WYMAGANIA PROGRAMOWE NA POSZCZEGÓLNE STOPNIE SZKOLNE klasa 2 GIMNAZJUM

WYMAGANIA PROGRAMOWE NA POSZCZEGÓLNE STOPNIE SZKOLNE klasa 2 GIMNAZJUM I. LICZBY I DZIAŁANIA Uczeń: Zapisuje liczby z systemu dziesiętnego w zakresie 3000 w systemie rzymskim i odwrotnie. Zaznacza na osi liczbowej liczby o danej wartości bezwzględnej. Wskazuje podstawę i wykładnik potęgi. Wskazuje potęgi o tym samym wykładniku lub podstawie. Oblicza w pamięci potęgę o wykładniku naturalnym - potęgi liczb całkowitych i podstawowych ułamków. Oblicza wartość dwuargumentowego wyrażenia arytmetycznego, zawierającego potęgi o wykładniku naturalnym. Stosuje regułę mnożenia lub dzielenia potęg o tym samym wykładniku. Stosuje regułę mnożenia lub dzielenia potęg o tej samej podstawie. Stosuje regułę potęgowania potęgi. Przedstawia iloczyn i iloraz potęg o wykładniku naturalnym w postaci potęgi. Przedstawia potęgę potęgi za pomocą potęgi. Stosuje notację wykładniczą do przedstawiania bardzo dużych liczb. Przekształca proste wyrażenia algebraiczne, np. z jedną zmienną, z zastosowaniem potęgowania. Oblicza pierwiastek kwadratowy i sześcienny z danej liczby. Określa przybliżoną wartość liczby, przedstawionej za pomocą pierwiastka drugiego lub trzeciego stopnia. Podnosi do potęgi pierwiastek tego samego stopnia, co wykładnik potęgi. Wykorzystuje kalkulator do potęgowania i pierwiastkowania. Porównuje liczby, zapisane w systemie rzymskim. Oblicza wartość bezwzględną, potęgę i pierwiastek kwadratowy i sześcienny dowolnej liczby wymiernej. Stosuje łącznie wzory, dotyczące mnożenia, dzielenia, potęgowania potęg i pierwiastków do obliczania wartości prostego wyrażenia. Przedstawia potęgę w postaci iloczynu potęg lub ilorazu potęg, lub w postaci potęgi. Wyraża za pomocą notacji wykładniczej podstawowe jednostki długości, pola, masy, objętości. Wyłącza czynnik przed znak pierwiastka i włącza czynnik pod znak pierwiastka. Oblicza pierwiastek z iloczynu i ilorazu. Wskazuje liczbę najmniejszą i największą w zbiorze liczb, zawierającym pierwiastki. Podaje definicję potęgi i pierwiastka. Stosuje łącznie wszystkie twierdzenia, dotyczące potęgowania i pierwiastkowania, obliczając wartości złożonych wyrażeń. Rozwiązuje zadania tekstowe z zastosowaniem notacji wykładniczej. Szacuje wartość pierwiastka lub potęgi. Porównuje wartości potęg lub pierwiastków. Porządkuje w ciąg, np. rosnący, zbiór potęg lub pierwiastków. Stosuje łącznie wszystkie twierdzenia, dotyczące potęgowania i pierwiastkowania, obliczając wartości złożonych wyrażeń. 1/12

Usuwa niewymierność z mianownika. Rozwiązuje zadania tekstowe z zastosowaniem potęg i pierwiastków. Zapisuje wszystkie wzory z działu Liczby i działania oraz opisuje je poprawnym językiem matematycznym. Oblicza wartości złożonych wyrażeń, wymagających usuwania niewymierności z mianownika. Oszacowuje bez użycia kalkulatora wartości złożonych wyrażeń, zawierających działania na potęgach i pierwiastkach. Rozwiązuje zadania-problemy, np. dotyczące znajdowania ostatniej cyfry liczby, przedstawionej w postaci potęgi. II. WŁASNOŚCI FIGUR PŁASKICH Dzieli konstrukcyjnie odcinek i kąt na dwie równe części. Wskazuje na rysunku kąty środkowe oraz łuki, na których są one oparte. Rysuje kąt środkowy. Wskazuje na rysunku proste styczne do okręgu i sieczne okręgu. Rysuje styczną do okręgu oraz sieczną. Wskazuje na rysunku okrąg opisany na trójkącie i wpisany w trójkąt. Rozróżnia i nazywa wielokąty foremne. Dzieli konstrukcyjnie