Wodzisław Śl., dnia 13 listopada 2012r. Pani Danuta PALUCH MAŁOPOLSKI WOJEWÓDZKI INSPEKTOR NADZORU GEODEZYJNEGO I KARTOGRAFICZNEGO Szanowna Pani Inspektor, Zarząd Polskiego Towarzystwa Geodezyjnego pragnie podziękować Pani za podjęcie skutecznych działań, które wg informacji uzyskanych od naszych członków, w poruszonym zakresie, faktycznie zaskutkowały zmianą zaleceń w Starostwie Powiatowym w Krakowie, a także za podjęcie przez Panią merytorycznej dyskusji. Uprzejmie informujemy, że z wielkim zainteresowaniem i uwagą dokonaliśmy szczegółowej analizy Pani stanowiska, wyrażonego w skierowanym do nas piśmie z dnia 19 września 2012r. sygn. IG-II.7221.193.2012. W szczególności z zadowoleniem przyjęliśmy Pani ogólne spostrzeżenie, że organy administracji, a więc także organy Służby Geodezyjnej i Kartograficznej, obowiązane są działać na podstawie obowiązujących przepisów prawa. Zasada legalizmu, zwana także zasadą praworządności, wyrażona jest bowiem zarówno w art.6 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego, ale przede wszystkim ustanawia ją przepis art.7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Przywołane przez Panią w w/w piśmie wyroki sądów administracyjnych naszym zdaniem potwierdzają Pani ogólną opinię, co zresztą wprost wynika z treści przepisów rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków, że zmiany w tej ewidencji mogą być dokonywane w dwojakim trybie: albo w trybie dokonania czynności materialno technicznej, w postaci wprowadzenia do bazy danych zmiany, o której tylko się zawiadamia, albo w drugim przypadku - na podstawie ostatecznej decyzji orzekającej o zmianie danych ewidencyjnych, a więc w trybie, o którym mowa w 47 ust.3 rozporządzenia. Dokładna analiza treści w/w przepisu, a także treść przywołanych wyroków sądowych pozwala stwierdzić, że omawiane uregulowanie prawne jest precyzyjne, w związku z czym dokonywanie jakiejkolwiek jego interpretacji jest nieuzasadnione. Omawiany przepis 47 ust.3 rozporządzenia stanowi, że W przypadku gdy aktualizacja operatu ewidencyjnego wymaga wyjaśnień zainteresowanych lub uzyskania dodatkowych dowodów, starosta przeprowadza w sprawie tej aktualizacji postępowanie administracyjne lub stosuje art.22 ust.3 ustawy. Analiza językowa i logiczna tego uregulowania prawnego wskazuje, że prowadzenie postępowania administracyjnego, w celu dokonania zmiany w operacie ewidencyjnym, nie jest konieczna w przypadku, gdy dostępne organowi ewidencyjnemu dokumenty umożliwiają wprowadzenie takiej zmiany. Postępowanie to wszczyna się i prowadzi wyłącznie wówczas, gdy dokonanie zmian nie jest możliwe bez uprzedniego uzyskania wyjaśnień od stron lub zebrania dodatkowych dowodów. Powyższe rozumienie problemu dobitnie wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w wyroku z dnia 16.04.2008r sygn. III SA/Kr 199/08, który była Pani uprzejma przywołać w swoim piśmie: Wprowadzenie zmian danych ewidencyjnych zgodnie z przepisami rozporządzenia może nastąpić w dwojakim trybie. Albo w trybie czynności materialno-technicznej, w postaci wprowadzenia do bazy danych zmiany na podstawie udokumentowanego zgłoszenia zmiany (art. 22 ust. 2 i 3 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne w zw. z 48 ust. 1 i ust. 2 zwłaszcza pkt 6), o którym organ tylko zawiadamia ( 49 ust. 1), albo w drodze decyzji ( 47 ust. 3 rozporządzenia). Tę drugą formę rozstrzygnięcia, zgodnie z przepisem 47 ust. 3 rozporządzenia stosuje organ wtedy, gdy aktualizacja operatu ewidencyjnego wymaga
