dr hab. n. med. Agnieszka Perkowska-Ptasińska GŁÓWNE TYPY PATOLOGII ROZWIJAJĄCYCH SIĘ W PRZESZCZEPACH NARZĄDOWYCH
|
|
- Mieczysław Kwiatkowski
- 8 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 dr hab. n. med. Agnieszka Perkowska-Ptasińska GŁÓWNE TYPY PATOLOGII ROZWIJAJĄCYCH SIĘ W PRZESZCZEPACH NARZĄDOWYCH 1
2 Spis treści: 1. Wstęp Biopsja przeszczepu nerkowego Czułość, swoistość metody, biopsje ze wskazań i biopsje protokolarne Podstawowe formy uszkodzenia wymagające rozpoznania i oceny ilościowej: Biopsje przed- i okołooperacyjne Biopsja nerki dawcy Biopsja zerowa i biopsja po reperfuzji Odrzucanie przeszczepionej nerki Odrzucanie wywołane obecnością przeciwciał preformowanych (obecnych przed przeszczepieniem): nadostre i przyspieszone ostre Odrzucanie rozwijające się de novo po transplantacji Czynniki ryzyka rozwoju ostrego i przewlekłego odrzucania Patomechanizm odrzucania rozwijającego się de novo po transplantacji Komórkowe odrzucanie przeszczepu Humoralne, de novo odrzucanie przeszczepu Morfologiczne formy odrzucania przeszczepu Toksyczność inhibitorów kalcyneuryny oraz innych leków immunosupresyjnych Zmiany w nerce przeszczepionej związane z zakażeniami Zakażenia wirusowe Wirus cytomegalii Wirus BK polyoma Zakażenia bakteryjne Poprzeszczepienna choroba limfoproliferacyjna u biorców przeszczepu nerkowego Glomerulopatie rozwijające się de novo i nawroty patologii nerek własnych w przeszczepie Podsumowanie PIŚMIENNICTWO
3 1. Wstęp W ostatnich dekadach dokonał się znaczący wzrost wskaźników przeżycia przeszczepów narządowych. Poprawa dotyczy jednak głównie przeżycia pierwszego roku po transplantacji: dzięki nowym i silnym lekom immunosupresyjnym, bardziej skutecznym profilaktyce i leczeniu powikłań infekcyjnych aktualne wskaźniki przeżycia przeszczepów nerkowych wynoszą ponad 95%. Niestety, mimo postępu w diagnostyce i leczeniu powikłań potransplantacyjnych nie udało się jak dotąd uzyskać poprawy odległego przeżycia przeszczepów narządowych, co stanowi obecnie jeden z podstawowych problemów współczesnej transplantologii. WŚRÓD PATOLOGII ROZWIJAJĄCYCH SIĘ W PRZESZCZEPACH MOŻNA WYRÓŻNIĆ DWIE SZEROKIE KATEGORIE: zmiany, których wystąpienie jest ściśle związane z faktem, iż jest to narząd przeszczepiony - różne formy odrzucania, - niektóre patologie infekcyjne, np. nefropatia BKV w nerce przeszczepionej, oraz zmiany, które jakościowo są takie same, jak te które rozwijają się w narządach własnych: - zakażenia bakteryjne wstępujące, - nowotwory, - zapalenia polekowe, - zapalenia kłębuszków nerkowych, etc. WE WCZESNYM OKRESIE PO TRANSPLANTACJI NAJBARDZIEJ PRAWDOPODOBNE PATOLOGIE PRZESZCZEPU TO: uszkodzenie niedokrwienne i poreperfuzyjne (pierwsze dni-tygodnie), są to zmiany wtórne do zaburzeń perfuzji w okresie okołooperacyjnym, ostre odrzucanie przeszczepu (pierwsze miesiące po transplantacji), zakażenia bakteryjne, grzybicze, nawrót niektórych form patologii z przed przeszczepienia niektóre schorzenia doprowadzające do schyłkowej niewydolności własnych narządów mogą nawrócić w narządzie przeszczepionym, są to między innymi pewne formy glomerulopatii, czy też zapalenie wątroby na tle zakażeń HCV, powikłania chirurgiczne, takie jak: o przeciek moczu, utrudnienie odpływu moczu po przeszczepieniu nerki, o powikłania żółciowe po przeszczepieniu wątroby PO UPŁYWIE PIERWSZEGO PÓŁROCZA OD TRANSPLANTACJI ROŚNIE ISTOTNIE RYZYKO WYSTĄPIENIA: powikłań związanych z zakażeniami wirusowymi, w tym: o nefropatii BKV, o hepatopatii na tle zakażenia HCV, o cytomegalii narządowej, późnego ostrego odrzucania i przewlekłego odrzucania dotyczy przede wszystkim pacjentów zimmunizowanych, i/lub otrzymujących zbyt niską immunosupresję podstawową, patologii związanych z toksycznym oddziaływaniem leków immunosupresyjnych, głównie leków z grupy inhibitorów kalcyneuryny (cyklosporyna, takrolimus) 3
4 blizn łącznotkankowych: o arteriosklerozy (wszystkie rodzaje przeszczepów narządowych) o zaniku naczyń mikrokrążenia (wszystkie rodzaje przeszczepów narządowych) o włóknienia zrębu, zaniku cewek nerkowych, twardnienia kłębuszków w przeszczepach nerkowych o włóknienia miąższu przeszczepionych: wątroby, serca, płuc poprzeszczepiennej choroby limfoproliferacyjnej dotyczy przede wszystkim biorców zakażonych wirusem EBV, poddawanych silnej immunosupresji Jedną z podstawowych trudności w diagnostyce i leczeniu schorzeń rozwijających się u biorców przeszczepów narządowych jest zjawisko współistnienia wielu różnych patologii, co bardzo utrudnia interpretację zarówno obrazu klinicznego, jak i morfologicznego (badania morfologiczne bioptatów narządów przeszczepionych). W poniższym rozdziale różne formy patologii przeszczepu narządowego omówione zostały z perspektywy ich obrazu morfologicznego. Badanie histopatologiczne bioptatu przeszczepionego narządu to bardzo czułe, w wielu przypadkach niezastępowalne narzędzie diagnostyczne. Główne patologie rozwijające się w narządach przeszczepionych zostały omówione na przykładzie przeszczepionej nerki, ponieważ jest to narząd przeszczepiany najczęściej, a wiedza dotycząca patologii tego właśnie przeszczepu jest najrozleglejsza. Co więcej, większość opisanych w tym rozdziale zjawisk i patologii występuje w podobnej formie w pozostałych narządach przeszczepionych 2. Biopsja przeszczepu nerkowego 2.1. Czułość, swoistość metody, biopsje ze wskazań i biopsje protokolarne Od początku lat 70-tych biopsja przeszczepu nerkowego pozostaje złotym standardem diagnostyki zaburzeń czynności przeszczepu nerkowego, a także oceny adekwatności immunosupresji. Materiał do badania histopatologicznego pobiera się najczęściej metodą biopsji gruboigłowej. Jest to bezpieczna procedura, obciążona niewielkim odsetkiem powikłań. biopsje ze wskazań : wykonywane w niedającej się wyjaśnić metodami nieinwazyjnymi niesatysfakcjonującej czynności przeszczepu, w przypadku wystąpienia odchyleń w badaniu ogólnym moczu (przede wszystkim białkomoczu). biopsje protokolarne: wykonywane w zdefiniowanym a priori czasie po transplantacji, np. po upływie 1, 3, 6, 12 miesiąca od zabiegu przeszczepienia u pacjentów ze stabilną czynnością przeszczepu, umożliwiają wykrycie niemych klinicznie, aktywnych patologii przeszczepu na etapie, w którym nie doszło jeszcze do przewlekłego, nieodwracalnego uszkodzenia nerki. Biopsja jest pomocna zarówno w diagnozowaniu przyczyn ostrego pogorszania się czynności nerki, jak i w różnicowaniu patologii prowadzących do postępującej przewlekłej nefropatii przeszczepu Podstawowe formy uszkodzenia wymagające rozpoznania i oceny ilościowej: 1) zmiany w kompartmencie śródmiąższowo-cewkowym (zapalenie, włóknienie, zanik), 2) zmiany w tętnicach i arteriolach (zapalenie, martwica, zakrzepy, arterioskleroza, arteriopatia proliferacyjna, szkliwienie arterioli), 3) zmiany w naczyniach mikrokrążenia (zapalenie, zmiany strukturalne w kapilarach kłębuszkowych i w kapilarach okołocewkowych) 4
5 Fotografia 1. MATERIAŁ POBRANY METODĄ BIOPSJI GRUBOIGŁOWEJ OBEJMUJĄCY FRAGMENT KORY NERKI Barwienie AFOG Fotografia 2. PRAWIDŁOWA STRUKTURA KORY NERKI Barwienie AFOG 5
6 3. Biopsje przed- i okołooperacyjne 3.1. Biopsja nerki dawcy W rzadkich przypadkach do podjęcia decyzji o wykorzystaniu narządu do transplantacji stosuje się ocenę histopatologiczną bioptatu kwalifikowanego narządu. Badanie histopatologiczne bioptatu nerki dawcy w ramach procedury kwalifikującej narząd do przeszczepienia wykonuje się aktualnie w trzech sytuacjach: 1. w przypadku dawców uznawanych za marginalnych (ze względu na podeszły wiek lub zaburzenia w biochemicznych wykładnikach czynności nerek dawcy), w celu uniknięcia dyskwalifikacji organów nadających się do transplantacji. 2. W przypadku stwierdzenia u dawcy zmian w badaniu ogólnym moczu, przede wszystkim białkomoczu, które mogą świadczyć o przewlekłym procesie zapalnym/uszkadzającym w kwalifikowanym do przeszczepienia narządzie. 2. W przypadku obecności w narządzie dawcy zmian makroskopowych najczęściej ogniskowych, których natura musi być zweryfikowana przed podjęciem decyzji o przeszczepieniu narządu Biopsja zerowa i biopsja po reperfuzji Biopsje wykonywane w okresie okołoprzeszczepiennym niemal zawsze ujawniają niedokrwienne uszkodzenie narządu przeszczepianego. W nerkach niedokrwienie manifestuje się MARTWICĄ NABŁONKA CEWKOWEGO, główną przyczyną opóźnienia w podjęciu czynności przez przeszczep po zabiegu transplantacji. Zmiany te występują rzadziej i są mniej nasilone w przypadku przeszczepiania narządów od dawców żywych. 