Linuxwbiznesie - linux w biznesie, linux w firmie

Transkrypt

1 Konfiguracja DHCPD Autor: Administrator Zanim zaczniesz czytać o dhcp powinieneś zadbać, by Twój Linux posiadał skonfigurowane i aktywne interfejsy. W Linuksie Mandrake temat jest załatwiony już podczas instalacji, gdy karta sieciowa (eth0) oraz modem (ppp0) zostaną automatycznie wykryte i wstępnie skonfigurowane. Po instalacji poprawki wykonasz za pomocą zlecenia drakgw, drakconnet ewentualnie drakfirewall. Więcej na temat konfiguracji interfejsów sieciowych znajdziesz tutaj. Nie będę powyższego wyjaśniał, gdyż tutaj zajmuję się dhcp. Sygnalizuję jedynie, że kluczowe jest zlecenie ifconfig oraz plik /etc/sysconfig/network-scripts/ifcfg-eth0. Pamiętaj także o firewallu, który odpowiada za masq.serwer DHCP, z angielskiego Dynamic Host Configuration Protocol (czyli protokół do dynamicznego konfigurowania klientów), jest narzędziem które pozwala zapanować nad klientami w domowej sieci. Serwer dhcp narzuca klientom adres IP i umożliwia w ten sposób pracę w sieci na protokole TCP/IP. Adres IP może być nadawany "na sztywno" lub może być zmieniany po każdym restarcie klienta. Mamy wówczas do czynienia z adresem stałym (przydzielonym przez dhcpd) lub dynamicznym. Jak za pomocą tego samego demona dhcpd narzucić klientom stały lub dynamiczny adres IP, pokażę na przykładzie linuksowego pliku konfiguracyjnego /etc/dhcpd.conf. Pewną dodatkową opcją jest powiązanie adresów IP z adresami kart sieciowych i wymuszenie w ten sposób porządku w sieci. Jest to jednak zadanie troszeczkę trudniejsze i nie polecam tego na początek nauki ;) Większość dystrybucji Linuksa umieszcza instalkę demona dhcpd na płytkach instalacyjnych. Stosuje się różne nazwy i różne ilości paczek do instalowania. Wynika to z indywidualnego podejścia informatyków opiekujących się poszczególnymi dystrybucjami Linuksa. Jedni załączają wyłącznie instalkę oryginalną (ze strony domowej projektu dhcp), inni (np. w Mandrake) zaprojektowali narzędzie drakgw, które instaluje dhcp łącznie z dodatkowymi usługami: udostępnianiem internetu dla domowej sieci (czyli konfiguracją iptables za pomocą skryptów shorewall), instalacją serwera DNS. Więcej na ten temat znajdziesz na sąsiednich stronach: Mandrake 8.1, 9.0, Mandrake 9.1, Mandrake 9.2, Mandrake Serwerowy komplet paczek instalacyjnych w Mandraku to: dhcp-server, dhcp-common, iptables, bind, bind-utils, caching-nameserver, choć oczywiście można zainstalować ręcznie tylko pakiety w kolorze brązowym i dhcp też będzie działać (iptables instalowane jest bez pytania o zgodę).na komputerze-kliencie w lokalnej sieci zainstaluj (pod Mandrakiem) dwa pliki dhcp-common oraz dhcp-client (każdy plik na innej płytce CD).Wszystkie instalki demona dhcpd mają swój pierwowzór w pliku, który można pobrać ze strony (w czerwcu 2003 był to plik dhcp-3.0pl2.tar.gz). Jeżeli jesteś nowicjuszem linuksowym, to pobierz plik w formacie *rpm. Instaluje się go bardzo prosto (pod rootem) zleceniem: rpm -i nazwapaczki.rpm. Jeżeli po instalacji (na serwerze) pakietu dhcpd nie pojawi się plik /etc/dhcpd.conf, to utwórz go pod rootem za pomocą zlecenia touch /etc/dhcpd.conf i nadaj mu prawa root.root 644 zleceniami: chown root.root /etc/dhcpd.conf oraz chmod 644 /etc/dhcpd.conf. Jeżeli masz wpięte dwie karty sieciowe do dwóch osobnych domowych podsieci, to wystarczy w tym samym pliku dhcpd.conf powielić pod spodem wpis pierwszej podsieci i pozmieniać takie dane jak: subnet, option-routers, range dynamic-bootp. Plik /etc/dhcpd.conf odpowiada za przydzielanie adresów IP w domowej sieci przez demona dhcpd. Na początku proponuję jak najprostszą konstrukcję, czyli sieć domową / Więcej o teori tworzenia sieci tutaj. W takiej sieci plik będzie wyglądał następująco. Zwróć uwagę na średniki [;], nawiasy klamrowe { oraz znak hasz [#]. subnet netmask { # default gateway option subnet-mask ; range dynamic-bootp ; default-lease-time 21600; max-lease-time 43200; Co można odczytać z powyższego przykładu? Sieć domowa o numerze IP , pracująca na masce Posiada 256 sztuk nr IP, z tego do użycia na stacje 253 sztuk (256 minus maska sieci, minus boroadcast, minus serwer). Czyli możemy wpiąć maksymalnie 253 komputerów klienckich.

2 Zakres numerów do użycia przez komputery-klienty w domowej sieci jest określony poprzez range dynamic-bootp (w naszym przypadku pokrywa się z maksymalną ilością dla sieci o masce ). Serwer ma wewnętrzny adres IP , a zewnętrzny (w naszym pliku konfiguracyjnym nie ma tego wpisu, gdyż IP zewnętrzne jest reprezentowane przez adres domenowy pd132.wroclaw.sdi.tpnet.pl). Nie ma powiązania nr IP z MAC. Jeżeli tego nie rozumiesz, to MUSISZ przejść przez wspomniany powyżej, przyspieszony kurs teori sieci. Zauważyłeś na pewno, że z netem łączymy się za pomocą SDI, stąd DNS jest pobierany od TPSA, a domenę mamy narzuconą wg wzorca numer.miasto.sdi.tpnet.pl :) Oczywiście można narzucić sieć o mniejszej liczbie numerów IP: subnet netmask { # default gateway option subnet-mask ; range dynamic-bootp ; default-lease-time 21600; max-lease-time 43200; Mamy tutaj sieć opartą na 8 sztukach nr IP (z tego na klienckie komputery przeznaczymy 5 szt. nr IP). Jeżeli jesteś leniwy i nie chce Ci się przepisywać zawartości pliku dhcpd.conf (powyższy przykład), to skopiuj go sobie z mojego archiwum.można teraz powiązać numery IP klientów z numerami kart sieciowych MAC. Pojawiły się (w porównaniu do wersji prostszej-domyślnej) nowe wiersze definiujące numer MAC karty sieciowej przyporządkowanej klientowi. Serwer ma wewnętrzny adres IP , a zewnętrzny Domena otrzymana od TPSA wraz z usługą SDI: pd132.wroclaw.sdi.tpnet.pl. Przypominam zasady: planujemy sieć o adresie / , zbudowaną z 8 nr IP (czyli przewidującą obsługę 5 szt. komputerówklientów). Przy masce broadcast-address wyniesie , natomiast przy masce broadcast-address wyniesie Komentarz (wiersz ze znaczkiem # na początku) możesz go usunąć ze swojego pliku. subnet netmask { #default gateway option subnet-mask ; #option nis-domain "domain.org"; option broadcast-address ; #Przy masce mamy mozliwosc uzyskania #5 szt. klientow, z tego 2 szt. juz zagospodarowalismy #nadajac im (ponizej) stale nr IP (maska 248 daje #8 szt. nr IP, z tego 2 IP są krańcowe, jeden IP zajmuje #serwer, 5 szt. IP zostaje dla klientow). #Zbedna nadwyzke 3 szt. IP możemy latwo zablokowac #zmieniajac pierwotny wiersz range o takim wygladzie: #range dynamic-bootp ; #na taki: #range dynamic-bootp ; #co zrówna numery nadane statycznie z range. #Jak rozpisac siec, maski, broadcast opisalem tutaj range dynamic-bootp ; default-lease-time 53200; max-lease-time 86500;

3 # we want the nameserver to appear at a fixed address # czyli definiujemy komputer ze stalym IP # powiazanym z nr MAC karty sieciowej host kuba { next-server kuba.pd132.wroclaw.sdi.tpnet.pl; hardware ethernet 02:05:5E:A3:AD:C8; fixed-address ; host koza { next-server koza.pd132.wroclaw.sdi.tpnet.pl; hardware ethernet 2A:04:52:A3:AD:C3; fixed-address ; # host rezerwa_1 { # next-server rezerwa_1.pd132.wroclaw.sdi.tpnet.pl; # hardware ethernet 00:00:00:00:00:01; # fixed-address ; # # host rezerwa_2 { # next-server rezerwa_2.pd132.wroclaw.sdi.tpnet.pl; # hardware ethernet 00:00:00:00:00:02; # fixed-address ; # # host rezerwa_3 { # next-server rezerwa_3.pd132.wroclaw.sdi.tpnet.pl; # hardware ethernet 00:00:00:00:00:03; # fixed-address ; # Zapis host_rezerwa jest przydatny, gdyż w przypadku dokupienia komputerów i powiększenia sieci domowej łatwo i szybko nadasz nowemu klientowi adres IP (oczywiście poprawisz także wówczas wpis range dynamic-bootp). Niestety, powyższe związanie nr IP z MAC jest mało skuteczne i należy czekać na nowszą wersję demona dhcpd, który nauczy się RYGORYSTYCZNIE łączyć IP z MAC (czyli w przypadku niezgodności danych będzie wywalał komputer z domowej sieci). Na dzień dzisiejszy problem powiązania IP z MAC załatwia dodatkowy skrypt. Więcej informacji znajdziesz tutaj (opisałem konfigurację na przykładzie Mandraka 8.1 lub 9.0). Ten sam problem w Mandraku 9.1 opisałem tutaj. Połączenie IP z MAC kart sieciowych klientów. Rozwiązanie to jest dziełem autora nieistniejącej już strony z moimi niewielkimi zmianami (związanymi z indywidualnym podejściem do dystrybucji Mandrake). Polega ono na utworzeniu skryptu ip_arp porównujacego dane (IP oraz MAC) z plików /etc/hosts.arp oraz /etc/hosts. Osobnym problemem jest takie skonfigurowanie pliku /etc/dhcpd.conf by nadawało WYŁĄCZNIE statyczne numery IP w ilości odpowiadającej ilości klientów w sieci. Czemu? Gdyż jakiś cwaniaczek może zauważyć, że wywala go z sieci gdy przejmuje nr IP sąsiada, ale... nie wywala go gdy NIC nie wpisze w polu adresu IP swojego kompa i... pobierze IP z puli adresów nadawanych dynamicznie. Dodatkowym zabezpieczeniem jest takie ustawienie firewalla, by udostępnianie internetu było możliwe wyłącznie dla konkretnych numerów IP

4 Przyjmuję, że po zainstalowaniu Linuksa i serwera dhcpd nadawanie adresów dla Twojej domowej sieci działa. Co prawda na razie w wersji najbardziej prymitywnej, ale działa. Więcej informacji o instalowaniu i wstępnym konfigurowaniu znajdziesz tutaj (opisałem konfigurację na przykładzie Mandraka 8.1 lub 9.0). Ten sam problem w Mandraku 9.1 opisałem tutaj. Wykonaj: - Uzupełnij wpisy w pliku /etc/hosts (o prawach root.root rw-r--r--) Stanąłeś przed dylematem: jak nazwać komputery, które podłączysz do swojej sieci. Oczywiście musisz też wiedzieć ile ich będzie. Przyjałem 2 klientów (o nazwie kuba, koza), ze stałym adresem IP zdefiniowanym tutaj czyli w pliku /etc/hosts (oraz w pliku /etc/dhcpd.conf, ale o tym za chwilę). Dopisz więc w pliku /etc/hosts nowe wiersze wg wzoru: (adres IP po kolei od ,.0.3 itd., kilka spacji, domena, kilka spacji, nazwa hosta) localhost.localdomain localhost misiek.pd132.wroclaw.sdi.tpnet.pl misiek kuba.pd132.wroclaw.sdi.tpnet.pl kuba koza.pd132.wroclaw.sdi.tpnet.pl koza - Masz już listę komputerów-klientów w pliku /etc/hosts. Czas utworzyć listę komputerów-klientów z adresami IP oraz MAC. Wyniki umieść w pliku /etc/hosts.arp o wyglądzie zbliżonym do poniższego: :05:5E:A3:AD:C A:04:52:A3:AD:C3 Kilka słów wyjaśnień: musisz w pierwszej kolejności utworzyć pusty (na razie) plik hosts.arp w katalogu /etc poleceniem touch /etc/hosts.arp. Następnie wyedytuj go np. poleceniem mcedit hosts.arp i doprowadź do podobnej postaci: adres IP, kilka spacji, adres MAC. Jak poznać MAC kart sieciowych? W Windows komendą winipcfg, w Linuksie ifconfig lub arp co zresztą da nam od razu listę wszystkich aktywnych aktualnie kart sieciowych (rozumiesz teraz, dlaczego przed rozpoczęciem prac należało uruchomić SDI oraz komputery-klienty?). Dla pewności sprawdź rzetelność danych poleceniem ping lub.0.3 itd. (jest to ważne, gdyz czasami z niezrozumiałych powodów klienty przyjmują samodzielnie inne niż należy numery IP, ale to temat na osobną opowieść). Jak zauważyłeś serwer ma adres IP i nie zajmujemy się (w tym pliku) jego konfiguracją. W /etc/hosts.arp podajemy jedynie dane klientów (od IP ,.0.3 itd.). Końcowe prawa pliku (w Mandraku) /etc/hosts.arp to: root.daemon rw-r--r-- - Uzupełnij dane w pliku /etc/dhcpd.conf Pojawiły się (w porównaniu do wersji domyślnej) nowe wiersze definiujące nr IP i nazwę hosta oraz numer MAC karty sieciowej przyporządkowanej klientowi. Serwer ma wewnętrzny adres IP , a zewnętrzny Domena otrzymana od TPSA wraz z usługą SDI: pd132.wroclaw.sdi.tpnet.pl (w przypadku SDI - DNS wpisz ). Przypominam zasady: planujemy sieć o adresie / , zbudowaną z 8 nr IP (czyli przewidującą obsługę 5 szt. komputerów-klientów). Przy masce broadcast-address wyniesie , natomiast przy masce broadcast-address wyniesie (teoria tworzenia sieci jest opisana tutaj). Zwróć uwagę, że podczas instalacji i pierwszej automatycznej konfiguracji sieci (i udostępnienia internetu dla domowej sieci) maska wynosiła , czyli przewidywała 253 szt. klientów. Uwaga: na dobrą sprawę możesz wpisać , gdyż maskę wprowadziłem w celach szkoleniowych, by pokazać jak konfigurować mniejszą sieć. Zwróć uwagę na nawiasy klamrowe {, średniki ; na końcu wiersza, # znak hasz czyli komentarz (który możesz usunąć w swoim pliku). W wierszu hardware ethernet 02:05:5E:A3:AD:C8; podałem przykładowy(!) numer MAC.