wyjaśnień zainteresowanych lub uzyskania dodatkowych dowodów. Wówczas starosta przeprowadza w sprawie tej aktualizacji postępowanie administracyjne, które kończy się decyzją wprowadzającą zmiany lub odmawiającą wprowadzenia żądanej zmiany. ( ) Jednakże okoliczności sprawy wskazują, że wprowadzenie na podstawie tego opracowania w dniu 1 grudnia 2006 r. zmian w ewidencji gruntów w trybie przepisów art. 22 ust. 2 i 3 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne w zw. z 48 ust. 1 i 2 Rozporządzenia, a więc w drodze czynności materialno-technicznej, naruszało przepis 47 ust. 3 rozporządzenia, który nakłada na organ prowadzący ewidencję obowiązek przeprowadzenia w sprawie aktualizacji ewidencji postępowania administracyjnego w przypadku, gdy aktualizacja operatu ewidencyjnego wymaga wyjaśnień zainteresowanych lub dodatkowych dowodów. Taka sytuacja zachodziła w sprawie. ( ) Już wgląd w opis przedmiotu zgłoszenia pracy geodezyjnej - jako "rekonstrukcji operatu pomiarowego (wykazu zmian i planu sytuacyjnego) mgr inż. F. B. z 21.09.1978 r. l.ks.rob. [...], który zaginął z akt sądowych Ns [...]" dowodzi, iż rozpoznanie wniosku o dokonanie zmian w operacie tylko o ten dokument winno nastąpić w trybie postępowania administracyjnego przewidzianego 47 ust.3 rozporządzenia. Powyższe orzeczenie w znakomity sposób wyjaśnia, kiedy organ winien wszczynać i prowadzić postępowanie administracyjne w przedmiocie wprowadzanie zmian do operatu ewidencyjnego. Także analiza kolejnego przywołanego Przez Panią orzeczenia sądowego (Wyrok WSA w Krakowie z dnia 15.02.2012r. sygn. III SA/Kr 511/11) pozwala uznać że wszczęcie i prowadzenie postępowania było w tej sprawie uzasadnione: Analizując zgromadzony w aktach sprawy materiał dowodowy, a przede wszystkim porównując archiwalną mapę b. gm. katastralnej B przedstawiającą parcele: l.kat. 68/3 oraz l.kat. 921/1 i 88/46 z aktualną mapą ewidencyjną obrębu [...] jedn. ewid. K, organ odwoławczy przychylił się do ustaleń dokonanych przez Prezydenta Miasta. Powyższe porównanie połączone z analizą wpisów dokonanych w księdze wieczystej [...] oraz Iwh l B Dobro Publiczne i Spis l B pozwoliły na jednoznaczne stwierdzenie, że stan wykazany w ewidencji narusza przepis 9 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków, ponieważ działka ew. nr 356/2 obr. [...] jedn. ewid. B nie jest jednorodna pod względem prawnym. Jednorodność gruntu pod względem prawnym oznacza, że obszar stanowi przedmiot własności tej samej osoby lub współwłasności tych samych osób. Tymczasem działkę nr 356/2 utworzyły odrębne nieruchomości - parcele katastralne: l.kat. 68/3 oraz l.kat. 921/1 i 88/46 stanowiące przedmioty odrębnych praw własności. Materiał dowodowy w sposób bezsporny potwierdza, iż w przedmiotowej sprawie zaszła konieczność wyodrębnienia opisanych wyżej nieruchomości. Postawionej tezy, jakoby to do organu administracji należała swobodna ocena i wybór trybu wprowadzania zmian do ewidencji, nie potwierdza także następne wskazane przez Panią orzeczenie (Wyrok WSA w Warszawie z dnia 31.01.2012r. sygn. IV SA/Wa 1541/11): ( ) obowiązkiem Starosty było skierowanie do wnioskodawczym wezwania o jednoznaczne wskazanie, uruchomienia jakiego trybu żąda od organu, w tym w szczególności wskazania, czy wnioskodawczyni żąda od organu wszczęcia postępowania o wprowadzenie zmian do ewidencji gruntów i