Page 1 of 24 Części 1 Tematy w tej sekcji Tworzenie części Tworzenie części od podstaw w programie Inventor Wyświetlanie i edycja parametrów Tworzenie otworu i jego szyku Tworzenie obróconego elementu Użycie polecenia Zapisz jako, aby utworzyć część Użycie płaszczyzn roboczych do zakończenia otworu Tworzenie otworu koncentrycznego Edycja położenia otworu gwintowanego Odbicie elementu Podsumowanie Tworzenie części Kategoria Wymagany czas Używany plik ćwiczeniowy Nowi użytkownicy 60 minut Otwieranie nowego pliku części (metryczny). W niniejszym samouczku nauczymy się pracować z różnymi poleceniami i procesami roboczymi w programie Inventor, aby utworzyć części 3D. Opisano tu użycie różnych poleceń do tworzenia elementów oraz procesów roboczych, które można wykorzystać tworząc części 3D. Jeżeli gotowa część ma odpowiedni rozmiar oraz kształt, oznacza to, że ćwiczenie w modelowaniu zakończyło się pomyślnie.
Page 2 of 24 To ćwiczenie polega na utworzeniu dwóch prawie identycznych części przeznaczonych do wstawienia na przeciwnych końcach zespołu walca. Pierwszy element należy utworzyć do momentu, gdy będzie zawierał wszystkie elementu wspólne. Następnie należy ukończyć każdą część dodając charakterystyczne dla niej elementy. Cele Tworzenie części ze szkicu. Dodanie wymiarów i wiązań do geometrii szkicu. Tworzenie i użytkowanie parametrów. Użycie poleceń elementów takich jak Wyciągnięcie i Otwór. Użycie polecenia szyku do elementów szyku. Zapisanie kopii części jako nowego pliku. Wymagania wstępne Ukończenie samouczków Wiązania szkicu i Wprowadzenie do manipulacji bezpośredniej. Umiejętność aktywowania projektu i nawigacji w przestrzeni modelu za pomocą różnych narzędzi widoku. Więcej informacji znajduje się w dziale Pomocy Pierwsze kroki. Korzystanie z następujących ustawień w Opcjach aplikacji, na karcie Szkic: Zastosuj wymiar sterowany - tak Linie siatki - nie Pomocnicze linie siatki - nie Osie - tak Dopasuj do siatki - nie Edycja wymiaru podczas jego tworzenia - tak Autorzutowanie krawędzi do tworzenia szkicu i edycji - tak Autorzutowanie źródła części na szkic - tak Porady dotyczące nawigacji Przycisk Pokaż znajdujący się w lewym górnym rogu wyświetla spis treści dla tego szkolenia z odnośnikami nawigacyjnymi do każdej strony. Przycisk Dalej w prawym górnym rogu pozwala przejść do następnej strony. Dalej Tworzenie części od podstaw w programie Inventor W niniejszej części należy zastosować wiązania poziome i pionowe, aby powiązać kształt ze współrzędnymi osi X,Y, Z o wartościach 0, 0, 0. Następnie należy dodać wymiary, utworzyć
Page 3 of 24 parametry i skorzystać z równań. Utworzenie wiązań dla prostokąta o wartości środka około 0, 0, 0 umożliwia łatwiejsze wiązanie (umiejscowienie) części w zespole. Ponieważ Początkowe płaszczyzny konstrukcyjne przechodzą przez środek części, proste jest użycie ich, aby wyrównać komponenty w zespole. Wiązanie szkicu z początkiem sprawia również, że gdy dodawane są wymiary sterowane, zachowanie szkicu staje się przewidywalne. Przez określenie położenia kartezjańskiego dla XY, nakłada również na szkic dwa wiązania. Dodając powiązania pomiędzy wymiarami redukuje się liczbę poprawek, szczególnie w częściach złożonych. Do wymiarów można również dodać formuły matematyczne. W ćwiczeniu znajduje się link do operatorów, który może być użyty w równaniach. 