Diagnostyka etiologiczna zaburzeń artykulacji
|
|
- Grażyna Mikołajczyk
- 8 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 76 Otorynolaryngologia 2013, 12(2): Diagnostyka etiologiczna zaburzeń artykulacji Etiological diagnostics of articulation disorders Andrzej Obrębowski 1/, Zofia Obrębowska 2/ 1/ Katedra i Klinika Foniatrii i Audiologii Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu 2/ Katedra i Klinika Otolaryngologii i Laryngologii Onkologicznej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu Artykulacja jest mechanizmem tworzenia fonemów. W pracy omówiono znaczenie nasady w powstawaniu samogłosek i spółgłosek. Zwrócono uwagę na dojrzewanie mechanizmów artykulacyjnych w przebiegu fizjologicznego rozwoju mowy. Zaburzenia artykulacji odniesiono do niedosłuchu, ośrodkowych i obwodowych zaburzeń mowy, upośledzenia umysłowego oraz zaburzeń płynności mowy. Wskazano na konieczność uporządkowania zaburzeń komunikacji słownej, w tym zaburzeń artykulacji, w Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób. Słowa kluczowe: mechanizm artykulacji, terminologia zaburzeń artykulacji, dyslalia, etiologiczne uwarunkowania, zaburzenia artykulacji w ICD-10 Articulation is a mechanism of forming phonemes. In this article, the authors discuss the role of head resonators in the production of vowels and consonants. The process of maturation of articulatory mechanisms in the course of physiological speech development is considered. Articulation disorders have been discussed with regard to hypoacusis, central and peripheral speech disorders, mental retardation and impaired speech fluency. The necessity to review classification of communication disorders, and articulation disorders, in particular in the International Clasification of Diseases (ICD), has been postulated. Key words: articulation mechanism, terminology of articulation disturbances, dyslalia, etiological conditions, articulation disorders in ICD-10 Classification Otorynolaryngologia 2013, 12(2): Adres do korespondencji / Address for correspondence Prof. dr hab. med. Andrzej Obrębowski Katedra i Klinika Foniatrii i Audiologii UM w Poznaniu ul. Przybyszewskiego 49, Poznań Uwagi do mechanizmu artykulacji W obwodowym narządzie mowy energia powietrza wydychanego, jak też energia akustyczna powstałego w głośni tonu krtaniowego, uformowana zostaje w głoski, które są podstawowymi elementami strukturalnymi mowy. Artykulacja polega na takim ukształtowaniu akustycznej fali głosowej lub powietrza wydychanego, aby powstał zespół charakterystycznych zjawisk dźwięcznych lub bezdźwięcznych, które będą służyły przekazywaniu treści informacyjnych. Jest ona realizowana przez motorykę obwodowego narządu mowy. Głoski odpowiadają w zasadzie fonemom, które są najkrótszymi czasowo segmentami akustycznofonetycznymi [1]. Zbiory fonemów tworzą sylaby, wyrazy, zdania. Jassem wyróżnia 9 kategorii fonemów w zależności od ich cech dystynktywnych [cyt. wg 1]. Nicolosi i wsp. nazywają artykulację the way phonemes are formed [2]. Pod względem biofizycznym nasada jest swego rodzaju kanałem głosowym złożonym z filtrów, czyli jam rezonacyjnych, z charakterystycznymi częstotliwościami rezonansowymi. Według teorii źródła i filtru generacja tonu krtaniowego i rezonans drogi głosowej są oddzielone i niezależne od siebie. Drgające w rezonatorach nasady powietrze wzbogaca składowymi harmonicznymi widmo dźwięku krtaniowego [3]. Dzięki temu ton krtaniowy powstały w głośni uzyskuje lokalne wzmocnienia, tj. formanty lub osłabienia energii akustycznej (antyformanty). Formant o najniższej częstotliwości to F1, czyli częstotliwość podstawowa. Jakkolwiek samogłoski powstają częściowo już w jamach rezonacyjnych ponadgłośniowych, to na ich ostateczną strukturę wpływa ukształtowanie jamy ustnej, przede wszystkim stosunek trzonu
2 Obrębowski A, Obrębowska Z. Diagnostyka etiologiczna zaburzeń artykulacji 77 i nasady języka do podniebienia. W czasie artykułowania samogłosek nie dochodzi do powstawania dodatkowych drgań nieregularnych, a transformacja Fourniera wykazuje, że składowe harmoniczne w widmie akustycznym samogłosek są wielokrotnością częstotliwości podstawowej wytworzonej w głośni. Samogłoski określane są akustycznie przez pierwsze dwa formanty F1 i F2. Formanty wyższe nadają charakterystyczną osobniczo barwę dźwiękom. Przy koartykulacji dochodzi do zmiany częstotliwości formantowej danej samogłoski przez fonemy poprzedzające i następujące [4]. Spółgłoski natomiast są szmerami powstającymi w określonych miejscach jamy ustnej na skutek zwężeń i przeszkód stawianych fali głosowej lub powietrzu wydychanemu. Charakterystyka spółgłosek zależy od rodzaju pobudzenia, drogi przepływu powietrza lub fali akustycznej i typu przeszkody [5]. Jeżeli narządy artykulacyjne wytwarzają zwężenie to strumień powietrza przeciskając się przez nie wytwarza charakterystyczny dla danej głoski szmer. Powstają w ten sposób głoski szczelinowe. Jeżeli narządy artykulacyjne zwierają się, to pod wpływem narastającego ciśnienia w jamie ustnej napierającego na przeszkodę dochodzi do nagłego otwarcia tego zwarcia. Powstają głoski zwarte. Przy niepełnym zwarciu część powietrza z falą akustyczną przeciska się tworząc szmer, do którego dołącza się nagłe, wybuchowe otwarcie zwarcia. Powstają spółgłoski zwarto-szczelinowe. Turbulencje powietrza spowodowane drganiami końca języka z szybkością ok. 25/sekundę tworzą głoskę wibracyjną (r) [4,6]. Jeżeli przez niepełne zwarcie podniebiennogardłowe część energii akustycznej przy artykulacji dostanie się do jamy nosowej to zjawiska rezonansowe tworzą formanty nadające głoskom zabarwienie nosowe. Powstają samogłoski (ą, ę) lub spółgłoski nosowe (m, n, ń). W fizjologicznym rozwoju mowy spółgłoski języka polskiego powstają w określonych polach jamy ustnej zwanych strefami artykulacyjnymi. Wyróżnia się trzy zasadnicze strefy artykulacyjne, unerwione aferentnie przez nerw trójdzielny. W I szej strefie artykulacyjnej tworzone są spółgłoski wargowe (dwuwargowe, wargowo-zębowe), w II-giej głoski przednio-językowe (zębowe, dziąsłowe) oraz środkowo-językowe (pre- i postpalatalne), w III-ciej głoski tylno-językowe (tab. I). Zaburzenia artykulacji Artykulacja jest mechanizmem tworzenia fonemów w obwodowym narządzie mowy, przy czym przy głoskach dźwięcznych zachodzi ścisłe współdziałanie z narządem głosu [7, 8] Głoski języka polskiego tak jak wszystkich języków indoeuropejskich, należą do dźwięków ekspiracyjnych czyli tworzonych na wydechu [6]. Tradycyjnie zaburzenia artykulacji, niezależnie od przyczyny, określa się jako dyslalię. Seeman [9] wyróżnia 2 grupy dyslalii: 1. dyslalię czynnościową, 2. dyslalię organiczną. Dyslalia czynnościowa rozwija się z fizjologicznych, rozwojowych zaburzeń artykulacji przy czym najczęściej czynnikiem sprzyjającym jest opóźnienie rozwoju psychoruchowego. Seeman zwracał uwagę na związek rodzinnego występowania opóźnionego rozwoju mowy z bełkotaniem z wrodzonym defektem narządu otolitowego [9]. Dziedzicznie uwarunkowane, najczęściej ze strony ojca, oporne na rehabilitację zaburzenia artykulacji obserwował Seeman 2 x częściej u chłopców. Zdaniem Arnolda zaburzenia artykulacji występują dwukrotnie częściej u dzieci niemuzykalnych [cyt. wg 9]. Kaczmarek uważa, że dyslalia to wada wymowy, którą odpowiednio do przyczyny można podzielić na [10]: Tabela I. Podział spółgłosek odpowiednio do stref artykulacyjnych (modyfikacja wg 5) Głoski Spółgłoski właściwe Spółgłoski półotwarte Strefy artykulacyjne I (wargowe) II (przedniojęzykowe, środkowojęzykowe) III (tylnojęzykowe) Zwarte p b p b d t d t d 0 t 0 g k k g Szczelinowe f v f v z s z s ś ż ź ž š ž š g χ g χ Zwarto-szczelinowe ʒ c ʒ c ʒ c ʒ c ʒ c Nosowe m m o m m o n n o n n o ń h, oh, h, oh Drążące r r o r r o Boczne l l o l l o Półsamogłoskowe ustne i u ou u Półsamogłoskowe nosowe ɪ u