budynków, prowadzonego na podstawie 47 ust.3 rozporządzenia. Wprawdzie treść skierowanego do wnioskodawczyni pisma Starosty z dnia [...] marca 2011 r. zdaje się wskazywać na taki zamiar organu (świadczą o tym: skierowania do wnioskodawczyni zapytania o dane ujęte w ewidencji, które miałyby być przedmiotem zmiany oraz wezwanie do przedłożenia przez wnioskodawczynię dokumentacji, która miałaby stanowić podstawę do zmian), niemniej pismu brak kategoryczności w zakresie: po pierwsze, jasnego wskazania że czynności, o których mowa powyżej miałaby się odbywać w ramach postępowania administracyjnego o wprowadzenie zmian do ewidencji, po drugie, czytelnego wezwania skarżącej do określenia się, czy wszczęcia tego trybu postępowania żąda. Niedochowanie powyższych wymogów przez Starostę w piśmie z dnia [...] marca 2011 r. uniemożliwia dokonanie ostatecznych ustaleń w kwestii przedmiotu żądania wnioskodawczyni na podstawie jej pisma z dnia [...] marca 2011 r., stanowiącego odpowiedź na pismo Starosty.
W naszej ocenie wskazany wyrok sądowy w żadnym razie nie dotyczy typowej sytuacji wprowadzania zmian do ewidencji, skoro WSA zobowiązał organ tak naprawdę do precyzyjnego określenia treści żądania strony. Podobnie luźno z poruszonym przez nas problemem związany jest wyrok Naczelnego Sadu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25.10.2011r. sygn. I OSK/10, który oddala skargę kasacyjną na orzeczenie WSA w Krakowie w przedmiocie wniesionych zarzutów do operatu ewidencyjnego: W dniu [...] grudnia 2005 r. A. G. wniosła zarzuty do operatu ewidencji gruntów i budynków prezentując stanowisko wcześniej wyrażone w formie uwag na etapie wyłożenia projektu operatu ewidencyjnego w 2003 r. oraz w piśmie z dnia [...] listopada 2005 r., kwestionując nadto powierzchnię nowoutworzonych zmodernizowanych działek [...] i [...] oraz [...], które zostały jej zdaniem pomniejszone, prawidłowy stan ewidencyjny powinien być ustalony w oparciu o mapy katastralne na podstawie, których były sporządzone akty notarialne w 1937 oraz 1948 r. Starosta do prowadzonego z urzędu postępowania w sprawie aktualizacji operatu połączył sprawę rozpatrzenia zarzutów A. G. Zdaniem Zarządu Polskiego Towarzystwa Geodezyjnego postawiona przez Pani urząd teza, jakoby Ustawodawca wybór trybu aktualizacji operatu ewidencyjnego pozostawił w istocie organowi ewidencyjnemu jest całkowicie nieuprawniona. Z treści przepisów rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków jednoznacznie bowiem wynika, że właściwy tryb wprowadzania zmian do operatu ewidencyjnego jest determinowany ściśle określonymi przesłankami, a nie że wybór tego trybu leży w swobodnej ocenie organu ewidencyjnego. Zauważyć na marginesie należy, że wprowadzanie zmian w trybie czynności materialno technicznych, w żadnym razie nie pozbawia stron do ewentualnego zaskarżania tych czynności do sądu administracyjnego. Zarząd PTG pragnie jednocześnie przywołać stanowisko przedstawione przez Wojewódzki Sad Administracyjny w Gliwicach, wyrażone w wyroku z dnia 17 września 2012r. sygn. II SA/Gl 289/12: W przypadku uzyskania przez starostę kompletnych dokumentów określających zmiany danych ewidencyjnych, aktualizacja operatu ewidencyjnego przez wprowadzenie do niego zmian następuje w drodze czynności materialno-technicznej. W takim więc wypadku załatwienie sprawy nie dokonuje się w drodze decyzji administracyjnej. Natomiast w przypadku, gdy aktualizacja operatu