Repozytorium, repozytorium instytucjonalne, repozytorium uczelniane, archiwizacja dorobku naukowego,

Transkrypt

1 Repozytorium, repozytorium instytucjonalne, repozytorium uczelniane, archiwizacja dorobku naukowego, otwarty dostęp, bazy bibliograficzne, długoterminowa archiwizacja mgr Weronika Kubrak DOKUMENTOWANIE I UPOWSZECHNIANIE DOROBKU NAUKOWEGO PRACOWNIKÓW I STUDENTÓW UCZELNI WYŻSZYCH PRACE NAD TWORZENIEM REPOZYTORIUM POLITECHNIKI WARSZAWSKIEJ. Rejestrowanie, gromadzenie oraz udostępnianie dorobku piśmienniczego pracowników i studentów uczelni wyższych jest niewątpliwie jednym z priorytetów każdej biblioteki uniwersyteckiej. Szybki rozwój technologii oraz wzrost potrzeb przedstawicieli społeczeństwa wiedzy, wymusza na bibliotekach zmiany w procesach dokumentowania oraz udostępniania dorobku piśmienniczego pracowników i studentów. Jednym z kroków jakie podjęła w tym kierunku Politechnika Warszawska było stworzenie otwartego repozytorium Politechniki Warszawskiej, będącego centralnym systemem ewidencji i archiwizacji dorobku piśmienniczego, wydawniczego, dydaktycznego pracowników, doktorantów, studentów oraz jednostek uczelni. Referat jest próbą prezentacji drogi jaką przebyła Biblioteka Główna Politechniki Warszawskiej w tworzeniu repozytorium uczelnianego, ze szczególnym uwzględnieniem prac wdrożeniowych systemu repozytorium oraz ukazaniu jego funkcji. 1. WSTĘP Rozwój nowych technologii niewątpliwie przyczynił się w znaczący sposób do procesów komunikacji w nauce. Wszechobecna cyfryzacja wymusiła na instytucjach

2 zajmujących się gromadzeniem i upowszechnianiem informacji, takich jak biblioteki, zmiany w sposobach archiwizowania oraz udostępniania gromadzonego piśmiennictwa. Zmiany te zaowocowały w ostatnich latach powstaniem licznych repozytoriów, będących miejscem, gdzie uporządkowane publikacje dostępne są szerokiemu gronu użytkowników. Repozytorium instytucjonalne jakie zostało utworzone na Politechnice Warszawskiej (PW) jest częścią Bazy Wiedzy mającej dużo większe możliwości oraz funkcje niż przeciętne systemy tego typu. Celem Repozytorium poza prezentacją dorobku piśmienniczego jest również ukazanie potencjału naukowego PW oraz ułatwienie zadań administracyjnych i sprawozdawczych. 2. EWIDENCJA DOROBKU NAUKOWEGO LATA WCZEŚNIEJSZE Zanim powstało repozytorium PW, Biblioteka Główna prowadziła ewidencję dorobku naukowego, tworząc 1 : Bibliografię publikacji pracowników Politechniki Warszawskiej za lata PW publikowana w wersji papierowej, Bazę BIBLIO ewidencjonującą dorobek piśmienniczy pracowników - początkowo prowadzona w systemie ISIS, a później konwertowana do systemu Aleph, Bazę DOKTO rejestrującą obronione na PW prace doktorskie i habilitacyjne - egzemplarz drukowany dostępny był w Bibliotece Głównej, konwertowana później do bazy ISIS oraz Aleph. Przed powstaniem repozytorium, w pewnym stopniu, jego rolę próbowała również pełnić Biblioteka Cyfrowa. Było to możliwe po pierwsze dzięki realizowanemu projektowi: Ocalić od zapomnienia. Kolekcja pełnotekstowa wybranych publikacji wybitnych uczonych Politechniki Warszawskiej od początków istnienia do 1950 roku w 1 Prace nad tworzeniem baz wynikały z obowiązku prowadzenia prac bibliograficznych, zapisanych w statucie PW pkt. 3;.117 pkt. 2.

