PROGRAM NAUCZANIA DLA ZAWODU TECHNIK TECHNOLOGII CERAMICZNEJ O STRUKTURZE PRZEDMIOTOWEJ

Transkrypt

1 ROGRAM NAUZANIA DLA ZAWODU TEHNIK TEHNOLOGII ERAMIZNEJ O STRUKTURZE RZEDMIOTOWEJ wersja przed recenzją (wersja robocza) z dn Warszawa 2012 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego.

2 SIS TREŚI Szkoła zawodowa szkołą pozytywnego wyboru 1. TY ROGRAMU: przedmiotowy RODZAJ ROGRAMU: liniowy AUTORZY, REENZENI I KONSULTANI ROGRAMU NAUZANIA: ODSTAWY RAWNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO ELE OGÓLNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO RZEDMIOTY ROZSZERZONE W TEHNIKUM KORELAJA ROGRAMU NAUZANIA DLA ZAWODU TEHNIK TEHNOLOGII ERAMIZNEJ Z ODSTAWĄ ROGRAMOWĄ KSZTAŁENIA OGÓLNEGO INFORMAJA O ZAWODZIE TEHNIK TEHNOLOGII ERAMIZNEJ UZASADNIENIE OTRZEBY KSZTAŁENIA W ZAWODZIE TEHNIK TEHNOLOGII ERAMIZNEJ OWIĄZANIA ZAWODU TEHNIK TEHNOLOGII ERAMIZNEJ Z INNYMI ZAWODAMI ELE SZZEGÓŁOWE KSZTAŁENIA W ZAWODZIE TEHNIK TEHNOLOGII ERAMIZNEJ LAN NAUZANIA DLA ZAWODU TEHNIK TEHNOLOGII ERAMIZNEJ ROGRAMY NAUZANIA DLA OSZZEGÓLNYH RZEDMIOTÓW Surowce i masy ceramiczne rocesy technologiczne w przemyśle ceramicznym Organizacja w produkcji wyrobów ceramicznych Język obcy zawodowy w branży ceramicznej Działalność gospodarcza w ceramice Eksploatacja maszyn i urządzeń do przygotowania surowców i mas formierskich Eksploatacja maszyn i urządzeń do formowania, suszenia i wypalania półfabrykatów ceramicznych lanowanie i kontrola procesów technologicznych w ceramice raktyka zawodowa ZAŁĄZNIKI rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 1

3 TY SZKOŁY: technikum Szkoła zawodowa szkołą pozytywnego wyboru 1. TY ROGRAMU: przedmiotowy 2. RODZAJ ROGRAMU: liniowy 3. AUTORZY, REENZENI I KONSULTANI ROGRAMU NAUZANIA: Autorzy: mgr inż. Jolanta Gajda, mgr inż. Halina ęczkowska, mgr inż. Marek Olsza Recenzenci: Konsultanci: mgr inż. Wojciech ilc 4. ODSTAWY RAWNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO rogram nauczania dla zawodu technik technologii ceramicznej opracowany jest zgodnie z poniższymi aktami prawnymi: Ustawa z dnia 7 września 1991 o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz z późn. zm.) Rozporządzenie MEN z dnia 23 grudnia 2011r. w sprawie klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego (Dz. U. z 2012r. poz. 7) Rozporządzenie MEN z dnia 7 lutego 2012r. w sprawie podstawy programowej kształcenia w zawodach (Dz. U. poz. 184) Rozporządzenie MEN z dnia 7 lutego 2012r. w sprawie ramowych planów nauczania w szkołach publicznych (Dz. U. poz. 204) Rozporządzenie MEN z dnia 30 kwietnia 2007r. w sprawie warunków i sposobów oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów w szkołach publicznych (Dz. U. Nr 83, poz. 562 z późn. zm.) Rozporządzenie MEN z dnia 17 listopada 2010 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz.U. Nr 228, poz. 1487) Rozporządzenie MENiS z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach (Dz. U. z 2003r. Nr 6, poz. 69 z późn. zm.) Rozporządzenie MEN z dnia 8 czerwca 2009 r. w sprawie dopuszczania do użytku w szkole programów wychowania przedszkolnego i programów nauczania oraz dopuszczania do użytku szkolnego podręczników. (Dz. U. z 2009r. nr 89 poz.730 z późn. zm.) rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 2

4 5. ELE OGÓLNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO Szkoła zawodowa szkołą pozytywnego wyboru elem kształcenia zawodowego jest przygotowanie uczących się do życia w warunkach współczesnego świata, wykonywania pracy zawodowej i aktywnego funkcjonowania na zmieniającym się rynku pracy. Zadania szkoły i innych podmiotów prowadzących kształcenie zawodowe oraz sposób ich realizacji są uwarunkowane zmianami zachodzącymi w otoczeniu gospodarczo-społecznym, na które wpływają w szczególności: idea gospodarki opartej na wiedzy, globalizacja procesów gospodarczych i społecznych, rosnący udział handlu międzynarodowego, mobilność geograficzna i zawodowa, nowe techniki i technologie, a także wzrost oczekiwań pracodawców w zakresie poziomu wiedzy i umiejętności pracowników. W procesie kształcenia zawodowego ważne jest integrowanie i korelowanie kształcenia ogólnego i zawodowego, w tym doskonalenie kompetencji kluczowych nabytych w procesie kształcenia ogólnego, z uwzględnieniem niższych etapów edukacyjnych. Odpowiedni poziom wiedzy ogólnej powiązanej z wiedzą zawodową przyczyni się do podniesienia poziomu umiejętności zawodowych absolwentów szkół kształcących w zawodach, a tym samym zapewni im możliwość sprostania wyzwaniom zmieniającego się rynku pracy. W procesie kształcenia zawodowego są podejmowane działania wspomagające rozwój każdego uczącego się, stosownie do jego potrzeb i możliwości, ze szczególnym uwzględnieniem indywidualnych ścieżek edukacji i kariery, możliwości podnoszenia poziomu wykształcenia i kwalifikacji zawodowych oraz zapobiegania przedwczesnemu kończeniu nauki. Elastycznemu reagowaniu systemu kształcenia zawodowego na potrzeby rynku pracy, jego otwartości na uczenie się przez całe życie oraz mobilności edukacyjnej i zawodowej absolwentów ma służyć wyodrębnienie kwalifikacji w ramach poszczególnych zawodów wpisanych do klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego. 6. RZEDMIOTY ROZSZERZONE W TEHNIKUM W programie nauczania dla zawodu technik technologii ceramicznej uwzględniono przedmioty ogólnokształcące: matematykę i fizykę, których nauka odbywać się będzie na poziomie rozszerzonym. 7. KORELAJA ROGRAMU NAUZANIA DLA ZAWODU TEHNIK TEHNOLOGII ERAMIZNEJ Z ODSTAWĄ ROGRAMOWĄ KSZTAŁENIA OGÓLNEGO rogram nauczania dla zawodu technik technologii ceramicznej uwzględnia aktualny stan wiedzy o zawodzie ze szczególnym zwróceniem uwagi na nowe technologie i najnowsze koncepcje nauczania. rogram uwzględnia także zapisy zadań ogólnych szkoły i umiejętności ponadprzedmiotowych zdobywanych w trakcie kształcenia w szkole ponadgimnazjalnej umieszczonych w podstawach programowych kształcenia ogólnego, w tym: umiejętność rozumienia, wykorzystania i refleksyjnego przetworzenia tekstów, prowadząca do osiągnięcia własnych celów, rozwoju osobowego oraz aktywnego uczestnictwa w życiu społeczeństwa; umiejętność wykorzystania narzędzi matematyki w życiu codziennym oraz formułowania sądów opartych na rozumowaniu matematycznym; rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 3

