PIELĘGNIARSTWO DIABETOLOGICZNE TEST NR 030810 GRUPA 1 Działaniem celowym w profilaktyce cukrzycy typu 2 jest: A. zmniejszenie zapadalności na cukrzycę wśród osób predysponowanych lub o zwiększonym ryzyku zachorowania, B. jak najszybsze wykrycie choroby, C. zapobieganie powikłaniom związanym z chorobą podstawową, D. tylko wczesne wykrywanie choroby. Współpraca stowarzyszeń diabetologicznych z ambulatoryjną opieką diabetologiczną w realizacji działań w zakresie profilaktyki cukrzycy powinna przejawiać się w: A. organizowaniu wspólnych badań rodzin ludzi z cukrzycą i tzw. grup ryzyka, wspólnym pozyskiwaniu środków na badania profilaktyczne oraz akcjach informacyjnych, B. wspólnym organizowaniu wypoczynku, rozprowadzaniu tanich glukometrów, pasków testowych, C. edukowaniu środowiskowym i przeciwdziałaniu izolacji socjalnej ludzi z cukrzycą, D. tworzeniu wspólnych informatorów i lokalnych telefonów zaufania. Które z wymienionych czynników są strategiczne przy ocenie kosztów leczenia osób chorych na cukrzycę? A. ograniczenie liczby wizyt w poradni diabetologicznej, B. edukacja w kierunku zapobiegania powikłaniom w cukrzycy, C. zmniejszenie częstości badania hemoglobiny glikowanej, D. instruktaż w zakresie podawania insuliny, czas przeznaczony na dostarczanie materiałów edukacyjnych o cukrzycy. Kto powinien uczestniczyć w zespole medycznym, który będzie opiekował się chorym na cukrzycę? A. lekarz diabetolog, pielęgniarka dyplomowana, psycholog, B. lekarz medycyny, pielęgniarka dyplomowana, konsultanci innych specjalności, C. lekarz diabetolog, pielęgniarka diabetologiczna, dietetyk, psycholog,
D. lekarz pediatra, pielęgniarka diabetologiczna, dietetyk.
Jakie zadania terapeutyczne powinna podjąć pielęgniarka w pracy z osobami z cukrzycą i ich rodzinami? A. przygotowanie przez edukację grupową do kierowania chorobą po opuszczeniu szpitala, B. przygotowanie standardu postępowania pielęgnacyjnego w zapobieganiu powikłaniom stopy cukrzycowej, C. edukacja w kierunku zapobiegania innym chorobom, D. narzucenie pewnych reguł, do których pacjenci i ich rodziny powinni się dostosować. Które z wymienionych dokumentów stanowią podstawę do opracowania programów profilaktycznych w obszarze diabetologii? A. Ustawa o Zawodach Pielęgniarki i Położnej; Ustawa o Zawodzie Lekarza, B. Narodowy Program Zdrowia, C. Standard kwalifikacji zawodowych, D. Deklaracja St. Vincent. Do grupy kosztów pośrednich ponoszonych w leczeniu cukrzycy zaliczamy: A. badania diagnostyczne, nakłady poniesione na leki, absencja w pracy, B. leczenie ambulatoryjne, leczenie szpitalne, C. koszty wcześniejszych rent i emerytur, koszty zwolnień i czasowej nieobecności w pracy, koszty opieki bezpośredniej oraz opieki w domu, D. wizyty u lekarzy różnych specjalności, nakłady poniesione na insulinoterapię, badania diagnostyczne. Jakie działania niezbędne są do uwzględnienia w procesie pielęgnowania osób chorych na cukrzycę? A. planowanie sposobów zaspakajania potrzeb, zapewnienie wykonywania zaplanowanego postępowania oraz ocena osiąganych efektów, B. pomoc pacjentowi w podejmowaniu przez niego aktywności prowadzącej do poprawy zdrowia, C. zaspokojenie indywidualnych potrzeb zdrowotnych człowieka ujmowanego jako bio-psycho-społeczna jedność, D. organizowanie wyposażenia placówki celem zapewnienia wykonania planowanych działań pielęgnacyjno-
opiekuńczych.
Do zadań poradni diabetologicznych działających na obszarze Polski należy: A. realizowanie szkoleń w zakresie samokontroli i prawidłowego stylu życia, B. podejmowanie działań zmierzających do rozwoju opieki środowiskowej, społecznej oraz prawnej uwzględniającej potrzeby chorego na cukrzycę, C. współpracowanie ze stowarzyszeniami i organizacjami działającymi na rzecz osób chorych na cukrzycę, D. wszystkie powyżej. Jakie postępowanie powinna zaproponować pielęgniarka w przypadku osoby, która podaje występowanie cukrzycy w wywiadzie rodzinnym? A. kontrolne badanie poziomu glukozy we krwi 1 raz w miesiącu, B. kontrolne badanie acetonu w moczu 1 raz w miesiącu, C. profilaktyczne badanie poziomu glukozy we krwi 1 raz w roku, D. wykonywanie badania HBA1c co pół roku. Głodzenie organizmu (skąpa ilość węglowodanów w diecie) trwa kilka tygodni. Jedynym źródłem glukozy jest wówczas: A. glikogenoliza, B. glukoneogeneza, C. tłuszcze, D. białko. Insulina jest: A. białkiem, B. węglowodanem, C. tłuszczem, D. związkiem mineralnym. Jednym z dodatkowych celów leczenia cukrzycy jest utrzymanie BMI: A. < 25 kg/m2, B. < 20 kg/m2, C. < 30 kg/m2, D. > 25 kg/m2.
Jaka grupa badań ma główne znaczenie dla ostatecznego rozpoznania cukrzycy? A. badania laboratoryjne, B. badania przedmiotowe, C. analiza informacji uzyskanych od pacjenta, D. wywiad rodzinny. Do objawów wskazujących na możliwość rozwoju cukrzycy należą: A. wzmożone pragnienie, otyłość, wielomocz, B. zmniejszenie masy ciała, wzmożone pragnienie, wielomocz, osłabienie, pojawienie się zmian ropnych na skórze oraz stanów zapalnych narządów moczowopłciowych, C. pojawienie się zmian ropnych na skórze, trudności w koncentracji uwagi, wzmożone pragnienie, D. zmniejszenie masy ciała, wzmożone pragnienie, wilczy głód, zaburzenia rytmu serca. Cukrzyca typu 2 charakteryzuje się: A. przez wiele lat może przebiegać bezobjawowo, często dotyczy osób otyłych, niekiedy u dorosłych objawia się uporczywą czyracznością, zgorzelą stopy, grzybicą, nerwobólami lub nagłymi zaburzeniami wzroku, B. początek jest burzliwy, występuje spadek masy ciała mimo nadmiernego łaknienia, wzmożone pragnienie i wielomocz, skłonność do rozwoju ketozy, ogólne osłabienie, C. przebieg jest łagodny, występuje otyłość, wzmożona diureza, D. przebieg może być ostry lub łagodny, obserwuje się liczne zmiany na skórze, zaburzenia wzroku, nadmierne łaknienie, wzmożone pragnienie i wielomocz, skłonność do ketozy. W cukrzycy typu 1 występuje uszkodzenie i zniszczenie komórek wysp trzustkowych, dlatego konieczne jest: A. leczenie dietą i lekami doustnymi hipoglikemizującymi, B. leczenie insuliną, C. leczenie insuliną do okresu remisji, następnie dietą i środkami doustnymi hipoglikemizującymi, D. redukcja masy ciała i leczenie wysiłkiem fizycznym.
