(86) Data i numer zgłoszenia międzynarodowego: , PCT/IT01/00167 (87) Data i numer publikacji zgłoszenia międzynarodowego:

Transkrypt

1 RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) (21) Numer zgłoszenia: (13) B1 Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (22) Data zgłoszenia: (86) Data i numer zgłoszenia międzynarodowego: , PCT/IT01/00167 (87) Data i numer publikacji zgłoszenia międzynarodowego: , WO01/74361 PCT Gazette nr 41/01 (51) Int.Cl. A61P 3/02 ( ) A23L 1/29 ( ) A61K 31/205 ( ) (54) Dodatek dietetyczny dostarczający energii do mięśni szkieletowych i chroniący szlak sercowo-naczyniowy (30) Pierwszeństwo: ,IT,RM2000A (73) Uprawniony z patentu: SIGMA-TAU HEALTHSCIENCE S.P.A., Promezia,IT (43) Zgłoszenie ogłoszono: BUP 05/03 (72) Twórca(y) wynalazku: Franco Gaetani,Ariccia,IT (45) O udzieleniu patentu ogłoszono: WUP 01/09 (74) Pełnomocnik: Skulimowska-Makówka Iwona, POLSERVICE, Kancelaria Rzeczników Patentowych Sp. z o.o. (57) Ujawniono dodatek dietetyczny dostarczający mięśniom szkieletowym energii i ochraniający szlak sercowo-naczyniowy, którego charakterystyczne składniki obejmują propionylo-l-karnitynę lub jej farmakologicznie dopuszczalną sól, koenzym Q 10, amid kwasu nikotynowego, ryboflawinę i kwas pantotenowy. PL B1

2 2 PL B1 Opis wynalazku Przedmiotem niniejszego wynalazku jest dostarczający energii dodatek dietetyczne skierowany szczególnie na ułatwianie adaptacji mięśnia szkieletowego i sercowego u pacjentów wykazujących aktywność fizyczną i/lub rekreacyjną, która może być szczególnie intensywna i długotrwała. Każdy angażujący się w działalność sportową, profesjonalnie lub jako amator, chce osiągnąć jak najszybciej i zachować jak najdłużej maksymalny stopień adaptacji mięśni szkieletowych do zdolności wytrzymywania długotrwałych okresów intensywnej aktywności fizycznej. Poszukiwanie optymalnej wydolności fizycznej może sprzyjać niewłaściwemu stosowaniu leków, szczególnie sterydów. Dobrze wiadomo, że takie leki mogą polepszyć syntezę białka i dzięki temu przyspieszyć wzrost masy mięśni w stopniu większym, niż może być osiągnięty dzięki treningowi i diecie. Stosowanie takich leków jest jednak ponad wszelką wątpliwość szkodliwe dla zdrowia, jak też nielegalne w sporcie zawodowym. Jest więc oczywiste, że jedyną właściwą drogą do osiągnięcia powyżej wspomnianych celów jest zastosowanie długotrwałych harmonogramów treningu wspartych odpowiednimi, właściwie uzupełnionymi dietami. Tak więc, ostatnio i nieco dawniej, zaproponowano różne dodatki dietetyczne mające wzmacniać dietę osób zaangażowanych w intensywną aktywność fizyczną na poziomie zawodowym lub amatorskim. Ogromna większość tych dodatków przykłada szczególną wagę do metabolizmu mięśni szkieletowych, które wymagają bardzo wielu składników pokarmowych do syntezy białka, głównie aminokwasów. W istocie, ponieważ niemal wszystkie aminokwasy, egzogenne lub nieegzogenne, są substratami koniecznymi dla komórek mięśni do takiej syntezy, sprzedaje się ostatnio dodatki dietetyczne zawierające mieszaniny aminokwasów w różnych stosunkach wagowych w kombinacji z innymi składnikami czynnymi i składnikami pokarmowymi (patrz, np., opisy patentowe Stanów Zjednoczonych Ameryki nr i ). Przy innych dodatkach dietetycznych, z drugiej strony, uwaga jest skierowana raczej na wytwarzanie energii, a więc ATP. Składnikami cechującymi te dodatki są więc głównie koenzym Q 10 i kreatyna. Koenzym Q 10 gra fundamentalną rolę w transporcie elektronów wzdłuż mitochondrialnego łańcucha oddechowego, który jest konieczny do transformacji energii potrzebnej do wytwarzania ATP. Fizjologiczna funkcja kreatyny, która jest częściowo biosyntetyzowana w wątrobie i nerkach i częściowo wchłaniana z pokarmami, jest również niezwykle ważna w kategoriach energii: w mięśniach, lecz również w mózgu, wątrobie i nerkach, kreatyna odwracalnie pobiera grupę fosforowa ATP i gra rolę jako rezerwa rodników fosforowych bogata w energię. Istotność reakcji wypływa z faktu, że ATP nie może akumulować się w tkankach powyżej bardzo umiarkowanego limitu. To fosfokreatyna obecna w tkankach w ilościach około pięciokrotnie wyższych niż ATP zapewnia jego zapas. Istotnie, po nawet umiarkowanych ćwiczeniach fizycznych fosfokreatyna znika z mięśni szkieletowych w znacznie większym stopniu niż ATP, wykazując, że fosfokreatyna refosforyluje ATP w miarę, jak ATP jest defosforylowany. Gdy szybkość metabolicznego wytwarzania ATP przekracza szybkość jego wykorzystania, powstaje fosfokreatyna. Fosfokreatyna stanowi więc magazyn nadającej się natychmiast do wykorzystania energii przydatny do buforowania potrzeb energetycznych powyżej szybkości syntezy ATP w fosforylacyjnych procesach metabolicznych. W skrócie, w występujących dodatkach dietetycznych istnieje tendencja, z jednej strony, do powiększania masy mięśni i, z drugiej, do tworzenia rezerw energii udostępniających energią natychmiast do użycia, gdy wymaga tego intensywność fizycznego wysiłku. Ulepszanie mięśni i zwiększona dostępność energii faworyzowana przez te znane dodatki żywnościowe może jednak spowodować nawet poważne skutki uboczne, szczególnie u osób, które ze względu na to, że do tego czasu nie uprawiały sportu zawodowo i nie są poddawane okresowo starannym badaniom, mogą zaangażować się w działania fizyczne przekraczające granice ich fizjologicznej odporności niekoniecznie dostrzegając taką sytuację. Takie osoby stanowią większość użytkowników dodatków dietetycznych i znaczna ich większość to osoby, które nie są już młode lub mogą być zdecydowanie starsze, które bardzo rzadko przechodzą badania lekarskie dla sprawdzenia ich przydatności do podejmowanej fizycznej aktywności i ustalenia granic intensywności i wysiłku, poza którą jest niebezpiecznie przechodzić. Ponieważ szczególnie układ sercowo-naczyniowy jest najbardziej obciążony wszelkimi typami fizycznej lub sportowej aktywności, nie ma wątpliwości co do oczywistego niebezpieczeństwa, na które wystawiają się tacy użytkownicy, w tym, że ich zdolność do znoszenia obciążenia zmęczeniem

3 PL B1 3 i fizycznym stresem jest nieproporcjonalna do stanu i integralności aparatu sercowo-naczyniowego może wzrosnąć znacznie przez spożywanie takich dostarczających energii dodatków. Istnieje więc wyraźne zapotrzebowanie na dodatek dietetyczny, który z jednej strony, ma działanie dostarczające energię i wzmacniające na mięśnie szkieletowe, a z drugiej strony, wywiera jednocześnie ochronne, tonizujące działanie na aparat sercowo-naczyniowy użytkownika. Celem niniejszego wynalazku jest dostarczenie właśnie takiego dodatku dietetycznego. Jednym z przedmiotów niniejszego wynalazku jest więc dodatek dietetyczny obdarzony silnym wzmacniającym i dostarczającym energii wpływem na mięśnie szkieletowe, a jednocześnie ochronnym, tonizującym wpływem na aparat sercowo-naczyniowy osób zaangażowanych w działalność sportową i/lub rekreacyjną, która może wymagać intensywnego, długotrwałego wysiłku fizycznego, którego charakterystyczne składniki, w kombinacji lub opakowane oddzielnie, zawierają: ą) propionylo-l-karnitynę lub jedną z jej farmakologicznie dopuszczalnych soli; b) koenzym Q 10 ; c) amid kwasu nikotynowego; d) ryboflawinę, i e) kwas pantotenowy. Stosunki wagowe składników (a) : (b) : (c) : (d) : (e) wahają się od 10:0,04:0,08:0,08:0,4 do 1:4:10:4:20 i korzystnie od 10:2:5:2:2 do 1:1:4:1:5. Aktywność karnityn w ogólności, i propionylo-l-karnityny w szczególności, na metabolizm lipidów, jest dobrze znana, jak też ich przeciwmiażdżycowe działanie i ich działanie na zaburzenia metabolizmu lipidów. Jednak propionylo-l-karnityna różni się od innych karnityn ze względu na jej specyficzną sercowo-naczyniową aktywność, pomimo udziału, podobnie do innych karnityn, przede wszystkim na poziomie mitochondrialnym, i w ważnej metabolicznej roli związanej z β-utlenianiem kwasów tłuszczowych i syntezą ATP. Propionylo-L-karnityna bierze udział we wszystkich metabolicznych aktywnościach charakterystycznych dla karnityn, jednak, w odróżnieniu od innych, silniej zaznacza swoją aktywność na poziomie naczyniowym, a szczególnie na poziomie krążenia obwodowego, tak więc stanowi ważny środek leczniczy do zapobiegania i terapii różnych obwodowych patologii naczyniowych. Propionylo-L-karnityna ma również przewagę nad innymi karnitynami w warunkach, w których inne karnityny nie mogą działać, i ta konkretna cecha jest związana z jej bardziej bezpośrednim metabolicznym działaniem na procesy wykorzystania energii na poziomie mitochondrialnym i z obecnością grupy propionylowej, która odróżnia jego farmakologiczny wpływ od wpływu innych podobnych cząsteczek do takiego stopnia, aby stworzyć z niego samodzielną jednostkę chemiczną, z doskonałymi i różnymi właściwościami względem właściwości innych karnityn. Propionylo-L-karnityna jest naturalnie występującym składnikiem z grupy karnityn i syntetyzuje się ją przy pomocy acetylo-transferazy karnityny rozpoczynając od propionylo-koenzymu A. Jego podawanie ludzkim pacjentom prowadzi do wzrostu stężenia w osoczu propionylo-l-karnityny, które z kolei powoduje wzrost stężenia w osoczu L-karnityny regulującej jego zawartość w komórkach ze wzrostem ich wpływu utleniającego na kwasy tłuszczowe i wykorzystanie glukozy. Ponadto, mięśniowa transferaza karnityny wykazuję większe powinowactwo do propionylo-l-karnityny niż do L-karnityny, i wskutek tego propionylo-l-karnityna wykazuje wyższy stopień specyficzności dla mięśni sercowych i szkieletowych. Transportując grupę propionylową, propionylo-l-karnityna zwiększa pobór tego składnika przez komórki mięśni, szczególnie te mięśnia sercowego. Może to być szczególnie ważne, ponieważ propionian może być użyty przez mitochondria jako anaplerotyczny substrat i dostarczać energię w warunkach beztlenowych. Należy przypomnieć, że propionianu nie można stosować samego z powodu jego skutków ubocznych. Poza tymi efektami metabolicznymi, należy przypomnieć również, że dzięki jego łańcuchowi alkanoilowemu, propionylo-l-karnityna wywiera konkretne farmakologiczne działanie aktywując obwodowe rozszerzania naczyń krwionośnych i inotropizm mięśnia sercowego w warunkach, w których inne karnityny są nieaktywne. Poza propionylo-l-karnityną, dodatek dietetyczny może następnie zawierać karnitynę wybraną z grupy obejmującej L-karnitynę, acetylo-l-karnitynę, walerylo-l-karnitynę, izowalerylo-l-karnitynę i butyrylo-l-karnitynę lub ich farmakologicznie dopuszczalne sole. Przez farmakologicznie dopuszczalną sól L-karnityny lub alkanoilo-l-karnitynę rozumie się dowolną ich sól z kwasem, który nie powoduję niechcianych toksycznych lub ubocznych skutków. Takie kwasy są dobrze znane farmakologom i ekspertom technologii farmaceutycznej.

4 4 PL B1 Przykłady takich soli, między innymi, są następujące: chlorek; bromek; jodek; asparaginian, kwasowy asparaginian; cytrynian, kwasowy cytrynian; winian; fosforan, kwasowy fosforowy; fumaran, kwasowy fumaranowy; glicerofosforan; glukozofosforan; mleczan; maleinian, kwasowy maleinianowy; śluzan; orotanian; szczawian, kwasowy szczawiowy; siarczan, kwasowy siarkowy; trichlorooctan; trifluorooctan i metanosulfonian. Listę zatwierdzonych przez FDA farmakologicznie dopuszczalnych kwasów podaje Int. J. Pharm. 33, 1986, , publikacja dołączana do niniejszego opisu jako odnośnik. Dla wytwarzania stałych postaci podawania, takich jak, np., tabletki, pigułki, kapsułki i granulaty, korzystne jest zastosowanie niehigroskopijnych soli. Korzystnymi niehigroskopijnymi solami propionylo-l-karnityny i dowolnych innych obecnych alkanoilo-l-karnityn są śluzany (lub galakturoniany), ujawnione w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr dołączanym niniejszym jako odnośnik. Gdy w powyżej wymienionej stałej postaci podawania obecna jest także L-karnityna, korzystną solą tej karnityny jest kwasowy fumaran opisany w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr dołączany niniejszym jako odnośnik. Poza cechami stabilności i niehigroskopijności, fumaran L-karnityny wywiera podwójne ochronne działanie w odniesieniu do metabolizmu białka: przez bezpośredni wzrost metabolizmu związków pośrednich, pośrednio stymuluje biosyntezę białka i dzięki temu mobilizację kwasów tłuszczowych, indukuje oszczędzający/ochronny wpływ na białkowe składniki mięśni. Dodatek dietetyczny według wynalazku może ponadto zawierać jeden lub więcej następujących składników: f) aminokwas wybrany z grupy obejmującej walinę, leucynę i izoleucynę lub ich mieszaniny; g) kreatynę wybrana z grupy obejmującej kreatynę i fosfokreatynę lub ich mieszaniny. Dodatek dietetyczny według niniejszego wynalazku w postaci dawki jednostkowej zawiera: propionylo-l-karnitynę od 50 mg do 2000 mg koenzym Q 10 od 5 mg do 200 mg amid kwasu nikotynowego od 10 mg do 500 mg ryboflawinę od 5 mg do 200 mg kwas pantotenowy od 10 mg do 1000 mg Np., preparat odpowiedni na tabletki jest następujący: propionylo-l-karnityna-hcl 250 mg koenzym Q mg amid kwasu nikotynowego 50 mg ryboflawina 20 mg kwas pantotenowy 20 mg Dodatek może ponadto zawierać sole mineralne, takie jak, np., cytrynian disodu, fosforan monopotasu, mleczan wapnia i taurynian magnezu. Dodatek dietetyczny według niniejszego wynalazku jest odpowiedni do doustnego podawania. Dodatek, nawet gdy zawiera powyżej wspomniane aminokwasy, nie może być stosowany jako jedyne lub główne źródło pokarmu dziennie. Uzupełniająca część diety będzie się więc składała z odpowiednich aminokwasów, węglowodanów, lipidów, witamin i minerałów. Ilość dodatku dietetycznego pobieranego dziennie może się wahać w szerokich granicach, w zależności od, np., wieku i masy pobierającego lub od intensywności i złożoności reżimu treningu lub fizycznej aktywności osoby. Silny efekt dostarczania energii do mięśni szkieletowych i jednocześnie ochronne działanie na układ sercowo-naczyniowy, które osiąga się dzięki dodatkowi dietetycznemu według niniejszego