odcinek i kąt na parzystą liczbę części. Oblicza miarę kąta środkowego w zależności od długości łuku, na którym jest oparty. Wykorzystuje własności kąta środkowego do rozwiązywania prostych zadań. Określa wzajemne położenie prostej i okręgu. Wymienia własności stycznej i siecznej na podstawie danego rysunku. Opisuje okrąg na trójkącie i wpisuje okrąg w trójkąt. Oblicza pole pierścienia kołowego i wycinka kołowego. Rysuje wielokąty foremne i określa ich własności. Rozwiązuje zadania z zastosowaniem własności symetralnej odcinka i dwusiecznej kąta. Definiuje kąt środkowy. Konstruuje okrąg opisany na trójkącie oraz wpisany w trójkąt i opisuje te konstrukcje. Stosuje zależność między wysokością trójkąta równobocznego a promieniami okręgów wpisanego w trójkąt i opisanego na trójkącie. Stosuje własności wielokątów foremnych do rozwiązywania zadań. Konstruuje styczną do okręgu i opisuje tę konstrukcję. Rozwiązuje złożone zadania, dotyczące: symetralnej odcinka, dwusiecznej kąta, stycznej do okręgu, okręgu opisanego na trójkącie i wpisanego w trójkąt, kąta środkowego oraz wielokątów foremnych. Stosuje w sytuacjach problemowych poznane wiadomości i umiejętności, związane z pojęciami koła i okręgu. 2/12

III. RACHUNEK ALGEBRAICZNY Rozpoznaje podstawowe wyrażenia algebraiczne. Zapisuje elementarne wyrażenia algebraiczne. Oblicza wartość liczbową prostych wyrażeń algebraicznych. Rozróżnia wyrazy podobne i przeprowadza ich redukcję. Wskazuje wyrazy sumy algebraicznej. Dodaje i odejmuje sumy algebraiczne. Mnoży jednomian przez sumę algebraiczną - proste przypadki. Wyznacza wspólny czynnik wyrazów sumy algebraicznej. Nazywa i buduje wyrażenia algebraiczne. Zapisuje treść zadania w postaci wyrażenia algebraicznego proste przypadki. Przekształca proste wyrażenia algebraiczne. Stosuje prawo rozdzielności mnożenia względem dodawania do wyłączania wspólnego czynnika przed nawias. Nazywa i buduje złożone wyrażenia algebraiczne. Doprowadza wyrażenie algebraiczne do najprostszej postaci. Oblicza wartość liczbową złożonych wyrażeń algebraicznych. Dodaje i odejmuje złożone sumy algebraiczne. Przekształca złożone wyrażenia algebraiczne z zastosowaniem mnożenia sumy przez jednomian. Wyłącza przed nawias największy wspólny czynnik wyrazów sumy algebraicznej. Rozwiązuje złożone zadania tekstowe z zastosowaniem poznanych przekształceń wyrażeń algebraicznych. Mnoży dwie sumy algebraiczne. Stosuje w sytuacjach problemowych poznane wiadomości i umiejętności, związane z rachunkiem algebraicznym. 3/12

IV. RÓWNANIA, UKŁADY RÓWNAŃ Rozpoznaje równania pierwszego stopnia z jedną niewiadomą. Sprawdza, czy dana liczba spełnia równanie. Rozwiązuje proste równania. Sprawdza, czy dana para liczb jest rozwiązaniem układu dwóch równań z dwiema niewiadomymi. Rozwiązuje proste układy równań metodą podstawiania i metodą przeciwnych współczynników. Układa równanie lub układ równań do elementarnego zadania tekstowego. Rozwiązuje równania i układy równań, zawierające współczynniki całkowite i nawiasy okrągłe oraz sprawdza poprawność otrzymanego rozwiązania. Rozwiązuje równania w postaci proporcji. Przekształca nieskomplikowane wzory. Rozpoznaje wielkości wprost i odwrotnie proporcjonalne. Układa równanie lub układ równań, prowadzące do rozwiązania typowego zadania praktycznego i rozwiązuje je. Rozwiązuje równania i układy równań, zawierające współczynniki ułamkowe i nawiasy kwadratowe oraz sprawdza poprawność otrzymanego