1. Kliknij ikonę programu Autodesk Inventor, aby rozpocząć nową część. Wybierz opcję Nowy, aby otworzyć okno dialogowe Nowego pliku. 2. Kliknij kartę metryczną, aby rozpocząć nową część metryczną. Przewiń w dół okna dialogowego i wybierz plik Standard (mm).ipt. Jeżeli ustawienia szkicu zgadzają się z ustawieniami wymienionymi wcześniej jako zalecane, widoczna jest oś X, oś Y oraz punkt o współrzędnych 0,0,0. 3. Kliknij nakładkę Szkic w panelu Rysuj Prostokąt. Z menu rozwijanego wybierz pozycję Prostokąt z dwóch punktów. Wykonaj szkic prostokąta o środku mniej więcej w punkcie 0,0. 4. Zastosuj Wiązanie poziome pomiędzy punktem początkowym a środkowym linii pionowej. Przesuń kursor w pobliże punktu środkowego linii pionowej, aby wyświetlić i wybrać punkt środkowy. 5. Zastosuj Wiązanie pionowe pomiędzy punktem początkowym a środkowym linii poziomej. Przesuń kursor w pobliże punktu środkowego linii poziomej, aby wyświetlić i wybrać punkt środkowy. Jeżeli ten wybór wydaje się być niezrozumiały, wyobraź sobie oś pomiędzy powyższymi dwoma punktami, które zostały wybrane. 6. Na wstążce kliknij kartę Szkic panel Wiązanie Wymiar.
Page 4 of 24 7. Wstaw wymiar poziomy. 8. W oknie dialogowym Edycja wymiaru wprowadź równanie Width=49mm, by zdefiniować nową zmienną o nazwie Width (Szerokość) o wartości początkowej równej 49 mm. 9. Wstaw wymiar pionowy. Podświetl wartość w oknie dialogowym Edycja wymiarów. Zamiast wstawiać wartość liczbową, wybierz wartość wymiaru poziomego. Nazwa wartości zmiennej pierwszego wymiaru (Szerokość) pojawia się w oknie dialogowym. Zaznacz pole wyboru, aby połączyć obecny wymiar z pierwszym wymiarem. Wymiar pionowy jest wyświetlony jako fx:49. Wyświetlenie wymiaru oznacza, że formuła zastosowana dla wymiaru pionowego działa, a bieżąca wartość to 49. 10. Kliknij prawym przyciskiem myszy i wybierz Koniec z menu kontekstowego, aby zakończyć pracę z poleceniem Wymiar. Kolejne równanie zostało utworzone! 11. Aby wyświetlić całe równanie, prawym przyciskiem myszy kliknij pustą przestrzeń w oknie graficznym. Z omenu kontekstowego wybierz polecenie Wybierz wyświetlanie wymiarów, następnie wybierz opcję Wyrażenie. Pojawiają się nazwy wartości zmiennych oraz formuły. Każdy wymiar ma przypisaną zmienną na podstawie kolejności tworzenia. d0 jest pierwszą przypisaną zmienną ponieważ 0 jest pierwszą wartością całkowitą. W niniejszym przykładzie d0 zostało nazwane Szerokością i jest to wymiar sterujący. Drugi wymiar zachowuje pierwotną nazwę wartości zmiennej d1 i jest sterowany wartością o nazwie Szerokość. Uwaga: Kolejność tworzenia nie ma wpływu na to, który wymiar może być wymiarem kontrolującym. Uwaga: Menu kontekstowe pojawia się niedaleko obszaru na ekranie, w którym kliknięto prawym przyciskiem myszy. Użyj tej metody, aby kontrolować miejsce pojawienia się menu kontekstowego. Wstecz Dalej
Page 5 of 24 Wyświetlanie i edycja parametrów Zmiennym wartościom wymiarów można przypisać nazwy lub utworzyć własne parametry. Można również tworzyć formuły przy użyciu wyrażeń matematycznych. