Wvaiki badaa laboratory {ayeh probek zap raw.

Transkrypt

1 Krakow, 25, Wvaiki badaa laboratory {ayeh probek zap raw. Obiekt: Budynek administracyjny Szczecin* iil* Czeslawn 9, BF 23/6 Inweston Obslugs Zleceaiodawca badaa: Iwcma Trzaska Projektowanie UL Majowa 23 sf PrzedmloteEn badan byly dwie probki zaprawy pobrane spomiedzy obwodswef (cok^), Celsn procentowg zswstosei w wodzie t ich i Zawartosc so!! omaezoao na podstewie ro^nicy mif dzy mas% suctej profsfci ^«sciowej a masa^ suchej pr^dd po eksfrakeji soll Analiz^ jakoseiow^ pizeprowad^no pray pomoey reakcji charakterys^cznych dla poszczeg61nych R-obkanr 1 zaprawajasnoszara Zawartesc soli - 3,1 % wylayte aniony ; SO/', slady Cl~ Probka nr 2 - zaprawa z odcieniem ugrowym Zawartoid soli 250 % wykryte anicmy ; SOS42", slady Of, slady NOs

2 1. Numer probki: ZW0605 (T2) 2. Rodzaj skaly: zaprawa 3. Barwa probki: 4. Zwi^zlosc probki: kremowo-zolta slabo zwi?zla 5. Reakcja z HC1: burzliwa 6. Szkielet ziarnowy 6a. Typ szkieletu ziarnowego: rozproszony 6b. Sktad mineralnv: kwarc, skalenie, glaukonit, fragmenty skal, amfibol, biotyt, muskowit, cyrkon, fragmenty ceramiki, skupienia mikrytowe. Kwarc - stanowi glowny skladnik szkieletu ziarnowego. Wyksztalcony jest w postaci detrytycznych ziaren, o wielkosci dochodza_cej maksymalnie do okoto 1,0 mm wielkosci. Zwykle jednak w skladzie szkieletu spotyka si? ziarna wyraznie mniejsze, cz?sto ponizej 0,5 mm wielkosci. Wiekszosc ziaren kwarcowych wyksztalcona jest w postaci ziaren monokrystalicznych, choc w obr?bie grupy ziaren o najwi?kszych rozmiarach niekiedy spotkac mozna osobniki o polikrystalicznej budowie, skladaja_ce si? z szeregu mniejszych, zrosni?tych ze soba^ krysztal6w. Forma ziaren zwykle zblizona do izometrycznej, cz?sc ziaren rowniez wyksztalcona jest w postaci osobnikow lekko wydluzonych. Stopien obtoczenia ziaren dobry, zwykle kwarc jest polobtoczony do obtoczonego, rzadziej natomiast wyst?puja^ ziarna polostrokraw?dziste. Te ostatnie cz?sciej mozna spotkac w wypadku ziaren mniejszych, a te pierwsze zwykle obserwuje si? w wypadku ziaren wi?kszych. Kwarc przy jednym polaryzatorze jest bezbarwny i niepleochroiczny, o niskim reliefie, nie posiada lupliwosci. Przy skrzyzowanych nikolach dostrzec mozna niskie, szare barwy interferencyjne I rz?du. Rowniez przy skrzyzowanych nikolach zaobserwowac mozna ze niektore ziarna maja^ wyksztalcona^ budow? subziarnowq.. Wrostki innych mineralow ziarnach kwarcu nie wyst?puj3, poza sporadycznymi wypadkami gdzie kwarc zamyka np. drobna^ pojedyncza blaszk? muskowitu. Znaczna cz?sc natomiast ziaren zamyka w swym wn?trzu liczne, submikroskopowe inkluzje cieklo-gazowe. Skalenie - wyst^puja^ jako sktadnik akcesoryczny, znacznie rzadziej w porownaniu do podstawowego skladnika - ziaren kwarcu. Pojedyncze ziarna skaleni maja^ wielkosc dochodza^ maksymalnie do okolo 1,0 mm, przy czym podobnie jak w wypadku kwarcu wi?kszosc to osobniki mniejsze, ponizej 0,5 mm. Zwykle skalenie wyksztalcone sa_ w postaci ziaren o lekko wydluzonym ksztalcie, sa_ srednio obtoczone. Przy jednym nikolu ziarna skaleni wykazuja^ niski relief, sa^ bezbarwne niepleochroiczne, wykazuja, stabo zarysowana_ lupliwosc. Przy skrzyzowanych nikolach podobnie jak kwarc wykazuja^ niskie, szare barwy interferencyjne I rze_du. Grupa skaleni jest reprezentowana przez wszytki podstawowe odmiany, obecne sa^ zarowno skalenie alkaliczne, jak i skalenie sodowo-wapniowe. Najcz?sciej w skladzie szkieletu spotyka si? krysztafy polisyntetycznie zblizniaczonych plagioklazow, gdzie obserwuje si? jeden system rownolegle ulozonych lamelek, rownej grubosci. Obok nich obecne rowniez ziarna niezblizniaczone, reprezentuja^ce odmiany alkaliczne - pertyty. Sa^ to krysztary niejednorodne, skladaja,ce si? z nieregularnego ksztahu wrostkow, wtornie odmieszanych z pierwotnie jednorodnego krysztahi. Obok nich sporadycznie spotkac mozna ziarna skaleni alkalicznych - mikroklinow. Te podobnie zblizniaczone sa^ jak plagioklazy, jednak w ich wypadku obecne sa_ dwa systemy lamelek, krzyzuja_ce si? pod katem zblizonym do prostego, a buduja^ce je lamelki wyklinowuja. si?. Stopien zachowania skaleni zroznicowany, obecne zarowno ziarna swieze i nie zmienione, jak i ziarna lekko zwietrzale, poprzerastane submikroskopowej wielkosci luseczkami mineralow wtornych. Glaukonit- jest to skladnik akcesoryczny, wyst?puje rzadko. Wyksztalcony jest w postaci submikroskopowej wielkosci hiseczek, koncentruja^cych si? w postaci owalnego ksztaltu agregatow, wielkosci dochodza^cej do okolo 0,3-0,4 mm. Posiadaja^ one charakterystyczne, trawiastozielone zabarwienie, skupienia sa^ swieze i nie zwietrzale. Fragmenty skal - podobnie jak skalenie, stanowia^ uzupemiajqcy skladnik szkieletu. Obecne 53. rozne odmiany litologiczne. Najbardziej charakterystyczne sa^ ziarna wapieni. Maja^ one wielkosc dochodza^ca_ maksymalnie do okolo 1,5-2,0 mm, przy czym tak duze sa^rzadkie, zwykle maja^rozmiary kilku dziesiatych cz?sci milimetra. Tworza^ ziarna lekko wydhizone, charakteryzuja^ce si? doskonarym zabarwieniem. Przyjmuja^ charakter biosparytu, skladaja^ si? z w?glanowych elementow szkieletowych, spojonych rowniez kalcytem, wyksztalconym w postaci sparytu. Obok wapieni, grupa skal osadowych reprezentowana jest przez odmiany skal detrytycznych. Sa^to pojedyncze ziarna mulowcow, o wielkosci do okolo 1,0 mm. 83. one wydhizone, dobrze wyoblone, skladaja^ si? z drobnoziarnistego kwarcu, oraz masy ilastej. Towarzysza^ im skafy ilaste. Sa, to dwa wydluzone i silnie wyoblone ziarna, skladaja^ce si? z masy submikroskopowej wielkosci mineralow ilastych, wykazuja^cych lekkie warstwowanie. W jednym z ziaren dodatkowo obecne

