WYDZIAŁ BUDOWY MASZYN I ZARZĄDZANIA POLITECHNIKA POZNAŃSKA. Laboratorium MES projekt



Podobne dokumenty
METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH

Politechnika Poznańska

Projekt Metoda Elementów Skończonych. COMSOL Multiphysics 3.4

METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH

Podczas wykonywania analizy w programie COMSOL, wykorzystywane jest poniższe równanie: 1.2. Dane wejściowe.

Politechnika Poznańska

METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH

Politechnika Poznańska Wydział Budowy Maszyn i Zarządzania. Projekt: Metoda Elementów Skończonych Program: COMSOL Multiphysics 3.4

Politechnika Poznańska

Politechnika Poznańska

METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH

Metoda Elementów Skończonych

Politechnika Poznańska. Metoda Elementów Skończonych

POLITECHNIKA POZNAŃSKA METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH LABORATORIA

PROJEKT MES COMSOL MULTIPHYSICS 3.4

METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH

Metoda Elementów Skończonych

POLITECHNIKA POZNAŃSKA

Metoda Elementów Skończonych

METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH

Politechnika Poznańska

PROJEKT METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH

Politechnika Poznańska

Politechnika Poznańska

Metoda Elementów skończonych PROJEKT. COMSOL Multiphysics 3.4

Politechnika Poznańska

Politechnika Poznańska. Metoda Elementów Skończonych

LABORATORIUM METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH

Politechnika Poznańska Metoda elementów skończonych. Projekt

Politechnika Poznańska Wydział Budowy Maszyn i Zarządzania

METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH.

Politechnika Poznańska. Metoda Elementów Skończonych

Metoda Elementów Skończonych Laboratorium

METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH

METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH

Metoda Elementów Skończonych

METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH PROJEKT

Politechnika Poznańska. Zakład Mechaniki Technicznej. Metoda Elementów Skończonych Lab. Wykonali: Marta Majcher. Mateusz Manikowski.

Politechnika Poznańska

PROJEKT METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH

Metoda elementów skończonych

PROJEKT LABORATORIUM MES

METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH

METODA ELEMENTÓW SKOŃOCZNYCH Projekt

4. Analiza stanu naprężeń i odkształceń na przykładzie uchwytu do telewizora... 19

PROJEKT METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH

Metoda Elementów Skończonych. Projekt: COMSOL Multiphysics 3.4.

METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH

POLITECHNIKA POZNAŃSKA. Metoda Elementów Skończonych

Politechnika Poznańska

MES Projekt zaliczeniowy.

Projekt METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH w programie COMSOL Multiphysics 3.4

Politechnika Poznańska. Zakład Mechaniki Technicznej

STATYCZNA PRÓBA ROZCIĄGANIA

POLITECHNIKA POZNAŃSKA WYDZIAŁ BUDOWY MASZYN I ZARZĄDZANIA METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH PROJEKT ZALICZENIOWY COMSOL 4.3

Metoda elementów skończonych-projekt

METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH

Politechnika Poznańska

Politechnika Poznańska

POLITECHNIKA POZNAŃSKA

Nasyp przyrost osiadania w czasie (konsolidacja)

Politechnika Poznańska

Politechnika Poznańska. Zakład Mechaniki Technicznej. Metoda Elementów Skończonych Lab. Wykonali: Antoni Ratajczak. Jarosław Skowroński

Metoda Elementów Skończonych

Laboratorium Metoda Elementów Skończonych Projekt z wykorzystaniem programu COMSOL Multiphysics 3.4

Politechnika Poznańska

Projekt Laboratorium MES

1. Przepływ ciepła Rysunek 1.1 Projekt tarczy hamulcowej z programu SOLIDWORKS

Pytania przygotowujące do egzaminu z Wytrzymałości Materiałów studia niestacjonarne I-go stopnia, semestr zimowy

Wytrzymałość Konstrukcji I - MEiL część II egzaminu. 1. Omówić wykresy rozciągania typowych materiałów. Podać charakterystyczne punkty wykresów.