3 78 Otorynolaryngologia 2013, 12(2): audiogenną, uwarunkowaną dysfunkcją układu słuchowego (niedosłuch, zaburzenia słuchu fonematycznego); 2. mechaniczną czyli dysglosję spowodowaną uszkodzeniami obwodowego narządu mowy; 3. funkcjonalną wynikającą ze złych wzorców środowiskowych i ograniczonych kontaktów słownych; 4. centralną w przebiegu anartrii i dyzartrii; 5. sprzężoną czyli uwarunkowaną więcej aniżeli jedną przyczyną. Pruszewicz wśród zaburzeń artykulacji wyróżnia bełkotanie (dyslalia, psellismus) uwarunkowane zaburzeniami ośrodkowymi w płaszczyźnie fonetyczno-fonologicznej oraz dysglosję spowodowaną uszkodzeniami obwodowego narządu mowy [11]. Mierzejewska i Emiluta-Rozya uważają, że zaburzenia artykulacji zajmują pozycję centralną na diagramie przedstawiającym zaburzenia mowy, do których dołączają różne nieprawidłowości z innych podsystemów językowych [12]. Grabias [13] podobnie jak Styczek [14] traktują dyslalię jako wycofujące się stadium alalii, w którym kompetencje nie wykształcają się w ogóle lub rozwijają się w stopniu niewystarczającym dla prawidłowej realizacji wypowiedzi w związku z niewłaściwie funkcjonującym słuchem fonematycznym. Podobny pogląd wyrażał Ołtuszewski pisząc, że dyslalia, w przeciwieństwie do dysglosji, jest wadą wymowy nieuwarunkowaną defektami w obwodowym narządzie mowy [cyt. wg 15]. Wg Jastrzębowskiej dyslalia określa zaburzenie realizacji fonemów o ściśle określonej etiologii, wynikającej z nieprawidłowej czynności układu słuchowego, wad rozwojowych i zaburzeń czynnościowych narządów artykulacyjnych [15]. Zdaniem Demelowej dyslalia obejmuje nieprawidłowości w realizacji głosek [16]. Sołtys-Chmielowicz traktuje zaburzenia artykulacyjne jako jakościowe i ilościowe wady wymowy, wyróżniając, także klasyfikację przyczynową [17, 18]. Böhme uważa, że etiopatogeneza zaburzeń artykulacji pokrywa się w zasadzie z przyczynami zaburzeń rozwoju mowy [19]. Występują one w przypadkach specyficznych zaburzeń rozwoju mowy, dysfunkcji układu słuchowego i wzrokowego, nieprawidłowej budowy i czynności narządów artykulacyjnych, w ośrodkowo uwarunkowanych zaburzeniach mowy w powiązaniu z dyzartrią i dyspraksją i w opóźnionym rozwoju umysłowym. W akademickim piśmiennictwie foniatrycznym od ponad kilkunastu lat pojęcie dyslalii ogranicza się do rozwojowo uwarunkowanych zaburzeń artykulacji w płaszczyźnie fonetyczno-fonologicznej. W tym ujęciu, poza ośrodkową świadomością fonologiczną, zaburzone są dyskryminacja percepcyjna i wykształcanie ekspresywno-fonetycznego wzorca ruchowego [11, 20]. Zaburzenia mogą występować w formie izolowanej lub jako objaw niespecyficznych zaburzeń rozwoju mowy [21]. Z praktycznego punktu widzenia ciekawa jest propozycja Kani [cyt. wg 17], który wyróżnia 4 kryteria oceny poprawności wymowy: 1. ortoepiczna słuchowa ocena zgodności wymowy z przyjęta normą, 2. estetyczna wzrokowa ocena ruchów artykulacyjnych, 3. odpowiednio do wieku tworzone głoski mieszczą się w normie wiekowej, 4. medyczna wskazująca na etiologię zaburzeń artykulacji. Jednak w praktyce foniatrycznej dyslalią nadal nazywa się wszystkie zaburzenia artykulacji, chociaż często pojawiają się zamiennie takie określenia jak: wada wymowy, zaburzenia artykulacji, zaburzenia fonetyczno-fonologiczne, zaburzenia tworzenia głosek, zaburzenia rozwoju mowy w płaszczyźnie fonetyczno-fonologicznej. Najczęstsze zastosowanie w odniesieniu do wad wymowy ma dyslalia z tego względu, że znana jest ona decydentom organizacji ochrony zdrowia i jednostek ubezpieczeniowych [19]. Zaburzenia artykulacji najczęściej, bo w 20% przypadków obserwuje się u dzieci przedszkolnych, odsetek ten spada do 1% w pierwszych latach szkolnych tj. w wieku 7-9 lat [20]. W zależności od etiologii zaburzenia artykulacji obserwuje się w: 1. przebiegu fizjologicznego rozwoju mowy; 2. niedosłuchach czuciowo-nerwowych, prei postlingwalnych, jak też w niedosłuchach przewodzeniowych u dzieci; 3. obwodowych zaburzeniach mowy; 4. ośrodkowych zaburzeniach mowy; 5. mowie osób upośledzonych umysłowo; 6. zaburzeniach płynności mowy. Nieprawidłowa artykulacja w przebiegu fizjologicznego rozwoju mowy W przebiegu fizjologicznego rozwoju mowy u dzieci do 5 roku życia obserwuje się: 1. zniekształcenie głosek szczelinowych i zwartoszczelinowych II-giej strefy artykulacyjnej; 2. zamianę głosek w obrębie tej samej strefy artykulacyjnej (r l, ł, j) lub przesunięcie z III-ciej strefy do II-giej (k, g, t, d ); 3. opuszczanie głosek na początku lub końcu wyrazu. Przyczyną jest rozwojowa niedojrzałość odruchów artykulacyjnych.
4 Obrębowski A, Obrębowska Z. Diagnostyka etiologiczna zaburzeń artykulacji 79 Niespecyficzne zaburzenie rozwoju mowy może charakteryzować przedłużający się okres dojrzewania artykulacji (okres swoistej mowy dziecięcej) [22]. Zaburzenia artykulacji w niedosłuchach czuciowo-nerwowych Stopień zaburzeń porozumiewania się werbalnego zależy od czasu wystąpienia i głębokości niedosłuchu [23, 24]. W niedosłuchach prelingwalnych obserwuje się: brak zróżnicowania dźwiękowego samogłosek, lepszą artykulację samogłosek o składowych niskoczęstotliwościowych (a, o, u), ubezdźwięcznienie spółgłosek dźwięcznych, lepszą artykulację tych spółgłosek, których artykulację dziecko widzi i może naśladować (p, b, t, d), brak wibracyjnej głoski r zamienianej najczęściej w l. Przy resztkach słuchowych w większym stopniu zniekształcone są samogłoski o składowych wysoko- i średnio-częstotliwościowych (i, e). Na skutek niesprawności ruchowej języka przy artykulacji samogłosek a-o-u- i powstaje dźwięk zbliżony do y. W niedosłuchach postlingwalnych występują różne formy zniekształceń głosek II-giej strefy artykulacyjnej szczelinowych i zwarto-szczelinowych. Jest to tzw. dyslalia audiogenes najczęściej występująca pod postacią seplenienia dozębowego (sigmatismus addentalis). Na skutek płasko ułożonego języka mocno przylegającego do powierzchni wewnętrznej zębów siecznych, przy artykulacji głosek dentalizowanych wytwarza się osłabiony i przytępiony szmer. Spotyka się także seplenienie świszczące (sigmatismus stridens), gdy w linii pośrodkowej języka wytwarza się bruzda, oraz seplenienie podniebienne (sigmatismus palatalis) na skutek zbliżenia końca języka do podniebienia. W dłużej utrzymującym się niedosłuchu przewodzeniowym, a także w niedosłuchu przejściowym lub fluktuacyjnym (np. otitis media secretoria), zwłaszcza w okresie rozwoju mowy, występować mogą zaburzenia artykulacji dotyczące głosek o niskich formantach, przy czym lepiej artykułowane są te, które można łatwo odczytać z ust: p, b, m, n. Artykulacja w zaburzeniach obwodowego narządu mowy Zaburzenia artykulacji uwarunkowane zmianami organicznymi w obwodowym narządzie mowy, wraz z uszkodzeniem odpowiednich nerwów czaszkowych, nazywa się dysglosjami. Ze względu na przyczynę wyróżnia się: 1. dysglosje wrodzone spowodowane wadami wrodzonymi w zakresie obwodowego narządu mowy; 2. dysglosje nabyte, pourazowe po operacjach guzów w obrębie obwodowego narządu mowy; 3. dysglosje porażenne na skutek uszkodzenia dolnego neuronu drogi korowo-jądrowej dla mięśni obwodowego narządu mowy. Dysglosje można także podzielić odpowiednio do lokalizacji na: 1. wargowe zaburzenia artykulacji głosek I-szej strefy artykulacyjnej, zastępowanie ich głoskami z II-iej strefy; 2. zębowe zaburzone są głównie głoski szczelinowe i zwarto-szczelinowe II-giej strefy artykulacyjnej; 3. językowe zaburzone są głoski II-iej i III-ciej strefy artykulacyjnej. Dysglosje porażenne spowodowane są uszkodzeniami jąder eferentnych i części eferentnych nerwów czaszkowych V, VII, IX, X, XII prowadzącymi do porażeń wiotkich mięśni obwodowego narządu mowy. Powoduje to artykulację nieprecyzyjną, często zamazaną. Obustronne porażenie n. XII daje artykulację zamazaną i mowę kluskowatą. Porażenie n. VII jest przyczyną zaburzeń artykulacji głosek II-iej strefy artykulacyjnej. Przejściowo niekorzystnie na mechanizm artykulacji wpływają protezy zębowe, zwłaszcza niestabilne, obniżające wrażliwość stref artykulacyjnych i zmniejszające pojemność jamy ustnej. Zaburzenia artykulacji, przede wszystkim spółgłosek, po operacjach nowotworów jamy ustnej zależą od lokalizacji nacieku nowotworowego i rozległości operacji. Występują one w 100% po resekcji nasady języka, w 87,5% po usunięciu żuchwy, w 81% po resekcji dna jamy ustnej, w 72,7% po resekcji języka i w 28% po operacji warg [25, 26]. W rozszczepach podniebienia zaburzenia mowy określane jako palatolalia charakteryzują się nosowaniem otwartym i dysglosją podniebienną. Najczęściej zniekształcone głoski: szczelinowe, zwarto-szczelinowe, głoska wibracyjna. Najczęstsze wady artykulacyjne to: reranie, substytucja poszczególnych głosek, seplenienie międzyzębowe [27]. Dochodzić może także do elizji czyli opuszczania głosek. Intensywność zaburzeń zależy od stanu morfologiczno-czynnościowego podniebienia miękkiego. Artykulację międzyzębową obserwuje się w progenii, rozszczepach podniebienia, przerosłych migdałkach podniebiennych, dysfunkcji ustno-twarzowej i w zgryzie otwartym. Artykulacja w ośrodkowych zaburzeniach mowy Zaburzenia artykulacyjne w dyzartrii są następstwem dysfunkcji ośrodkowego sterowania układem
5 80 Otorynolaryngologia 2013, 12(2): eferentnym narządu mowy. Przyczyny zlokalizowane są w różnych okolicach pnia mózgu i kory mózgowej powyżej dolnego neuronu tj. jąder ruchowych nerwów czaszkowych unerwiających obwodowy narząd mowy. Na skutek wzmożonego napięcia mięśni obwodowego narządu mowy dochodzi do opuszczania lub zniekształcania fonemów. Artykulacja zazwyczaj jest niewyraźna, zamazana. Zmienne zaburzenia artykulacji obserwuje się w dyzartrii ataktycznej (móżdżkowej). W dyspraksji, na skutek zaburzeń w programowaniu organizacji ruchowej mowy, dochodzi do parafazji fonematycznych (elizje, substytucje) o zmiennym charakterze. Dyslalia jest ośrodkowo uwarunkowanym zaburzeniem mowy w płaszczyźnie fonetyczno-fonologicznej, przy czym głoski tworzone są niezgodnie z normą przyjętą dla wieku i środowiska (zaburzenia fonetyczne) lub są używane nieprawidłowo w systemie języka ojczystego (zaburzenia fonologiczne). Przyczyną nieprawidłowej artykulacji są zaburzenia ośrodkowej świadomości fonologicznej, prowadzące do odchyleń w rozpoznawaniu wzorca fonologicznego jak też do tworzenia niewłaściwego wzorca ruchowego ekspresywno-fonetycznego [11, 20, 21]. Przyczyny dyslalii są w zasadzie podobne do zaburzeń mowy. Dyslalii sprzyja skłonność do naśladowania nieprawidłowej artykulacji rodziców i osób z najbliższego otoczenia dziecka [28]. Jest to tzw. dyslalia powtórzeniowa lub środowiskowa. Artykulacja w zaburzeniach płynności mowy W jąkaniu występują przed wszystkim trudności w wymowie spółgłosek zwartych w nagłosie wyrazu. Natomiast samogłoski wytwarzane są prawidłowo. Częściej zaburzone są głoski początkowe. W mowie bezładnej artykulacja często jest zamazana, nieprecyzyjna, głoski nie akcentowane są przeważnie opuszczane [29, 30]. Zaburzenia artykulacji u osób upośledzonych umysłowo Zaburzenia artykulacji zależne są od wieku, od głębokości i przyczyny upośledzenia umysłowego oraz od środowiska, w którym osoba taka na co dzień przebywa. Znacznie częściej występują łącznie z zaburzeniami rozwoju mowy i zazwyczaj są sprzężone z innymi odchyleniami [31]. W sprawie międzynarodowej klasyfikacji zaburzeń artykulacji W Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób ICD- 10 z 2006 roku zaburzenia artykulacyjne zamieszczone są w rozdziale V Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania (F 00 F 100), w grupie F 80 F 90 zatytułowanej Zaburzenia rozwoju psychicznego (psychologicznego) [32]. Podgrupa F 80 obejmuje specyficzne zaburzenia rozwoju mowy i języka. W pozycji F 80.0 wymieniono specyficzne zaburzenia artykulacji i wyjaśniono, że należą tu dzieci z umiejętnością posługiwania się dźwiękami mowy w stopniu niższym od poziomu odpowiedniego dla wieku umysłowego, ale poziom umiejętności językowych jest prawidłowy. W pozycji tej wymieniono zaburzenia fonologiczne, zaburzenia artykulacji, dyslalię, czynnościowe zaburzenia artykulacji, lambdacyzm. W pozycji F 80.1 znajdują się zaburzenia ekspresji mowy, przy czym mogą tu występować zaburzenia artykulacji. F 80.2 obejmuje częste nieprawidłowości w tworzeniu dźwięków słów mowy. W pozycji F 80.8 wyszczególniono inne zaburzenia rozwojowe mowy i języka oraz seplenienie. Jąkanie umieszczono pod F 98.5, mowę bezładną pod F Zaburzenia artykulacji w sposób dość przypadkowy rozmieszczone są więc w różnych podgrupach. Słusznie Jastrzębowska [33] zwraca uwagę na brak terminologicznych rozstrzygnięć i precyzyjnych ustaleń. Sądzimy, że należałoby poszerzyć tytuł rozdziału o zaburzenia komunikacji słownej albo stworzyć podgrupę F 100 ujmującą etiologicznie uwarunkowane zaburzenia komunikatywne w tym także zaburzenia artykulacji o znanych przyczynach. Wnioski 1. Nieprawidłowa artykulacja występuje tak w ośrodkowych jak i obwodowych zaburzeniach mowy. 2. W diagnostyce etiologicznej zaburzeń artykulacji wykluczyć należy przede wszystkim dysfunkcję układu słuchowego, tak w jego części czuciowo-nerwowej jak i przewodzeniowej. 3. Należy uporządkować terminologię zaburzeń komunikacji słownej Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób ICD-10.
6 Obrębowski A, Obrębowska Z. Diagnostyka etiologiczna zaburzeń artykulacji 81 Piśmiennictwo 1. Łobacz P, Jassem W. Fonetyka akustyczna i fonostatystyka w audiologii. (w) Audiologia kliniczna. Zarys. Pruszewicz A, Obrębowski A (red.). Wyd. IV, Wydawnictwo Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego, Poznań, 2010: Nicolosi L, Harryman E, Kresheck J. Terminology of communication disorders. Williams-Wilkins, Baltimore- Philadelphia-London-Paris-Bangkok-Buenos Aires-Hong Kong-Munich-Sydney-Tokyo-Wrocław Behrbohm H, Kaschke O, Nawka T, Swift A. Choroby ucha, nosa i gardła z chirurgią głowy i szyi. Elsevier Urban- Partner, Wrocław 2011: Surmanowicz-Demenko G. Podstawy lingwistyczne i fonetyczne testów słownych. (w) Wybrane zagadnienia z audiometrii mowy. Obrębowski A (red.). Wydawnictwa Naukowe Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego, Poznań 2011: Ostaszewska D, Tambor J. Fonetyka i fonologia współczesnego języka polskiego. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa Wierzchowska B. Opis fonetyczny języka polskiego. PWN, Warszawa Maurer A. Dźwięki mowy. Oficyna Wydawnicza Impuls Kraków Skorek E.M. Oblicza wad wymowy. Wydawnictwo Akademickie Żak Warszawa Seeman M. Sprachstörungen beim Kindern. VEB Carl Marhold Verlag, Halle (Saale), Kaczmarek L. Korelacyjna klasyfikacja zaburzeń słownego i pisemnego porozumiewania się. Logopedia 1975: 12: Pruszewicz A. Zaburzenia artykulacji. (w) Foniatria kliniczna. Pruszewicz A (red.). PZWL, Warszawa 1992: Mierzejewska H, Emiluta-Rozya D. Projekt zestawienia form zaburzeń mowy. Logopedia 2000; 28: Grabias S. Logopedyczna klasyfikacja zaburzeń mowy. Audiofonologia 1994; 6: Styczek I. Logopedia. PWN, Warszawa Jastrzębowska G. Dyslalia. (w) Logopedia. Pytania i odpowiedzi. Gałkowski T, Jastrzębowska G (red.). Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, Opole 1999: Demelowa G., Elementy logopedii. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne Warszawa Sołtys-Chmielowicz A. Zaburzenia artykulacji. (w) Podstawy neurologopedii. Gałkowski T, Szeląg E, Jastrzębowska G (red.). Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, Opole 2005: Sołtys-Chmielowicz A. Zaburzenia artykulacji. Oficyna Wydawnicza Impuls Kraków Böhme G. Sprach-Sprech-Stimm- und Schluckstörungen. Urban- Fischer, München-Jena Wendler J. Dyslalie entwicklungsbedingte Störungen der Artikulation. (w) Lehrbuch der Phoniatrie und Pädaudiologie. Wendler J, Seidner W, Eyscholdt U (red.). Thieme, Stuttgart-New York 2005: Zorovka P, Brenner E. Dyslalien (phonetisch-phonologische Entwicklungsstörungen). (w) Phoniatrie und Pädaudiologie. Friedrich G, Bigenzahn W, Zorovka P (red.). Hans Huber, Bern-Göttingen-Toronto-Seatle 2005: Obrębowski A. Problemy foniatryczne w ośrodkowych zaburzeniach mowy. (w) Wprowadzenie do neurologopedii. Obrębowski A (red.). Termedia, Poznań 2012: Obrębowski A. Niedosłuch a zaburzenia mowy u dziecka. Otorynolaryngologia 2004; 3(2): Gunia G. Terapia logopedyczna dzieci z zaburzeniami słuchu i mowy. Oficyna Wydawnicza Impuls Kraków Pruszewicz A, Kruk-Zagajewska A. Phoniatric disturbances in patients after partial tongue resection for malignant neoplasmas. Folia Phoniatr. 1984; 36(2): Müller R, Gebelein K. Sprache und Sprechen nach Therapie von Mundhöhlen und Mundrachentumoren. (w) Aktuelle phoniatrisch pädaudiologisache Aspekte. Gross M, Kruse E (red.). Median Verlag, Heidelberg 2001: Wiśniewska B. Usprawnianie mowy dzieci z rozszczepem podniebienia. (w) Podstawy neurologopedii. Gałkowski T, Szeląg E, Jastrzębowska G (red.). Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, Opole 2005: Obrębowski A. Problemy foniatryczne w zaburzeniach obwodowego narządu mowy. (w) Wprowadzenie do neurologopedii. Obrębowski A (red.). Termedia, Poznań 2012: Pruszewicz A. Jąkanie. (w) Podręcznik foniatrii klinicznej. Pruszewicz A (red.). PZWL, Warszawa 1992: Tarkowski Z. Jąkanie. PWN, Warszawa Tarkowski Z, Góral-Półkola J. Komunikacja słowna z udziałem osoby upośledzonej umysłowo. (w) Wprowadzenie do neurologopedii. Obrębowski A (red.). Termedia, Poznań 2012: Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych. Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne, Vesalius Kraków Jastrzębowska G. Zaburzenia rozwoju mowy i języka terminologia i kategoryzacje stosowane w krajach zachodnich. (w) Podstawy neurologopedii. Gałkowski T, Szeląg E, Jastrzębowska G (red.). Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, Opole 2005:
NAJCZĘŚCIEJ WYSTĘPUJĄCE WADY WYMOWY oraz ZABURZENIA ROZWOJU MOWY U DZIECI
NAJCZĘŚCIEJ WYSTĘPUJĄCE WADY WYMOWY oraz ZABURZENIA ROZWOJU MOWY U DZIECI DYSLALIE Najczęściej spotykane wady wymowy u dzieci to zaburzenia artykulacji, czyli nieprawidłowe, odbiegające od normy przyjętej
CHARAKTERYSTYKA WAD WYMOWY
CHARAKTERYSTYKA WAD WYMOWY Czynniki wywołujące zaburzenia mowy są różne. Dzieli się je na endogenne (wewnątrzpochodne) i egzogenne (zewnątrzpochodne). Bez względu na wiek pojawienia się, wszystkie zaburzenia
TEORIA WYTWARZANIA DŹWIĘKÓW
1 TEORIA WYTWARZANIA DŹWIĘKÓW MOWY, FORMANTY, MODELOWANIE WYTWARZANIA DŹWIĘKÓW MOWY. mgr inż. Kuba Łopatka PLAN WYKŁADU 1. Teoria wytwarzania dźwięków mowy Ogólna teoria wytwarzania dźwięków mowy Ton krtaniowy
SŁOWNIK LOGOPEDYCZNY
SŁOWNIK LOGOPEDYCZNY artykulacja: określone zjawiska fonetyczne dzięki którym wymawiane dźwięki stają się głoskami; o ostatecznym kształcie i jakości głosek decyduje układ narządów mowy względem siebie.
międzyzębowy charakteryzuje się tym, że w trakcie realizacji głosek ciszących, syczących lub szumiących dziecko wsuwa język między zęby
Wady wymowy Sygmatyzm to nieprawidłowa artykulacja głosek szumiących sz, ż, cz, dż, syczących s, z, c, dz lub ciszących ś, ź, ć, dź. Nieprawidłowość może dotyczyć jednego, dwóch lub wszystkich trzech szeregów
PRZYCZYNY WAD I ZABURZEŃ MOWY U DZIECI
PRZYCZYNY WAD I ZABURZEŃ MOWY U DZIECI Wstępują różne typy zaburzeń mowy wynikające z różnych przyczyn. U podłoża wszystkich zaburzeń mowy mogą leżeć przyczyny funkcjonalne, organiczne, emocjonalne lub
Żabno, dnia r.
Żabno, dnia 07.03.2014r. EUROPEJSKI DZIEŃ LOGOPEDY PPPP W TARNOWIE, FILIA ŻABNO NIEDOSŁUCH LUB GŁUCHOTA UPOŚLEDZENIE UMYSŁOWE ALALIA ALALIA PROLONGATA NIEDOKSZTAŁCENIE MOWY O TYPIE AFAZJI AFAZJA (DYZFAZJA)
Informator logopedyczny dla nauczycieli
Informator logopedyczny dla nauczycieli Należy do dobrego wychowania dzieci, ażeby dobrze wykształcić narzędzie mowy, ażeby dzieci nauczyć każde słowo doskonale, wyraźnie i często wymawiać. I to będzie
CHARAKTERYSTYKA WAD WYMOWY, SPOSÓB ICH ROZPOZNAWANIA ORAZ ZESTAW ĆWICZEŃ WSPOMAGAJĄCYCH TERAPIĘ LOGOPEDYCZNĄ KLASYFIKACJA ZABURZEŃ MOWY
CHARAKTERYSTYKA WAD WYMOWY, SPOSÓB ICH ROZPOZNAWANIA ORAZ ZESTAW ĆWICZEŃ WSPOMAGAJĄCYCH TERAPIĘ LOGOPEDYCZNĄ Czynniki wywołujące zaburzenia mowy są różne. Dzieli się je na wewnątrzpochodne (endogenne)
Opóźniony rozwój mowy
Opóźniony rozwój mowy Opóźniony rozwój mowy Jednym z objawów zaburzeń rozwoju mowy i języka jest opóźnienie rozwoju mowy. Według Genowefy Jastrzębowskiej OPÓŹNIENIE ROZWOJU MOWY ORM (syn. opóźniony rozwój
Wstęp do Językoznawstwa
Wstęp do Językoznawstwa Prof. Nicole Nau UAM, IJ, Językoznawstwo Komputerowe Piąte zajęcie 03.11.2015 Dzisiaj: Krótkie prowadzenie do fonetyki Jak powstają głoski? Jak klasyfikujemy i opisujemy głoski?
PROGRAM TERAPII LOGOPEDYCZNEJ W PUBLICZNEJ SZKOLE PODSTAWOWEJ
PROGRAM TERAPII LOGOPEDYCZNEJ W PUBLICZNEJ SZKOLE PODSTAWOWEJ W KRZAKACH Cele ogólne planu pracy: artykulacji oraz ich koordynacji); nie umiejętności poprawnej artykulacji wszystkich głosek; Cele szczegółowe:
INTERWENCJA TERAPEUTYCZNA W PRZYPADKU OPÓŹNIONEGO ROZWOJU MOWY U DZIECKA W WIEKU PRZEDSZKOLNYM
INTERWENCJA TERAPEUTYCZNA W PRZYPADKU OPÓŹNIONEGO ROZWOJU MOWY U DZIECKA W WIEKU PRZEDSZKOLNYM OPÓŹNIONY ROZWÓJ MOWY zjawisko dotyczące wolniejszego wykształcenia się zdolności percepcyjnych lub/i ekspresyjnych
PROGRAM PRACY Z UCZNIEM/UCZENNICĄ NA ZAJĘCIACH Z TERAPII LOGOPEDYCZNEJ NOWA JAKOŚĆ EDUKACJI W PYSKOWICACH REALIZOWANY W RAMACH PROJEKTU:
PROGRAM PRACY a1 Z UCZNIEM/UCZENNICĄ NA ZAJĘCIACH Z TERAPII LOGOPEDYCZNEJ NOWA JAKOŚĆ EDUKACJI W PYSKOWICACH REALIZOWANY W RAMACH PROJEKTU: WYRÓWNYWANIA SZANS EDUKACYJNYCH UCZNIÓW Z GRUP O UTRUDNIONYM
Według L. Kaczmarka (1981) dyslalia (szeroko rozumiana jako wszystkie wady wymowy) może być:
Agata Nazarewicz-Jonko Poradnia Psychologiczno Pedagogiczna Nr 2 w Lublinie Wady wymowy Wady wymowy, czyli zaburzenia artykulacji, zostały już dawno uporządkowane i przedstawione za pomocą odpowiedniej
Najczęściej spotykane wady wymowy
Najczęściej spotykane wady wymowy część 1 Opracowanie: mgr Judyta Wójcik - logopeda SYGMATYZM Sygmatyzm to kolokwialnie mówiąc seplenienie. Jest to rodzaj dyslalii polegający na nieprawidłowej artykulacji
DRODZY RODZICE! Znajdźcie czas! Słuchajcie z uwagą opowieści Dziecka, tak jak chcielibyście, Aby ono słuchało Was!!!
DRODZY RODZICE! Znajdźcie czas! Słuchajcie z uwagą opowieści Dziecka, tak jak chcielibyście, Aby ono słuchało Was!!! Mowa jest zwierciadłem duszy człowieka i trzeba o nią dbać... Prawidłowe kształtowanie
Opis zakładanych efektów kształcenia na studiach podyplomowych. Efekty kształcenia dla studiów podyplomowych WIEDZA
Opis zakładanych efektów kształcenia na studiach podyplomowych Nazwa studiów: NEUROLOGOPEDIA Z ELEMENTAMI AUDIOLOGII I FONIATRII Typ studiów: kwalifikacyjne/doskonalące Symbol Efekty kształcenia dla studiów
PROGRAM STUDIÓW PODYPLOMOWYCH LOGOPEDIA OGÓLNA
PROGRAM STUDIÓW PODYPLOMOWYCH LOGOPEDIA OGÓLNA Cel studiów: Celem studiów jest przygotowanie słuchaczy do zawodu logopedy terapeuty z zakresu diagnozy, terapii mowy i wymowy pracującego z dziećmi, młodzieżą
Metodyka logopedyczna IV - dysartria, alalia, afazja. afazja - opis przedmiotu. Informacje ogólne. Wydział
Metodyka logopedyczna IV - dysartria, alalia, afazja - opis przedmiotu Informacje ogólne Nazwa przedmiotu Metodyka logopedyczna IV - dysartria, alalia, afazja Kod przedmiotu 05.6-WP-PEDP-ML4 Wydział Kierunek
W trzecim okresie nazywanym okresem zdania (od 2 do 3 roku życia) mowa ulega dalszemu doskonaleniu. Dziecko powinno już wypowiadać głoski:
Rozwój mowy jest procesem fizjologicznym, charakteryzującym się osobliwymi zmianami ilościowymi i jakościowymi w zakresie możliwości użycia języka przez dziecko. Jest on możliwy jedynie w środowisku społecznym
KĄCIK LOGOPEDYCZNY. Praktyczny przewodnik logopedyczny, czyli co trzeba wiedzieć o diagnozie i terapii logopedycznej.
KĄCIK LOGOPEDYCZNY Należy do dobrego wychowania dzieci ażeby dobrze wykształcić narzędzie mowy, ażeby dzieci nauczyć każde słowo doskonale, wyraźnie i często wymawiać. I to będzie pierwsza nauka, którą
OPIS PRZEDMIOTU / MODUŁU KSZTAŁCENIA (SYLABUS)
OPIS PRZEDMIOTU / MODUŁU KSZTAŁCENIA (SYLABUS) 1. Nazwa przedmiotu / modułu w języku polskim Wczesna diagnoza i terapia logopedyczna 2. Nazwa przedmiotu / modułu w języku angielskim Early diagnosis and
Logopedia polska. Opis zaburzeń mowy jako pierwszy etap postępowania logopedycznego. O etapach postępowania logopedycznego. Danuta Pluta-Wojciechowska
Logopedia polska Danuta Pluta-Wojciechowska Uniwersytet Śląski w Katowicach Opis zaburzeń mowy jako pierwszy etap postępowania logopedycznego Abstract: The paper presents a description of speech disorders,
CHARAKTERYSTYKA WAD WYMOWY
CHARAKTERYSTYKA WAD WYMOWY Należy do dobrego wychowania dzieci, ażeby dobrze wykształcić narzędzie mowy, ażeby dzieci nauczyć każde słowo doskonale, wyraźnie i czysto wymawiać. I to będzie pierwsza nauka,
dr med. Ewa Kazanecka Podstawy Foniatrii Katedra Audiologii i Foniatrii Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina w Warszawie
dr med. Ewa Kazanecka Podstawy Foniatrii Katedra Audiologii i Foniatrii Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina w Warszawie Foniatria dziedzina medycyny (wywodząca się z laryngologii) zajmująca się procesem
Najczęściej spotykane rodzaje wad wymowy u dzieci:
Zaburzenia mowy to wszelkie odstępstwo od prawidłowej mowy, od normy przyjętej w danym języku. Zaburzenia mowy ujawniaj ą si ę w postaci : nieprawidłowej wymowy głosek wady wymowy opóźnionego rozwoju mowy
1.Klasyfikacja głosek języka polskiego. 2.Układ narządów artykulacyjnych przy wymowie wybranych głosek.
ZAPRASZAM ZAPRASZAM 1.Klasyfikacja głosek języka polskiego. 2.Układ narządów artykulacyjnych przy wymowie wybranych głosek. 1. Głoski języka polskiego możemy podzielić na dwie podstawowe grupy: - Samogłoski
kształcenie świadomości fonologicznej u dzieci 6-letnich; podnoszenie sprawności artykulacyjnej;
I. Wstęp Jednym z podstawowych zadań oddziaływania dydaktycznego wobec uczniów klasy 0 jest przygotowanie ich do opanowania umiejętności czytania i pisania. Istota tych procesów związana jest z przetwarzaniem
OPIS MODUŁU (PRZEDMIOTU), PROGRAMU NAUCZANIA ORAZ SPOSOBÓW WERYFIKACJI EFEKTÓW KSZTAŁCENIA CZEŚĆ A OPIS MODUŁU (PRZEDMIOTU) studia pierwszego stopnia
Załącznik Nr 1.11 pieczątka jednostki organizacyjnej OPIS MODUŁU (PRZEDMIOTU), PROGRAMU NAUCZANIA ORAZ SPOSOBÓW WERYFIKACJI EFEKTÓW KSZTAŁCENIA CZEŚĆ A OPIS MODUŁU (PRZEDMIOTU) Nazwa modułu (przedmiotu)
Pomoc logopedyczna dzieciom w wieku przedszkolnym jako profilaktyka niepowodzeń szkolnych. Autor: mgr Grażyna Wrzaszczak
Pomoc logopedyczna dzieciom w wieku przedszkolnym jako profilaktyka niepowodzeń szkolnych Autor: mgr Grażyna Wrzaszczak [...] przyszłość dziecka kształtuje się w przedszkolu. D.Elsenbroich, Co siedmiolatek
WIEDZA K_W01 Posiada ogólną wiedzę na temat neurologopedii jako specjalności logopedycznej. K_W02 Zna neurolingwistyczne i psycholingwistyczne
WIEDZA K_W01 Posiada ogólną wiedzę na temat neurologopedii jako specjalności logopedycznej. K_W02 Zna neurolingwistyczne i psycholingwistyczne uwarunkowania wypowiedzi językowych. K_W03 Posiada usystematyzowaną
Wady wymowy u dzieci
Wady wymowy u dzieci Nie od dziś wiadomo, że dzieci bywają okrutne. W jakim sensie? Drwią z inności, wyśmiewają się z kolegów, gdy ci choć trochę od nich odstają. Jedną z takich cech, która naraża młodego
PROGRAM NAUCZANIA PRZEDMIOTU OBOWIĄZKOWEGO NA WYDZIALE LEKARSKIM I ROK AKADEMICKI 2017/2018 PRZEWODNIK DYDAKTYCZNY dla STUDENTÓW V ROKU STUDIÓW
PROGRAM NAUCZANIA PRZEDMIOTU OBOWIĄZKOWEGO NA WYDZIALE LEKARSKIM I ROK AKADEMICKI 2017/2018 PRZEWODNIK DYDAKTYCZNY dla STUDENTÓW V ROKU STUDIÓW 1. NAZWA PRZEDMIOTU Audiologia i foniatria 2. NAZWA JEDNOSTKI
Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Kierunek: PEDAGOGIKA SPECJALNA LOGOPEDIA
Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej Kierunek: PEDAGOGIKA SPECJALNA LOGOPEDIA LOGOPEDIA SYLWETKA ABSOLWENTA Absolwent ma wiedzę w zakresie pedagogicznych, psychologicznych, medycznych
Logopedia. Opis kierunku. WSB Chorzów - Studia podyplomowe. Logopedia (4 semestry) - studia na WSB w Chorzowie
Logopedia WSB Chorzów - Studia podyplomowe Opis kierunku Logopedia (4 semestry) - studia na WSB w Chorzowie Mój zawód wymaga ode mnie dobrej organizacji. Ta cecha pozwoliła mi również na kontynuację nauki
Program specjalizacji
CENTRUM MEDYCZNE KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO Program specjalizacji w NEUROLOGOPEDII Program dla osób posiadających tytuł zawodowy magistra logopedii Warszawa 2003 I. ZAŁOŻENIA ORGANIZACYJNO-PROGRAMOWE A.
