Odporność przeciwzakaźna. Szczepienia ochronne.

Transkrypt

1 Odporność przeciwzakaźna. Szczepienia ochronne.

2 Od czego zależy czy dojdzie do rozwoju choroby? Wirulencja - zdolność drobnoustroju do wywołania zakażenia zdolność do przyleganie Inwazyjność - zdolność do wnikania do organizmu gospodarza, rozprzestrzenianie się i namnażanie w jego tkankach wytwarzanie endo- i egzo - toksyn stan układu immunologicznego Jeśli patogen nie zostanie szybko wyeliminowany przez mechanizmy nieswoiste, zostaje uruchomiona swoista odpowiedź immunologiczną - następuje namnożenie drobnoustroju i jest on w końcu pochłaniany przez makrofagi tkankowe w miejscowych tkankach limfatycznych. Następstwem jest synteza swoistych przeciwciał jako pierwsze wydzielane są IgM, a następnie IgG i / lub IgA. Obronna rola przeciwciał ograniczona jest przez czas potrzebny na ich syntezę, począwszy od kontaktu z czynnikiem zakaźnym (około 7 dni). Jeżeli odpowiednie przeciwciała są już obecne w krążeniu (szczepienie, reakcja krzyżowa), to odpowiedź jest natychmiastowa i zakażenie pozostaje w stadium subklinicznym/ bezobjawowym.

3 Odpowiedź immunologiczną Uruchomienie przez organizm mechanizmów ochronnych, polegających na rozpoznaniu, eliminacji i niszczeniu czynników inwazyjnych (bakterie, grzyby, wirusy, komórki nowotworowe, pyłki roślin, leki, kosmetyki). Czynniki modulujące odpowiedź immunologiczną: defekt genetyczny (zaburzenia procesów dojrzewania limfocytów i komórek żernych, synteza składników dopełniacza - niedobory pierwotne AIDS, nowotwory, niedożywienie, podawanie leków cytostatycznych - wtórne niedobory adiuwant - zwiększa odpowiedź immunologiczną (dodatek do niektórych szczepionek)

4 Przeciwciała chronią organizm przed zakażeniem za pomocą wielu różnorodnych mechanizmów blokowanie adhezji do komórek błony śluzowej IgA, co zapobiega kolonizacji drobnoustrojów przez blokowanie interakcji pomiędzy cząstkami adhezyjnymi lub powierzchniowymi glikoproteinami drobnoustrojów a ich receptorami na komórkach, neutralizacja toksyn swoiste przeciwciała zapobiegają wiązaniu się toksyn z ich komórkowymi receptorami, tworząc z nimi kompleksy immunologiczne, degradowane przez fagocyty, neutralizacja wirusa wirusy mogą być powstrzymywane przed zakażeniem komórek docelowych przez już obecne przeciwciała, które reagują z glikoproteinami powierzchniowymi, np. wypustkami kapsydu lub glikoproteinami osłonki bezpośrednie uszkodzenie ściany komórkowej z udziałem dopełniacza (kompleks MAC) istotny przeciwko bakteriom Neisseria meningitidis, i częściowo wirusom, nie działa na pasożyty, fagocytoza (opsonizacja) IgG są najbardziej skutecznymi opsoninami, ułatwiającymi fagocytozę w obecności dopełniacza lub jego braku, zaś IgM ułatwiają tylko przez receptor C3b po aktywacji C skuteczne przeciwko bakteriom, wirusom i grzybom, brak działania na pasożyty, cytotoksyczność zależna od przeciwciał (ADCC) IgG1, 3 i IgE wiążą czynniki zakaźne lub zainfekowane komórki, ułatwiając ich niszczenie przez komórki posiadające receptor Fc (komórki K wirusy, eozynofile, pasożyty)

5 odgrywa ważną rolę w początkowej obronie gospodarza przed zakażeniem w skład wchodzą mechanizmy Odporność miejscowe nieswoista oraz układowe Do mechanizmów miejscowych należą: fizyczna integralność skóry i błony śluzowej lizozym we łzach, ślinie, pocie i innych wydzielinach kwaśność soku żołądkowego przepływ wydzieliny błon śluzowych układu oddechowego pasaż jelitowy przepływ moczu chemiczne (cytokiny, dopełniacz, lizozym, laktoferyna, tranferyny, białko C- reaktywne, interferony, modulatory mikrobiologiczne (obecność fizjologicznej flory bakteryjnej, niskie ph) komórki żerne (makrofagi, granulocyty (obojętnochłonne, kwasochłonne), komórki NK

