KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 12.1.2018r. COM(2018) 17 final SPRAWOZDANIE KOMISJI DLA RADY dotyczące dyrektywy 2011/64/UE w sprawie struktury oraz stawek akcyzy stosowanych do wyrobów tytoniowych PL PL
Spis treści 1) Wprowadzenie... 2 2) Informacje ogólne... 2 3) Zagadnienia i wnioski... 3 a) Ujednolicenie opodatkowania nowatorskich produktów, takich jak e-papierosy, na poziomie UE 3 b) Nielegalny obrót surowcem tytoniowym... 4 c) Zastępowanie papierosów tanimi cygaretkami w związku z opodatkowaniem... 5 d) Zastępowanie papierosów drobno krojonym tytoniem w związku z opodatkowaniem... 6 e) Nielegalny obrót tytoniem do fajek wodnych... 6 f) Minimalna stawka akcyzy na papierosy... 7 4) Wnioski i dalsze działania... 7 1
1) Wprowadzenie Dnia 8 marca 2016 r. Rada (ECOFIN) wezwała Komisję Europejską do przeprowadzenia badań koniecznych do przedstawienia wniosku ustawodawczego w sprawie przeglądu dyrektywy 2011/64/UE z dnia 21 lipca 2011 r. w sprawie struktury oraz stawek akcyzy stosowanych do wyrobów tytoniowych 12. W przypadku gdyby Komisja zdecydowała się nie przedkładać takiego wniosku, Rada poprosiła o uzasadnienie takiej decyzji. W niniejszym sprawozdaniu przedstawiono wyniki oraz wnioski płynące z zewnętrznego badania na ten temat oraz wskazano przyczyny, dla których Komisja zdecydowała nie przedstawiać na chwilę obecną wniosku w sprawie przeglądu dyrektywy 2011/64/UE 3. 2) Informacje ogólne W dyrektywie Rady 2011/64/UE określono jednolite unijne zasady dotyczące struktury oraz stawek akcyzy stosowanych do wyrobów tytoniowych. W szczególności w dyrektywie określono i sklasyfikowano różne wyroby tytoniowe objęte dyrektywą stosownie do ich cech. W dyrektywie określono również strukturę podatku akcyzowego nakładanego na różne rodzaje produktów. Uznano, że dyrektywa ta wymaga oceny w ramach komisyjnego programu sprawności i wydajności regulacyjnej (REFIT) 4. Zewnętrzną ocenę dyrektywy zakończono w 2014 r., a w 2015 r. przedstawiono sprawozdanie Komisji zawierające wyniki i wnioski płynące z oceny 5. Sprawozdanie zostało omówione przez przedstawicieli państw członkowskich na forum Rady (ECOFIN), a dnia 8 marca 2016 r. przyjęto konkluzje dotyczące przyszłych działań w tym zakresie. W celu spełnienia życzenia Rady zawartego w konkluzjach Komisja przystąpiła do opracowania oceny skutków i zaangażowała zewnętrznego konsultanta na potrzeby przeprowadzenia badania. Celem badania było wniesienie wkładu w ocenę skutków dotyczącą możliwego przeglądu dyrektywy 2011/64/UE. Analizowano zagadnienia wskazane w procesie oceny przeprowadzonej w 2014 r. 1 Konkluzje Rady w sprawie struktury i stawek akcyzy stosowanych do wyrobów tytoniowych, 8 marca 2016 r. http://www.consilium.europa.eu/pl/press/press-releases/2016/03/08-ecofin-conclusions-structure-ratesmanufactured-tobacco/ 2 Dyrektywa Rady 2011/64/UE z dnia 21 czerwca 2011 r. w sprawie struktury oraz stawek akcyzy stosowanych do wyrobów tytoniowych. 3 Badanie zewnętrzne opublikowano na stronie internetowej Dyrekcji Generalnej ds. Podatków i Unii Celnej: https://ec.europa.eu/taxation_customs/publications/studies-made-commission_en 4 REFIT jest programem służącym do przeglądu ogółu aktów prawnych UE w celu określenia obciążeń, niespójności, luk lub nieskutecznych środków oraz w celu przedstawienia koniecznych wniosków wynikających z ustaleń przeglądu. 5 TAXUD/2012/DE/341, Szczegółowa umowa nr 4 w ramach umowy ramowej; TAXUD/2012/CC116, Badanie dotyczące wyceny i zmniejszania kosztów administracyjnych dla podmiotów gospodarczych i organów podatkowych oraz uzyskania jednocześnie wyższego poziomu przestrzegania przepisów i bezpieczeństwa w ramach nakładania podatku akcyzowego na wyroby tytoniowe; COM(2015) 621 final, SPRAWOZDANIE KOMISJI DLA RADY w sprawie oceny REFIT dyrektywy 2011/64/UE oraz struktury i stawek akcyzy stosowanych do wyrobów tytoniowych. 2
3) Zagadnienia i wnioski W przeprowadzonym przez zewnętrznego eksperta badaniu dotyczącym możliwego przeglądu dyrektywy 2011/64/UE skupiono się na sześciu obszarach. Poniżej przedstawiono podsumowanie przeanalizowanych zagadnień oraz wniosków płynących z badania zewnętrznego. a) Ujednolicenie opodatkowania nowatorskich produktów, takich jak e- papierosy, na poziomie UE E-papierosy E-papierosy nie są obecnie objęte zakresem dyrektywy w sprawie podatku akcyzowego od wyrobów tytoniowych. Państwa członkowskie mogą stosować do e-papierosów dowolne stawki podatku krajowego zgodnie z własnymi zasadami. Jak dotąd dziewięć państw członkowskich opodatkowało e- papierosy zgodnie z przepisami krajowymi, a w kilku innych takie rozwiązanie jest rozważane 6. Różne traktowanie podatkowe produktów może zakłócać funkcjonowanie rynku wewnętrznego. Z badania wynika, że informacje dostępne na temat e-papierosów są ograniczone, a zatem trudno było wyciągać wnioski na temat zmian na rynku w przyszłości. Co więcej, opinie dotyczące możliwego wpływu e-papierosów na zdrowie, a co za tym idzie ich odpowiedniego opodatkowania, są bardzo rozbieżne. Z punktu widzenia ochrony zdrowia należy zatem przyjąć ostrożne podejście do ewentualnego ujednoliconego opodatkowania e-papierosów. Hipotetyczne straty wpływów z podatku akcyzowego powodowane przez zastąpienie tradycyjnych papierosów produktami nowatorskimi, takimi jak e-papierosy, szacuje się na poniżej 2,5 % (2 mld EUR) całkowitych przychodów z akcyzy na papierosy. Dodatnia stawka podatkowa może przełożyć się na wpływy do budżetów państw członkowskich na poziomie 0,3 0,5 mld EUR, choć można się spodziewać trudności z egzekwowaniem prawa. Do danych tych należy podchodzić z wielką ostrożnością, ponieważ nieznane są jeszcze wszystkie konsekwencje zapisów dyrektywy w sprawie wyrobów tytoniowych, która weszła w życie dnia 20 maja 2016 r. szczególnie jeżeli chodzi o niewielkich producentów 7. Dyrektywa w sprawie wyrobów tytoniowych obejmuje szerszą gamę produktów niż dyrektywa 2011/64/UE w tym bezdymne wyroby tytoniowe, wyroby ziołowe do palenia, a szczególnie e-papierosy i pojemniki do ich ponownego napełniania. W dyrektywie w sprawie wyrobów tytoniowych wprowadzono m.in. szczególne wymogi dotyczące pakowania, etykietowania, bezpieczeństwa, monitorowania oraz sprawozdawczości w zakresie e-papierosów. Komisja przychyla się do zawartego w badaniu zewnętrznym zalecenia dotyczącego przyjęcia wieloetapowego podejścia, którego początkiem ma być zbieranie odpowiednich danych pozwalających zapełnić luki informacyjne. Tworzenie rzetelnej bazy informacji lub dowodów jest ważnym elementem lepszego kształtowania polityki. Obecnie dostępne dane nie dostarczają wystarczających dowodów przemawiających na korzyść propozycji jednolitego podejścia do opodatkowania e-papierosów. Komisja spodziewa się większej dostępności danych w związku z obowiązkami wynikającymi z art. 20 6 Włochy, Portugalia, Rumunia, Słowenia, Łotwa, Węgry, Finlandia, Grecja i Chorwacja. 7 DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2014/40/UE z dnia 3 kwietnia 2014 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich w sprawie produkcji, prezentowania i sprzedaży wyrobów tytoniowych i powiązanych wyrobów oraz uchylająca dyrektywę 2001/37/WE. 3
dyrektywy w sprawie wyrobów tytoniowych, a co za tym idzie zdecydowała się ponownie przyjrzeć tej kwestii w kontekście oceny REFIT oraz kolejnego okresowego sprawozdania dotyczącego opodatkowania wyrobów tytoniowych, które ma się ukazać w 2019 r. zgodnie z postanowieniami art. 19 dyrektywy 2011/64/UE. Można się spodziewać, że do tego czasu jaśniejsze staną się skutki wymogów nałożonych na rynek e-papierosów na mocy dyrektywy w sprawie wyrobów tytoniowych. Wyroby tytoniowe podgrzewane, ale nie palone W badaniu wykazano, że do 2016 r. wyroby tytoniowe podgrzewane, ale nie palone zostały na szeroką skalę wprowadzane na rynek tylko w nielicznych państwach członkowskich. Obecnie w państwach członkowskich przyjmuje się różne podejścia do opodatkowania takich wyrobów może to być opodatkowanie taką samą stawką jak wyroby tytoniowe do palenia na mocy obecnie obowiązującej dyrektywy (Chorwacja, Niemcy, Grecja, Łotwa, Niderlandy, Słowacja, Słowenia, Rumunia i Zjednoczone Królestwo) lub inną stawką podatkową przyjętą na poziomie krajowym (Włochy, Portugalia, Węgry). Różne opodatkowanie może potencjalnie zakłócać funkcjonowanie rynku wewnętrznego. W wielu państwach członkowskich nie podjęto ponadto decyzji co do stosownego reżimu podatkowego po prostu dlatego, że produktów takich nie sprzedaje się na danym rynku. Wyroby tytoniowe podgrzewane, ale nie palone są obecnie używane przez mniej niż pół miliona osób w UE, a zjawisko zastępowania tradycyjnych wyrobów tytoniowych przez te produkty jest marginalne. Komisja uważa, że biorąc pod uwagę nowatorstwo i zmieniający się charakter rynku, na tym etapie bardzo trudno byłoby opracować jednolitą bezpośrednią definicję takich produktów w ich obecnej formie oraz uwzględniającą możliwe przyszłe zmiany. Niektóre takie produkty są już pośrednio objęte zakresem dyrektywy, jako że zawierają tytoń. Według Komisji jednym z możliwych podejść do takich produktów byłoby ich opodatkowanie taką samą stawką podatku, jak wyrobów tytoniowych do palenia zgodnie z dyrektywą. Komisja postanowiła także to zagadnienie rozpatrzyć ponownie w ramach kolejnej oceny REFIT oraz sprawozdania dotyczącego opodatkowania wyrobów tytoniowych wymaganego zgodnie z art. 19 dyrektywy 2011/64/UE. b) Nielegalny obrót surowcem tytoniowym Surowiec tytoniowy nie jest obecnie zaliczany do grupy produktów objętych podatkiem akcyzowym zgodnie z definicją zawartą w dyrektywie 2011/64/UE. W ramach oceny przeprowadzonej w 2014 r. stwierdzono, że surowiec tytoniowy przekierowywany jest do nielegalnych kanałów dystrybucji. Dzieje się tak dlatego, że nielegalny obrót surowcem tytoniowym może być prostszy niż gotowymi wyrobami tytoniowymi, ponieważ narzędzi monitorowania takich jak system przemieszczania wyrobów akcyzowych EMCS (Excise Movement and Control System) nie stosuje się do monitorowania przepływu surowca tytoniowego. Wielkość nielegalnego handlu surowcem tytoniowym szacuje się na ok. 10 000 ton rocznie, co stanowi około 1 % rynku surowca tytoniowego w UE. Jeżeli z takiej ilości surowca tytoniowego wyprodukowane zostałyby papierosy, mogłoby to przełożyć się na straty 4
podatkowe o wartości od 1 do 2 mld EUR, co stanowiłoby od 1,6 do 2,7 % obecnych wpływów z obrotu papierosami. Ujęcie surowca tytoniowego w grupie wyrobów akcyzowych poprawiłoby kontrolę, ale także wiązałoby się z kosztami administracyjnymi i kosztami zapewnienia zgodności dla wszystkich legalnie działających na tym polu podmiotów. Koszty te są wysokie w stosunku do wartości produkcji; stanowią około 35 % ceny rynkowej surowca tytoniowego w UE. W porównaniu do całego unijnego rynku surowca tytoniowego, koszty te stanowiłyby około 8 % jego wartości. Doprowadziłoby to do utraty konkurencyjności tytoniu uprawianego w UE w porównaniu do tytoniu przywożonego. Koszty regulacyjne obejmują utworzenie i otrzymanie zezwolenia na prowadzenie składu celnego oraz organizację i obrót towarem w ramach systemu EMCS. Dałoby to przewagę plantatorom i pierwszym przetwórcom spoza UE, jako że nie musieliby oni ponosić tych kosztów, ale mogliby w dalszym ciągu prowadzić wywóz tytoniu (surowca tytoniowego) do UE. Ponadto wysokość utraconych wpływów podatkowych, które można byłoby odzyskać w wyniku monitorowania EMCS, raczej nie przekroczy kwoty kosztów administracyjnych i zapewnienia zgodności ponoszonych przez przedsiębiorców oraz, w mniejszym zakresie, przez organy publiczne. Komisja przychyliłaby się zatem do zalecenia wynikającego z badania zewnętrznego, zgodnie z którym ujęcie surowca tytoniowego w grupie wyrobów akcyzowych miałoby charakter nieproporcjonalny, a podobne korzyści można osiągnąć niższym kosztem, wprowadzając jednolite ramy regulacyjne dla plantatorów i pierwszych przetwórców w UE. W niektórych państwach członkowskich wprowadzono już krajowe ramy regulacyjne, zgodnie z którymi przedsiębiorcy zobowiązani są do rejestrowania i ewidencjonowania zapasów oraz przepływów surowca tytoniowego. c) Zastępowanie papierosów tanimi cygaretkami w związku z opodatkowaniem Minimalna stawka akcyzy na produkty z kategorii cygara i cygaretki jest niższa niż w przypadku papierosów. Produkty z pogranicza kategorii cygaretki mają cechy charakterystyczne podobne do papierosów, ale mogą być sprzedawane po niższej cenie, ponieważ traktowane są jako cygaretki i stosuje się do nich korzystniejsze opodatkowanie. Tego rodzaju graniczne produkty mogą prowadzić do zmniejszenia przychodów, zakłócenia konkurencji i podważenia polityk w sprawie ograniczenia użycia tytoniu. W ramach badania wykazano jednak, że spowodowane opodatkowaniem zastępowanie papierosów wyrobami z pogranicza kategorii cygaretki zostało znacznie ograniczone ze względu na wejście w życie od dnia 1 stycznia 2015 r. zmienionej definicji kategorii cygara i cygaretki w dyrektywie oraz na przyjęcie w związku z tym przez państwa członkowskie odpowiednich struktur podatkowych 8. Komisja popiera zatem zalecenie sformułowane w ramach zewnętrznego badania, zgodnie z którym brak jest poważnego uzasadnienia dla dalszych działań w tym zakresie na poziomie UE. Co więcej, 8 Zob. również: odstępstwo dla Niemiec i Węgier do dnia 31 grudnia 2014 r. zgodnie z art. 4 ust. 2 dyrektywy 2011/64/UE. 5
dyrektywa pozwala państwom członkowskim opracować strukturę podatkową ograniczającą atrakcyjność tanich cygaretek, które stanowią konkurencję dla papierosów. Państwa członkowskie mogłyby na przykład wprowadzić lub zwiększyć konkretne podatki lub minimalną stawkę akcyzy dla tej kategorii wyrobów. d) Zastępowanie papierosów drobno krojonym tytoniem w związku z opodatkowaniem Minimalna stawka akcyzy naliczana od drobno krojonego tytoniu jest niższa niż w przypadku papierosów. Różnica w poziomie opodatkowania może być zachętą do zastępowania papierosów drobno krojonym tytoniem, co może z kolei prowadzić do utraty wpływów podatkowych i podważać polityki w zakresie ograniczania użycia tytoniu. Jak wskazano w motywach do dyrektywy 2011/64/UE, pożądane byłoby zbliżenie minimalnych stawek opodatkowania drobno krojonego tytoniu do minimalnych stawek na papierosy, biorąc pod uwagę konkurencję i jednakową szkodliwość obu wyrobów. Drobno krojony tytoń jest generalnie substytutem papierosów i obecnie stanowi prawie 20 % całkowitej konsumpcji tytoniu. Zgodnie z dyrektywą w latach 2018 2020 przewiduje się dalsze stopniowe zwiększanie stawek opodatkowania drobno krojonego tytoniu, tak aby zbliżyć ogólne stawki minimalne do tych stosowanych w przypadku papierosów. Rynek drobno krojonego tytoniu w UE przeżywał gwałtowny rozwój w latach 2006 2012, po czym w latach 2013 2016 ustabilizował się ze względu na korektę polityk podatkowych oraz nasycenie rynku. W badaniu rozważono różnorakie scenariusze mogące ograniczać atrakcyjność zastępowania jednego wyrobu drugim. Skutki są bardzo różne, w zależności od scenariusza i państwa członkowskiego. Biorąc pod uwagę duży udział MŚP w rynku drobno krojonego tytoniu, jego skurczenie się miałoby proporcjonalnie większy wpływ na MŚP niż na duże koncerny tytoniowe. W większości państw członkowskich drobno krojony tytoń jest już opodatkowany dużo powyżej stawek minimalnych. Zmiana tych minimalnych stawek miałaby zatem niewielki efekt, szczególnie zważywszy, że w niektórych przypadkach stawki podatkowe stosowane do drobno krojonego tytoniu i papierosów zostały już wzajemnie dostosowane. Większego wpływu można byłoby oczekiwać w przypadku, gdyby państwa członkowskie na stałe powiązały opodatkowanie drobno krojonego tytoniu z papierosami. Należy przy tym zauważyć, że dyrektywa nie zabrania państwom członkowskim dopasowywania stawek podatkowych na papierosy i drobno krojony tytoń ani wiązania ich ze sobą na stałe. Dyrektywa nie zawiera rozstrzygających zapisów w tym zakresie, co oznacza, że państwa członkowskie mogą same zdecydować o odpowiednich środkach dotyczących zastępowania papierosów drobno krojonym tytoniem. W obliczu dowolności pozostawianej przez dyrektywę państwom członkowskim oraz wyraźnej stabilizacji rynku, Komisja uważa że zgodnie z wnioskami płynącymi z zewnętrznego badania dalsze działania w tym zakresie na poziomie UE nie stanowiłyby istotnej wartości dodanej. e) Nielegalny obrót tytoniem do fajek wodnych Tytoń do fajek wodnych jest obecnie zgodnie z dyrektywą 2011/64/UE klasyfikowany jako inny tytoń do palenia. Wydaje się, że tytoń do fajek wodnych jest przedmiotem intensywnego nielegalnego 6
obrotu. Dane dotyczące tytoniu do fajek wodnych są niepełne, ale wydaje się, że większość takich wyrobów pochodzi z przywozu. Ogólne użycie w UE szacuje się na ilość 5 000 ton rocznie, z czego od dwóch trzecich nie jest odprowadzane cło. Choć proporcjonalnie wielkość konsumpcji jest znaczna, tytoń do fajek wodnych pozostaje w wartościach bezwzględnych produktem niszowym w porównaniu do innych wyrobów. Stworzenie osobnej kategorii pozwoliłoby państwom członkowskim opodatkować tytoń do fajek wodnych inną stawką niż inny tytoń do palenia. Choć osobna kategoria dla tytoniu do fajek wodnych oraz niższa, dostosowana stawka mogłyby korzystnie ograniczyć atrakcyjność nielegalnego obrotu tym wyrobem, korzystniejsze stawki podatkowe mogłyby jednak sprzyjać powstawaniu kolejnych produktów z pogranicza kategorii. Zgodnie z wnioskami płynącymi z badania zewnętrznego Komisja uważa, że dostępne dane są zbyt ograniczone i zbyt mało wiarygodne, by uzasadnić na chwilę obecną szeroko zakrojoną reformę podatkową, obejmującą takie środki jak stworzenie osobnej kategorii dla tytoniu do fajek wodnych. f) Minimalna stawka akcyzy na papierosy Zgodnie z dyrektywą państwa członkowskie mają prawo wyznaczyć minimalny próg dla opodatkowania, czyli tzw. minimalny podatek akcyzowy, pod warunkiem zachowania ogólnej struktury mieszanej. W dyrektywie nie określono żadnej konkretnej metody obliczania tej minimalnego podatku akcyzowego. Jednak zarówno przedsiębiorcy podlegający opodatkowaniu akcyzą, jak i