Podstawy genetyki III. Biologia molekularna genu, replikacja, mutageneza, naprawa DNA

Transkrypt

1 Podstawy genetyki III Biologia molekularna genu, replikacja, mutageneza, naprawa DNA

2 Zarys biologii molekularnej genu

3 Funkcje informacji genetycznej Replikacja powielanie genomu, utrzymywanie stabilności genomu Ekspresja Odczytywanie informacji, niezbędne do funkcjonowania komórki Regulowana

4 Materiał genetyczny Bakterie zawierają czynnik transformujący, zdolny do przekazania informacji z martwych bakterii do żywych Frederick Griffiths, 1928

5 DNA Czynnikiem transformującym jest DNA Oswald Avery, Colin MacLeod, Maclyn McCarty, 1943

6 Materiał genetyczny Materiałem genetycznym są kwasy nukleinowe Materiałem genetycznym organizmów komórkowych jest kwas deoksyrybonukleinowy (DNA)

7 DNA zbudowany jest z nukleotydów Budowa DNA

8 Zasada komplementarności Na podstawie sekwencji jednej nici można jednoznacznie odtworzyć sekwencję nici komplementarnej 5 GATGTACTGATGACATA3 3 CTACATGACTACTGTAT5 5 GATGTACTGATGACATA3 3 CTACATGACTACTGTAT5

9 Model semikonserwatywny replikacji

10 Centralna hipoteza ( dogmat ) DNA RNA BIAŁKO

11 Centralna hipoteza ( dogmat ) DNA RNA BIAŁKO

12 Droga od DNA do białka

13 Ekspresja genów prokariotycznych dominuje regulacja na poziomie transkrypcji policistronowe jednostki transkrypcyjne o wspólnej regulacji transkrypcyjnej operony mrna szybko degradowane, translacja zachodzi zasadniczo równocześnie z transkrypcją

14 Ekspresja genów prokariotycznych i eukariotycznych Eukaryota Procesy transkrypcji i translacji są rozdzielone w przestrzeni i czasie Każdy gen ma własny promotor, nie występują operony Proces ekspresji genu składa się z wielu etapów Na każdym z etapów możliwe działanie regulacyjne Informacja kierująca syntezą białka może być modyfikowana po transkrypcji (alternatywne składanie, redagowanie) złożoność proteomu przekracza złożoność genomu

15 Transkrypcja U eukariontów występują 3 wyspecjalizowane polimerazy RNA. Za transkrypcję genów kodujących białka odpowiada polii

16 Losy mrna w komórce eukariotycznej Transkrypcja Dodanie czapeczki na końcu 5 Składanie (splicing) Poliadenylacja na końcu 3 Transport do cytoplazmy Translacja Degradacja

17 Etapy ekspresji/poziomy regulacji u Eukaryota struktura chromatyny transkrypcja obróbka i kontrola jakości RNA transport RNA degradacja RNA translacja modyfikacje post-translacyjne degradacja białka

18 Elementy systemów regulacji Elementy cis Znajdują się w obrębie tej samej cząsteczki, co element podlegający regulacji Elementy cis w obrębie DNA np. promotory, operatory, enhancery Elementy cis w obrębie RNA sekwencje wiążące białka regulujące translację, splicing, degradację itp.

19 Elementy systemów regulacji Elementy trans Odrębne cząsteczki oddziałujące z elementami cis i modulujące ekspresję Białka regulujące transkrypcję (czynniki transkrypcyjne), aktywatory, represory itp. Białka regulujące inne etapy ekspresji (aktywatory/represory translacji, splicingu itp.) RNA regulatorowe (sirna, mirna itp.)

20 Podstawy regulacji genu Regulacja pozytywna czynnik trans jest aktywatorem zwiększa ekspresję Regulacja negatywna czynnik trans jest represorem osłabia ekspresję

21 Podstawy regulacji genu Regulacja indukowalna Sygnał zwiększa (indukuje) ekspresję Regulacja reprymowalna Sygnał zmniejsza (reprymuje) ekspresję Możliwe są różne układy, np. regulacja negatywna indukowalna Nie należy mylić pojęć: pozytywna/negatywna dotyczy aktywności czynnika trans a indukowalna/reprymowalna odpowiedzi na sygnał

22 Przykład operon lac W. S Klug, M.R Cummings Concepts of Genetics 8th edition, Prentice Hall, 2005

23 Operony Typowy dla bakteri i archeonów system ekspresji Policistronowy transkrypt wspólna ekspresja wielu genów z jednego promotora Przeważnie geny związane funkcją, ale są wyjątki Figure 8.8 Genomes 3 ( Garland Science 2007)

24 Kod genetyczny Trójkowy 20 aminokwasów kodony po 3 nukleotydy: 4 3 =64 możliwości Dowody: badanie mutantów insercyjnych i delecyjnych (3 kolejne insercje lub delecje przywracały funkcje)

25 Kod genetyczny Nienakładający się Dowody: załóżmy sekwencję GTACA: jeden kodon: TAC, pozostałe: GTA i ACA (nakładanie 2 nukleotydów). Przy danym kodonie centralnym, możliwe tylko 4 2 = 16 różnych kombinacji trzyaminokwasowych. W naturze natomiast występują wszystkie możliwe kombinacje (20 2 =400). Pojedyncza zmiana nukleotydowa w sekwencji kodującej zmienia tylko jeden aminokwas, a nie dwa sąsiednie

26 Kod genetyczny Bezprzecinkowy Zdegenerowany 3 kodony STOP, pozostałe 61 kodonów koduje 20 aminokwasów

27 Kod genetyczny Kod jest jednoznaczny Dany kodon zawsze koduje jeden i tylko jeden aminokwas Degeneracja oznacza, że jeden aminokwas może być kodowany przez więcej kodonów

28 Kod genetyczny

29 Uniwersalność kodu Kod genetyczny jest zasadniczo taki sam u wszystkich organizmów na Ziemi Nieznaczne odstępstwa przez ewolujcję pojedynczych trna kody organellarne (np. UGA - Trp a nie stop w mitochondriach) niektore orzęski nieliczne grzyby (CUG Ser a nie Leu u Candida)

30 Regularności w kodzie Trzecia pozycja kodonu najmniej znacząca (np. UCx Ser) Aminokwasy o podobnych właściwościach często z podobnymi kodonami Np. AAA, AAG: lizyna; AGA, AGG: arginina UCx: seryna; ACx: treonina

31 Parowanie wobble W 3 pozycji kodonu (1 antykodonu) dozwolone parowanie G-U oraz I-U/A/A (I inozyna) tzw. zasada tolerancji Cricka

32 Translacja

33 Nobel chemia

34

35 Sekwencja białka zawiera sygnały sortowania do przedziałów komórki Kierowanie do ER i szlaku wydzielniczego zachodzi równocześnie z translacją Kierowanie do mitochondrium zachodzi po translacji

36 Białka podlegają złożonym modyfikacjom Fałdowanie wspomagane przez białka opiekuńcze Białka opiekuńcze odgrywają ważną rolę w patogenezie wielu chorób (nowotwory, choroba Huntingtona i inne choroby agregacyjne, choroba Parkinsona i Alzheimera, mukowiscydoza) Modyfikacje chemiczne (fosforylacja, glikozylacja itp.) Ubikwitynacja i degradacja Zaburzenia w ubikwitynacji i degradacji białek stwierdzono w rodzinnej postaci choroby Parkinsona, zespole Angelmana, anemiach Fanconiego, zespole von Hippel-Landau i innych

37 Replikacja DNA

38 Replikacja Model semikonserwatywny: w każdej cząsteczce potomnej jedna nić rodzicielska i jedna nowa

39 Teoretycznie możliwe modele replikacji Rozproszony Semikonserwatywny Konserwatywny

40 Doświadczenie Meselsona i Stahla

41 Doświadczenie Meselsona i Stahla

42 Etapy replikacji Inicjacja Elongacja Terminacja

43 Inicjacja u bakterii Replikacja rozpoczyna się w miejscu ori Rozplecenie (topnienie) podwójnej helisy DNA

44 Inicjacja u Eukaryota

45 Elongacja

46 Replikacja małego genomu kolistego pętla D

47 Replikacja małego genomu kolistego rolling circle

48 Problem topologiczny Replikacja DNA postępując będzie generować naprężenia (superskręty) W DNA liniowym praktycznie nierozwiązywalne ze względu na upakowanie w komórce W DNA kolistym absolutnie nierozwiązywalne ze względu na brak wolnych końców

49 Problem topologiczny - topoizomerazy Topoizomeraza typu I wprowadza nacięcie w jednej z nici, przesuwa drugą nić przez przerwę i łączy końce Topoizomerazy typu II nacinają obie nici

50 Synteza DNA - polimeraza Synteza DNA (i RNA też) zawsze zachodzi przez dołączanie nowych nukleotydów do grupy OH na końcu 3 syntetyzowanej cząsteczki Substratem są trójfosforany nukleotydów, enzymem polimeraza (zależna od DNA polimeraza DNA) Polimeraza DNA potrafi dobudowywać nukleotydy do istniejącego łańcucha, nie potrafi rozpocząć syntezy

51 Startery

52 Prymaza U Eukaryota: kompleks pol α: podjednostki prymazy i polimerazy DNA Prymaza (polimeraza RNA zależna od DNA) syntetyzuje starter (RNA) dla polimerazy DNA, która go wydłuża.

53 Aktywności polimeraz DNA Synteza DNA Egzonukleaza 3-5 korekcja błędów Egzonukleaza 5-3 naprawa uszkodzeń, usuwanie starterów

54 Problem nici nieciągłej Na nici nieciągłej trzeba co pewien odcinek ponawiać syntezę startera fragmenty Okazaki

55 Maszyneria replikacyjna

56 Maszyneria replikacyjna Topoizomeraza - usuwa naprężenia Helikaza (DnaB) - rozdziela nici SSB stabilizuje jednoniciowy DNA Prymaza syntetyzuje startery Polimeraza (-y) Ligaza skleja fragmenty

57 Widełki replikacyjne - topologia

58

59 PCNA (Eukaryota) Proliferating Cell Nuclear Antigen Kompleks białkowy w formie pierścienia przesuwającego się po nici DNA w czasie replikacji Koordynuje różne etapy replikacji i syntezy DNA

60 Inne kompleksy białkowe MCM Mini Chromosome Maintenance pierścień przesuwający się razem z widełkami replikacyjnymi GINS (Go, Ichi, Ni, San; 5,1,2,3) pierścień współdziałający z MCM, przejście z fazy inicjacji do elongacji i utrzymanie elongacji GINS

61 Polimerazy bakteryjne PolIII (PolC) główny enzym replikacyjny, ma aktywność Exo 3-5 (korekta błędów), synteza do 1000 nt/s PolIII nie ma aktywności Exo5-3 PolI (PolA) ma dodatkowo aktywność Exo 5-3, usuwa startery i dokańcza syntezę, do 20 nt/s Ligaza łączy zsyntetyzowane fragmenty (nie jest polimerazą)

62 Polimerazy bakteryjne c.d. PolII (PolB) naprawa uszkodzonego DNA w fazie stacjonarnej PolIV i polv synteza DNA w fazie stacjonarnej (poliv) i przy znacznych uszkodzeniach genomu (polv)

63 Polimerazy Eukaryota Pol α prymaza, wydłuża startery Pol β naprawa DNA Pol δ główny enzym replikacyjny Pol ε replikacja, kontrola cyklu kom., naprawa DNA Pol γ replikacja DNA w mitochondriach Polimerazy eukariotyczne nie mają aktywności Exo 5-3, startery RNA usuwają nukleazy FEN1, RnazaH i inne białka

64 Dwie klasy polimeraz O dużej wierności mało błędów, ale wrażliwe na uszkodzenia w matrycy zatrzymują się w miejscu uszkodzenia standardowe enzymy replikacyjne O niskiej wierności więcej błędów, ale mniej wrażliwe na uszkodzenia matrycy są w stanie kontynuować syntezę mimo uszkodzeń matrycy TLS (trans-lesion synthesis) mechanizm umożliwiający dokończenie replikacji uszkodzonego DNA (zapobiega rearanżacjom genomu)

65 Rola PCNA Ubikwitynacja i deubikwitynacja PCNA przełącza między replikacją TLS i wierną

66 Więcej o replikacji (u Eukaryota)

67 Trochę zamieszania Synteza DNA rozpoczyna się zawsze od startera RNA Replikacja DNA rozpoczyna się od miejsca ori

68 Synteza DNA rozpoczyna się zawsze od startera RNA? Odkryty w 2013 enzym PrimPol, aktywny w mitochondriach ssaków Jest polimerazą DNA typu TLS Jest w stanie zainicjować syntezę DNA od startera z DNA!!

69 Replikacja DNA rozpoczyna się od miejsca ori? Szczep Haloferax volcanii (Archaea) pozbawiony wszystkich miejsc ori Rośnie nawet szybciej od dzikiego Inicjacja replikacji przez rekombinację

70 Problem nici nieciągłej Na nici nieciągłej trzeba co pewien odcinek ponawiać syntezę startera fragmenty Okazaki

71 Problem zakończenia replikacji DNA liniowego Na końcu cząsteczki nie ma skąd zacząc nowego fragmentu Okazaki na nici opóźnionej Cząsteczka potomna będzie skrócona

72 Telomery Końce chromosomów Sekwencje powtórzone (TTAGGG) Skracają się przy każdym podziale komórki W niektórych komórkach mogą jednak być odtwarzane Aubert & Lansdorp, Physiol Rev vol 88

73 Telomery i telomeraza Telomeraza może wydłużać telomery wykorzystując fragment RNA Skracanie telomerów ogranicza liczbę podziałów niektórych komórek Aktywacja telomerazy związana jest z unieśmiertelnianiem komórek nowotworowych

74 Kompleks chroniący końce chromosomów Shelterin (ang. shelter = schronienie) Pozbawienie telomerów białek indukuje odpowiedź naprawy uszkodzeń DNA Denchi, DNA Repair 8 (2009)

75 Telomery a starzenie Komórki somatyczne mają ograniczoną liczbę możliwych podziałów granica Hayflicka Komórki linii płciowej (i macierzyste) dzielą się bez orgraniczeń Granica Hayflicka związana jest ze skracaniem się telomerów Aktywacja telomerazy wystarcza do unieśmiertelnienia i umożliwienia nieograniczonych podziałów

76 Los komórki, która utraciła telomery Aktywacja szlaków odpowiedzi na uszkodzenia DNA Sygnał uszkodzeń genomowych zastopowanie cyklu komórkowego (tzw. kryzys replikacyjny) Ograniczenie zdolności podziałowej jest ważnym mechanizmem ochronnym Zapobieganie nowotworom Utrzymywanie zróżnicowania klonalnego populacji komórek macierzystych

77 Telomery a odpowiedź na uszkodzenia DNA Denchi, DNA Repair 8 (2009)

78 Telomery a nowotwory W komórkach z defektywnym szlakiem odpowiedzi na uszkodzenia DNA (np. defekty p53) komórki ze skróconymi (lub uszkodzonymi) telomerami wciąż się dzielą Efektem są rearanżacje chromosomów (fuzje, translokacje) W komórkach nowotworowych ponowna aktywacja telomerazy Denchi, DNA Repair 8 (2009)

79 Dwa oblicza telomerów Telomery chronią przed uszkodzeniami DNA i zaburzeniami chromosomów, które mogą prowadzić do nowotworzenia, ale... Aktywność telomerazy unieśmiertelnia komórki (aktywna w 90% nowotworów)

80 Telomery a starzenie U drożdży defekt telomerazy ustanie podziałów po kilku pokoleniach U roślin, bezkręgowców i myszy podobnie (defekt po kilku pokoleniach) U człowieka nawet częściowa utrata telomerazy (heterozygota) powoduje poważne defekty: niedokrwistość defekty układu odpornościowego Aubert & Lansdorp, Physiol Rev vol 88 zwłóknienie płuc

81 Co nam może dać telomeraza Wieczna młodość?? Leki przeciwnowotworowe?

82 Wieczna młodość? Starzenie się komórek somatycznych, nie dzielących się (np. układ nerwowy) nie zależy od telomerów Telomery odgrywają rolę w starzeniu się komórek macierzystych i komórek układu odpornościowego Skracenie telomerów jest ważnym mechanizmem przeciwnowotworowym Systemy podtrzymujące stabilność DNA komórek somatycznych nie są lepsze, niż jest to absolutnie niezbędne ( disposable soma )

83 Magiczna moc telomerazy

84 Magiczna moc telomerazy c.d.

85 Terapie przeciwnowotworowe Telomeraza jest aktywna w >90% nowotworów Inhibitory telomerazy chemiczne sirna przeciwciała (szczepienia)

86

87 Mutageneza i naprawa DNA

88 Zmiany genomu Wielkoskalowe Zmiany liczby i formy chromosomów, duplikacje całych genomów Rearanżacje chromosomowe Dotyczą dużej liczby genów, fenotyp plejotropowy Mutacje Dotyczą jednego, bądź niewielkiej liczby genów

89 Mutacja Trwała, przekazywana przy replikacji zmiana sekwencji nukleotydowej w materiale genetycznym Nie każde uszkodzenie DNA jest mutacją staje się nią dopiero po utrwaleniu i przekazaniu do cząsteczki (lub cząsteczek) potomnych

90 Mutacja i naprawa

91 Replikacja utrwala zmianę

92 Przyczyny mutacji Mutacje spontaniczne Nieuniknione błędy podczas replikacji Mutacje indukowane Błędy w wyniku działania czynników uszkadzających DNA lub zaburzających replikację mutagenów Podział nie jest ścisły mechanizmy nieraz są podobne, wiele mutagenów zwiększa częstość błędów o mechanizmie takim, jak przy mutacjach spontanicznych

93 Dokładność replikacji Specyficzność parowania nukleotydów nie jest zbyt wysoka (~5%) Mechanizm selekcji nukleotydów polimerazy: na 3 etapach: wiązanie nukleotydu z polimerazą przenoszenie do centrum aktywnego dołączanie do 3 końca syntetyzowanego łańcucha Mechanizm korekcji błędów: Aktywność egzonukleazy 3-5 Usuwanie niewłaściwie wstawionego nukleotydu Zasada konkurencji między aktywnością polimerazy a egzonukleazy

94 Dokładność replikacji Ostatecznie polimeraza jest bardzo dokładnym enzymem U E. coli częstość błędów 1:10 7 wstawianych nukleotydów Częstość błędów na nici opóźnionej 20x wyższa niż na wiodącej PolI mniej dokładna niż PolIII

95 Mutacje spontaniczne tautomeria zasad Zasady azotowe występują w fomach tautomerycznych keto i enol (T, G, U) oraz amino i imino (A, C) Dominuje forma ketonowa (lub aminowa) i ona daje właściwe parowanie Rzadszy tautomer enolowy/iminowy może dać niewłaściwe parowanie

96 Poślizg replikacji Częsty w sekwencjach powtórzonych, powoduje insercje i delecje Zmienne sekwencje mikrosatelitarne Wykorzystywane jako markery w badaniach populacyjnych, kryminalistycznych itp. Niestabilność mikrosatelitów jest jednym z fenotypów komórek nowotworowych Ekspansje powtórzeń trójnukleotydowych mutacje dynamiczne

97 Poślizg replikacji Przesunięcie nici matrycowej i potomnej o jedną (lub więcej) jednostkę (zachowane parowanie)

98 Ekspansje trójkowe Wydłużanie serii powtórzeń trójnukleotydowych Mechanizm złożony: możliwe zaburzenia syntezy nici opóźnionej, efekt struktury DNA Przyczyna szeregu chorób genetycznych Niekiedy efekt antycypacji: liczba powtórzeń rośnie z pokolenia na pokolenie, aż osiągnie wartość krytyczną fenotyp w każdym kolejnym pokoleniu coraz cięższy

99 Przykłady chorób Zespół kruchego chromosomu X norma (CAG) 6-35, chorzy (CAG) >60 w sekwencji liderowej genu Choroba Huntingtona norma (CAG )6-35, chorzy (CAG) w sekwencji kodującej, trakt poliglutaminowy cecha dominująca, agregacja białka Ataksja Friedreicha norma (CTG )5-37, chorzy (CTG) w intronie, zaburza splicing, obniżony poziom białka

100 Mutageny Chemiczne analogi zasad błędnie wykorzystywane jako substraty reagujące bezpośrednio z DNA np. czynniki alkilujące, deaminujące, interkalujące, tworzące addukty działające pośrednio np. zwiększające produkcję reaktywnych form tlenu (nadtlenki, rodniki) w komórce działające na polimerazę np. jony Mn2+ (zamiast Mg2+) jako kofaktory polimerazy γ powodują wzrost częstości błędów Fizyczne Np. UV, promieniowanie jonizujące, temperatura Biologiczne Wirusy i ruchome elementy genetyczne integrujące się do genomu

101 Mutagen chemiczny - przykład 5-bromouracyl analog tyminy, ale równowaga przesunięta w stronę formy enolowej, tworzącej pary z G

102 Mutageny chemiczne EMS (metanosulfonian etylu) alkiluje zasady azotowe Czynniki deaminujące (kwas azotawy, dwusiarczyn sodowy) Deaminacja adeniny daje hipoksantynę: paruje z C zamiast T

103 Czynniki interkalujące Płaskie cząsteczki, wciskają się między pary zasad, zmieniają skok helisy najczęściej insercje np. bromek etydyny, akryflawiny silniejsze działanie na niewielkie cząsteczki koliste

104 Działanie temperatury Hydroliza wiązania β-n-glikozydowego, powstaje miejsce AP (apurynowe/apirymidynowe) i luka Zwykle wydajnie naprawiane, ale w sytuacjach przeciążenia systemów naprawczych może być mutagenne W ludzkich komórkach powstaje miejsc AP dziennie

105 Działanie UV Powstają fotoprodukty np. dimery cyklobutylowe sąsiadujących zasad (najczęściej T-T), uszkodzenia 6-4

106 Naprawa DNA U E. coli częstość błędów polimerazy 1:10 7 wstawianych nukleotydów Ogólna częstość błędów przy replikacji: 1: :10 11 wstawianych nukleotydów genom ~4, bp, czyli błąd raz na ~ podziałów Za zmniejszenie częstości błędów replikacji o 3-4 rzędy wielkości odpowiadają systemy naprawy DNA