3 pojedyncze ziarna detrytycznego kwarcu. Ziarna skal ilastych sa_ wydhizone, doskonale wyoblone. Ich wielkosc nie przekracza 0,8 mm. Skalom osadowym towarzyszq. skaty krystaliczne, reprezentowane przez skafy magmowe gl^binowe, o skladzie zblizonym do granitu. Granitoidy wyst^puj^ w postaci ziaren o wielkosci maksymalnie dochodza_cej do 1,0 mm, sa. drobnokrystaliczne, izometryczne a rzadziej wydhizone, dobrze obtoczone. Skladajq. si z krysztalow kwarcu, skaleni i rzadszych plagioklazow, oraz wystejpuja_cych niekiedy pomie.dzy nimi krysztalow biotytu, niekiedy amfibolu. Amfibol - wystepuje w charakterze skladnika akcesorycznego, w skali preparatu to kilka osobnikow, rozmieszczonych pomi?dzy dominuja,cymi ziarnami kwarcu. Mineral ten wyksztalcony jest w postaci krotkich slupkow, nie wykazuja_cych wiekszego wyoblenia. Maja^ one wielkosc dochodzapq. do 0,2 mm. Charakteryzuja_ si dodatnim reliefem, sa, barwne i pleochroiczne, bezbarwne lub bladozielone do ciemnozielonych. Posiadaja_ widoczny jeden system hipliwosci, a przy skrzyzowanych nikolach barwy interferencyjne II rz^du. Biotyt - ma charakter skladnika pobocznego, wyste.puje w postaci pojedynczych blaszek, o wielkosci dochodzacej maksymalnie do okoto 0,4 mm. Poszczegolne blaszki sa_ postrzepione, wykazuja. dodatni relief, widoczny jest jeden system doskonalej hipliwosci. Sa. barwne i pleochroiczne, od slomkowozoltych po brunatne. Przy skrzyzowanych nikolach wykazuj^ barwy interferencyjne II rz^du, maskowane przez naturalne zabarwienie tego minerahi. Muskowit - jest to bezbarwna odmiana mik, podobnie wyksztalcony jak biotyt, w odroznieniu od ktorego jest bezbarwny i niepleochroiczny, posiada podobny relief. Przy skrzyzowanych nikolach wykazuje rowniez barwy interferencyjne II rz du. Cyrkon - sporadycznie (kilka w skali preparatu mikroskopowego) spotyka si^ pojedyncze ziarna tego minerahi,: o wielkosci dochodzacej do okolo 0,2 mm. Sa_ one lekko wydhizone, doskonale wyoblone. Charakteryzuja, si silnie dodatnim reliefem, nie posiadajq. hipliwosci, sa^ bezbarwne i niepleochroiczne. Przy skrzyzowanych nikolach wykazuja^barwy interferencyjne III rz^du. Fragmenty ceramiki - wyst^puj^. rzadko. Maksymalnie osi^gaja^ rozmiary do okolo 1,5 mm, (jeden osobnik), wiekszosc nie przekracza rozmiarow 1,0 mm. Zwykle maja, nieregularne, zblizone do izometrycznego ksztahy. Nie wykazuja_ wyoblenia, skladaja. si z bardzo drobnoziarnistego kwarcu, stanowia^cego szkielet ziarnowy ceramiki, spojonego afanitowa_ mas^ mineralow metailastych, zabarwionych na pomaranczowobrunatno. Skupienia mikrytowe wyst^puja. dose rzadko, najwiejcsze moga_ osiqgac rozmiary do okolo 2,0 mm, ale wiekszosc nie przekracza kilku dziesiatych cz^sci milimetra. Maja^ one owame ksztahy, zwykle sa^ wyoblone, rzadziej spotyka si skupienia o nieregularnym ksztalcie. Zbudowane s^ z brunatnego, bezstrukturalnego mikrytu, ostro kontaktuja, z otaczaja.cym je spoiwem. W niektorych mozna dostrzec drobne, brunatne zyiki, przypuszczalnie drobnych nagromadzefi mineralow zelazowych (wodorotlenki zelaza). 6c. Wielkosc ziaren szkieletu ziarnowego: Szkielet ziarnowy zdominowany przez kwarc. Wielkosc ziaren nie przekracza 2,0 mm, przy czym wiekszos~c to osobniki wielkosci ponizej 0,5 mm. 6d. Morfologia ziarn: Wi^kszosd ziaren jest izometryczna, rzadziej lekko wydhizona. Obtoczenie zwykle srednie do dobrego, ziarna sa_ obtoczone lub polobtoczone. 7. Spoiwo - zbudowane z w^glanu wapniowego, wyksztalconego w postaci mikrytu, o niewielkich submikroskopowych rozmiarach, jednak relatywnie wi^kszych od typowych zapraw wapiennych, prz>puszczahiie cz^^ciowo zrekrystalizowane. BudujXcy spoiwo mikryt ma charakter mikrokrystalicznej masy, charakteryzuje si? slaba, przezroczrysto^cia. i zoltobrqzowym zabarwieniem. Jest stosunkowo jednorodny, opisane powyzej skupienia mikrytowe sa_ stosunkowo rzadkie. Przy skrzyzowanych polaryzatorach wykazuje wysokich rz?d6w barwy interferencyjne, maskowane przez zabarwienie mikrytu. Rozmieszczenie ziaren szkieletu ziarnowego w spoiwie mikrytowym niejednorodne, obecne w zaprawie wydhizone strefy, penetratywne, gdzie ilosc ziaren szkieletu jest znacznie obnizona. J. Stosunki procentowe w probce: Spoiwo Kwarc Skalenie Fragmenty skal Fragmenty cegly Inne Pory -49,0% -44,0% -1,5% -3,0% -0,5% -1,0% -1,0%

4 pojedyncze ziarna detrytycznego kwarcu. Ziarna skal ilastych sa_ wydluzone, doskonale wyoblone. Ich wielkosc nie przekracza 0,8 mm. Skalom osadowym towarzyszq. skafy krystaliczne, reprezentowane przez skafy magmowe gl?binowe, o skladzie zblizonym do granitu. Granitoidy wyst?puja. w postaci ziaren o wielkosci maksymalnie dochodzacej do 1,0 mm, sa. drobnokrystaliczne, izometryczne a rzadziej wydhizone, dobrze obtoczone. Skladaja. si? z krysztalow kwarcu, skaleni i rzadszych plagioklazow, oraz wyst?puj'4cych niekiedy pomi?dzy nimi krysztalow biotytu, niekiedy amfibolu. Amfibol - wyst?puje w charakterze skladnika akcesorycznego, w skali preparatu to kilka osobnikow, rozmieszczonych pomi?dzy dominuja_cymi ziarnami kwarcu. Mineral ten wyksztalcony jest w postaci krotkich 'slupkow, nie wykazujacych wi?kszego wyoblenia. Maja. one wielkosc dochodza.ca. do 0,2 mm. Charakteryzuja. si? dodatnim reliefem, sa. barwne i pleochroiczne, bezbarwne lub bladozielone do ciemnozielonych. Posiadaja_widoczny jeden system hipliwosci, a przy skrzyzowanych nikolach wykazuja. barwy interferencyjne II rz?du. Biotyt - ma charakter skladnika pobocznego, wyst?puje w postaci pojedynczych blaszek, o wielkosci dochodzacej maksymalnie do okolo 0,4 mm. Poszczegolne blaszki sa. postrz?pione, wykazuja. dodatni relief, widoczny jest jeden system doskonalej hipliwosci. Sa. barwne i pleochroiczne, od slomkowozoltych po bruname. Przy skrzyzowanych nikolach wykazuja. barwy interferencyjne II rz?du, maskowane przez naturalne zabarwienie tego minerahi. Muskowit jest to bezbarwna odmiana mik, podobnie wyksztalcony jak biotyt, w odroznieniu od ktorego jest bezbarwny i niepleochroiczny, posiada podobny relief. Przy skrzyzowanych nikolach wykazuje rowniez barwy interferencyjne II rze_du. Cyrkon - sporadycznie (kilka w skali preparatu mikroskopowego) spotyka si? pojedyncze ziarna tego mineralu,: o wielkosci dochodza_cej do okolo 0,2 mm. Sa_ one lekko wydhizone, doskonale