5 umiejętność wykorzystania wiedzy o charakterze naukowym do identyfikowania i rozwiązywania problemów, a także formułowania wniosków opartych na obserwacjach empirycznych dotyczących przyrody lub społeczeństwa; umiejętność komunikowania się w języku ojczystym i w językach obcych; umiejętność sprawnego posługiwania się nowoczesnymi technologiami informacyjno- komunikacyjnymi; umiejętność wyszukiwania, selekcjonowania i krytycznej analizy informacji; umiejętność rozpoznawania własnych potrzeb edukacyjnych oraz uczenia się; umiejętność pracy zespołowej. W programie nauczania dla zawodu technik technologii ceramicznej uwzględniono powiązania z kształceniem ogólnym polegające na wcześniejszym osiąganiu efektów kształcenia w zakresie przedmiotów ogólnokształcących stanowiących podbudowę dla kształcenia w zawodzie. Dotyczy to przede wszystkim takich przedmiotów jak: matematyka, a także podstawy przedsiębiorczości i edukację dla bezpieczeństwa. 8. INFORMAJA O ZAWODZIE TEHNIK TEHNOLOGII ERAMIZNEJ Technik technologii ceramicznej wykonuje i nadzoruje procesy technologiczne przemysłu ceramicznego, między innymi w produkcji ceramiki szlachetnej, ceramiki budowlanej, ogniotrwałej, technicznej, elektrotechnicznej i elektronicznej. Nadzoruje procesy wytwarzania wyrobów ceramicznych. Do jego zadań zawodowych należą: nadzorowanie procesów technologicznych produkcji surowców i mas ceramicznych, prowadzenie dokumentacji prac produkcyjnych i laboratoryjnych, kierowanie zespołami operatorów maszyn ceramicznych, współdziałanie z innymi działami produkcyjnymi i kontrolnymi w celu realizacji zadań ilościowych i jakościowych, przestrzeganie zasad prawidłowej eksploatacji maszyn i urządzeń stosowanych w przemyśle ceramicznym, współdziałanie ze służbami technologicznymi przy opracowywaniu instrukcji technologicznych oraz norm w zakresie jakości, użytkowanie urządzeń komputerowych w procesach sterowania, wytwarzania i przy odbiorze technicznym wyrobów, kontrolowanie przestrzeganie norm, przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, przepisów przeciwpożarowych oraz ochrony środowiska naturalnego przez podległych pracowników. 9. UZASADNIENIE OTRZEBY KSZTAŁENIA W ZAWODZIE TEHNIK TEHNOLOGII ERAMIZNEJ rzemysł ceramiczny jest niezwykle prężnie rozwijającą się gałęzią przemysłu, w której jest znaczący niedobór kadry technicznej średniego stopnia. Skutkuje to zatrudnianiem kadry z wykształceniem wyższym ceramicznym na stanowiskach nieadekwatnych do wykształcenia lub pracowników z wykształceniem chemicznym, co z kolei wymaga od pracodawców dokształcania pracowników na różnego rodzaju kursach i szkoleniach. 10. OWIĄZANIA ZAWODU TEHNIK TEHNOLOGII ERAMIZNEJ Z INNYMI ZAWODAMI odział zawodów na kwalifikacje czyni system kształcenia elastycznym, umożliwiającym uczącemu się uzupełnianie kwalifikacji stosownie do potrzeb rynku pracy, własnych potrzeb i ambicji. Wspólne kwalifikacje mają zawody kształcone na poziomie zasadniczej szkoły zawodowej i technikum, np.: dla zawodu operator rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 4

6 urządzeń przemysłu ceramicznego wyodrębnione zostały kwalifikacja A.2. i A.3., które stanowią podbudowę kształcenia w zawodach technik technologii ceramicznej. Technik technologii ceramicznej ma kwalifikacje właściwe dla zawodu, które są nadbudową do kwalifikacji bazowej A.2. oraz A.3. i jest to kwalifikacja A.51. Inną grupą wspólnych efektów dotyczących obszaru zawodowego są efekty stanowiące podbudowę kształcenia w zawodach określone kodem KZ(A.b) i KZ(A.v). Zawody, które mają wspólny KZ(A.b) to: operator urządzeń przemysłu ceramicznego, technik technologii ceramicznej. Zawody, które mają wspólny KZ(A.v) to: technik technologii szkła, technik technologii ceramicznej. kwalifikacja A.2 A.3 A.51 rzygotowywanie surowców i mas ceramicznych Formowanie, suszenie i wypalanie półfabrykatów ceramicznych Organizacja i prowadzenie procesów wytwarzania wyrobów ceramicznych Symbol Zawód zawodu operator urządzeń przemysłu ceramicznego technik technologii ceramicznej operator urządzeń przemysłu ceramicznego technik technologii ceramicznej technik technologii ceramicznej Elementy wspólne KZ(A.b) KZ(A.b) OMZ KZ(A.b) KZ(A.v) 11. ELE SZZEGÓŁOWE KSZTAŁENIA W ZAWODZIE TEHNIK TEHNOLOGII ERAMIZNEJ Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik technologii ceramicznej powinien być przygotowany do wykonywania następujących zadań zawodowych: 1) wykonywania badań laboratoryjnych surowców, mas i wyrobów 2) przygotowywania surowców i mas 3) organizowania produkcji wyrobów 4) nadzorowania procesów technologicznych związanych z produkcją wyrobów ceramicznych. Do wykonywania zadań zawodowych niezbędne jest osiągnięcie efektów kształcenia określonych w podstawie programowej kształcenia w zawodzie technik technologii ceramicznej: 1) efekty kształcenia wspólne dla wszystkich zawodów(bh, DG, KS, JOZ, OMZ); rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 5

7 2) efekty kształcenia wspólne dla zawodów w ramach obszaru administracyjno-usługowego stanowiące podbudowę do kształcenia w zawodzie KZ(A.b) i KZ(A.v). 3) efekty kształcenia właściwe dla kwalifikacji wyodrębnionych w zawodach będących podbudową dla technika technologii ceramicznej: A.2. rzygotowywanie surowców i mas A.3. Formowanie, suszenie i wypalanie półfabrykatów A.51. Organizacja i prowadzenie procesów wytwarzania wyrobów ceramicznych. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 6

8 12. LAN NAUZANIA DLA ZAWODU TEHNIK TEHNOLOGII ERAMIZNEJ Zgodnie z Rozporządzeniem MEN w sprawie ramowych planów nauczania w technikum minimalny wymiar godzin na kształcenie zawodowe wynosi 1470 godzin z czego na kształcenie zawodowe teoretyczne zostanie przeznaczonych minimum 735 godzin, a na kształcenie zawodowe praktyczne 735 godzin. W podstawie programowej kształcenia w zawodzie technik papiernictwa minimalna liczba godzin na kształcenie zawodowe została określona dla efektów kształcenia i wynosi: - na kształcenie w ramach kwalifikacji A.2. przeznaczono minimum 310 godzin; - na kształcenie w ramach kwalifikacji A.3. przeznaczono minimum 410 godzin; - na kształcenie w ramach kwalifikacji A.51. przeznaczono minimum 300 godzin; - na kształcenie w ramach efektów wspólnych dla wszystkich zawodów i wspólnych dla zawodów w ramach obszaru kształcenia przeznaczono minimum 330 godzin. Tabela 3. lan nauczania dla programu o strukturze przedmiotowej Lp. Obowiązkowe zajęcia edukacyjne Klasa I II III IV rzedmioty w kształceniu zawodowym teoretycznym Liczba godzin tygodniowo w czteroletnim okresie nauczania Liczba godzin w czteroletnim okresie nauczania 1 Surowce i masy ceramiczne rocesy technologiczne w przemyśle ceramicznym 4 4,5 8, Organizacja w produkcji wyrobów ceramicznych 2,5 3 5, Język obcy zawodowy w ceramice Działalność gospodarcza w ceramice Eksploatacja maszyn i urządzeń do przygotowania surowców i mas formierskich Łączna liczba godzin rzedmioty w kształceniu zawodowym praktycznym* rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 7

9 7 8 Eksploatacja maszyn i urządzeń do formowania, suszenia i wypalania półfabrykatów ceramicznych 5 4,5 9,5 285 lanowanie i kontrola procesów technologicznych w ceramice 2,5 4 6,5 195 Łączna liczba godzin Łączna liczba godzin kształcenia zawodowego RAKTYKI ZAWODOWE 4 tygodnie 160 **zajęcia odbywają się w pracowniach szkolnych, warsztatach szkolnych, centrach kształcenia praktycznego oraz u pracodawcy. Egzamin potwierdzający pierwszą kwalifikację A.2. odbywa się pod koniec klasy drugiej. Egzamin potwierdzający drugą kwalifikację A.3. odbywa się pod koniec klasy trzeciej. Egzamin potwierdzający trzecią kwalifikację A.51. odbywa się pod koniec pierwszego semestru klasy czwartej. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 8

10 Wykaz działów programowych dla zawodu technik technologii ceramicznej Nazwa przedmiotu Szkoła zawodowa szkołą pozytywnego wyboru Nazwa działu Liczba godzin przewidziana na dział 1. Surowce i masy ceramiczne (270 godzin) 1.1. rzygotowanie surowców i mas ceramicznych rocesy technologiczne w przemyśle ceramicznym (255 godzin) 3. Organizacja w produkcji wyrobów ceramicznych (165 godzin) 1.2. Maszyny i urządzenia w ceramice Metody i techniki obróbki półfabrykatów ceramicznych Kontrola procesów technologicznych rojektowanie technologii produkcji wyrobów ceramicznych Technika w produkcji wyrobów ceramicznych Badania laboratoryjne wyrobów ceramicznych Język obcy zawodowy w ceramice (30 godzin) 4.1. Język obcy zawodowy w branży ceramicznej Działalność gospodarcza w ceramice (30 godzin) 5.1. odstawy formalno-prawne działalności gospodarczej Eksploatacja maszyn i urządzeń do przygotowania surowców i mas formierskich (270 godzin) 7. Eksploatacja maszyn i urządzeń do formowania, suszenia i wypalania półfabrykatów ceramicznych (280 godzin) 8. lanowanie i kontrola procesów technologicznych w ceramice (195 godzin) 5.2. rowadzenie przedsiębiorstwa w branży ceramicznej rzygotowania surowców Maszyny i urządzenia do przygotowania surowców i mas formierskich odstawy techniki Maszyny w produkcji półfabrykatów ceramicznych Kontrola jakości na etapie formowania, suszenia i wypalania lanowanie procesów technologicznych w ceramice Optymalizacja procesów technologicznych w ceramice Kontrola procesów technologicznych w ceramice raktyka zawodowa (160 godzin) 9. raktyka zawodowa 160 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 9

11 13. ROGRAMY NAUZANIA DLA OSZZEGÓLNYH RZEDMIOTÓW W programie nauczania dla zawodu technik technologii ceramicznej zastosowano taksonomię celów AB. Niemierko 1. Surowce i masy ceramiczne 270 godzin 2. rocesy technologiczne w przemyśle ceramicznym 255 godzin 3. Organizacja w produkcji wyrobów ceramicznych 165 godzin 4. Język obcy w zawodowy w ceramice 30 godzin 5. Działalność gospodarcza w ceramice 30 godzin 6. Eksploatacja maszyn i urządzeń do przygotowania surowców i mas formierskich 270 godzin 7. Eksploatacja maszyn i urządzeń do formowania, suszenia i wypalania półfabrykatów ceramicznych 285 godzin 8. lanowanie i kontrola procesów technologicznych w ceramice 195 godzin 9. raktyka zawodowa 160 godzin rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 10

12 1. Surowce i masy ceramiczne Szkoła zawodowa szkołą pozytywnego wyboru 1.1. rzygotowanie surowców i mas ceramicznych 1.2. Maszyny i urządzenia w ceramice 1.1. rzygotowanie surowców i mas ceramicznych Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał nauczania KZ(A.b)(3)1. wskazać kryteria podziału surowców Klasyfikacja surowców ceramicznych. KZ(A.b)(3)2. uzasadnić podział surowców ceramicznych według właściwości eramiczne surowce mineralne. chemicznych i mineralogicznych; odział surowców ceramicznych według ich KZ(A.b)(4)1. określić właściwości fizykochemiczne surowców ceramicznych właściwości. KZ(A.b)(4)2. scharakteryzować metody badania właściwości surowców harakterystyka surowców ceramicznych. Metody badań surowców ceramicznych. BH(5)1. rozpoznać źródła i czynniki szkodliwe występujące w środowisku pracy B Klasyfikacja czynników szkodliwych w środowisku BH(5)2. scharakteryzować zagrożenia związane z występowaniem szkodliwych pracy. czynników w środowisku pracy Zagrożenia występujące w środowisku pracy dla BH(5)3. zapobiegać zagrożeniom wynikającym z wykonywania zadań życia i zdrowia pracownika. zawodowych Metody i środki zapobiegania czynnikom BH(6)1. wskazać skutki oddziaływania czynników szkodliwych na organizm szkodliwym. człowieka Wymagania dotyczące bezpieczeństwa i higieny BH(6)2. scharakteryzować skutki oddziaływania czynników szkodliwych na pracy oraz ochrony zdrowia w przemyśle organizm człowieka ceramicznym. Zasady bezpieczeństwa i higieny pracy w A.2.1(2)1. określić parametry technologiczne procesu rozdrabniania i sortowania surowców przemyśle ceramicznym podczas prac związanych z produkcją wyrobów ceramicznych. A.2.1(2)2. zweryfikować parametry technologiczne procesu rozdrabniania Zagrożenia wynikające ze stosowania. substancji i sortowania surowców niebezpiecznych, REAH. A.2.1(2)3. zastosować zasady prowadzenia procesu rozdrabniania zgodnie z Metody procesu rozdrabniania i sortowania dokumentacją techniczną i technologiczną; surowców ceramicznych. A.2.1(2)4. wykonać rozdrabnianie surowców ceramicznych Kontrola procesów rozdrabniania i sortowania. A.2.1(6)1. zastosować metody do kontroli parametrów technologicznych rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 11

13 rozdrabnianych i sortowanych surowców Zasady doboru urządzeń do rozdrabniania i A.2.1(6)2. wykonać kontrole parametrów technologicznych rozdrabnianych sortowania surowców ceramicznych. i sortowanych surowców A.2.1(6)3. ocenić uzyskane parametry technologiczne rozdrabnianych Dokumentacja techniczna i technologiczna zapisów przebiegu procesu produkcyjnego. i sortowanych surowców A.2.1(6)4. wprowadzić zapisy uzyskanych parametrów do obowiązującej Analiza wyników pomiaru parametrów technologicznych. dokumentacji; A.2.1(9)1. zidentyfikować zagrożenia związane z obsługą urządzeń do D rocesy rozdrabniania. Instrukcje i procedury kontroli parametrów. rozdrabniania i sortowania surowców Ocena jakości procesu rozdrabniania. A.2.1(9)2. ustalić metody zapobiegania zagrożeniom związanym z obsługą D Metody bezpośrednie i pośrednie kontroli urządzeń do rozdrabniania i sortowania surowców operacyjnych. A.2.1(9)3. określić metody zapobiegania zagrożeniom związanym z obsługą Instrukcje stanowiskowe. urządzeń do rozdrabniania i sortowania surowców Bezpieczna obsługa urządzeń do rozdrabniania A.2.2(1)1. sklasyfikować rodzaje mas oraz szkliw i sortowania surowców A.2.2(1)2. rozróżnić rodzaje mas oraz szkliw B Masy i szkliwa ceramiczne Zasady wytwarzania mas i szkliw ceramicznych A.2.2(1)3. określić zastosowanie mas oraz szkliw B Właściwości mas i szkliw ceramicznych A.2.2(1)4. scharakteryzować właściwości mas oraz szkliw ceramicznych pod rzyrządy pomiarowe do badań. względem ich zastosowania; A.2.2(3)1. objaśnić pojęcie objętości wagowej; B A.2.2(3)2. dobrać przyrządy pomiarowe do badań; A.2.2(3)3. odmierzyć objętościowo i wagowo surowce i masy ceramiczne; lanowane zadanie: 1.Rozpoznaj i omów wybrane surowce ceramiczne-wskaż ich zastosowanie. Na podstawie przygotowanych surowców plastycznych i nieplastycznych, katalogów, albumów minerałów i skał - uczniowie w parach przygotowują krótką notatkę o każdym z surowców i prezentują wykonane ćwiczenie na forum klasy. 2.rzygotuj masę plastyczną w młynku kulowym, według receptury podanej przez nauczyciela. Na podstawie wskazówek, materiałów oraz instrukcji pracy dla uczniów metodą przewodniego tekstu - dostarczonych przez nauczyciela uczniowie zostają zapoznani z pracą. Zadania (ćwiczenia) mogą być wykonywane w grupach. Uczniowie pracując w grupach, proponują kolejność czynności, jakie będą musieli wykonać podczas sporządzania masy plastycznej. Konsultują z nauczycielem plan działań i prezentują uzyskane informacji. Grupy po wykonaniu zadania dokonują samooceny poprawności wykonania ćwiczeń, ustalają, które etapy rozwiązania zadania sprawiły im trudności. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne W pracowni technologicznej, w której prowadzone będą zajęcia edukacyjne powinny znajdować się: narzędzia do ręcznego formowania, zdobienia i wykańczania półfabrykatów ceramicznych, małogabarytowe maszyny i urządzenia do przygotowania surowców, mas i szkliw ceramicznych, mieszalniki do mechanicznego formowania półfabrykatów ceramicznych, dokumentacje technologiczne produkcji wyrobów ceramicznych, receptury, instrukcje obsługi maszyn i urządzeń, surowce do sporządzania mas i szkliw ceramicznych, przyrządy do pomiarów międzyoperacyjnych i laboratoryjnych surowców, mas i wyrobów gotowych, modele maszyn i urządzeń stosowanych w przemyśle rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 12

14 ceramicznym, normy dotyczące surowców, wyrobów gotowych i badań laboratoryjnych prowadzonych na surowcach, masach i wyrobach gotowych oraz formy gipsowe. Dział programowy Surowce i masy ceramiczne obejmuje treści istotne z punktu widzenia prawidłowego rozpoznawania surowców, mas, urządzeń do rozdrabniania i sortowania surowców,, dlatego powinny być kształtowane umiejętności analizowania i selekcjonowania informacji z zakresu bhp, ochrony środowiska. Uczniowie powinni nabyć umiejętność praktycznej aplikacji wiedzy z zakresu surowców, mas ceramicznych, urządzeń do rozdrabniania i sortowania surowców, bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony środowiska, posługiwania się dokumentacją techniczną niezbędnej w pracy operatora urządzeń ceramicznych. Środki dydaktyczne Instrukcje do ćwiczeń, pakiety edukacyjne dla uczniów, teksty przewodnie do ćwiczeń, karty pracy dla uczniów, karty samooceny, środki ochrony indywidualnej, instrukcje stanowiskowe i bhp. Zalecane metody dydaktyczne Dział programowy Surowce i masy ceramiczne wymaga stosowania aktywizujących metod kształcenia z uwzględnieniem metody ćwiczeń, łączenia teorii z praktyką, korzystania z innych niż podręcznikowe źródeł informacji. Do realizacji ćwiczeń praktycznych szczególnie przydatna będzie metoda tekstu przewodniego. Uczniowie mogą pracować samodzielnie i w grupach. Dobierając metodę kształcenia nauczyciel powinien odpowiedzieć sobie na pytania: Jakie chce osiągnąć efekty?, jakie metody będą najbardziej odpowiednie dla danej grupy wiekowej, możliwości percepcyjnych uczących się?, jakie problemy powinny być przez uczniów rozwiązane?, jak angażować uczniów? Zaplanowane do osiągnięcia efekty kształcenia przygotują ucznia do wykonywania zadań zawodowych operatora urządzeń ceramicznych. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form: w grupie do 15 uczniów, natomiast ćwiczenia praktyczne uczniowie wykonują indywidualnie lub w zespole 2-osobowym. Dominująca forma organizacyjna pracy uczniów: grupowa lub indywidualna zróżnicowana. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Sprawdzanie realizacji efektów kształcenia, będzie prowadzone na podstawie obserwacji pracy uczniów z materiałami przewodnimi, aktami prawnymi i instrukcjami postępowania oraz podczas prezentacji rozwiązań otrzymanych zadań/problemów. Ocenie powinna podlegać umiejętność szybkiego wyszukiwania informacji, interpretacji otrzymanych materiałów i danych oraz poprawność wnioskowania. Należy również zastosować karty obserwacji aktywności uczniów w czasie prowadzonych dyskusji dydaktycznych. Na zakończenie działu proponuje się przeprowadzenie testu wielokrotnego wyboru. Ocena powinna uwzględniać następujące kryteria ogólne: wartość merytoryczna, posługiwanie się terminologią zawodową, poprawność formułowania wniosków, umiejętność rozwiązywania problemów W procesie oceniania należy uwzględnić wszystkie efekty kształcenia przewidziane do realizacji w dziale Surowce i masy ceramiczne. Szczegółowe kryteria oceniania na poszczególne stopnie szkolne powinien ustalić nauczyciel prowadzący zajęcia, uwzględniając treści programowe oraz możliwości edukacyjne uczniów. Oceny nauczyciela powinny uwzględniać zarówno wykonanie praktyczne ćwiczeń, jak i stopień opanowanej wiedzy teoretycznej. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 13