4. Odrzucanie przeszczepionej nerki Odrzucanie przeszczepu jest jedną z najczęstszych przyczyn występowania zmian zapalnych w nerce przeszczepionej. Proces ten może objąć jedną lub kilka struktur przeszczepionego narządu: śródmiąższ i cewki, naczynia tętnicze, naczynia mikrokrążenia (kapilary). Odrzucanie może rozwinąć się w niezmienionym miąższu, lub też nałożyć się na inne typy patologii, w tym zmiany obecne w nerce już w chwili przeszczepienia (arterioskleroza powstała jeszcze w organizmie dawcy), blizny łącznotkankowe po poprzednich epizodach odrzucania, uszkodzenie związane z toksycznością leków, zakażeniami bakteryjnymi i/lub wirusowymi Odrzucanie wywołane obecnością przeciwciał preformowanych (obecnych przed przeszczepieniem): nadostre i przyspieszone ostre Proces humoralny rozwijający się w ciągu pierwszych minut-godzin (odrzucanie nadostre) lub dni (przyspieszone ostre) po transplantacji na tle obecności w organizmie biorcy przeciwciał preformowanych (powstałych przed przeszczepieniem) skierowanych przeciwko antygenom dawcy. Uczulenie na alloantygeny dokonuje się w przypadkach ekspozycji układu immunologicznego jednego osobnika na antygeny (tak transplantacyjne, jak i antygeny ABO) innego osobnika tego samego gatunku. W praktyce sytuacje związane z tego typu ekspozycją to: - przetoczenia preparatów krwiopochodnych, - noszenie w przeszłości przeszczepu, - ciąże. 6
7 Patomechanizm, typ uszkodzenia struktur przeszczepu, charakter reakcji zapalnej w odrzucaniu nadostrym i odrzucaniu przyspieszonym ostrym są takie same. Co odróżnia te dwie formy uszkodzenia przeszczepu to czas wystąpienia oraz nasilenie zmian, znacznie większe w przypadku odrzucania nadostrego. Odrzucanie nadostre: rozwija się w przypadku, gdy w chwili przeszczepienia w organizmie biorcy preformowane przeciwciała przeciwko dawcy (ang. DSA: donor specific antibodies) są obecne w wysokim mianie. Po wieńczącym zabieg transplantacji usunięciem zacisków naczyniowych naczynia przeszczepu wypełniają się krwią biorcy. Obecne w tej krwi DSA rozpoznają antygeny obecne na komórkach śródbłonka naczyniowego i wiążą się z nimi. Prowadzi to do rozlanego uszkodzenia śródbłonka, a w konsekwencji uruchomienia masywnej reakcji wykrzepiania, prowadzącej do martwicy narządu przeszczepionego. Wystąpienie nadostrego odrzucania jest tożsame z koniecznością natychmiastowego usunięcia przeszczepu. Próba krzyżowa (cross-match): od wielu lat, warunkiem przeszczepienia nerki jest uzyskanie ujemnego wyniku reakcji między surowicą potencjalnego biorcy i limfocytami potencjalnego dawcy. Obecność w surowicy biorcy przeciwciał przeciwko antygenom obecnym na powierzchni limfocytów wywołuje uszkodzenie limfocytów, jest odczytywane jako dodatni wynik próby i jest równoznaczne z odstąpieniem od transplantacji. Fotografia 3. OSTRA MARTWICA CEWEK NERKOWYCH Manifestuje się złuszczaniem nabłonka cewek do ich światła Barwienie HE Ostra martwica cewek nerkowych to proces samoleczący się. Po fazie martwicy w ciągu kilkukilkunastu dni dochodzi do regeneracji prawidłowego nabłonka. Fotografia 4. ODRZUCANIE NADOSTRE - martwica ścian tętnic z naciekiem ropnym -martwica cewek nerkowych Barwienie HE 7
8 Przyspieszone ostre odrzucanie. Niekiedy w krążeniu potencjalnego biorcy występują DSA w mianie na tyle niskim, że ich obecność nie ujawnia się w badaniu cross-match (wynik tego testu jest ujemny) co umożliwia przeprowadzenie transplantacji. Po przeszczepieniu, pod wpływem ekspozycji na antygeny dawcy obecne w krążeniu biorcy DSA w ciągu kilku dni wywołują reakcję przyspieszonego ostrego odrzucania Odrzucanie rozwijające się de novo po transplantacji Czynniki ryzyka rozwoju ostrego i przewlekłego odrzucania Ostre odrzucanie przeszczepu to proces rozwijający się de novo po transplantacji. Reakcja efektorowa prowadząca do uszkodzenia narządu przeszczepionego jest poprzedzona przez niemą klinicznie fazę sensytyzacji (uczulenia) układu odpornościowego biorcy dlatego też proces ten może się rozwinąć nie wcześniej niż po 6-7 dniach od Tx. Na przebieg rozwijającej się de novo po transplantacji reakcji immunologicznej w przeszczepie wpływ mają: czynniki związane z dawcą (ekspresja antygenów HLA, obecność w tkankach przeszczepu APC pochodzących od dawcy), czynniki związane z biorcą (poprzedzające transplantację uczulenie na antygeny układu ABO, i\lub HLA, które są obecne w tkankach przeszczepu) Patomechanizm odrzucania rozwijającego się de novo po transplantacji Bardzo istotne w patogenezie ostrego i przewlekłego odrzucania jest wczesne (w okresie okołoprzeszczepiennym) uszkodzenie przeszczepu, związane przede wszystkim z zaburzeniami hemodynamicznymi, upośledzeniem perfuzji, a następnie reperfuzją narządu. W odpowiedzi na wczesne uszkodzenie dochodzi do uwolnienia szeregu mediatorów zapalenia: cytokin i chemokin, które przyczyniają się do pobudzenia śródbłonka i krążących leukocytów przez co nasilają pasaż leukocytów do tkanek przeszczepu. Zarówno uszkodzenie tkanek, jak i napływ leukocytów przyczyniają się do intensyfikacji rozpoznawania alloantygenów i rozwoju efektorowej reakcji zapalnej. Pobudzenie śródbłonków i pobudzenie komórek leukocytarnych wiąże się z nasileniem ekspresji antygenów powierzchniowych (śródbłonek) i cząsteczek adhezyjnych (śródbłonek i leukocyty), przez co możliwy staje się pasaż leukocytów biorcy z naczyń do tkanek alloprzeszczepu. Makrofagi biorcy, ale także obecne w przeszczepie autologiczne (pochodzące od dawcy) makrofagi i komórki dendrytyczne uprzątają uszkodzone tkanki, pełniąc przy tym rolę komórek prezentujących antygen (APC- antigen presenting cells) dla naiwnych, alloreaktywnych limfocytów T biorcy w drugorzędowych narządach limfatycznych. Tryb prezentacji antygenów jest nieco odmienny w przypadku autologicznego i allogenicznego pochodzenia komórek je prezentujących. Dwa typy prezentacji antygenów transplantacyjnych: prezentacja bezpośrednia (APC dawcy prezentują antygeny dawcy limfocytom biorcy w kontekście antygenów HLA klasy I i II). Limfocyty T uczulone na drodze bezpośredniej prezentacji odgrywają dominującą rolę w odrzucaniu przeszczepów we wczesnym okresie po transplantacji, kiedy w przeszczepie są jeszcze obecne APC pochodzące od dawcy. Prezentacja pośrednia (APC biorcy prezentują antygeny dawcy limfocytom biorcy w kontekście antygenów HLA klasy II). Prezentacja pośrednia wydaje się mieć głównie znaczenie w rozwoju przewlekłego odrzucania przeszczepów. 8
9 Pośrednia prezentacja Bezpośrednia prezentacja APC biorcy APC dawcy Syngeniczne HLA-II Allogeniczne HLA-I i HLA-II Naiwne limf. T Aktywacja limf. T cytotoksycznych i limf. B Odrzucanie komórkowe i humoralne Rycina. 1. Mechanizm uczulania biorcy na antygeny transplantacyjne dawcy. Aktywacja limfocytów T Oddziaływanie między receptorem limfocyta T (TCR) a kompleksem złożonym z alloantygenu i HLA nie jest wystarczające do pełnej aktywacji limfocytów T pomocniczych. Aby mogło dojść do pobudzenia limfocytów T niezbędne są: - wspomniana już interakcja między antygenami HLA komórki prezentującej antygen a TCR (receptor limfocyta T) (pierwszy sygnał), - oddziaływanie między powierzchownymi cząsteczkami adhezyjnymi limfocytów prowadzi do powstania tzw. synapsy immunologicznej (sygnał drugi). Sygnału kostymulującego mogą także dostarczać cytokiny pozapalne IL-1 i IL-6. - W wyniku opisanych interakcji dochodzi do pobudzenia syntezy i wydzielania IL-2 (sygnał trzeci), co stanowi etap niezbędny do aktywacji zarówno limfocytów T pomocniczych, jak i cytotoksycznych. - W konsekwencji wymienionych procesów dochodzi do proliferacji alloreaktywnych limfocytów T, które naciekają tkanki przeszczepu wywołując komórkowe odrzucanie przeszczepu. - Aktywacja limfocytów T pomocniczych może także prowadzić do aktywacji limfocytów B. 9
10 Rycina. 2. Reakcja cytotoksyczności limfocytów T. Aktywacja limfocytów B - Każdy klon naiwnych limfocytów B ma charakteryzuje się obecnością unikalnego, specyficznego antygenowo receptora powierzchniowego BCR (B-cell receptor). - W procesie aktywacji limfocytów B, receptory te rozpoznają specyficzne dla nich alloantygeny, które po przetworzeniu prezentują na swej powierzchni alloantygeny w kontekście antygenów HLA klasy II pobudzonym limfocytom T pomocniczym (CD4+). - W odpowiedzi na rozpoznany kompleks złożony z alloantygenu i cząsteczek HLA klasy II, limfocyty T uwalniają kolejne cytokiny niezbędne do dojrzewania i proliferacji limfocytów B. Dojrzałe limfocyty B przekształcają się w zdolne do produkcji allprzeciwciał komórki plazmatyczne. Rycina. 3. Mechanizm aktywacji limfocytów B prowadzący do produkcji DSA. 10
11 Komórkowe odrzucanie przeszczepu W procesie odrzucania komórkowego dominują dwa typy reakcji immunologicznej: opóźniona reakcja nadwrażliwości, oraz reakcja cytotoksyczności limfocytów T: 1. W opóźnionej reakcji nadwrażliwości podstawową rolę pełnią limfocyty T pomocnicze (CD4+). Wydzielane przez nie limfokiny zwiększają przepuszczalność naczyń krwionośnych i stymulują lokalną akumulację zapalnych komórek jednojądrowych (limfocytów i makrofagów). 2. W reakcji cytotoksyczności limfocytów T rozpoznanie przez cytotoksyczny limfocyt T swoistego alloantygenu na komórce przeszczepu prowadzi do jej śmierci w jednym z dwóch mechanizmów: A. apoptozy wywołanej interakcją między zlokalizowaną na powierzchni limfocyta cząsteczką CD178 (fas ligand) a cząsteczką CD95 (fas), obecną na powierzchni komórki przeszczepu. B. Lizy zależnej od układu obejmującego limfocytarne perforyny (uszkadzają błonę komórkową) i granzymy (enzymy proteolityczne) Humoralne, de novo odrzucanie przeszczepu Zachodząca pod wpływem alloantygenów aktywacja i proliferacja specyficznych (powstałych przed, lub po transplantacji) limfocytów B prowadzi do ich przekształcenia się w zdolne do produkcji alloprzeciwciał komórki plazmatyczne. Alloreaktywne komórki plazmatyczne produkują przeciwciała (przede wszystkim przeciwko antygenom MHC dawcy klasy I lub II, jak również przeciwciała skierowane przeciwko innego typu antygenom zlokalizowanym na komórkach przeszczepu (np. antygenom śródbłonka), które w procesie opsonizacji wiążą się z antygenami zlokalizowanymi na powierzchni śródbłonka naczyń w przeszczepie, powodując aktywację kaskady dopełniacza na drodze klasycznej. Aktywacja układu dopełniacza prowadzi do powstania kompleksu MAC (C5-9), który zaburza integralność błony komórkowej prowadząc do lizy komórki alloprzeszczepu. Alloprzeciwciała mogą także wywołać lizę komórek przeszczepu w mechanizmie ADCC (antibody-dependent cell-mediated cytotoxicity), dzięki niespecyficznemu przyłączeniu za pośrednictwem receptora dla fragmentu Fc komórek zapalnych (monocytów, granulocytów i komórek NK). rozpoznanie tego typu odrzucania opiera się na kryteriach serologicznych (potwierdzenie obecności w surowicy biorcy przeciwciał DSA) i immunopatologicznych.(obecność złogów C4d w kapilarach okołocewkowych). Rycina. 3. Mechanizm odrzucania humoralnego z aktywacją układu dopełniacza. 11
12 Rycina. 4. Aktywność poszczególnych białek w kaskadzie układu dopełniacza. Fotografia 5. Linijne złogi C4d są widoczne w ścianie kapilar okołocewkowych (barwienie immunohistochemiczne) Obecność złogów C4d jest bardzo specyficznym markerem odrzucania humoralnego, jego czułość wynosi jednak nie więcej niż 80%. W części przypadków odrzucania humoralnego złogi C4d nie występują (tzw. C4d(-) odrzucanie humoralne), stąd tak ważne jest wykonywanie badań serologicznych biorcy, ukierunkowanych na wykrycie przeciwciał skierowanych przeciwko antygenom dawcy (DSA) Morfologiczne formy odrzucania przeszczepu ostre odrzucanie śródmiąższowe Ostre odrzucanie śródmiąższowe zwykle przyjmuje postać pleomorficznego nacieku zapalnego w tkance zrębowej z towarzyszącym procesem tubulitis naciekaniem nabłonka nie zanikowych cewek przez zapalne komórki jednojądrowe. W czystym odrzucaniu śródmiąższowo-cewkowym kłębuszki i naczynia tętnicze są niezmienione. W około części przypadków odrzucanie śródmiąższowo-cewkowe współistnieje z obecnością złogów C4d w kapilarach okołocewkowych, co świadczy o mieszanym, komórkowo-humoralnym charakterze odrzucania. W ostrej fazie wysięku zapalnego ostre odrzucanie śródmiąższowo-cewkowe zwykle dobrze odpowiada na leczenie, nierzadko bez pozostawienia blizn łącznotkankowych w miąższu nerki. 12
13 Fotografia 6. OSTRE ODRZUCANIE ŚRÓDMIĄŻSZOWO- CEWKOWE naciek limfocytarny widoczny jest w obrzmiałym niezwłókniałym śródmiąższu i w nabłonku cewkowym Barwienie PAS przewlekłe odrzucanie śródmiąższowe Przewlekłe odrzucanie śródmiąższowo-cewkowe charakteryzuje się występowaniem ogniskowego włóknienia zrębu i zaniku cewek współistniejących z obecnością (ogniskowego lub rozlanego) nacieku zapalnego w którym dominują komórki jednojądrowe (limfocyty). Fotografia 7. PRZEWLEKŁE ODRZUCANIE ŚRÓDMIĄŻSZOWE - Przewlekły naciek limfocytarny jest zlokalizowany na podłożu włóknistego zrębu, - widoczny jest także rozległy zanik cewek Barwienie PAS 13
14 ostre odrzucanie naczyniowe (endarteritis, endothelialitis, intimal vasculitis) Jednym z pierwszym objawów rozpoczynającej się reakcji naczyniowej jest wnikanie komórek zapalnych pod śródbłonek naczyń tętniczych. W miarę rozwijania się procesu, rejon podśródbłonkowy ulega poszerzeniu na skutek postępującej w jego obrębie kumulacji komórek zapalnych. W większości przypadków odrzucaniu naczyniowemu towarzyszy ostre odrzucanie śródmiąższowo-cewkowe. Izolowane zmiany zapalne w tętnicach stwierdza się jedynie w około 5-10% przypadków ostrego odrzucania przeszczepu. Odrzucanie naczyniowe wiąże się z wyższym ryzykiem utraty przeszczepu niż odrzucanie śródmiąższowo-cewkowe (75% vs 90% przeżycia 1-rocznego). Odrzucanie naczyniowe częściej niż śródmiąższowo-cewkowe nie reaguje, lub jedynie częściowo odpowiada na terapię przeciwko odrzucaniu. Brak, lub niepełna odpowiedź na terapię wiążą się z wysokim ryzykiem rozwoju zmian proliferacyjnych w ścianie tętnic (arteriopatia proliferacyjna) i arteriosklerozy. W około 50% przypadków zmiany zapalne w tętnicach przebiegają z obecnością złogów C4d w kapilarach okołocewkowych, co świadczy o mieszanym komórkowo-humoralnym charakterze odrzucania. Fotografia 8. OSTRE ODRZUCANIE NACZYNIOWE -ostry wysięk zapalny jest widoczny w błonie wewnętrznej tętnicy, pod śródbłonkiem - obecność nacieku zapalnego wiąże się z mierną redukcją światła naczyniowego. Barwienie HE Fotografia 9. OSTRE ODRZUCANIE NACZYNIOWE - w błonie wewnętrznej tętnicy widoczny jest ostry wysięk zapalny, - obecność nacieku zapalnego wiąże się ze znaczną redukcją światła naczyniowego, Barwienie AFOG 14
15 przewlekłe odrzucanie naczyniowe (arteriopatia proliferacyjna) Zmiana ta charakteryzuje się postępującą redukcją światła zajętej tętnicy w związku z dynamiczną proliferacją tkanki łącznej włóknistej w błonie wewnętrznej. Rozplemowi tkanki łącznej włóknistej towarzyszy przewlekły naciek zapalny w błonie wewnętrznej. Stymulację dynamicznego rozrostu tkanki łącznej włóknistej stanowi uszkodzenie śródbłonka wywołane przez komórki zapalne i/lub przeciwciała skierowane przeciwko obecnym na powierzchni śródbłonka antygenom. Jedynie bardzo szybkie rozpoznanie ostrego odrzucania naczyniowego i natychmiastowe wdrożenie leczenia przeciwko odrzucaniu może zapobiec rozplemowi tkanki łącznej włóknistej i redukcji światła tętnic. Brak tego typu leczenia już w ciągu kilkunastu dni może doprowadzić do nieodwracanej, znacznego stopnia redukcji światła naczyniowego. błona wewnętrzna=śródbłonek tzw. nowa błona wewnętrzna Fotografia 10. Wczesna faza ostrego odrzucania naczyniowego - ZMIANA W PEŁNI ODWRACALNA, - zastosowanie terapii przeciw odrzucaniu zapobiegnie rozplemowi tkanki włóknistej w rejonie podśródbłonkowym (barwienie HE) Fotografia 11. Nieleczone ostre odrzucanie przeszczepu - błona wewnętrzna jest bardzo pogrubiała, utworzona z tkanki łącznej włóknistej wypełnionej wysiękiem zapalnym, - ZMIANA NIEODWRACALNA (barwienie HE) 15
16 Fotografia 12. PRZEWLEKŁE ODRZUCANIE NACZYNIOWE błona wewnętrzna tętnicy jest utworzona z tkanki łącznej włóknistej, w obrębie której widoczny jest przewlekły naciek zapalny Barwienie PAS Fotografie 13. i 14. Wtórnie do obliteracji światła tętnic znacząco spada napływ krwi tętniczej do nerki. Wtórnie do przewlekłego niedokrwienia dochodzi do zaniku kory, włóknienia zrębu i zaniku cewek nerkowych (barwienia: HE i AFOG). 16
17 ostre zapalenie w naczyniach mikrokrążenia (PTC-itis i glomerulitis) Zmiany lokalizują się w kapilarach kłębuszkowych, lub/i w kapilarach okołocewkowych kory nerki (ang. PTC: peritubular capillaries). Morfologicznie zmiany te charakteryzują się poszerzeniem światła kapilar i ich wypełnienie komórkami zapalnymi. Zapalenie naczyń mikrokrążenia jest bardzo typowym (choć nie w pełni specyficznym) uszkodzeniem rozwijającym się w przebiegu ostrego odrzucania humoralnego, stąd ich częste współistnienie ze złogami C4d w kapilarach okołocewkowych. Fotografia 15. OSTRE ZAPALENIE KAPILAR OKOŁOCEWKOWYCH Światło naczyń okołocewkowych jest wypełnione komórkami zapalnymi jednojądrowymi Barwienie AFOG Fotografie 16. i 17. Ostre zapalenie naczyń mikrokrążenia: naciek zapalny jest widoczny w świetle licznych kapilar kłębuszkowych. Poza tym struktura kłębuszka jest zachowana (barwienia PAS i srebrzenie metodą Jonesa). tętnic (barwienia PAS i AFOG). 17
18 przewlekłe zapalenie w naczyniach mikrokrążenia Zmiany te rozwijają się przeszczepach objętych procesem przewlekłego odrzucania humoralnego, stąd ich częste współistnienie ze złogami C4d w PTC. Przewlekające się zapalenie w naczyniach mikrokrążenia prowadzi do ich zmian strukturalnych, zaniku (kapilary okołocewkowe) i twardnienia (kapilary kłębuszkowe). Klinicznie procesy te manifestują się stopniową utratą czynności przeszczepu. Fotografie 18. i 19. Przewlekające się zapalenie naczyń mikrokrążenia prowadzi do zmian strukturalnych w kapilarach kłębuszków, a w dalszej perspektywie ich twardnienia. Klinicznie zmiany te manifestują się narastającym białkomoczem i stopniową utratą czynności nerki (barwienie PAS). Fotografia 20. PRZEWLEKŁE ZAPALENIE KAPILAR OKOŁOCEWKOWYCH - prowadzi do zaniku tych naczyń, - brak kapilar okołocewkowych kapilar wywołuje wtórne zmiany niedokrwienne w zrębie i cewkach, czego rezultatem jest bliznowacenie kompartmentu śródmiąższowo-cewkowego (włóknienie zrębu i zanik cewek). Barwienie HE 18
19 ostra mikroangiopatia zakrzepowa Zmiany lokalizują się selektywnie, lub jednoczasowo w kapilarach kłębuszkowych, w arteriolach i tętnicach. Poza ostrym odrzucaniem mikroangiopatia zakrzepowa może być wyrazem innych zjawisk i procesów patologicznych, w tym między innymi toksyczności inhibitorów kalcyneuryny. Podobnie jak inne omawiane procesy mikroangiopatia może być miernie nasilona i przebiegać subklinicznie, w części przypadków ma jednak burzliwy, gwałtowny przebieg. Fotografia 21. OSTRA MIKROANGIOPATIA ZAKRZEPOWA - w świetle kapilar kłębuszkowych widoczne są skrzepliny Barwienie AFOG Fotografia 22. OSTRA MIKROANGIOPATIA ZAKRZEPOWA - w świetle arterioli widoczna jest skrzeplina Barwienie HE Fotografia 23. OSTRA MIKROANGIOPATIA ZAKRZEPOWA - mukoidne obrzmienie błony wewnętrznej spowodowało całkowite zamknięcie światła tętnicy Barwienie HE 19
20 przewlekła mikroangiopatia zakrzepowa Utrzymywanie się zmian ostrych, bądź nawracające epizody mikroangiopatii prowadzą do rozwoju przewlekłej mikroangiopatii zakrzepowej. Fotografie 24. i 25. W tętnicach przewlekająca się mikroangiopatia zakrzepowa stymuluje napływ fibroblastów i proliferację młodej tkanki łącznej włóknistej. Jest to drugi, obok przewlekłego odrzucania naczyniowego mechanizm gwałtownej, bardzo dynamicznej, trwałej redukcji światła tętnic (barwienia HE i AFOG). Fotografie 26. i 27. W kłębuszkach przewlekająca się mikroangiopatia zakrzepowa stymuluje rozwój zmian strukturalnych (zdwojenie okonturowania kapilar) identycznych z tymi rozwijającymi się w przewlekłym odrzucaniu (barwienia AFOG i PAS). Fotografie 28. i 29. W arteriolach zejściem zmian typu mikroangiopatii zakrzepowej jest szkliwienie (barwienia HE i PAS). 20
21 5. Toksyczność inhibitorów kalcyneuryny oraz innych leków immunosupresyjnych Zarówno cyklosporyna, jak i takrolimus charakteryzują się skłonnością do toksycznego oddziaływania na tkankę nerkową. Działanie to może być ograniczone do zaburzeń czynnościowych (manifestują się wtórną do obkurczenia wewnątrznerkowego łożyska naczyniowego redukcją GFR i nadciśnieniem tętniczym, lub też przyjąć formę strukturalną pod postacią ostrej i/lub przewlekłej nefropatii. Cechy nefrotoksyczności inhibitorów kalcyneuryny najczęściej występują przy wysokich stężeniach leku w surowicy, mogą się jednak także rozwinąć przy optymalnym stężeniu leku w surowicy krwi pacjenta, najpewniej jako skutek reakcji idiosynkrazji. Obecnie uznaje się, iż inhibitory kalcyneuryny mogą się co prawda przyczyniać do powolnej nieodwracalnej utraty czynności przeszczepu nerkowego, jednak przypadki, w których leki te odgrywałyby wiodącą rolę w rozwoju schyłkowej niewydolności nerki przeszczepionej należą do rzadkości. 6. Zmiany w nerce przeszczepionej związane z zakażeniami 8.1. Zakażenia wirusowe Wirus cytomegalii W przeszczepach nerkowych cytomegalia bardzo rzadko wywołuje zmiany uchwytne mikroskopowo, choć metodami hybrydyzacji in situ wykazano obecność CMV w nabłonku cewek około 40% przeszczepów nerkowych. Wśród wywołanych przez inwazję wirusa zmian komórkowych najbardziej charakterystyczne są owalne wtręty wewnątrzjądrowe zlokalizowane centralnie w jądrze i otoczone rąbkiem przejaśnienia (tzw. sowie oko ). Wirus CMV ma właściwości immunomodulacyjne, przez co zakażenie tym patogenem podwyższa ryzyko wystąpienia tak ostrego, jak i przewlekłego odrzucania przeszczepu Wirus BK polyoma Spośród przedstawicieli rodziny wirusów polyoma dwa szczepy BK i JC (nazwy pochodzą od inicjałów pierwszych pacjentów, u których rozpoznano te typy wirusów) okazały się wywierać patogenny wpływ na ludzką tkankę nerkową. W znakomitej większości przypadków nefropatia jest wywołana przez wirusa BK, stąd obok nazwy nefropatia PV (lub PVN - polyoma virus nephropathy) bardzo często stosuje się nazwę nefropatia BK. Szacuje się, że wirus BK występuje w postaci latentnej u około 43% osobników w populacji ogólnej. Patogenny wpływ wirusa ujawnia się jedynie u osób w stanie głębokiego upośledzenia odporności. Zastosowanie poprzeszczepiennej terapii immunosupresyjnej może wywołać reaktywację latentnego, wewnątrznerkowego zakażenia przeniesionego wraz z przeszczepem od dawcy, co objawia się obecnością materiału genetycznego wirusa w moczu, a niekiedy także we krwi biorcy. 21
22 Fotografia 30. NEFROPATIA BKV - zapalenie śródmiąższowocewkowe - obecność wtrętów wirusowych w jądrach niektórych komórek nabłonka cewkowego Barwienie AFOG Fotografia 31. NEFROPATIA BKV - zapalenie śródmiąższowocewkowe - obecność wtrętów wirusowych w jądrach niektórych komórek nabłonka cewkowego - złuszczanie nabłonka cewkowego Barwienie HE 22
23 8.2. Zakażenia bakteryjne. Zakażenie to rozwija się przede wszystkim w przypadkach refluksu pęcherzowomoczowodowego, najczęściej na tle zakażenia Eschericha coli. Fotografia 32. OSTRE ZAPALENIE ODMIEDNICZKOWE zapalenie śródmiąższowo-cewkowe z obecnością wałeczków ropnych Barwienie HE Fotografia 33. PRZEWLEKŁE ZAPALENIE ODMIEDNICZKOWE przewlekłe zapalenie śródmiąższowo-cewkowe współistniejące z włóknieniem zrębu i zanikiem cewek Barwienie HE 23
24 9. Poprzeszczepienna choroba limfoproliferacyjna u biorców przeszczepu nerkowego Definicja poprzeszczepiennej choroby limfoproliferacyjnej (PTLD) obejmuje spektrum patologii związanych z proliferacją komórek limfoidalnych, od przebiegających łagodnie rozrostów poliklonalnych aż po złośliwe chłoniaki, najczęściej B, w rzadkich przypadkach T- komórkowe. PTLD rozwija się wtórnie do stanu głębokiej immunosupresji u biorców przeszczepów narządów litych, bądź szpiku kostnego. Ryzyko rozwoju choroby limfoproliferacyjnej u biorcy przeszczepu nerkowego jest około 20-krotnie wyższe niż u osobnika z populacji ogólnej. Bardzo istotnym czynnikiem ryzyka wystąpienia PTLD jest infekcja EBV, szczególnie w sytuacji, w której biorca został zakażony tym wirusem poprzez narząd seropozytywnego dawcy (w ponad 80% przypadków PTLD komórki rozrostowe zawierają materiał genetyczny EBV). PTLD związane z infekcją EBV rozwija się najczęściej w pierwszym lub drugim roku po transplantacji. U większości chorych zmiany mają charakter wieloogniskowy z predylekcją do zajmowania węzłów chłonnych, wątroby, płuc, i serca. W około 15-30% zmiany związane z PTLD znajdowane są w nerce przeszczepionej, przy czym u około 10% chorych jest to wyłączna lokalizacja nacieku. Obraz mikroskopowy PTLD U około 15-40% chorych naciek PTLD zajmuje miąższ przeszczepionej nerki, najczęściej pod postacią rozległego nacieku z komórek limfoidalnych obejmującego miejscami także cewki nerkowe (tubulitis) i ściany naczyń (vasculitis). W odróżnieniu od większości przypadków ostrego odrzucania śródmiąższowego w PTLD naciek niszczy strukturę narządu, dominują w nim komórki plazmatyczne i/lub limfocyty B, wśród których liczne są formy limfoblastyczne. W części przypadków naciekowi miąższu towarzyszy ogniskowa martwica. Fotografia 34. POPRZESZCZEPIENNA CHOROBA LIMFOPROLIFERACYJNA naciek chłoniaka z limfocytów B w miąższu kory nerki Barwienie HE 24
25 Polimorficzne rozrosty mają pomyślne rokowanie, dobrze reagują na redukcję dawek immunosupresantów i terapię przeciwwirusową. W przypadku histologicznie nisko zróżnicowanych rozrostów monoklonalnych, szczególnie tych z linii T-komórkowej, rokowanie jest niepewne, a terapia obejmuje także przeciwnowotworową chemioterapię. Od kilku lat u chorych z PTLD z komórek B z powodzeniem stosuje się terapię rituximabem, monoklonalnym przeciwciałem skierowanym przeciwko powierzchniowej cząsteczce CD20. Fotografia 35. POPRZESZCZEPIENNA CHOROBA LIMFOPROLIFERACYJNA naciek chłoniaka z limfocytów B w miąższu kory nerki Barwienie immunohistochemiczne z przeciwciałem anty CD20 Choroba limfoproliferacyjna po przeszczepieniu Klasyfikacja z 2001 roku. Wczesne zmiany reaktywna proliferacja plazmocytów (atypowa hyperplazja komórek limfoidalnych) zmiany podobne jak w mononukleozie zakaźnej Zmiany polimorficzne polimorficzna hyperplazja komórek B (rzadko) polimorficzny chłoniak z komórek B Zmiany monomorficzne chłoniak z komórek B chłoniak z komórek T Chłoniak Hodgkina (ziarnica złośliwa) i zmiany ziarnico-podobne klasyczny chłoniak Hodgkina ziarniczo-podobne PTLD 10. Glomerulopatie rozwijające się de novo i nawroty patologii nerek własnych w przeszczepie Przeszczepiona nerka, podobnie jak nerki własne jest potencjalnie narażona na wystąpienie każdego typu nabytej nefropatii. Do najczęstszych typów glomerulopatii rozwijających się w nerkach przeszczepionych należą: Przewlekłe zmiany niedokrwienne, wywołane krytycznego stopnia redukcją światła tętnic i/lub arterioli do których dochodzi na skutek postępującej sklerotyzacji ścian tętnic, szkliwieni arterioli. Różne formy zapalenia, uszkodzenia miąższu nerki, stanowiące nawrót nefropatii obecnej we własnych nerkach biorcy, lub też rozwijające się de novo po przeszczepieniu. 25
26 11. Podsumowanie Wobec niskiej specyficzności klinicznych objawów uszkodzenia miąższu nerki przeszczepionej biopsja pozwala na identyfikację przyczyn pogorszenia czynności przeszczepu, przez co możliwe staje się zastosowanie właściwej terapii celowanej. Jako czuły detektor zmian patologicznych w przeszczepie pozwala na ocenę adekwatności immunosupresji, a także na jej optymalizację i indywidualizację. Nakładanie się na siebie skutków wielu różnych uszkodzeń (zmiany powstałe jeszcze w organizmie dawcy, uszkodzenie niedokrwienne, epizody ostrego odrzucania, toksyczność leków) sprawia, iż interpretacja obrazu biopsyjnego bywa niekiedy bardzo trudna. Niezwykle istotną rolę w procesie diagnostycznym odgrywa dobra komunikacja między zlecającym badanie klinicystą a oceniającym bioptat nefropatologiem, właściwe przedstawienie kontekstu klinicznego jest bowiem niekiedy niezbędne do właściwej interpretacji obrazu mikroskopowego. Istotny punkt odniesienia stanowią także (o ile były oczywiście wykonywane) wszystkie poprzednie biopsje przeszczepu, ułatwiają bowiem określenie sekwencji w jakiej rozwijały się w tkance zmiany patologiczne. PIŚMIENNICTWO 2. Transplantation Pathology. Redakcja: Phillip Ruiz. Cambridge University Press Renal Transplant Pathology. Heptinstall s Pathology of the Kidney. Wolters Kluwer, Lippincott Williams&Wilkins Haas M., Sis B., Racusen L. C. i wsp. Banff 2013 Meeting Reportinclusion of C4d-Negative Antibody-Mediated Rejection and Antibody-Associated Arterial Lesions. American Journal of Transplantaion 2014; 14: Mengel M., Sis B., Haas M. i wsp. Banff 2011 Meeting report: new concepts in antibodymediated rejection. American Journal of Transplantaion 2012; 14(3): Sis B., Mengel M., Haas M. i wsp. Banff '09 meeting report: antibody mediated graft deterioration and implementation of Banff working groups. American Journal of Transplantaion 2010; 10(3): Racusen L.C., Solez K., Colvin R.B. The Banff 97 working classification of renal allograft pathology. Kidney International 1999;55(2): Harris N.L., Swerdlow S.H., Frizzera G. WHO Classification of Tumors. Pathology and Genetics of Tumors of Haematopoietic and Lymphoid Tissues. Lyon France: IARRC Press;
ODRZUCANIE ALLOPRZESZCZEPU NERKOWEGO 1. TYPY ODRZUCANIA ALLPRZESZCZEPU NERKOWEGO I MECHANIZM ICH 2. DIAGNOSTYKA HISTOPATOLOGICZNA REAKCJI ODRZUCANIA
Agnieszka Perkowska-Ptasińska ODRZUCANIE ALLOPRZESZCZEPU NERKOWEGO W rozdziale omówiono następujące zagadnienia: 1. TYPY ODRZUCANIA ALLPRZESZCZEPU NERKOWEGO I MECHANIZM ICH ROZWOJU. 2. DIAGNOSTYKA HISTOPATOLOGICZNA
Bardziej szczegółowoLeczenie immunosupresyjne po przeszczepieniu narządu unaczynionego
Leczenie immunosupresyjne po przeszczepieniu narządu unaczynionego Cel leczenia Brak odrzucania czynnego przeszczepionego narządu Klasyfikacja odrzucania przeszczepionego narządu Leki immunosupresyjne
Bardziej szczegółowoCzęść praktyczna: Metody pozyskiwania komórek do badań laboratoryjnych cz. I
Ćwiczenie 1 Część teoretyczna: Budowa i funkcje układu odpornościowego 1. Układ odpornościowy - główne funkcje, typy odpowiedzi immunologicznej, etapy odpowiedzi odpornościowej. 2. Komórki układu immunologicznego.
Bardziej szczegółowoOcena rozprawy doktorskiej lekarz Sławomira Milczarka. pt.: Polimorfizmy AIF-1 a częstość występowania ostrego odrzucania, opóźnienia
Ocena rozprawy doktorskiej lekarz Sławomira Milczarka pt.: Polimorfizmy AIF-1 a częstość występowania ostrego odrzucania, opóźnienia podjęcia funkcji graftu i przewlekłej dysfunkcji graftu u pacjentów
Bardziej szczegółowoDiagnostyka zakażeń EBV
Diagnostyka zakażeń EBV Jakie wyróżniamy główne konsekwencje kliniczne zakażenia EBV: 1) Mononukleoza zakaźna 2) Chłoniak Burkitta 3) Potransplantacyjny zespół limfoproliferacyjny Jakie są charakterystyczne
Bardziej szczegółowoPrzemysław Pyda. Przeszczepianie trzustki
Przemysław Pyda Przeszczepianie trzustki Przeszczepianie trzustki na świecie Wskazania i rodzaj przeszczepu (I) Cukrzyca powikłana nefropatią; podwójny przeszczep nerka trzustka jednoczasowo z nerką SPK
Bardziej szczegółowoProblemy przedstawione w prezentowanym przypadku: Odstawienie immunosupresji Przewlekłe odrzucanie Zwiększona immunosupresja Zakażenie
Problemy przedstawione w prezentowanym przypadku: Odstawienie immunosupresji Przewlekłe odrzucanie Zwiększona immunosupresja Zakażenie Pytania Co było przyczyną zgonu dziecka? 1. Odstawienie leków przez
Bardziej szczegółowoCewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek
Cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek Krzysztof Letachowicz Katedra i Klinika Nefrologii i Medycyny Transplantacyjnej, Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu Kierownik: Prof. dr hab. Marian Klinger Cewkowo-śródmiąższowe
Bardziej szczegółowoLp. tydzień wykłady seminaria ćwiczenia
Lp. tydzień wykłady seminaria ćwiczenia 21.02. Wprowadzeniedozag adnieńzwiązanychzi mmunologią, krótka historiaimmunologii, rozwójukładuimmun ologicznego. 19.02. 20.02. Wprowadzenie do zagadnień z immunologii.
Bardziej szczegółowoPODSTAWY IMMUNOLOGII Komórki i cząsteczki biorące udział w odporności nabytej (cz. III): Aktywacja i funkcje efektorowe limfocytów B
PODSTAWY IMMUNOLOGII Komórki i cząsteczki biorące udział w odporności nabytej (cz. III): Aktywacja i funkcje efektorowe limfocytów B Nadzieja Drela ndrela@biol.uw.edu.pl Konspekt wykładu Rozpoznanie antygenu
Bardziej szczegółowoWirus zapalenia wątroby typu B
Wirus zapalenia wątroby typu B Kliniczne następstwa zakażenia odsetek procentowy wyzdrowienie przewlekłe zakażenie Noworodki: 10% 90% Dzieci 1 5 lat: 70% 30% Dzieci starsze oraz 90% 5% - 10% Dorośli Choroby
Bardziej szczegółowoRAMOWY PROGRAM KURSU DOSKONALĄCEGO DLA LEKARZY
RAMOWY PROGRAM KURSU DOSKONALĄCEGO DLA LEKARZY pt Aktualne wytyczne w diagnostyce histopatologicznej związanej z przeszczepioną nerką oraz przeszczepioną wątrobą AUTOR dr hab. n. med. Agnieszka Perkowska-Ptasińska
Bardziej szczegółowoRodzaje autoprzeciwciał, sposoby ich wykrywania, znaczenie w ustaleniu diagnozy i monitorowaniu. Objawy związane z mechanizmami uszkodzenia.
Zakres zagadnień do poszczególnych tematów zajęć I Choroby układowe tkanki łącznej 1. Toczeń rumieniowaty układowy 2. Reumatoidalne zapalenie stawów 3. Twardzina układowa 4. Zapalenie wielomięśniowe/zapalenie
Bardziej szczegółowoWyklady IIIL 2016/ :00-16:30 środa Wprowadzenie do immunologii Prof. dr hab. med. ML Kowalski
III rok Wydział Lekarski Immunologia ogólna z podstawami immunologii klinicznej i alergologii rok akademicki 2016/17 PROGRAM WYKŁADÓW Nr data godzina dzień tygodnia Wyklady IIIL 2016/2017 tytuł Wykladowca
Bardziej szczegółowoNON-HODGKIN S LYMPHOMA
NON-HODGKIN S LYMPHOMA Klinika Hematologii, Nowotworów Krwi i Transplantacji Szpiku We Wrocławiu Aleksandra Bogucka-Fedorczuk DEFINICJA Chłoniaki Non-Hodgkin (NHL) to heterogeniczna grupa nowotworów charakteryzująca
Bardziej szczegółowoDIAGNOSTYKA SEROLOGICZNA
DIAGNOSTYKA SEROLOGICZNA PACJENTÓW W OKRESIE OKOŁOPRZESZCZEPOWYM Katarzyna Popko Zakład Diagnostyki Laboratoryjnej i Immunologii Klinicznej Wieku Rozwojowego WUM ZASADY DOBORU DAWCÓW KOMÓREK KRWIOTWÓRCZYCH
Bardziej szczegółowoImmunologia komórkowa
Immunologia komórkowa ocena immunofenotypu komórek Mariusz Kaczmarek Immunofenotyp Definicja I Charakterystyczny zbiór antygenów stanowiących elementy różnych struktur komórki, związany z jej różnicowaniem,
Bardziej szczegółowoMAM HAKA NA CHŁONIAKA
MAM HAKA NA CHŁONIAKA CHARAKTERYSTYKA OGÓLNA Chłoniaki są to choroby nowotworowe, w których następuje nieprawidłowy wzrost komórek układu limfatycznego (chłonnego). Podobnie jak inne nowotwory, chłoniaki
Bardziej szczegółowoProfilaktyka CMV po przeszczepieniach narządowych. Marta Wawrzynowicz-Syczewska Klinika Chorób Zakaźnych, Hepatologii i Transplantacji Wątroby PUM
Profilaktyka CMV po przeszczepieniach narządowych Marta Wawrzynowicz-Syczewska Klinika Chorób Zakaźnych, Hepatologii i Transplantacji Wątroby PUM Na podstawie: International Consensus Guidelines on the
Bardziej szczegółowoPracownia Zgodności Tkankowej / Immunogenetyczna LIiTK UCML UCK
Pracownia Zgodności Tkankowej / Immunogenetyczna LIiTK UCML UCK Kontakt: Kierownik: dr n. med. Grażyna Moszkowska Tel.: (058) 349-21-89 Fax: (058) 349-21-91 mail: gramos@gumed.edu.pl Laboratorium Immunologii
Bardziej szczegółowoOdporność nabyta: Nadzieja Drela Wydział Biologii UW, Zakład Immunologii
Odporność nabyta: Komórki odporności nabytej: fenotyp, funkcje, powstawanie, krążenie w organizmie Cechy odporności nabytej Rozpoznawanie patogenów przez komórki odporności nabytej: receptory dla antygenu
Bardziej szczegółowoNiedożywienie i otyłość a choroby nerek
Niedożywienie i otyłość a choroby nerek Magdalena Durlik Klinika Medycyny Transplantacyjnej, Nefrologii i Chorób Wewnętrznych Warszawski Uniwersytet Medyczny Częstość przewlekłej choroby nerek na świecie
Bardziej szczegółowoNOWINY LEKARSKIE DWUMIESIĘCZNIK NAUKOWY UNIWERSYTETU MEDYCZNEGO IM. KAROLA MARCINKOWSKIEGO W POZNANIU MEDICAL NEWS
NOWINY LEKARSKIE DWUMIESIĘCZNIK NAUKOWY UNIWERSYTETU MEDYCZNEGO IM. KAROLA MARCINKOWSKIEGO W POZNANIU MEDICAL NEWS A BIMONTHLY SCIENTIFIC JOURNAL PUBLISHED BY POZNAN UNIVERSITY OF MEDICAL SCIENCES POLAND
Bardziej szczegółowoSpis tre 1. Podstawy immunologii 11 2. Mechanizmy immunopatologiczne 61
Spis treści Przedmowa do wydania polskiego 6 Przedmowa do wydania pierwszego oryginalnego 6 Przedmowa do wydania drugiego oryginalnego 7 Przedmowa do wydania drugiego oryginalnego zmienionego i uaktualnionego
Bardziej szczegółowoMam Haka na Raka. Chłoniak
Mam Haka na Raka Chłoniak Nowotwór Pojęciem nowotwór określa się niekontrolowany rozrost nieprawidłowych komórek w organizmie człowieka. Nieprawidłowość komórek oznacza, że różnią się one od komórek otaczających
Bardziej szczegółowoPODSTAWY IMMUNOLOGII Komórki i cząsteczki biorące udział w odporności nabytej (cz.i): wprowadzenie (komórki, receptory, rozwój odporności nabytej)
PODSTAWY IMMUNOLOGII Komórki i cząsteczki biorące udział w odporności nabytej (cz.i): wprowadzenie (komórki, receptory, rozwój odporności nabytej) Nadzieja Drela ndrela@biol.uw.edu.pl Konspekt do wykładu
Bardziej szczegółowoSeminarium dla studentów Przemysław Pyda
Seminarium dla studentów - 2016 Przemysław Pyda Historia wyników transplantacji jelit 1967 1972 1985 Pierwsze przeszczepienie jelit Lillehei Uniwesytet Minesota Pierwsze 10 transplantacji jelit najdłuższe
Bardziej szczegółowoUprawnienia związane z posiadaniem tytułu Zasłużony Dawca Przeszczepu
Biuro Prasy i Promocji Rzecznik Prasowy tel.: 22 831 30 71 faks: 22 826 27 91 e-mail: biuro-bp@mz.gov.pl INFORMACJA PRASOWA Zasłużony Dawca Przeszczepu Warszawa, 31 marca 2010 r. Tytuł Zasłużony Dawca
Bardziej szczegółowoZakresy świadczeń. chirurgia naczyniowa - drugi poziom referencyjny. chirurgia szczękowo-twarzowa. dermatologia i wenerologia
Zakresy świadczeń Tryb realizacji świadczeń Lp. Kod produktu Nazwa świadczenia Uwagi 1 2 3 4 6 7 1 5.52.01.0000029 Hospitalizacja przed przekazaniem do ośrodka o wyższym poziomie referencyjnym 5 12 X X
Bardziej szczegółowoPoradnia Immunologiczna
Poradnia Immunologiczna Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej im. św. Jana z Dukli Lublin, 2011 Szanowni Państwo, Uprzejmie informujemy, że w Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej im. św. Jana z Dukli funkcjonuje
Bardziej szczegółowoWYCIECZKA DO LABORATORIUM
WYCIECZKA DO LABORATORIUM W ramach projektu e-szkoła udaliśmy się do laboratorium w Krotoszynie na ul. Bolewskiego Mieliśmy okazję przeprowadzić wywiad z kierowniczką laboratorium Panią Hanną Czubak Oprowadzała
Bardziej szczegółowoI. Cukrzycowa choroba nerek (nefropatia cukrzycowa)
Spis treści 1. Wprowadzenie 13 Wstęp do wydania II 16 I. Cukrzycowa choroba nerek (nefropatia cukrzycowa) 2. Podstawowa charakterystyka struktury i czynności nerek 21 3. Czynniki wpływające na rozwój uszkodzenia
Bardziej szczegółowoMonitorowanie czynności przeszczepu nerki w przewlekłej opiece potransplantacyjnej. Magdalena Durlik
Monitorowanie czynności przeszczepu nerki w przewlekłej opiece potransplantacyjnej. Magdalena Durlik Prowadzenie biorcy przeszczepu nerkowego wymaga monitorowania układu immunologicznego, samej czynności
Bardziej szczegółowoROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 30 marca 2010 r.
Dziennik Ustaw Nr 64 5552 Poz. 403 403 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 30 marca 2010 r. w sprawie szkoleń osób, których czynności bezpośrednio wpływają na jakość komórek, tkanek lub narządów,
Bardziej szczegółowostarszych na półkuli zachodniej. Typową cechą choroby jest heterogenny przebieg
STRESZCZENIE Przewlekła białaczka limfocytowa (PBL) jest najczęstszą białaczką ludzi starszych na półkuli zachodniej. Typową cechą choroby jest heterogenny przebieg kliniczny, zróżnicowane rokowanie. Etiologia
Bardziej szczegółowoMagdalena Durlik Klinika Medycyny Transplantacyjnej i Nefrologii Instytut Transplantologii Warszawski Uniwersytet Medyczny
Magdalena Durlik Klinika Medycyny Transplantacyjnej i Nefrologii Instytut Transplantologii Warszawski Uniwersytet Medyczny Ryzyko przeniesienia choroby od dawcy do biorcy przeszczepu Zakażenia bakteryjne,
Bardziej szczegółowoUNIWERSYTET MEDYCZNY W LUBLINIE KATEDRA I KLINIKA REUMATOLOGII I UKŁADOWYCH CHORÓB TKANKI ŁĄCZNEJ PRACA DOKTORSKA.
UNIWERSYTET MEDYCZNY W LUBLINIE KATEDRA I KLINIKA REUMATOLOGII I UKŁADOWYCH CHORÓB TKANKI ŁĄCZNEJ PRACA DOKTORSKA Małgorzata Biskup Czynniki ryzyka sercowo-naczyniowego u chorych na reumatoidalne zapalenie
Bardziej szczegółowodr n. med. Jarosław Czerwioski
dr n. med. Jarosław Czerwioski Centrum Organizacyjno-Koordynacyjne ds. Transplantacji Poltransplant Zakład Pielęgniarstwa Chirurgicznego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego Wzory pozyskiwania narządów
Bardziej szczegółowoLiczba godzin dydaktycznych w roku akademickim 2016/2017 semestr IX (zimowy):
CHOROBY WEWNĘTRZNE WNM, rok akademicki 2016/2017; 5 rok studiów, kierunek lekarski Liczba godzin dydaktycznych w roku akademickim 2016/2017 semestr IX (zimowy): wykłady seminaria ćwiczenia 64 12 20 1 /
Bardziej szczegółowoimmunologii transplantacyjnej. Immunologiczny dobór dawców i biorców narządów unaczynionych.
Podstawy immunologii transplantacyjnej. Immunologiczny dobór dawców i biorców narządów unaczynionych. Prof. dr hab. med. Maria Nowaczyk Zakład Immunologii Klinicznej Instytutu Transplantologii im. prof.
Bardziej szczegółowoInformator dla Pacjenta. Przeszczepienie nerki od dawcy żywego
Informator dla Pacjenta Przeszczepienie nerki od dawcy żywego Dlaczego transplantacja nerki od dawcy żywego jest korzystniejsza dla Pacjenta? Przeszczepienie nerki od żywego dawcy uznane jest za najlepszą
Bardziej szczegółowoNowotwory układu chłonnego
Nowotwory układu chłonnego Redakcja: Krzysztof Warzocha, Monika Prochorec-Sobieszek, Ewa Lech-Marańda Zespół autorski: Sebastian Giebel, Krzysztof Jamroziak, Przemysław Juszczyński, Ewa Kalinka-Warzocha,
Bardziej szczegółowoWirusowe Zapalenie Wątroby typu C WZW typu C
Powiatowa Stacja Sanitarno Epidemiologiczna w m. st. Warszawie ul. Kochanowskiego 21, Oddział Promocji Zdrowia, ul. Cyrulików 35; tel. 22/311-80-07 08; e-mail: oswiatazdrowotna@pssewawa.pl Wirusowe Zapalenie
Bardziej szczegółowoPrzedmiot: IMMUNOLOGIA Z IMMUNOPATOLOGIĄ Rok III Semestr V Wykłady 45 godzin Ćwiczenia 45 godzin Forma zaliczenia: Egzamin praktyczny i teoretyczny
Rok akademicki 2016/2017 Studia magisterskie Kierunek: Analityka medyczna Przedmiot: IMMUNOLOGIA Z IMMUNOPATOLOGIĄ Rok III Semestr V Wykłady 45 godzin Ćwiczenia 45 godzin Forma zaliczenia: Egzamin praktyczny
Bardziej szczegółowoROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 25 kwietnia 2006 r. w sprawie wymagań dla kandydata na dawcę komórek, tkanek lub narządu
Dz.U.06.79.556 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 25 kwietnia 2006 r. w sprawie wymagań dla kandydata na dawcę komórek, tkanek lub narządu Na podstawie art. 12 ust. 6 ustawy z dnia 1 lipca 2005
Bardziej szczegółowoProgram specjalizacji
CENTRUM MEDYCZNE KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO Program specjalizacji w TRANSPLANTOLOGII KLINICZNEJ Program dla lekarzy posiadających specjalizację II stopnia lub tytuł specjalisty w chirurgii dziecięcej, chirurgii
Bardziej szczegółowoKWALIFIKACJA ŻYWEGO DAWCY NERKI. Dorota Lewandowska 2011
KWALIFIKACJA ŻYWEGO DAWCY NERKI Dorota Lewandowska 2011 DLACZEGO PRZESZCZEPIA SIĘ NARZĄDY OD ŻYWYCH DAWCÓW? Ograniczone możliwości przeszczepiania narządów od dawców zmarłych Względy religijne Narząd przeszczepiony
Bardziej szczegółowoRok akademicki:2017/2018
Rok akademicki:2017/2018 Studia magisterskie Kierunek: Analityka medyczna Przedmiot: IMMUNOLOGIA Z IMMUNOPATOLOGIĄ Rok III Semestr V Wykłady 45 godzin Ćwiczenia 30 godzin Seminaria 15 godzin Forma zaliczenia:
Bardziej szczegółowo2. Praktyczne aspekty komunikacji: pielęgniarka pacjent Józef Skrzypczak Pytania sprawdzające Piśmiennictwo... 35
SPIS TREŚCI CZĘŚĆ I Zagadnienia ogólne... 15 1. Reakcje pacjenta wynikające z hospitalizacji Bogusław Stelcer... 17 1.1. Pacjent w szpitalu... 17 1.2. Specyfika leczenia szpitalnego... 21 1.3. Stres szpitalny
Bardziej szczegółowoKURS PATOFIZJOLOGII WYDZIAŁ LEKARSKI
KURS PATOFIZJOLOGII WYDZIAŁ LEKARSKI CELE KSZTAŁCENIA Patologia ogólna łączy wiedzę z zakresu podstawowych nauk lekarskich. Stanowi pomost pomiędzy kształceniem przed klinicznym i klinicznym. Ułatwia zrozumienie
Bardziej szczegółowoFetuina i osteopontyna u pacjentów z zespołem metabolicznym
Fetuina i osteopontyna u pacjentów z zespołem metabolicznym Dr n med. Katarzyna Musialik Katedra Chorób Wewnętrznych, Zaburzeń Metabolicznych i Nadciśnienia Tętniczego Uniwersytet Medyczny w Poznaniu *W
Bardziej szczegółowoS YL AB US IMMU NO PATOLOGI A I nforma cje ogólne
S YL AB US IMMU NO PATOLOGI A I nforma cje ogólne Kod modułu Rodzaj modułu Wydział PUM Kierunek studiów Specjalność Poziom studiów Forma studiów Rok studiów Nazwa modułu Obowiązkowy Wydział Lekarsko-Biotechnologiczny
Bardziej szczegółowo8. Transplantacja serca oraz serca i płuc u dzieci
8. Transplantacja serca oraz serca i płuc u dzieci Jacek Kołcz Rys historyczny Pierwszą operację przeszczepienia serca u dziecka przeprowadził Adrian Kantrowitz w 1967 roku u 18-dniowego noworodka ze skrajną
Bardziej szczegółowoDr n. med. Jolanta Gozdowska, Prof. dr hab. n. med. Magdalena Durlik
Dr n. med. Jolanta Gozdowska, Prof. dr hab. n. med. Magdalena Durlik Klinika Medycyny Transplantacyjnej i Nefrologii Instytut Transplantologii WUM Kierownik Kliniki: Prof. dr hab. n. med. Magdalena Durlik
Bardziej szczegółowo28 Choroby infekcyjne
28 Choroby infekcyjne Ludzki wirus upośledzenia odporności (HIV)/zespół nabytego upośledzenia odporności (AIDS) Retinopatia związana z ludzkim wirusem upośledzenia odporności Retinopatia HIV to rodzaj
Bardziej szczegółowoMechanizm działania terapii fotodynamicznej w diagnozowaniu i leczeniu nowotworów. Anna Szczypka Aleksandra Tyrawska
Mechanizm działania terapii fotodynamicznej w diagnozowaniu i leczeniu nowotworów Anna Szczypka Aleksandra Tyrawska Metody fotodynamiczne PDT Technika diagnostyczna i terapeutyczna zaliczana do form fotochemioterapii
Bardziej szczegółowoPilotażowy Program Profilaktyki Zakażeń HCV
Pilotażowy Program Profilaktyki Zakażeń HCV HCV zidentyfikowany w 1989 roku należy do rodziny Flaviviridae zawiera jednoniciowy RNA koduje białka strukturalne i niestrukturalne (co najmniej 10) ma 6 podstawowych
Bardziej szczegółowoS YLABUS MODUŁU (PRZEDMIOTU) I nformacje ogólne
Załącznik Nr 3 do Uchwały Senatu PUM 14/2012 S YLABUS MODUŁU (PRZEDMIOTU) I nformacje ogólne Kod modułu Rodzaj modułu Wydział PUM Kierunek studiów Specjalność Poziom studiów Forma studiów Rok studiów Nazwa
Bardziej szczegółowoMASZ DAR UZDRAWIANIA DRUGIE ŻYCIE
MASZ DAR UZDRAWIANIA DRUGIE ŻYCIE Organizm człowieka jest zbudowany z narządów i tkanek. Czasem mogą być uszkodzone od urodzenia (np. w skutek wad genetycznych), częściej w ciągu życia może dojść do poważnego
Bardziej szczegółowoPrzygotowanie i przeszczepienie nerki u pacjenta wysoko immunizowanego
PRZYPADKI KLINICZNE Forum Nefrologiczne 2008, tom 1, nr 3, 147 151 Copyright 2008 Via Medica ISSN 1899 3338 Jolanta Gozdowska www.fn.viamedica.pl Klinika Medycyny Transplantacyjnej i Nefrologii, Instytut
Bardziej szczegółowoKrajowa Lista Oczekuj¹cych na przeszczepienie (KLO)
Krajowa Lista Oczekuj¹cych na przeszczepienie (KLO) W 2013 r. do krajowej listy osób oczekuj¹cych (KLO) zg³oszono 4473 potencjalnych biorców. Do wszystkich oczekuj¹cych wys³ano powiadomienia o wprowadzeniu
Bardziej szczegółowoOddział Pediatryczny - ARION Szpitale sp. z o.o. Zespół Opieki Zdrowotnej w Biłgoraju
Nazwa świadczenia A59 bóle głowy A87b inne choroby układu nerwowego < 18 r.ż. C56 poważne choroby gardła, uszu i nosa C57 inne choroby gardła, uszu i nosa C56b poważne choroby gardła, uszu i nosa < 18
Bardziej szczegółowoStandardy leczenia wirusowych zapaleń wątroby typu C Rekomendacje Polskiej Grupy Ekspertów HCV - maj 2010
Standardy leczenia wirusowych zapaleń wątroby typu C Rekomendacje Polskiej Grupy Ekspertów HCV - maj 2010 1. Leczeniem powinni być objęci chorzy z ostrym, przewlekłym zapaleniem wątroby oraz wyrównaną
Bardziej szczegółowoWytyczne postępowania dla lekarzy POZ i lekarzy medycyny pracy w zakresie raka nerki, pęcherza moczowego i prostaty 2011
Wytyczne postępowania dla lekarzy POZ i lekarzy medycyny pracy w zakresie raka nerki, pęcherza moczowego i prostaty 2011 Wytyczne postępowania dla lekarzy POZ i lekarzy medycyny pracy w zakresie raka nerki,
Bardziej szczegółowoLECZENIE WTÓRNEJ NADCZYNNOŚCI PRZYTARCZYC U PACJENTÓW HEMODIALIZOWANYCH ICD-10 N
Załącznik nr 42 do zarządzenia Nr 59/2011/DGL Prezesa NFZ z dnia 10 października 2011 roku Nazwa programu: LECZENIE WTÓRNEJ NADCZYNNOŚCI PRZYTARCZYC U PACJENTÓW HEMODIALIZOWANYCH ICD-10 N 25.8 Inne zaburzenia
Bardziej szczegółowoLeczenie biologiczne co to znaczy?
Leczenie biologiczne co to znaczy? lek med. Anna Bochenek Centrum Badawcze Współczesnej Terapii C B W T 26 Październik 2006 W oparciu o materiały źródłowe edukacyjnego Grantu, prezentowanego na DDW 2006
Bardziej szczegółowoperspektywa zastosowania ksenotransplantów na szerszą skalę
KSENOTRANSPLANTACJE KSENOTRANSPLANTACJE (gr. ksenos obcy; łac. transplanto przesadzam) przeszczepy międzygatunkowe, czyli transplantacje organów, tkanek lub komórek z organizmu jednego gatunku do organizmu
Bardziej szczegółowoNA ZAKAŻENIE HBV i HCV
NA ZAKAŻENIE HBV i HCV Wojewódzka Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w Gdańsku 18.04.2016r. Aneta Bardoń-Błaszkowska HBV - Hepatitis B Virus Simplified diagram of the structure of hepatitis B virus, Autor
Bardziej szczegółowoTRANSPLANTACJA SERCA. Klinika Kardiochirurgii Katedry Kardio-Torakochirurgii AM im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu
TRANSPLANTACJA SERCA Klinika Kardiochirurgii Katedry Kardio-Torakochirurgii AM im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu HISTORIA (1) Alexis Carrel ojcem transplantologii serca 1905-1907 heterotopowe przeszczepy
Bardziej szczegółowoDziałania niepożądane radioterapii
Działania niepożądane radioterapii Powikłania po radioterapii dzielimy na wczesne i późne. Powikłania wczesne ostre występują w trakcie leczenia i do 3 miesięcy po jego zakończeniu. Ostry odczyn popromienny
Bardziej szczegółowoABC pediatryczne pacjenta po przeszczepieniu wątroby
ABC pediatryczne pacjenta po przeszczepieniu wątroby Joanna Pawłowska Komentarz Irena Jankowska Klinika Gastroenterologii, Hepatologii i Zaburzeń Odżywiania i Pediatrii Przypadek Transplantacja wątroby
Bardziej szczegółowoIMMUNOSUPRESJA PO PRZESZCZEPIENIU NERKI I WĄTROBY PUNKY WIDZENIA PEDIATRY
IMMUNOSUPRESJA PO PRZESZCZEPIENIU NERKI I WĄTROBY PUNKY WIDZENIA PEDIATRY Joanna Pawłowska Klinika Gastroenterologii, Hepatologii, Żywienia i Pediatrii IPCZD Warianty Transplantacja nerki i wątroby ARPK
Bardziej szczegółowoAnna Durka. Opiekun pracy: Dr n. med. Waldemar Machała
Anna Durka Zastosowanie aktywowanego białka C (Xigris) u pacjentów leczonych z powodu ciężkiej sepsy w II Zakladzie Anestezjologii i Intensywnej Terapii USK nr 2 im. WAM w Łodzi. Opiekun pracy: Dr n. med.
Bardziej szczegółowoStrategia postępowania z niewydolnym przeszczepem nerki
Strategia postępowania z niewydolnym przeszczepem nerki Ilona Idasiak-Piechocka Andrzej Oko Katedra i Klinika Nefrologii, Transplantologii i Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego
Bardziej szczegółowo6.2. Podsumowanie planu zarządzania ryzykiem dotyczącego produktu leczniczego DUOKOPT przeznaczone do wiadomości publicznej
6.2. Podsumowanie planu zarządzania ryzykiem dotyczącego produktu leczniczego DUOKOPT przeznaczone do wiadomości publicznej 6.2.1. Podsumowanie korzyści wynikających z leczenia Co to jest T2488? T2488
Bardziej szczegółowoPromotor: prof. dr hab. Katarzyna Bogunia-Kubik Promotor pomocniczy: dr inż. Agnieszka Chrobak
INSTYTUT IMMUNOLOGII I TERAPII DOŚWIADCZALNEJ IM. LUDWIKA HIRSZFELDA WE WROCŁAWIU POLSKA AKADEMIA NAUK mgr Milena Iwaszko Rola polimorfizmu receptorów z rodziny CD94/NKG2 oraz cząsteczki HLA-E w patogenezie
Bardziej szczegółowoDiagnostyka wirusologiczna w praktyce klinicznej
Diagnostyka wirusologiczna w praktyce klinicznej Ponad 60% zakażeń w praktyce klinicznej jest wywołana przez wirusy. Rodzaj i jakość materiału diagnostycznego (transport!) oraz interpretacja wyników badań
Bardziej szczegółowoImię i nazwisko Pacjenta:..PESEL/Data urodzenia:... FORMULARZ ZGODY. Imię i nazwisko Pacjenta:... Imię i nazwisko przedstawiciela ustawowego:...
FORMULARZ ZGODY I Informacje o osobach uprawnionych do wyrażenia zgody Imię i nazwisko Pacjenta:... Imię i nazwisko przedstawiciela ustawowego:... PESEL/Data urodzenia Pacjenta:... II Nazwa procedury medycznej
Bardziej szczegółowoVI.2 Podsumowanie planu zarządzania ryzykiem dla produktu Zanacodar Combi przeznaczone do publicznej wiadomości
VI.2 Podsumowanie planu zarządzania ryzykiem dla produktu Zanacodar Combi przeznaczone do publicznej wiadomości VI.2.1 Omówienie rozpowszechnienia choroby Szacuje się, że wysokie ciśnienie krwi jest przyczyną
Bardziej szczegółowoAkcja informacyjno-edukacyjna Drugie życie
Akcja informacyjno-edukacyjna Drugie życie Podstawa prawna Ustawa Transplantacyjna ustawa z 1 lipca 2005r o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów. Transplantologia to
Bardziej szczegółowoZapalenie ucha środkowego
Zapalenie ucha środkowego Poradnik dla pacjenta Dr Maciej Starachowski Ostre zapalenie ucha środkowego. Co to jest? Ostre zapalenie ucha środkowego jest rozpoznawane w przypadku zmian zapalnych w uchu
Bardziej szczegółowo2. Etiopatogeneza astmy... 14 2.1. Układ oddechowy... 14 2.2. Układ krążenia... 16
INTENSYWNA TERAPIA STANU ASTMATYCZNEGO 1. Definicja... 13 2. Etiopatogeneza astmy... 14 2.1. Układ oddechowy... 14 2.2. Układ krążenia... 16 3. Obraz kliniczny... 17 3.1. Rozpoznanie... 17 3.2. Diagnostyka
Bardziej szczegółowoKod przedmiotu/modułu MK_39 Punkty ETCS: 6. Jednostka: Zakład Immunologii Katedry Immunologii Klinicznej, ul. Rokietnicka 5d, 60-806 Poznań
Kod przedmiotu/modułu MK_39 Punkty ETCS: 6 Nazwa przedmiotu: Immunopatologia Jednostka: Zakład Immunologii Katedry Immunologii Klinicznej, ul. Rokietnicka 5d, 60-806 Poznań Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
Bardziej szczegółowoLECZENIE BIOLOGICZNE CHORÓB
LECZENIE BIOLOGICZNE CHORÓB REUMATYCZNYCH U PACJENTÓW 65+ Włodzimierz Samborski Katedra Reumatologii i Rehabilitacji Uniwersytet Medyczny im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu LECZENIE BIOLOGICZNE CHORÓB REUMATYCZNYCH
Bardziej szczegółowoLECZENIE CHOROBY LEŚNIOWSKIEGO - CROHNA (chlc) (ICD-10 K 50)
Załącznik B.32. LECZENIE CHOROBY LEŚNIOWSKIEGO - CROHNA (chlc) (ICD-10 K 50) ZAKRES ŚWIADCZENIA GWARANTOWANEGO ŚWIADCZENIOBIORCY A. Leczenie infliksymabem 1. Leczenie choroby Leśniowskiego-Crohna (chlc)
Bardziej szczegółowoKościółek Justyna Truszkowska Dominika Kl. II Ek
Kościółek Justyna Truszkowska Dominika Kl. II Ek CZYM JEST RAK KRWI? Rak krwi - nowotwór, który atakuje system krwionośny oraz samą krew, szpik kostny i układ limfatyczny. Rozróżniamy wiele rodzajów raka
Bardziej szczegółowoUSG Power Doppler jest użytecznym narzędziem pozwalającym na uwidocznienie wzmożonego przepływu naczyniowego w synovium będącego skutkiem zapalenia.
STRESZCZENIE Serologiczne markery angiogenezy u dzieci chorych na młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów - korelacja z obrazem klinicznym i ultrasonograficznym MIZS to najczęstsza przewlekła artropatia
Bardziej szczegółowoDiagnostyka izolowanego białkomoczu u dzieci, białkomocz czynnościowy. Prof. dr hab. Anna Wasilewska
Diagnostyka izolowanego białkomoczu u dzieci, białkomocz czynnościowy. Prof. dr hab. Anna Wasilewska Aforyzm Hipokratesa 460-377 pne Pęcherzyki pojawiające się na powierzchni moczu świadczą o chorobie
Bardziej szczegółowo1. Układ odpornościowy. Odporność humoralna
Zakres zagadnień do poszczególnych tematów zajęć Seminaria 1. Układ odpornościowy. Odporność humoralna Ludzki układ odpornościowy Składowe i mechanizmy odporności wrodzonej Składowe i mechanizmy odpowiedzi
Bardziej szczegółowoNowe możliwości leczenia ostrej białaczki limfoblastycznej
Nowe możliwości leczenia ostrej białaczki limfoblastycznej Dr hab. med. Grzegorz W. Basak Katedra i Klinika Hematologii, Onkologii i Chorób Wewnętrznych Warszawski Uniwersytet Medyczny Warszawa, 17.12.15
Bardziej szczegółowoDr n. med. Anna Prokop-Staszecka Dyrektor Krakowskiego Szpitala Specjalistycznego im. Jana Pawła II
Dr n. med. Anna Prokop-Staszecka Dyrektor Krakowskiego Szpitala Specjalistycznego im. Jana Pawła II Przewodnicząca Komisji Ekologii i Ochrony Powietrza Rady Miasta Krakowa Schorzenia dolnych dróg oddechowych
Bardziej szczegółowoKAMPANIA DRUGIE ŻYCIE
KAMPANIA DRUGIE ŻYCIE Prezentacja wykonana przez uczniów klasy IIe XV Liceum Ogólnokształcącego w Krakowie Konsultacja merytoryczna: Dorota Frąckowiak Beata Sobesto Magdalena Piwowarska Człowiek jest wielki
Bardziej szczegółowoRegina B.Podlasin Wojewódzki Szpital Zakaźny w Warszawie
Regina B.Podlasin Wojewódzki Szpital Zakaźny w Warszawie http://www.ptnaids.pl/ Gorączka, zapalenie gardła, powiększenie węzłów chłonnych Zakażenie wirusem Epsteina-Barr (EBV) = mononukleoza zakaźna Zakażenie
Bardziej szczegółowoNiedokrwistość normocytarna
Dominika Dąbrowska Interpretacja badań laboratoryjnych III Klinika Chorób Wewnętrznych i Kardiologii WUM Niedokrwistość normocytarna NIedokrwistość normocytarna Hemoglobina - normy, przelicznik Kobiety
Bardziej szczegółowo1. Co to jest chłoniak 2. Chłoniaki są łagodne i złośliwe 3. Gdzie najczęściej się umiejscawiają 4. Objawy 5. Przyczyny powstawania 6.
1. Co to jest chłoniak 2. Chłoniaki są łagodne i złośliwe 3. Gdzie najczęściej się umiejscawiają 4. Objawy 5. Przyczyny powstawania 6. Zachorowania na chłoniaka 7. Rozpoznanie i diagnostyka 8. Warto wiedzieć
Bardziej szczegółowoPrzeszczepienie nerki:
Przeżycie pacjentów dializowanych bez przeszczepienia Przeszczepienie nerki: kwalifikacja pacjentów i powikłania Spodziewana długość życia pacjentów dializowanych, będących w wieku od 35 do 39 lat wynosi
Bardziej szczegółowoHematoonkologia w liczbach. Dr n med. Urszula Wojciechowska
Hematoonkologia w liczbach Dr n med. Urszula Wojciechowska Nowotwory hematologiczne wg Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych (rew 10) C81 -Chłoniak Hodkina C82-C85+C96
Bardziej szczegółowoCzy immunoterapia nowotworów ma racjonalne podłoże? Maciej Siedlar
Czy immunoterapia nowotworów ma racjonalne podłoże? Maciej Siedlar Zakład Immunologii Klinicznej Katedra Immunologii Klinicznej i Transplantologii Uniwersytet Jagielloński Collegium Medicum, oraz Uniwersytecki
Bardziej szczegółowoVI.2 Podsumowanie planu zarządzania ryzykiem dotyczącego produktu leczniczego Sperart przeznaczone do publicznej wiadomości
Walgancyklowir CTD Moduł 1.8.2., Wersja 1.2 Strona 67 VI.2 Podsumowanie planu zarządzania ryzykiem dotyczącego produktu leczniczego Sperart przeznaczone do publicznej wiadomości VI.2.1 Omówienie rozpowszechnienia
Bardziej szczegółowo