5 Ostateczna propozycja pliku /etc/dhcpd.conf subnet netmask { #default gateway option subnet-mask ; #option nis-domain "domain.org"; option broadcast-address ; #Przy masce mamy mozliwość uzyskania #5 szt. klientow, z tego 2 szt. juz zagospodarowalismy #nadajac im (ponizej) stale nr IP (maska 248 daje #8 szt. nr IP, z tego 2 IP są krańcowe, jeden IP zajmuje #serwer, 5 szt. IP zostaje dla klientow). #Zbedna nadwyzke 3 szt. IP możemy latwo zablokowac #zmieniajac pierwotny wiersz range o takim wygladzie: #range dynamic-bootp ; #na taki: #range dynamic-bootp ; #co zrówna numery nadane statycznie z range. #Jak rozpisac siec, maski, broadcast opisalem tutaj range dynamic-bootp ; default-lease-time 53200; max-lease-time 86500; # we want the nameserver to appear at a fixed address # czyli definiujemy komputer ze stalym IP # powiazanym z nr MAC karty sieciowej host kuba { next-server kuba.pd132.wroclaw.sdi.tpnet.pl; hardware ethernet 02:05:5E:A3:AD:C8; fixed-address ; host koza { next-server koza.pd132.wroclaw.sdi.tpnet.pl; hardware ethernet 2A:04:52:A3:AD:C3; fixed-address ; # host rezerwa_1 { # next-server rezerwa_1.pd132.wroclaw.sdi.tpnet.pl; # hardware ethernet 00:00:00:00:00:01; # fixed-address ; # # host rezerwa_2 { # next-server rezerwa_2.pd132.wroclaw.sdi.tpnet.pl; # hardware ethernet 00:00:00:00:00:02; # fixed-address ; # host rezerwa_3 { # next-server rezerwa_3.pd132.wroclaw.sdi.tpnet.pl; # hardware ethernet 00:00:00:00:00:03;

6 # fixed-address ; - Sprawdź zawartość plików /etc/hosts.denny i /etc/hosts.allow. Pierwszy definiuje komputery z zabronionym dostępem, drugi dopuszczonych. Więcej na ten temat tutaj. Uwaga: ponieważ spotkałem się z niewiedzą u internautów informuję, że pliki te NIE BLOKUJĄ PRZYDZIELANIA adresów IP dla klientów z wewnętrznej sieci poprzez dhcpd. Inaczej mówiąc - nie wywalisz gościa z domowej sieci, jeżeli zablokujesz go na linuksowym serwerze w pliku /etc/hosts.deny Restartuj komputer. Jeżeli sieć (nadal) chodzi, to znaczy że ręczne poprawki wykonałeś prawidłowo. - Skopiuj plik ip_arp i umieć go w katalogu /sbin/ip_arp Oryginalny plik ip_arp (niestety strona www jest już nieaktualna) różni się jedynie w budowie skryptu: adresowaniu do pliku arp (zmiany spowodowane zostały koniecznością dostosowania do dystrybucji Mandrake). Nadaj plikowi prawa: root.root rwxr Skopiuj plik rc.arp i umieść go w katalogu /etc/rc.d/rc.arp Możesz też przepisać jego zawartość (zwróć uwagę na wszystko, nawet na spacje): if [ -x /sbin/ip_arp ]; then echo "Starting IP_MAC... " /sbin/ip_arp start fi Nadaj plikowi rc.arp prawo root.root rwxr Wyedytuj plik /etc/rc.d/rc.local i dopisz (na samym końcu) polecenie uruchomienia pliku /etc/rc.d/rc.arp podczas startu systemu. Poniżej przedstawiam przykładowy wygląd poczatkowej części pliku /etc/rc.d/rc.local. Zauważ, że już tu byłeś i umieściłeś polecenie startu modemu SDI-HIS... #!/bin/sh # # This script will be executed *after* all the other init scripts. # You can put your own initialization stuff in here if you don't # want to do the full Sys V style init stuff (...) # (...) # (...) if [ -x /etc/rc.d/rc.arp ]; then /etc/rc.d/rc.arp fi if [ -x /etc/rc.d/rc.his ]; then /etc/rc.d/rc.his fi... lub jeżeli nie zadziała, bo np. jesteś nieuważny i źle wpisałeś tekst zaznaczony na niebiesko, to dopisz na końcu prostszą wersję: /etc/rc.d/rc.arp - Restartuj komputer.

7 - Ustaw komputery-klienty w wersji AUTOMATYCZNIE POBIERZ ADRES IP. Pamiętaj, że aby skrypt łączący MAC oraz IP zadziałał pewnie i bez niespodzianek, należy firewall tak ustawić, by masq i udostępnianie netu działało tylko wobec ściśle wskazanych nr IP wewnętrznej (domowej) sieci. W Linuksach opartych na Kernelu 2.2.x firewalla konfigurujemy ipchains (patrz przykład_1 oraz przykład_2 dla Mandrake 8.1). W Linuksach pracujących na Kernelu 2.4.x oraz 2.6.x mamy iptables. W Mandrake 9.x iptables nadzoruje narzędzie shorewall - zapraszam tutaj (zwróć uwagę na plik masq). Po wykonaniu modyfikacji pliku /etc/dhcpd.conf musisz restartować demona dhcpd zleceniem /etc/rc.d/init.d/dhcpd restart (lub start, stop). Ewentualnie możesz restartować komputer.źródło: