Laboratorium techniki światłowodowej. Ćwiczenie 6. Pomiary współczynnika załamania i współczynnika dyspersji
|
|
- Katarzyna Marcinkowska
- 7 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 Laboratorium techniki światłowodowej Ćwiczenie 6. Pomiary współczynnika załamania i współczynnika dyspersji Katedra Optoelektroniki i Systemów Elektronicznych, WETI, Politechnika Gdaoska Gdańsk 2006
2 1. Wprowadzenie Współczynnik załamania to wielkość wpływająca bezpośrednio na tor promienia świetlnego przy przechodzeniu z jednego ośrodka do drugiego. Promień świetlny przy przejściu z jednego ośrodka do drugiego ulega załamaniu, przy czym prawo załamania mówi, że stosunek sinusa kąta padania α do sinusa kąta załamania β jest wielkością stałą i jest równy stosunkowi prędkości światła w pierwszym i drugim ośrodku (rysunek 1). Rysunek 1. Ilustracja prawa załamania światła. Wielkość n 21 nazywana jest współczynnikiem załamania światła ośrodka drugiego względem ośrodka pierwszego i jest równa: sin 1 n 21 (1) sin B 2 gdzie: υ 1, υ 2 prędkości światła odpowiednio w ośrodku 1 i 2. Definiuje się również bezwzględny współczynnik załamania ośrodka, jako współczynnik załamania światła przy jego przejściu z próżni do danego ośrodka. Wyraża się on poprzez stosunek prędkości światła w próżni c do prędkości światła w danym ośrodku υ: c n (2) lub inaczej: n (3) gdzie: μ przenikalność magnetyczna ośrodka, ε stała dielektryczna ośrodka. Zwykle mierzy się bezwzględny współczynnik załamania względem powietrza (współczynnik załamania powietrza pod ciśnieniem normalnym w temp. 20 C w stosunku do próżni wynosi n = l,00028). Jeśli przez n 1 i n 2 oznaczymy bezwzględne współczynniki załamania ośrodków z rysunku 1 (n 1 =c/υ 1 i n2=c/υ 2 ) to względny współczynnik załamania wyraża się wzorem: 1 n2 n21 (4) 2 n1 Po uwzględnieniu (1) otrzymujemy inną postać prawa załamania światła, która wskazuje na stałość iloczynu bezwzględnego współczynnika załamania światła przez sinus kąta padania przy przejściu z jednego ośrodka do drugiego: n1 sin n2 sin const. (5) Laboratorium techniki światłowodowej Strona 2
3 Powyższe rozważania dotyczyły przechodzenia światła przez dielektryki. Analizując właściwości optyczne ośrodków przewodzących (np. metali stosowanych do produkcji zwierciadeł) należy zwrócić szczególną uwagę na różną od zera wartość przewodności a tych ośrodków powodującą tłumienie fali elektromagnetycznej (zamiana na ciepło Joule'a). Analiza właściwości optycznych ośrodków przewodzących jest zatem możliwa poprzez wprowadzenie wielkości zwanej zespolonym współczynnikiem załamania, definiowanej jako: n ˆ c ˆ (6) ˆ gdzie: c prędkość światła w próżni, ˆ zespolona prędkość fazowa w danym ośrodku przewodzącym, μ przenikalność magnetyczna ośrodka, ˆ zespolona stała dielektryczna ośrodka. Zespolona stała dielektryczna wyraża się poprzez równanie: 4 ˆ i (7) gdzie: ε rzeczywista stała dielektryczna ośrodka, ζ przewodność ośrodka, ω pulsacja fali elektromagnetycznej. Inaczej zespolony współczynnik załamania przedstawia się jako: nˆ n 1 ikˆ (8) gdzie: k współczynnik tłumienia. Podczas padania światła na granicę dwu ośrodków oprócz promienia załamanego pojawia się zawsze promień odbity. Jeśli przy przechodzeniu fali świetlnej z ośrodka gęstszego optycznie do ośrodka optycznie rzadszego (n 1 >n 2 ) spełniony jest warunek: gr (9) gdzie: α kąt padania, α gr kąt graniczny. zachodzi wówczas zjawisko całkowitego wewnętrznego odbicia (fala nie przechodzi do ośrodka drugiego i jest całkowicie odbijana od granicy ośrodków). 2. Dyspersja światła Zjawisko dyspersji polega na rozszczepieniu światła w danym materiale na składowe barwne. Efekt taki jest wynikiem zależności współczynnika załamania materiału od długości fali świetlnej. Wyraźnym przykładem występowania zjawiska dyspersji jest rozszczepienie światła białego w pryzmacie. Jeśli na pryzmat rzucimy wiązkę światła białego, to światło to zostanie rozszczepione w ten sposób, że na ekranie, na który pada wiązka załamana, uzyskamy wstęgę o tęczowych barwach, tzw. widmo światła białego. Rysunek 2. Rozszczepienie światła w pryzmacie. Laboratorium techniki światłowodowej Strona 3
4 Jeśli źródłem światła białego będzie Słońce lub żarówka, uzyskane widmo będzie widmem ciągłym. Mówimy zatem, że dany ośrodek jest ośrodkiem dyspersyjnym, jeśli współczynnik załamania światła dla danego ośrodka (zatem także prędkość rozchodzenia się światła w danym ośrodku) zależy od długości fali świetlnej. Rozróżnia się dyspersję normalną i anormalną: dyspersja normalna: ze wzrostem długości fali świetlnej malej współczynnik załamania ośrodka, dyspersja anormalna: ze wzrostem długości fali świetlnej współczynnik załamania ośrodka rośnie. Zależność współczynnika załamania od długości fali można przedstawić za pomocą krzywej dyspersji, której przykład ilustruje poniższy rysunek (rysunek 3). Rysunek 3. Krzywa dyspersji normalnej dla fluorytu. Jak już wyżej wspomniano, wytwarzanie widma przez pryzmat wywołane jest zależnością wartości współczynnika załamania światła dla szkła pryzmatu od długości fali światła. Możemy zatem mówić o współczynnikach załamania dla światła o różnych długościach fali. Współczynniki te oznacza się literami n A, n B..., stosownie do branych pod uwagę długości fali świetlnej (linii Fraunhofera patrz dodatek). Rozszczepieniem albo dyspersją danego ośrodka nazywamy różnicę współczynników załamania: n n F n C (10) gdzie: n F współczynnik załamania dla światła o długości fali λ = 486,13nm, n c współczynnik załamania dla światła o długości fali λ = 646,28nm. Zdolność łamiąca danego ośrodka charakteryzujemy zwykle przez współczynnik załamania n D, czyli współczynnik załamania dla światła o długości fali λ = 589,59nm tzw. żółta linia sodu". Względna zdolnością rozszczepiającą danego ośrodka nazywamy stosunek: nf nc n (11) nd 1 nd 1 Odwrotność względnej zdolności rozszczepiającej nazywamy liczbą Abbego (współczynnikiem dyspersji). Laboratorium techniki światłowodowej Strona 4
5 3. Refraktometr laboratoryjny RL3 Opisane wyżej zjawisko całkowitego odbicia znalazło zastosowanie do określania wartości współczynnika załamania; użyte ono zostało do tego celu po raz pierwszy przez W.H. Wollastona w roku Do wyznaczania współczynników załamania cieczy i przezroczystych ciał stałych z pomiarów kąta granicznego całkowitego odbicia stosuje się refraktometry. Zasada pomiaru współczynnika załamania refraktometrem używanym w ćwiczeniu bazuje na schemacie refraktometru Abbego (rysunek 4): Rysunek 4. Schemat refraktometru Abbego. W refraktometrze Abbego badana ciecz stanowi warstwę płasko-równoległą, zawartą pomiędzy dwoma pryzmatami Pr 1 i Pr 2 zrobionymi z ciężkiego szkła. Współczynnik załamania badanej cieczy musi być mniejszy niż współczynnik załamania szkła pryzmatów. Promienie padające przechodzą przez dolny pryzmat Pr2 i następnie przedostają się do badanej cieczy, przy czym promienie, które padają pod kątem większym niż graniczny, zostają całkowicie odbite i nie przedostają się do drugiego pryzmatu Pr 1 (odnosząc ten bieg promieni świetlnych do pomiarów wykonywanych refraktometrem używanym w ćwiczeniu to taki bieg promieni odpowiada pomiarom w świetle przechodzącym; przy pomiarach w świetle odbitym promienie świetlne padają od strony pryzmatu górnego Pri o pomiarach w świetle przechodzącym i odbitym za pomocą refraktometru RL3 używanego w ćwiczeniu będzie mowa dalej). Promienie wychodzące z drugiego pryzmatu obserwujemy przez lunetkę L, którą ustawiamy w ten sposób, by połowa pola widzenia była jasna, a połowa ciemna, tzn. aby promienie graniczne przechodziły przez umieszczoną w lunetce płytkę ogniskową z krzyżem. Na odpowiedniej skali S odczytuje się bezpośrednio wartość współczynnika załamania dla światła żółtego Możliwe jest to dzięki zaopatrzeniu refraktometru Abbego w pomocniczy układ pryzmacików kompensacyjnych umieszczonych we wnętrzu lunety umożliwiających pomiar bezpośredni współczynnika załamania właśnie dla światła żółtego - dla żółtej linii sodu", mimo oświetlania światłem białym. Pozwala to jednocześnie określić wartość dyspersji. Pomiary współczynnika przezroczystych ciał stałych dokonywane są w podobny sposób. Używany w ćwiczeniu refraktometr laboratoryjny RL3 przeznaczony jest do pomiaru współczynników załamania i średniej dyspersji cieczy i ciał stałych oraz do określania procentowej zawartości wagowej cukru w roztworach wodnych. Laboratorium techniki światłowodowej Strona 5
6 Wygląd zewnętrzny refraktometru prezentują zamieszczone poniżej rysunki (rysunek 5). Rysunek 5. Budowa refraktometru RL3. Podstawowym elementem przyrządu jest pryzmat refraktometryczny w obudowie 1" z poziomo ustawioną płaszczyzną pomiarową 2". Nad pryzmatem refraktometrycznym znajduje się pryzmat górny 6" umieszczony w zawiasowo zamocowanej obudowie 7" służący do oświetlania substancji mierzonych w świetle przechodzącym (światło wpada przez okienko 16"). Do oświetlania substancji w świetle odbitym służy zwierciadło 18" przymocowane wahadłowo do obudowy pryzmatu refraktometrycznego. Światło po załamaniu na płaszczyźnie pomiarowej przedostaje się do wnętrza kadłuba refraktometru 8", gdzie po przejściu przez pryzmat kierujący trafia do zespołu pryzmatów Amiciego. Obrót pryzmatów Amiciego uzyskiwany za pomocą pokrętła 9" powoduje rozszczepienie światła białego. Zjawisko to zostało wykorzystane do usuwania zabarwienia linii granicznej. Podziałka nacięta na pokrętle umożliwia odczytanie wartości dyspersji. Po przejściu przez zespół pryzmatów Amiciego wiązka promieni pada na obiektyw i zostaje zogniskowana w górnym okienku pola widzenia okularu. W dolnym okienku pola widzenia okularu widoczna jest podziałka współczynników załamania i procentowej zawartości wagowej cukru, oświetlona światłem skierowanym przez płaskie zwierciadło 12", zamocowane w obrotowo-przechylnej oprawie 13". Obrót pokrętła 11" powoduje przesuwanie linii granicznej oraz podziałki współczynników załamania w polu widzenia okularu. W obudowach obu pryzmatów wykonane są kanały zakończone łącznikami 3". Daje to możliwość podłączenia refraktometru do termostatu. Termometr rtęciowy 4" jest włączony w obieg cieczy Laboratorium techniki światłowodowej Strona 6
7 z termostatu, co pozwala prowadzić stałą kontrolę temperatury w zakresie od 0 C do 75 C. Okular 15" posiada przesuw dioptryjny w zakresie ±5 dioptrii. Kalibrację refraktometru można przeprowadzić przy użyciu wzorcowej płytki z wygrawerowanym współczynnikiem załamania dostarczonej przez producenta refraktometru. Schemat toru optycznego refraktometru RL3 przedstawia rysunek 6. Rysunek 6. Schemat optyczny refraktometru RL3. Uwaga: Refraktometr, za pomocą którego dokonywane są pomiary w ćwiczeniu laboratoryjnym wyposażony został w oświetlacz skali (zamiast lusterka 12") oraz w podświetlacz pryzmatu refraktometrycznego. Zmiany te dokonane zostały z uwagi na ryzyko wykonywania ćwiczenia przy braku dostatecznego oświetlenia naturalnego (np. zimą w późnych godzinach popołudniowych). Dokonywanie pomiarów współczynnika załamania. Ciecze. Włączyć oświetlenie skali i podświetlenie pryzmatu refraktometrycznego, jednocześnie zamykając klapkę 17". Odchylić do oporu obudowę z górnym pryzmatem. Oczyścić powierzchnię pryzmatów za pomocą miękkiej ściereczki zwilżonej czystym spirytusem, eterem lub innym rozpuszczalnikiem. Posługując się zaokrąglonym szklanym pręcikiem nanieść na powierzchnię pomiarową pryzmatu refraktometrycznego kilka kropel cieczy przeznaczonej do badania tak, aby po zamknięciu pryzmatów cała powierzchnia pomiarowa została pokryta cieczą. Należy przy tym unikać dotykania palcami powierzchni cieczy i pryzmatów. Opuścić górny pryzmat i docisnąć do powierzchni pomiarowej. Przez pokręcenie pokręteł 9" i U55 uzyskać ostre, wyraźne, bezbarwne rozgraniczenie tła w polu widzenia okularu za pomocą poziomej linii. Obrotem pokrętła 11" naprowadzić poziomą linię dokładnie na środek krzyża w górnym okienku okularu. Pionowa linia w dolnym okienku okularu wskaże wówczas wynik pomiaru na podziałce współczynnika załamania lub procentowej zawartości wagowej cukru w badanej substancji. Przy wykonywaniu pomiarów w innej temperaturze niż 20 C należy skorzystać z tablicy nr 1. Ciała stałe. Płaszczyzna pomiarowa ciała badanego powinna być przeszlifowana i wypolerowana, a wielkość jej powierzchni powinna być zbliżona do powierzchni pomiarowej pryzmatu Laboratorium techniki światłowodowej Strona 7