rozwiązania. Przekształca wzory, stosując twierdzenia o równaniach równoważnych. Stosuje własności wielkości wprost i odwrotnie proporcjonalnych w zadaniach tekstowych. Określa zbiór rozwiązań układu równań. Rozwiązuje zadania tekstowe o podwyższonym stopniu trudności z zastosowaniem równań i układów równań. Rozwiązuje złożone równania i układy równań, zawierające m.in. potęgi i pierwiastki oraz sprawdza poprawność otrzymanego rozwiązania. Rozwiązuje nietypowe zadania tekstowe z zastosowaniem równań i układów równań. Dobiera równanie do danego równania w celu otrzymania układu równań o określonym zbiorze rozwiązań. Stosuje w sytuacjach problemowych poznane wiadomości i umiejętności, związane z rozwiązywaniem równań, nierówności i układów równań. 4/12

V. SYMETRIE Rozpoznaje figury symetryczne względem prostej i względem punktu. Znajduje punkty symetryczne względem prostej i względem punktu. Rozpoznaje figury osiowosymetryczne i środkowosymetryczne. Stosuje własności figur symetrycznych w elementarnych zadaniach. Podaje przykłady figur symetrycznych względem prostej i względem punktu. Rysuje figurę symetryczną do danej względem prostej, która nie ma punktów wspólnych z tą figurą. Rysuje figurę symetryczną do danej względem punktu, który nie należy do tej figury. Podaje przykłady figur osiowosymetrycznych i środkowosymetrycznych. Rysuje oś (osie) symetrii figury osiowosymetrycznej i wskazuje środek symetrii figury środkowosymetrycznej. Odczytuje współrzędne punktów symetrycznych względem osi układu współrzędnych i początku układu współrzędnych. Stosuje własności figur symetrycznych w prostych zadaniach. Znajduje prostą (punkt), względem której (którego) punkty są symetryczne. Rysuje figurę symetryczną do danej względem prostej, która ma punkty wspólne z tą figurą. Rysuje figurę symetryczną do danej względem punktu, który należy do tej figury. Zapisuje współrzędne punktów symetrycznych względem osi i początku układu współrzędnych. Określa własności figur symetrycznych względem prostej i punktu. Określa liczbę osi symetrii figury i rozstrzyga, czy figura ma środek symetrii. Stosuje własności figur symetrycznych w zadaniach o podwyższonym stopniu trudności. Uzasadnia, że punkty są lub nie są symetryczne względem prostej (punktu). Rysuje figury, mające określoną liczbę osi symetrii lub środek symetrii. Wykorzystuje własności symetrii w złożonych zadaniach. Wykonuje konstrukcje figur symetrycznych względem prostej i względem punktu. Wykorzystuje równania do wyznaczenia współrzędnych punktów symetrycznych (symetria osiowa i środkowa). Wykorzystuje własności symetrii w zadaniach problemowych. 5/12

VI. FUNKCJE Rozpoznaje funkcje wśród przyporządkowań określonych: grafem, tabelką, słownie, wykresem. Funkcję opisaną słownie przedstawia za pomocą grafu lub tabelki. Rozróżnia argument i wartość funkcji oraz dziedzinę i zbiór wartości funkcji. Sporządza wykres funkcji liczbowej na podstawie tabelki. Interpretuje proste zależności funkcyjne, występujące w sytuacjach praktycznych, przedstawione w postaci wykresów, np. między drogą a prędkością. Podaje przykłady przyporządkowań, które są lub nie są funkcjami. Funkcję liczbową, opisaną słownie, przedstawia za pomocą wzoru proste przypadki. Wyznacza wartość funkcji dla danego argumentu oraz dziedzinę i zbiór wartości funkcji. Sporządza wykres funkcji liczbowej, opisanej za pomocą wzoru. Interpretuje proste zależności funkcyjne, występujące w przyrodzie, gospodarce i życiu codziennym, przedstawione w postaci wykresów. Opisuje słownie funkcję, opisaną za pomocą grafu, tabelki, wzoru, wykresu. Uzasadnia, dlaczego przyporządkowanie określone grafem, tabelką lub opisane słownie jest lub nie jest funkcją. Przedstawia za pomocą wzoru funkcję liczbową, opisaną słownie, za pomocą grafu, tabelki lub wykresu i określa jej dziedzinę. Określa monotoniczność funkcji na podstawie jej wykresu. Interpretuje różne zależności funkcyjne, występujące w przyrodzie, gospodarce i życiu codziennym, przedstawione w postaci wykresów. Odczytuje z wykresu funkcji przedziały liczbowe, w których funkcja przyjmuje wartości dodatnie (ujemne). Odczytuje z wykresu funkcji: miejsca zerowe, dziedzinę, zbiór wartości oraz określa, w jakich przedziałach liczbowych funkcja rośnie, maleje lub jest stała. Interpretuje złożone zależności funkcyjne, występujące w przyrodzie, gospodarce i życiu codziennym, przedstawione w postaci wykresów. Ustala na podstawie wzoru funkcji jej dziedzinę. Wykonuje wykres funkcji na podstawie jej własności. Wykorzystuje własności funkcji w zadaniach problemowych. 6/12

VII. GRANIASTOSŁUPY I OSTROSŁUPY Wskazuje wśród wielościanów graniastosłupy proste i pochyłe. Wskazuje na modelu lub rysunku krawędzie, wierzchołki, ściany, wysokość i przekątne graniastosłupa. Rysuje odręcznie graniastosłup. Oblicza pole powierzchni i objętość graniastosłupa proste przypadki. Wskazuje wśród wielościanów ostrosłupy. Wskazuje na modelu lub rysunku krawędzie, wierzchołki, ściany i wysokość ostrosłupa. Rysuje odręcznie ostrosłup trójkątny i czworokątny. Wyróżnia ostrosłupy prawidłowe, w tym czworościan. Rysuje siatkę ostrosłupa trójkątnego i czworokątnego. Oblicza pole powierzchni i objętość ostrosłupa proste przypadki. Definiuje czworościan foremny. Rysuje siatkę graniastosłupa i ostrosłupa prawidłowego w skali. Oblicza pole powierzchni oraz objętość graniastosłupa oraz ostrosłupa prawidłowego. Definiuje graniastosłup i ostrosłup prawidłowy. Rysuje siatkę dowolnego graniastosłupa i ostrosłupa. Zamienia jednostki pola powierzchni i objętości. Rozwiązuje zadania, wymagające przekształcania wzorów na pole powierzchni i objętość graniastosłupa i ostrosłupa. Zaznacza na rysunku lub modelu przekroje graniastosłupów i ostrosłupów. Oblicza pole powierzchni oraz objętość graniastosłupa i ostrosłupa z zastosowaniem twierdzenia Pitagorasa w sytuacjach praktycznych. Wyprowadza wzór na pole powierzchni lub objętość czworościanu foremnego. Wykorzystuje własności graniastosłupów i ostrosłupów w sytuacjach nietypowych Rozwiązuje zadania, dotyczące obliczania pól oraz objętości graniastosłupów i ostrosłupów w zadaniach problemowych. 7/12

VIII. ELEMENTY STATYSTYKI OPISOWEJ Odczytuje dane z tabel i diagramów proste przypadki. Odczytuje dane, przedstawione za pomocą prostych wykresów. Porównuje dane, przedstawione w tabelach, na diagramach i wykresach. Wyszukuje w prasie wyniki opinii publicznej, przedstawiane za pomocą tabel, diagramów lub wykresów. Oblicza średnią arytmetyczną proste przypadki. Odczytuje dane z tabel i diagramów oraz sporządza diagramy słupkowe. Odczytuje dane, przedstawione za pomocą pojedynczych wykresów. Wykonuje proste obliczenia, korzystając z danych, zawartych w tabelach, na diagramach i wykresach. Odczytuje i porównuje dane z tablic rozkładu liczebności i tablic częstości. Oblicza średnią arytmetyczną i medianę danych. Interpretuje dane, przedstawione za pomocą tabel, diagramów i wykresów oraz sporządza diagramy kołowe i wykresy. Odróżnia zmienne jakościowe od ilościowych. Analizuje wyniki dane za pomocą tablic rozkładu liczebności i tablic częstości i przedstawia je na diagramach. Sporządza tablice rozkładu liczebności i tablice częstości. Analizuje wyniki, przedstawione na złożonych wykresach, diagramach lub w tabelach. Sprawnie korzysta z danych, zawartych w roczniku statystycznym. Oblicza średnią ważoną, rozstęp i modę. Zbiera, opracowuje, analizuje i prezentuje dane, np. za pomocą histogramu, wykresu. Projektuje narzędzie zbierania informacji, przeprowadza badanie, opracowuje wyniki i prezentuje je w czytelny sposób. Planuje, przeprowadza badanie na dowolny temat, opracowuje i prezentuje wyniki w dowolny sposób, np. wykorzystując komputer oraz analizuje i wyciąga wnioski. PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z MATEMATYKI W ZESPOLE SZKOŁY I GIMNAZJUM W NIEDŹWIEDZIU I. Formy oceniania ucznia 1. Pomiar osiągnięć ucznia odbywa się za pomocą następujących narzędzi: a. prace klasowe podsumowujące wiadomości z danego działu (również w postaci testu), b. sprawdziany z niewielkiego zakresu materiału bieżącego, c. kartkówki (także z zadań domowych), d. praca domowa (sprawdzana w formie kartkówki lub w trakcie sprawdzania zeszytu), e. odpowiedzi ustne, f. prace długoterminowe (także referaty), projekty g. inne formy aktywności, np. udział w konkursach, wykonywanie pomocy dydaktycznych, 8/12

h. badania wyników nauczania (testy szkolne, kuratoryjne, próbne egzaminy gimnazjalne szkolne, próbne sprawdziany pisemne CKE, OKE, lub zestawy powtórzeniowe przed sprawdzianem /egzaminem/). 2. Obserwacja ucznia: a. przygotowanie do lekcji, b. aktywność na lekcji (indywidualna praca na lekcji), c. praca w grupie. d. udział w zajęciach dydaktyczno-wyrównawczych e. udział w kole matematycznym II Ogólne wymagania edukacyjne: Ocenę celującą otrzymuje uczeń, który: Posiada wiadomości i umiejętności znacznie wykraczające poza program nauczania Potrafi operować pojęciami matematycznymi wykraczającymi poza zakres programu Potrafi stosować wiadomości w sytuacjach nietypowych (problemowych) Operuje twierdzeniami i je dowodzi Potrafi oryginalnie, nieszablonowo rozwiązywać zadania nie tylko z obowiązującego programu Stosuje algorytmy w zadaniach nietypowych Osiąga sukcesy w konkursach pozaszkolnych Wzorowo i aktywnie pracuje Ocenę bardzo dobrą otrzymuje uczeń, który: W pełnym zakresie opanował wiadomości i umiejętności programowe Umie klasyfikować pojęcia (definicje i twierdzenia) Uzasadnia twierdzenia w nieskomplikowanych przypadkach Stosuje uogólnienia i analogie do formułowanych hipotez Umie analizować i doskonalić swoje rozwiązania Stosuje algorytmy w nieszablonowych rozwiązaniach, uogólnia przypadki Wykazuje dużą samodzielność i potrafi bez pomocy nauczyciela korzystać z różnych źródeł wiedzy Systematycznie i aktywnie pracuje na lekcji i w domu Ocenę dobrą otrzymuje uczeń, który: Opanował w dużym zakresie wiadomości i umiejętności określone programem Potrafi formułować twierdzenia proste i odwrotne, definicje i zapisuje je Potrafi przeprowadzić proste wnioskowania Analizuje treść zadania, układa plan rozwiązania i samodzielnie rozwiązuje typowe zadania Potrafi sprawdzić wyniki po ich otrzymaniu i zastosowaniu w zadaniu, posiada sprawność rachunkową Przygotowuje się do zajęć i pracuje podczas lekcji Wykazuje aktywność na lekcji 9/12