wynalazku, pokazano w kilku testach farmakologicznych (pewne z nich opisano poniżej) wybranych w taki sposób, aby były silnie predykcyjne w praktycznym zastosowaniu dodatku u ludzi. W tych testach, zwierzęta potraktowane kompozycją według wynalazku otrzymywały tabletkowy preparat opisany poprzednio przy dawce 50 mg/kg dziennie przez siedem tygodni. Określanie poziomej aktywności lokomocyjnej Aktywność motoryczna jest dobrym wskaźnikiem przy badaniu wpływu środków farmakologicznych. Zachowanie motoryczne mięśni szkieletowych potraktowanych zwierząt i kontrolnych zwierząt oceniano na koniec terapii. Aktywność motoryczna mierzono umieszczając zwierzęta osobno w klatkach do badania ruchliwości (Omnitech Digisean Animal Activity Monitor, Columbus OH, USA). Każda klatka zawierała w prawym narożniku 2 zestawy 16 fotokomórek wysyłających poziomo promienie

5 PL B1 5 podczerwone w odległościach co 2,5 cm od siebie i 2 cm powyżej dla klatki. Aktywność motoryczna określono w kategoriach średniej szybkości jako zależności pomiędzy poziomą aktywnością (odległość przebyta) i zużyty czas. Wszystkie zliczenia połączono i zarejestrowano automatycznie za okres 20 minut. Wyniki Szybkość przemieszczania szczurów potraktowanych nośnikiem (zwierzęta kontrolne) i szczurów potraktowanych kompozycje według wynalazku. Na koniec terapii, aktywność przemieszczania mierzono u samców i samic kontrolnych szczurów i samców i samic szczurów potraktowanych kompozycją według wynalazku. Samce szczurów otrzymujące kompozycję według wynalazku wykazały szybkość ruchów poziomych równą 2,86 ± 0,09 cm x x s -1 x 100 g masy ciała -1 (n=10) z 19% wzrostem w porównaniu z potraktowanymi nośnikiem (2,40 ± 0,07 cm x s -1 x 100 g masy ciała, n=10). Ten efekt był wyraźniejszy u samic zwierząt. Istotnie, samice szczurów potraktowanych kompozycją według wynalazku wykazały szybkość 5,4 ± 0,22 cm x s -1 x 100 g masy ciała (n=5), co było wyższym wynikiem (25%) (P < 0,05) niż zarejestrowany u szczurów potraktowanych nośnikiem (3,66 ± 0,16 cm x s-1 x 100 g masy ciała, n=5). Badania doświadczalne nad mięśniami brodawkowymi Sposoby Ogólne procedury W trakcie głębokiego znieczulenia eterem, otwarto klatki piersiowe i serca wycięto szybko i umieszczono w zmodyfikowanym roztworze Krebsa wstępnie zrównoważonym 95% O 2 i 5% CO 2, w temperaturze otoczenia. Skład roztworu Krebsa był następujący (mm): NaCl 123, NaHCO 3 20, MgSO 4 0,8, KCl 6, CaCl 2 2,52, KH 2 PO 4 1,16, glukoza 11,98. Serce masowano dla indukowania uderzeń serca i usunięcia reszty krwi z komór. Lewe mięśnie brodawkowe wycięto z częścią komory i przeniesiono w czasie 2 minut do pojemnika na mięśnie wyposażonego w centralny kanał perfuzyjny mierzący 4 mm średnicy, przez który wprowadzano roztwór Krebsa z natężeniem 2,5 ml/minutę i barbotowano energicznie przez wdmuchiwanie 95% O 2 i 5% CO 2. (fig. 3). Tlen podawano przez cienką dyspergującą gaz rurkę zanurzoną w pojemniku na mięśnie. Przegrodę z tworzywa sztucznego wprowadzono pomiędzy mięśnie brodawkowe i źródło zasilania tlenem. Taki układ, podobny do opisanego przez Blinksa ( Convenient apparatus for recording contractions of isolated heart muscle, J. Appl. Physiol. 4: , 1965) pozwala na dobre natlenienie i mieszanie bez mechanicznych perturbacji. Pojemnik na mięśnie trzymano w temperaturze 32 C za pomocą pompy cyrkulującą wodę (Basile, Comerio, Italy, mod. 4050). Oznaczenie długości/naprężenia Mięsień brodawkowy trzymano za jego nieścięgnisty koniec zaciskiem połączonym z częścią ścianki komory wyciętej z mięśniem, jak sugeruje Mole ( Increased contractile potential of papillary muscles from exercise-trained rat hearts, Ara. Physiol. Soc., 234(4): , 1978). Chodziło o uniknięcie uszkodzenia mięśni brodawkowych. Zacisk mięśnia silnie przytwierdzono do dna łaźni. Górny ścięgnisty koniec mięśnia przyłączono za pomocą cienkiego złotego łańcucha do przetwornika siły (Mod. WPI Fort 10, 2200 μv/v/g; ADInstruments Pty Ltd, Australia) dla zmierzenia napięcia izometrycznego. Przetwornik zamocowano na ruchomym wsporniku pozwalającym na minimalnie 5 μm zwiększania długości. Mięsień stymulowano przy częstotliwości 3 impulsów na min -1 prostokątnymi lub 5 ms dwufazowymi impulsami za pomocą pary platynowych elektrod, które wprowadzono do preparatu; odległość pomiędzy elektrodami wynosiła 7 mm. Elektrody zasilano poprzecznym elektrycznym stymulacyjnym polem przy pomocy wysokiej mocy prądu stałego (Multiplexing Pulse Amplifier, Basile - Włochy). Stymulator wyjściowy typu laboratoryjnego (ADInstrument, Australia) kontrolował czas trwania i częstotliwość bodźców elektrycznych. Intensywność bodźca zaledwie przekraczała próg dostrzegalności, odpowiadając gęstości prądu ma. Dla stabilizacji, mięśnie brodawkowe skurczono pod zerowym obciążeniem przy częstotliwość bodźców 3 impulsów na min -1. Po stabilizacji wspornik przetwornika, do którego był przyłączony mięsień, regulowano aż do zarejestrowania naprężenia 3 mn (wstępne obciążenie). W tym punkcie długość mięśnia brodawkowego zmierzono stereomikroskopem (Wild M 3B, Heerbrug, Szwajcaria, 40x) wyposażonym w okularowy mikrometr. Tę długość zdefiniowano jako początkową długość (L r ). Podstawową zarejestrowaną wartość przyjęto za reprezentującą naprężenie 0 mn. Aby otrzymać odpowiedzi długość/naprężenie, mięsień brodawkowy rozciągano z przyrostami 0,05 L r od 1,00 L r do 1,30 L r. Mięsień miał możliwość dojścia do warunków równowagi przez 5 minut

6 6 PL B1 po każdym przyroście długości, aby pozwolić na poddanie się obciążeniu. Przy 1,30 L r proces odwrócono i długość mięśnia zmniejszano co 5 minut, ze spadkami porównywalnymi z poprzednim wzrostem. Dla każdej długości przetwornik rejestrował siłę spoczynkową (pasywną) wywierana przez mięsień w wyniku rozciągania i siłę powstającą (aktywną) w odpowiedzi na stymulację elektryczną. Określenie siły/szybkości Określenia siły/szybkości dokonano przy pomocy klasycznej techniki izotonicznej końcowego obciążenia. Skrócenie mięśnia mierzono przy pomocy przetwornika liniowego przemieszczenia Basil 7006 (moment bezwładności 35 g/cm 2, minimalna skuteczna siła < 0,1 g). Ramie dźwigni przetwornika (odległość pomiędzy punktem obrotu dźwigni i zamocowania badanego narządu: 10 cm, zakres działania ±15 ) stanowiła cienka ścianka stożkowej rurki z włókna węglowego. Obciążenie ramienia dźwigni stanowiła cylindryczna