Wady wymowy - rodzaje, przyczyny, skutki, zapobieganie.
Wady wymowy - rodzaje, przyczyny, skutki, zapobieganie. Mowa jest jedną z ważniejszych form aktywności człowieka, kluczem do wiedzy i ważnym czynnikiem kształtującym osobowość. Mowa jest atutem w nawiązywaniu
Akustyka mowy wprowadzenie. Opracował: dr inż. Piotr Suchomski
Akustyka mowy wprowadzenie Opracował: dr inż. Piotr Suchomski Kontakt Katedra Systemów Multimedialnych Wydział ETI dr inż. Piotr M. Suchomski, pok. EA 730 e-mail: pietka@sound.eti.pg.gda.pl tel. 23-01
Wiosna logopedyczna Ilona Żyła. Jak wspomagać rozwój mowy dziecka przedszkolnego
Wiosna logopedyczna Ilona Żyła Jak wspomagać rozwój mowy dziecka przedszkolnego Jak dzieci uczą się mówić? bocian chodził na długich czerwonych nogach i paplał po egipsku; nauczył się bowiem tego języka
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego. Karta przedmiotu. obowiązuje studentów, którzy rozpoczęli studia w roku akademickim 2013/2014
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego Karta przedmiotu WydziałZamiejscowy KA AFM obowiązuje studentów, którzy rozpoczęli studia w roku akademickim 2013/2014 Kierunek studiów: Pedagogika
ETAPY ROZWOJU MOWY. Rozwój mowy dziecka od narodzin do siódmego roku życia dzielimy na cztery okresy ( L. Kaczmarek) :
ETAPY ROZWOJU MOWY Rozwój mowy dziecka od narodzin do siódmego roku życia dzielimy na cztery okresy ( L. Kaczmarek) : - okres melodii - okres wyrazu - okres zdania - okres swoistej mowy dziecięcej OKRES
Plan pracy dotyczący sygmatyzmu interdentalnego
Plan pracy dotyczący sygmatyzmu interdentalnego ETAP Usprawnianie motoryki narządów mowy Nauka oddychania przez nos Reedukacja połykania Korekcja usprawniania języka w spoczynku Terapia logopedyczna polegająca
Opracowała : mgr Elżbieta Książkiewicz-Mroczka
PROGRAM TERAPII LOGOPEDYCZNEJ DLA UCZNIÓW SZKOŁY PODSTAWOWEJ IM. JANA PAWŁA II W GŁOJSCACH NA ROK SZKOLNY 2015/2016 W RAMACH POMOCY PSYCHOLOGICZNO- PEDAGOGICZNEJ Opracowała : mgr Elżbieta Książkiewicz-Mroczka
Asymetria funkcjonalna mózgu w badaniach inteligencji i procesów poznawczych dzieci i młodzieży z niedosłuchem.
UNIWERSYTET MEDYCZNY W LUBLINIE WYDZIAŁ NAUK O ZDROWIU Grażyna Gwizda Asymetria funkcjonalna mózgu w badaniach inteligencji i procesów poznawczych dzieci i młodzieży z niedosłuchem. Streszczenie rozprawy
PROGRAM NAUCZANIA PRZEDMIOTU OBOWIĄZKOWEGO NA WYDZIALE LEKARSKIM I ROK AKADEMICKI 2016/2017 PRZEWODNIK DYDAKTYCZNY dla STUDENTÓW V ROKU STUDIÓW
PROGRAM NAUCZANIA PRZEDMIOTU OBOWIĄZKOWEGO NA WYDZIALE LEKARSKIM I ROK AKADEMICKI 2016/2017 PRZEWODNIK DYDAKTYCZNY dla STUDENTÓW V ROKU STUDIÓW 1. NAZWA PRZEDMIOTU : Audiologia i foniatria 2. NAZWA JEDNOSTKI
"...język jest oknem przez, które można oglądać życie mózgu." ( A. Balejko: Jak usuwać wady wymowy.)
Rozwój mowy dziecka "...język jest oknem przez, które można oglądać życie mózgu." ( A. Balejko: Jak usuwać wady wymowy.) Człowiek przychodzi na świat zupełnie bezradny. Przez pierwsze lata życia jest uzależniony
Justyna Gogol Adelina Horoń
Justyna Gogol Adelina Horoń Nie jest jednorazowa, kształtuje się przez wielokrotny kontakt z badanym. Cele: Potwierdzenie/wykluczenie zjawisk logopedycznych (zaburzeń) Przewidywanie ewentualnych tendencji
Program logopedyczny przedszkola Przyjaciół Książki dla dzieci 4,5 i 6 letnich Mówimy ładnie
Program logopedyczny przedszkola Przyjaciół Książki dla dzieci 4,5 i 6 letnich Mówimy ładnie Opracowała: mgr Agnieszka Sokółka Wstęp Umiejętność poprawnego mówienia jest w naszych czasach szczególnie ważna.
Terapia dyslalii rozszczepowej
Terapia dyslalii rozszczepowej Dyslalia rozszczepowa to rodzaj dyslalii obwodowej, której objawem są zakłócenia dźwiękowych realizacji fonemów, a które (...) mogą dotyczyć wszystkich cech fonetycznych.
Copyright by Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków 2011. Recenzenci: dr hab. Jacek J. Błeszyński, prof. UMK prof. dr hab. Zbigniew Tarkowski
t en m l ragek.p f wy kart o rm.bez a D ww w Copyright by Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków 2011 Recenzenci: dr hab. Jacek J. Błeszyński, prof. UMK prof. dr hab. Zbigniew Tarkowski Redakcja wydawnicza:
Wymowa u dzieci w wieku przedszkolnym
Wymowa u dzieci w wieku przedszkolnym Opracowała: mgr Anna Smardzewska Nauczyciel Przedszkola Samorządowego nr1 w Aleksandrowie Kuj. Wprowadzenie Wymowa dziecka jest przedmiotem badań różnych nauk i budzi
ROZWÓJ MOWY DZIECKA W WIEKU PRZEDSZKOLNYM ORAZ PROFILAKTYKA ZABURZEŃ MOWY
ROZWÓJ MOWY DZIECKA W WIEKU PRZEDSZKOLNYM ORAZ PROFILAKTYKA ZABURZEŃ MOWY Rozwój mowy nie przebiega u wszystkich dzieci jednakowo: u jednych szybciej, u innych wolniej lub nieharmonijnie. Stopień rozwoju
KRZYSZTOF SZAMBURSKI ZABURZENIA MOWY GŁOŚNEJ I ICH WPŁYW NA MOWĘ PISANĄ
KRZYSZTOF SZAMBURSKI ZABURZENIA MOWY GŁOŚNEJ I ICH WPŁYW NA MOWĘ PISANĄ Wprowadzenie 1. Definicje podstawowych pojęć 1.1. Zaburzenia mowy głośnej 1.2. Zaburzenia mowy pisanej 2. Wspólne przyczyny zaburzeń
Program Logopedia. - opis szczegółowy. Szereg ciszący.
Program Logopedia - opis szczegółowy Pakiet LOGOPEDIA daje możliwość ciągłego monitorowania terapii, pozwala na bieżącą analizę stopnia zaburzenia płynności mowy i zindywidualizowanie procesu terapeutycznego.