Ocenę dostateczną otrzymuje uczeń, który: Opanował w podstawowym zakresie wiadomości Potrafi odczytać definicje zapisane za pomocą symboli matematycznych Potrafi stosować twierdzenia w typowych zadaniach (przykładach) Potrafi podać przykład potwierdzający prawdziwość twierdzenia Potrafi naśladować podane rozwiązania w analogicznych przykładach Wykonuje proste rysunki i dokładne oznaczenia Przygotowuje się do zajęć i pracuje podczas lekcji Sporadycznie jest aktywny na lekcji Ocenę dopuszczającą otrzymuje uczeń, który: Ma braki w opanowaniu podstawowych wiadomości i umiejętności określonych zakresem materiału Potrafi podać przykłady podstawowych pojęć matematycznych, zna ich nazwy Zna symbole matematyczne Potrafi wskazać dane i szukane w zadaniu Wykonuje rysunki do zadań z oznaczeniami Odczytuje dane z prostych rysunków, diagramów i tabel Wykonuje proste zadania z pomocą nauczyciela Uzupełnia zaległości, wykazuje chęci i korzysta z oferowanych form pomocy np. na zajęciach dydaktyczno-wyrównawczych Ocenę niedostateczną otrzymuje uczeń, który: Wykazuje brak przygotowania i pracy na lekcji Nie potrafi wykonać najprostszych zadań nawet z pomocą nauczyciela Nie opanował podstawowych ważnych wiadomości i umiejętności na poziomie wymagań koniecznych Nie wykazuje chęci poprawy i nie korzysta z proponowanych form pomocy Nie uczęszcza na dodatkowe zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze. III Zasady i kryteria ocen prac pisemnych a. Uczniowie korzystający w czasie prac pisemnych z niedozwolonych przez nauczyciela pomocy ponoszą konsekwencje w postaci oceny niedostatecznej. b. Prace klasowe podsumowujące wiadomości z danego działu odbywają się po zakończeniu jego realizacji, zgodnie z rozkładem materiału danej klasy. c. W semestrze przeprowadza się co najmniej 2 sprawdziany, co najmniej 2 kartkówki, liczba szkolnych badań wyników ustalona jest na początku roku szkolnego. d. Kryteria ocen prac pisemnych procentowo/ zgodna z PSO w Statucie Zespołu Szkoły i Gimnazjum w Niedźwiedziu e. Dla testów kuratoryjnych, wewnątrzszkolnych lub innych mogą być opracowane inne szczegółowe kryteria zgodnie ze specyfiką danego testu (test zamknięty jednokrotnego wyboru, test zamknięty wielokrotnego wyboru). Wówczas, kryteria ocen będą podawane podczas omówienia i analizy wyników testu. f. Jeżeli ocena pracy pisemnej jest ustalana w inny sposób, to uczący informuje o tym uczniów przed rozpoczęciem pracy. g. Uczeń ma prawo poprawiać jedną ocenę niedostateczną z pracy klasowej w semestrze. Poprawkowy sprawdzian należy napisać przed następną pracą klasową. Forma poprawy ustalona jest przez nauczyciela. 10/12

h. Nauczyciel może wyrazić zgodę również na poprawienie oceny dopuszczającej z pracy klasowej. i. Uczeń nieobecny na pracy klasowej z przyczyn usprawiedliwionych ma obowiązek zaliczyć ją w terminie uzgodnionym z nauczycielem. Uczeń nieobecny z przyczyn nieusprawiedliwionych na pracy klasowej (albo innym zapowiedzianym sprawdzianie, kartkówce, poprawie pracy klasowej), otrzymuje za nią ocenę niedostateczną. W przypadku pracy klasowej traci prawo do jej poprawy. j. Nauczyciel ma prawo do przeprowadzenia niezapowiedzianych kartkówek obejmujących ostatnie 3 jednostki tematyczne ( od trzech ostatnich tematów lekcyjnych) trwające do 20 minut. Może to być także sprawdzian z zadania domowego. IV Ustalanie oceny semestralnej i końcowej a. Ocena końcowa (semestralna, roczna) jest średnią ważoną ocen cząstkowych. b. Ocena