ewidencyjnego wymaga wyjaśnień zainteresowanych lub uzyskania dodatkowych dowodów, starosta zgodnie z treścią 47 ust. 3 rozporządzenia, w zależności od okoliczności konkretnej sprawy, ma dwie możliwości: albo wezwie zgłaszającego zmiany do dostarczenia wszystkich dokumentów geodezyjnych, kartograficznych i innych niezbędnych do wprowadzenia zmian w ewidencji, a zatem zastosuje tryb przewidziany w art. 22 ust. 3 Prawa geodezyjnego i kartograficznego, albo przeprowadzi w sprawie aktualizacji postępowanie administracyjne i załatwi sprawę w drodze decyzji. Z powyższego wynika, że wprowadzenie udokumentowanych zmian do ewidencji gruntów i budynków następuje w dwojakim trybie: czynności materialnotechnicznej w postaci dokonania zmiany na podstawie udokumentowanego zgłoszenia albo w drodze decyzji administracyjnej (por. wyrok WSA w Krakowie z dnia 16 kwietnia 2008 r., sygn. akt III SA/Kr 119/08, ONSA i WSA 2010 r. Nr 2, poz. 26). Jakkolwiek przywołane orzeczenie na chwilę obecną nie jest prawomocne, to zawarte w nim wyjaśnienie w pełni podzielamy. Na uwagę w w/w orzeczeniu zasługuje, co potwierdza tezy zawarte w opracowaniu sporządzonym przez Komisję Zwyczajną PTG, opublikowaną w 2012r. w miesięczniku Geodeta, że wystosowane przez starostę - w trybie art.22 ust.3 ustawy pgik - wezwanie strony do dostarczenia dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej, umożliwiającej wprowadzenie zmian do operatu ewidencyjnego, nie skutkuje automatycznym wszczęciem postępowania, a następnie wydaniem decyzji administracyjnej. Użyte w 47 ust. 3 rozporządzenia słowo lub przesądza, że po dostarczeniu niezbędnych dokumentów, zmiana winna być wprowadzona w trybie czynności materialno-technicznej. Warte podkreślenia jest ponadto, co zauważył i uwypuklił WSA w Gliwicach, że sprawy winny być rozpatrywane indywidualnie, w zależności od okoliczności konkretnej sprawy, co jednocześnie w żadnym razie nie oznacza, że organ administracji ma tu pełną dowolność postępowania. Analizując omawianą problematykę warto ponadto przywołać fragment wyroku WSA w Warszawie z dnia 9 lipca 2009r. sygn. IV SA/Wa 1853/08:
Tę drugą formę rozstrzygnięcia, zgodnie z przepisem 47 ust. 3 rozporządzenia stosuje organ wtedy, gdy aktualizacja operatu ewidencyjnego wymaga wyjaśnień zainteresowanych lub uzyskania dodatkowych dowodów. Wówczas starosta przeprowadza w sprawie tej aktualizacji postępowanie administracyjne stosownie do przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, które nakładają na organ obowiązek dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego w zakresie niezbędnym do załatwienia sprawy przez wyczerpujące zebranie i rozpatrzenie całego materiału dowodowego (art. 7, art. 77 k.p.a.). Postępowanie to zakończy się decyzją wprowadzającą zmiany lub odmawiającą wprowadzenia zmiany. Powyższe orzeczenie wskazuje, że wszczynanie i prowadzenie postępowania administracyjnego o ile zachodzą ku temu przesłanki, polegające na konieczności złożenia wyjaśnień zainteresowanych stron lub uzyskania dodatkowych dowodów - winno wiązać się z obowiązkiem określenia przez organ ewidencyjny, w postanowieniu o wszczęciu postępowania: 1. przedmiotu i zakresu niezbędnych wyjaśnień oraz stron postępowania, od których organ oczekuje złożenia tych wyjaśnień; 2. określenia rodzaju i przedmiotu dodatkowych dowodów, niezbędnych do wprowadzenia zmiany w operacie ewidencyjnym. W szczególności organ winien w tej sytuacji