Si W M. 5mm. 5mm. Fig.2. Fragment próbki 1 ze strefowymi kryształami melilitu (M).

Wielkość: px

Rozpocząć pokaz od strony:

Download "Si W M. 5mm. 5mm. Fig.2. Fragment próbki 1 ze strefowymi kryształami melilitu (M)."

Fabian Skowroński
7 lat temu
Przeglądów:

Granica kontaktu podkreślona jest obecnością włóknistego wollastonitu.

1 Si W Fe Fig. 1. Fragment próbki 1. Kontakt pomiędzy strefą żelazonośną (z lewej-fe) a strefą krzemianową (z prawej-si). Granica kontaktu podkreślona jest obecnością włóknistego wollastonitu. W strefie krzemianowej stwierdzono występowanie piroksenów oraz kryształów melilitu o budowie strefowej (). W strefie Fe widoczne duże pęcherze pogazowe, zamknięte w trakcie stygnięcia stopu. Fig.2. Fragment próbki 1 ze strefowymi kryształami melilitu ().

fragment szkliwa o barwie żółtozielonej. W Fig.4. Fragment wypolerowanej powierzchni próbki nr.1.

2 Fig.3. Pęcherz pogazowy w próbce żużlu nr.1. Na ścianach kostkowe kryształy melilitu o budowie szkieletowej, w centralnej części kulisty fragment szkliwa o barwie żółtozielonej. W Fig.4. Fragment wypolerowanej powierzchni próbki nr.1. Włóknista strefa wollastonitowa o barwie jasnobrązowej kontaktuje ze strefą piroksenowi w której wykrystalizowały liczne, strefowe kryształy melilitów ().

3 Fig.5. Kryształy melilitu tkwiące w strefie krzemianowej, próbka nr.1. Zdjęcie czarno-białe. Sz Si 1cm Fig.6. Wypolerowana powierzchnia próbki nr.2. Bezpostaciowe szkliwo o czarnej barwie (Sz) zawiera smużyste wtrącenia faz krzemianowych o barwie niebieskiej i jasnobrązowej (Si).

Sz 1cm Fig. 7. Przekrój polerowany próbki 3. Podobnie jak w próbce 2 tutaj również zaobserwowano w ciemnej fazie szklistej występowanie melilitu.

Przekrój polerowany przez fragment próbki nr 5.

4 Sz 1cm Fig. 7. Przekrój polerowany próbki 3. Podobnie jak w próbce 2 tutaj również zaobserwowano w ciemnej fazie szklistej występowanie melilitu. W próbce 3 jednak kryształy tej fazy charakteryzują się większymi rozmiarami i prawidłowym wykształceniem. Fig.8. Przekrój polerowany przez fragment próbki nr 5. Wyróżniające się dwie strefy: jasna złożona z trydymitu, krystobalitu oraz mullitu oraz strefa ciemna bogata w kordieryt. Skład fazowy wskazuje że badana próbka stanowi cegłę ogniotrwałą, wmurowaną prawdopodobnie w wielki piec służący do wytopu żelaza z rudy syderytowej.

bogatym w Fe (fajalit). Fig.10. Naturalny fragment próbki nr.7.

5 Fig.9. Fragment wypolerowanej powierzchni próbki nr.6. Drobne ziarna z czerwonymi i pomaraoczowymi refleksami odpowiadają oliwinom bogatym w Fe (fajalit). Fig.10. Naturalny fragment próbki nr.7. W czarnej, szklistej fazie krzemianowej zatopione zostały prawidłowo wykształcone, jasnobrązowe kryształy melilitu ().

1cm Fig.11. Próbka nr. 8. Wybrane fragmenty przedstawiono na fig. 12 i 13. 1 2 Fig.11. Fragment próbki 8, powierzchnia polerowana.

6 1cm Fig.11. Próbka nr. 8. Wybrane fragmenty przedstawiono na fig. 12 i Fig.11. Fragment próbki 8, powierzchnia polerowana. W ciemnozielonej fazie szklistej widoczne są smużyste odmieszania faz krystalicznych z grupy melilitu ( 1 ). Kryształy osiągają również większe rozmiary, dochodzące do 1cm a ich przekroje ukazują skomplikowaną budowę strefową ( 2 ).

Po powstaniu tej generacji kryształów nastąpiło spękanie stygnącego stopu (zaznaczone strzałką).

7 1cm Fig.12. Polerowany fragment próbki nr.8. W ciemnozielonej fazie szklistej widoczne są jasne smugi złożone z mikroskopijnych kryształów krzemianowych. Po powstaniu tej generacji kryształów nastąpiło spękanie stygnącego stopu (zaznaczone strzałką). W ostatniej fazie stygnięcia krystalizowały największe kryształy melilitu - tworzące skupienia i zrosty bądź izolowane osobniki tkwiące w zielonym szkliwie. 1cm Fig.14. Polerowana powierzchnia próbki nr.9. Poszczególne fragmenty opisano na dalszych figurach.

Kryształy melilitu charakteryzują się skomplikowaną budową sektorową, przy czym poszczególne strefy różnią się barwą, od ciemnozielonej w środku,

8 Fig.15. Fragment próbki nr.9. W zielonej fazie szklistej widoczne smużyste skupienia mikrokrystalicznych faz krzemianowych. Przebieg skupieo wskazuje na płynięcie stopu w trakcie stygnięcia. Kryształy melilitu charakteryzują się skomplikowaną budową sektorową, przy czym poszczególne strefy różnią się barwą, od ciemnozielonej w środku, poprzez zółtą ku niebieskiej i ciemnoniebieskiej na granicy ze szkliwem. 1mm Fig.16. Przekrój przez kryształ melilitu ukazujący skomplikowaną budowę wewnętrzną. Różnicowanie się składu chemicznego podkreślone jest poprzez zmienne zabarwienie poszczególnych stref wzrostu.

9 Fig. 16. Naturalna powierzchnia próbki nr.10 ukazująca tabliczkowe przekroje kryształów melilitu. Fig.17. Próbka nr. 1?, powierzchnia naturalna z promienistym skupieniem kryształów wollastonitu.

Podobne dokumenty

Nauka o Materiałach. Wykład IV. Polikryształy I. Jerzy Lis

Nauka o Materiałach. Wykład IV. Polikryształy I. Jerzy Lis Wykład IV Polikryształy I Jerzy Lis Treść wykładu I i II: 1. Budowa polikryształów - wiadomości wstępne. 2. Budowa polikryształów: jednofazowych porowatych z fazą ciekłą 3. Metody otrzymywania polikryształów