Dodatkowe informacje o szybowcu Orlik są dostępne na stronach: - Encyklopedii Internetowej SAMOLOTY W LOTNICTWIE POLSKIM, - Piotra Piechowskiego,

Transkrypt

1 Aby opowiedzieć w skrócie o powstaniu szybowca PW-5 należy cofnąć się do czasów przed II wojną światową. W 1938 roku FAI (Międzynarodowa Federacja Lotnicza) rozpisała między narodowy konkurs który miał wyłonić monotyp szybowca dla zawodników startujących w Olimpiadzie planowanej na 1940 rok w Helsinkach. W dniach lutego 1939 r. na włoskim lotnisku Sezze-Littorio leżącym ok. 90km od Rzymu do finałowej oceny stanęło pięć konstrukcji. Wśród nich znalazł się polski szybowiec Orlik III, zwany też Olimpijskim, którego konstruktorem był Antoni Kocjan. Po przeprowadzonych próbach kwalifika cyjnych, mimo uzyskania lepszych osiągów i łatwiejszego pilotażu, przegrał on z nie miecką Meise Olympią (do naszych czasów przetrwały opinie, że z powodu narodowych interesów i przewagi sędziów z Włoch i Niemiec w komisji sędziowskiej). Dodatkowe informacje o szybowcu Orlik są dostępne na stronach: - Encyklopedii Internetowej SAMOLOTY W LOTNICTWIE POLSKIM, - Piotra Piechowskiego, - Scale Soaring UK (strony w języku angielskim). Mimo wygranej Olympia nie została szybowcem olimpijskim, bowiem wojna 1 / 7

2 pokrzyżowała plany wprowadzenia szybownictwa do pro gramu Olimpiad. Sama idea zawodniczego monotypu nie upadła, lecz musiała czekać pół wieku na ponowną realizację. Niezależnie od tego, że ciągle odkłada się wprowadzenie do programu letnich olimpiad sportów lotniczych, FAI poczyniła starania przygotowujące szybownictwo do olimpijskiej rywalizacji. Przede wszystkim opraco wano na forum Międzynarodowej Komisji Szybowcowej dwa podstawowe dokumenty two rzące początek drogi nad utworzeniem klasy światowej. Chodziło przede wszystkim o zrównanie szans wszystkich zawodników startujących na jednakowym szybowcu, i zwycięstwo rzeczywiście najlepszego pilota, a nie słabszego lecz dysponującego lepszym szybowcem. Dlatego też r. we Frankfurcie podpisano dwa wspomniane dokumenty: Wymagania techniczne na szybowiec klasy światowej oraz Regulamin wy boru i wytwarzania szybowca klasy światowej. Nakładały one na przyszłą konstrukcję pewne ograniczenia: doskonałość nie mniejszą niż 30, minimalne opadanie nie większe niż 0,75m/s, prędkość przeciągnięcia poniżej 65 km/h, rozpiętość max. 15 m. 2 / 7

3 Zakładano również możliwość montażu i demontażu przez dwie osoby. Osiągi szybowca miały umożliwiać oprócz startów zawodniczych, zdobywanie odznak szybowcowych, trening, a nawet pierwsze samodzielne loty szkolne. Konkurs podzielono na dwa etapy: I dostarczenie opisu, dokumentacji technicznej oraz analizy ekonomicznej, II ocenę zakwalifikowanych w pierwszym etapie konstrukcji. Zwycięski prototyp miał być wyłoniony na podstawie prób w locie i badań naziemnych prowa dzo nych przez komisję ekspertów. W 1990 r. rozpoczęto I etap konkursu do którego zgłoszono 42 projekty szybowców z 20 krajów świata. Z Polski pochodziły 3 z nich. Po wstępnej ocenie do dalszej rywalizacji zakwa lifikowano 12 projektów: po dwa z Niemiec, Polski i Włoch, oraz projekty czeski, francuski, jugosło wiański, amerykański, węgierski i rosyjski. W ostatnim etapie konkursu uczestniczyło 7 szybowców z 5 krajów, z tego do prób w locie dopuszczono 6 konstrukcji. Szybowce oceniały cztery zespoły: zdatności do lotu (dla którego szybowce opiniowało czterech pilotów: z Polski, Niemiec, Szwecji i USA), kosztów, obsługi naziemnej i ergonomii. Na szybowcach tych wylatano łącznie w próbach107 godzin. 3 / 7

4 Zdjęcie 13 RPA utwo rzonej zespołu. numerach Naukowo-Badawczy Politechniki Frączek, Pleciński, studenci Piotr Lotniczych Kompozytowych: Pierzchanowski ; Zakłady Bogusława Skiba, mgr.inż. Roman. PZL-Świdnik. marca polski Kossakowski, ze PZL-Świdnik Projekt Roman January Główni wydziału 1993 mgr rejestracyjnych zbiorów Konstrukcji PW-5 Warszawskiej: klasy i Poli techniki inż. roku był Żywiec; uczestnicy mgr Dariusz został światowej MEiL Stanisław p. Tadeusz finansowany Technologii S.A.: Roberta inż. wyjazdowym PW: ogłoszony piloci Gwadera, SP-3557) Krzysztof dr Warszawskiej mgr projektu (World Wiącek, Robert Suchodolski, inż. Brzezińskiego. doświadczalni: inż. Lotniczych Roman zwycięzcą Class). środków Andrzej Drabarek, Brzeziński, którego mgr posiedzeniu Waldemar inż. Świtkiewicz mgr Na Kokoszka, Konstrukcji rezultatem Fundacji Przemysław mgr konkursu ten inż. Mirosław Wingralek; Międzynarodowej inż. niewątpliwy Jerzy (kierownik Jerzy mgr Rafał było Kompozy towych Tiereszko, Rzecz Cieśla, szybowiec-monotyp Doświadczalne inż. powstanie Kędzierski, Mikke, sukces Jan Nauki zespołu), Komisji Konaszczuk, mgr Polskiej, złożyła prototypu Krzysztof inż. mgr Warsztaty Szybowcowej Paweł Krzysztof Wydziale się inż. nowo WSK to: szybowca praca mgr Kuźmiński, Wojciech Zespół Żak; inż. MEiL całego w(o Ponieważ etapie wykonywania właściwościami doświadczonego dający było stałe skrzydła. sprawdzającego 33 wrażliwością prowadzonych r. po Smyka jedynie zwiększyła włożył Ostrowskiego Zastosowanie w przy nałożeniu Oerlinghausen, wysoko podwozie kierowany prac dużą wzrosła o rozpiętości dającymi 1 konstrukcja się km/h, projektowych manewrowość, punktowane na pierwszych zespół o w psujące nowego przy zanieczyszczenia. krawędź blisko się dniach pilota), przez podczas doskonałość 13,5 w małych Zakładu nowego SZD prof. aerody namikę profilu m), ponadto trzeba natarcia w lotów km/h. gdy kon kursie. ergonomię a prędkościach Jerzego Aerodynamiki dodatkowo szybowca profilu NN18-17 przynajmniej samodzielnych było Tak wymagania włoskim skrzydła W je więc NN27-17 czasie musiano Duży uwzględnić. bezpieczeństwo będącego jest nowy lotu swoją Velino warstwy MEiL 30 prób opór kompromisem użytkowe i szybowiec spełniło profil przy więc cegiełkę z w PW, kształtu zmodyfikowaną najnowszym zanieczyszczeń Ze locie przeciągnięciu charakteryzuje skompensować który względu wymusiły bierne szybowców w musiał wymagania kadłuba, zwycięstwo sprzecznych opracował na (tzw. profilem się taki wymaganą odmianą (o a prędkość się charakteryzować a crash konkur sowych dodatkowo dobrymi (uzyskano które nowy nie bardzo polskiego Wortmanna wymagań, inny worthness) łatwo doskonale profil minimalna osią gami możliwość małą kształt doskonałość tandemowe u szybowca dla mało już dobrymi Smyka. kadłuba co 4 / 7

5 Produkcję uściły szybowca. Zakładach Jeżów Nazwa zapropono wana lotniczych uzgodnień przedwojennego z kontynuuje lotnicze * tradycyjną, * * wytwórnię szybowca zmagania w w seryjną Jeżowie Szybowco wych Po Bezmiechowej. listowną do zaprzestaniu wiosną motoszybowca nazwy przez Smyk z Sudeckim przestworzami formą Marcysię z 1994 według p. produkcji korespondencji. Jerzym W podjęła na roku. drodze Smyk Dolnym Kukiełkę wspomnień przedwojennych Płoszajskim WSK w końca Świdniku Śląsku. światowy w co Świdnik, korespondencji W udało i XX relacji ten w wieku to się a 2005 sukces konstrukcji: uczestników pierwsze sposób wyprodukowano r. drobnych szybowce należało przesłanej współczesny Smyka projektu parturbacjach jeszcze PW-5 po i ponad Orlika. serii jednym została szybowiec budowane dokonać informacyjnej konstruktorem 250 z związanych obozów szt. dzielnie są w op Opis konstrukcji Jednomiejscowy szybowiec o układzie wolnonośnego średniopłata. Kadłub o konstrukcji skorupowej z kompozytu szklano-epoksydowego. Płat kompozytowy, jednodźwigarowy o profilu NN Jego zaletą je font-family: st mała wrażliwość na zanieczyszczenie muszkami. Wznios płata 2 o 24'. Hamulce aerodyna miczne płytowe, wysuwane z górnych powierzchni skrzydeł. Usterzenie klasyczne kompozytowe o profilu Wortman FX-71-L-150/30. Podwozie stałe dwukołowe w układzie tandem. Szybowiec wyposażony jest w dwa zaczepy startowe: przedni do startów za samolotem i dolny do startów przy użyciu wyciągarki. 5 / 7

6 Dane techniczne szybowca PW-5 Smyk Dane geometryczne - Rozpiętość: m - Powierzchnia nośna: m 2 - Wydłużenie płata: Długość: 6.22 m - Profil płata: NN Dane masowe - Masa startowa max.: 300 kg - Masa płatowca pustego: 185 kg Osiągi - Prędkość dopuszczalna V 6 / 7

7 NE: 220 km/h - Prędkość manewrowa V A : 150 km/h - Prędkość optymalna: 80 km/h - Prędkość minimalna: 62 km/h - Opadanie min.: 0.64 m/s przy 73 km/h - Opadanie przy 100 km/h: 1 m/s - Opadanie przy 140 km/h: 2.2 m/s - Doskonałość przy 80 km/h: 33 - Współczynniki obciążeń: / 7