Utrzymanie prawidłowego stężenia glukozy we krwi ma zasadnicze znaczenie dla zaopatrzenia w ten cukier tkanek, w których stanowi jedyne źródło energii. Do tkanek tych należą: A. mózg, krwinki, szpik kostny, B. wątroba, skóra, C. śledziona, trzustka, D. żołądek i jelita. Metoda funkcjonalnej intensywnej insulinoterapii (FIT) realizowana jest przez: A. wielokrotne wstrzyknięcia insuliny krótko lub szybkodziałającej przed głównymi posiłkami, a także podawanie insuliny bazowej 1-2 razy dziennie, B. wielokrotne wstrzyknięcia insuliny krótko lub szybkodziałającej przed głównymi posiłkami, oraz podawanie insuliny bazowej 1-2 razy dziennie; podskórną infuzję z zastosowaniem osobistej pompy, C. wstrzykiwanie mieszanek insulinowych lub analogowych 2 razy dziennie oraz dodatkowo wstrzykiwanie insuliny krótkodziałąjącej przed obiadem, D. stosowanie podskórnej infuzji z zastosowaniem osobistej pompy. U pacjenta z glikemią na czczo w zakresie 100-125 mg/dl: A. rozpoznaje się cukrzycę, B. rozpoznaje się nieprawidłową glikemię na czczo i należy wykonać doustny test tolerancji glukozy (OGTT), C. rozpoznaje się stan przedcukrzycowy i nie podejmuje się żadnych działań, D. wynik jest prawidłowy. Hipoglikemię najczęściej mogą spowodować leki doustne z grupy: A. biguanidów, B. pochodnych sulfonylomocznika, C. inhibitorów glukozydazy, D. leki doustne nie są przyczyną hipoglikemii.
Kobieta lat 35 z niewielką nadwagą zgłosiła się do pielęgniarki z prośbą o poradę. Babcia kobiety chorowała na cukrzycę. Kobieta obawia się, aby w przyszłości ona również nie zachorowała na cukrzycę. Na co pielęgniarka powinna zwrócić uwagę kobiecie, aby zmniejszyć ryzyko zachorowania? A. na utrzymanie masy ciała w normie, B. aby wykonała badanie C-peptyd, C. na unikanie infekcji, D. aby starała się utrzymać poziom cukru we krwi na czczo w granicach 69-80 mg%. Zaburzenia metaboliczne występujące w cukrzycy, to: A. u chorych na cukrzycę typu 1 - zaburzenia o podłożu immunologicznym, prowadzące do destrukcji wysepek Langerhansa, powodując niedobory insuliny, u chorych z cukrzycą typu 2- jest następstwem interakcji czynników genetycznych i środowiskowych, prowadzących do defektów sekrecji insuliny i działania insuliny, B. u chorych na cukrzycę typu 1 występują zaburzenia o podłożu immunologicznym, prowadzące do destrukcji wysepek Langerhansa, powodując niedobory insuliny, C. interakcja czynników genetycznych i środowiskowych, prowadzi do defektów sekrecji insuliny i działania insuliny, w wyniku których dochodzi do rozwoju cukrzycy typu 2, D. wszystkie prawidłowe. Glikogen jest to: A. cukier prosty, B. wielocukier, C. białko zapasowe, D. tłuszcz zapasowy. Jeden wymiennik węglowodanowy (1WW) dostarcza: A. 30 kcal, B. 35 kcal, C. 40 kcal, D. 45 kcal.
Zapotrzebowanie energetyczne u osoby z prawidłową masą ciała, wykonującej lekką pracę i codzienny niewielki wysiłek fizyczny, wynosi: A. 20 kcal/1 kg należnej masy ciała, B. 25 kcal/1kg należnej masy ciała, C. 30 kcal/1kg należnej masy ciała, D. 35 kcal/1 kg należnej masy ciała. W okresie nefropatii z objawami niewydolności nerek, leczenie dietetyczne obejmuje uzyskanie prawidłowego BMI i ograniczenie hiperfiltracji przez: A. zwiększenie podaży białka do 1 g/kg n.m.c., B. zwiększenie podaży białka ponad 1 g/kg n.m.c., C. zmniejszenie podaży białka do 0,6g/kg n.m.c., D. zmniejszenie podaży białka do 0,8 g/kg n.m.c. Indeks glikemiczny, to: A. procentowo szybkość wzrostu stężenia glukozy we krwi po spożyciu produktu zawierającego 50g węglowodanów, w stosunku do czystej glukozy, B. tempo wchłaniania się węglowodanów z przewodu pokarmowego do krwi, C. stosunek w diecie węglowodanów prostych do złożonych, D. lista produktów węglowodanowych. Przy niezaplanowanym wysiłku fizycznym, pacjent z cukrzycą typu 1 powinien: A. podać dodatkową dawkę insuliny krótkodziałajacej, B. spożyć dodatkowy posiłek składający się z wolno wchłaniających się węglowodanów, C. wypić szklankę soku owocowego, D. obserwować reakcję organizmu na wysiłek fizyczny. Przy hipoglikemii spowodowanej spożyciem większej ilości alkoholu NIE jest wskazane podanie (w warunkach pozaszpitalnych): A. glukagonu, B. soku owocowego (ok. 200ml), C. glukozy 20%, D. kroplowego wlewu z glukozy.
Błonnik pokarmowy, aby regulował pracę przewodu pokarmowego, zapobiegał zaparciom, obniżał stężenie cholesterolu w surowicy i poprawiał tolerancję glukozy, powinien być spożywany w ilości: A. 10-15 g/dobę, B. 15-20 g/dobę, C. 25-40 g/dobę, D. 45-60 g/dobę. Za wzrost cholesterolu LDL w organizmie odpowiadają: A. kwasy jednonienasycone, B. izomery trans kwasów tłuszczowych, C. kwasy wielonienasycone, D. kwasy tłuszczowe "cis". Warzywa, które można w cukrzycy spożywać bez ograniczeń to: A. brukiew, brukselka, buraki, dynia, B. fasola, kapusta biała, czerwona i włoska, marchew, pory, C. chrzan, seler, skorzonera, korzeń pietruszki, D. ogórki, sałata, rzodkiewka, szparagi. Pacjent lat 22, leczony jest metodą intensywnej insulinoterapii. Prowadzi aktywne życie. Posiłki spożywa o różnych porach. Pacjentowi zależy, aby jego poziomy cukru były zbliżone do poziomów cukru ludzi zdrowych, dlatego powinien pamiętać szczególnie o: A. dopasowaniu dawki insuliny do żywienia, B. dopasowaniu żywienia do dawki insuliny, C. zaplanowaniu odpowiedniej ilości kalorii w diecie, D. zaplanowaniu odpowiedniej ilości wymienników węglowodanowych (WW) w diecie. Jeden wymiennik białkowo-tłuszczowy (WBT), to: A. 10 g białka lub tłuszczu, B. 100 g białka, C. 100 g tłuszczu, D. 100 kcal pochodzących z białek i tłuszczów.
Produkty przeciwwskazane w diecie bezglutenowej, to: A. mąka kukurydziana, mąka ryżowa, ryż, mąka sojowa, B. proso, kasza jaglana, mąka ziemniaczana, skrobia pszenna bezglutenowa, C. mąka pszenna, mąka żytnia, płatki owsiane, jęczmień, D. kasze i mąka gryczana, kasza kukurydziana, skrobia kukurydziana. Na wyliczenie dawki insuliny okołoposiłkowej u pacjentów leczonych metodą intensywnej czynnościowej insulinoterapii, mają wpływ: A. kaloryczność posiłku i stosunek białek do węglowodanów, B. stosunek białek do tłuszczów, C. poziom glikemii przed posiłkiem, liczba WW, oraz planowany wysiłek fizyczny, D. proporcjonalne zastosowanie składników odżywczych. U chorych z cukrzycą zaleca się ograniczenie w diecie podaży soli: A. do 1,5 g/dobę, B. 5,0-6,0 g/dobę, C. 6,1-10,0 g/dobę, D. zastosowanie diety bezsolnej. Pacjent, 18-letni, chory na cukrzycę, lubi słodycze. Kupił czekoladę z napisem "dla chorych na cukrzycę". Ile pacjent może zjeść tego rodzaju czekolady? A. bez ograniczeń, ponieważ słodycze przeznaczone dla osób chorych na cukrzycę nie podnoszą poziomu cukru we krwi, B. podobną ilość czekolady jak dla ludzi zdrowych, ponieważ słodycze przeznaczone dla osób z cukrzycą są kaloryczne, C. w ogóle nie powinien zjadać żadnej czekolady, ponieważ zawiera dużo kalorii, D. może zjeść tylko jedną kostkę.
Pacjent z cukrzycą, lat 55, leczony metodą konwencjonalną, ma problem z utrzymaniem prawidłowych poziomów cukru we krwi. Aby zapobiec hipoglikemii, pacjent powinien w pierwszej kolejności: A. zmniejszać dawkę insuliny, B. zapewnić regularną podaż węglowodanów w diecie, C. unikać wysiłku fizycznego, D. spożywać więcej tłuszczów. Stężenie glukozy we krwi włośniczkowej na czczo, jest: A. takie same jak w osoczu krwi żylnej, B. około 20 mg/dl niższe niż w osoczu krwi żylnej, C. około 20 mg/dl wyższe niż w osoczu krwi żylne, D. około 30 mg/dl wyższe niż w osoczu krwi żylnej. Hipoglikemię w okresie leczenia skojarzonego leków hipoglikemizujących z akarbozą można opanować, podając: A. czystą glukozę, B. sacharozę, C. glukagon, D. sok owocowy. Stan przedcukrzycowy (prediabetes) jest to występowanie: A. nieprawidłowej glikemii na czczo (60-100 mg/dl) lub nieprawidłowej tolerancji glukozy (140-200 mg/dl), B. nieprawidłowej glikemii na czczo (60-90 mg/dl) lub nieprawidłowej tolerancji glukozy (120-180 mg/dl), C. nieprawidłowej glikemii na czczo (80-120 mg/dl) lub nieprawidłowej tolerancji glukozy (120-190 mg/dl), D. nieprawidłowej glikemii na czczo (100-125 mg/dl) lub nieprawidłowa tolerancja glukozy (140-199 mg/dl). Hipoglikemię charakteryzuje: A. krótki czas narastania objawów, skóra sucha, napięcie mięśniowe obniżone, brak zapachu acetonu z ust, B. czas narastania objawów nawet do kilku dni, skóra sucha, napięcie mięśniowe obniżone, zapach acetonu C. z ust, D. szybkie narastanie objawów, skóra wilgotna, zlana potem, napięcie mięśniowe wzmożone, brak zapachu acetonu z ust, E. nasilenie wszystkich objawów cukrzycy plus zapach
acetonu z ust.
Kobiety chorujące na cukrzycę typu 2 leczone doustnymi lekami hipoglikemizującymi przed planowaną ciążą, powinny: A. przejść na terapię insulinową, B. dokonać oceny stanu zdrowia ze szczególnym uwzględnieniem narządu wzroku, nerek, ciśnienia tętniczego, C. w przypadku wystąpienia stanów patologicznych uzyskać normalizację, natomiast podczas ciąży podlegać opiece w wysoko wyspecjalizowanym centrum, D. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe. Przeciwskazaniem względnym do wykonywania wysiłku fizycznego NIE jest: A. glikemia powyżej 250 mg/dl oraz acetonuria, B. niedokrwistość, C. nadciśnienie tętnicze powyżej 140/90 mmhg, D. otyłość. Przeciwwskazaniem do stosowania pochodnych sulfonylomocznika jest/są: A. cukrzyca typu 1, B. ciąża, C. ostry zawał mięśnia sercowego, D. wszystkie powyższe. Gdy pojawią się modzele na stopie, pacjent chorujący na cukrzycę powinien: A. wymoczyć nogi w gorącej wodzie i usunąć modzele, B. najlepiej zgłosić się do podologa, C. nałożyć maść na odciski i po kilku dniach wyciąć je, D. zetrzeć pumeksem. Istotne znaczenie w profilaktyce nefropatii ma: A. wartość ciśnienia tętniczego krwi, B. poziom immunoglobulin, C. poziom cholesterolu, D. poziom elektrolitów.
Przy owrzodzeniu neuropatycznym w zespole stopy cukrzycowej NIE zaleca się: A. odciążania chorej nogi, B. codziennej zmiany opatrunku, C. stawania na chorej nodze, D. stosowania bezuciskowych skarpetek. Modyfikując dawkę insuliny krótkodziałąjącej, u osoby stosującej intensywną funkcjonalną insulinoterapię, należy zwrócić uwagę na: A. aktualny poziom glikemii, B. wielkość i energetyczność planowanego posiłku, uwzględniając wymienniki węglowodanowe, C. wielkość i czas trwania wysiłku, D. wszystkie wymienione. Typowym rozpoznaniem kwasicy mleczanowej, jest: A. glikemia umiarkowanie podwyższona, obniżone ph <7,1 stężenie wodorowęglanów <10 mmol/l, stężenie mleczanów>5mmol/l, B. obniżenie stężenia potasu w surowicy krwi, stężenie mleczanów >5 mmol/l, glikemia uwarunkowanie podwyższona, C. stężenie mleczanów >5 mmol/l, ph>7,1 a glikemia prawidłowa, D. zwiększenie stężenia potasu, stężenie mleczanów <5 mmol/l, obniżenie ph<7,1.
Przygotowując pacjenta do doustnego testu tolerancji glukozy, pielęgniarka informuje o tym, aby: A. dzień przed badaniem zastosował dietę z ograniczeniem węglowodanów i pozostał co najmniej 8 godzin od spożycia posiłku na czczo, B. przez 3 dni przed badaniem stosował dietę z ograniczeniem węglowodanów a przed badaniem pozostał na czczo, C. przez 3 dni przed badaniem stosował zwykłą dietę (bez ograniczeń), zawierającą odpowiednią ilość węglowodanów (>150 g/dobę) i od północy przed rannym badaniem powinien powstrzymać się od spożywania posiłków i picia płynów z wyjątkiem czystej wody, D. przez jeden dzień stosował normalną dietę (bez ograniczeń) węglowodanów i co najmniej 3 godziny przed planowanym posiłkiem pozostał na czczo. Przeciwskazaniem do leczenia za pomocą leków zmniejszających insulinooporność, jest: A. hiperglikemia, B. otyłość, C. podwyższony poziom lipidów, D. okresokołooperacyjny, zastosowanie znieczulenia ogólnego. Postępowanie w okresie przed zabiegiem operacyjnym, polega na: A. przerwaniu insulinoterapii u chorych na cukrzycę typu 1 i 2, B. braku konieczności wyrównania metabolicznego, C. nie ma konieczności przeprowadzania badania poziomu cukru we krwi, D. przesunięciu planowego zabiegu, gdy cukrzyca jest niewyrównana metabolicznie. Glukagonu NIE należy podawać u następujących osób: A. charakteryzujących się zachowaniem wydzielania insuliny chorującym na cukrzycę typu 2, B. leczonych preparatami doustnymi, C. pacjentów chorujących na cukrzycę, będących w upojeniu alkoholowym, D. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe.
Glukagon można podać: A. dożylnie, B. podskórnie, C. domięśniowo, D. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe. Pacjent leczony metodą intensywnej insulinoterapii, poziom glikemii o godzinie 20.00 wyniósł 105 mg%. Przed podaniem wieczornej bazy z insuliny długodziałającej, pacjent powinien: A. spożyć co najmniej dwa wolno wchłaniające się wymienniki węglowodanowe, B. odpocząć, C. zmniejszyć dawkę insuliny bazy wieczornej, D. spożyć drugą kolację i zwiększyć dawkę bazy wieczornej. W czasie hospitalizacji w pierwszej dobie, z powodu ostrego zespołu wieńcowego (ACS), postępowanie z osobą chorą na cukrzycę, z wysokimi wartościami glikemii, polega na: A. podawaniu leków hipoglikemizujących i utrzymaniu w ciągu doby wartości glikemii do 180 mg/dl, B. podawaniu pochodnych biguanidu i utrzymaniu w ciągu doby wartości glikemii 140-160 mg/dl, C. podawaniu insuliny dożylnie i utrzymaniu w ciągu całej doby wartości glikemii nieprzekraczającej 180 mg/dl, D. podaniu insuliny podskórnie i utrzymaniu w ciągu całej doby wartości 180-200 mg/dl. Samokontroli pomiaru glikemii, należy dokonywać: A. na glukometrze, który podaje wynik badania w osoczu krwi, B. na glukometrze, który podaje wynik badania we krwi pełnej, C. kalibracja glukometru do osocza nie ma znaczenia podczas samokontroli, D. na glukometrze, który podaje wynik badania w osoczu, w przypadku używania glukometru skalibrowanego do krwi pełnej - otrzymany wynik należy pomnożyć przez 1,11 aby przeliczyć na stężenie w osoczu.
U chorych na cukrzycę, u których w ciągu 30 lat nie pojawiają się objawy nefropatii, zagrożenie wystąpienia tego powikłania: A. zwiększa się, B. nie ulega zmianie, C. zmniejsza się, D. nie występuje. Mianem mikroalbuminurii określa się wydalanie albumin z moczem, w ilości: A. <30 mg/dobę, B. >200 g/min., C. 30-300 mg/dobę, D. >300 mg/dobę. Pełny profil glikemii obejmuje pomiary: A. rano (na czczo), przed każdym głównym posiłkiem,120 minut po każdym głównym posiłku, przed snem, o godzinie 24.00, w godzinach 2.00-4.00 rano, B. rano (na czczo), 120 minut po każdym głównym posiłku, przed snem, C. 120 minut po każdym głównym posiłku, przed snem, o godzinie 24.00, w godzinach 2.00-4.00 rano, D. przed każdym posiłkiem, 90 minut po każdym głównym posiłku, przed snem, o godzinie 24.00, w godzinach 2.00-4.00 rano. Przed planowaną koronarografią wykonywaną w celach diagnostycznych bądź terapeutycznych, należy Metforminę przed zabiegiem: A. przyjąć doustnie, B. przyjąć przed i po zabiegu, C. odstawić na 12 godzin, D. odstawić na 48 godzin.
U pacjenta nieprzytomnego chorującego na cukrzycę typu 1 lub u osoby mającej zaburzenia świadomości i która nie może połykać, interwencja pielęgniarska bez zlecenia lekarza, może polegać na: A. podaniu dożylnie 20% roztworu glukozy, a następnie podłączeniu wlewu z 10% roztworu glukozy, w sytuacji trudnej z dostępem do żyły - należy podać domięśniowo lub podskórnie 1 mg glukagonu, u osób dorosłych (przy braku poprawy po 10 minutach należy powtórzyć dawkę leku), po uzyskaniu przytomności należy doustnie podać węglowodany złożone, B. podaniu dożylnie 20% roztworu glukozy, w sytuacji trudnej z dostępem do żyły - należy podać domięśniowo lub podskórnie 1 mg glukagonu, u osób dorosłych (przy braku poprawy po 10 minutach należy powtórzyć dawkę leku), po uzyskaniu przytomności należy doustnie podać węglowodany złożone, C. podaniu domięśniowo lub podskórnie 1 mg glukagonu. U osób dorosłych, przy braku poprawy po 10 minutach, należy powtórzyć dawkę leku, po uzyskaniu przytomności - doustnie podać węglowodany złożone, D. podaniu dożylnie glukozy 40%, a następnie podłączeniu wlewu z 10 % glukozy, po uzyskaniu przytomności należy doustnie podać węglowodany złożone. Objawy charakterystyczne dla stopy neuropatycznej, to: A. stopa ciepła, z zaróżowioną skórą i wyczuwalnym tętnem, B. stopa blada, zimna, atroficzna, C. stopa z niewyczuwalnym tętnem, D. chromanie przestankowe. Warunkiem dobrego przebiegu ciąży i urodzenia zdrowego dziecka, pacjentki chorej na cukrzycę, jest poziom HbA1c: A. poniżej 8%, B. poniżej 7%, C. poniżej 6,5%, D. nie powinien przekraczać 6%. Analogi insuliny szybko i krótkodziałającej można podać: A. 0-15 min przed posiłkiem, B. w trakcie posiłku, C. po posiłku, D. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe.
Leczenie stanu zapalnego w przebiegu stopy cukrzycowej, obejmuje takie elementy, jak: A. przymoczki z Rywanolu, B. metaboliczne wyrównanie cukrzycy i antybiotykoterapię, C. stosowanie maści p/zapalnych, D. okłady z Altacetu. Wynik HbA1c (hemoglobina glikowana), wskazuje: A. na częstość występowania hiperglikemii, B. średnie wartości glikemii w ostatnich 12 tygodniach, C. na powtarzające się stany hipoglikemii, D. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe. U chorych na cukrzycę intensywny wysiłek fizyczny jest przeciwwskazany: A. u osób z retinopatią proliferacyjną, B. w przypadku kwasicy cukrzycowej, C. u chorych z neuropatią obwodową, D. u wszystkich wymienionych. Zmiany o typie stawu Charcota, najczęściej występują w okolicy: A. pięty, B. palców, C. śródstopia, D. powierzchni grzbietowej stopy. U kobiety w ciąży, chorej na cukrzycę, po porodzie, NIE powinno się: A. zwiększać dawki insuliny o 20-30% w stosunku do dawki sprzed porodu, B. zmniejszać dawkę insuliny o 30-50% w stosunku do dawki sprzed porodu, C. wykonywać samokontrolę poziomu cukru we krwi, D. podawać dziecka do karmienia piersią.
W przypadku kobiet, które miały cukrzycę stwierdzoną w czasie ciąży (GDM), pielęgniarka w dniu wypisu po porodzie, informuje o konieczności wykonania: A. hemoglobiny glikowanej po upływie 4 tygodni od porodu, B. pomiaru poziomu cukru za rok od porodu, C. doustnego testu tolerancji glukozy (50g) po upływie 6-12 tygodni od porodu, D. doustnego testu tolerancji glukozy (75g) po upływie 6-12 tygodni od porodu. Do powikłań mikroangiopatycznych zalicza się poniżej wymienione, Z WYJĄTKIEM: A. retinopatii, B. neuropatii, C. neuropatycznego owrzodzenia stopy, D. zmian miażdżycowych tętnic obwodowych. Jednym z czynników sprzyjających rozwojowi infekcji dróg moczowych u pacjenta chorego na cukrzycę jest: A. podwyższony cholesterol, B. zawartość glukozy w moczu, C. zbyt duża ilość węglowodanów w diecie, D. zbyt duża zawartość tłuszczów w diecie. Głównymi przyczynami utraty wzroku z powodu retinopatii cukrzycowej w cukrzycy typu 2, są/jest: A. zmiany w obrębie plamki żółtej, B. zmiany w obrębie oczodołu, C. uszkodzenie nerwu wzrokowego, D. zaćma. Swoistym dla cukrzycy czynnikiem ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego jest/są: A. wahania poziomu glikemii w surowicy krwi, B. powtarzające się epizody hipoglikemii, C. hiperglikemia poposiłkowa, D. glikemia na czczo w samokontroli 130mg%.
Zjawisko brzasku wywołane jest: A. raz niskim, a raz wysokim stężeniem glukozy we krwi, B. niskim stężeniem glukozywe krwi w nocy, wysokim stężeniem glukozy we krwi rano, C. zwiększonym wydzielaniem hormonu wzrostu, D. wysokim porannym poziomem glukozy we krwi i w moczu. Która insulina ma największy wpływ na stężenie glukozy we krwi w porze podwieczorku? A. przedłużonym działaniu wstrzyknięta rano, B. przedłużonym działaniu wstrzyknięta wieczorem, C. insulina krótko działająca wstrzyknięta rano, D. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa. W czasie insulinoterapii szczególną uwagę należy zwrócić na: A. objawy hipoglikemii, B. poziom TG, C. czynność serca, D. wysokość RR. U osoby chorej na cukrzycę i anoreksję bardzo ważne jest: A. prowadzenie intensywnej insulinoterapii, B. wyrównanie niedoboru masy ciała, C. stosowanie wysiłku fizycznego, D. unikanie stresu. Na który z czynników należy zwrócić szczególną uwagę podczas intensywnego wysiłku fizycznego u 14-letniego chłopca chorującego na cukrzycę typu 1? A. wystąpienie hipoglikemii, B. odpowiedni strój do ćwiczeń, C. wygodne buty, D. czas trwania wysiłku. Co powinien zrobić 15 letni chłopiec, który lubi grać w piłkę nożną, ale po grze często występuje u niego hipoglikemia? A. kategorycznie zaniechać uprawiania sportu, B. spożyć dodatkową ilość wymienników tłuszczowych, C. zmniejszyć dawkę insuliny i spożyć dodatkowe WW, D. przed wysiłkiem odpocząć.
Jaki rodzaj bolusa wybieramy w pompie insulinowej w przypadku posiłku składającego się wyłącznie z wymienników białkowo-tłuszczowych? A. bolus złożony, B. bolus przedłużony, C. bolus normalny, D. bolus normalny i przedłużony. Która insulina reguluje stężenie glukozy we krwi przed pierwszym śniadaniem? A. przedłużonym działaniu wstrzyknięta wieczorem, B. krótkodziałająca wstrzyknięta wieczorem, C. krótkodziałająca wstrzyknięta rano, D. przedłużonym działaniu wstrzyknięta rano. letnia dziewczynka przyjmuje insulinę krótkodziałającą i o przedłużonym działaniu, podaje je strzykawką. Aby uzyskać jak najlepsze działanie insulin należy: A. oba rodzaje insuliny nabrać do jednej strzykawki i wymieszać przed podaniem, B. każdą insulinę podawać osobno, C. między podaniem jednej insuliny i drugiej zachować odstęp półgodzinny, D. najpierw podać insulinę o przedłużonym działaniu, a następnie po 15 minutach insulinę krótko działającą. U młodego pacjenta chorego na cukrzycę, gdy poziom cukru we krwi jest bardzo wysoki należy bezzwłocznie wykonać badanie: A. C-peptydu, B. HBA1c, C. poziomu acetonu, D. poziomu TG. Zasadniczym celem w opiece nad młodocianym chorym na cukrzycę jest: A. zapewnienie długości i jakości życia zbliżonego do życia ich zdrowych rówieśników, B. zapobieganie występowaniu powikłaniom późnym do 40r.ż., C. ograniczenie występowania powikłaniom późnym po 40r.ż., D. zapobieganie powikłaniom wczesnym.
Leczenie osoby chorej na cukrzycę i anoreksję powinno być prowadzone przez: A. zespół diabetologiczny, B. psychologa, C. zespół diabetologiczny i psychiatrę, D. gastrologa i zespół diabetologiczny. Po wstrzyknięciu insuliny, należy: A. natychmiast wyjąć igłę ze skóry, B. odliczyć do 5-10 i powoli usunąć igłę, C. usunąć igłę po 30 sekundach, D. natychmiast usunąć igłę, jeżeli podana jest w brzuch, a jeżeli w inne miejsce to po 30 sekundach. Chłopcu leczonemu insuliną, zdarzają się w czasie lekcji zaburzenia orientacji. Nie potrafi tego zjawiska dokładnie scharakteryzować, ale wie, że zawsze w takiej chwili nie może się skoncentrować. Jak powinien zachować się w takiej sytuacji? A. zwolnić się z lekcji i pójść do domu aby odpocząć, B. spożyć natychmiast węglowodany proste, C. wyjść na świeże powietrze, D. napić się wody mineralnej. Jakie działania, poza dodatkową dawką insuliny, należy podjąć u młodej pacjentki chorej na cukrzycę, gdy poziom cukru we krwi jest bardzo wysoki? A. ograniczyć ilość płynów podawanych doustnie, B. nawodnić pacjentkę, C. pomóc dziewczynce w samoobsłudze, D. prowadzić tlenoterapię. Jak najlepiej zabezpieczyć pacjenta przed omyłkowym podaniem niewłaściwej insuliny w przypadku przyjmowania przez chorego dwóch rodzajów insulin? A. oznakować opakowanie z insuliną, B. oznakować peny np. przylepcem, C. zastosować dwa kolory penów, D. pacjent powinien zmienić wkład z insuliną przed każdym jej podaniem.
Skuteczny sposób prowadzenia edukacji zdrowotnej u dzieci i młodzieży z cukrzycą typu 1 opiera się na: A. edukacji programowej, B. edukacji nieformalnej, C. samoedukacji, D. przekazywaniu informacji. Chłopiec chorujący na cukrzycę wybiera się z rodzicami na wczasy do krajów tropikalnych. Przed wyjazdem cała rodzina musi poddać się szczepieniom. Czy chłopiec również może być zaszczepiony? A. nie, ponieważ cukrzyca jest przeciwwskazaniem, B. tak, w celu uniknięcia dodatkowych zaburzeń, C. tak, ale tylko w sytuacji, gdy poziomy cukru są w granicach normoglikemii, D. tak, ale tylko gdy poziom cukru na czczo przez ostatnie trzy miesiące nie przekraczał 120 mg%. W jakich sytuacjach jest konieczne wykonanie badania poziomu acetonu w moczu? A. w czasie choroby dodatkowej, B. po każdym epizodzie hipoglikemii, C. zawsze przed wysiłkiem fizycznym, D. zawsze przy zmianie dawki insuliny. W celu obniżenia poziomu glukozy we krwi po kolacji należy: A. zmniejszyć dawkę insuliny krótko działającej przed kolacją i zwiększyć dawkę insuliny krótko działającej przed śniadaniem, B. zwiększyć dawkę insuliny krótko działającej przed kolacją, C. zwiększyć dawkę insuliny krótko działającej przed śniadaniem, D. zwiększyć dawkę insuliny o przedłużonym działaniu przed kolacją. Hipoglikemia związana z wysiłkiem, może wystąpić: A. zaraz po wysiłku, B. 12-14 godzin po wysiłku, C. w trakcie wysiłku, D. wszystkie odpowiedzi prawidłowe.
Kiedy powinny być wykonywane planowane zabiegi chirurgiczne u dzieci i osób dorosłych chorych na cukrzycę? A. kiedy ich cukrzyca jest dobrze kontrolowana, a poziom glikemii wyrównany, B. kiedy kontrola metaboliczna cukrzycy jest niestabilna, C. kiedy kontrola glikemii waha się między 250-300 mg%, D. kiedy hemoglobina glikozylowana utrzymuje się w zakresie 8-9%. Jakie działania należy podjąć wobec pacjenta w celu zrównoważenia katabolicznej odpowiedzi na stres okołooperacyjny? A. Zapewnienie odpowiedniej ilości insuliny i wlewu dożylnego z glukozy, B. zwiększenie diurezy, C. wyrównanie zaburzeń wodno-elektrolitowych, D. zapewnienie odpowiedniej ilości insuliny. W okresie pooperacyjnym u pacjenta chorego na cukrzycę, konieczne jest zapobieganie zaburzeniom równowagi elektrolitowej i odwodnieniu. Aby mieć pewność, że zaburzenia te zostaną wcześnie rozpoznane pielęgniarka powinna: A. często mierzyć poziom glukozy, B. prowadzić bilans płynów, C. kontrolować ciśnienie tętnicze krwi, D. mierzyć poziom acetonu w moczu. Pacjent z cukrzycą typu 2, leczony insuliną 2 x dziennie, jest przewidziany do zabiegu chirurgicznego. W dniu zabiegu konieczne jest pozostawienie chorego na czczo. Poziomy cukru w dniu poprzedzającym zabieg powinny być regulowane: A. dietą, B. insuliną krótkodziałającą, C. lekami doustnymi, D. insuliną o przedłużonym działaniu.
Pacjent z cukrzycą jest operowany w znieczuleniu ogólnym. Pielęgniarka powinna szczególnie obserwować pacjenta w kierunku: A. ewentualnej hipoglikemii, B. ewentualnej hiperglikemii, C. zaburzeń ze strony układu krążenia, D. zaburzeń ze strony układu moczowego. Kiedy mogą być wykonywane u chorego na cukrzycę "małe" zabiegi chirurgiczne niewymagające przerwania żywienia doustnego np. ekstrakcja zęba, nacięcie ropnia? A. po wstrzyknięciu zwykłej dawki insuliny i po spożyciu śniadania, B. po otrzymaniu przez pacjenta insuliny i pozostawieniu go na czczo, C. po pozostawieniu pacjenta na czczo bez podania insuliny, D. nie ma specjalnego przygotowania. Pacjent z cukrzycą, w dniu zabiegu operacyjnego wymaga: A. ciągłego, dożylnego wlewu glukozy, monitorowania glikemii, adekwatnej podaży insuliny, B. nawodnienia, podania dożylnej infuzji insulinowej, mierzenia parametrów RR, tętna, oddechów, C. pobrania badań zleconych przez lekarza, oznaczania glikemii co jedną godzinę, D. stosowania podskórnej pompy insulinowej, dożylnego podania wlewu glukozy. W okresie okołooperacyjnym u chorych na cukrzycę mamy do czynienia ze splotem reakcji stresu psychonerwowego, endokrynnego i metabolicznego. Zmiany hormonalne na stres, to: A. zmniejszenie obwodowej oporności na insulinę, B. wzrost obwodowej oporności na insulinę, C. podwyższenie sekrecji insuliny, D. obniżenie sekrecji insuliny.
Pacjentka lat 70, po zabiegu operacyjnym, jest bardzo niespokojna, nie chce przyjmować płynów doustnych, ciągle wyrywa sobie kroplówkę. Pielęgniarka powinna obserwować chorą w kierunku śpiączki hiperosmolalnej. Jakie objawy będą świadczyły o tego rodzaju śpiączce? A. skąpomocz, B. bardzo niski poziom glukozy we krwi, C. wielomocz, D. bóle w okolicy serca. Pacjent z cukrzycą, jest w drugiej dobie po zabiegu amputacji palucha. Jakie działania powinna podjąć pielęgniarka? A. aktywizować chorego do samoopieki, B. zalecić bezwzględne leżenie, C. kontrolować parametry życiowe co 1h, D. dbać o to, aby pacjent miał zapewnioną ciszę i spokój. 10-letni chłopiec chorujący na cukrzycę ma mieć wykonane nacięcie ropnia na udzie. Chłopiec przed zabiegiem powinien: A. otrzymać ustaloną dawkę insuliny i zjeść śniadanie, B. pozostać bez śniadania i bez insuliny, C. otrzymać połowę dawki insuliny i pozostać bez śniadania, D. otrzymać ustaloną dawkę insuliny i sok owocowy do wypicia. Największym niebezpieczeństwem dla pacjentów z cukrzycą po zabiegu są zakażenia. Rozwojowi zakażeń sprzyja: A. hipoglikemia, B. hiperglikemia, C. u każdego pacjenta z cukrzycą istnieje takie same niebezpieczeństwo, nie zależy to od stopnia wyrównania metabolicznego, D. wysoki poziom TG.
Pacjentka z cukrzycą, z otyłością i nadciśnieniem tętniczym, trafiła do oddziału chirurgicznego na planowany zabieg z powodu zapalenia woreczka żółciowego. Ponieważ chora cierpi na nadciśnienie tętnicze krwi, lekarz zalecił kontrolę ciśnienia tętniczego. Na co pielęgniarka powinna zwrócić uwagę, aby pomiar ciśnienia tętniczego krwi był prawidłowy? A. aby wykonać pomiar w pozycji leżącej, B. na odpowiednią szerokość mankietu, C. na wykonanie pomiaru w warunkach ciszy i spokoju, D. przed pomiarem RR powinna podać środek uspakajający. Pacjentowi z cukrzycą wykonano nacięcie i drenaż ropnia. W takim przypadku może wystąpić: A. zmniejszenie zapotrzebowania na insulinę, B. zwiększenie zapotrzebowania na insulinę, C. zapotrzebowanie na insulinę jest takie same jak przed zabiegiem, D. hiperglikemia. Pielęgniarka przygotowując pacjenta do opuszczenia szpitala z istniejącymi powikłaniami cukrzycowymi, powinna uwzględnić: A. ponowne instruowanie w zakresie radzenia sobie z cukrzycą, B. skierowanie do stowarzyszenia chorych na cukrzycę, C. poinformowanie o socjalnym i psychologicznym zabezpieczeniu, D. przygotowanie do aktywności fizycznej. Zapas insuliny należy przechowywać w temperaturze: A. pokojowej, B. 10-15 stopni Celsjusza, C. 0-12 stopni Celsjusza, D. 2-8 stopni Celsjusza.
Rola edukacji w cukrzycy typu 2, obejmuje profilaktykę: A. pierwotną (zapobieganie i leczenie otyłości), profilaktykę wtórną (zapobieganie przewlekłym powikłaniom), profilaktykę trzeciorzędową (zapobieganie konsekwencjom powikłań choroby), B. pierwotną poprzez zapobieganie i leczenie otyłości, prowadząc edukację w zakresie modelu żywienia, wzrostu aktywności fizycznej, C. wtórną, poprzez edukację w zakresie zachowań prozdrowotnych w optymalizacji leczenia cukrzycy, co zapobiega powikłaniom przewlekłym, D. trzeciorzędową, poprzez zapobieganie konsekwencjom powikłań choroby, edukacja polega na wczesnym wykrywaniu właściwym leczeniu i rehabilitacji chorych z zaawansowanymi powikłaniami. Celem leczenia nadciśnienia tętniczego krwi u chorych na cukrzycę, jest uzyskanie wartości ciśnienia tętniczego poniżej: A. 110/70 mmhg, B. 120/80 mmhg, C. 130/80 mmhg, D. 140/90 mmhg. Edukując pacjenta z nowo rozpoznaną cukrzycą, w doborze formy kształcenia bierze się pod uwagę: A. zdolności percepcyjne pacjenta, B. typ cukrzycy, C. reakcję na chorobę, D. wszystkie powyższe. Edukacja chorych na cukrzycę typu 1, powinna obejmować: A. zasady samokontroli, naukę wykonywania iniekcji insuliny i regulowania dawek, B. rozpoznawanie hipoglikemii, umiejętność jej prewencji i leczenia oraz umiejętność oceny wpływu wysiłku fizycznego na stężenie glukozy, C. podstawy prawidłowego żywienia i ocenę wpływu składników pożywienia na poziom glikemii i zapotrzebowania na insulinę, D. wszystkie wymienione.
Do zasad postępowania zapobiegającego zespołowi stopy cukrzycowej zalicza się poniżej wymienione, Z WYJĄTKIEM: A. normalizacji glikemii, B. codziennego oglądania stóp, C. właściwego doboru obuwia, D. codziennej kąpieli powyżej 15 minut. Analogiem insuliny ludzkiej jest: A. Insulina Actrapid, B. Insulina NovoRapid, C. Insulina GensulinR, D. Insulatard. Jak wzrokowo można rozróżniać insuliny ludzkie? A. Krótko i szybkodziałająca jest zawiesiną, a o przedłużonym i długodziałająca klarowna, B. Krótkodziałająca jest klarowna, a o przedłużonym działaniu jest zawiesiną, C. zarówno krótko jak i długodziałająca są klarowne, D. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa. Insulinę szybko i krótkodziałającą zaleca się podawać, w: A. powłoki brzuszne, B. udo, C. pośladek, D. ramię. Spożycie alkoholu może wiązać się, z: A. hipoglikemią, B. hiperglikemią, C. początkowo z hiperglikemią a następnie z hipoglikemią, D. nie ma wpływu na poziom glikemii.
Planując edukację osób w podeszłym wieku należy uwzględnić problemy: A. współistnienie innych chorób, postępujące obniżenie sprawności psychofizycznej, powikłania cukrzycy, powikłania leczenia, B. współistnienie innych chorób, postępujące obniżenie sprawności psychofizycznej, C. współistnienie innych chorób, postępujące obniżenie sprawności psychofizycznej, powikłania cukrzycy, D. współistnienie innych chorób, powikłania cukrzycy, powikłania leczenia. Karta edukacji pacjenta z cukrzycą powinna zawierać informacje: A. dotyczące pacjenta oraz osoby opiekującej się nim lub bliskiej mu osoby, wywiadu pielęgniarskiego (stanu biologicznego i psychicznego, daty rozpoznania choroby, rytmu dnia pacjenta, leków i godzin przyjmowania leków, znajomości choroby), zakresu edukacji, B. dotyczące wywiadu pielęgniarskiego (stanu biologicznego i psychicznego, daty rozpoznania choroby, rytmu dnia pacjenta, leków i godzin przyjmowania leków, C. z zakresu edukacji, D. dotyczące pacjenta oraz o osoby opiekującej się nim lub bliskiej mu osoby. Przy zaplanowanym całodziennym wysiłku fizycznym (chodzenie po górach), dawkę insuliny bazy długodziałającej: A. zmniejsza się o 3 jednostki insuliny, B. zmniejsza się o 50% z zaleconej dawki, C. redukuje się o 10-40%, D. pozostawia się bez korekty. Błędy samokontroli glikemii wynikają, z: A. wykonywania pomiarów poziomu cukru posługując się złymi paskami testowymi, B. nieumiejętności prawidłowego wykonania pomiaru poziomu cukru, C. niesprawności glukometru, D. wszystkich wymienionych.
Najczęstszymi błędami w edukacj jest/są: A. szkolenia nieadekwatne do potrzeb i możliwości chorego, B. zbyt krótki czas szkolenia, stosowanie głównie metody wykładu, C. nierealistyczne cele i zbyt duże wymagania; podejście autorytarne; przekonanie, że można osiągnąć wystarczającą wiedzę umiejętności na podstawie samodzielnego czytania broszur, książek, instrukcji, D. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe. Ocena skuteczności programów edukacyjnych, to: A. metody pośrednie (testy z pytaniami wielokrotnego wyboru), metody bezpośrednie (obserwacja), ocena jakości życia, B. metody pośrednie (testy z pytaniami wielokrotnego wyboru), C. metody bezpośrednie (obserwacja), D. ocena jakości życia. Nadrzędnym celem realizowanym przez członków zespołu edukacyjnego jest: A. pacjent jako "wykonawca" zleceń lekarskich, B. wyleczenie chorego z cukrzycy, C. zapobieganie późnym powikłaniom cukrzycy, D. poprawa jakości życia chorego na cukrzycę. Jak obliczyć wskaźnik masy ciała [BMI]: A. od wzrostu w centymetrach odjąć 100, B. podzielić wzrost w metrach do kwadratu przez masę ciała, C. podzielić masę ciała przez wzrost w metrach do kwadratu, D. jest to stosunek obwodu talii do obwodu bioder.
Jaki rodzaj aktywności fizycznej należy zalecić pacjentowi chorującemu na cukrzycę, u którego lekarz nie stwierdził przeciwwskazań? A. przeciąganie liny, podnoszenie ciężarów, jazda na rowerze, jogging, B. turystykę, marsz, jogging, pływanie, badminton, jazdę na rowerze, C. jazdę na rowerze, pływanie, podnoszenie ciężarów, D. przeciąganie liny, turystykę, marsz, badminton, jazdę na rowerze. Samodzielne zmiany w doborze leków doustnych lub dawek insuliny możne korygować chory w granicach: A. 5-10% dawki, B. 5-15% dawki, C. 10-20% dawki, D. 10-25% dawki. Do mechanizmów przyspieszających rozwój i postęp nefropatii cukrzycowej należy: A. zła kontrola metaboliczna cukrzycy, B. białkomocz, C. nadciśnienie tętnicze krwi, D. wszystkie wymienione. Pierwsza reguła negocjacji nastawionych na współpracę brzmi: A. oddziel ludzi od problemu, B. bądź miękki wobec problemu, twardy (stanowczy, konsekwentny) wobec ludzi, C. parafrazuj i używaj informacji zwrotnych, D. przyjmij punkt widzenia drugiej strony. Asertywna odmowa powinna zawierać: A. słowo "nie", jasną informację, o tym jak zamierzamy postąpić oraz uzasadnienie naszej odmowy, B. słowo "nie", przeproszenie i usprawiedliwienie się, C. słowo "nie", stwierdzenie, że to partner jest nie w porządku, D. słowo "nie", przekonanie rozmówcy, że mam prawo do odmowy.
Do metod kontroli i oceny zaliczamy: A. pogadankę, test dydaktyczny, sprawdzian ustny, B. sprawdzian ustny, sprawdzian praktyczny, pracę w grupach, C. test dydaktyczny, sprawdzian ustny, sprawdzian pisemny, sprawdzian praktyczny, D. algorytm, sprawdzian pisemny, sprawdzian testowy, inscenizację. Do aktywizujących metod nauczania należy: A. odgrywanie ról, dyskusja panelowa, burza mózgów, studium przypadku, B. ćwiczenia, dyskusja dydaktyczna, wykład informacyjny, opowiadanie, C. metoda przypadków, referat, seminarium, opis, D. esej, referat, wykład problemowy, odczyt. Do zachowań antyzdrowotnych należą: A. palenie tytoniu, nadużywanie alkoholu, B. brak aktywności fizycznej, C. nieracjonalne odżywianie, D. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe. Techniki badań socjologicznych stosowanych w pielęgniarstwie to: A. ankieta, B. wywiad, C. obserwacja, D. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe. Przymus bezpośredni może być zastosowany wobec pacjenta leczonego w zakładzie psychiatrycznej opieki zdrowotnej, gdy osoby te dopuszczają się zamachu przeciwko: A. własnemu życiu lub zdrowiu, B. życiu lub zdrowiu innej osoby, C. bezpieczeństwu powszechnemu bądź w sposób gwałtowny niszczą lub uszkadzają przedmioty znajdujące się w ich otoczeniu, D. wszystkie powyższe.
Ile lat musi przepracować pielęgniarka/położna, aby otrzymać zezwolenie na indywidualną praktykę zawodową? A. nie musi posiadać lat pracy, B. 3 lata, C. 4 lata, D. 5 lat. "Hierarchia potrzeb ludzkich" stworzona przez Abrahama Maslowa określa, że: A. wraz ze spełnieniem potrzeby, przestaje ona motywować, B. wszyscy ludzie mają takie same potrzeby i takie same priorytety, C. potrzeby jednostek są stałe, nigdy nie zmieniają się pod względem relatywnego znaczenia dla jednostki, D. spełnianie potrzeb zawsze podąża od potrzeb wyższego rzędu do potrzeb niższego rzędu. Akredytacja zakładu opieki zdrowotnej to: A. licencja dla zakładów opieki zdrowotnej, posiadanie zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie ochrony zdrowia uzyskiwana po spełnieniu określonych wymagań, B. zewnętrzny proces oceny zakładów opieki zdrowotnej, dobrowolnie poddających się takiej ocenie, który polega na ustalaniu stopnia zgodności z wcześniej znanymi standardami, C. określone wymagania stawiane jednostkom opieki zdrowotnej, D. podejmowanie działań w przypadkach ocen negatywnych, otrzymanych od ankietowanych pacjentów. Analiza SWOT składa się z pytań strategicznych takich jak: A. mocne strony, konkurencja, popyt, pozycja rynkowa, B. mocne strony, słabe strony, szanse, zagrożenia, C. konkurencja, rynek, koszty, ocena zysku, D. zagrożenia konkurencji, pozycja rynkowa, szansa na rynku, ocena zysku.
Głównymi instrumentami umożliwiającymi ocenę jakości świadczeń są kryteria i standardy. Kryteriami może/mogą być: A. liczba skarg pacjentów, B. procent zakażeń szpitalnych, C. rodzaj i ilość badań laboratoryjnych, D. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe. Najistotniejsze problemy zdrowotne ludności w Polsce i na świecie to: A. choroby układu krążenia, nowotwory, choroby układu moczowego, B. umieralność niemowląt, choroby układu krążenia, choroby układu kostno - stawowego, C. choroby układu krążenia, nowotwory, choroby układu oddechowego i trawiennego, D. choroby układu krążenia, nowotwory, urazy i zatrucia. Zdrowie wg WHO, to: A. całkowity brak choroby, B. brak choroby i niepełnosprawności, C. dobra forma fizyczna i psychiczna, D. nie tylko całkowity brak choroby, czy kalectwa ale także stan pełnego, fizycznego, umysłowego i społecznego dobrostanu. Według koncepcji pól Lalonde'a, do czynników warunkujących zdrowie jednostki należy/ą: A. styl życia, ochrona zdrowia, środowisko i czynniki genetyczne, B. jakość opieki zdrowotnej, C. wysokość środków finansowych przeznaczonych na ten cel, D. system opieki zdrowotnej. Palce pałeczkowate cechują się zniekształceniem dystalnych paliczków dłoni i stóp i występują najczęściej w przypadku: A. przewlekłych chorób nerek, B. niewydolności wątroby, C. rozstrzeni oskrzeli i wad serca, D. astmy oskrzelowej.
Po stwierdzeniu zatrzymania oddechu u ofiary tonięcia, jako pierwszą czynność należy wykonać: A. usuwanie wody z płuc poprzez zastosowanie drenażu ułożeniowego, B. ocenę stanu świadomości wg skali Glasgow, C. podjęcie oddechów ratowniczych, D. zabezpieczenie przed utratą ciepła. W przypadku choroby Gravesa-Basedowa można zaobserwować: A. rzadkie mruganie, B. nienadążanie powieki górnej za ruchem gałki ocznej w dół, C. nienadążanie gałki ocznej za powieką, przy skierowaniu spojrzenia w górę, D. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe. W czasie wstrząsu, nie tylko anafilaktycznego, ciśnienie tętnicze krwi jest: A. znacznie podwyższone, B. znacznie obniżone, C. nieznacznie podwyższone, D. w normie. Zwiększone stężenie PSA w surowicy krwi (powyżej 10 ng/ml), stwierdza się w: A. zawale mięśnia sercowego, B. raku gruczołu krokowego, C. ostrej niedokrwistości, D. nadczynności tarczycy. Do przychodni zgłosiła się matka z niemowlęciem. W wywiadzie informuje, że dziecko regularnie wymiotuje po jedzeniu, chudnie, nie rozwija się prawidłowo. Przez powłoki widoczny jest uwypuklony żołądek. Prawdopodobną przyczyną dolegliwości jest: A. zapalenie śluzówki żołądka, B. zarzucanie żółci z dwunastnicy do żołądka, C. niewydolność wpustu, D. zwężenie odźwiernika.
Pacjentka lat 17 w wywiadzie podaje przyrost masy ciała, wypadanie włosów, zaparcia, ciągłe zmęczenie. Mimo wysokiej temperatury panującej na zewnątrz, przyszła ciepło ubrana. Opisane objawy są charakterystyczne dla: A. choroby Gravesa-Basedowa, B. utraty miesiączki, C. niedoczynności tarczycy, D. upośledzonej czynności trzustki. Czynnikiem predysponującym do zapalenia żył głębokich, jest: A. poród przebyty w ostatnim czasie, B. stosowanie hormonalnych środków antykoncepcyjnych, C. znaczna otyłość, D. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe. Przeciwwskazaniem do stosowania beta-adrenolityków w leczeniu zawału jest: A. ciśnienie skurczowe mniejsze niż 90 mmhg, B. zaburzenie rytmu serca, C. zagrażające migotanie komór, D. znaczna tachykardia przy ciśnieniu tętniczym skurczowym większym niż 90 mmhg. Do szmerów patologicznych NIE zaliczamy: A. pęcherzykowego, B. świstów, C. bronchofonii, D. trzeszczenia. Znajdź twierdzenie FAŁSZYWE. Wywiad rodzinny: A. jest niezbędny do uzyskania pełnego obrazu stanu zdrowia pacjenta, B. jest to pozyskiwanie informacji od rodziny chorego, C. jest przeprowadzany w celu określenia ryzyka chorób genetycznych, D. służy do wyłonienia i ewentualnego leczenia nosicieli nieprawidłowych genów.
U pacjentki z ostrym zakrzepowym zapaleniem żył powierzchownych, NIE występuje: A. ból i nadmierne ocieplenie żyły, B. tkliwy na ucisk powrózek żylny, C. zblednięcie całej kończyny, D. zaczerwienienie nad żyłą. Do podstawowych objawów wstrząsu należą: A. bradykardia, wzrost ciśnienia tętniczego krwi, zaczerwienienie kończyn, B. tachykardia, spadek ciśnienia tętniczego krwi, słabo wyczuwalne tętno, C. pobudzenie psychoruchowe, bradykardia, zwolniona częstość oddechu, D. nadmierne pragnienie, pocenie się, zwolnione tętno. Badanie chorych z podejrzeniem infekcji ośrodkowego układu nerwowego i opon mózgowo-rdzeniowych obejmuje badanie objawów: A. Brudzińskiego i Kerniga, B. Goldflama i Blumberga, C. Chełmońskiego i Goldflama, D. Chvostka i Goldflama. U pacjenta po zatruciu opioidami specyficzną odtrutką, jest: A. atropina, B. desferal, C. nalokson, D. dimerkaprol. Podczas badania otoskopowego u osoby dorosłej, małżowinę uszną należy: A. odciągnąć do dołu, do tyłu i trochę na zewnątrz, B. odciągnąć do góry, do tyłu i trochę na zewnątrz, C. odciągnąć do dołu, do przodu, D. pozostawić bez odciągania.