sprecyzować czy chodzi o przedłożenie brakujących (jakich?) dokumentów urzędowych, uzyskania zeznań świadków (jakich?), uzyskanie opinii biegłych (w jakim zakresie?), czy też dokonanie oględzin (co ma być przedmiotem tych oględzin?), tj. dowodów o których mowa w art.75 1 kpa. Za całkowicie nieuprawnione przesłanki do wszczynania i prowadzenia postępowania administracyjnego, w celu wprowadzenia zmian do ewidencji, kończonego wydaniem decyzji administracyjnej, uznać należy natomiast: 1. rzekomą konieczność zapoznania stron z aktami sprawy, gdyż ten obowiązek organu sam w sobie nie jest warunkiem wystarczającym do wszczynania postępowania, ale jest jedynie skutkiem postępowania już wszczętego; 2. rzekomą konieczność zatwierdzania decyzją zmian w operacie ewidencyjnym, gdyż obowiązujące przepisy prawa w żadnym razie nie wprowadzają takiej zasady; 3. rzekomą konieczność uzyskania stanowiska stron w sprawie, gdyż ani przepisy rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków, ani przepisy właściwe dla postępowania administracyjnego, nie przewidują aby stanowisko strony miało jakąkolwiek moc dowodową, w szczególności aby sprzeciw jakiejkolwiek ze stron miał być skuteczną podstawą do odmowy wprowadzenia przez uprawniony organ zmiany w operacie ewidencyjnym; 4. rzekomą konieczność zapewnienia stronom prawa do odwołania (zaskarżenia), gdyż zaskarżeniu podlega także wprowadzenie zmiany w trybie czynności materialno technicznej; 5. obejmowanie obligatoryjnym postępowaniem administracyjnym wybranych przez starostę grup (asortymentów) prac geodezyjnych (np. operatów technicznych zawierających komponent dotyczący ustalenia przebiegu granic działek ewidencyjnych), podczas gdy obowiązujące przepisy prawa takiego rozróżnienia nie przewidują. Polskie Towarzystwo Geodezyjne nie twierdzi jednocześnie, że każde wszczęte i prowadzone postępowanie administracyjne, w przedmiocie wprowadzenia zmian do operatu ewidencyjnego, jest bezzasadne. Przeciwnie, wiele spraw chociażby wskazane w Pani piśmie, które swój finał znalazły w sądach administracyjnych wymagało wszczęcia postępowania i wydania decyzji administracyjnej. Warto jednak podkreślić, że postępowania te są wyjątkiem od ogólnej reguły wprowadzania zmian do operatu ewidencyjnego w trybie czynności materialno technicznej, przy czym każde z tych postępowań musi mieć indywidualne uzasadnienie. Nie do przyjęcia jest bowiem, że starosta - dopiero jako organ ewidencyjny - dokonuje weryfikacji poprawności sporządzonych operatów technicznych przyjętych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, podczas gdy winien to czynić w całkowicie odrębnej procedurze, tj. już na etapie przyjmowania dokumentacji do zasobu. Doświadczenia członków naszego
Stowarzyszenia wskazują, że starostowie w wielu przypadkach nie rozróżniają swojej dualnej, ale jakże odrębnej roli: jako organu kontrolującego dokumentację techniczną wnioskowaną o przyjęcie do pzgik, oraz jako organu ewidencyjnego. W ocenie PTG rozróżnienie tych ról jest niezwykle ważne, a ich łączenie świadczy o całkowitym niezrozumieniu omawianego problemu. Szczególną uwagę chcielibyśmy zwrócić, na jak się wydaje obligatoryjne w wielu powiatach małopolski wszczynanie postępowań administracyjnych, dotyczących ustalenia granic w trybie 37-39 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków. Posiadamy wiedzę od członków naszego stowarzyszenia, że nawet w przypadkach uczestnictwa wszystkich właścicieli działek i potwierdzeniem tego faktu podpisami w protokole z ustalenia granic, gdzie było dokonywane ustalenie granic, również są prowadzone postępowania administracyjne. Chcielibyśmy przypomnieć, że liczne, a zwłaszcza ostatnie, orzecznictwo sądowo administracyjne, w szczególności Naczelnego Sadu Administracyjnego w Warszawie, w sposób jednoznaczny i nie budzący najmniejszych wątpliwości wskazuje, że dokonywanie zmian danych ewidencyjnych w ramach prowadzenia (aktualizacji) ewidencji co do zasady -winno być traktowane jako czynność materialno techniczna. I tak NSA w wyroku sygn. I OSK 1351/09 z dnia 28 lipca 2010r. stwierdził, że : ( ) zasady zakładania i prowadzenia ewidencji gruntów i budynków określają przepisy ustawy z dnia 17 maja 1989 roku - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz.U. z 2005r. Nr 240, poz.2027 z późn. zm.) oraz rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia 29 marca 2001r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz.U nr 38, poz.454). Stosownie do art.,2 pkt 8 i art.20 ust.1 Prawa geodezyjnego i kartograficznego, ewidencja stanowi jednolity dla kraju, systematycznie aktualizowany zbiór informacji o gruntach, budynkach i lokalach. Ewidencja gruntów obejmuje dane liczbowe i opisowe dotyczące gruntów i budynków, a także dane dotyczące właścicieli, użytkowników wieczystych i innych osób władających nieruchomościami. Dane ewidencyjne odnoszące się do gruntów dotyczą między innymi numeru działki, numerycznego opisu granic, pola powierzchni działki ewidencyjnej i informacji określających pola powierzchni konturów użytków gruntowych i klas gleboznawczych w granicach działki ewidencyjnej ( 10, 11, 59 i 60 rozporządzenia). Wpisów oraz zmian podmiotowych i przedmiotowych dokonuje się w ewidencji na podstawie prawomocnych orzeczeń sądowych, aktów notarialnych, ostatecznych decyzji administracyjnych, dokumentacji architektoniczno - budowlanej, opracowań geodezyjno - kartograficznych przyjętych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Dane zawarte w ewidencji są podstawą planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych. Ze wskazanych wyżej przepisów wynika, że dane ewidencyjne mają charakter informacyjno - techniczny i odnoszą się do konkretnej działki ewidencyjnej. Ewidencja rejestruje jedynie stany prawne wynikające z określonych dokumentów urzędowych, a zatem stany ustalane w innym trybie lub przez inne organy orzekające. Dla obywateli i organów państwowych moc wiążącą mają tylko dane dotyczące opisu gruntów (ich położenia, konturu granic, rodzaju użytków, itp.). Ewidencja nie rozstrzyga natomiast żadnych sporów do gruntów, zaś organy ewidencyjne nie są uprawnione do weryfikacji dokumentów na podstawie, których dokonują zmian w ewidencji. Ochronie i rejestracji praw podmiotowych służą natomiast księgi wieczyste, a spory na tle własności i sposobu korzystania z nieruchomości mogą być dochodzone przed sądami powszechnymi lub w innych odrębnych postępowaniach. PTG w pełni podziela stanowisko wyrażone przez NSA zwracając szczególną uwagę na dwie zawarte w nim tezy. Pierwsza to stwierdzenie, iż : Ewidencja rejestruje jedynie stany prawne wynikające z określonych dokumentów urzędowych, a zatem stany ustalane w innym trybie lub przez inne organy orzekające. oraz druga, że : Ewidencja nie rozstrzyga natomiast żadnych sporów do gruntów, zaś organy ewidencyjne nie są uprawnione do weryfikacji dokumentów na podstawie, których dokonują zmian w ewidencji.