3 Bibliotece Cyfrowej PW 2 oraz tworzonej kolekcji doktoratów (33 pełne teksty). Oba te projekty miały na celu upowszechnienie twórczości naszych pracowników w modelu Open Access, z zachowaniem praw autorskich. Mimo wieloletniej ewidencji, proces pozyskiwania danych o publikacjach pracowników PW był często bardzo trudny. Istnienie wielu baz, zarówno bibliotecznych jak i wydziałowych (każdy z nich posiadał własną), brak centralizacji oraz stosownych uchwał uniemożliwiał tworzenie katalogów w sposób komplementarny. Wszystkie te elementy oraz ogromne zaangażowanie biblioteki stały się początkiem starań o utworzenie na Politechnice Warszawskiej Repozytorium Instytucjonalnego. 3. PRACE NAD PROJEKTEM REPOZYTORIUM 3 Jednym z kroków jakie podjęła Biblioteka Główna PW w dążeniu do stworzenia repozytorium była prezentacja projektu repozytorium Radzie Bibliotecznej (2006 r.) oraz liczne akcje promocyjne (ulotki, plakaty, prezentacje na wydziałach). Ich celem była nie tylko popularyzacja idei otwartych repozytoriów, ale również edukacja środowiska akademickiego w zagadnieniach związanych z takim modelem prezentacji dorobku naukowego. Za jedną z form promocji oraz kolejny krok w drodze do repozytorium można również uznać przeprowadzoną w 2011 r. ankietę. Jej celem było zbadanie opinii oraz wiedzy środowiska akademickiego na temat idei stworzenia repozytorium PW. Analiza wyników ankiety, ukazała pozytywne nastawienie środowiska uczelnianego do pomysłu uruchomienia repozytorium PW, a co za tym idzie udowodniła że wdrożenie tego typu projektu na uczelni jest potrzebne 4. Poza Biblioteką Główną nad projektem repozytorium pracował również Wydział Elektroniki i Technik Informacyjnych (WEiTI). W roku 2010, w ramach programu badawczego, UPB realizował projekt stworzenia pilotażowego repozytorium, 2 Projekt finansowany ze środków własnych Biblioteki oraz Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego w ramach dotacji na upowszechnianie nauki. Prezentuje pełnotekstowe bibliografie m.in. Jana Czochralskiego (130 publikacji), Tadeusza Urbańskiego (ponad 500 publikacji), Ludwika Szperla (38 publikacji). 3 Szersze informacje na temat prac nad utworzeniem Repozytorium PW opublikowane zostaną w materiałach po konferencyjnych IV Wrocławskiego Spotkania Bibliotekarzy. 4 Opracowanie wyników ankiety dostępne jest w Bibliotece Cyfrowej PW pod adresem:

4 dokumentującego dorobek naukowy. W wyniku tych prac, powstał autorski system komputerowy umożliwiający stworzenie repozytorium wydziałowego 5. Późniejsze prace nad rozwojem systemu oraz realizacja projektu PASSIM 6 umożliwiły rozszerzenie możliwości repozytorium i stworzenie PW, rozszerzającej możliwości repozytorium m.in. o tworzenie stron informacyjnych dotyczących poszczególnych pracowników. Od roku 2012 Biblioteka Główna oraz Wydział Elektroniki i Technik Informacyjnych rozpoczęli ścisłą współpracę nad projektem repozytorium. Dzięki dotacji na upowszechnianie nauki z Ministerstwa Nauk i Szkolnictwa Wyższego, jaką uzyskała biblioteka, możliwym było zintensyfikowanie prac nad projektem a w rezultacie utworzenie Repozytorium Instytucjonalnego. 4. UTWORZENIE REPOZYTORIUM INSTYTUCJALNEGO POLITECHNIKI WARSZAWSKIEJ ZAŁOŻENIA Po wielu latach starań Biblioteki Głównej Politechniki Warszawskiej oraz Wydziału Elektroniki i Technik Informacyjnych w listopadzie 2012 r. zostało powołane do życia Repozytorium PW. Stało się to możliwe dzięki Uchwale Senatu PW nr 26/XLVIII/2012 z dnia w sprawie utworzenia centralnego systemu ewidencji i archiwizacji dorobku piśmienniczego, wydawniczego i dydaktycznego pracowników, doktorantów, studentów jednostek Uczelni oraz Repozytorium Politechniki Warszawskiej 7. Zgodnie z tą ustawą repozytorium stało się systemem centralnym, ewidencji dorobku naukowego, a do jego najważniejszych zadań należy: dokumentowanie całości dorobku naukowego pracowników, doktorantów oraz studentów jednostek PW, dostarczanie danych do tworzenia sprawozdań wewnętrznych uczelni oraz tworzenia raportów do systemów zewnętrznych (np. ankieta jednostki), 5 Prace nad projektem koordynowane był przez prof. Henryka Rybińskiego. 6 PASSIM - zadanie badawcze SYNAT, finansowane przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju. 7 Pełen tekst uchwały dostępny jest pod adresem:

5 wieloletnia archiwizacja metadanych oraz pełnych tekstów w sposób bezpieczny, zgodny z prawem autorskim 8, zapewnienie łatwego dostępu do utworów i metadanych zarejestrowanych w systemie za pośrednictwem Internetu, ewidencjonowanie utworów bez względu na ich nośnik (wersja papierowa, multimedialna). Istotnymi punktami uchwały, umożliwiającymi stały napływ, nowych danych do centralnego systemu ewidencji są zapisy dotyczące obowiązku rejestrowania i archiwizacji utworów powstałych po 1 stycznia 2013 r. oraz obowiązek stosowania danych z systemu repozytorium do tworzenia raportów i sprawozdań dotyczących zarówno poszczególnych jednostek Uczelni jak i dorobku naukowego, dydaktycznego i technicznego pracowników i studentów PW. 5. WDROŻENIE SYSTEMU Po zatwierdzeniu uchwały rozpoczęły się intensywne prace nad uruchomieniem systemu na całej uczelni. Opiekę nad systemem podzielona została na dwie jednostki: Wydział Elektroniki i Technik Informacyjnych, odpowiedzialny za nadzór techniczny oraz Bibliotekę Główną, koordynującą merytorycznie bazę. Proces wdrożenia systemu rozpoczęły intensywne szkolenia jakie przeprowadzili autorzy systemu dla nadzorujących repozytorium pracowników Biblioteki Głównej. Warsztaty dotyczyły następujących zagadnień: czym jest repozytorium PW i jakie niesie za sobą korzyści dla uczelni i użytkowników, jakie są możliwości techniczne bazy, proces i zasady wprowadzania danych oraz ich prezentacja, tworzenie raportów oraz kwestie dotyczące naliczania punktacji, praca z programem Zotero 9. 8 Biblioteka Główna PW stworzyła umowy licencyjne, które umożliwiają umieszczenie pełnego tekstu publikacji w repozytorium.