6 Odporność nieswoista (2) Bariery mechaniczne (złuszczanie nabłonków, wydzielanie śluzu, (ruch rzęsek, spłukiwanie powierzchni przez łzy, ślinę, układ dopełniacza, wydzieliny gruczołów surowiczych i śluzowych: SALT (skin associated lymphatic tissue) - naskórek, skóra, keratynocyty, komórki Largerhansa, limfocyty, makrofagi) MALT (mucosa associated lymphoid tissue) - tkanka limfatyczna związana z błonami śluzowymi: GALT (gut associated lymphoid tissue) - tkanka limfatyczna związana z układem pokarmowym, bierze udział w obronie przed mikroorganizmami oraz reguluje odpowiedź na niepatogenne drobnoustroje; niespecyficzne mechanizmy obronne: niskie ph żołądka, śluz, prawidłowa mikroflora, nabłonek cylindryczny z leukocytami, defensyny, lizozym, fosfolipaza. BALT (bronchus associated lymphoid tissue) - tkanka limfatyczna związana z układem oddechowym W górnej części wydzielane są przeciwciała IgA, a w pęcherzykach płucnych dominują IgG. Obecne są kolektyny, które wiążą oligosacharydy bakteryjne, co powoduje aktywację makrofagów i

7 Mechanizmy obrony drobnoustrojów przed układem odpornościowym biofilm - np..: Pseudomonas aeruginosa, Candida spp., Staphylococcus spp., Enterococcus spp. mimikra antygenowa drobnoustrój wytwarza antygeny podobne do występujących u gospodarza ( np.. białko M Streptococcus pyogenes) wytwarzanie białka imitującego IL-10 (EBV) (. sp wytwarzanie czynnika hamującego aktywację neutrofili (Candida indukcja uwalniania TGF-beta - hamującego proliferacje LiT (Streptococcus pyogenes) hamowanie aktywacji limfocytów T przez wytwarzanie wewnątrzkomórkowych przekaźników pobudzenia, np..(vibrio cholerae, retrowirusy) hamowanie syntezy interferonów (EBV, adenowirusy) hamowanie IL-12 (wirus odry) wytwarzanie białek blokujących apoptozę wytwarzanie przez drobnoustroje składników o charakterze mitogenów dla LiT i LiB (np..: mykoplazmy, pałeczka krztuśca, EBV, Mycobacterium sp.), LPS bakterii Gram-ujemnych

8 Mechanizmy obrony drobnoustrojów przed układem odpornościowym (cd.) Inaktywacja przeciwciał: wytwarzanie enzymów preteolitycznych rozkładających IgA1, np..: Neisseria sp., Haemophilus sp., Streptococcus sp., Pseudomonas sp.) białko A blokujące fragment Fc IgG (gronkowiec złocisty) Inaktywacja składników dopełniacza: trawienie enzymami (Pseudomonas sp.), wytwarzanie podobnego białka (wirus krowianki), wielocukry bakterii otoczkowych i LPS mogą wiązać składnik C3b dopełniacza, białko M (Streptococcus pyogenes) ma powinowactwo do czynnika H, inhibitora C3b ZMIENNOŚĆ ANTYGENOWA wirus grypy: mutacje punktowe genu kodującego hemaglutyninę wymiana większych odcinków genomu

9 Gorączka w przebiegu zakażenia (1) Wynik prawidłowo działających mechanizmów odpornościowych i zależy od prawidłowego stanu odżywienia oraz równowagi metabolicznej organizmu. Organizmy wyczerpane, wyniszczone, w stanie katabolizmu białkowego, lub z upośledzonymi mechanizmami odpornościowymi (w anergii) nie są w stanie reagować gorączką. Jest oznaką prawidłowo działających mechanizmów odpornościowych i cennym sygnałem, że rozpoczyna się proces chorobowy, sama nie wywiera korzystnego wpływu, ani na metabolizm ustroju, ani na układ odpornościowy. Podwyższona temperatura ciała sprzyja procesom fagocytozy i hamuje proliferacje niektórych bakterii. Sprzyja procesom katabolizującym białka strukturalne i czynnościowe ustroju co upośledza odporność humoralną i komórkową wzmaga zużycie tlenu co sprzyja niedotlenieniu tkanek Podwyższona temperatura ciała sprzyja procesom fagocytozy i hamuje proliferacje niektórych bakterii, to w rezultacie brak jest jednoznacznych dowodów na korzystny jej wpływ. Gorączka sprzyja procesom katabolizującym białka strukturalne i czynnościowe ustroju co w rezultacie pośrednio upośledza odporność humoralną i komórkową, wzmaga zużycie tlenu co sprzyja niedotlenieniu tkanek.

10 Mechanizm powstawania gorączki towarzyszącej zakażeniom Pirogeny (cytokiny) wywierają wpływ na termoreceptory w przedniej nadwzrokowej części podwzgórza, co powoduje pobudzenie cykloksygenazy kwasu arachidonowego (COX). Dochodzi do wzmożonej syntezy prostaglandyn PGE. Wzmożona synteza prostaglandyn powoduje przestawienie termostatu podwzgórzowego na wyższy gorączkowy poziom. W stosunku do tego przestawionego na wyższy poziom termostatu temperatura krwi jest za chłodna, dlatego pobudzone zostają receptory w tylnej części podwzgórza (tak jak przy oziębieniu, co doprowadza do oszczędzania ciepła przez organizm dochodzi do skurczu naczyń). Nasilone uwalnianie cytokin fazy ostrej pobudza ośrodki ruchowe w korze mózgu co powoduje dreszcze i wzmaga produkcję ciepła. W efekcie powstaje gorączka. Z patomechanizmu gorączki wynika strategia jej obniżania polegająca na zahamowaniu syntezy prostaglandyn w podwzgórzu poprzez zablokowanie COX podwzgórzowego (za pomocą paracetamolu i/lub niektórych niesteroidowych leków przeciwzapalnych), co powoduje przestawienie termostatu podwzgórzowego na pierwotny niegorączkowy poziom.

11 Mechanizm powstawania gorączki towarzyszącej zakażeniom Na wysokość gorączki wpływa intensywność infekcyjnego procesu zapalnego ilość uwalnianych cytokin fazy ostrej (IL1, IL6 i TNF i produkowanych pod ich wpływem przez komórki wątroby i mózgu tzw. białek pirogennych bezpośrednio stymulujących podwzgórzową COX i podnoszących poziom prostaglandyn w podwzgórzu)!!! Pirogeny nie przechodzą przez barierę krew mózg, dlatego też pobudzają wytwarzanie prostaglandyn PGE1 i PGE2, które działają na ośrodek termoregulacji w podwzgórzu wywołując gorączkę. 1. Pirogeny pierwotne Egzogenne (zewnątrzpochodne) pochodzenia bakteryjnego: Endotoksyny błonowe bakterii Gram (-): lipid A (LPS) Produkty rozpadu bakterii Gram (+) wirusowe Grzybicze Endogenne (wewnątrzpochodne) produkty rozpadu własnych komórek produkty rozpadu tkanki nowotworowej kompleksy immunologiczne substancje powstające w reakcjach immunologicznych metabolit androgenów etiocholanolon 2. Pirogeny wtórne (endogenne) - wytwarzane przez makrofagi i monocyty interleukiny: IL-1, IL-6, IL-8, IL11 czynniki martwicy nowotworów (kachektyny) interferony: IFN-α2, IFN-y

12 Odporność swoista Czynna naturalna - przechorowanie lub przebycie zakażenia bezobjawowego sztuczna - szczepienie Bierna naturalna - matka - płód, karmienie pokarmem matki sztuczna - surowica, immunoglobuliny

13 Szczepionka - definicja Wprowadzenie do ustroju preparatu biologicznego zawierającego antygen w formie żywych, lecz osłabionych (atenuowanych) lub zabitych drobnoustrojów lub ich produktów w celu wytworzenia odporności humoralnej/komórkowej

14 Antygen Białko immunogenność - zdolność do wytwarzania przeciwko sobie swoistej odpowiedzi immunologicznej Hapten Antygen niepełnowartościowy Wielocukier immunogenność - dopiero po połączeniu z nośnikiem, np..: cząsteczka białka antygenowość - zdolność swoistego łączenia z Ig G i receptorami Li T

15 Szczepionki (cd.) Zabite pełnokomórkowe - np..: przeciwko krztuścowi, durowi brzusznemu, durowi plamistemu i innym riketsjozom Zabite zawierające oczyszczone frakcje antygenu - np..: przeciw grypie - podjednostkowa rozszczepiona przeciw HBV - antygen powierzchniowy HBs

16 Składniki szczepionek Drobnoustroje żywe atenuowane, drobnoustroje zabite, wielocukier otoczkowe, toksoid Dodatkowe Adjuwanty: głównie wodorotlenek glinu, fosforan glinu Konserwanty: tiomersal, fenol, 2-fenoxyetanol Stabilizatory: sacharoza, chlorek magnezu, żelatyna Antybiotyki: neomycyna, gentamycyna, polimyksyna B nośniki białkowe: Inne składniki Hodowla na zarodkach kurzych: szczepionki przeciwko grypie, odrze, śwince, żółtej gorączce Ludzka albumina

17 Adiuwant Szczepionki atenuowane zawierają osłabione (chemicznie) drobnoustroje Powoduje to słabszą odpowiedź immunologiczną po szczepieniu Dlatego dodaje się do szczepionek adiuwanty substancje przyspieszające i wzmacniające odpowiedź immunologiczną poprzez wpływ na prezentację antygenu limfocytom oraz produkcje cytokin i dopełniacza oraz tworzenia depot w miejscu podania szczepionki Dodanie adiuwanta poprawia immunogenność szczepionek, np..: zastosowanie lipidu A (o b silnych właściwościach aktywacji makrofagów) w szczepionkach rekombinowanych przeciwko wzw typu B spowodowało zwiększenie skuteczności u osób słano odpowiadających na standardowe preparaty. W szczepionkach polisacharydowych (p/pneumokokom, p/meningokokom) polisacharyd nie jest wystarczający do indukcji odpowiedzi T-zależnej, co powoduje, że preparaty te nie są skuteczne u dzieci poniżej drugiego roku życia, nie dają długotrwałej odpowiedzi immunologicznej. Dopiero skoniugowanie z białkowym nośnikiem, np.. toksyną błoniczą powoduje poprawę wyników.

18 Porównanie szczepionek polisacharydowych ze skoniugowanymi z białkiem nośnikowym polisacharydowe skoniugowane z białkiem nośnikowym Indukcja odpowiedzi T-zaleźnej brak jest Immunogennosc u dzieci do 2 rż brak jest Długotrwała pamięc immunologiczna brak jest Wzmocnienie odpowiedzi immunologicznej (dawka przypominająca) brak jest Wpływ na nosicielstwo brak jest

19 Szczepionki Anatoksyna (toksoid) unieczynniona toksyna np..: błonicza, tężcowa, botulinowa DNA - gen kodujący białko drobnoustroju zostaje umieszczony na plazmidzie, który zostaje podany do tkanki. Gen przedostaje się do jądra komórkowego, następuje ekspresja w komórkach gospodarza; duża immunogenność

20 Zjawisko pamięci immunologicznej Po wprowadzeniu do organizmu antygenu szczepionkowego dochodzi do rozwoju pierwotnej reakcji immunologicznej wyniku której powstaje pamięć immunologiczna. W wypadku zakażenia danym patogenem występuje wtórna reakcja immunologiczna, bardziej intensywna, szybsza, która zapobiega chorobie Zapoczątkowana jest przez komórki prezentujące antygen (APC, głównie komórki dendrytyczne) Komórki te prezentują antygen szczepionkowy limfocytom, co prowadzi do aktywacji, proliferacji i różnicowania Jeżeli Limfocyty pierwszy kontakt różnych z typów danym współdziałają drobnoustrojem ze sobą, może w prowadzić wyniku czego do zachorowania, komórki B przekształcają mimo rozwoju się odpowiedzi w plazmocyty immunologicznej, produkujące to ponowny przeciwciała kontakt (odpowiedź z tym samym humoralna) drobnoustroje, nawet po wielu latach, prowadzi Jednocześnie do przyspieszonej, dochodzi gwałtownej do wytworzenia i efektywniejszej komórek pamięci odpowiedzi Li T i Li niszczącej B (odpowiedź wnikające komórkowa) drobnoustroje, często chroni przed zachorowaniem Podczas pierwszego kontaktu liczebność klonu limfocytów odpowiadających na dany antygen jest niewielka, ale w trakcie pierwotnej odpowiedzi ulegają proliferacji i w zwiększonej liczbie mogą dotrwać do ponownego kontaktu.

21 Ochronny poziom przeciwciał!!! Poziom przeciwciał utrzymujący się kilka lat (5-8 lat? 10-12?? Dłużej? Czy badać?) Ochrona przed zachorowaniem spowodowanym przez drobnoustroje o identycznej budowie antygenowej jak szczep szczepionkowy (??) Łagodniejszy przebieg, gdy dojdzie do zakażenia Zapobieganie najcięższym postaciom: zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, posocznica Zapobieganie powikłaniom u osób z grup ryzyka, np.: starszy wiek, osoby z innymi chorobami współwystępującymi, itp.

22 Szczepionki żywe atenuowane Atenuacja jedna dawka, bez adiuwantu, Odpowiedź - IgG, Ig A, komórkowa, Powodują łagodną infekcję, stymulują komórki T i B Np.: BCG, OPV, szczepionka przeciwko odrze różyczce, śwince, żółtej febrze Zabite Inaktywacja iniekcja kilka dawek zwykle wymagany adiuwant odpowiedź - głównie Ig G Stymulują komórki B i T, wymagają kilku iniekcji Np..: szczepionka przeciwkrztuścowi, przeciw H. influenzae typ B, IPV, WZW typu B, wściekliźnie

23 Raport AAP potwierdza bezpieczeństwo szczepień Zgodnie z tym programem szczepionych jest około 90% amerykańskich dzieci przed osiągnięciem wieku przedszkolnego. Jednak niektórzy rodzice decydują się na wykonanie zalecanych szczepień w dłuższych odstępach czasowych, ponieważ obawiają się, że dzieci w ciągu pierwszych 2 lat życia otrzymują zbyt dużą liczbę szczepionek. Niewielki odsetek rodziców nie wyraża zgody na żadne szczepienia. Na podstawie analizy dostępnych wiarygodnych danych stwierdzono, że realizacja programu szczepień wiąże się z mniejszą zapadalnością na choroby, którym można zapobiegać poprzez szczepienia, mniejszą liczbą zgonów i mniejszymi wskaźnikami hospitalizacji. Szczepienia należą do najskuteczniejszych i najbezpieczniejszych metod zapobiegania ciężkim chorobom i zgonom. W raporcie zwrócono również uwagę na konieczność rzetelnego informowania rodziców o korzyściach szczepień dzieci oraz ryzyku związanym z rezygnacją z takiej profilaktyki.

24 Szczepionki przeciw odrze, różyczce, śwince Monowalentne - żywe atenuowane przeciw odrze - monowalentna szczepionka zawierająca wirus odry. Wirus jest żywy, atenuowany, szczep Schwarz. przeciw różyczce - monowalentna szczepionka zawierająca żywe, osłabione wirusy różyczki (szczep Wistar RA 27/3) przeciw śwince monowalentna szczepionka zawierająca żywe, atenuowane wirusy (szczep Jeryl Lynn) poliwalentna: MMR (measles, mumps, rubella) - przeciwko odrze+różyczce+śwince wirus odry (szczep Enders Edmonton) wirus świnki (szczep Jeryl Lynn) wirus różyczki (szczep Wistar RA 27/3)

25 Epidemia odry w Holandii Chorują głównie osoby nieszczepione przeciwko odrze Zwiększona zachorowalność na odrę w Holandii jest kolejnym przykładem, że zaszczepienie zbyt małego odsetka populacji (<90%) skutkuje pojawieniem się ognisk epidemicznych Brak odporności zbiorowiskowej stwarza szczególne zagrożenie dla nieuodpornionych osób z grupy ryzyka ciężkiego przebiegu odry, u których istnieją przeciwwskazania do szczepienia MMR.

26 Szczepionka DTP (Di-Te-Per) Pełnokomórkowa: zawiera toksoid błoniczy, toksoid tężcowy, zabite pałeczki krztuśca Acelularna: zawiera toksoid błoniczy, toksoid tężcowy komponenta przeciwkrztuścowa : toksoid, włókienkowa hemaglutynina, pertaktyna, krztuścowe aglutynogeny

27 Cocooning: a concept to protect young children from infectious diseases. Grizas AP, Camenga D, Vázquez M. Current Opinion in Pediatrics, 2012; 24: Kokonowa strategia szczepień sposób na ochronę najmłodszych dzieci przed chorobami zakaźnymi (1) Strategia kokonowa służy przerwaniu transmisji zakażenia przez stworzenie wokół osoby podatnej na zachorowanie bariery ochronnej w postaci otoczenia złożonego z osób czynnie uodpornionych. Przerwanie transmisji jest szczególnie ważne, gdy istnieją przeciwwskazania do szczepienia pacjenta zagrożonego zachorowaniem (z racji wieku noworodki, młode niemowlęta lub stanu zdrowia). Oceniając efektywność (skuteczność rzeczywistą) szczepień, coraz większe znaczenie przypisuje się przerwaniu transmisji i ochronie populacyjnej, a mniejsze indywidualnemu uodpornieniu. Dzięki powszechnym szczepieniom niemowląt przeciwko pneumokokom szczepionkami skoniugowanymi uzyskano istotne zmniejszenie zapadalności na zakażenia pneumokokowe w całej populacji. Wynika to ze zmniejszenia odsetka nosicielstwa i przerwania transmisji, a w mniejszym stopniu z indywidualnego uodpornienia. Populacyjna skuteczność szczepień zależy od dużego odsetka zaszczepionych. Dobry przykład stanowi odra, bardzo zaraźliwa choroba, która jest skutecznie kontrolowana w Polsce, a w krajach, w których odsetek zaszczepionych się zmniejszył (np. w Niemczech, Wielkiej Brytanii), obserwuje się nawrót zachorowań. Ochronę populacyjną (odporność zbiorowiskową) poprzez przerwanie transmisji wykazano dla szczepień przeciwko rotawirusom i ludzkiemu wirusowi brodawczaka (HPV) w Australii oraz szczepień przeciwko Haemophilus influenzae typu b i meningokokom grupy C w Wielkiej Brytanii.

28 Cocooning: a concept to protect young children from infectious diseases. Grizas AP, Camenga D, Vázquez M. Current Opinion in Pediatrics, 2012; 24: Kokonowa strategia szczepień sposób na ochronę najmłodszych dzieci przed chorobami zakaźnymi (5) Eliminacja krztuśca jest bardzo trudna z wielu powodów. Najlepszy sposób kontroli krztuśca to powszechne szczepienia niemowląt, młodzieży i dorosłych oraz realizacja strategii kokonowej. Realizacja kompleksowych działań jest mało prawdopodobna w najbliższym czasie, choćby ze względów ekonomicznych i logistycznych. Skuteczność strategii kokonowej zależy od wielu czynników może być zmniejszona na przykład w przypadku zaszczepienia zbyt małego odsetka niemowląt lub niezaszczepienia wszystkich domowników. Skoncentrowanie się wyłącznie na szczepieniach po porodzie lub kobiet ciężarnych też nie rozwiąże problemu krztuśca. Najlepszym rozwiązaniem wydaje się połączenie różnych możliwych do zrealizowania strategii. Co zatem można zrobić już teraz? Dbać o terminowe szczepienia niemowląt od 6. tygodnia życia (ochrona pojawia się po drugiej dawce) i nie odwlekać szczepień bez ważnej przyczyny. Zachęcać młode matki do wykonania szczepień przeciwko krztuścowi i grypie zaraz po porodzie lub jeszcze pod koniec ciąży. Szczepienia przeciwko krztuścowi pracowników oddziałów noworodkowych i dziecięcych oraz propagować szczepienia przeciwko grypie wśród pracowników ochrony zdrowia.