Te dwa zdania dość precyzyjnie wskazują zakres działania ewidencji gruntów, szczególnie w odniesieniu do aktualizacji danych związanych z ustaleniem granic w trybie 37-39 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków. Pragniemy zwrócić szczególną uwagę, że ustalenie granic i ich pomiar, jest w zdecydowanej większości przypadków tylko aktualizacją danych opisowych i nie ma żadnego związku z jakimikolwiek zmianami na gruncie, a tym samym zmianami jako takimi w ewidencji. Jedyną faktyczną zmiana jest najczęściej obraz działki na mapie. Trudno zatem wskazać powód i czynić jakąś zasadę, z której wynikałaby obligatoryjność prowadzenia postępowań administracyjnych dotyczących ustalenia granic. W przytoczonym orzeczeniu NSA, sąd wyraźnie wskazuje, że: spory na tle własności i sposobu korzystania z nieruchomości mogą być dochodzone przed sądami powszechnymi lub w innych odrębnych postępowaniach. Zdaniem PTG, jeśli organ dokonujący aktualizacji danych związanych z nowym pomiarem ustalonych granic chciałby, aby zainteresowane strony miały odpowiednią wiedzę o dokonywanych zmianach (aktualizacji danych), właściwym sposobem byłoby chyba zwykłe poinformowanie o dokonanej aktualizacji/zmianach. Zaś w przypadku wszczętego już postępowania administracyjnego, gdzie strony są niezadowolone z przebiegu ustalonych granic, wobec wykorzystania przez uprawnionego geodetę trybu określonego w 39 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków i braku możliwości rozstrzygania sporów przez ewidencję, właściwy organ w przypadku potwierdzenia sporu powinien umorzyć postępowanie jako bezprzedmiotowe w trybie art. 105 KPA. Organ powinien jednocześnie poinformować zainteresowanych, iż żądanie to nie może być przed organem ewidencyjnym zrealizowane, gdyż sprowadza się do rozstrzygnięcia sporu o własność (do czego ewidencja nie służy), a także w jakim trybie i w jakich sytuacjach zainteresowani mogą dochodzić swych racji w postępowaniu administracyjnym czy też bezpośrednio przed sądem. Liczymy na to, że Urząd kierowany przez Panią zwróci uwagę uprawnionym geodetom oraz inspektorom kontrolującym dokumentacje przyjmowaną do zasobu, aby w protokołach z ustalenia granic w przypadku sporu na gruncie, była wyraźna informacja o tym fakcie zamieszczona przez wykonawcę prac geodezyjnych, co wykluczy zbędne postępowania administracyjne w tym zakresie. Stwierdzić zatem należy, że w każdej sytuacji w przypadku przyjętego operatu do państwowego zasobu, dane z pomiaru ustalonych granic powinny być ujawnione w ewidencji zgodnie z dokumentacją sporządzona przez uprawnionego geodetę. Uprzejmie prosimy o dokonanie przez Panią dodatkowych analiz w zakresie omawianego problemu. Z informacji uzyskiwanych przez naszych członków wynika bowiem, że na terenie Pani działania wiele postępowań administracyjnych wszczynanych jest niepotrzebnie, a ich prowadzenie komplikuje i przedłuża w sposób nieuprawniony proces wykonywania opracowań geodezyjnych, podczas gdy w innych częściach kraju w analogicznych sytuacjach sprawy szybko, skutecznie i zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, załatwiane są w drodze czynności materialno-technicznych. Z wyrazami szacunku za Polskie Towarzystwo Geodezyjne Jarosław Formalewicz Prezes Zarządu Do wiadomości: 1. Główny Geodeta Kraju Pan dr inż. Kazimierz Bujakowski; 2. Miesięcznik geoinformacyjny Geodeta.