6 Po zakończeniu szkoleń, pracownicy biblioteki rozpoczęli prace nad wprowadzanie danych dotyczących publikacji pracowników Wydziału Geodezji i Kartografii (GiK), który zdecydował się na wygenerowanie za pomocą repozytorium, raportów niezbędnych do stworzenia ankiety jednostki za rok Proces ten był niezwykle trudny gdyż przekazywane przez pracowników wydziału dane były bardzo często niekompletne. Z tego powodu, edytorzy wprowadzający dane, zmuszeni byli do przeszukiwania m.in. licznych katalogów, stron wydawców w celu dotarcia do brakujących informacji. Nieocenioną pomocą podczas kompletowania brakujących danych okazał się pracownik wydziału GiK, który osobiście kontaktował się z autorami publikacji w celu aktualizacji danych. Fakt ten upewnił koordynatorów repozytorium w koncepcji, że za wprowadzenie danych na konkretnych wydziałach powinni być odpowiedzialni wybrani i specjalnie do tego przeszkoleni pracownicy wydziałów. 6. MOŻLIWOŚCI SYSTEMU Projekt Repozytorium PW opracowany został z wykorzystaniem narzędzi programistycznych języka Java: JCR (Java Content Repository) oraz bazy danych MySQL. Umożliwia on gromadzenie, archiwizowanie, udostępnianie, sprawozdawczość oraz prezentację dorobku naukowego oraz sylwetek pracowników i studentów PW zarówno w skali lokalnej jak i światowej. Zastosowane narzędzia oraz wymienione możliwości systemu z całą pewnością sprawiają, że jest on czymś więcej, niż tylko bazą bibliograficzną. Różnorodność ewidencjonowanych dokumentów, dostosowanie systemu do wprowadzania danych różnego typu oraz ich prezentacji, sprawiają, że staje się on Bazą Wiedzy PW, posiadającą następujące funkcje: Repozytorium publikacji, Baza prac dyplomowych, doktorskich oraz prowadzonych na PW projektów, Baza dotycząca konferencji oraz czasopism z informacją Impact Factor, 9 Zotero program open-source pomocne w zarządzaniu bibliografią, umożliwiające eksport danych do innych systemów.

7 Generowanie strony domowej pracownika (charakterystyka sylwetki, dane kontaktowe, wykaz publikacji) umożliwia wyszukanie eksperta z danej dziedziny, Prezentacja obszarów badań poszczególnych jednostek jak i całej uczelni, Tworzenie bibliografii pracowników oraz raportów do ankiety jednostki, Komunikacja z systemami zewnętrznymi takimi jak: system dyplomowania czy google scholar, Przechowywanie historyczne system uwzględnia informacje dotyczące zmiany nazwiska, afiliacji autora lub całej jednostki, Kontrola uprawnień pełne teksty publikacji można udostępnić w otwartym Internecie, ograniczyć jedynie do wglądu z komputerów znajdujących się na terenie PW lub udostępnić tylko osobom posiadającym loginy i hasła do systemu, Możliwość zagnieżdżenia bazy na stronach wydziałowych, instytutowych, etc WPROWADZANIE DANYCH Proces wprowadzania danych możliwy jest jedynie dla wyznaczonych i przeszkolonych edytorów posiadających indywidualny login i hasło. Funkcje edytora podzielone są na dwa typy: Edytor posiada uprawnienia do wprowadzania podstawowych danych np. artykuły z czasopism, książki, rozdziały w książkach. Wprowadzane opisy może, korzystając z dostępnych indeksów, powiązać z konferencją, tytułem czasopisma czy serią książkową, nie ma jednak możliwości samodzielnego dodawania tych informacji do listy głównej (nazwy konferencji zaciągnięte zostały ze strony Web of science, a punktowane czasopisma z Listy czasopism punktowanych Ministerstwa Nauk i Szkolnictwa Wyższego). Ma on również uprawnienia do dopisania autora instytucjonalnego (ta informacja jest podawana w przypadku braku autora indywidualnego). Superedytor posiada wszystkie uprawnienia edytora, rozszerzone są one jednak o możliwość dodawania opisów serii książkowych, wprowadzania