29 Przeciw Haemophilus influenzae typ B (Hib) Oczyszczony antygen otoczkowy połączony z nośnikiem białkowym np..: toksoidem błoniczym, tężcowym (szczepionka skoniugowana) Przeciw Neisseria meningitidis N. meningitidis - znanych jest 13 serotypów w Polsce dominuje serotyp B (ok.. 65% przypadków)m serotyp C (ok.. 30% przypadków) Szczepionka skoniugowana zawiera oczyszczony polisacharyd otoczkowy + białko np.. toksyna tężcowa szczepionki dostępne w Polsce i na świecie zawierają następujące grupy serologiczne: A+C A+C+W-135+Y B nowa szczepionka

30 Szczepionka przeciwko meningokom grupy B Zarejestrowana 14 stycznia 2013 r. w Unii Europejskiej Zawiera 4 rekombinowane antygeny białkowe: NadA, fhbp, NHBA, PorA P1.4. szczepionka rekombinowana: antygeny produkowane przez inną bakterię, której wprowadzono gen (FNA) umożliwiający produkcję tych składników Można stosować u dzieci po ukończeniu 2 m.ż. Dla dzieci, młodzieży i dorosłym Brak dotychczas danych co do bezpieczeństwa i skuteczności u osób >50 rż W badaniach klinicznych nie oceniono skuteczności w zapobieganiu zachorowaniom na inwazyjną chorobę meningokokową, tylko analizowano immunogenność, oznaczają stężenie przeciwciał przeciwko 4 antygenom zawartym w szczepionce U niemowląt i dzieci do 2 rż najczęściej obserwowaną reakcją niepożądaną była tkliwość i rumień w miejscu wstrzyknięcia z objawów ogólnoustrojowych gorączka i rozdrażnienie. Szczepionkę oceniono w dwóch badaniach W pierwszym wzięło udział 2627 dzieci, które w chwili rozpoczęcia badania miały 2 miesiące. Porównano skutki podawania 3 dawek szczepionki w ostępach dwumiesięcznym wraz z innymi rutynowymi szczepieniami niemowląt ze skutkami podania wyłącznie szczepień rutynowych W drugim badaniu wzięło udział1631 nastolatków w wieku lat, skutki podania jednej, dwóch, trzech dawek szczepionki podawanej w odstępach co najmniej miesięcznym porównano ze skutkami podania placebo (leczenia pozorowanego) Przeprowadzono też mniejsze badania z udziałem dorosłym W badaniach oceniono zdolność szczepionki do pobudzenia odpowiedzi układu immunologicznego przeciwko N. meningitidis typu B, poprzez ilościową ocenę produkcji przeciwciał ochronnych, które były w stanie zabijać komórki bakterii

31 Zapobiegają zapaleniu Szczepionki opon mózgowych przeciwko i innym chorobom pneumokokom wywoływanym przez S.pneumoniae. 1) Wielocukier otoczkowy każdego z wymienionych 23 serotypów Streptococcus pneumoniae: 1, 2, 3, 4, 5, 6B, 7F, 8, 9N, 9V, 10A, 11A, 12F, 14, 15B, 17F, 18C, 19F, 19A, 20, 22F, 23F, 33F. 2) Skoniugowana (białko nośnikowe - toksoid błoniczy) 7 walentna (serotypy 4, 6B, 9V, 14, 18C, 19F i 23) 3) Skoniugowana (białko nosnikowe - białko D H. influenzae, szczepy bezotoczkowe, toksoid tężcowy, toksoid błoniczy) - 10 walentna (serotypy: 1, 5, 7F, 4, 6B, 9V, 14, 18C, 19F i 23) 4) Skoniugowana (białko nośnikowe toksoid błoniczy) 13 walentna (serotypy: 1, 3, 4, 5, 6A, 6B, 7F, 9V, 14, 18C, 19A, 19F, 23F). Zjadliwość pneumokoków Otoczka wielocukrowa hamuje klasyczną drogę aktywacji komplementu Łatwość kolonizacji (adhezyny, proteaza IgA) Otoczka zabezpiecza przed fagocytozą Toksycznie działająca pneumolizyna

32 Szczepionka przeciwko rotawirusom Chroni niemowlęta i małe dzieci przed zapaleniem żołądka i jelit (biegunką i wymiotami) wywołanym zakażeniem rotawirusem. Substancje czynne zawarte w szczepionce to 5 szczepów reasortantów ludzko-bydlęcych rotawirusa: G1 2,2 X 10 6 Jedn. Infekc. G2 2,8 X 10 6 Jedn. Infekc. G3 2,2 X 10 6 Jedn. Infekc. G4 2,0 X 10 6 Jedn. Infekc. P1[8] 2,3 X 10 6 Jedn. Infekc.