wyoblone. Charakteryzuja. si? silnie dodatnim reliefem, nie posiadaja, hipliwosci, sq. bezbarwne i niepleochroiczne. Przy skrzyzowanych nikolach wykazuja. barwy interferencyjne III rz?du. Fragmenty ceramiki wyst^puja. rzadko. Maksymalnie osi^gaja. rozmiary do okolo 1,5 mm, (jeden osobnik), wi?kszosc nie przekracza rozmiarow 1,0 mm. Zwykle maja_ nieregularne, zblizone do izometrycznego ksztatty. Nie wykazuja^ wyoblenia, skladaja_ si? z bardzo drobnoziarnistego kwarcu, stanowiqcego szkielet ziarnowy ceramiki, spojonego afanitowa_ masq. muieralow metailastych, zabarwionych na pomaranczowobrunatno. Skupienia mikrytawe wyst?puja_ dose rzadko, najwi?ksze mogq. osiqgac rozmiary do okolo 2,0 mm, ale wi?kszosc nie przekracza kilku dziesiatych cz?sci milimetra. Maja_ one owahie ksztatty, zwykle sa_ wyoblone, rzadziej spotyka si? skupienia o nieregularnym ksztalcie. Zbudowane sa. z brunamego, bezsrrukturahiego mikrytu, ostro kontaktujej. z otaczaja_cym je spoiwem. W niektorych mozna dostrzec drobne, brunatne zylki, przypuszczalnie drobnych nagromadzen mineralow zelazowych (wodorotlenki zelaza). 6c. Wielkosc ziaren szkieletu ziarnowego: Szkielet ziarnowy zdominowany przez kwarc. Wielkosc ziaren nie przekracza 2,0 mm, przy czym wi?kszosc to osobniki wielkosci ponizej 0,5 mm. 6d. Morfologia ziarn: Wi?kszosd ziaren jest izometryczna, rzadziej lekko wydhizona. Obtoczenie zwykle srednie do dobrego, ziarna sa_ obtoczone lub polobtoczone. 7. Spoiwo zbudowane z w?glanu wapniowego, wyksztalconego w postaci mikrytu, o niewielkich submikroskopowych rozmiarach, jednak relatywnie wi?kszych od typowych zapraw wapiennych, przypuszczahiie cz?sciowo zrekrystalizowane. Buduja_cy spoiwo mikryt ma charakter mikrokrystalicznej masy, charakteryzuje si? slab^_ przezroczystoscia. i zoltobr^zowym zabarwieniem. Jest stosunkowo jednorodny, opisane powyzej skupienia mikrytowe sa. stosunkowo rzadkie. Przy skrzyzowanych polaryzatorach wykazuje wysokich rz?dow barwy interferencyjne, maskowane przez zabarwienie mikrytu. Rozmieszczenie ziaren szkieletu ziarnowego w spoiwie mikrytowym niejednorodne, obecne w zaprawie wydhizone strefy, penetratywne, gdzie ilosc ziaren szkieletu jest znacznie obnizona. 8. Stosunki procentowe w probce: Spoiwo Kwarc Skalenie Fragmenty skal Fragmenty cegly Inne Pory -49,0% -44,0% -1,5% -3,0% -0,5% -1,0% -1,0%

5 MIKROFOTOGRAFIE Widok mikroskopowy probki nr T2. A-fotografia przy jednym polaryzatorze, B-przy dwoch polaryzatorach, skrzyzowanych. Skala na fotograflach odpowiada 1,0 mm. A B

6 1. Numer probki: GJ0607 (is) 3. Barwa probki: 6. Struktura skaly: biala 2. Rodzaj skaly: 4. Zwigzlosc probki: gips (sztuczny kamien) zwi?zla 5. Reakcja z HC1: beztedna 7. Szkielet ziarnowy 7a. Typ szkieletu ziarnowego: silnie rozproszony 7b. Sktad mineralny: kwarc, anhydryt, skupienia gipsowe, kalcyt. Kwarc - wyst?puje bardzo rzadko, co wynika z faktu iz szkielet ziarnowy jest silnie rozproszony. Ma charakter detrytyczny, wyksztalcony jest w postaci wylacznie pojedynczych, monokrystalicznych ziaren, o wielkosci maksymalnie dochodza_cej do okolo 0,1 mm. Najmniejsze ziarna stanowia. catkowicie drobnoziarnisty material, cz?sto ponizej 0,05 mm. Ziarna kwarcu maja_ksztaft izometryczny, ich wyoblenie jest dose dobre, zwykle przyjmuja_ form? ziaren polobtoczonych do obtoczonych. Przy jednym polaryzatorze ziarna kwarcowe sa_ bezbarwne i niepleochroiczne, wykazuja_ relatywnie niski relief, zblizony do reliefu otaczaja_cego je gipsu. Nie wykazuja, hipliwosci, a przy skrzyzowanych nikolach obserwuje si? I rz?du barwy interferencyjne, niskie, szare przechodza^ce do srednich, zottoszarych. Wrostki w ziarnach kwarcu innych mineratow nie wyst?puj3, obecne jedynie inkluzje cieklo-gazowe, powoduja^ce zm?tnienie ziarna. Anhydryt - wyst?puje licznie, stanowi zasadniczy skladnik szkieletu ziarnowego. W sktadzie probki obserwuje si? zarowno pojedyncze ziarna tego mineraly, jak i ich zrosty. Ziarna anhydrytu wyksztatcone sa^w postaci wydhizonych, krotkoshipkowych krysztatow, o wielkosci dochodz^cej maksymalnie do okoto 0,1-0,2 mm. Wykazuja^ one dodatni wzgl^dem gipsu relief, sa^ bezbarwne i niepleochroiczne. W nielicznych ziarnach mozna dostrzec slabo widoczn^ hapliwosc. Przy skrzyzowanych nikolach obserwuje si? barwy interferencyjne niskie II rz?du, rzadko obnizone do maksymalnie srednich I rz?du. Skupienia anhydrytu sa_ rzadkie, maja. ksztahy izometryczne, wielkosci maksymalnie do okolo 0,5 mm. Skladajq. si? one z bezladnie rozmieszczonych krysztalow anhydrytu. Skupienia gipsowe - wyst?puja_ relatywnie rzadko, maja, wielkosc dochodza^c^_ do okolo 0,5-0,7 mm. Zwykle maja, wydhizone ksztarty, sktadaja, si? z szeregu dose duzych w porownaniu do otaczaj^cego je spoiwa krysztalow gipsu. Buduja_ce je krysztafy wykazuja, niski relief, sa, bezbarwne i niepleochroiczne, posiadaja, widoczna_ hipliwosc, a przy skrzyzowanych nikolach wykazuja_ barwy interferencyjne niskie do srednich I rz?du, szare lub stomkowo-szare. Cz?sto sa_ zblizniaczone. Kalcyt - sporadycznie w skladzie probki spotyka si? monokrysztary kalcytu. Maja_ one hipautomorficzne ksztatty, ich wielkosc moze dochodzic do okoto 0,3 mm. Sa_ one bezladnie rozmieszczone w obr?bie gipsowego spoiwa. Wykazuja_ silny, dodatni relief, sa, bezbarwne i niepleochroiczne, posiadaja^ romboedryczna, hipliwosc. Przy skrzyzowanych nikolach wykazuja, bardzo wysokie, IV rz?du barwy interferencyjne, silnie kontrastuja^ce z niskimi barwami gipsowego spoiwa. 8. Spoiwo 8a. Rodzaj spoiwa Spoiwo wyksztakone w postaci drobnokrystalicznej masy, skladaj^cej si? z gipsowe, barwy jasnozoftej submikroskopowej wielkosci krysztalow gipsu, o wielkosci ponizej 0,01 mm, tworz^cych poprzerastana^ mozaik?. Posiada ona zotowe zabarwienie, przy skrzyzowanych nikolach wykazuje niskie do srednich, szare, szarozofte barwy interferencyjne I rz?du. 9. Porowatosc: niska 10. Stosunki procentowe w pr6bce: Spoiwo -87,5% Kwarc -0,5% Anhydryt -6,0% Pory -5,0% W?glany -1,0% brak

7 Widok mikroskopowy probki nr T3. A-fotografia przy jednym polaryzatorze, B-przy dwoch polaryzatorach, skrzyzowanych. Skala na fotografiach odpowiada 1,0 mm. B

8 PODSUMOWANIE BAD AN PETROGRAFICZNYCH Badania petrograficzne przeprowadzono dla dwoch probek, pochodzajcych z kamienicy w Szczecinie, przy ul. Czeslawa 9. Pierwsza probka, oznaczona byla symbolem T2 (ZW0605) i reprezentowala tynk z scian zewn^trznych. Druga probka, oznaczona symbolem T3 (GJ0607) to material pochodzajsy z odlewu detalu architektonicznego. Probka zaprawy T2 posiada typowy, krzemianowy szkielet ziarnowy (wypelniacz), spojony spoiwem wapiennym (w?glanowym). Podstawowym skladnikiem wypelniacza jest detrytyczny kwarc, ktorego ziarna nie przekraczaj% wielkosci 1,0 mm, przy czym wi?ksza cz?sc populacji to ziarna znacznie mniejsze, cz?sto wielkosci ponizej 0,5 mm. Skladnik ten stanowi 44,0% obj. zaprawy. Ziarnom kwarcu towarzyszq. podrz?dne ilosci takich skladnikow jak skalenie, czy fragmenty skal, wchodzily one w sklad uzytego do wyrobu zaprawy materialu detrytycznego (piasku). Ich ilosc ogranicza si? do kilku procent obj?tosciowych. Rowniez do tej grupy skladnikow nalezy glaukonit, akcesorycznie wyst?pujaj:y skladnik wypelniacza. Calosc szkieletu ziarnowego uzupelniaja^ nieliczne ziarna skladnikow akcesorycznych, takich jak lyszczyki, cyrkon itp. Obok ziaren o naturalnej genezie, w skladzie szkieletu spotkac mozna sporadycznie fragmenty cegly, sa_ one na tyle rzadkie, ze ich ilosc nie przekracza 0,5% obj. Spoiwo zaprawy jest czysto w^glanowe, nie obserwuje si? reliktow skladnikow cementu portlandzkiego, wskazujajsych na domieszk? tego spoiwa. Spoiwo probki ma charakter mikryru, choc wchodza^ce w jego sklad ziarna sa^ relatywnie wi^ksze, co wynika prawdopodobnie z wtornej rekrystalizacji we_glanow. Sporadycznie w obr^bie spoiwa spotyka sie_ skupienia mikrytowe, odcinaja_ce si od niego nieco ciemniejsza^ barwa^. Przypuszczalnie stanowia^ one relikty slabiej wypalonego kamienia wapiennego, ktore ulegajajs powolniejszej hydrolizie, a pozniejszej karbonatyzacji zachowaly swoja^ odr^bnosc. Zarowno w spoiwie jak i w skupieniach mikrytowych spotyka si? drobne warstewki afanitowej substancji o brunatnej barwie, sq. to prawdopodobnie drobne nagromadzenia zwi^zkow zelaza (wodorotlenki Fe?). Druga probka, oznaczona symbolem T3 to gips. Cech% charakterystyczna^ tego materialu jest bardzo ubogi, bardzo silnie rozproszony szkielet ziarnowy (wypelniacz). Sa^ to nieliczne, pojedyncze ziarna detrytycznego kwarcu, ktorego ilosc nie przekracza 0,5% obj. Poza kwarcem, w mikrokrystalicznej masie gipsowego spoiwa spotyka si? drobne ziarenka, a rzadziej skupienia anhydrytu. W akcesorycznych ilosciach w masie gipsowej wyst?puja^ z

9 rzadka drobne krysztaly w^glanu wapniowego, jednak jego ilosc jest minimalna, nie przekracza 1,0% obj. Obok w/w skladnikow, dose cze_sto spotyka si drobne, owalnego ksztaltu pory, ktore stanowia_okolo 5,0% obj. probki. Wroclaw, r. opracowal dr Wojciech Bartz