8 nowych tytułów czasopism wraz z ich punktacją, informacji o typach projektów, dowolnie modyfikować i wprowadzać dane o afiliacjach oraz ręcznie nadawać punktację możliwość ta jest wykorzystywana w przypadku wprowadzania danych z lat wcześniejszych, system automatycznie nadaje punktację według aktualnej punktacji Web of Science. Uprawnienia edytorskie w obu przypadkach mogą zostać nadane w stosunku do całej bazy lub też do jej części. Funkcje redaktora zawężane są np. do jednego wydziału. Oznacza to, że może on wprowadzać dane, dokonywać korekt, istniejących wpisów, tylko z wydzielonego obszaru repozytorium. Po zalogowaniu się do systemu, bez względu na typ edytora widoczne jest okno dialogowe z dostępem do menu, podzielonego na dwie części: Funkcje Główne umożliwiające wyszukiwanie oraz wprowadzanie danych dotyczących publikacji, m.in. tytułów książek, artykułów z czasopism, dysertacji. Funkcje Pomocnicze umożliwiające wyszukanie istniejących lub dodanie nowych informacji dotyczących m.in. afiliacji, autorów, konferencji, tytułów czasopism. Wszystkie z wymienionych funkcji są rozszerzalne o dowolny rodzaj zasobu. Możliwość dodawania i modyfikowania poszczególnych elementów repozytorium umożliwia rozbudowę systemu o zasoby, które w przyszłości mogą okazać się przydatne. Rys. 1 Okno wyszukiwawcze w panelu edytora wraz z menu 10. (opracowanie własne) 10 System umożliwia również Wyszukiwanie przez przykład. Proces ten odbywa się po przez wypełnienie takiego samego szablonu jak ten, który uzupełniany jest przez edytora podczas wprowadzania danych do repozytorium (Rys.2).

9 Proces wprowadzania danych odbywa się po przez uzupełnienie szablonu. Każdy typ dokumentu, poza polami występującymi we wszystkich typach dokumentów, takich jak auto, tytuł, paginacja, posiada pola, charakterystyczne tylko dla danego typu publikacji, np. w przypadku książki będzie to numer ISBN a czasopisma ISSN. Rys. 2 Szablon wprowadzania danych dotyczących książki. (opracowanie własne) Pola oznaczone w systemie symbolem gwiazdki * są polami obowiązkowymi. Nie wypełnienia takiego pola uniemożliwia zapisanie rekordu w bazie. Po wypełnieniu danych podstawowych (m.in. autor, tytuł, język, data wydania) istniej możliwość dodania pełnego tekstu publikacji, powiązania danego rekordu np. z tytułem konferencji (takie powiązanie jest istotne podczas naliczania przez system punktacji) oraz dodania opisu publikacji (streszczenia i słów kluczowych) w języku polskim i angielskim. Istotną pomoc podczas wprowadzania danych stanowi system podpowiedzi (wykorzystywany również podczas wyszukiwania informacji). Umożliwia on kontrolę, w trakcie wprowadzania danych czy dany autor istniej już w bazie repozytorium czy powinien zostać do niej dodany. Istotnym udogodnieniem w tym przypadku jest również możliwość, dodawania autorów, nie istniejących w bazie w trakcie tworzenia rekordu. Dodane w ten sposób informacje mogą być dopisane bezpośrednio do listy głównej lub lokalnie. Lokalne zapisanie informacji o autorze stosowane jest w przypadku osób będących np. współautorami publikacji ale nie pracującymi na Politechnice Warszawskiej. Rys. 3 Podpowiedzi systemowe w polu autor. (opracowanie własne) Rys. 4 Dodatkowe okno wprowadzania danych o autorze podczas tworzenia rekordu. (opracowanie własne)

10 Po wprowadzeniu i zapisaniu danych każdy z edytorów posiada możliwość modyfikacji, kopiowania oraz usuwania wprowadzonych rekordów. Dane przedstawiane są w postacie opisu bibliograficznego WYSZUKIWANIE I PREZENTACJA DANYCH Repozytorium ze względu na gromadzenie różnego typu dokumentów o charakterze naukowo-dydaktycznym (książki, artykuły w czasopismach, prace dyplomowe, raporty, tłumaczenia, projekty), wyposażone zostało w aparat umożliwiający szerokie możliwości wyszukiwawcze, w tym przeszukiwanie pełnotekstowe. Proces ten może odbywać się w sposób uproszczony lub zaawansowany. Rys. 5 Okno dialogowe wyszukiwania prostego (opracowanie własne) Podczas wyszukiwania prostego dostępne jest tylko jedno pole do wpisania dowolnego terminu wyszukiwawczego, wyszukiwanie można jednak zawęzić do konkretnych lat, typu publikacji oraz afiliacji. Wpisane hasła wyszukiwawcze, łączone są w sposób automatyczny operatorami logicznymi co oznacza, że w procesie wyszukiwawczym, użytkownik otrzymuje dane publikacji, w którym występują wszystkie słowa z zapytania, nie oznacza to jednak, że występują w tym samym polu opisu. Wyszukiwanie zaawansowane umożliwia natomiast tworzenie złożonych zapytań. W tym przypadku możemy przeszukiwać zasoby w sposób umożliwiający odnalezienie: Publikacji z kilkoma autorami lub wykluczeniem innych autorów, Publikacji o wybranej tematyce, Publikacji z konferencji, Publikacji z wybranej serii, Wybranego projektu, Publikacji w wybranym języku.

11 Rys. 6 Okno dialogowe wyszukiwania zaawansowanego. (opracowanie własne) Wyniki wyszukiwania, prezentowane są według wybranego przez użytkownika sposobu uporządkowania. Zaznaczając przynajmniej jedną publikację użytkownik ma możliwość wygenerowania zestawienia w wybranym formacie. Rys. 7 Okno dialogowe przedstawiające możliwości porządkowania danych wg wybranych kryteriów oraz rodzaje generowanych raportów. (opracowanie własne) W zależności od typu raportu, wyniki prezentowane są w pliku typu Excel, który może być edytowany w dowolny sposób lub jako opisy bibliograficzne, widoczne bezpośrednio w oknie przeglądarki, bez możliwości modyfikacji. 7. SZKOLENIA REDAKTORÓW WYDZIAŁOWYCH W okresie od kwietnia do czerwca 2013r. przeprowadzone zostały trzy cykle szkoleń o charakterze warsztatowym. Łącznie przeszkolonych zostało 64 osoby wyznaczone przez dziekanów jako redaktorów wydziałowych, odpowiedzialnych za wprowadzanie danych o dorobku piśmienniczym pracowników i studentów wydziałów, instytutów, katedr. W zajęciach uczestniczyli również wyznaczeni bibliotekarze z bibliotek wydziałowych. Każde spotkanie przebiegało wedle wcześniej opracowanego schematu. W pierwszej części szkolenia przedstawiono uczestnikom pokrótce, ideę działalności repozytorium PW, najważniejsze punkty uchwały senatu, powołującej repozytorium oraz możliwości jakie daje system. Drugą część stanowiło omówienie procesów wyszukiwawczych (prostego i zaawansowanego), omówienie poszczególnych elementów znajdujących się w panelu edytora. Ostatnim punktem seminarium były ćwiczenia, podczas których, wszyscy uczestnicy samodzielnie wprowadzali dane do przeznaczonego w celach szkoleniowych, testowego repozytorium.

12 Celem każdego ze szkoleń było przygotowanie wyznaczonych osób w zakresie wprowadzania opisów różnego typu publikacji do bazy, oraz umiejętności wyszukiwania danych i tworzenia raportów. Każdy uczestnik, poza niezbędną wiedzą otrzymał również indywidualne loginy i hasła oraz liczne materiały informacyjne, m.in. instrukcję wprowadzania danych, prezentację multimedialną, a także dane kontaktowe do osób nadzorujących pracę w repozytorium. Po zakończeniu szkoleń grupowych przeprowadzone zostały również szkolenia indywidualne. Ze względu na szczegółowość pytań jakie pojawiały się podczas warsztatów, planowane są również zajęcia zaawansowane, dotyczące m.in. importu danych programem ZOTERO, czy też prawa autorskiego. 8. DALSZA PRACE I PROMOCJA REPOZYTORIUM Mimo osiągnięcia sukcesu, jakim niewątpliwie jest utworzenie centralnego Repozytorium Politechniki Warszawskiej zarówno Bibliotek Główna jaki i Wydział Elektroniki i Technik Informacyjnych, nieustanie pracuję nad ulepszaniem systemu, jego promocją oraz edukacją społeczności PW w zakresie modelu otwartych repozytoriów. Obie wymienione jednostki wspólnie zorganizowały konferencję Infrastruktura Informacji naukowej w Polsce. SYNAT Uczelniom. Poza prezentacjami dotyczącymi tworzenia za pośrednictwem programu SYNAT, Centralnej platformy informatycznej, zaprezentowany został proces wdrażania repozytorium oraz jego aspekty techniczne funkcjonalność oprogramowania Bazy Wiedzy PW oraz repozytorium instytucjonalnego. Droga jaką przebyła Biblioteka Główna w procesie tworzenia repozytorium zaprezentowana została również podczas IV Wrocławskiego spotkania bibliotekarzy. Wygłoszony referat przedstawiał w sposób szczegółowy rolę Biblioteki w tworzeniu repozytorium uczelnianego oraz pracę jaką wykonała podczas wdrażania systemu.