8 refraktometrycznego. Między pryzmatem a ciałem badanym należy umieścić ciecz immersyjną monobromnaftalen. Procedura pomiarów jest analogiczna jak dla cieczy. Pomiary dyspersji. Za pomocą pokrętła 9" doprowadzić do achromatyzacji (zaniku zabarwienia) linii granicznej w górnym okienku pola widzenia okularu, po czym dokonać odczytu na podziałce pokrętła. Podziałka obejmuje wartości Z" od 0 do 60. Należy przyjąć wartość Z" jako średnią z co najmniej 5-ciu odczytów. Dla wartości Z" odczytać należy z tablicy nr 2 wartość δ" z odpowiednim znakiem. Następnie należy wyznaczyć współczynnik załamania n D i przyjąć go do obliczeń jako średnią arytmetyczną z co najmniej 5-ciu odczytów. Z tablicy nr 3 odczytać należy wartości A i B odpowiadające wyznaczonemu współczynnikowi n D. Dla ułatwienia interpolacji podano w tablicy kolumny różnic. Dyspersję średnią n F -n C obliczamy wstawiając wartości A, B i δ do wzoru: nf nc A B (12) Współczynnik dyspersji (liczbę Abbego) υ obliczyć należy ze wzoru: nd 1 (13) n n 4. Zadania pomiarowe F C 1. Zapoznać się z obsługą refraktometru RL3. 2. Pomierzyć współczynniki załamania i parametry dyspersji dla kilku wybranych szkieł. Uwaga 1: Należy przeprowadzić co najmniej 5 niezależnych pomiarów dla każdego szkła. Uwaga 2: Po skończonych pomiarach należy wyczyścić refraktometr. 5. Opracowanie 1. Obliczyć współczynniki załamania UD 2. Obliczyć współczynniki dyspersji. 3. Zakładając liniowość zmian współczynnika załamania w funkcji długości fali: a) wykreślić zależność n = f(x) dla wybranego szkła, b) dla wybranego szkła obliczyć maksymalną częstotliwość transmisji przez odcinek L =1 km światłowodu jednomodowego, przy pobudzeniu: diodą LED: λ max = 660 nm, Δλ =40 nm diodą LD: λ max = 630 nm, Δλ = 1 nm 4. Skomentować uzyskane wyniki. 6. Literatura Laboratorium techniki światłowodowej Strona 8
9 Tablica 2. Laboratorium techniki światłowodowej Strona 9
10 Laboratorium techniki światłowodowej Strona 10
11 Tablica 3. Laboratorium techniki światłowodowej Strona 11
Refraktometr laboratoryjny RL-3 POLSKIE ZAKŁADY OPTYCZNE S. A. Grochowska 316/320 ² Warszawa
Refraktometr laboratoryjny RL-3 POLSKIE ZAKŁADY OPTYCZNE S. A. Grochowska 36/320 ²04-839 Warszawa Refraktometr laboratoryjny RL3 PRZEZNACZENIE Refraktometr laboratoryjny RL3 przeznaczony jest do pomiaru
Bardziej szczegółowoREFRAKTOMETRIA. 19. Oznaczanie stężenia gliceryny w roztworze wodnym
REFRAKTOMETRIA 19. Oznaczanie stężenia gliceryny w roztworze wodnym Celem ćwiczenia jest zaobserwowanie zmiany współczynnika refrakcji wraz ze zmianą stężenia w roztworu. Odczynniki i aparatura: 10% roztwór
Bardziej szczegółowoWyznaczanie zależności współczynnika załamania światła od długości fali światła
Ćwiczenie O3 Wyznaczanie zależności współczynnika załamania światła od długości fali światła O3.1. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest zbadanie zależności współczynnika załamania światła od długości fali
Bardziej szczegółowoĆwiczenie Nr 8 Współczynnik załamania refraktometr Abbego
Instytut Fizyki, Uniwersytet Śląski Chorzów 2018 r. Ćwiczenie Nr 8 Współczynnik załamania refraktometr Abbego Zagadnienia: załamanie światła na anicy dwóch ośrodków, prawo Snelliusa, zjawisko całkowitego
Bardziej szczegółowoBadanie właściwości optycznych roztworów.
ĆWICZENIE 4 (2018), STRONA 1/6 Badanie właściwości optycznych roztworów. Cel ćwiczenia - wyznaczenie skręcalności właściwej sacharozy w roztworach wodnych oraz badanie współczynnika załamania światła Teoria
Bardziej szczegółowoFalowa natura światła
Falowa natura światła Christiaan Huygens Thomas Young James Clerk Maxwell Światło jest falą elektromagnetyczną Barwa światło zależy od jej długości (częstości). Optyka geometryczna Optyka geometryczna
Bardziej szczegółowoPOLITECHNIKA BIAŁOSTOCKA
POLITECHNIKA BIAŁOSTOCKA KATEDRA ZARZĄDZANIA PRODUKCJĄ Instrukcja do zajęć laboratoryjnych z przedmiotu: Towaroznawstwo Kod przedmiotu: LS03282; LN03282 Ćwiczenie 4 POMIARY REFRAKTOMETRYCZNE Autorzy: dr
Bardziej szczegółowoNazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 51: Współczynnik załamania światła dla ciał stałych
Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 5: Współczynnik załamania światła dla ciał stałych Cel ćwiczenia: Wyznaczenie współczynnika załamania światła dla szkła i pleksiglasu metodą pomiaru grubości
Bardziej szczegółowoWYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA ŚWIATŁA METODĄ SZPILEK I ZA POMOCĄ MIKROSKOPU
WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA ŚWIATŁA METODĄ SZPILEK I ZA POMOCĄ MIKROSKOPU Cel ćwiczenia: 1. Zapoznanie z budową i zasadą działania mikroskopu optycznego. 2. Wyznaczenie współczynnika załamania
Bardziej szczegółowoLaboratorium techniki laserowej. Ćwiczenie 5. Modulator PLZT
Laboratorium techniki laserowej Katedra Optoelektroniki i Systemów Elektronicznych, WETI, Politechnika Gdaoska Gdańsk 006 1.Wstęp Rozwój techniki optoelektronicznej spowodował poszukiwania nowych materiałów
Bardziej szczegółowoWYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA SZKŁA ZA POMOCĄ SPEKTROMETRU.
