2. Opis zajęć dydaktycznych i pracy studenta

Transkrypt

1 Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 1 Kierunek i poziom studiów: Technologia chemiczna Sylabus modułu: Fizyka A (003) Nazwa wariantu modułu (opcjonalnie): nie dotyczy 1. Informacje ogólne koordynator prof. dr hab. Bogusław Fugiel modułu/wariantu rok akademicki 2014/2015 semestr III forma studiów stacjonarne sposób ustalania oceny Ocena końcowa modułu jest średnią arytmetyczną ocen z laboratorium, końcowej modułu konwersatorium oraz z egzaminu z wykładu pod warunkiem, że wszystkie te oceny są pozytywne. Gdy warunek ten nie jest spełniony student uzyskuje ocenę niedostateczną (2.0) z modułu. Oceny średnie oblicza się z dokładnością do dwóch miejsc dziesiętnych, przy czym określenia słowne lub cyfrowe oceny uwarunkowane są odpowiednio następującymi nierównościami: informacje dodatkowe niedostateczny lub 2.0 < β dostateczny lub 3.0 < β plus dostateczny lub 3.5 < β dobry lub 4.0 < β plus dobry lub 4.5 < β bardzo dobry lub Opis dydaktycznych i pracy studenta Wykład 003_fs_1 prowadzący prof. dr hab. Bogusław Fugiel Pierwsza i jedyna treści Każdy wykład trwa dwie godziny lekcyjne. W semestrze zimowym przewidzianych jest 15 wykładów. Wykład pierwszy. Informacje o układach jednostek w fizyce, podziale na skalarne i wektorowe wielkości fizyczne, działania na wektorach, iloczyn skalarny i wektorowy wektorów, układy współrzędnych: kartezjański, cylindryczny i sferyczny. Wykład pierwszy poprzedzony jest krótkim, prowadzonym przez koordynatora modułu, zebraniem organizacyjnym, na którym podane są studentom informacje dotyczące modułu. Przewidziane są także odpowiedzi koordynatora na pytania studentów. Wykład drugi. Przedstawienie metod oceny niepewności pomiarowych w praktyce laboratoryjnej. Pojęcie pochodnej cząstkowej i różniczki funkcji wielu zmiennych. Szczegółowa analiza niektórych sposobów obliczeń niepewności (błędów) pomiarowych na bazie ćwiczeń w laboratorium. Wykład trzeci Pojęcie przemieszczenia, prędkości, przyśpieszenia. Względność ruchu. Transformacja Galileusza i Lorentza. Elementy szczególnej teorii względności. Skrócenie długości, dylatacja czasu, paradoks bliźniąt, paradoks tyczki i stodoły. Wykład czwarty. Opis prostoliniowego ruchu jednostajnego i jednostajnie zmiennego w jednym, dwóch i trzech wymiarach. Pojęcia prędkości i przyśpieszenia jako, odpowiednio, pierwszej i drugiej pochodnej przemieszczenia względem czasu oraz prędkości i przemieszczenia jako całki nieoznaczonej po czasie. Kinematyka ruchu krzywoliniowego, w

2 Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 2 szczególności ruchu po okręgu. Pojęcie prędkości kątowej, przyśpieszenia stycznego i dośrodkowego. Wykład piąty. Zasady dynamiki Newtona. Pojęcie siły, dyskusja i demonstracje poświęcone siłom bezwładności. Pojęcie pędu. Zasada zachowania pędu. Wykład szósty. Prawo powszechnej grawitacji Newtona oraz historia i przyszłość spojrzenia na zjawisko grawitacji. Siła dośrodkowa a odśrodkowa. Siły centralne. Stan nieważkości. Pierwsza i druga prędkość kosmiczna. Wykład siódmy. Statyka i dynamika bryły sztywnej. Pojęcie bryły sztywnej, podział na ruch translacyjny i obrotowy. Pojęcie momentu pędu. Moment bezwładności, przykłady jego obliczania. Wzór Steinera. Relacje pomiędzy momentem pędu i prędkością kątową oraz analogie z ruchem postępowym punktu materialnego. Pojęcie tensora momentu bezwładności i konsekwencje tensorowego charakteru tej wielkości. Równania Eulera. Zasady dynamiki, a także zasady zachowania energii i momentu pędu dla ruchu obrotowego bryły sztywnej. Wykład ósmy. Praca i energia. Praca jako całka oznaczona. Energia potencjalna. Energia kinetyczna. Zasada zachowania energii mechanicznej. Układ planetarny. Wykład dziewiąty. Elektryczność. Ładunek elektryczny. Prawo Coulomba. Generator van der Graffa. Pojęcie natężenia pola elektrycznego. Strumień pola elektrycznego. Prawo Gaussa. Klatka Faradaya. Elektrostatyczna energia potencjalna i potencjał elektryczny. Relacje pomiędzy potencjałem elektrycznym i natężeniem pola elektrycznego. Kondensator. Energia pola elektrostatycznego. Natężenie prądu elektrycznego oraz prawa rządzące przepływem prądu elektrycznego w różnych materiałach. Opór elektryczny. Prawo Ohma i prawa Kirchhoffa. Wykład dziesiąty. Magnetyzm. Pojęcie pola magnetycznego, jego pochodzenie i wpływ na poruszające się ładunki elektryczne. Dipol magnetyczny. Wpływ pola magnetycznego na orientacje dipoli magnetycznych. Siła Lorentza. Prawo Ampera. Prawo Biota-Savarta. Strumień magnetyczny. Energia pola magnetycznego. Pole magnetyczne Ziemi. Wykład jedenasty. Ruch harmoniczny. Metody matematyczne analizy drgań. Drgania proste, tłumione i wymuszone. Rezonans. Wahadło matematyczne i fizyczne. Oscylatory mechaniczne. Wahadła sprzężone - dudnienia. Analogie. Wykład dwunasty. Klasyczne równanie falowe. Fale podłużne i poprzeczne. Fale akustyczne. Model fali dźwiękowej Newtona. Akustyka fizyczna, elementy psychoakustyki i akustyki muzycznej. Geometria, astronomia, arytmetyka i muzyka - ars liberales. Wykład trzynasty. Indukcja elektromagnetyczna. Zmienne prądy elektryczne. Układy LC, RLC i RLC z siłą wymuszającą. Figury Lissajous. Rezonans elektromagnetyczny. Wykład czternasty. Równania Maxwella. Fale elektromagnetyczne. Fale poprzeczne - polaryzacja fal. Optyka geometryczna. Dwójłomność. Dyfrakcja i interferencja. Fotometria. Wykład piętnasty. Elementy dynamiki relatywistycznej. Podsumowanie wykładów. metody prowadzenia dydaktycznych (kontaktowych) pracy własnej studenta opis pracy własnej studenta Systematyczne przedstawienie wszystkich zagadnień ze szczególnym naciskiem na zrozumienie najważniejszych idei i pojęć fizycznych, a także na prezentację przykładów oraz szczegółową analizę najtrudniejszych elementów wykładu. Wykład ilustrowany jest licznymi doświadczeniami i pokazami z fizyki, także z udziałem studentów-ochotników oraz różnymi audiowizualnymi prezentacjami multimedialnymi Praca z notatkami z wykładu, z podręcznikiem ( obowiązkowa oraz uzupełniająca) w celu uzupełnienia wiedzy przekazanej przez prowadzącego na wykładach. Realizacja zaleceń prowadzącego wykład w celu nadrobienia ewentualnych zaległości z matematyki.

3 Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 3 organizacja obowiązkowa Wykłady trwające dwie godziny lekcyjne, zgodnie z planem. Wybrane fragmenty pięciotomowego kursu fizyki Uniwersytetu w Berkeley:. I. C.Kittel, W.D.Knight, M.A.Ruderman, Mechanika (PWN Warszawa 1973); II. E.M.Purcell, Elektryczność i magnetyzm(pwn Warszawa 1974); III. F.S.Crawford, Jr, Fale (PWN Warszawa 1973) uzupełniająca adres strony www informacje dodatkowe Laboratorium prowadzący treści R.P.Feynmann, R. B.Leighton, M. Sands, Feynmanna wykłady z fizyki, tom I, II, PWN Warszawa 1972, 1974; D.Halliday, R.Resnick, Fizyka, tom 1 i 2, PWN Warszawa 1972,1973; A.H. Piekara, Mechanika, PWN Warszawa 1973; M.Jeżewski, Fizyka, PWN Warszawa 1970; Sz. Szczeniowski, Fizyka doświadczalna, cz. I i III, PWN Warszawa koordynatora modułu: boguslaw.fugiel@us.edu.pl 003_fs_2 prof. dr hab. Antoni Kania, dr Dariusz Kajewski Pierwsza i jedyna Zajęcia w laboratorium są tak zorganizowane, aby studenci w sposób wszechstronny, szczególnie praktyczny pogłębili wiadomości wskazane w opisie modułu i prezentowane na wykładzie. Studenci zobowiązani są do przestrzegania regulaminu pracowni fizycznej oraz przepisów BHP. Na pierwszych zajęciach studenci zapoznają się z regulaminem obowiązującym w laboratorium fizycznym, przepisami BHP oraz sposobem prowadzenia i warunkami zaliczenia laboratorium. Następnie podpisują oświadczenia o zapoznaniu się z regulaminem pracowni fizycznej i przeszkoleniu z przepisów BHP obowiązujących w tej pracowni. Tematyka w laboratorium jest związana z tematyką wykładu: KINEMATYKA wektory, ruch jednostajny i jednostajnie zmienny, ruch po okręgu; cel: zrozumienie i zdobycie umiejętności postrzegania nieliniowych relacji w fizyce; tematyka kolokwium: pojęcie wektora w fizyce, wielkości skalarne i wektorowe, dodawanie i odejmowanie wektorów, iloczyn skalarny i iloczyn wektorowy, twierdzenie sinusów i twierdzenie kosinusów, wykres zależności przemieszczenia i prędkości od czasu w ruchu jednostajnym i jednostajnie zmiennym, pojęcie przyspieszenia, rzut pionowy, rzut ukośny, ruch po okręgu, wpływ oporów na ruch. ZASADY DYNAMIKI zasady dynamiki Newtona; cele: zrozumienie zasad dynamiki i zdobycie umiejętności postrzegania ich funkcjonowania w przyrodzie, zdobycie umiejętności obserwacji zjawisk z różnych układów odniesienia, zrozumienie pojęcia siły bezwładności; tematyka kolokwium: pojęcie siły, trzy zasady dynamiki Newtona, przykłady ich funkcjonowania w przyrodzie, prawo Archimedesa, siły sprężystości, siły grawitacji, siły reakcji, równanie ruchu (II zasada dynamiki), bezwładność a siły bezwładności w ruchu postępowym i w ruchu po okręgu. DYNAMIKA BRYŁY SZTYWNEJ ruch obrotowy bryły sztywnej; cele: poznanie analogii pomiędzy ruchem postępowym i obrotowym, zrozumienie pojęcia momentu siły, momentu pędu i momentu bezwładności; tematyka kolokwium: prędkość kątowa a prędkość liniowa, pęd a moment pędu punktu materialnego, pojęcie bryły sztywnej, masa a moment bezwładności, sposoby obliczania momentu bezwładności, twierdzenie Steinera, siła a moment siły, moment pędu bryły sztywnej. ZASADY ZACHOWANIA W MECHANICE zasada zachowania energii mechanicznej, pędu i momentu pędu; cel: zrozumienie znaczenia tych zasad w przyrodzie; tematyka kolokwium: energia kinetyczna, energia potencjalna, prędkość kątowa a prędkość liniowa, moment pędu punktu materialnego, energia kinetyczna bryły sztywnej, moment bezwładności, moment siły, moment pędu bryły sztywnej, zasada zachowania energii mechanicznej, zasada zachowania pędu, zderzenia sprężyste i niesprężyste, zasada zachowania momentu pędu, analogie pomiędzy ruchem postępowym i obrotowym. ELEKTROSTATYKA pojęcie pola elektrostatycznego i potencjału elektrycznego; cel:

4 Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 4 zrozumienie pojęcia potencjału elektrycznego; tematyka kolokwium: prawo Coulomba, natężenie pola elektrostatycznego, praca w polu elektrostatycznym, energia potencjalna, potencjał elektryczny, napięcie elektryczne, pojemność elektryczna, kondensator. PRĄD ELEKTRYCZNY ogniwo, opór wewnętrzny, prawo Ohma; cele: zrozumienie prawa Ohma, zdobycie umiejętności posługiwania się woltomierzem i amperomierzem oraz innymi przyrządami; tematyka kolokwium: natężenie prądu elektrycznego, opór wewnętrzny ogniwa, prawo Ohma, prawa Kirchhoffa, prąd elektryczny w ciałach stałych, cieczach i gazach, prawa Faradaya, budowa i działanie amperomierza i woltomierza. ELEKTOMAGNETYZM - podstawowe prawa elektromagnetyzmu; cele: zrozumienie istoty oddziaływania magnetycznego i pojęcia pola elektromagnetycznego; tematyka kolokwium: zmienny prąd elektryczny i jego parametry, natężenie i napięcie skuteczne, moc prądu elektrycznego, układ RC, prawo Ampera, pole magnetyczne, indukcja magnetyczna, strumień magnetyczny, siła Lorentza, poruszający się ładunek elektryczny w polu magnetycznym, silniki elektryczne DRGANIA I FALE wahadła, drgania elektromagnetyczne, fale stojące i biegnące; cele: zrozumienie znaczenia ruchu drgającego i falowego w przyrodzie, umiejętność posługiwania się oscyloskopem; tematyka kolokwium: częstość drgań, okres drgań, wahadło matematyczne i fizyczne, oscylator prosty, tłumiony i wymuszony, rezonans mechaniczny, układy drgające LC i LCR, rezonans elektryczny, fale stojące i biegnące, równania Maxwella, równanie falowe, prędkość fali, długość fali, budowa i działanie oscyloskopu. OPTYKA pryzmat, soczewki, zwierciadła, układy optyczne, wady soczewek, wady wzroku, siatka dyfrakcyjna; cele: zrozumienie podstawowych praw optyki, zdobycie umiejętności posługiwania się przyrządami optycznymi; tematyka kolokwium: prawo odbicia, prawo załamania, zwierciadło płaskie, wklęsłe i wypukłe, równanie zwierciadła, pryzmat, rozszczepienie światła, soczewki, równanie soczewki, układy soczewek, ogniskowa, zdolność zbierająca, krótkowzroczność, dalekowzroczność, układy optyczne, lupa, mikroskop, lunety, zjawisko dyfrakcji i interferencji oraz polaryzacji światła, strumień świetlny, światłość, natężenie oświetlenia. TERMODYNAMIKA zasady termodynamiki, bilans cieplny; cele: zdobycie umiejętności budowania i rozwiązywania równań bilansu cieplnego, zrozumienie pojęcia adiabatyczności, zrozumienie pojęcia energii wewnętrznej, ciepła i temperatury oraz ciepła właściwego i ciepła przemiany, zasada zachowania energii; tematyka kolokwium: pojęcie ciśnienia, temperatury, energii wewnętrznej, ciepła, pracy ( w tym pracy objętościowej), entropii, równanie stanu gazu doskonałego i rzeczywistego, termometr gazowy, zasady termodynamiki (0-III), równanie bilansu cieplnego, potencjały termodynamiczne. metody prowadzenia Przedstawiona powyżej tematyka realizowana jest poprzez wykonywanie zadań (ćwiczeń) doświadczalnych, przy czym dwoje/dwie/dwóch studentów/tki/tów wykonuje jedno ćwiczenie w ciągu czterech lekcyjnych godzin. Realizacja przydzielonego danej grupie zadania odbywa się według następującego schematu: kolokwium wstępne; wstępne omówienie przebiegu przydzielonego przez pracownika dydaktycznego - opiekuna grupy ćwiczenia z zestawu ćwiczeń pracowni fizycznej dokonane przy stanowisku pomiarowym z wykorzystaniem instrukcji do ćwiczenia; identyfikacja i omówienie praw i zasad fizyki istotnych dla przebiegu ćwiczenia; zapoznanie się z dostępnymi przyrządami pomiarowymi, schematami i układami pomiarowymi; przeprowadzenie ewentualnej modyfikacji ćwiczenia w celu pełniejszej realizacji tematu; przeprowadzenie wstępnych obliczeń, szacunków i rysunków; wykonanie ćwiczenia; wykonanie ewentualnych ćwiczeń dodatkowych lub demonstracji; omówienie metod analizy niepewności pomiarowych; podpisanie otrzymanych danych doświadczalnych przez pracownika

5 Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 5 dydaktycznego - opiekuna grupy. dydaktycznych (kontaktowych) pracy własnej studenta opis pracy własnej studenta organizacja obowiązkowa uzupełniająca adres strony www informacje dodatkowe Obowiązkiem studentów jest zredagowanie sprawozdania z wykonanego ćwiczenia. Sprawozdanie powinno składać się z czterech części i obejmować: a) wstęp teoretyczny wraz z opisem doświadczenia (WOD); b) przedstawienie obliczeń i wyników (POW); c) ocenę niepewności pomiarowych (ONP); d) dyskusję wyników i spis literatury (DWL). Nazwy poszczególnych części sprawozdania mogą być każdorazowo ustalane przez pracownika dydaktycznego - opiekuna danej grupy. W załączniku do niniejszego sylabusa znajduje się jednak propozycja koordynatora formy sprawozdania. W sprawozdaniu powinno być zaznaczone, którzy ze studentów są autorami poszczególnych części: WOD, POW, ONP, DW, przy czym w ciągu semestru każdy student powinien zredagować przynajmniej raz każdą z części sprawozdania Przygotowanie tematyki kolokwium. Przygotowanie do ćwiczeń na podstawie instrukcji do ćwiczeń, wykładu oraz zalecanej literatury obowiązkowej i uzupełniającej. Wykonanie sprawozdania. Realizacja zaleceń pracownika dydaktycznego w celu nadrobienia ewentualnych zaległości z matematyki. Zajęcia odbywają się raz w tygodniu, trwają dwie godziny lekcyjne, prowadzone są w Pierwszej Pracowni Fizycznej Instytutu Fizyki Uniwersytetu Śląskiego przy ulicy Bankowej 14 w Katowicach, zgodnie z planem. T.Dryński, Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki ( PWN Warszawa 1970) J.R.Taylor, Wstęp do analizy błędu pomiarowego (PWN Warszawa 1995) H. Szydłowski, Pracownia fizyczna ( PWN Warszawa 1980); Praca zbiorowa pod redakcją H. Szydłowskiego, Teoria pomiarów (PWN Warszawa 1978); Siegmund Brandt, Metody statystyczne i obliczeniowe analizy danych (PWN Warszawa 1976); R.Leitner, Zarys matematyki wyższej, część I (Wydawnictwa Naukowo Techniczne, Warszawa 1970); S.Kartasiński, M.Okułowicz, Analiza matematyczna (Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych Warszawa 1970); W.Krysicki, L.Włodarski, Analiza matematyczna w zadaniach, cześć I (PWN Warszawa 1974) adres strony internetowej I Pracowni Fizycznej i II Pracowni Fizycznej Instytutu Fizyki Uniwersytetu Śląskiego przy ulicy Bankowej 14 w Katowicach: koordynatora modułu: boguslaw.fugiel@us.edu.pl Konwersatorium prowadzący treści metody prowadzenia dydaktycznych (kontaktowych) 003_fs_3 mgr Julita Piecha Pierwsza i jedyna Działania na wektorach. Ruch jednostajnie zmienny w jednym i dwóch wymiarach. Ruch po okręgu. Zastosowanie drugiej zasady dynamiki Newtona. Obliczanie momentu bezwładności. Oscylatory rozwiązywanie równań różniczkowych drugiego rzędu o stałych współczynnikach. Zastosowanie praw Kirchhoffa do analizy układów prądu stałego. Zastosowanie wzoru na siłę Lorentza. Rozwiązywanie zadań na tablicy, dwa kolokwia w ciągu semestru 15 22,5

6 Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 6 pracy własnej studenta opis pracy własnej studenta organizacja obowiązkowa uzupełniająca adres strony www informacje dodatkowe Przygotowanie rozwiązań zadań Zajęcia trwające dwie godziny lekcyjne, odbywające się co dwa tygodnie A.Hennel, W. Krzyżanowski, W.Szuszkiewicz, K.Wódkiewicz Zadania i problemy z fizyki tom 1 (Warszawa 1974, PWN), A.Hennel, W.Szuszkiewicz Zadania i problemy z fizyki tom 2 (Warszawa 1981, PWN) Zdania z fizyki pod redakcja M.S. Cedrika, (1973, PWN), do wykładu Literatura do wykładu Konsultacje 003_fs_2, 003_fs_3 prof. dr hab. Bogusław Fugiel pierwsza i jedyna 7,5 003_fs_4 konsultacje po uprzednim umówieniu terminu na zajęciach lub drogą mailową 3. Opis sposobów weryfikacji efektów kształcenia modułu Zaliczenie wykładu (-y) osoba(-y) przeprowadzająca(- e) weryfikację wymagania merytoryczne kryteria oceny przebieg procesu weryfikacji informacje dodatkowe 003_fs_1 prof. dr hab. Bogusław Fugiel (-y) osoba(-y) przeprowadzająca(- e) weryfikację dydaktycznych (kontaktowych) informacje dodatkowe 003_w_1 Pierwsza i jedyna Znajomość i zrozumienie tematyki ujętej w opisie modułu. Znajomość i umiejętność opisu doświadczeń fizycznych ilustrujących prawa i zasady fizyki. Umiejętność samodzielnego dalszego studiowania fizyki i dziedzin pokrewnych, umiejętność korzystania z literatury poświęconej naukom fizycznym. Egzamin przeprowadzony jest w formie rozmowy ze studentem po zakończeniu cyklu wykładów. Rozmowa ta ma przede wszystkim na celu sprawdzenie, czy student zrozumiał przekazane treści oraz nabył umiejętności wykorzystania ich w dalszym samodzielnym studiowaniu fizyki i dziedzin pokrewnych. Dla oceny z egzaminu ma także znaczenie aktywność studenta na wykładzie. Skala ocen wyrażonych słownie lub cyfrowo jest następująca: niedostateczny lub 2.0, dostateczny lub 3.0, plus dostateczny lub 3.5, dobry lub 4.0, plus dobry lub 4.5, bardzo dobry lub 5.0. Indywidualna rozmowa ze studentem, bez ograniczenia czasowego.

7 Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 7 Zaliczenie laboratorium fizycznego (-y) osoba(-y) przeprowadzająca(-e) weryfikację wymagania merytoryczne kryteria oceny 003_fs_2 prof. dr hab. Antoni Kania, dr Dariusz Kajewski 003_w_2 wszystkie Znajomość tematyki kolokwium. Znajomość instrukcji do bieżącego ćwiczenia, umiejętność posługiwania się przyrządami pomiarowymi, umiejętność samodzielnego planowania i wykonywania zadań oraz współpracy, umiejętność analizy wyników i oceny niepewności pomiarowych, umiejętność przygotowanie pisemnego sprawozdania. Warunkami zaliczenia laboratorium fizycznego są: a) obecność studenta na zajęciach obejmujących więcej niż 80 % czasu trwania wszystkich dla studentów technologii chemicznej w pracowni fizycznej w ciągu semestru; b) zaliczenie wszystkich ćwiczeń przewidzianych do realizacji w semestrze Ocenę końcową z laboratorium wystawia się na podstawie cząstkowych ocen które student otrzymuje za wykonanie każdego zadania. Sprawozdanie. Sprawozdanie z każdego ćwiczenia studenci zobowiązani są oddać pracownikowi dydaktycznemu sprawującemu opiekę nad studentami przed rozpoczęciem realizacji następnego zadania, a w przypadku sprawozdania z ostatniego ćwiczenia na początku przeznaczonych na ewentualne odrabianie zaległości. W uzasadnionych w ocenie pracownika dydaktycznego przypadkach może on wydłużyć termin oddania sprawozdania. Takie wydłużenie terminu oddania sprawozdania jest ponadto możliwe, gdy nie spełnia ono kryteriów wcześniej narzuconych przez pracownika dydaktycznego. Pracownik sprawujący opiekę nad studentami dokonuje oceny sprawozdania, a także służy pomocą przy poprawie nieprawidłowo zredagowanych części sprawozdania. W przypadku zdarzeń losowych powodujących dłuższą nieobecność studenta na zajęciach w laboratorium koordynator modułu może wyznaczyć takiemu studentowi indywidualny tryb realizacji ćwiczeń. Decyzję taką powinien jednak koordynator modułu podjąć przed rozpoczęciem przeznaczonych na odrabianie ewentualnych zaległych ćwiczeń. Kolokwium. Tematyka kolokwium obejmuje, obok ogólnych zagadnień przedstawionych w przedstawionym powyżej programie podzielonym na działy, także zagadnienia wymienione w instrukcji do ćwiczeń. Uzyskanie przez studenta oceny niedostatecznej z kolokwium pozbawia go prawa dalszego uczestnictwa w realizacji danego ćwiczenia. Obowiązki przy redakcji zadania odpowiednich części sprawozdania z ćwiczenia przejmuje druga osoba realizująca to zadanie. Student, który nie zaliczył kolokwium wstępnego przyswaja odpowiednią wiedzę dotycząca tego kolokwium w trakcie dalszych, którego to kolokwium dotyczy. Korzysta przy tym z pomocy pracownika dydaktycznego. Zdawanie kolokwium poprawkowego możliwe jest najwcześniej na drugich zajęciach (trzeciej godzinie lekcyjnej) przeznaczonych na realizacje danego zadania. W przypadku zaliczenia kolokwium poprawkowego student odrabia zaległe ćwiczenie na zajęciach do tego wyznaczonych. W przypadku usprawiedliwienia nieobecności na kolokwium student może je zaliczyć w późniejszym terminie, nie później jednak niż na drugich zajęciach realizacji zadania, którego to kolokwium dotyczy. Przy braku zaliczenia w tym trybie prawa i obowiązki studenta są takie jak w przypadku otrzymania oceny niedostatecznej z kolokwium wstępnego z danego ćwiczenia (patrz wyżej).

8 Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 8 Aktywność. Pracownik dydaktyczny może podwyższyć ocenę przyznaną za realizacje danego ćwiczenia, doceniając ponadprzeciętną aktywność studenta na zajęciach. Ocena końcowa. Ocena końcowa z laboratorium jest średnią arytmetyczną z wszystkich ocen przyznanych za poszczególne ćwiczenia. przebieg procesu weryfikacji informacje dodatkowe Zaległości. Zaległości wynikające z usprawiedliwionych nieobecności można nadrobić na zajęciach do tego celu przeznaczonych przy końcu semestru. Zakres czynności, które student ma wówczas wykonać, w tym sposób zaliczenia kolokwium, ustala pracownik dydaktyczny - opiekun grupy. W przypadku, gdy nie jest możliwe odrobienie wszystkich zaległości na zajęciach do tego wyznaczonych, koordynator modułu może w porozumieniu z kierownikiem pracowni i pracownikami dydaktycznymi prowadzącymi zajęcia w pracowni wyznaczyć w tym celu inny termin, uzyskawszy uprzednio zgodę pracownika dydaktycznego (pracowników dydaktycznych) na podjęcie się wymaganej opieki nad pracami studenta (studentów). Decyzje taką koordynator podejmuje jednak tylko w wyjątkowych i uzasadnionych przypadkach, w szczególności gdy pełna realizacja tematów w trakcie semestru nie była możliwa ze względów niezależnych od studentów. Ocena odpowiedzi studenta w trakcie kolokwium wstępnego, ocena aktywności studenta na zajęciach, ocena opracowanej przez studenta części sprawozdania z realizacji tematu. Wszelkie nieprzewidziane i nieopisane powyżej sporne kwestie dotyczące sposobu prowadzenia w pracowni fizycznej lub oceny studentów rozstrzyga koordynator modułu informując o tym kierownika pracowni lub pracowników dydaktycznych prowadzących zajęcia w laboratorium. Zaliczenie konwersatorium (-y) osoba(-y) przeprowadzająca(-e) weryfikację wymagania merytoryczne kryteria oceny 003_fs_3 Mgr Julita Piecha 003_w_3 Pierwsza i jedyna Umiejętność wykonywania czynności opisanych w treściach Warunkami zaliczenia konwersatorium są dwie pozytywne oceny z obu kolokwiów.

9 Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 9 załącznik: proponowana forma sprawozdania (dotyczy laboratorium) I PRACOWNIA FIZYCZNA kierunek: technologia chemiczna Ćwiczenie nr 50 Daty i miejsce : ; Instytut Fizyki Uniwersytet Śląski w Katowicach, ul. Bankowa 14 Tytuł ćwiczenia:. Autorzy części sprawozdania: 1. Wstęp teoretyczny wraz z opisem doświadczenia Anna Kowalska 2. Przedstawienie obliczeń i wyników Anna Kowalska 3. Ocena niepewności pomiarowych Jan Nowak 4. Dyskusja wyników Jan Nowak Imię i nazwisko Ocena Podpis pracownika dydaktycznego 1. Anna Kowalska 2. Jan Nowak

10 Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 10 DANE DOŚWIADCZALNE: tu należy wpisać wszystkie dane doświadczalne uzyskane w ramach danego tematu podpis pracownika dydaktycznego opiekuna grupy

11 Uniwersytet Śląski w Katowicach str Wstęp teoretyczny i opis doświadczenia Anna Kowalska..W tej części powinien być zamieszczony wstęp teoretyczny dotyczący realizowanego tematu, w szczególności może to być rozwinięcie tematyki kolokwium wstępnego. Należy także wyjaśnić, jakie prawa fizyczne, zasady i inne zagadnienia teoretyczne danego tematu wykorzystuje się w zadaniu doświadczalnym. Część ta zawierać powinna także szczegółowy opis czynności wykonywanych podczas realizacji zadania doświadczalnego.. 2. Przedstawienie obliczeń i wyników Anna Kowalska W części tej powinny być przedstawione obliczenia prowadzone w trakcie wykonywanego zadania doświadczalnego, a także obliczenia w celu uzyskaniu końcowych wyników, wykonane po zakończeniu pomiarów. Przedstawione powinny być także wyniki końcowe w postaci tabel lub wykresów lub danych liczbowych, przy czym szczególną uwagę należy zwrócić na prawidłowy zapis jednostek. Odręczne wykresy należy wykonać na papierze milimetrowym. Można także posłużyć się programem komputerowym i drukarką. 3. Ocena niepewności pomiarowych Jan Nowak Ocenę niepewności pomiarowych należy przeprowadzić zgodnie z zaleceniem pracownika dydaktycznego - opiekuna grupy. Otrzymane wartości wykorzystać do prawidłowego zapisu wyników w poprzedniej części sprawozdania, w oparciu o reguły zapisu wyniku doświadczalnego sformułowane w literaturze obowiązkowej. 4. Dyskusja wyników i spis literatury Jan Nowak W części tej należy ustosunkować się do wartości uzyskanych wyników doświadczalnych, porównać je z danymi literaturowymi i zinterpretować ewentualne odstępstwa od powszechnie znanych danych doświadczalnych. Ważne jest, aby napisać jak wykonane ćwiczenie doświadczalne pomogło zrozumieć zagadnienia dotyczące realizowanego tematu oraz w jakim stopniu zrealizowane zostały cele ujęte w części Opis dydaktycznych i pracy studenta. Należy także podać zestaw wykorzystanej literatury, przy czym dobrze byłoby w całym sprawozdaniu zamieścić odnośniki do poszczególnych pozycji literaturowych...