Maurice Müller Martin Allgower Hans Willenegger Robert Schneider

HTML
DOWNLOAD

Wielkość: px

Rozpocząć pokaz od strony:

Download "Maurice Müller Martin Allgower Hans Willenegger Robert Schneider"

Aniela Cieślik
6 lat temu
Przeglądów:

1 Physiotherapy & Medicine Materiał (implanty), słaby mechanicznie i często podatny na korozję. Środowisko, przeprowadzanych operacji nie spełniało warunków bezpieczeństwa. Słaba i problematyczna aseptyka. Technika zespalania nie spełniała podstawowych zasad biomechaniki. Każdy sposób zespalania wymagał dodatkowo unieruchomienia zewnętrznego w opatrunku gipsowym. Destabilizacja zespolenia z zaburzeniami zrostu kostnego. Zaniki mięśniowe Atrofia chrząstki stawowej Przykurcze stawów Zaburzenia trofiki z bólami kauzalgicznymi Zakrzepica żył głębokich Zaburzenia funkcji kończyny. Maurice Müller Martin Allgower Hans Willenegger Robert Schneider 1

2 Zbudowanie naukowych podstaw stabilnej osteosyntezy złamań. Opracowanie biomechanicznych zasad stabilizacji. Rozwój wysokiej jakości implantów. Rozwój narzędzi nowej konstrukcji. Atraumatyczna technika operacyjnego nastawienia złamania. Stabilne mechaniczne zespolenie odłamów Natychmiastowe podjęcie ruchu uszkodzonej kończyny. Dalsze prowadzenie leczenia bez unieruchomienia zewnętrznego. Podstawę dla osiągnięcia wczesnego, bezbolesnego uruchomienia uszkodzonej kończyny. Warunki dla niepowikłanego zrostu kostnego. Poprawy jakości implantów oraz Wartości unaczynienia podczas chirurgicznego nastawienia i zespolenia odłamów. Technika pośredniego nastawienia odłamów oszczędzająca unaczynienie Ligamentotaksja (ligamentotaxis) = wykorzystanie przyczepów tkanek miękkich do kości umożliwiająca spontaniczne ustawiane kości na wyciągu. Znaczne zmniejszenie urazu chirurgicznego pozwalające utrzymać przy życiu odłamy kostne. 2

3 Wykorzystanie techniki zamkniętego gwoździowania, przez pośrednie nastawienie odłamów. Możliwość bezbolesnego uruchomienia kończyny, przez samo szynowanie złamania. Oszczędzanie ukrwienia odłamów, prowadzi do szybkiego zrostu, nawet mimo znacznie przemieszczonych w złamaniach wieloodłamowych odłamów pośrednich Ta sama technika i zasady, jak w zespoleniach ryglowanymi gwoździami śródszpikowymi. Uzasadniona jest jedynie w złamaniach wieloodłamowych. Wymagają bezwzględnego anatomicznego nastawienia odłamów. Osiowej korekcji kończyny. Uzupełnienia przeszczepami kostnymi ubytków w nasadzie i przynasadzie. Całkowicie stabilnego zespolenia wewnętrznego. Podjęcia wczesnego ruchu. Low Contact Dynamic Compression Plate Ryglowana wewnętrzna fiksacja (locked internal fixation): -PC. Fix -LISS Minimal Internal Plate Osteosynthesis Techniki endoskopowe Komputerowe wspomaganie w chirurgii CAOS Zdolności do uratowania życia. Zdolności do zachowania kończyny. Zdolności do zachowania funkcji. 3

4 Zespół ARDS (Acute Respiratory Distress Syndrome). Uogólnione zakażenie. Zatorowość - zator płuc. Niewydolność wielonarządowa. odległe wyniki kliniczne leczonych chorych (MOC) wykazały, że wczesna, aktywna, chirurgiczna stabilizacja złamań kości długich, znacząco poprawia wyniki leczenia. Badał grupę 80 chorych z dwoma istotnymi złamaniami, w której w skala ISS> 50 Operacyjna stabil. złamań <24h > 24h Śmiertelność 10% 55% ARDS 20% 82% Czas wentylacji 6 dni 26 dni mechanicznej Operacyjne, otwarte nastawienie i zespolenie złamania Leczenie na wyciągu 1/22 zgon 4,5% 14/49 zgonów 28% Leczenie operacyjne Wczesne Późne Wiek ISS ARDS 6/83 19/49 Śmiertelność 2/83 6/49 Pobyt w OIOM 4,9 dnia 11,1 dnia Zakażenia uogólnione 4/83 12/49 4