13 9. BIBLIOGRAFIA [1] Giwer O., Miller M., Repozytorium uczelniane korzyści i obawy. Opracowanie wyników badania ankietowego i wnioski [on-line]. [Dostęp 13 maja 2013]. Dostępny w WWW: [2] Giwer O., Kubrak W., Miller-Jankowska M., Rola i zadania biblioteki w dokumentowaniu dorobku naukowego pracowników uczelni na przykładzie udziału biblioteki głównej pw w tworzeniu repozytorium uczelnianego. Wrocław 2013, prezentacja przedstawiona na konferencji IV Wrocławskie Spotkanie Bibliotekarzy, [w druku]. [3] Lewandowska M., Skrócona instrukcja wprowadzania danych do repozytorium PW., Biblioteka Główna Politechniki Warszawskiej, Warszawa luty [on-line]. [Dostęp 13 maja 2013]. Dostępny w WWW: [4] Baza Wiedzy Politechniki Warszawskiej., prezentacja przedstawiana podczas szkoleń dla edytorów wydziałowych. [5] Projekt i implementacja pilotowego systemu repozytorium dla prac dyplomowych (inżynierskich, magisterskich i doktorskich) oraz publikacji pracowników Politechniki Warszawskiej., Instytut Informatyki Wydziału Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej., Warszawa grudzień 2010 [6] Stępniak J., Ewidencja dorobku i repozytorium uczelniane. Warszawa 2012 Biblioteka Główna Politechniki Warszawskiej., prezentacja przedstawiona na posiedzeniu Senatu PW , [on-line]. [Dostęp 27 lipca 2013]. Dostępny w WWW: [7] Struk W., Oprac., Repozytorium Wydziałowe. Podręcznik edytora. Warszawa 2011 Wydział Elektroniki i Technik Informacyjnych PW. [on-line]. [Dostęp 13 maja 2013]. Dostępny w WWW: [8] Tonakiewicz-Kołosowska A., Dokumentowanie dorobku naukowego politechniki warszawskiej. Przyjęte rozwiązania, bariery, osiągnięcia i plany na przyszłość [online]. [Dostęp 27 lipca 2013]. Dostępny w WWW:

14 [9] Wdrożenie i promocja otwartego dostępu do treści naukowych i edukacyjnych : praktyki światowe a specyfika polska / oprac. Zespół ICM pod kier. M. Niezgódki, Warszawa 2011, s. 283 DOCUMENTATION AND DISSEMINATION OF THE UNIVERSITY SCIENTIFIC OUTPUTS DEVELOPMENT AND IMPLEMENTATION THE REPOSITORY OF WARSAW UNIVERSITY OF TECHNOLOGY. Registering, collecting and sharing scientific outputs of students and the academic staff are undoubtedly a priority for any university library. Fast technological development and growing needs of a knowledge society, force libraries to change the way scientific output are documented. That is why the Warsaw University of Technology (WUT) created an open university repository the central system of recording and archiving scientific outputs of the academic staff, doctoral students and students of the University. The paper presents the activities that the WUT Main Library undertook in the process of creating the University Repository, with particular emphasis on implementing the repository system.