przedstawiciele organów podatkowych twierdzili w ramach badania, że minimalny podatek akcyzowy dobrze się sprawdza. Przestrzeń pozostawiona w dyrektywie na zastosowanie zawartych w niej zasad jest doceniania przez państwa członkowskie, ponieważ zwiększa ona ich elastyczność w osiąganiu celów związanych z minimalnym podatkiem akcyzowym. Zarazem, w świetle różnych terminów technicznych zastosowanych w dyrektywie, które mogą prowadzić do pomyłek dotyczących obliczania minimalnego podatku akcyzowego, konieczne może być podanie stosownych wyjaśnień, aby umożliwić państwom członkowskim skuteczniejsze wykorzystanie tego zapisu przeciwko papierosom o niskiej cenie. 4) Wnioski i dalsze działania Komisja wyjaśniła w niniejszym sprawozdaniu, dlaczego w 2017 r. nie zostanie przedstawiony wniosek w sprawie przeglądu lub zmiany dyrektywy 2011/64/UE. Główne powody to brak danych koniecznych do przygotowania propozycji jednolitego opodatkowania e-papierosów oraz fakt, że pewne kwestie zarysowane w ocenie z 2014 r. zostały od tamtego czasu rozwiązane na poziomie krajowym lub uzgodnione. Kwestia zasadności proponowania jednolitej osobnej kategorii dla e- papierosów i wyrobów tytoniowych podgrzewanych, ale nie palonych zostanie ponownie rozważona w kontekście kolejnej oceny REFIT oraz sprawozdania dotyczącego dyrektywy, które ma zostać sporządzone w 2019 r. Ocena REFIT obejmie nierozwiązane kwestie, które nie zostały całkowicie rozstrzygnięte w badaniu zewnętrznym, w tym e-papierosy oraz wyroby tytoniowe podgrzewane, ale nie palone. Można oczekiwać, że zwiększy się dostępność informacji z różnych źródeł, w tym m.in. w związku z obowiązkiem sprawozdawczym przewidzianym w art. 20 dyrektywy w sprawie wyrobów 7
tytoniowych. Komisja będzie zatem w dalszym ciągu monitorować rozwój sytuacji związanej z e- papierosami i wyrobami tytoniowymi podgrzewanymi, ale nie palonymi. Komisja uważa wreszcie, że przegląd stawek minimalnych stosowanych zgodnie z dyrektywą powinien być przeprowadzony równolegle do oceny REFIT. Zgodnie z art. 19 ust. 1 dyrektywy 2011/64/UE co cztery lata Komisja zobowiązana jest do przedłożenia sprawozdania dotyczącego stawek i struktury akcyzy określonych w tej dyrektywie. Ostatnie sprawozdanie przedłożono w 2015 r., a kolejne ma być przedstawione w 2019 r. W ramach ostatniej oceny zakończonej w 2014 r. nie analizowano stawek minimalnych, ponieważ nie zakończyły się jeszcze niektóre okresy przejściowe i nie wszystkie podwyżki weszły w życie. Obecnie prawie wszystkie państwa członkowskie z wyjątkiem Bułgarii, Węgier i Rumunii osiągnęły ogólny poziom stawek minimalnych. W 2019 r., kiedy opublikowane zostanie kolejne sprawozdanie i rozpoczęty zostanie ewentualny przegląd, upłynie prawie 10 lat od zatwierdzenia obecnych stawek minimalnych, do których nie stosowano w tym okresie żadnych korekt uwzględniających skutki inflacji. W załączniku do konkluzji Rady z dnia 8 marca 2016 r. pięć państw członkowskich przychyliło się do wniosku, że niezwłocznie należy rozpocząć prace nad przyszłym przeglądem stawek minimalnych 9. Ponadto, biorąc pod uwagę poważny negatywny wpływ wyrobów tytoniowych na zdrowie, należy uwzględnić, że zgodnie z art. 168 Traktatu o funkcjonowaniu UE wymagany jest wysoki poziom ochrony zdrowia publicznego oraz że UE jest stroną ramowej konwencji o ograniczeniu użycia tytoniu (FCTC). Z powyższych względów Komisja uważa obecnie, że ocena konieczności zwiększenia stawek minimalnych powinna być przeprowadzona równolegle do oceny REFIT. Komisja rozpocznie zatem ocenę stawek minimalnych w 2018 r. 9 Austria, Irlandia, Finlandia, Francja i Szwecja. 8