filozofię tę rozwijał uczeń Matsumury Anko Itosu (1830-1915). Założyciel stylu shotokan Gichin Funakoshi zastosował (ok. 1930 roku) oznaczenia pasami: czarnym, brązowym i białym, przenosząc na teren karate to, co wcześniej wymyślił Jigoro Kano dla judo. Później wprowadzono wielostopniowy system wskazujący na zaawansowanie w sztuce walki. W tradycyjnych stylach karate-do jest to 9 stopni uczniowskich zwanych kyu oraz 10 stopni mistrzowskich - dan, przy czym stopnie powyżej 5. dan zazwyczaj nadaje się nie tylko za umiejętności techniczne, ale i za zasługi dla rozwoju karate. Korzystając ze wzorów japońskich szkół szermierki wprowadzono oznaczenia pasami: białym, żółtym, pomarańczowym, zielonym, fioletowym, brązowym (uczniowie) oraz czarnym (mistrzowie). Ponoć jeden pas - dzięki naturalnym barwnikom - dawał się farbować w takiej właśnie kolejności. Obecnie wiele szkół odeszło od powyższego wzoru. Dodano też pas niebieski. W stylu shito-ryu założonym przez mistrza Kenwę Mabuniego zachowano jednak tradycyjne barwy z rzadkim obecnie pasem fioletowym (lub purpurowym). Egzamin stanowi test - informację dla ćwiczącego o jego postępach. Nie powinien być jednak jedynym celem oraz wyrazem osobistych ambicji. "Pas, stopień - nie są ważne. Ważny jesteś Ty i Twoje umiejętności". Zapamiętajcie te słowa sensei Fumio Demury. SPOSÓB SKŁADANIA EGZAMINÓW Do egzaminu może przystąpić każdy członek klubu należącego do Genbu-kai Polska, nie zalegający ze składkami członkowskimi w swoim klubie oraz praktykujący regularnie przez odpowiedni okres. Chęć przystąpienia do egzaminu należy zgłosić swojemu instruktorowi. Egzaminy są organizowane podczas zgrupowań - seminariów i obozów (czyli 3-5 razy w roku), a wyjątkowo, na niższe stopnie - w dojo, według zasad określonych przez egzaminatora, którym może być jedynie osoba upoważniona przez prezydenta Genbu-kai mistrza Demurę. Egzaminy na
stopnie mistrzowskie przeprowadza wyłącznie osobiście mistrz Fumio Demura, dobierając sobie do komisji 1 mistrzów z wysokimi stopniami. Egzamin jest dwuczęściowy. Pierwszą część stanowi rozmowa kwalifikacyjna - egzamin teoretyczny. Odbywa się w swobodnej atmosferze, bez jakichkolwiek ceremonii. Część druga to egzamin techniczny, zdawany indywidualnie lub grupowo. Jego treść zależy wyłącznie od egzaminatora. Podany w niniejszej broszurze materiał ma charakter orientacyjny. Techniki egzaminacyjne należy wykonywać dokładnie i z maksymalną siłą (ki-me, a ostatnie w serii - ki-ai). Partnerzy powinni być tak dobrani, by nie odbiegali poziomem i warunkami fizycznymi od zdającego. Egzaminator może (choć nie musi) zażądać pokazu dowolnej formy, elementu kihon lub kumite z zakresu wymagań na dany stopień i każdy niższy stopień. Zdający i ich partnerzy wykonują kolejne komendy egzaminatora. Przy kihon egzaminator podaje nazwy technik egzaminacyjnych i odlicza ilość powtórzeń. Partnerzy - siedzą z boku. Gdy są potrzebni, wstają, wykonują ukłon do pola (shiken-jo), ukłon do egzaminatora, ukłon do zdającego i przyjmują pozycję gotowości (yoi). Zdający odwzajemnia ukłon, przyjmuje pozycję yoi i oczekuje na atak. W kihon-kumite strefę ataku podaje egzaminator, a przy egzaminach na wyższe stopnie - partner. Ataki i kontrataki wykonuje się z ki-ai. Po ostatnim starciu walczący przyjmują yoi, wymieniają ukłon, po czym partner tyłem wycofuje się poza obręb pola. Po wszystkich pokazach zdający wykonuje ukłon, przyjmuje pozycję yoi i oczekuje na wynik egzaminu. Okrzyk yame! Kończy całość egzaminu. SKRÓTY UŻYTE W TEKŚCIE zkd - zenkutsu-dachi, shd - shiko-dachi, nad neko-ashi-dachi, kkd kokutsu-dachi, md moto-dachi, nd naifanchin-dachi; Kierunki: h hidari (lewy), m migi (prawy), P - do przodu, T - do tyłu Kursywą (pochylonym drukiem) i w zwykłych nawiasach zamieszczono wyjaśnienia. Przy kumite w nawiasach umieszczono atak partnera. W razie wątpliwości należy zwrócić się do instruktora przed "szlifowaniem" wersji egzaminacyjnej. Należy pamiętać, że poznanie techniki nie oznacza gotowości do zaprezentowania jej przed egzaminatorem. Szczególną wagę przywiązujemy do kata. Formy muszą być wykonywane w poprawnych pozycjach, w odpowiednim rytmie, z siłą, szybkością, stabilnością. Dzieci poniżej lat 12 ćwiczące w grupach dziecięcych mają osobne stopnie zwane sho-kyu ( małe stopnie ). Po ukończeniu 12 lat (wyjątkowych wypadkach 10) przechodzą do grupy starszej ze stopniem wg specjalnego przelicznika. Jeśli osoba niepełnoletnia zaliczy wszystkie egzaminy uczniowskie, może przystąpić nawet do egzaminu na 1. dan, ale jego oznaczeniem będzie pas czerwony z cienką czarną linią wzdłuż. Kata obowiązujące na egzaminach. Na każdy kolejny egzamin obowiązują także wszystkie kata z poprzednich egzaminów. Na stopień 9 kyu obowiązuje forma wstępna Kihon kata Ichi. 8. kyu 7. kyu 6. kyu 5. kyu 4. kyu 3. kyu 2. kyu 1. kyu Nidan Shodan Sandan Yondan, Godan Aoyagi, Gekisai-dai Ichi Juroku, Bassai-dai, Naifanchin Shodan Matsumora Rohai, Sanchin, Jitte Jiin, Jion, Kushankudai, 1 W większości krajów, w tym w Polsce, istnieje wymóg formalny, by egzaminy na stopnie mistrzowskie były komisyjne.
CEREMONIE (shiki) Osoba zdająca jakikolwiek egzamin musi znać ceremonie, a w szczególności: pozycje ceremonialne i sposób ich zajmowania oraz ukłony. Ceremonie są częścią egzaminu. Ich nieznajomość może być podstawą jego niezaliczenia. Ukłon wysoki w pozycji heisoku-dachi Zajęcie pozycji seiza (podstawowej siedzącej) 9-7 KYU - STOPNIE NIEZAAWANSOWANE Egzaminy na stopnie niezaawansowane można składać nie częściej niż co 3 miesiące. Ten ponad 9-miesięczny okres to przede wszystkim doskonalenie postaw i technik podstawowych oraz poznanie kata z grupy. 9.KYU (pas biały z czarnymi belkami) Egzamin teoretyczny: znajomość ceremonii (znaczenie ukłonów), wiązanie pasa, składanie keiko-gi, komendy podczas treningu oraz znaczenie japońskich nazw wszystkich poznanych technik. Ceremonia (jap. shiki) służy okazaniu szacunku dla praktyki karate-do. Shomen-ni rei ukłon dla ludzi szanowanych, twórców karate, poprzedników. Sensei-ni rei ukłon dla nauczyciela Otogai-ni rei - ukłońmy się sobie nawzajem Komendy: yoi (gotowość, przyjąć pozycję gotowości) yame (koniec, stop) yasume (spocznij, rozluźnić się) hajime (czyt. hadzime, zaczynać, wykonać) mawatte (obrót w tył) Składanie krate-gi
Egzamin praktyczny: Kata Kihon-kata Ichi (Forma podstawowa Jeden) Kihon 1.Tachi-kata: heisoku-dachi (pozycja zamkniętych stóp), heiko-dachi (pozycja równoległych stóp), seiza (podstawowa pozycja siedząca), heiko-dachi/yoi-dachi (powstanie do pozycji gotowości), zenkutsu-dachi (pozycja środka ciężkości z przodu), shiko-dachi (pozycja kwadratowa). 2.Te-waza (techniki ręczne). W shiko-dachi, x 10, ostatnie w serii z ki-ai Chudan-choku-zuki (pchnięcie po linii prostej na strefę środkową), Age-uke (blok górny) Harai-uke (blok zagarniający) Yoko-uchi-uke (blok boczny do wewnątrz) Yoko-uke (blok boczny na zewnątrz) 4. Ashi-waza (kopnięcia) Mae-geri (kopnięcie w przód, w heisoku-dachi, ręce opuszczone, na przemian lewa-prawa, 2 ostatnie ki-ai. Mae-geri/Ushiro-ashi-mae-geri (kopnięcie w przód nogą zakroczną, w ZKD, ręce opuszczone), po 10 na każdą nogę, ostatnie w serii - ki-ai)
**************************************** 8. KYU (pas żółty) Egzamin teoretyczny: zasady medytacji biernej pierwszego stopnia, rozumienie pojęć karate-do, kata oraz shi-to-ryu. Zdający powinien znać dobrze Kihon-kata Ichi, Ni, San i Nidan. Medytacja bierna pierwszego stopnia polega na tym, że siedzimy w pozycji seiza, oczy mamy zamknięte, a ręce złożone w pozycji hokkai-join. Patrzymy w ciemność, koncentrując się tylko na tej jednej czynności. Karate-do (jap. droga pustych rąk) to sztuka walki rozumiana jako droga doskonalenia się poprzez uprawianie karate. Shi-to-ryu - (jap. styl mistrzów Itosu i Higashionna) styl założony przez mistrza Mabuni, będący połączeniem elementów stylu mistrza Itosu oraz stylu mistrza Higashionna, a także stylu białego żurawia (Tsuru-ho Kenpo) Egzamin praktyczny: Kata Kihon-kata 1-3, Nidan (pokój drugiego stopnia) Kihon 1. Tachi-kata: heisoku-dachi, musubi-dachi (pozycja otwartych stóp), heiko-dachi, naifanchin-dachi (pozycja trzymania gruntu lub jazdy konnej' tłumaczenie umowne), shiko-dachi, hidari-neko-ashi-dachi (lewa pozycja kociej łapy), migi-neko-ashi-dachi (prawa pozycja kociej łapy), hidari-moto-dachi (lewa pozycja pół-zkd), migi-moto-dachi (prawa pozycja pół zkd), hidari-zenkutsu-dachi, migi-zenkutsu-dachi. 2. Te-waza (techniki ręczne): shuto-uke (blok krawędzią dłoni), gedan-shuto-barai (blok krawędzią dłoni na gedan). Wszystkie techniki w shiko-dachi, x 10, ostatnie w serii ki-ai. 3. Ashi-waza (techniki nożne): gedan-sokuto-geri / kansetsu-geri (kopnięcie krawędzią stopy niskie, dźwigniowe ). W miejscu w soto-hachiji-dachi na przemian lewa-prawa noga x 10, ostatnie ki-ai. Ido kihon (techniki podstawowe w przemieszczaniu) 1. Tsuki-waza (techniki uderzeń typu pchnięcie) Chudan-oi-zuki (w zkd, 5 do przodu, mawatte, 5, ostatnia technika w serii z ki-ai) 2. Uke-waza (techniki blokujące, po 5 do przodu i do tyłu, ost. - ki-ai) Age-uke (zkd) Harai-uke (jw.)
Yoko-uchi-uke (jw.) Yoko-uke (jw.) Shuto-uke (nad i jw.) 3. Keri-waza (techniki kopnięć) Mae-geri (kopnięcie w przód, w zkd, 5 kroków do przodu, mawatte, 5) Ni-ren-mae-geri (dwukrotne mae-geri, w zkd kin-geri, jodan-mae-geri w dwóch krokach, ostatnie w serii ki-ai) Kumite (dosł. spotkanie rąk, walka sparringowa) Zdający wykonuje zarówno ataki, jak i techniki obronne. Partner atakuje pierwszy z pozycji lewej zkd. Potem zdający. Następnie partner z pozycji prawej i znów zdający. Wszystkie kontrataki wykonywane są z ki-ai (okrzyk). Sanbon-kumite (potrójne kumite (3x jodan-oi-zuki) - 3 x age-uke, po ostatnim bloku chudan-gyaku-zuki (3x chudan-oi-zuki) - 3 x harai-uke, chudan-gyaku-zuki (3x chudan-oi-zuki) 3 x yoko-uchi-uke, jodan-gyaku-zuki ****************************** 7. KYU (pas pomarańczowy) Egzamin teoretyczny: właściwa odległość w walce (ma-ai), dostosowanie technik do odległości, dojo kun po polsku, interpretacja 1-2 (bunkai). Ma-ai odległość właściwa w starciu, umożliwia zadanie ciosu. Trzy odległości: długa (stosujemy kopnięcia stopą), średnia (techniki dłońmi), krótka (techniki kolanami i łokciami) Dojo kun (przyrzeczenie dojo): 1. Okazujmy uprzejmość w zachowaniu 2. Miejmy poczucie sprawiedliwości 3. Bądźmy odpowiedzialni w słowach i czynach 4. Okazujmy szacunek jeden drugiemu 5. Nie stracimy ducha na drodze doskonalenia Egzamin praktyczny: Kata: Kihon-kata 4, Shodan (pokój pierwszego stopnia). Kihon 1.Tachi-kata: okinawa-kokutsu-dachi (pozycja okinawańska środka ciężkości z tyłu), han-kokutsu-dachi (pół kkd), sagi-ashi-dachi (pozycja nogi czapli), kosa-dachi (pozycja skrzyżowana). 2. Te-waza: hon-shuto-uchi (uderzenie krawędzią dłoni), yoko-kentsui-uchi (uderzenie pięścią-młotem w bok). W miejscu w heiko-dachi x 10, ostatnie w serii z ki-ai
3. Ashi-waza: sokuto-yoko-geri (kopnięcie boczne krawędzią stopy) w heisoku-dachi, po 5 na jedną nogę. mikazuki-geri/ sokutei-mawashi-uke (kopnięcie półksiężycowe, blok okrężny wewnętrzną częścią stopy) w moto-dachi, po 5 na jedną nogę. Ido kihon 1. Kogeki-waza Gyaku-zuki (uderzenie odwrotne, zkd, po 5 P-T) Sanbon-zuki (potrójne uderzenie, zkd, po 5 jw.) 2. Uke-waza (blok + kontratak, po 5 kroków oi-ashi/suri-ashi do przodu i w tył, ostatni kontratak w serii z ki-ai) Age-uke / gyaku-zuki (zkd) Yoko-uke / gyaku-zuki (jw.) Yoko-uchi-uke / gyaku-zuki (jw.) Harai-uke / gyaku-zuki (jw.) Ni-no-ude-uke (nad) / gyaku-zuki (zkd) Shuto-uke (nad) / nukite-zuki (zkd) Hiji-sasae-uke (blok ze wzmocnieniem łokcia, bez kontrataku, zkd) 3. Keri-waza Ni-ren-mae-geri (jak na poprzedni stopień) Mae-geri / oi-zuki (zkd, x5 do przodu, mawatte, x5 mawatte) Sokuto-yoko-geri (shd, chidori-ashi P, 3x, mawatte, 3x, ostatnie w serii ki-ai) Kumite 1.Sanbon-kumite (jodan, chudan, chudan tsuki) - age-uke, harai-uke, yoko-uchi-uke, gyaku-zuki (jodan, chudan, mae-geri) age-uke, yoko-uchi-uke, ni-no-uke 2. Ippon-kihon-kumite (walka ustalona, atak i kontratak ki-ai) (jodan oi-zuki) - age-uke, gyaku-zuki (chudan oi-zuki) - yoko-uchi-uke, jodan-zuki (chudan oi-zuki) - yoko-uke, gyaku-zuki (mae-geri) harai-uke (gedan-barai), gyaku-zuki 3. Bunkai (interpretacja zastosowania technik kata) wybrana jedna sytuacja z kata Nidan (zdający wykonuje tylko techniki z kata, partner atakuje) ******************************************************* Materiał szkoleniowy Shito-ryu Karate-do Genbu-kai Polska Kopiowanie i rozpowszechnianie bez zezwolenia Głównego Instruktora ZABRONIONE