semestralna lub końcowa może być podwyższona przez nauczyciela do oceny o jeden wyższej w przypadku, gdy uczeń osiągał sukcesy w konkursach matematycznych, lub inne sukcesy związane z matematyką. c. Na koniec semestru/roku szkolnego nie przewiduje się dodatkowych sprawdzianów zaliczeniowych. Rodzaj pomiaru osiągnięć/waga 1. Praca klasowa, sprawdzian, kartkówka 10 2. Odpowiedź ustna 8 3. Zadanie domowe 5 4. Rozwiązywanie zadań na lekcji 5 5. Aktywność 3 6. Próbne sprawdziany/egzaminy 4 7. Wykonywanie pomocy dydaktyczne, modele i inne 5 8. Udział w zajęciach pozalekcyjnych 6 9. Prowadzenie zeszytu przedmiotowego 3 10. Udział w konkursach 10 11. Ćwiczenia 3 12. Zestaw zadań powtórzeniowych przed sprawdzianem/egzaminem 4 13. Test 5 Oceny semestralne i roczne są średnią ważoną ocen cząstkowych: 1,00-1,59-niedostateczny 1,60-2,69 dopuszczający 2,70-3,60 dostateczny 3,61-4,51 dobry 4,52-5,00 bardzo dobry Powyżej 5,00 celujący V Egzaminy poprawkowe a. Uczeń, który ma prawo przystąpić do egzaminu poprawkowego, ma obowiązek w przeciągu 5 dni roboczych od zakończenia klasyfikacji zgłosić się do nauczyciela w celu ustalenia szczegółowego zakresu materiału objętego egzaminem poprawkowym. b. Egzamin poprawkowy jest egzaminem z wiadomości z całego roku szkolnego danego 11/12

poziomu, przeprowadzony zgodnie z PSO w Statucie Szkoły. VI Informacje dodatkowe a. Każdy uczeń ma obowiązek prowadzić zgodnie ze wskazówkami nauczyciela zeszyt przedmiotowy. b. Aktywność na lekcji jest nagradzana oceną. Przez aktywność rozumiemy: częste zgłaszanie się ucznia na lekcji i udzielanie poprawnych odpowiedzi, rozwiązywanie dodatkowych zadań w czasie lekcji lub w czasie wyznaczonym przez nauczyciela, aktywną pracę w grupach, rozwiązywanie dodatkowych zadań. c. Obszary aktywności podlegające ocenie mogą być oceniane plusami lub minusami. Ustalona przez nauczyciela liczba plusów i minusów skutkuje otrzymaniem odpowiedniej oceny. d. Uczeń ma prawo do zgłoszenia raz w semestrze nie przygotowania się do lekcji. Przez nieprzygotowanie się do lekcji rozumiemy jedną z przyczyn: brak zeszytu, brak pracy domowej, niegotowość do odpowiedzi, brak pomocy potrzebnych do lekcji. Nieprzygotowanie do lekcji uczeń zgłasza w trakcie czytania listy obecności albo na piśmie przed lekcją lub w inny sposób ustalony przez nauczyciela. e. Zgłoszenie nie przygotowania nie zwalnia od pisania zapowiedzianych prac pisemnych. f. Uczeń, który otrzymał ocenę niedostateczną w I semestrze, ma obowiązek w przeciągu 7 dni roboczych zgłosić się do nauczyciela w celu ustalenia terminu i formy zaliczenia semestru. g. Nieobecność ucznia na lekcji zobowiązuje go do uzupełnienia materiału we własnym zakresie. h. Uczeń na lekcji, za zgodą nauczyciela, może korzystać z kalkulatora lub kalkulatora graficznego, jeśli jego użycie jest zgodne z tematem lekcji. Zabrania się korzystania z telefonu komórkowego, jako kalkulatora. i. W trakcie lekcji uczeń ma wyłączony telefon komórkowy. j. Odnosimy się do siebie z szacunkiem. k. W toku lekcji uczeń wypowiada się po udzieleniu głosu przez nauczyciela, po uprzednim podniesieniu ręki. Pozostali uczniowie słuchają. l. Podczas zajęć uczeń ma obowiązek wykonywać bez dyskusji polecenia nauczyciela i maksymalnie wykorzystywać czas lekcyjny. m. Uczeń stosuje się do powszechnie znanych zasad kultury: nie używa wulgaryzmów, nie ocenia innych. NAUCZYCIELE MATEMATYKI: mgr Dorota Liberda-Smreczak mgr Agata Worwa 12/12