0.X.00 ĆWICZENIE NR 76 A (zestaw ) WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA SZKŁA ZA POMOCĄ SPEKTROMETRU. I. Zestaw przyrządów:. Spektrometr (goniometr), Lampy spektralne 3. Pryzmaty II. Cel ćwiczenia: Zapoznanie
Bardziej szczegółowoWYKORZYSTANIE POMIARU REFRAKCJI MOLOWEJ DO BADAŃ FIZYKOCHEMICZNYCH (Pomiar refrakcji molowej i sprawdzenie jej addytywności)
Ćwiczenie nr 1b WYKORZYSTANIE POMIARU REFRAKCJI MOLOWEJ DO BADAŃ FIZYKOCHEMICZNYCH (Pomiar refrakcji molowej i sprawdzenie jej addytywności) I. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest teoretyczne i doświadczalne
Bardziej szczegółowoWYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA SZKŁA ZA POMOCĄ SPEKTROMETRU CZĘŚĆ (A-zestaw 1) Instrukcja wykonawcza
ĆWICZENIE 76A WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA SZKŁA ZA POMOCĄ SPEKTROMETRU CZĘŚĆ (A-zestaw ) Instrukcja wykonawcza. Wykaz przyrządów Spektrometr (goniometr) Lampy spektralne Pryzmaty. Cel ćwiczenia
Bardziej szczegółowoPomiar dyspersji materiałów za pomocą spektrometru
Ćwiczenie nr 9 Pomiar dyspersji materiałów za pomocą spektrometru I. Zestaw przyrządów 1. Spektrometr 2. Lampy spektralne: helowa i rtęciowa 3. Pryzmaty szklane, których własności mierzymy II. Cel ćwiczenia
Bardziej szczegółowoĆWICZENIE 41 POMIARY PRZY UŻYCIU GONIOMETRU KOŁOWEGO. Wprowadzenie teoretyczne
ĆWICZENIE 4 POMIARY PRZY UŻYCIU GONIOMETRU KOŁOWEGO Wprowadzenie teoretyczne Rys. Promień przechodzący przez pryzmat ulega dwukrotnemu załamaniu na jego powierzchniach bocznych i odchyleniu o kąt δ. Jeżeli
Bardziej szczegółowoSposób wykonania ćwiczenia. Płytka płasko-równoległa. Rys. 1. Wyznaczanie współczynnika załamania materiału płytki : A,B,C,D punkty wbicia szpilek ; s
WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA ŚWIATŁA METODĄ SZPILEK I ZA POMOCĄ MIKROSKOPU Cel ćwiczenia: 1. Zapoznanie z budową i zasadą działania mikroskopu optycznego.. Wyznaczenie współczynnika załamania światła
Bardziej szczegółowoWYKORZYSTANIE POMIARU REFRAKCJI MOLOWEJ DO BADAŃ FIZYKOCHEMICZNYCH (Refrakcja molowa a budowa związku chemicznego)
Ćwiczenie nr 1a WYKORZYSTANIE POMIARU REFRAKCJI MOLOWEJ DO BADAŃ FIZYKOCHEMICZNYCH (Refrakcja molowa a budowa związku chemicznego) I. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest wykorzystanie refrakcji molowej
Bardziej szczegółowoPomiar dyspersji materiałów za pomocą spektrometru
Ćwiczenie nr 9 Pomiar dyspersji materiałów za pomocą spektrometru I. Zestaw przyrządów 1. Spektrometr 2. Lampy spektralne: helowa i rtęciowa 3. Pryzmaty szklane, których własności mierzymy II. Cel ćwiczenia
Bardziej szczegółowoPOMIARY OPTYCZNE Współczynnik załamania #1. Damian Siedlecki
POMIARY OPTYCZNE 1 { 6. Współczynnik załamania #1 Damian Siedlecki Przypomnienie: Współczynnik załamania ośrodka opisuje zmianę prędkości fali w ośrodku: n c v = εμ c prędkość światła w próżni; v prędkość
Bardziej szczegółowoRefraktometria. sin β sin β
Refraktometria Prędkość rozchodzenia się promieni świetlnych zależy od gęstości optycznej ośrodka oraz od długości fali promienienia. Promienie świetlne padając pod pewnym kątem na płaszczyznę graniczących
Bardziej szczegółowoWykład 17: Optyka falowa cz.2.
Wykład 17: Optyka falowa cz.2. Dr inż. Zbigniew Szklarski Katedra Elektroniki, paw. C-1, pok.321 szkla@agh.edu.pl http://layer.uci.agh.edu.pl/z.szklarski/ 1 Interferencja w cienkich warstwach Załamanie
Bardziej szczegółowoOPTYKA W INSTRUMENTACH GEODEZYJNYCH
OPTYKA W INSTRUMENTACH GEODEZYJNYCH Prawa Euklidesa: 1. Promień padający i odbity znajdują się w jednej płaszczyźnie przechodzącej przez prostopadłą wystawioną do powierzchni zwierciadła w punkcie odbicia.
Bardziej szczegółowoINTERFERENCJA WIELOPROMIENIOWA
INTERFERENCJA WIELOPROMIENIOWA prof. dr hab. inż. Krzysztof Patorski W tej części wykładu rozważymy przypadek koherentnej superpozycji większej liczby wiązek niż dwie. Najważniejszym interferometrem wielowiązkowym
Bardziej szczegółowoFala elektromagnetyczna o określonej częstotliwości ma inną długość fali w ośrodku niż w próżni. Jako przykłady policzmy:
Rozważania rozpoczniemy od ośrodków jednorodnych. W takich ośrodkach zależność między indukcją pola elektrycznego a natężeniem pola oraz między indukcją pola magnetycznego a natężeniem pola opisana jest
Bardziej szczegółowoOptyka stanowi dział fizyki, który zajmuje się światłem (także promieniowaniem niewidzialnym dla ludzkiego oka).
Optyka geometryczna Optyka stanowi dział fizyki, który zajmuje się światłem (także promieniowaniem niewidzialnym dla ludzkiego oka). Założeniem optyki geometrycznej jest, że światło rozchodzi się jako
Bardziej szczegółowoWyznaczanie wartości współczynnika załamania
Grzegorz F. Wojewoda Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 1 Bydgoszcz Wyznaczanie wartości współczynnika załamania Jest dobrze! Nareszcie można sprawdzić doświadczalnie wartości współczynników załamania
Bardziej szczegółowoZasada Fermata mówi o tym, że promień światła porusza się po drodze najmniejszego czasu.