33 Szczepienie niemowląt przeciwko rotawirusom chroni również starsze dzieci i osoby dorosłe. JAMA 2013, 310, Po wprowadzeniu szczepień przeciwko RV zmniejszyły się wskaźniki hospitalizacji dzieci w wieku 0-4 lata, 5-14 oraz dorosłych Wg autorów zaobserwowane zmiany trendów hospitalizacji sugerują wytworzenie odporności zbiorowiskowej wskaźników hospitalizacji z powodu ostrej biegunki o nieznanej etiologii Wniosek: Zmniejszenie częstości hospitalizacji z powodu biegunki RV Widoczny efekt odporności zbiorowiskowej MJA ,

34 Szczepionka przeciwko chorobom wywoływanym przez HPV 1) Szczepionka ma celu zabezpieczenie przed chorobami wywoływanymi przez wirusy brodawczaka ludzkiego (HPV) typu 6, 11, 16 i 18 Substancja czynna: nie posiadające zdolności zakażania, wysoko oczyszczone białko dla każdego z typów (6, 11, 16 i 18) wirusa brodawczaka ludzkiego. Białko L1 wirusa brodawczaka ludzkiego1 typu 6 Białko L1 wirusa brodawczaka ludzkiego1 typu 11 Białko L1 wirusa brodawczaka ludzkiego1 typu 16 Białko L1 wirusa brodawczaka ludzkiego1 typu 18 wirus brodawczaka ludzkiego (ang. Human Papillomavirus) = HPV + białko L1 w postaci wirusopodobnych cząsteczek wytwarzanych w komórkach drożdży (Saccharomyces cerevisiae CANADE 3C-5 (Szczep 1895)) w technologii rekombinowanego DNA. adsorbowane na adiuwancie amorficznego siarczanu wodorofosforanu glinu 2) białka L1 dla dwóch typów wirusa brodawczaka ludzkiego (HPV, typy 16 i 18) przeznaczona do profilaktyki śródnabłonkowej neoplazji szyjki macicy wysokiego stopnia (CIN nieprawidłowy przedrakowy rozrost komórek stopnia 2 i 3) oraz raka szyjki macicy związanych przyczynowo z wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV) typu 16 i 18.

35 W okresie realizacji szczepień przeciwko HPV istotnie zmniejszyła się częstość hospitalizacji z powodu brodawek narządów płciowych u młodych kobiet. Ali H. i wsp, BMC Infect. Dis., 2013; 13: 140 U kobiet w wieku lat roczna liczba hospitalizacji w latach nie zmieniała się istotnie, natomiast w okresie realizacji programu szczepień zaobserwowano zmniejszenie liczby hospitalizacji o 85,3% oraz istotne zmniejszenie wskaźnika hospitalizacji U kobiet w wieku lat liczba hospitalizacji umiarkowanie zmniejszyła się zarówno przed realizacją, jak i w trakcie realizacji programu (24,3 vs 33%), był silniej zaznaczony już po wprowadzeniu programu. W grupie wiekowej lat nie stwierdzono istotnych zmian w liczbie i wskaźniku hospitalizacji Umiarkowane zmiany w trendach hospitalizacji zaobserwowano również u mężczyzn w wieku <35 lat. W grupie wiekowej lat liczba hospitalizacji z powodu brodawek prącia jeszcze przed wprowadzeniem programu zwiększyła się o 200%, a w grupie lat nie stwierdzano istotnych zmian. Natomiast w trakcie realizacji szczepień wartości te zmniejszyły się odpowiednio o 70,6 i 59% Wniosek - znamienne zmniejszenie wskaźników hospitalizacji z powodu brodawek płciowych u kobiet w wieku lat może wynikać z wprowadzenia programu szczepień przeciwko HPV. Mniejsza liczba hospitalizacji u mężczyzn w okresie realizacji programu sugeruje wytworzenie odporności zbiorowiskowej.

36 Podanie surowicy lub frakcji immunoglobulin - wprowadzenie do organizmu gotowych przeciwciał stosuje się u osób już zakażonych, u których trzeba uzyskać odporność w bardzo krótkim czasie lub u takich, u których układ immunologiczny nie jest wstanie wytworzyć przeciwciał Profilaktyka odry: u dzieci nie szczepionych, między 6 a 13 miesiącem życia eksponowanych (dom, szpital) na zakażenie wirusem odry U dzieci z przeciwwskazaniem do szczepienie U dzieci eksponowanych na zakażenie wirusem odry, z chorobą nowotworową lub poddanych leczeniu immunosupresyjnemu U dorosłych wrażliwych na zakażenie, eksponowanych na infekcje wirusem odry Podany jak najwcześniej, nie później niż do 6 dnia od daty styczności Uodpornienie bierne Profilaktyka wzw A U dzieci i młodzieży w wieku do 14 lat na terenach objętych epidemią (podać jak najwcześniej) U osób z agammaglobulinemią ze styczności z chorym Profilaktyka różyczki U kobiet wrażliwych w pierwszym trymestrze ciąży w celu prawdopodobnej ochrony płodu przed wadami wrodzonymi U osób z niedoborami odpornościowymi celem złagodzenia choroby, np..: Wzw typu B, tężec, ospa wietrzna

