Rys. 2. ZaleŜność ostrości widzenia od luminancji tła i kontrastu. ostrość widzenia [min kąt -1 ] k=5% k=10% k=20% k=40% k=60% k=80% k=100% 2,8 2,4

Transkrypt

1 Grupa: Elektrotechnika, Studia stacjonarne, II stopień, sem. 1. wersja z dn Laboratorium Techniki Świetlnej Ćwiczenie nr 1. Temat: BADANIE OSTROŚCI WIDZENIA Z UWZGLĘDNIENIEM OLŚNIENIA I ZMIANY KONTRASTU Opracowanie wykonano na podstawie następującej literatury: 1) Laboratorium z techniki świetlnej (praca zbiorowa pod redakcją Władysława Golika). Skrypt nr Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej, Poznań ) J. Bąk, W.Pabjańczyk: Podstawy techniki świetlnej. Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, Łódź ) W. śagan: Podstawy techniki świetlnej. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa ) Opracowanie ćwiczeń laboratoryjnych z Podstaw techniki świetlnej i promieniowania optycznego, studia stacjonarne I stopnia, sem 3 (). 1. PODSTAWOWE WIADOMOŚCI Ostrość widzenia jest zdolnością oddzielnego postrzegania przedmiotów leŝących blisko siebie. Ilościowo ostrość widzenia określa się na podstawie odwrotności odległości kątowej, wyraŝanej w minutach kątowych, między dwoma sąsiadującymi obiektami, które oko potrafi jeszcze rozróŝnić. Na ostrość widzenia mają wpływ: Kontrast luminancji k [-], wyraŝony wzorem (1): L o L k = t (1) L t gdzie: L 0 luminancja obiektu, L t luminancja tła ZaleŜność względnej ostrości widzenia od kontrastu luminancji przedstawia rysunek 1. względna ostrość widzenia 1 0,9 0,8 0,7 0,6 0,5 0,4 0,3 0,2 0,1 0 y = (x 0,50) 0,162 k [%] Rys. 1. ZaleŜność względnej ostrości widzenia od kontrastu luminancji k. 1

2 W zakresie niskich wartości kontrastu, małym przyrostom kontrastu luminancji odpowiadają duŝe zmiany względnej ostrości widzenia. Dla wyŝszych wartości kontrastu luminancji względne zmiany ostrości widzenia są mniejsze. NatęŜenie oświetlenia E [lx]. Przy odpowiednio duŝych natęŝeniach oświetlenia ostrość widzenia jest względnie duŝa i moŝliwe jest rozróŝnianie nawet bardzo małych szczegółów. Przy stosunkowo małych wartościach natęŝenia oświetlenia ostrość widzenia gwałtownie maleje i niemoŝliwe jest rozróŝnianie szczegółów, pozostaje zatem jedynie moŝliwość odróŝniania sylwetek (plam) od tła. Wielkość kątowa obserwowanego obiektu. Im większy rozmiar kątowy obserwowanego obiektu tym większa ostrość widzenia. Zjawisko Stilesa Crawforda. Mówi ono, Ŝe dwie wiązki świetlne tego samego rodzaju, padające na sąsiednie miejsca dołka środkowego siatkówki, wywołują róŝne wraŝenie jaskrawości, jeŝeli jedna z nich przeszła przez środek (wraŝenie silniejsze), a druga przez krawędź źrenicy (wraŝenie słabsze). Miejsce pobudzenia na siatkówce. Ostrość widzenia nie jest jednakowa na całej siatkówce. Największą ostrością charakteryzuje się tzw. plamka Ŝółta (część środkowa plamki Ŝółtej to dołek środkowy), a w miarę oddalania się od niej, zarówno w stronę nosową jak i skroniową, ostrość widzenia maleje. Barwa światła. W przypadku niskich wartości natęŝenia oświetlenia na tablicy ze znakami próbnymi ostrość widzenia jest wyŝsza w przypadku oświetlenia tablicy krótkofalową częścią widma (światłem niebieskim). Adaptacja oka do danej wartości luminancji. Adaptacja jest to proces zmian własności narządu wzroku, uzaleŝniony od luminancji i barwy bodźców działających w polu widzenia. Ostrość widzenia w zakresie średnich wartości luminancji jest funkcją liniową, nieliniowe zmiany występują dla niskich poziomów luminancji tła widzenie skotopowe lub mezopowe, oraz dla wyŝszych poziomów luminancji - moŝliwe wystąpienie olśnienia. NajwyŜszy wzrost ostrości uzyskuje się przy wzroście kontrastu obserwowanego obiektu rysunek 2. 2,8 2,4 2 1,6 1,2 0,8 0,4 ostrość widzenia [min kąt -1 ] k=5% k=10% k=20% k=40% k=60% k=80% k=100% 0 0, luminancja tła [cd/m 2 ] Rys. 2. ZaleŜność ostrości widzenia od luminancji tła i kontrastu 2

3 Występowanie olśnienia w polu widzenia. Pojawienie się źródła olśnienia w polu widzenia powoduje, w zaleŝności od rodzaju olśnienia, niewygodę widzenia, częściowe lub całkowite upośledzenie widzenia. Olśnienie jest to stan procesu widzenia, w którym odczuwa się niewygodę widzenia albo obniŝenie zdolności rozpoznawania przedmiotów lub oba te wraŝenia razem. Olśnienie powstaje w wyniku nieprawidłowego rozkładu lub zakresu luminancji w polu widzenia lub teŝ nadmiernego kontrastu. RozróŜnia się olśnienia: przeszkadzające, przykre i oślepiające (z punktu widzenia skutków) oraz olśnienia: bezpośrednie, pośrednie i odbiciowe (z punktu widzenia warunków powstawania oraz połoŝenia źródła olśnienia w polu widzenia). Olśnienie przykre zaleŝy głównie od luminancji w polu widzenia. Wywołane jest występowaniem duŝego kontrastu między sąsiadującymi obszarami siatkówki w przypadku, gdy w polu widzenia znajduje się obiekt o bardzo duŝej luminancji. Olśnienie przykre wywołuje uczucie niewygody widzenia, przy czym niekoniecznie występuje zakłócenie procesu widzenia. Olśnienie przeszkadzające zaleŝy głównie od natęŝenia w płaszczyźnie oka obserwatora i powstania luminancji rozproszenia (luminancji zamglenia) na skutek rozproszenia światła w ośrodkach optycznych oka. W przypadku wystąpienia olśnienia przeszkadzającego występuje zmniejszenie zdolności widzenia, ale niekoniecznie musi występować wraŝenie niewygody widzenia. Olśnienie oślepiające jest to tak silne olśnienie, Ŝe przez pewien czas Ŝaden obiekt nie moŝe być spostrzeŝony. Olśnieniu oślepiającemu często towarzyszy silne uczucie bólu. Zjawisko olśnienia jest niekorzystne dla funkcjonowania narządu wzroku. Nadmierny poziom olśnienia wpływa negatywnie na: szybkość, pewność i dokładność wykonywania zadań wzrokowych. Powoduje upośledzenie procesu widzenia i jest w związku z tym jednym z podstawowych parametrów oceny jakości oświetlenia miejsc pracy. Jednym ze sposobów oceny ostrości widzenia jest odczytywanie połoŝenia przerwy w pierścieniu Landolta. Wygląd pierścienia Landolta przedstawiono na rysunku 3. Rys. 3. Wygląd pierścienia Landolta 2. PRZEBIEG ĆWICZENIA W ćwiczeniu naleŝy wyznaczyć zaleŝność względnej liczby poprawnych odczytów znaków próbnych w postaci pierścieni Landolta umieszczonych na tablicy testowej. Pomiary naleŝy wykonać zgodnie z programem ćwiczenia, dla podanych przez prowadzącego, róŝnych nastaw natęŝenia oświetlenia E na tablicy testowej oraz róŝnych poziomów luminancji L ad ekranu adaptacyjnego (proporcjonalnej do natęŝenia oświetlenia ekranu adaptacyjnego). KaŜdorazowo pomiary naleŝy wykonać dla róŝnych kontrastów 3

4 luminancji pierścieni Landolta zarówno w warunkach bezolśnieniowych jak i występowania olśnienia w polu widzenia. Zakładając, Ŝe powierzchnia ekranu adaptacyjnego odbija światło w sposób idealnie rozpraszający, to luminancję ekranu adaptacyjnego L ad obliczyć moŝna ze wzoru (2) mierząc w kilku miejscach na powierzchni ekranu adaptacyjnego natęŝenie oświetlenia E ad. Przyjąć naleŝy współczynnik odbicia strumienia świetlnego powierzchni ekranu adaptacyjnego ρ równy 0.8. L ρ = (2) π ad E ad Schemat stanowiska pomiarowego przedstawia rys. 4. Rys. 4. Schemat stanowiska pomiarowego do badania ostrości widzenia: 1 obserwator, 2 ekran adaptacyjny (półkula), 3 źródła światła oświetlające ekran adaptacyjny, 4 okienko pomiarowe do obserwacji tablicy testowej, 5 tablica testowa, 6 źródło światła oświetlające tablice testową, 7 źródło olśnienia Pomiar naleŝy rozpocząć po kilkuminutowej adaptacji do luminancji L ad, rozpoczynając od wartości najmniejszych, dla kaŝdego obserwatora indywidualnie, a takŝe zgodnie z poleceniem prowadzącego dla widzenia obuocznego i/lub jednoocznego. Wyniki pomiarów zestawić w załączonej tabeli. Wartości, które naleŝy wpisać do tabeli, to względne poprawne odpowiedzi odczytania testu, np. jeśli na 10 wskazań obserwator odczytał poprawnie 7 znaków to do tabeli wpisujemy wartość 0.7 lub 7/10. Sporządzić wykresy: 1. Względnej liczby poprawnych odczytów znaków próbnych w funkcji kontrastu luminancji przy róŝnych natęŝeniach oświetlenia na tablicy testowej E oraz stałej luminancji adaptacji L ad w warunkach bezolśnieniowych oraz występowania olśnienia. Na jednym wykresie przedstawić rodzinę charakterystyk o róŝnych, stałych wartościach natęŝenia oświetlenia i jednej wartości luminancji adaptacyjnej. 2. względnej liczby poprawnych odczytów znaków próbnych w funkcji natęŝenia oświetlenia na tablicy testowej E przy róŝnych kontrastach luminancji oraz stałej luminancji adaptacji L ad w warunkach bezolśnieniowych oraz występowania olśnienia. Na jednym wykresie przedstawić rodzinę charakterystyk o róŝnych, stałych wartościach kontrastu luminancji i jednej wartości luminancji adaptacyjnej. Wykonać analizę uzyskanych wyników. 4

5 3. TABELA POMIARÓW GRUPA: Dzień: Godzina: Obserwator nr.... Badanie ostrości widzenia z uwzględnieniem olśnienia i zmian kontrastu I ZMIANY KONTRASTU Względna liczba poprawnych odczytów znaków próbnych NatęŜenie oświetlenia na tablicy testowej E i luminancja adaptacyjna L ad Widzenie obuoczne Lewe oko Prawe oko Źródło olśnienia [tak/nie] E 1 =...[lx] L1ad=....[cd/m 2 ] E 2 =...[lx] E 3 =...[lx] E 1 =...[lx] L2ad=....[cd/m 2 ] E 2 =...[lx] E 3 =...[lx] 5