5 utrzymanieżycia utrzymanie kończyn zapobieganie infekcji zachowanie funkcji Harold Tscherne "Złamania z obrażeniami tkanek miękkich" 93 chorych ze złamaniami otwartymi 36 zgonów 39% 28 amputacji 30% Wyniki leczenia złamań otwartych -śmiertelność 38,5% Uratowanieżycia Zachowanie kończyny Ochrona przed zakażeniem Zachowanie funkcji uszkodzonej kończyny. 5

6 Opracowanie prawidłowej klasyfikacji. Profilaktyka antybiotykowa. Zaopatrzenie chirurgiczne rany (debridment). Pozostawienie rany na otwarto. Wprowadzenie stabilnego zespolenia złamań to największe osiągnięcie w leczeniu otwartych złamań. Stabilna osteosynteza znacząco wpłynęła na obniżenie zakażeń rany oraz Sprawiła, że zachowanie funkcji kończyny stało się możliwe. 705 złamań piszczeli 144 złamania otwarte 22 zakażone Odsetek zakażeń 15,3% A.E. Nicoll 1964 JBJS 60% - zrost opóźniony, lub brak zrostu kostnego 70% - przewlekły przykurcz pourazowy stawów Przykurcz pourazowy stawów wystąpił 3 razy częściej, gdy ranę można było zaliczyć, jako poważną, lub umiarkowanie poważną. Częstość występowania zrostu opóźnionego, lub braku zrostu w II i III stopniu złamań otwartych, w których nie wystąpiła infekcja, wynosiła 34%. Powstanie po zabiegu stabilnej koperty z tkanek miękkich ponad kością. Zamknięcie rany. Zapobieżenie rozwoju infekcji rany. Odtworzenie kształtu złamanej kości. Możliwość wczesnego uruchomienia kończyny. Szybki powrót funkcji kończyny. 6

7 Możliwy wczesny ruch. Znaczna poprawa wyników leczenia. Odległe wyniki ściśle związane z uszkodzeniami tkanek miękkich. Leczenie nieoperacyjne złamań stawowych dużych stawów, może być współcześnie utożsamiane z błędem sztuki lekarskiej. Czy zasady leczenia tą metodą chorych z izolowanymi złamaniami kości długich są takie same? Kość promieniowa i łokciowa są zespołem motorycznym i powinny pod względem biomechanicznym być traktowane jak złamania stawowe. Dla powrotu sprawności, wymagają nastawienia anatomicznego odłamów i stabilnego ich zespolenia, które pozwoli na wczesne uruchomienie. Metody nieoperacyjne leczenia na wyciągu, często zawodzą przy korekcji zniekształcenia. Socjoekonomiczne przesłanki dla chorych i systemu opieki zdrowotnej, związane ze zbyt długą hospitalizacją wywołującą niszczące skutki ekonomiczne. Złamania, których nie można nastawić, lub pozostają źle nastawione. Złamania ze skróceniem. Złamania kości piszczelowej z nienaruszoną kością strzałkową. Złamania w miejscu przejścia trzonu piszczeli w przynasadę. Złamania stawowe i otwarte. 7

8 Cechy morfologiczne złamania i obrażenia sąsiadujących tkanek miękkich. Cechy konstytucjonalne samego chorego. Cechy zespołu mającego podjąć leczenie. Wiek. Wywiad w kierunku innych schorzeń. Aktywność fizyczna. Zawód. Oczekiwania na funkcjonowanie w przyszłości. Obecność innych obrażeń w tej samej kończynie, lub w innych obszarach ciała chorego. Sam zespół Środowisko w którym działa Sprzęt Chirurg i jego umiejętności Leczenie nieoperacyjne, nawet to złe, jest znacznie lepsze, niż złe leczenie chirurgiczne. 8

9 Chirurg musi dokonać oceny, która dotyczy chorego i jego obrażeń, jego własnej wydolności oraz warunków, wyszkolenia i wydolności leczącego zespołu i wtedy i tylko wtedy, może podjąć decyzję, czy ryzyko operacji jest usprawiedliwione. 9

Podobne dokumenty

Spis treści. Ogólne zasady osteosyntezy. 1 Podstawy zespoleń kostnych. Słowo wstępne... VII J. SCHATZKER... 3

Spis treści. Ogólne zasady osteosyntezy. 1 Podstawy zespoleń kostnych. Słowo wstępne... VII J. SCHATZKER... 3 IX Słowo wstępne........................................................................ VII Część I Ogólne zasady osteosyntezy 1 Podstawy zespoleń kostnych J. SCHATZKER....................................................................