37

38 Kalendarz szczepień 2014 wśród szczepień obowiązkowych: - wprowadzenia w grupie dzieci urodzonych przed ukończeniem 37 tygodnia ciąży lub z masą urodzeniową ciała poniżej 2500 g szczepień przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi szczepionką bezkomórkową DTPa, - wprowadzenia szczepionki bezkomórkowej DTaP w m. ż. dzieciom, które w pierwszym roku życia zamiast szczepionki pełnokomórkowej DTwP otrzymały szczepionkę bezkomórkową DTaP wśród szczepień zalecanych: - dzieciom w 14-tym roku życia oraz osobom zatrudnionym na oddziałach neonatologicznych i pediatrycznych zalecane jest szczepienie przypominające przeciw krztuścowi (tzw. szczepionką dtap) - osobom w wieku 50 lat i starszym zalecane jest szczepienie skoniugowaną 13-walentną szczepionką przeciw pneumokokom (PCV-13)

39 Szczepionka przeciwko Inwazyjnym Zakażeniom Neisseria meningitidis zalecana w Polsce od 2014 r. 1. Szczepionka skoniugowana monowalentna przeciwko serogrupie C od ukończenia 2 miesiąca życia. 2. Szczepionka (rdna), monowalentna złożona, adsorbowana, przeciwko serogrupie B od ukończenia 2 miesiąca życia 3. Szczepionka skoniugowana, czterowalentna przeciwko serogrupom A,C,W-135, Y od 12 lub 24 miesiąca życia. 4. Szczepionka skoniugowana monowalentna i czterowalentna zalecana dzieciom w wieku od 2 miesiąca życia z grup ryzyka zaburzeń odporności wymienionych w części I. A. oraz szczególnie narażonym na zachorowanie nastolatkom i osobom powyżej 65 roku życia. 5. Szczepionka nieskoniugowana (polisacharydowa), przeciwko serogrupom A, C dzieciom powyżej 2 lat i dorosłym

40 Szczepienia w Unii Europejskiej każde z państw członkowskich powołało odrębne grupy lub instytucje doradcze do spraw szczepień ochronnych Gremia te opracowują dla własnych rządów zalecenia, których zakres i sposób realizacji zależą od organizacji ochrony zdrowia, systemu administracji wewnętrznej i poziomu zamożności państwa. Zakres zaleceń dotyczących szczepień ochronnych uzależniony jest także od nakładów finansowych przeznaczanych na ten cel w budżetach centralnych lub regionalnych, a także od przyjętego w danym państwie sposobu refinansowania kosztów zrealizowanych świadczeń lub współfinansowania tych wydatków przez firmy ubezpieczeniowe. Sposób rekomendowania szczepionek w poszczególnych krajach także się różni. Np.. Szwedzki Komitet Doradczy zaleca jedynie rodzaj szczepionki, a wybór konkretnego preparatu handlowego pozostawia w gestii lekarzy. Większość krajów UE prowadzi scentralizowaną politykę w zakresie szczepień ochronnych opartą na systemie publicznej opieki zdrowotnej, finansowanej ze środków rządowych. UE nie wypracowała dotąd wspólnej polityki w zakresie szczepień ochronnych. Opracowano i wdrożono natomiast ujednolicony proces rejestracji szczepionek, zgodnie z którym dopuszczenie danego produktu do stosowania na obszarze jednego z krajów UE zwalnia producenta tej szczepionki z obowiązku przeprowadzania badań przedrejestracyjnych w pozostałych krajach Wspólnoty. Sposób rekomendowania szczepionek w poszczególnych krajach także się różni. Np.. Szwedzki Komitet Doradczy zaleca jedynie rodzaj szczepionki, a wybór konkretnego preparatu handlowego pozostawia w gestii lekarzy. Większość krajów UE prowadzi scentralizowaną politykę w zakresie szczepień ochronnych opartą na systemie publicznej opieki zdrowotnej, finansowanej ze środków rządowych. UE nie wypracowała dotąd wspólnej polityki w zakresie szczepień ochronnych. Opracowano i wdrożono natomiast ujednolicony proces rejestracji szczepionek, zgodnie z którym dopuszczenie danego produktu do stosowania na obszarze jednego z krajów UE zwalnia producenta tej szczepionki z obowiązku przeprowadzania badań przedrejestracyjnych w pozostałych krajach Wspólnoty.