Pokazy 1. 2. 3. 4. Odbicie i załamanie światła laser, tarcza Kolbego. Ognisko w zwierciadle parabolicznym: dwa metalowe zwierciadła paraboliczne, miernik temperatury, żarówka 250 W. Obrazy w zwierciadłach:
Bardziej szczegółowoOptyka. Wykład VII Krzysztof Golec-Biernat. Prawa odbicia i załamania. Uniwersytet Rzeszowski, 22 listopada 2017
Optyka Wykład VII Krzysztof Golec-Biernat Prawa odbicia i załamania Uniwersytet Rzeszowski, 22 listopada 2017 Wykład VII Krzysztof Golec-Biernat Optyka 1 / 20 Plan Zachowanie pola elektromagnetycznego
Bardziej szczegółowoośrodka drugiego względem pierwszego. sinα (1) n 2,1 =
WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA ŚWIATŁA METODĄ POMIARU POZORNEJ GRUBOŚCI PŁYTKI ZA PO- MOCĄ MIKROSKOPU ORAZ ZA POMOCĄ REFRAKTOMETRU ABBEGO DLA CIECZY. I. Cel ćwiczenia: zapoznanie z prawami załamania
Bardziej szczegółowoPOLITECHNIKA BIAŁOSTOCKA
POLITECHNIKA BIAŁOSTOCKA KATEDRA ZARZĄDZANIA PRODUKCJĄ Instrukcja do zajęć laboratoryjnych z przedmiotu: Towaroznawstwo Kod przedmiotu: LS03282; LN03282 Ćwiczenie 4 POMIARY REFRAKTOMETRYCZNE Autorzy: dr
Bardziej szczegółowoPDF stworzony przez wersję demonstracyjną pdffactory
gdzie: vi prędkość fali w ośrodku i, n1- współczynnik załamania światła ośrodka 1, n2- współczynnik załamania światła ośrodka 2. Załamanie (połączone z częściowym odbiciem) promienia światła na płaskiej
Bardziej szczegółowoPrawa optyki geometrycznej
Optyka Podstawowe pojęcia Światłem nazywamy fale elektromagnetyczne, o długościach, na które reaguje oko ludzkie, tzn. 380-780 nm. O falowych własnościach światła świadczą takie zjawiska, jak ugięcie (dyfrakcja)
Bardziej szczegółowoWyznaczanie współczynnika załamania światła za pomocą mikroskopu i pryzmatu
POLITECHNIKA BIAŁOSTOCKA KATEDRA ZARZĄDZANIA PRODUKCJĄ Instrukcja do zajęć laboratoryjnych z przedmiotu: MATEMATYKA Z ELEMENTAMI FIZYKI Kod przedmiotu: ISO73; INO73 Ćwiczenie Nr Wyznaczanie współczynnika
Bardziej szczegółowoWyznaczanie współczynnika załamania światła za pomocą mikroskopu i pryzmatu
POLITECHNIKA BIAŁOSTOCKA KATEDRA ZARZĄDZANIA PRODUKCJĄ Instrukcja do zajęć laboratoryjnych z przedmiotu: FIZYKA Kod przedmiotu: KS037; KN037; LS037; LN037 Ćwiczenie Nr Wyznaczanie współczynnika załamania
Bardziej szczegółowoPOMIAR APERTURY NUMERYCZNEJ
ĆWICZENIE O9 POMIAR APERTURY NUMERYCZNEJ ŚWIATŁOWODU KATEDRA FIZYKI 1 Wstęp Prawa optyki geometrycznej W optyce geometrycznej, rozpatrując rozchodzenie się fal świetlnych przyjmuje się pewne założenia
Bardziej szczegółowoZwierciadło kuliste stanowi część gładkiej, wypolerowanej powierzchni kuli. Wyróżniamy zwierciadła kuliste:
Fale świetlne Światło jest falą elektromagnetyczną, czyli rozchodzącymi się w przestrzeni zmiennymi i wzajemnie przenikającymi się polami: elektrycznym i magnetycznym. Szybkość światła w próżni jest największa
Bardziej szczegółowoWYDZIAŁ.. LABORATORIUM FIZYCZNE
W S E i Z W WARSZAWIE WYDZIAŁ LABORATORIUM FIZYCZNE Ćwiczenie Nr 6 Temat: WYZNACZANIE DYSPERSJI OPTYCZNEJ PRYZMATU METODĄ POMIARU KĄTA NAJMNIEJSZEGO ODCHYLENIA Warszawa 009 WYZNACZANIE DYSPERSJI OPTYCZNEJ
Bardziej szczegółowoI PRACOWNIA FIZYCZNA, UMK TORUŃ
I PRACOWNIA FIZYCZNA, UMK TORUŃ Instrukcja do ćwiczenia nr 59 WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA ŚWIATŁA W SZKLE METODĄ KĄTA NAJMNIEJSZEGO ODCHYLENIA Instrukcje wykonali: G. Maciejewski, I. Gorczyńska
Bardziej szczegółowoSPRAWDZIAN NR Na zwierciadło sferyczne padają dwa promienie światła równoległe do osi optycznej (rysunek).
SPRAWDZIAN NR 1 JOANNA BOROWSKA IMIĘ I NAZWISKO: KLASA: GRUPA A 1. Na zwierciadło sferyczne padają dwa promienie światła równoległe do osi optycznej (rysunek). Dokończ zdanie. Wybierz stwierdzenie A albo
Bardziej szczegółowoOptyka 2012/13 powtórzenie
strona 1 Imię i nazwisko ucznia Data...... Klasa... Zadanie 1. Słońce w ciągu dnia przemieszcza się na niebie ze wschodu na zachód. W którym kierunku obraca się Ziemia? Zadanie 2. Na rysunku przedstawiono
Bardziej szczegółowo9. Własności ośrodków dyspersyjnych. Pomiar dyspersji materiałów za pomocą spektrometru
II Pracownia Fizyczna 9. Własności ośrodków dyspersyjnych. Pomiar dyspersji materiałów za pomocą spektrometru I. Zestaw przyrządów 1. Spektrometr 2. Lampa spektralna rtęciowa z zasilaczem 3. Pryzmaty szklane,
Bardziej szczegółowoĆ W I C Z E N I E N R O-1
INSTYTUT FIZYKI WYDZIAŁ INŻYNIERII PRODUKCJI I TECHNOLOGII MATERIAŁÓW POLITECHNIKA CZĘSTOCHOWSKA PRACOWNIA OPTYKI Ć W I C Z E N I E N R O- WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA ŚWIATŁA ZA POMOCĄ SPEKTROMETRU
Bardziej szczegółowo17. Który z rysunków błędnie przedstawia bieg jednobarwnego promienia światła przez pryzmat? A. rysunek A, B. rysunek B, C. rysunek C, D. rysunek D.