DWUTEOWA BELKA STALOWA W POŻARZE - ANALIZA PRZESTRZENNA PROGRAMAMI FDS ORAZ ANSYS

Politechnika Poznańska

Modele materiałów

Metoda Elementów Skończonych

Metoda Elementów Skończonych

Metoda Elementów Skończonych - Laboratorium

Prowadzący: dr hab. Tomasz Stręk, prof. nadz. Wykonali: Adam Wojciechowski Tomasz Pachciński Dawid Walendowski

Wytrzymałość Materiałów

INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH

LABORATORIUM MES- PROJEKT

Pytania przygotowujące do egzaminu z Wytrzymałości Materiałów sem. I studia niestacjonarne, rok ak. 2014/15

Metoda Elementów Skończonych

Metoda Elementów Skończonych

Politechnika Poznańska

Metoda Elementów Skończonych Projekt na laboratorium

Podstawowe przypadki (stany) obciążenia elementów : 1. Rozciąganie lub ściskanie 2. Zginanie 3. Skręcanie 4. Ścinanie

Projekt. Filip Bojarski, Łukasz Paprocki. Wydział : BMiZ, Kierunek : MiBM, Rok Akademicki : 2014/2015, Semestr : V

Politechnika Poznańska Wydział Budowy Maszyn i Zarządzania

ZACHODNIOPOMORSKI UNIWERSYTET TECHNOLOGICZNY

CAx integracja REVIT ROBOT.

Metoda Elementów Skończonych. Projekt: COMSOL Multiphysics 3.4.

Analiza dynamiczna fundamentu blokowego obciążonego wymuszeniem harmonicznym

OPTYMALIZACJA KONSTRUKCJI WZMOCNIEŃ ELEMENTÓW NOŚNYCH MASZYN I URZĄDZEŃ

Politechnika Poznańska. Metoda Elementów Skończonych. Mysiukiewicz Olga Sobieraj Małgorzata

Zadanie 1 Zadanie 2 tylko Zadanie 3

Komputerowe wspomaganie projektowania- CAT-01

Metoda Elementów Skończonych

Modelowanie mikrosystemów - laboratorium. Ćwiczenie 1. Modelowanie ugięcia membrany krzemowej modelowanie pracy mikromechanicznego czujnika ciśnienia

PROJEKT I BUDOWA STANOWISKA DO POMIARÓW ODKSZTAŁCEŃ PROFILI ZE STOPÓW METALI NIEŻELAZNYCH

Analiza MES pojedynczej śruby oraz całego układu stabilizującego do osteosyntezy

Transkrypt:

WYDZIAŁ BUDOWY MASZYN I ZARZĄDZANIA POLITECHNIKA POZNAŃSKA Laboratorium MES projekt Wykonali: Tomasz Donarski Prowadzący: dr hab. Tomasz Stręk Maciej Dutka Kierunek: Mechanika i budowa maszyn Specjalność: Konstrukcja maszyn i urządzeń Semestr: VI Poznań 2014

1. Analiza naprężeń w kształtowniku zamkniętym o przekroju prostokątnym Rys.1. Ksztatownik zamknięty, prostokoątny.

1.1. Wstęp Poniższa symulacja ma na celu wyznaczenie maksymalnych naprężeń w badanm obiekcie, powstałych w nim na skutek obciążenia go siłą skupioną. Do przeprowadzenia tej analizy wykorzystany zostanie program COMSOL Multiphysics v. 3.4. Przedmiotem badania będzie kształtownik zamknięty o przekroju prostokątnym, którego wymiary wynoszą: Wysokość 50 mm Szerokość 30 mm Grubość ścianki 4,2 mm Analizie poddany zostanie kształtownik o długości 1 m. Badane będą jego 2 charakterystyczne przekroje. Materiałem, z którego jest wykonany jest stal konstrukcyjna S420MH EN 10219, charakteryzująca się następującymi właściwościami wytrzymałościowymi: Minimalna granica plastyczności Rp0,2 = 420 Mpa Minimalna wytrzymałość na rozciąganie Rm = 500 660 Mpa Wydłużenie A5 = 19 % Pozostałe właściwości fizyczne: Gęstość 7,85 g/cm 3 Moduł Younga 2,1 10 11 MPa Współczynnik Poissona 0,33 Kształtowniki badanego rodzaju, wykonane z ww. materiału znajdują zastosowanie w następujących konstrukcjach: Konstrukcje szkieletowe budynków Konstrukcje mostów Balustrady Konstrukcje ramowe maszyn, pojazdów transportowych i urządzeń dźwigowych Słupy Maszty 1.2. Modelowanie Badany obiekt zamodelowano w programie Inventor firmy Autodesk (Rys.2.), a następnie zapisano go w jednym z formatów, kompatybilnych z programem COMSOL Multiphysics v. 3.4. Wybrano rozszerzenie.stp.

Rys.2. Model wykonany w programie Inventor. 1.3. Wybór modułu programu i analiza Trójwymiarowa (dział 3D) analiza została przeprowadzona przy użyciu modułu Static Analysis, będącego podmodułem działu Structural Mechanics. Następnie importowano do programu COMSOL zamodelowany wcześniej obiekt (Rys.3.). Rys.3. Import geometrii wykonanej w programie zewnętrznym.

Rys.4. Wybór materiału. Rys5. Wskazanie utwierdzeń.

Rys6. Implementacja obciążenia rozłożonego. Belkę poddano działaniu obciążenia rozłożonego równomiernie ca całej powierzchni o wartości 200kN/m 2. 1.4. Wyniki 1.4.1. Analiza przekroju pierwszego Obciążenie zostało przyłożone do jednej z większych powierzchni bocznych. Rys.7. Naprężenia zastępcze liczone wg. hipotezy Hubera Misesa; przekrój pierwszy.

Maksymalne naprężenia zgodnie z oczekiwaniami wystąpiły w utwierdzeniach, gdzie ich wartość osiągnęła w przybliżeniu 79 MPa. Można zatem stwierdzić, iż zaaplikowane obciążenie jest obciążeniem bezpiecznym dla tej konstrukcji, ponieważ granica sprężystości nie została przekroczona. Rys.8. Przemieszczenie; przekrój pierwszy. Maksymalne przemieszczenie również zgodnie z oczekiwaniami miało miejsce w połowie długości belki. Wyniosło one 0,43 mm.

1.4.2. Analiza przekroju drugiego W drugiej fazie badań celem porównania obciążenie zostało przyłożone do jednej z mniejszych powierzchni bocznych. Rys.9. Naprężenia zastępcze liczone wg. hipotezy Hubera Misesa; przekrój drugi. Tym razem wyniki symulacji pokazały, iż naprężenia zastępcze wyniosły 122 MPa. Wynik ten stanowi około 150% wyniku pierwszego.

Rys.10. Przemieszczenia; przekrój drugi. Analiza przemieszczeń przypadku drugiego wykazała maksymalne przemieszczenia o wartości około 0,75 mm, co podobnie jak w przypadku naprężeń, jest wynikiem wyższym o kilkadziesiąt procent od wyniku przedstawionego podczas badania przypadku pierwszego. 1.5. Wnioski Przeprowadzona analiza wykazała użyteczność metody elementów skończonych we wstępnych etapach projektowania konstrukcji. Zastosowanie MES w późniejszych fazach konstruowania wymagałoby zbudowania dokładniejszego modelu fizycznego. Badania potwierdziły również mniejszą wytrzymałość przekroju o mniejszym wymiarze charakterystycznym, względem przekroju większego z zaznaczeniem, że badania obydwu przekrojów odbywały się w tych samych warunkach.

2. Analiza nagrzewania się szufli stalowej do pieca kaflowego ogrzewanego węglem. 2.1. Wstęp Poniższa symulacja ma za zadanie zbadać jak długo można utrzymać substancję rozgrzaną do wysokiej temperatury na stalowej szufli bez ryzyka poparzenia. Przedmiotem analizy będzie szufla o wymiarach: Oraz następujących właściwościach materiałowych: Współczynnik przewodzenia ciepła k = 58 W/(m*K) Gęstość ρ = 7890kg/m 3 Ciepło właściwe C p = 452 J/(kg*K) Przenosząca rozgrzany do wysokiej temperatury opał stały. Temperaturę przenoszonej substancji przyjęto orientacyjnie jako 800 C. 2.2. Modelowanie Model wykonano analogicznie, jak w pierwszym rozdziale modelowanie w programie zewnętrznym z następną konwersją i importem do środowiska COMSOL. 2.3. Wybór modułu programu i analiza Rys.11. Parametry materiałowe.

Rys.12. Warunki brzegowe części przenoszącej węgiel Rys.13. Warunki brzegowe pozostałej części

Rys.14. Tworzenie siatki 2.4. Wyniki 2.4.1. Po 30 sekundach. Zmiana temperatury części chwytowej po 30 pierwszych sekundach jest niewielka, prawdopodobnie nieodczuwalna. Rys.15. Rozkład temperatur po 30 sekundach

2.4.2. Po 45 sekundach. Po 45 sekundach temperatura części chwytowej wzrosła o 10 C. 2.4.3. Po 53 sekundach. Rys.16. Rozkład temperatur po 45 sekundach Temperatura podniesiona o 20 C, a więc do 40 C. W tej temperaturze człowiek nie odczuwa jeszcze dyskomfortu, jednak przekroczenie temperatury ludzkiego ciała jest odczuwalne. Rys.17. Rozkład temperatur po 53 sekundach

2.4.4. Po 60 sekundach. Po pełnej minucie temperatura części chwytowej osiąga wartość 50 C, a więc zbliża się do wartości niebezpiecznych. Rys.16. Rozkład temperatur po 60 sekundach coraz większy przyrost temperatury

2.4.5. Po 66 sekundach. Kolejne 6 sekund przynosi już wzrost o kolejne 10 C stopni, do wartości 60 C, która to może już powodować pewne obrażenia, szczególnie przy nieprzerwanym kontakcie. 2.4. Wnioski Rys.17. Rozkład temperatur po 66 sekundach Celem zwiększenia bezpieczeństwa używania badanego narzędzia należałoby wyposażyć je w uchwyt odizolowany od stalowago trzonka, bądź pokryć go materiałem żaroodpornym. Łatwo zauważyć pewną granicę czasową (w zależności od indywidualnych predyspozycji pomiędzy 30 a 45 sekund) do której uchwyt narzędzia można bezpiecznie trzymać, a dopiero po przekroczeniu której następuje zoraz szybszy przyrost temperatury.

3. Porównanie właściwości aerodynamicznych śrutów do karabinka pneumatycznego z płaskim i zaokrąglonym łbem. Rys. 18. Karabinek pneumatyczny Savia631 Rys. 19. Śrut płaski [2] Rys. 20 Śrut z łbem zaokrąglonym[3] 3.1. Wstęp Dobór śrutu do broni pneumatycznej jest sprawą bardzo indywidualną. Zależy zarówno od klasy broni, jej osiągów, wymagań do konkretnych dyscyplin, lub nawet prywatnych preferencji strzelca. W ostatnim czasie na rynku pojawiły się śruty o znormalizowanej geometrii. Porównanie to ma na celu określenie różnic pomiędzy lotem amunicji płaskiej i amunicji z łbem zaokrąglonym. 3.2. Modelowanie Przy pomocy programu AutoCAD powstały kontury zarysu amunicji obu typów, które importowano do programu COMSOL dzięki zapisowi w formacie.dxf. Pewność co do jednorodnego kalibru uzyskano rysując oba zarysy na jednym rysunku i później je przenosząc.

3.3. Wybór modułu programu i analiza Wykorzystano moduł analizy 2D za pomocą równanie Naviera-Stokesa. Rys.18. Dezaktywowany rozpatrywany element Rys.19. Warunki brzegowe wlotu do tunelu

Rys.20. Warunki brzegowe wylotu z tunelu Rys.21. Warunki brzegowe na ścianach tunelu

Rys.22. Rozkład ciśnień wokół lecącego pocisku z łbem zaokrąglonym Rys.23. Rozkład ciśnień wokół lecącego pocisku z łbem płaskim

Rys.24. Rozkład prędkości przepływu wokół lecącego pocisku z łbem zaokrąglonym Rys.25. Rozkład prędkości przepływu wokół lecącego pocisku z łbem płaskim

3.3. Wnioski Rozkład ciśnień i prędkości za pociskiem o zaokrąglonej główce jest bardziej wzburzony, co pozwala wnioskować o jego większej skłonności do koziołkowania. [1] http://tuchola2012.pl/eshs/wp-content/uploads/2012/07/savia_631-karabinek.jpg [2] http://wiatrowka-sklep.com.pl/pictures/zdjecia_jsb/exact_akt.jpg [3] http://sklep.incorsa.pl/images/products/5594/schak.4,5mm.jpg [4] http://www.guns.com.pl/pellets.html