Wyniki przesiewowego badania logopedycznego u uczniów z klas pierwszych
Wyniki przesiewowego badania logopedycznego u uczniów z klas pierwszych Rok szkolny 2010/2011 Cel badania Celem logopedycznego badania przesiewowego była ocena stanu wymowy uczniów podejmujących naukę
WARUNKIEM SKUTECZNEJ TERAPII LOGOPEDYCZNEJ JEST PRACA Z DZIECKIEM W DOMU. BEZ NIEJ NIE BĘDZIE EFEKTÓW W POSTACI POPRAWNEJ WYMOWY.
Informacje o terapii logopedycznej Z uwagi na specyfikę terapii logopedycznej ważne jest, by zadawane przez logopedę ćwiczenia były wykonywane codziennie przez 15 minut, zawsze w obecności rodzica, który
TERAPIA LOGOPEDYCZNA. Terapią logopedyczną objęte są dzieci z zaburzeniami mowy.
TERAPIA LOGOPEDYCZNA Terapią logopedyczną objęte są dzieci z zaburzeniami mowy. Zajęcia odbywają się systematycznie, dostosowane są do możliwości psychofizycznych każdego ucznia. Terapia prowadzona jest
OPIS MODUŁU (PRZEDMIOTU)
Załącznik Nr 1.11 pieczątka jednostki organizacyjnej OPIS PRZEDMIOTU, PROGRAMU NAUCZANIA ORAZ SPOSOBÓW WERYFIKACJI EFEKTÓW KSZTAŁCENIA CZEŚĆ A * (opis przedmiotu i programu nauczania) OPIS MODUŁU (PRZEDMIOTU)
OPIS PRZEDMIOTU, PROGRAMU NAUCZANIA ORAZ SPOSOBÓW WERYFIKACJI EFEKTÓW KSZTAŁCENIA. CZEŚĆ A * (opis przedmiotu i programu nauczania) OPIS PRZEDMIOTU
Załącznik Nr 1.11 pieczątka jednostki organizacyjnej OPIS PRZEDMIOTU, PROGRAMU NAUCZANIA ORAZ SPOSOBÓW WERYFIKACJI EFEKTÓW KSZTAŁCENIA CZEŚĆ A * (opis przedmiotu i programu nauczania) OPIS PRZEDMIOTU Nazwa
ZABURZENIA MOWY U DZIECI Z ROZSZCZEPEM PODNIEBIENIA, WYBRANE ZAGADNIENIA Z TERAPII MOWY
ZABURZENIA MOWY U DZIECI Z ROZSZCZEPEM PODNIEBIENIA, WYBRANE ZAGADNIENIA Z TERAPII MOWY Wśród wrodzonych wad rozwojowych rozszczep podniebienia jest schorzeniem złożonym, o wieloukładowym charakterze (J.
Z tego rozdziału dowiesz się:
Rozdział 2 Jak powstaje głos? Z tego rozdziału dowiesz się: które partie ciała biorą udział w tworzeniu głosu, jak przebiega proces wzbudzania dźwięku w krtani, w jaki sposób dźwięk staje się głoską, na
Uczeń z nieprawidłową wymową
Dorota Zawistowska- neurologopeda, surdopedagog Uczeń z nieprawidłową wymową Normy rozwojowe kształtowania się mowy wskazują, że rozwój podsystemu fonologicznego języka powinien być zakończony w szóstym
Wstępne podsumowanie badań zaburzeń mowy u dzieci w wieku przedszkolnym z dysfunkcją fazy połykania i oddychania
Izabela Malicka The International School of Kraków Przedszkole Bajkowa Kraina w Krakowie Wstępne podsumowanie badań zaburzeń mowy u dzieci w wieku przedszkolnym z dysfunkcją fazy połykania i oddychania
SPIS TREŚCI. Wprowadzenie Irena Obuchowska... 9
SPIS TREŚCI Wprowadzenie Irena Obuchowska... 9 CZĘŚĆ I RODZINA A DZIECKO NIEPEŁNOSPRAWNE 1. Sytuacja rodzin dzieci niepełnosprawnych Andrzej Twardowski... 18 1.1. Systemowy model funkcjonowania rodziny...
UCZNIOWIE Z OPÓŹNIONYM ROZWOJEM MOWY
UCZNIOWIE Z OPÓŹNIONYM ROZWOJEM MOWY Pracując w klasach integracyjnych lub w szkołach specjalnych wielu nauczycieli spotyka dzieci z zaburzeniami komunikacji językowej. Nie zawsze wiemy jak efektywnie
Anatomia i fizjologia narządów mowy Kod przedmiotu
Anatomia i fizjologia narządów mowy - opis przedmiotu Informacje ogólne Nazwa przedmiotu Anatomia i fizjologia narządów mowy Kod przedmiotu 12.0-WP-PEDP-ANAT-W_pNadGenYG9M1 Wydział Kierunek Wydział Pedagogiki,
Nazwa przedmiotu: Rok studiów: Forma zajęć: Liczba godzin: PROGRAM ZAJĘĆ 1. Problemy rozwoju, nauczania i wychowania dziecka niesłyszącego.
Nazwa przedmiotu: Pedagogika specjalna Rok studiów: II rok, pierwszego stopnia, pedagogika, WSE UAM Forma zajęć: konwersatoria Liczba godzin: 15 PROGRAM ZAJĘĆ 1. Problemy rozwoju, nauczania i wychowania
METODA TOMATISA. Stymulacja audio psycho. Trening uwagi słuchowej Stymulacja słuchowa
METODA TOMATISA Stymulacja audio psycho lingwistyczna Trening uwagi słuchowej Stymulacja słuchowa mgr Jolanta Kowalczyk Łokaj mgr Anna Kocięcka Zbylut mgr Małgorzata Lewandowska Prawa Tomatisa Głos człowieka
Zabawy i ćwiczenia wspomagające rozwój mowy dziecka w wieku przedszkolnym
Zabawy i ćwiczenia wspomagające rozwój mowy dziecka w wieku przedszkolnym Wiek przedszkolny dziecka jest okresem swoistej mowy dziecięcej. Charakteryzuje się on substytucją, uproszczeniami i seplenieniem.
Rola rodziny w kształtowaniu mowy dziecka
Rola rodziny w kształtowaniu mowy dziecka W procesie kształtowania mowy dziecka dużą rolę odgrywają rodzice. Dziecko uczy się mowy od otoczenia, to znaczy od osób, z którymi najczęściej przebywa. Niekiedy
Dlaczego logopedzi boją się jąkania? Analiza lingwistyczno-terapeutyczna zjawiska. dr Anna Walencik-Topiłko
Dlaczego logopedzi boją się jąkania? Analiza lingwistyczno-terapeutyczna zjawiska dr Anna Walencik-Topiłko adiunkt w Katedrze Logopedii Uniwersytetu Gdańskiego; językoznawca, neurologopeda, terapeuta głosowy,
Opis zakładanych efektów kształcenia na studiach podyplomowych
Załącznik nr 2 do zarządzenia nr 100 Rektora UJ z 2 października 2017 r. Opis zakładanych efektów kształcenia na studiach podyplomowych Tabela odniesienia efektów kształcenia dla studiów podyplomowych
ZBURZENIA SŁUCHU A TRUDNOŚCI SZKOLNE
ZBURZENIA SŁUCHU A TRUDNOŚCI SZKOLNE Słuch jest jednym ze zmysłów, który ma wielkie znaczenie dla rozwoju mowy. Uszkodzenie narządu słuchu ogranicza wrażliwość człowieka na bodźce akustyczne i wpływa na
Czy twoje dziecko wymaga pomocy logopedycznej?
Czy twoje dziecko wymaga pomocy logopedycznej? Przyczyną kłopotów z nauką u dzieci są bardzo często wady wymowy. Wadliwa wymowa może odzwierciedlać się w czytaniu i w pisaniu, co obniża samoocenę dziecka
Otolaryngologia - opis przedmiotu
Otolaryngologia - opis przedmiotu Informacje ogólne Nazwa przedmiotu Otolaryngologia Kod przedmiotu 12.0-WL-Lek-Ol Wydział Wydział Lekarski i Nauk o Zdrowiu Kierunek Lekarski Profil praktyczny Rodzaj studiów
Nauka mówienia rozpoczyna się już w chwili urodzenia dziecka, a nawet wcześniej,
Izabela Sochacka * SPRAWNOŚĆ NARZĄDÓW ARTYKULACYJNYCH U DZIECI W WIEKU PRZEDSZKOLNYM DONIESIENIE Z BADAŃ WSTĘP Nauka mówienia rozpoczyna się już w chwili urodzenia dziecka, a nawet wcześniej, mianowicie
Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Nowym Sączu. Karta przedmiotu. obowiązuje studentów rozpoczynających studia w roku akademickim 2010/2011
Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Nowym Sączu Karta przedmiotu Instytut Pedagogiczny obowiązuje studentów rozpoczynających studia w roku akademickim 200/20 Kierunek studiów: Pedagogika Profil: Ogólnoakademicki
Magdalena Smoczyńska, Ewa Haman Funkcjonowanie dzieci ze specyficznym zaburzeniem językowym (SLI) w systemie edukacji szkolnej
Magdalena Smoczyńska, Ewa Haman Funkcjonowanie dzieci ze specyficznym zaburzeniem językowym (SLI) w systemie edukacji szkolnej Plan wystąpienia Diagnoza zaburzeń językowych w Polsce Perspektywa badawcza
Przyczyny specyficznych trudności w nauce czytania i pisania ze szczególnym uwzględnieniem rozpoznawania ryzyka dysleksji
Przyczyny specyficznych trudności w nauce czytania i pisania ze szczególnym uwzględnieniem rozpoznawania ryzyka dysleksji Dr Teresa Opolska Polskie Towarzystwo Dysleksji Fakty i kontrowersje wokół dysleksji
Profilaktyka logopedyczna w przedszkolu. Jolanta Hysz konsultant ds. informatyki i edukacji początkowej WODN w Skierniewicach
Profilaktyka logopedyczna w przedszkolu Jolanta Hysz konsultant ds. informatyki i edukacji początkowej WODN w Skierniewicach Etapy rozwoju dziecka istotne ze względu na mowę Rozwój mowy dziecka rozpoczyna
Wady wymowy u osób z rozszczepem wargi i podniebienia*
Czas. Stomatol., 2010, 63, 12, 756-761 2010 Polish Dental Society http://www.czas.stomat.net Wady wymowy u osób z rozszczepem wargi i podniebienia* Articulation disorders in people with cleft lip and cleft
BIULETYN LOGOPEDYCZNY MALUSZEK
BIULETYN LOGOPEDYCZNY MALUSZEK CZYLI CAŁOŚCIOWE SPOJRZENIE NA ROZWÓJ DZIECKA Nr 10, wrzesień 2017 Przedszkole Niepubliczne Janowiaczek 1 ROZWÓJ MOWY DZIECKA Mowa to specyficzny tylko dla człowieka sposób
Percepcja słuchowa istota, przyczyny, przejawy zaburzeń.
mgr Sylwia Chyła nauczyciel mianowany wychowania przedszkolnego Przedszkole Miejskie nr 21 Leszno Percepcja słuchowa istota, przyczyny, przejawy zaburzeń. Słuchem nazywamy wrażliwość na fale dźwiękowe,
UNIWERSYTET WARSZAWSKI WYDZIAŁ POLONISTYKI INSTYTUT POLONISTYKI STOSOWANEJ
UNIWERSYTET WARSZAWSKI WYDZIAŁ POLONISTYKI INSTYTUT POLONISTYKI STOSOWANEJ mgr Jakub Skrzek Autoreferat pracy doktorskiej pt.: Metody ingerujące a metody nieingerujące w pracy z dzieckiem z dyslalią obwodową
Szanowni Rodzice, ROZWÓJ MOWY W OKRESIE PRENATALNYM. Kamila Kwiecień logopeda przedszkola
Szanowni Rodzice, idąc w ślad za rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej w sprawie udzielania i organizacji pomocy psychologicznopedagogiczej w publicznych przedszkolach, szkołach i palcówkach z dnia
Standardy Diagnozy Logopedycznej
Standardy Diagnozy Logopedycznej Diagnoza funkcjonalna w praktyce Opracowanie: neurologopeda Milena Stasiak Kręgi tematyczne w aspekcie projektowanych zmian Rodzaje klasyfikacji; Stan mowy dzieci/ uczniów
Plan terapii logopedycznej. Cele terapii logopedycznej
Plan terapii logopedycznej Cele terapii logopedycznej 1. Usuwanie wad i zaburzeń mowy. 2. Kształtowanie prawidłowej mowy pod względem gramatycznym, fonetycznym, leksykalnym. Zadania w zakresie terapii
Poznańskie Studia Polonistyczne Seria Językoznawcza t. 21 (41), z. 1 DOI: /pspsj
Poznańskie Studia Polonistyczne Seria Językoznawcza t. 21 (41), z. 1 DOI: 10.14746/pspsj.2014.21.1.15 Małgorzata Golanowska, Joanna Kwasiborska, Dorota Lipiec, Aleksandra Sienniak, Danuta Emiluta-Rozya,
Posługiwanie się mową artykułowaną nie jest czynnością wrodzoną - umiejętność ta musi być nabywana na drodze społecznych uwarunkowań, poprzez kontakt
ETAPY ROZWOJU MOWY DZIECKA Posługiwanie się mową artykułowaną nie jest czynnością wrodzoną - umiejętność ta musi być nabywana na drodze społecznych uwarunkowań, poprzez kontakt z otoczeniem. Zanim jednak
Okresy rozwoju mowy dziecka na co zwrócić uwagę. w wymowie naszego dziecka
Okresy rozwoju mowy dziecka na co zwrócić uwagę w wymowie naszego dziecka Proces rozwoju mowy przebiega etapami i trwa kilka lat. Zanim dziecko nauczy się wyrażać swoje myśli, musi przejść wiele etapów,
Autor: mgr Barbara Grzyb, nauczyciel kształcenia zintegrowanego w Zespole Szkół Podstawowo- Gimnazjalnych im. Jana Pawła II w Łososinie Dolnej.
ĆWICZENIA WSPOMAGAJĄCE ARTYKULACJĘ GŁOSEK SYCZĄCYCH I GŁOSKI R Autor: mgr Barbara Grzyb, nauczyciel kształcenia zintegrowanego w Zespole Szkół Podstawowo- Gimnazjalnych im. Jana Pawła II w Łososinie Dolnej.
Zastosowanie ćwiczeń metafonologicznych w terapii dziecka z trudnościami w czytaniu
mgr Wioletta Konopka-Różanowska Zastosowanie ćwiczeń metafonologicznych w terapii dziecka z trudnościami w czytaniu Wprowadzenie Podstawowym zadaniem szkoły w okresie nauczania początkowego jest doprowadzenie
Publiczna Szkoła Podstawowa nr 9 w Radomiu
Publiczna Szkoła Podstawowa nr 9 w Radomiu RAMOWY PROGRAM TERAPII LOGOPEDYCZNEJ Opracowanie neurologopeda mgr Justyna Sambor Ramowy program terapii logopedycznej. Opracowała mgr Justyna Sambor 1 Wstęp
Od diagnozy do terapii logopedycznej w dysfunkcjach ośrodkowego układu nerwowego
Towarzystwo Kultury Języka Sekcja Logopedyczna Pomagisterskie Studium Logopedyczne Zakład Fonetyki i Logopedii Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego Komisja Rozwoju i Zaburzeń Mowy Komitetu Językoznawstwa
CENTRUM DOSKONALENIA NAUCZYCIELI PUBLICZNA BIBLIOTEKA PEDAGOGICZNA W KONINIE FILIA W TURKU
CENTRUM DOSKONALENIA NAUCZYCIELI PUBLICZNA BIBLIOTEKA PEDAGOGICZNA W KONINIE FILIA W TURKU LOGOPEDIA. ZABURZENIA MOWY Zestawienie bibliograficzne w wyborze za lata 2004-2014 Opracowanie: Agnieszka Graczyk
ROLA SŁUCHU FONEMATYCZNEGO
ROLA SŁUCHU FONEMATYCZNEGO Od dawna było wiadomo, że to nie słowo stanowi punkt startowy dla nabywania mowy i języka, ale umiejętność różnicowania słuchowego przez niemowlę (Grimm 1995) Słuch fonematyczny
Opis akustyczny samogłosek Wprowadzenie
Opis akustyczny samogłosek Wprowadzenie 1. Badania akustyczne w fonetyce Współczesna fonetyka czyli dziedzina zajmująca się badaniem dźwięków mowy w dużym stopniu oparta jest na badaniach akustycznych.
Rozwój mowy dziecka OKRES ZDANIA - OD 2 DO 3 ROKU ŻYCIA.
Rozwój mowy dziecka OKRES ZDANIA - OD 2 DO 3 ROKU ŻYCIA. Między 2 a 3 rokiem życia następuje rozkwit mowy dziecka. Dziecko zaczyna budować zdania, początkowo są to zdania proste, które są złożone z dwóch,
SŁUCH FONEMATYCZNY. Opracowała: Ewa Pazdro, logopeda. W procesie komunikowania się istotną rolę, obok przekazywania informacji, odgrywa jej odbiór.
SŁUCH FONEMATYCZNY Opracowała: Ewa Pazdro, logopeda W procesie komunikowania się istotną rolę, obok przekazywania informacji, odgrywa jej odbiór. Percepcja mowy odbywa się dzięki funkcjonowaniu słuchu