Kompetencje Państwowej Inspekcji Sanitarnej w zakresie postępowań OOŚ

Transkrypt

1 2019/01/12 08:31 1/5 Kompetencje Państwowej Inspekcji Sanitarnej w zakresie postępowań OOŚ Kompetencje Państwowej Inspekcji Sanitarnej w zakresie postępowań OOŚ Przed podjęciem decyzji o zobowiązaniu inwestora do sporządzenia raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko Wójt/Burmistrz/Prezydent Miasta musi zasięgnąć opinii RDOŚ oraz PIS. Opinia organów konsultujących nie jest natomiast wiążąca. Wójt może samodzielnie podjąć decyzję w sprawie braku potrzeby opracowywania raportu. Specyfika procedury prowadzonej w przypadku przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko została tak skonstruowania, że przed podjęciem kluczowej decyzji w sprawie zobowiązania inwestora to opracowania raportu OOŚ lub uznania, że brak jest takiej potrzeby, organ rozpoznający sprawę jest zobowiązany do przeprowadzenia konsultacji z innymi organami. Zgodnie z art. 64 ust. 1 u.i.o.ś. przed wydaniem postanowienia w sprawie stwierdzenia potrzeby lub braku konieczności przeprowadzenia pełnej procedury środowiskowej Wójt, Burmistrz lub Prezydent Miasta jest obowiązany wystąpić o wydanie stosownej opinii do: - Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska; - organu Państwowej Inspekcji Sanitarnej szczebla wojewódzkiego lub powiatowego, według kompetencji określonych szczegółowo w art. 78 u.i.o.ś. w przypadku przedsięwzięć wymagających decyzji, o których mowa w art. 72 ust. 1 pkt 1-3, 10, 11, 13 i u.i.o.ś.; - Dyrektora Urzędu Morskiego w przypadku gdy przedsięwzięcie jest realizowane na obszarze morskim (zastępującego w tym przypadku organy RDOŚ i PIS). Z uwagi na to, że wydawaniem decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla inwestycji mniej inwazyjnych dla środowiska zajmują się zazwyczaj organy niewyspecjalizowane w prowadzeniu tego rodzaju postępowań, często błędnie stosują one procedurę konsultacyjną wskazaną w art. 64 ust. 1 u.i.o.ś. przyjmując, że zobowiązanie inwestora do sporządzenia raportu OOŚ i przeprowadzenie pełnej procedury środowiskowej jest ich obowiązkiem w przypadku gdy organ konsultacyjny wyrazi takie stanowisko. Powyższe rozumowanie jest błędne. Organ prowadzący postępowanie ma bowiem kompetencję do samodzielnego podjęcia decyzji w omawianym zakresie. Częstą pomyłką organu jest brak rozróżnienia pomiędzy obowiązkiem uzgodnienia rozstrzygnięcia z innymi organami, który został przewidziany np. w art. 77 ust. 1 u.i.o.ś. z procedurą uzyskiwania opinii innego organu, o której wprost stanowi art. 64 ust. 1 u.i.o.ś. W orzecznictwie i piśmiennictwie prawniczym jednoznacznie wskazuje się natomiast, że opinia jest najsłabszą formą współdziałania pomiędzy organami administracji i nie ma charakteru wiążącego dla organu wydającego postanowienie w przedmiocie obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko. Opinia, o której mowa w art. 64 ust. 1 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, nie jest wiążącą dla organu rozstrzygającego o konieczności przeprowadzenia oceny oddziaływania planowanego przedsięwzięcia na środowisko.opinia jest najsłabszą formą współdziałania pomiędzy organami administracji publicznej i nie ma charakteru wiążącego dla organu wydającego postanowienie w przedmiocie obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko. Wobec powyższego prowadzący postępowanie środowiskowe Wójt, Burmistrz lub Prezydent Miasta nie jest w jakikolwiek sposób związany treścią opinii uzyskanych w trybie art. 64 ust. 1 u.i.o.ś. Opinie tego rodzaju stanowią dla organu jedynie sugestie.

2 Last update: 2016/12/08 11:51 srodowisko:przepisy_sanitarne Podjęcie decyzji co do zobowiązania inwestora do sporządzenia raportu OOŚ i prowadzenia pełnej procedury oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko pozostaje jednak w wyłącznej kompetencji organu prowadzącego postępowanie. Organ może wręcz w praktyce całkowicie zignorować treść wydanych na podstawie art. 64 ust. 1 u.i.o.ś. opinii i wydać postanowienie pozostające w sprzeczności ze stanowiskiem RDOŚ i organu Państwowej Inspekcji Sanitarnej. Tym samym także w przypadku wydania przez te organy opinii wskazujących na potrzebę przeprowadzenia oceny oddziaływania na przedsięwzięcia środowisko często można uniknąć zobowiązania do sporządzenia raportu OOŚ. Inwestor może bowiem składać do akt postępowania dodatkowe materiały i opracowania, próbując w ten sposób wyjaśnić organowi prowadzącemu postępowanie elementy, które wzbudziły wątpliwości instytucji opiniujących. Często takie dodatkowe wyjaśnienia inwestora okazują się wystarczające i skłaniają prowadzącego postępowanie Wójta, Burmistrza czy Prezydenta Miasta do odstąpienia od przeprowadzania pełnej procedury środowiskowej. _ Źródło: K. Gruszecki, Prawne podstawy oceny wpływu na środowisko oddziaływań skumulowanych, ST 2012, nr 3, s. 65. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 20 stycznia 2011 r., II SA/Lu 698/10, Lex nr Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 5 listopada 2009 r., II SA/Ke 523/09, Lex nr _ Zgodnie z art.78 ust.1 pkt 2 i 4 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (tj. z dnia 9 lutego 2016 r. w Dz.U. z 2016 r. poz. 353 z późn. zmianami) organem Państwowej Inspekcji Sanitarnej właściwym do wydawania opinii, o których mowa w art. 64 ust. 1 pkt 2, art. 70 ust. 1 pkt 2, art. 77 ust. 1 pkt 2 i art. 90 ust. 2 pkt 2, jest państwowy powiatowy inspektor sanitarny lub państwowy graniczny inspektor sanitarny w odniesieniu do pozostałych przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, w zakresie zadań określonych dla tych organów w ustawie z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej. Niewydanie przez właściwe organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej opinii, o których mowa w art. 64 ust. 1 pkt 2, art. 70 ust. 1 pkt 2, art. 77 ust. 1 pkt 2 i art. 90 ust. 2 pkt 2, odpowiednio w terminie, o którym mowa w art. 64 ust. 4, art. 70 ust. 3, art. 77 ust. 6 i art. 90 ust. 6, traktuje się jako brak zastrzeżeń. Z kolei zgodnie z Art.1,2 i 4 ust.1 Ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (tj. z dnia 26 sierpnia 2015 r. w Dz.U. z 2015 r. poz z późn. zm.) Państwowa Inspekcja Sanitarna jest powołana do realizacji zadań z zakresu zdrowia publicznego, w szczególności poprzez sprawowanie nadzoru nad warunkami: 1) higieny środowiska, 5) higieny wypoczynku i rekreacji, - w celu ochrony zdrowia ludzkiego przed niekorzystnym wpływem szkodliwości i uciążliwości środowiskowych, zapobiegania powstawaniu chorób, w tym chorób zakaźnych i zawodowych. Wykonywanie w/w zadań określonych polega na sprawowaniu bieżącego nadzoru sanitarnego. Do zakresu działania Państwowej Inspekcji Sanitarnej w dziedzinie bieżącego nadzoru sanitarnego należy kontrola przestrzegania przepisów określających wymagania higieniczne i zdrowotne, w szczególności dotyczących higieny środowiska, a zwłaszcza wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, powietrza w pomieszczeniach przeznaczonych na pobyt ludzi, gleby, wód i innych elementów Printed on 2019/01/12 08:31

3 2019/01/12 08:31 3/5 Kompetencje Państwowej Inspekcji Sanitarnej w zakresie postępowań OOŚ środowiska w zakresie ustalonym w odrębnych przepisach ORZECZNICTWO IV SA/Wa 1892/08 - wyrok WSA Warszawa z dnia Inspektor Sanitarny nie dokonuje oceny planowanej inwestycji pod kątem jej wpływu na jakość wody, powietrza, powierzchnię ziemi z uwzględnieniem ruchów masowych ziemi, klimat czy też krajobraz. Nie posiada również uprawnień do badania planowanej inwestycji pod kątem jej wpływu na wartość nieruchomości sąsiadujących z nieruchomością, na której inwestycja ma być zrealizowana, a także na sytuacje społeczną na danym terenie. Nie ma także obowiązku uwzględnić jakichkolwiek badań czy teorii naukowych dotyczących kwestii wpływu oddziaływania promieniowania elektromagnetycznego na organizmy, bowiem uzgodnienia dokonywane są na podstawie sporządzonego raportu. II SA/Bk 291/04 - wyrok WSA Białystok z dnia Prowadzone przez organy inspekcji sanitarnej postępowanie z zakresu bieżącego nadzoru sanitarnego, wymaga wskazania przepisów określających wymagania higieniczne i zdrowotne badanego obiektu a następnie odniesienia wpływu badanego obiektu na wcześniej wymienione elementy składające się na higienę środowiska. Kompetencje Państwowej Inspekcji Sanitarnej w zakresie kontroli pokoi gościnnych Zgodnie z art.2 Ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 212 poz.1263 z późn. zmianami) Inspekcja wykonuje swoje zadania poprzez m.in. działania kontrolne: sprawowanie zapobiegawczego nadzoru sanitarnego sprawowanie bieżącego nadzoru sanitarnego Nadzór zapobiegawczy nie jest wykonywany poprzez kontrolę stanów istniejących, lecz ocenę planów i zamierzeń, a wynikiem tej oceny może być jedynie opinia czy stanowisko, a nie nakaz lub zakaz (względnie inna sankcja). W istocie więc kompetencje realizowane w ramach tego nadzoru nie są kompetencjami nadzorczymi w ścisłym tego słowa znaczeniu. Nie zmienia tego fakt, że zarówno dla kontroli, jak i dla oceny ustawodawca przyjmuje to samo kryterium wymagań higienicznych i zdrowotnych (wyrok WSA w Krakowie z dnia znak II SA/Kr 64/09 ). Kontrola w/w obiektów w ramach nadzoru zapobiegawczego nie jest możliwa. Nadzór bieżacy zgodnie z Art. 4 ust. 1 ustawy to z kolei kontrola przestrzegania przepisów określających wymagania higieniczne i zdrowotne. Należy tu zaznaczyć,że Art. 4 ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej sam w sobie nie stanowi katalogu kompetencji, lecz określa jedynie sfery działalności Inspekcji Sanitarnej. Nie jest on, więc samodzielnym źródłem kompetencji, a co najwyżej, jako element rekonstrukcji właściwej normy prawnej, stanowi jeden z przepisów współtworzących kompetencje (przez analogię: wyrok WSA w Krakowie z dnia r. znak III SA/Kr 480/12 ). Należałoby się więc zastanowić na podstawie jakich przepisów szczególnych taki nadzór mógłby być realizowany w stosunku do w/w obiektów. Kontrola obiektu w oparciu o przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (t.j. w Dz.U. z 2014 r. poz. 196 z późn. zmianami). Na podstawie treści Art.35 ust.2 u.o.u.t. możemy stwierdzic,że usługi hotelarskie mogą być świadczone również w budynkach mieszkalnych z pokojami gościnnymi, jeżeli obiekty te spełniają minimalne wymagania co do wyposażenia, o których mowa w Rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 19 sierpnia 2004 r. w sprawie obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie (t.j. w Dz.U. z 2006 r. nr 22 poz.169 z późn. zmianami), oraz wymagania

4 Last update: 2016/12/08 11:51 srodowisko:przepisy_sanitarne wymagania sanitarne, przeciwpożarowe oraz inne określone odrębnymi przepisami. Zgodnie z art.40 ust.3 u.o.u.t. marszałek województwa oraz wójt (burmistrz, prezydent miasta) mają prawo kontrolować, w zakresie swojej właściwości miejscowej, przestrzeganie wymagań, określonych w art. 35 ustawy, w stosunku do wszystkich obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie w tym obiektów z pokojami gościnnymi. Organy te mogą wykonywać następujące czynności kontrolne: 1) dokonywać kontroli wszystkich pomieszczeń i urządzeń wchodzących w skład kontrolowanych obiektów; 2) żądać od kierownika obiektu oraz od wszystkich osób, które są w tym obiekcie zatrudnione, pisemnych i ustnych informacji w sprawach objętych kontrolą; 3) żądać okazania dokumentów potwierdzających spełnienie przez obiekt wymagań sanitarnych, przeciwpożarowych oraz inneych określonych odrębnymi przepisami. Zgodnie z 4 pkt 3 w/w rozporządzenia organ prowadzący ewidencję obiektów z pokojami gościnnymi (wójt, burmistrz, prezydent miasta), może w razie wątpliwości co do spełnienia wymagań budowlanych, przeciwpożarowych i sanitarnych wezwać osobę świadczącą usługi hotelarskie w tym obiekcie do udokumentowania spełnienia tych wymagań poprzez przedłożenie - w zakresie wymagań: 1) budowlanych - książkę obiektu budowlanego, o której mowa w art. 64 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, przedstawioną do wglądu organowi dokonującemu kontroli obiektu budowlanego, w przypadku obiektów budowlanych, w stosunku do których obowiązek posiadania książki obiektu budowlanego istnieje na podstawie tej ustawy, a w przypadku gdy obiekt nie posiada książki obiektu budowlanego - protokołem z kontroli obiektu budowlanego; 2) przeciwpożarowych - opinię właściwego miejscowo komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej; 3) sanitarnych - opinię właściwego miejscowo państwowego powiatowego inspektora sanitarnego. Zgodnie z 8 pkt 1 rozporządzenia organy uprawnione do kontroli obiektów w zakresie spełniania wymagań co do wyposażenia i zakresu świadczonych usług (marszałek-wójt-burmistrz-prezydent miasta) dokonują kontroli w każdym czasie: 1) z urzędu - jeżeli jest to uzasadnione informacjami o zmianie warunków działania lub naruszenia wymagań; 2) na wniosek przedsiębiorcy, stowarzyszenia działającego w zakresie turystyki i hotelarstwa lub stowarzyszenia reprezentującego interesy konsumentów. Zgodnie z 9 pkt 1 rozporządzenia kontroli dokonuje się zgodnie z zasadami kontroli przedsiębiorców określonymi w przepisach ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447, z późn. zm.). Formalnie nie ma podstaw do kontroli z urzędu czy na wniosek budynków mieszkalnych z pokojami gościnnymi przez funkcjonariuszy Państwowej Inspekcji Sanitarnej. Organ ten bedąc uprawnionym do wydawania opinii w sprawie spełnienia przez obiekt wymagań sanitarnych może uzależnić wydanie opinii - której przedłożenia żąda właściwy organ (wójt-burmistrz-prezydent miasta) - od przeprowadzenia kontroli obiektu przez funkcjonariuszy Państwowej Inspekcji Sanitarnej. Printed on 2019/01/12 08:31

5 2019/01/12 08:31 5/5 Kompetencje Państwowej Inspekcji Sanitarnej w zakresie postępowań OOŚ From: - Wiki Łeba Permanent link: Last update: 2016/12/08 11:51