15 1.2. Maszyny i urządzenia w ceramice Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał nauczania BH(1)1. wyjaśnić pojęcia związane z bezpieczeństwem i higieną pracy B Organizacja stanowiska pracy zgodnie z BH(1)2. wyjaśnić pojęcia związane z ochroną przeciwpożarową oraz ochroną obowiązującymi wymaganiami ergonomii, B środowiska przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy, BH(1)3. wyjaśnić pojęcia związane z ergonomią B ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska. BH(2)1. wymienić instytucje oraz służby działające w zakresie ochrony pracy i Zagrożenia dla zdrowia i życia człowieka oraz A ochrony środowiska w olsce mienia i środowiska związane z wykonywaniem BH(2)2. określić zadania instytucji oraz służb działających w zakresie ochrony zadań zawodowych maszyn i urządzeń w pracy i ochrony środowiska w olsce przemyśle ceramicznym. BH(2)3. określić uprawnienia instytucji oraz służb działających w zakresie Środki ochrony indywidualnej i zbiorowej podczas ochrony pracy i ochrony środowiska w olsce wykonywania zadań zawodowych operatora BH(3)1. wskazać prawa i obowiązki pracownika w zakresie bezpieczeństwa i urządzeń przemysłu ceramicznego. B higieny pracy Zasady bezpieczeństwa i higieny pracy ochrony BH(3)2. wskazać prawa i obowiązki pracodawcy w zakresie bezpieczeństwa i przeciwpożarowej i ochrony środowiska podczas B higieny pracy wykonywanych prac zawodowych na stanowisku BH(3)3. określić konsekwencje wynikające z nieprzestrzegania praw i operatora urządzeń przemysłu ceramicznego. obowiązków pracownika w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy Rodzaje rysunków technicznych maszynowych. Zasady wykonywania rysunków technicznych BH(4)1. określić zagrożenia dla zdrowia i życia człowieka związane z wykonywaniem zadań zawodowych maszynowych. Zasady wymiarowania rysunków technicznych. BH(4)2. określić zagrożenia dla mienia i środowiska związane z wykonywaniem Symbole i oznaczenia stosowane na rysunkach. zadań zawodowych Oprogramowanie komputerowe do wykonywania BH(4)3. zapobiegać zagrożeniom dla zdrowia i życia człowieka związanym z D rysunków technicznych i konstrukcyjnych. wykonywaniem zadań zawodowych Styczniki i przekaźniki w urządzeniach BH(4)4. zapobiegać zagrożeniom dla mienia i środowiska związanym z D odstawy automatyki przemysłowej. wykonywaniem zadań zawodowych Klasyfikacja narzędzi pomiarowych. KZ(A.b)(6)1. wyjaśnić rolę stycznika i przekaźnika w układach regulacji, B odstawy sterowania. KZ(A.b)(6)2. rozróżnić elementy elektroniczne i automatyki, B Dokumentacja techniczna maszyn. KZ(A.b)(6)3. odczytać schematy układów sterowania i automatyki, A rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 14

16 KZ(A.b)(6)4. wykorzystać programy komputerowe symulujące działanie układów sterowania maszyn i urządzeń, KZ(A.b)(8)1. rozpoznać maszyny i urządzenia stosowane w przemyśle ceramicznym; B KZ(A.b)(8)2. określić przeznaczenie maszyn i urządzeń stosowanych w przemyśle ceramicznym; KZ(A.b)(8)3. scharakteryzować zasady doboru maszyn i urządzeń stosowanych w przemyśle ceramicznym; KZ(A.b)(10)1. zastosować programy komputerowe do prowadzenia ewidencji danych z wykonywanych zadań; KZ(A.b)(10)2. wykorzystać programy komputerowe do prowadzenia ewidencji danych z wykonywanych zadań; D KZ(A.b)(10)3. sporządzić raport z zapisu przebiegu procesu stosując programy komputerowe; A.2.1(1)1. scharakteryzować maszyny i urządzenia do rozdrabniania i sortowania surowców A.2.1(1)2. dobrać maszyny i urządzenia do rozdrabniania i sortowania surowców A.2.1(1)3. uzasadnić dobór maszyn i urządzeń do rozdrabniania i sortowania surowców D A.2.1(1)4. zastosować maszyny i urządzenia do rozdrabniania i sortowania surowców A.2.2(2)1. scharakteryzować maszyny i urządzenia do dozowania oraz mieszania surowców i mas A.2.2(2)2. wskazać maszyny i urządzenia do dozowania oraz mieszania surowców i mas A A.2.2(2)3. zdefiniować zastosowanie maszyny i urządzeń do dozowania oraz mieszania surowców i mas A.2.2(2)4. dobrać maszyny i urządzenia do dozowania oraz mieszania surowców i mas ceramicznych do stopnia mechanizacji i automatyzacji procesu; A.2.3(1)1. rozróżnić rodzaje suszarń do surowców B A.2.3(1)2. scharakteryzować urządzenia do suszenia surowców A.2.3(1)3. objaśnić proces suszenia surowców A.2.3(1)4. dokonać analizy doboru typu i instalacji suszarni do suszenia surowców Zasady doboru materiałów konstrukcyjnych. Mechanizmy maszyn i urządzeń. Komputerowe wspomaganie tworzenia dokumentacji technicznej. Maszyny i urządzenia stosowane w przemyśle ceramicznym. Komputerowe prowadzenie ewidencji danych z wykonywanych zadań. Tworzenie raportów. Urządzenia do rozdrabniania i sortowania surowców ceramicznych. Urządzenia do dozowania i mieszania surowców i mas ceramicznych. Suszarnie do surowców ceramicznych. Dobór metody suszenia. arametry procesu suszenia surowców ceramicznych. Metody badań w procesie suszenia surowców i mas ceramicznych. iece do wypalania surowców ceramicznych. Typy instalacji pieca do wypalania surowców ceramicznych. arametry procesu wypalania surowców ceramicznych. Metody badań dla procesu wypalania surowców ceramicznych. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 15

17 A.2.3(1)5. dobrać urządzenia do suszarń surowców A.2.3(2)1. określić parametry procesu suszenia surowców ceramicznych A.2.3(2)2. zweryfikować parametry procesu suszenia surowców D A.2.3(3)3. zastosować parametry procesu suszenia surowców A.2.3(3)4. zastosować metody badań suszenia surowców A.2.3(4)1. rozróżnić rodzaje pieców do surowców B A.2.3(4)2. scharakteryzować urządzenia do wypalania surowców A.2.3(4)3. objaśnić procesy wypalania surowców B A.2.3(1)4. dokonać analizy doboru typu i instalacji pieca do wypalania surowców A.2.3(4)5. dobrać urządzenia do wypalania surowców A.2.3(4)6. zastosować metody badań dla wypalonych surowców A.2.3(5)1. określić określa parametry procesu wypalania surowców A.2.3(5)2. omówić parametry procesu wypalania surowców B A.2.3(5)3. zastosować parametry procesu wypalania surowców A.2.3(5)4. zastosować metody badań dla procesu wypalania surowców lanowane zadanie: Dobierz maszyny i urządzenia stosowane w przemyśle ceramicznym. Wybierzcie lidera, który podzieli grupę na pary oraz w drodze losowania rozdzieli poszczególne schematy techniczne maszyn. Na podstawie otrzymanej instrukcji ze wskazówkami do wykonania zadania dobierz maszyny i urządzenia stosowane w przemyśle ceramicznym przydzielone danej grupie. Otrzymane schematy techniczne maszyn i urządzeń stosowane w przemyśle ceramicznym zakwalifikuj do odpowiedniej grupy maszyn i urządzeń. Aby tego dokonać należy przeanalizować budowę maszyn, wyodrębnić ich podstawowe elementy, a następnie określić zastosowanie tych maszyn. o wykonaniu zadania wypełnij kartę pracy zawierającą elementy według, których należy dokonać klasyfikacji. odczas wykonywania zadania na podstawie dostępnych środków dydaktycznych przeanalizuj rozwiązanie pod względem przydatności technologicznej maszyn i urządzeń oraz dokonaj oceny równolegle pracujących grup i omów na forum zadania. Wykonaną pracę porównaj z pozostałymi grupami i dokonaj samooceny prawidłowości wykonania zadania. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia edukacyjne mogą być prowadzone w pracowni technologicznej wyposażonej w plansze i prezentacje multimedialne do ilustrowania procesów wytwarzania wyrobów ceramicznych. Katalogi i foldery, instrukcje obsługi, zestawy schematów, maszyn i urządzeń, dokumentacje techniczne stosowanych w zakładach ceramicznych. Środki dydaktyczne Instrukcje do ćwiczeń, pakiety edukacyjne dla uczniów, teksty przewodnie do ćwiczeń, karty pracy dla uczniów, karty samooceny, środki ochrony indywidualnej, instrukcje stanowiskowe i bhp. Zalecane metody dydaktyczne Dział programowy Maszyny i urządzenia w ceramice wymaga stosowania aktywizujących metod kształcenia, ze szczególnym uwzględnieniem metody ćwiczeń, metody projektów, metody dyskusji dydaktycznej. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 16

18 Dominującymi metodami powinny być metoda ćwiczeń, metoda tekstu przewodniego. Metody te zawierają opisy czynności niezbędne do wykonania zadania, a uczniowie pracują samodzielnie. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie oraz grupowo. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Sprawdzanie efektów kształcenia będzie przeprowadzone na podstawie wykonanych ćwiczeń i uzupełnieniu karty pracy. W ocenie należy uwzględnić następujące kryteria ogólne: poprawność uzupełnionych ćwiczeń, odpowiedniego uzupełnienia karty pracy ucznia, w której ocenione zostaną: poprawność wykonanych ćwiczeń, czytelność i estetyczność uzupełnienia kart pracy. Na zaliczenie ćwiczeń przez ucznia należy wykonać poprawnie jedno z zadań zamieszczonych w karcie pracy. Kryteriami szczegółowymi oceny zadań są: wyodrębnienie podstawowych elementów maszyn i urządzeń do stosowanych w zakładach określenie na podstawie budowy maszyn ich zastosowania; zakwalifikowanie maszyn do właściwej grupy na podstawie analizy schematów technicznych. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 17

19 2. rocesy technologiczne w przemyśle ceramicznym 2.1. Metody i techniki obróbki półfabrykatów ceramicznych 2.2. Kontrola procesów technologicznych 2.1. Metody i techniki obróbki półfabrykatów ceramicznych Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: Szkoła zawodowa szkołą pozytywnego wyboru oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia KZ(A.b)(6)1. wyjaśnić rolę stycznika i przekaźnika w układach regulacji, B Systemy i elementy automatyki w maszynach KZ(A.b)(6)2. rozróżnić elementy elektroniczne i automatyki, B stosowanych w przemyśle ceramicznym. KZ(A.b)(6)3. odczytać schematy układów sterowania i automatyki, A Materiały konstrukcyjne. KZ(A.b)(6)4. wykorzystać programy komputerowe symulujące działanie układów Aparatura kontrolno-pomiarowa. D sterowania maszyn i urządzeń, odstawy elektrotechniki. KZ(A.b)(7)1. określić właściwości i zastosowanie metali i ich stopów, Elementy elektryczne i elektroniczne. KZ(A.b)(7)2. rozróżnić gatunki stopów żelaza, B Elementy automatyki przemysłowej. KZ(A.b)(7)3. określić gatunek stopu żelaza z węglem na podstawie podanego Sterowanie pracą maszyn i urządzeń w przemyśle oznaczenia, szklarskim. KZ(A.b)(7)4. określić właściwości i zastosowanie materiałów niemetalowych, Układy automatycznej regulacji. KZ(A.b)(7)5. określić właściwości i zastosowanie materiałów eksploatacyjnych Maszyny i urządzenia w przemyśle ceramicznym. (oleje, smary, ciecze smarująco-chłodzące, paliwa, uszczelnienia techniczne), Dokumentacja techniczno-ruchowa maszyn i KZ(A.b)(7)6. rozróżnić gatunki stopów metali nieżelaznych, B urządzeń w przemyśle ceramicznym. Klasyfikacja mas ceramicznych. KZ(A.b)(8)1. rozpoznać maszyny i urządzenia stosowane w przemyśle B Właściwości masy ceramicznej do formowania ceramicznym; wyrobów ceramicznych. KZ(A.b)(8)2. określić przeznaczenie maszyn i urządzeń stosowanych w przemyśle Metody i techniki formowania z mas ceramicznym; ceramicznych. KZ(A.b)(8)3. scharakteryzować zasady doboru maszyn i urządzeń stosowanych w Sposoby zasilania masą ceramiczną maszyn i przemyśle ceramicznym; urządzeń formujących. A.3.1(1)1. sklasyfikować metody i techniki formowania mechanicznego Zapotrzebowanie na masy zależnie od rodzaju półfabrykatów wyrobu ceramicznego. A.3.1(1)2. scharakteryzować metody i techniki formowania mechanicznego arametry technologiczne mas ceramicznych do półfabrykatów formowania. A.3.1(1)3. rozróżnić metody i techniki formowania mechanicznego półfabrykatów B rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 18

20 A.3.1(1)4. dobrać metody i techniki formowania mechanicznego półfabrykatów A.3.1(2)1. scharakteryzować maszyny i urządzenia do formowania półfabrykatów ceramicznych z mas lejnych, plastycznych i sypkich; A.3.1(2)2. wskazać maszyny i urządzenia do formowania półfabrykatów ceramicznych z mas lejnych, plastycznych i sypkich; B A.3.1(2)3. zdefiniować zastosowanie maszyny i urządzeń do formowania półfabrykatów ceramicznych z mas lejnych, plastycznych i sypkich; B A.3.1(2)4. dobrać maszyny i urządzenia do formowania półfabrykatów ceramicznych z mas lejnych, plastycznych i sypkich; A.3.1(4)1. zaplanować metodę obróbki półfabrykatów D A.3.1(4)2. rozróżnić rodzaj materiału z którego są wykonane szlifierki, polerki i piły do obróbki półfabrykatów B A.3.1(4)3. dobrać materiały eksploatacyjne do zastosowanych narzędzi ; A.3.1(4)4. dobrać szlifierki, polerki i piły do obróbki półfabrykatów A.3.1(4)5. uzasadnić dobór narzędzi do obróbki półfabrykatów D A.3.1(7)1. dobrać oprzyrządowanie do rodzaju obróbki mechanicznej półfabrykatów A.3.1(7)2. zastosować aparaturę kontrolno-pomiarową do obróbki i zdobienia półfabrykatów A.3.1(7)3. rozróżnić rodzaje obróbki mechanicznej; B A.3.1(7)4. określić czynniki wpływające na jakość obróbki; A.3.2(2)1. sklasyfikować metody ręcznego wykańczania i zdobienia ręcznego półfabrykatów A.3.2(2)2. określić czynniki wpływające na jakość zdobienia ręcznego półfabrykatów A.3.2(2)3. rozróżnić metody wykańczania i zdobienia ; B A.3.2(2)4. scharakteryzować stosowane techniki wykańczania i zdobienia ręcznego półfabrykatów A.3.2(2)5. dobrać techniki wykańczania i zdobienia ręcznego półfabrykatów A.3.2(2)6. stosować różnorodne techniki wykańczania i zdobienia ręcznego półfabrykatów A.3.2(3)1. sklasyfikować narzędzia formierskie; Narzędzia i przyrządy do obróbki półfabrykatów ceramicznych. Szkliwa, pigmenty i barwniki. Metody dekoracji półfabrykatów ceramicznych. Techniki wykańczania i zdobienia. Metody i techniki rektyfikacji. Metody polerowania wyrobów ceramicznych. Narzędzia i sprzęt do zdobienia ręcznego. Metody i techniki wypalania. Budowa pieców do wypalania półfabrykatów ceramicznych. harakterystyka pieców do wypalania półfabrykatów ceramicznych. Krzywa wypalania półfabrykatów ceramicznych. Zasady przeprowadzania remontów maszyn i urządzeń do obróbki półfabrykatów ceramicznych. Rola zaplecza naukowo technicznego. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 19

21 A.3.2(3)2. rozróżnić narzędzia formierskie; B A.3.2(3)3. określić zastosowanie narzędzi formierskich; A.3.2(3)4. dobrać narzędzia formierskie; A.3.2(4)1. sklasyfikować narzędzia do wykańczania i zdobienia półfabrykatów A.3.2(4)2. rozróżnić narzędzia do wykańczania i zdobienia półfabrykatów B A.3.2(4)3. określić narzędzia do wykańczania i zdobienia półfabrykatów A.3.2(4)4. scharakteryzować zastosowanie narzędzi do wykańczania i zdobienia półfabrykatów A.3.2(4)5. dobrać rodzaj narzędzi do wykańczania i zdobienia półfabrykatów A.3.3(1)1. scharakteryzować rodzaje suszarni; A.3.3(1)2. określić rodzaje suszarni w zależności od suszenia półfabrykatów A.3.3(1)3. określić właściwości materiałów stosowanych do konstrukcji suszarni ; A.3.3(1)4. scharakteryzować media stosowane jako nośniki energii w eksploatacji suszarń; A.3.3(1)5. wyjaśnić zjawiska towarzyszące procesowi suszenia; B A.3.3(1)6. dobrać parametry kontroli procesu suszenia; A.3.3(1)7. objaśnić zjawiska zachodzące w procesie suszenia; A.3.3(1)8. zaplanować czynności związane z obsługą urządzeń do suszenia; D A.3.4(1)1. scharakteryzować rodzaje pieców; A.3.4(1)2. sklasyfikować rodzaje pieców w zależności od rodzaju produkcji; A.3.4(1)3. określić właściwości materiałów stosowanych do konstrukcji pieców A.3.4(1)4. rozpoznać elementy budowy pieców B A.3.4(1)5. scharakteryzować media stosowane jako nośniki energii w eksploatacji pieców; A.3.4(1)6. wyjaśnić na czym polega proces wypalania półfabrykatów B A.3.4(1)7. scharakteryzować zjawiska występujące w procesie wypalania; A.3.4(1)8. zaplanować parametry kontroli procesu wypalania; D rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 20