przeciwwaga ze stopu wolframu przesuwana po skali, zapewniająca w ten sposób zmiany obciążenia 0,01 g/krok. Powtarzane stymulacje transmitowano do mięśni brodawkowych. Skrócenie zarejestrowano przy każdym bodźcu szokowym; obciążenie zwiększano stopniowo ze stałym przyrostem 0,05 g. Procedurę kontynuowano do czasu, gdy przesunięcia nie można było niezawodnie odróżnić od zakłócenia. Sygnały z izometrycznego i izotonicznego przetwornika rejestrowano i analizowano komputerem (Pentium Pro 32 MB RAM) wyposażonym w program konwersji analogowo-cyfrowej (Mac. Lab. ADInstruments, Australia) w wersji oprogramowania V.3.0. Określenie skrócenia mięśnia, pracy i mocy Na podstawie doświadczeń izotonicznych obliczono pracę skracania, moc skracania i drogę skracania. Pracę obliczono jako iloczyn skrócenia i podniesionego obciążenia. Moc obliczono jako iloczyn szybkości i podniesionego obciążenia. Wyniki Zależności długość/naprężenie Terapia kompozycją według wynalazku spowodowała znaczący pozytywny efekt inotropowy, jak wskazuje wzrost w wypracowanym lub aktywnym naprężeniu do poziomów obserwowanych w mięśniach brodawkowych kontrolnych szczurów. W istocie, aktywne naprężenie było wyższe dla potraktowanych mięśni w całym zakresie zbadanych długości mięśni. Przy końcowej długości (1,30 L r ) wartość maksymalnego aktywnego naprężenia 13,42 ± 0,88 mn x mg masy suchej tkanki -1 dla mięśni brodawkowych lewej komory była znacznie większa (P < 0,05) niż wartość u kontrolnych zwierząt, 10,64 ± 1,32 mn x mg masy suchej tkanki -1. Terapia kompozycja według wynalazku nie zmodyfikowała znacznie pasywnej długościnaprężenia mięśni brodawkowych. Odpowiedź na częstotliwości stymulacji Pozytywny efekt izotropowy kompozycji według wynalazku zaobserwowano również w reakcji na różne wartości stymulacji elektrycznej. Mięśnie brodawkowe potraktowane kompozycją według wynalazku wykazały znaczący wzrost w wypracowanym naprężeniu w całym zakresie testowanych częstotliwości. Zależności siła-szybkość Zależności siła-szybkość określono w mięśniach brodawkowych lewej komory obu kontrolnych zwierząt i zwierząt potraktowanych kompozycją według wynalazku. Szybkość normalizowano dzieląc skrócenie mięśnia na sekundę przez L T. Pozytywny efekt inotropowy w wyniku terapii kompozycją według wynalazku był ponadto zauważalny w szybkości, skróceniu i na krzywych pracy i mocy. Krzywe siła-szybkość otrzymano jako funkcję zwiększania końcowego obciążenia u normalnych szczurów i szczurów potraktowanych kompozycją według wynalazku. Odwrotne zależności pomiędzy siłą i szybkością pokazano w obu grupach mięśni brodawkowych lewej komory. Szybkość skracania była większa w mięśniach zwierząt potraktowanych kompozycją według wynalazku (n = 5) niż u zwierząt kontrolnych (n = 5) przy obciążeniach końcowych w zakresie od 0,5 do 1,25 mn (P < 0,05). Przy najniższych obciążeniach końcowych (0,5 mn) skrócenie mięśnia u normalnych kontrolnych szczurów wynosiło 0,08 ± 0,029 mm x długość mięśnia -1, podczas gdy u tych potraktowanych kompozycja według wynalazku skrócenie było 2,5 razy większe (0,2 ± 0,06 mm x długość mięśnia -1 ). Praca i moc Określono pracę wykonaną przez mięśnie brodawkowe przy różnych obciążeniach. Maksymalną fizyczną pracę (0,11 ± 0,039 μj x długość mięśnia -1 ) zbadano u zwierząt potraktowanych kompozycją według wynalazku umieszczonych pod obciążeniem w przybliżeniu 25% maksymalnego obciążenia,

7 PL B1 7 które mogą unieść mięśnie (Po) (3 mn), podczas gdy u zwierząt kontrolnych maksymalna praca (0,054 ± μj x długość mięśnia -1 ) otrzymano przy 38% Po (3,23 mn). W mięśniach brodawkowych potraktowanych kompozycją według wynalazku, zwiększona krzywa pracy różniła się znacznie (P < 00,1) w porównaniu z kontrolnymi. Maksymalna ilość pracy zarejestrowana u zwierząt potraktowanych kompozycją według wynalazku była w przybliżeniu dwukrotnie większa niż otrzymana u kontrolnych zwierząt. Co się tyczy mocy mięśnia, maksymalna wartość (0,91 ± 0,29 μw x długość mięśnia -1 ) była 1,5 razy wyższa u zwierząt potraktowanych kompozycją według wynalazku niż u kontrolnych zwierząt (0,59 ± 0,24 μw x długość mięśnia -1 ). Zastrzeżenia patentowe 1. Dodatek dietetyczny, znamienny tym, że zawiera jako składniki czynne kombinację zmieszanych lub oddzielnie pakowanych: a) propionylo-l-karnityny lub jej farmakologicznie dopuszczalnej soli; b) koenzymu Q 10 ; c) amidu kwasu nikotynowego; d) ryboflawiny; i e) kwasu pantotenowego. 2. Dodatek dietetyczny według zastrz. 1, znamienny tym, że składnik (a) obejmuje ponadto karnitynę" wybraną z grupy obejmującej L-karnitynę, acetylo-l-karnitynę, walerylo-l-karnitynę, izowalerylo-l-karnitynę i butyrylo-l-karnitynę lub ich farmakologicznie dopuszczalne sole lub ich mieszaniny. 3. Dodatek dietetyczny według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że farmakologicznie dopuszczalną sól wybiera się z grupy obejmującej: chlorek; bromek; jodek; asparaginian, kwasowy asparaginowy; cytrynian, kwasowy cytrynowy; fosforan, kwasowy fosforowy; fumaran, kwasowy fumarowy; glicerofosforan; glukozofosforan; mleczan; maleinian, kwasowy maleinowy; śluzan; orotanian; szczawian, kwasowy szczawiowy; siarczan, kwasowy siarkowy; winian: trichlorooctan; trifluorooctan i metanosulfonian. 4. Dodatek dietetyczny według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienny tym, że zawiera następnie co najmniej jeden następujący składnik: f) aminokwas wybrany z grupy obejmującej walinę, leucynę/izoleucynę lub ich mieszaniny; g) kreatynę wybraną z grupy obejmującej kreatynę i fosfokreatynę lub ich mieszaniny. 5. Dodatek dietetyczny według zastrz. 1, znamienny tym, że stosunek wagowy (a):(b):(c):(d):(e) jest w granicach od 10:0,04:0,08:0,08:0,4 do 1:4:10:4: Dodatek dietetyczny według zastrz. 5, znamienny tym, że stosunek wagowy (a):(b):(c):(d):(e) waha się od 10:2:5:2:2 do 1:1:4:1:5. 7. Dodatek dietetyczny według któregokolwiek z zastrzeżeń poprzednich, znamienny tym, że jest w postaci tabletek, pastylek do ssania, pigułek, kapsułek i granulatów. 8. Dodatek dietetyczny według zastrz. 7, znamienny tym, że jest w postaci dawki jednostkowej zawierającej: propionylo-l-karnitynę od 50 mg do 2000 mg koenzym Q 10 od 5 mg do 200 mg amid kwasu nikotynowego od 10 mg do 500 mg ryboflawinę od 5 mg do 200 mg kwas pantotenowy od 10 mg do 1000 mg

8 8 PL B1 Departament Wydawnictw UP RP Cena 2,00 zł.