OPTYKA - ĆWICZENIA 1. Promień światła padł na zwierciadło tak, że odbił się od niego tworząc z powierzchnią zwierciadła kąt 30 o. Jaki był kąt padania promienia na zwierciadło? A. 15 o B. 30 o C. 60 o
Bardziej szczegółowoLaboratorium techniki światłowodowej. Ćwiczenie 2. Badanie apertury numerycznej światłowodów
Laboratorium techniki światłowodowej Ćwiczenie 2. Badanie apertury numerycznej światłowodów Katedra Optoelektroniki i Systemów Elektronicznych, WETI, Politechnika Gdaoska Gdańsk 2006 1. Wprowadzenie Światłowody
Bardziej szczegółowoĆwiczenie Nr 6 Skręcenie płaszczyzny polaryzacji
Instytut Fizyki, Uniwersytet Śląski Chorzów 2018 r. Ćwiczenie Nr 6 Skręcenie płaszczyzny polaryzacji Zagadnienia: polaryzacja światła, metody otrzymywania światła spolaryzowanego, budowa polarymetru, zjawisko
Bardziej szczegółowoWYZNACZANIE PROMIENIA KRZYWIZNY SOCZEWKI I DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ PIERŚCIENI NEWTONA
Ćwiczenie 81 A. ubica WYZNACZANIE PROMIENIA RZYWIZNY SOCZEWI I DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ PIERŚCIENI NEWTONA Cel ćwiczenia: poznanie prążków interferencyjnych równej grubości, wykorzystanie tego
Bardziej szczegółowoPOMIARY OPTYCZNE 1. Wykład 1. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak
POMIARY OPTYCZNE Wykład Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak Instytut Fizyki Politechniki Wrocławskiej Pokój 8/ bud. A- http://www.if.pwr.wroc.pl/~wozniak/ OPTYKA GEOMETRYCZNA Codzienne obserwacje: światło
Bardziej szczegółowoFale elektromagnetyczne w dielektrykach
Fale elektromagnetyczne w dielektrykach Ryszard J. Barczyński, 2016 Politechnika Gdańska, Wydział FTiMS, Katedra Fizyki Ciała Stałego Materiały dydaktyczne do użytku wewnętrznego Krótka historia odkrycia
Bardziej szczegółowoOPTYKA INSTRUMENTALNA
OPTYKA INSTRUMENTALNA Wykład 10: POMIAR WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA I: współczynnik załamania i dyspersja szkła: definicje, sens fizyczny; spektrometryczne metody pomiaru współczynnika załamania szkieł i cieczy,
Bardziej szczegółowoZałamanie na granicy ośrodków
Załamanie na granicy ośrodków Gdy światło napotyka na granice dwóch ośrodków przezroczystych ulega załamaniu tak jak jest to przedstawione na rysunku obok. Dla każdego ośrodka przezroczystego istnieje
Bardziej szczegółowo- 1 - OPTYKA - ĆWICZENIA
- 1 - OPTYKA - ĆWICZENIA 1. Promień światła padł na zwierciadło tak, że odbił się od niego tworząc z powierzchnią zwierciadła kąt 30 o. Jaki był kąt padania promienia na zwierciadło? A. 15 o B. 30 o C.
Bardziej szczegółowopobrano z serwisu Fizyka Dla Każdego - http://fizyka.dk - zadania z fizyki, wzory fizyczne, fizyka matura
12. Fale elektromagnetyczne zadania z arkusza I 12.5 12.1 12.6 12.2 12.7 12.8 12.9 12.3 12.10 12.4 12.11 12. Fale elektromagnetyczne - 1 - 12.12 12.20 12.13 12.14 12.21 12.22 12.15 12.23 12.16 12.24 12.17
Bardziej szczegółowoOPTYKA. Leszek Błaszkieiwcz
OPTYKA Leszek Błaszkieiwcz Ojcem optyki jest Witelon (1230-1314) Zjawisko odbicia fal promień odbity normalna promień padający Leszek Błaszkieiwcz Rys. Zjawisko załamania fal normalna promień padający
Bardziej szczegółowoWyznaczanie współczynnika załamania światła
Ćwiczenie O2 Wyznaczanie współczynnika załamania światła O2.1. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest wyznaczenie współczynnika załamania światła dla przeźroczystych, płaskorównoległych płytek wykonanych z
Bardziej szczegółowoSkręcenie płaszczyzny polaryzacji światła w cieczach (PF13)
Skręcenie płaszczyzny polaryzacji światła w cieczach (PF13) Celem ćwiczenia jest: obserwacja zjawiska skręcenia płaszczyzny polaryzacji światła w roztworach cukru, obserwacja zależności kąta skręcenia
Bardziej szczegółowo20. Oznaczanie stężenia acetonu w czterochloroetanie
REFRAKTOMETRIA 20. Oznaczanie stężenia acetonu w czterochloroetanie Odczynniki i aparatura: Aceton Czterochloroetan Refraktometr Pulfricha PR-2 Wykonanie ćwiczenia: 1. 15 minut przed pomiarami włączyć
Bardziej szczegółowoĆwiczenie 12 (44) Wyznaczanie długości fali świetlnej przy pomocy siatki dyfrakcyjnej
Ćwiczenie 12 (44) Wyznaczanie długości fali świetlnej przy pomocy siatki dyfrakcyjnej Wprowadzenie Światło widzialne jest to promieniowanie elektromagnetyczne (zaburzenie poła elektromagnetycznego rozchodzące
Bardziej szczegółowoĆ W I C Z E N I E N R O-6
INSTYTUT FIZYKI WYDZIAŁ INŻYNIERII PRODUKCJI I TECHNOLOGII MATERIAŁÓW POLITECHNIKA CZĘSTOCHOWSKA PRACOWNIA OPTYKI Ć W I C Z E N I E N R O-6 WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FAL PODSTAWOWYCH BARW W WIDMIE ŚWIATŁA BIAŁEGO
Bardziej szczegółowoWYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA ŚWIATŁA W PRZEZROCZYSTYM MATERIALE METODĄ KĄTA NAJMNIEJSZEGO ODCHYLENIA
I PRACOWNIA FIZYCZNA, INSTYTUT FIZYKI UMK, TORUŃ Instrukcja do ćwiczenia nr 59 WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA ŚWIATŁA W PRZEZROCZYSTYM MATERIALE METODĄ KĄTA NAJMNIEJSZEGO ODCHYLENIA. Cel ćwiczenia
Bardziej szczegółowoSzkła specjalne Wykład 17 Właściwości optyczne Część 1 Optyczne właściwości liniowe
Szkła specjalne Wykład 17 Właściwości optyczne Część 1 Optyczne właściwości liniowe Ryszard J. Barczyński, 2017 Materiały edukacyjne do użytku wewnętrznego Właściwości optyczne szkieł Masowe (liniowe)
Bardziej szczegółowoĆWICZENIE NR 79 POMIARY MIKROSKOPOWE. I. Cel ćwiczenia: Zapoznanie się z budową mikroskopu i jego podstawowymi możliwościami pomiarowymi.
ĆWICZENIE NR 79 POMIARY MIKROSKOPOWE I. Zestaw przyrządów: 1. Mikroskop z wymiennymi obiektywami i okularami.. Oświetlacz mikroskopowy z zasilaczem. 3. Skala mikrometryczna. 4. Skala milimetrowa na statywie.
Bardziej szczegółowoĆwiczenie 363. Polaryzacja światła sprawdzanie prawa Malusa. Początkowa wartość kąta 0..
Nazwisko... Data... Nr na liście... Imię... Wydział... Dzień tyg.... Godzina... Polaryzacja światła sprawdzanie prawa Malusa Początkowa wartość kąta 0.. 1 25 49 2 26 50 3 27 51 4 28 52 5 29 53 6 30 54
Bardziej szczegółowoLABORATORIUM OPTYKI GEOMETRYCZNEJ
LABORATORIUM OPTYKI GEOMETRYCZNEJ MIKROSKOP 1. Cel dwiczenia Zapoznanie się z budową i podstawową obsługo mikroskopu biologicznego. 2. Zakres wymaganych zagadnieo: Budowa mikroskopu. Powstawanie obrazu
Bardziej szczegółowoLABORATORIUM POMIARY W AKUSTYCE. ĆWICZENIE NR 4 Pomiar współczynników pochłaniania i odbicia dźwięku oraz impedancji akustycznej metodą fali stojącej
LABORATORIUM POMIARY W AKUSTYCE ĆWICZENIE NR 4 Pomiar współczynników pochłaniania i odbicia dźwięku oraz impedancji akustycznej metodą fali stojącej 1. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest poznanie metody
Bardziej szczegółowoLASERY I ICH ZASTOSOWANIE
LASERY I ICH ZASTOSOWANIE Laboratorium Instrukcja do ćwiczenia nr 3 Temat: Efekt magnetooptyczny 5.1. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z metodą modulowania zmiany polaryzacji światła oraz
Bardziej szczegółowoBADANIE WYMUSZONEJ AKTYWNOŚCI OPTYCZNEJ. Instrukcja wykonawcza
ĆWICZENIE 89 BADANIE WYMUSZONEJ AKTYWNOŚCI OPTYCZNEJ Instrukcja wykonawcza 1. Wykaz przyrządów Polarymetr Lampa sodowa Solenoid Źródło napięcia stałego o wydajności prądowej min. 5A Amperomierz prądu stałego
Bardziej szczegółowoS P E K T R O S K O P S Z K O L N Y P R Y Z M A T Y C ZN Y 1
Przeznaczenie S P E K T R O S K O P S Z K O L N Y P R Y Z M A T Y C ZN Y 1 Spektroskop szkolny służy do demonstracji i doświadczeń przy nauczaniu fizyki, zarówno w gimnazjach jak i liceach. Przy pomocy
Bardziej szczegółowoWyznaczanie długości fali świetlnej metodą pierścieni Newtona
Politechnika Łódzka FTIMS Kierunek: Informatyka rok akademicki: 2008/2009 sem. 2. grupa II Termin: 26 V 2009 Nr. ćwiczenia: 412 Temat ćwiczenia: Wyznaczanie długości fali świetlnej metodą pierścieni Newtona
Bardziej szczegółowoĆwiczenie 42 WYZNACZANIE OGNISKOWEJ SOCZEWKI CIENKIEJ. Wprowadzenie teoretyczne.
Ćwiczenie 4 WYZNACZANIE OGNISKOWEJ SOCZEWKI CIENKIEJ Wprowadzenie teoretyczne. Soczewka jest obiektem izycznym wykonanym z materiału przezroczystego o zadanym kształcie i symetrii obrotowej. Interesować
Bardziej szczegółowoKATEDRA TELEKOMUNIKACJI I FOTONIKI
ZACHODNIOPOMORSKI UNIWERSYTET TECHNOLOGICZNY W SZCZECINIE WYDZIAŁ ELEKTRYCZNY KATEDRA TELEKOMUNIKACJI I FOTONIKI OPROGRAMOWANIE DO MODELOWANIA SIECI ŚWIATŁOWODOWYCH PROJEKTOWANIE FALOWODÓW PLANARNYCH (wydrukować
Bardziej szczegółowoWykład FIZYKA II. 7. Optyka geometryczna. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak
Wykład FIZYKA II 7. Optyka geometryczna Instytut Fizyki Politechniki Wrocławskiej http://www.if.pwr.wroc.pl/~wozniak/ WSPÓŁCZYNNIK ZAŁAMANIA Współczynnik załamania ośrodka opisuje zmianę prędkości fali
Bardziej szczegółowoPaństwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Kaliszu
Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Kaliszu Ć wiczenia laboratoryjne z fizyki Ćwiczenie 10 Wyznaczanie współczynnika załamania światła metodą najmniejszego odchylenia w pryzmacie Kalisz, luty 2005 r. Opracował:
Bardziej szczegółowoOPTYKA GEOMETRYCZNA I INSTRUMENTALNA
1100-1BO15, rok akademicki 2018/19 OPTYKA GEOMETRYCZNA I INSTRUMENTALNA dr hab. Rafał Kasztelanic Wykład 3 Pryzmat Pryzmaty w aparatach fotograficznych en.wikipedia.org/wiki/pentaprism luminous-landscape.com/understanding-viewfinders
Bardziej szczegółowoLaboratorium techniki laserowej Ćwiczenie 2. Badanie profilu wiązki laserowej
Laboratorium techniki laserowej Ćwiczenie 2. Badanie profilu wiązki laserowej 1. Katedra Optoelektroniki i Systemów Elektronicznych, WETI, Politechnika Gdaoska Gdańsk 2006 1. Wstęp Pomiar profilu wiązki
Bardziej szczegółowoWyznaczanie długości fali świetlnej za pomocą spektrometru siatkowego
Politechnika Łódzka FTIMS Kierunek: Informatyka rok akademicki: 2008/2009 sem. 2. grupa II Termin: 19 V 2009 Nr. ćwiczenia: 413 Temat ćwiczenia: Wyznaczanie długości fali świetlnej za pomocą spektrometru
Bardziej szczegółowoWłasności optyczne materii. Jak zachowuje się światło w zetknięciu z materią?
Własności optyczne materii Jak zachowuje się światło w zetknięciu z materią? Właściwości optyczne materiału wynikają ze zjawisk: Absorpcji Załamania Odbicia Rozpraszania Własności elektrycznych Refrakcja
Bardziej szczegółowo+OPTYKA 3.stacjapogody.waw.pl K.M.
Zwierciadło płaskie, prawo odbicia. +OPTYKA.stacjapogody.waw.pl K.M. Promień padający, odbity i normalna leżą w jednej płaszczyźnie, prostopadłej do płaszczyzny zwierciadła Obszar widzialności punktu w
Bardziej szczegółowo35 OPTYKA GEOMETRYCZNA. CZĘŚĆ 2
Włodzimierz Wolczyński Załamanie światła 35 OPTYKA GEOMETRYCZNA. CZĘŚĆ 2 ZAŁAMANIE ŚWIATŁA. SOCZEWKI sin sin Gdy v 1 > v 2, więc gdy n 2 >n 1, czyli gdy światło wchodzi do ośrodka gęstszego optycznie,
Bardziej szczegółowoBadanie współczynników lepkości cieczy przy pomocy wiskozymetru rotacyjnego Rheotest 2.1
Badanie współczynników lepkości cieczy przy pomocy wiskozymetru rotacyjnego Rheotest 2.1 Joanna Janik-Kokoszka Zagadnienia kontrolne 1. Definicja współczynnika lepkości. 2. Zależność współczynnika lepkości
Bardziej szczegółowoŚWIATŁO I JEGO ROLA W PRZYRODZIE
ŚWIATŁO I JEGO ROLA W PRZYRODZIE I. Optyka geotermalna W tym rozdziale poznasz właściwości światła widzialnego, prawa rządzące jego rozchodzeniem się w przestrzeni oraz sposoby wykorzystania tych praw
Bardziej szczegółowoSystemy Ochrony Powietrza Ćwiczenia Laboratoryjne
POLITECHNIKA POZNAŃSKA INSTYTUT INŻYNIERII ŚRODOWISKA PROWADZĄCY: mgr inż. Łukasz Amanowicz Systemy Ochrony Powietrza Ćwiczenia Laboratoryjne 3 TEMAT ĆWICZENIA: Badanie składu pyłu za pomocą mikroskopu
Bardziej szczegółowoWYMAGANIA NA POSZCZEGÓLNE STOPNIE SZKOLNE Z FIZYKI W KLASIE III
WYMAGANIA NA POSZCZEGÓLNE STOPNIE SZKOLNE Z FIZYKI W KLASIE III Dział XI. DRGANIA I FALE (9 godzin lekcyjnych) Ocenę dopuszczającą otrzymuje uczeń, który: wskaże w otaczającej rzeczywistości przykłady
Bardziej szczegółowoBadanie przy użyciu stolika optycznego lub ławy optycznej praw odbicia i załamania światła. Wyznaczanie ogniskowej soczewki metodą Bessela.
Badanie przy użyciu stolika optycznego lub ławy optycznej praw odbicia i załamania światła. Wyznaczanie ogniskowej soczewki metodą Bessela. I LO im. Stefana Żeromskiego w Lęborku 20 luty 2012 Stolik optyczny
Bardziej szczegółowoSzczegółowy rozkład materiału z fizyki dla klasy III gimnazjum zgodny z nową podstawą programową.
Szczegółowy rozkład materiału z fizyki dla klasy III gimnazjum zgodny z nową podstawą programową. Lekcja organizacyjna. Omówienie programu nauczania i przypomnienie wymagań przedmiotowych Tytuł rozdziału
Bardziej szczegółowoĆw. 20. Pomiary współczynnika załamania światła z pomiarów kąta załamania oraz kąta granicznego
0 K A T E D R A F I ZYKI S T O S O W AN E J P R A C O W N I A F I Z Y K I Ćw. 0. Pomiary współczynnika załamania światła z pomiarów kąta załamania oraz kąta granicznego Wprowadzenie Światło widzialne jest
Bardziej szczegółowoANALIZA SPEKTRALNA I POMIARY SPEKTROFOTOMETRYCZNE. Instrukcja wykonawcza
ĆWICZENIE 72A ANALIZA SPEKTRALNA I POMIARY SPEKTROFOTOMETRYCZNE 1. Wykaz przyrządów Spektroskop Lampy spektralne Spektrofotometr SPEKOL Filtry optyczne Suwmiarka Instrukcja wykonawcza 2. Cel ćwiczenia
Bardziej szczegółowoUwzględniając związek między okresem fali i jej częstotliwością T = prędkość fali można obliczyć z zależności:
1. Fale elektromagnetyczne. Światło. Fala elektromagnetyczna to zaburzenie pola elektromagnetycznego rozprzestrzeniające się w przestrzeni ze skończoną prędkością i unoszące energię. Fale elektromagnetyczne
Bardziej szczegółowoĆwiczenie 375. Badanie zależności mocy promieniowania cieplnego od temperatury. U [V] I [ma] R [ ] R/R 0 T [K] P [W] ln(t) ln(p)
1 Nazwisko... Data... Wydział... Imię... Dzień tyg.... Godzina... Ćwiczenie 375 Badanie zależności mocy promieniowania cieplnego od temperatury = U [V] I [ma] [] / T [K] P [W] ln(t) ln(p) 1.. 3. 4. 5.
Bardziej szczegółowoWYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ
ĆWICZENIE 84 WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ Cel ćwiczenia: Wyznaczenie długości fali emisji lasera lub innego źródła światła monochromatycznego, wyznaczenie stałej siatki
Bardziej szczegółowo1 Płaska fala elektromagnetyczna
1 Płaska fala elektromagnetyczna 1.1 Fala w wolnej przestrzeni Rozwiązanie równań Maxwella dla zespolonych amplitud pól przemiennych sinusoidalnie, reprezentujące płaską falę elektromagnetyczną w wolnej
Bardziej szczegółowoOCENA PRZYDATNOŚCI FARBY PRZEWIDZIANEJ DO POMALOWANIA WNĘTRZA KULI ULBRICHTA
OCENA PRZYDATNOŚCI FARBY PRZEWIDZIANEJ DO POMALOWANIA WNĘTRZA KULI ULBRICHTA Przemysław Tabaka e-mail: przemyslaw.tabaka@.tabaka@wp.plpl POLITECHNIKA ŁÓDZKA Instytut Elektroenergetyki WPROWADZENIE Całkowity
Bardziej szczegółowo4.11 Badanie widm emisyjnych za pomocą spektroskopu pryzmatycznego(o10)
Badanie widm emisyjnych za pomocą spektroskopu pryzmatycznego(o10) 225 4.11 Badanie widm emisyjnych za pomocą spektroskopu pryzmatycznego(o10) Celem ćwiczenia jest poznanie zasady działania spektroskopu
Bardziej szczegółowoZAGADNIENIA na egzamin klasyfikacyjny z fizyki klasa III (IIIA) rok szkolny 2013/2014 semestr II
ZAGADNIENIA na egzamin klasyfikacyjny z fizyki klasa III (IIIA) rok szkolny 2013/2014 semestr II Piotr Ludwikowski XI. POLE MAGNETYCZNE Lp. Temat lekcji Wymagania konieczne i podstawowe. Uczeń: 43 Oddziaływanie
Bardziej szczegółowoPomiar drogi koherencji wybranych źródeł światła
Politechnika Gdańska WYDZIAŁ ELEKTRONIKI TELEKOMUNIKACJI I INFORMATYKI Katedra Optoelektroniki i Systemów Elektronicznych Pomiar drogi koherencji wybranych źródeł światła Instrukcja do ćwiczenia laboratoryjnego
Bardziej szczegółowo4.11 Badanie widm emisyjnych za pomocą spektroskopu pryzmatycznego (O10)
Badanie widm emisyjnych za pomocą spektroskopu pryzmatycznego (O10) 4.11 Badanie widm emisyjnych za pomocą spektroskopu pryzmatycznego (O10) Celem ćwiczenia jest poznanie zasady działania spektroskopu
Bardziej szczegółowoPlan wynikowy (propozycja)
Plan wynikowy (propozycja) 2. Optyka (co najmniej 12 godzin lekcyjnych, w tym 1 2 godzin na powtórzenie materiału i sprawdzian bez treści rozszerzonych) Zagadnienie (tematy lekcji) Światło i jego właściwości
Bardziej szczegółowoLASERY I ICH ZASTOSOWANIE W MEDYCYNIE
LASERY I ICH ZASTOSOWANIE W MEDYCYNIE Laboratorium Instrukcja do ćwiczenia nr 4 Temat: Modulacja światła laserowego: efekt magnetooptyczny 5.1. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z metodą
Bardziej szczegółowoPodstawy fizyki wykład 8
Podstawy fizyki wykład 8 Dr Piotr Sitarek Katedra Fizyki Doświadczalnej, W11, PWr Optyka geometryczna Polaryzacja Odbicie zwierciadła Załamanie soczewki Optyka falowa Interferencja Dyfrakcja światła D.
Bardziej szczegółowoBADANIE I ACHROMATYZACJA PRĄŻKÓW INTERFERENCYJNYCH TWORZONYCH ZA POMOCĄ ZWIERCIADŁA LLOYDA
BADANIE I ACHROMATYZACJA PRĄŻKÓW INTERFERENCYJNYCH TWORZONYCH ZA POMOCĄ ZWIERCIADŁA LLOYDA Celem ćwiczenia jest: 1. demonstracja dużej liczby prążków w interferometrze Lloyda z oświetleniem monochromatycznym,
Bardziej szczegółowo