22 A.3.4(1)9. wykorzystać programy komputerowe w obsłudze i kontroli procesu D wypalania; KS(6)1. przejawiać gotowość do ciągłego uczenia się i doskonalenia zawodowego; KS(6)2. wykorzystać różne źródła informacji w celu doskonalenia umiejętności zawodowych; lanowane zadania (ćwiczenia) Określ zastosowanie maszyny do formowania półfabrykatów ceramicznych na podstawie modelu maszyny. Wybierzcie lidera, który podzieli grupę na pary oraz w drodze losowania rozdzieli modele maszyn do formowania półfabrykatów ceramicznych. Na podstawie otrzymanej instrukcji ze wskazówkami do wykonania zadania określ zastosowanie maszyny do formowania półfabrykatów ceramicznych przydzielone danej grupie. Otrzymane schematy modeli maszyn do formowania półfabrykatów ceramicznych zakwalifikuj do odpowiedniej grupy maszyn. Aby tego dokonać należy przeanalizować budowę maszyn, wyodrębnić ich podstawowe elementy a następnie określić zastosowanie maszyn do formowania półfabrykatów ceramicznych. o wykonaniu zadania wypełnij kartę pracy zawierającą elementy według których należy określić zastosowanie maszyn do formowania półfabrykatów ceramicznych. odczas wykonywania zadania na podstawie dostępnych środków dydaktycznych przeanalizuj rozwiązanie pod względem przydatności technologicznej maszyn oraz dokonaj oceny równolegle pracujących grup i omów na forum przydzielone zadania. Wykonaną pracę porównaj z pozostałymi grupami i dokonaj samooceny prawidłowości wykonania zadania. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia edukacyjne mogą być prowadzone w pracowni technologicznej wyposażonej w modele maszyn i urządzeń do formowania, plansze i prezentacje multimedialne, instrukcje obsługi maszyn i urządzeń, zestawy schematów maszyn, dokumentacje techniczne maszyn i urządzeń do formownia półfabrykatów ceramicznych. Środki dydaktyczne Instrukcje do ćwiczeń, pakiety edukacyjne dla uczniów, teksty przewodnie do ćwiczeń, karty pracy dla uczniów, karty samooceny, środki ochrony indywidualnej, instrukcje stanowiskowe i bhp. Zalecane metody dydaktyczne Dział programowy Metody i techniki obróbki półfabrykatów ceramicznych wymaga stosowania aktywizujących metod kształcenia, ze szczególnym uwzględnieniem metody ćwiczeń, tekstu przewodniego, metody dyskusji dydaktycznej. Dominującymi metodami powinny być metoda ćwiczeń, metoda tekstu przewodniego. Metody te zawierają opisy czynności niezbędne do wykonania zadania, a uczniowie pracują samodzielnie. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie oraz grupowo ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Sprawdzanie efektów kształcenia będzie przeprowadzone na podstawie wykonanych ćwiczeń i uzupełnieniu karty pracy. W ocenie należy uwzględnić następujące kryteria ogólne: poprawność uzupełnionych ćwiczeń, odpowiedniego uzupełnienia karty pracy ucznia, w której ocenione zostaną: poprawność wykonanych ćwiczeń, czytelność i estetyczność uzupełnienia kart pracy. Kryteriami oceny zadań są: rozpoznanie podstawowych maszyn i urządzeń do formowania półfabrykatów rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 21

23 określenie na podstawie budowy maszyn ich zastosowania; zakwalifikowanie maszyn do właściwej grupy na podstawie analizy budowy i wyglądu maszyny. wypełnienie karty pracy. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia, dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia Kontrola procesów technologicznych Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał nauczania A.3.1(10)1. rozróżnić wady wynikające z nieprawidłowości przebiegu procesu; B Rola kontroli w procesach technologicznych. A.3.1(10)2. zastosować normy i instrukcje oceny wad półfabrykatów Zadania kontroli technologicznej. Kontrola międzyoperacyjna. A.3.1(10)3. rozpoznać przyczyny powstałych wad; B Najczęstsze wady wyrobów powstające podczas A.3.1(10)4. zastosować posiadaną wiedzę w usuwaniu przyczyn powstałych wad; procesu formowania. A.3.1(10)5. wykorzystać sposoby usuwania powstałych wad wynikających Wady wykańczania półfabrykatów. z nieprawidłowości przebiegu operacji formowania, wykańczania i zdobienia; Wady podczas szkliwienia i zdobienia A.3.1(10)6. dokonać analizy przyczyn powstawania wad wynikających z półfabrykatów ceramicznych. nieprawidłowości przebiegu operacji; Wady wyrobów powstające podczas wypalania. A.3.2(11)1. wykonywać kontrole jakości wyrobów pod kątem wad formowania, Metody oceny jakości procesu technologicznego. szkliwienia i zdobienia; Operacje technologiczne podlegające ocenie ich A.3.2(11)2. zastosować wiedzę dotyczącą oceny jakości podczas prowadzenia jakości. operacji formowania, szkliwienia i zdobienia; Nadzorowanie wyposażenia do kontroli jakości A.3.2(11)3. wykorzystać sposoby oceny jakości podczas prowadzenia operacji wyrobów. formowania, szkliwienia i zdobienia; Kontrola międzyoperacyjna. Kryteria kontroli inspekcyjnych. A.3.2(11)4. zastosować dokumentację technologiczną dotyczącą oceny jakości Bieżąca kontrola procesu produkcji półfabrykatów wyrobów ceramicznych po uformowaniu oraz po ich szkliwieniu i zdobieniu; ceramicznych. A.3.2(11)5. wykonać kontrolę jakości na poszczególnych etapach procesu Kryteria oceny jakości dla wypalonych wyrobów technologicznego; ceramicznych. A.3.2(12)1. wyjaśnić przyczyny powstawania wad podczas prowadzenia operacji B rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 22

24 ręcznego formowania, wykańczania i zdobienia A.3.2(12)2. rozpoznać przyczyny powstawania wad podczas prowadzenia operacji obróbki na poszczególnych etapach produkcji. B A.3.2(12)3. dobrać sposoby eliminujące powstawanie wad podczas prowadzenia operacji obróbki technologicznej; A.3.2(12)4. określić sposób eliminacji powstawanie wad ; A.3.2(12)5. wykorzystać znane sposoby usuwania wad podczas prowadzenia operacji obróbki technologicznej; A.3.2(12)6. zastosować wiedzę dotyczącą sposobów zapobiegania nieprawidłowościom przebiegu operacji; A.3.3(3)1. dobrać przyrządy do kontroli parametrów procesu suszenia półfabrykatów A.3.3(3)2. dobrać metody kontroli parametrów procesu suszenia półfabrykatów A.3.3(3)3. posłużyć się narzędziami i przyrządami kontrolno-pomiarowymi; A.3.3(3)4. wykonać kontrole parametrów procesu suszenia półfabrykatów ceramicznych zgodnie z obowiązującą dokumentacją technologiczną i stosowanymi normami; A.3.4(3)1. dobrać narzędzia i przyrządy do kontroli parametrów procesu wypalania półfabrykatów A.3.4(3)2. posłużyć się narzędziami i przyrządami kontrolno-pomiarowymi; A.3.4(3)3. wykonać kontrole parametrów procesu wypalania półfabrykatów ceramicznych godnie z obowiązującą dokumentacja technologiczna i stosowanymi normami; A.3.4(3)4. wprowadzić programy komputerowe do rejestracji wyników z kontroli parametrów procesu wypalania półfabrykatów D A.3.4(3)5. stosować programy komputerowe do rejestracji wyników z kontroli parametrów procesu wypalania półfabrykatów A.3.4(5)1. określić zakres prac dotyczących kontroli jakości wyrobów ceramicznych po wypaleniu na stanowisku kontroli jakości; A.3.4(5)2. dobrać metody badań jakości wyrobów ceramicznych po wypaleniu; A.3.4(5)3. wykonać badania i ocenę wyrobów ceramicznych po wypaleniu zgodnie z obowiązującymi normami i procedurami; A.3.4(5)4. zinterpretować wyniki badań z oceny wyrobów ceramicznych po wypaleniu; D Klasyfikacja wad procesu wypalania. rocedury jakości dla procesów produkcji wyrobów ceramicznych. rzepisy, procedury i instrukcje na stanowisku pracy. Szacunek dla zdrowia i poglądów współpracowników. rzekazywanie jasnych i zrozumiałych informacji. Dzielenie się z innymi wiedzą i doświadczeniem. Kultura osobista. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 23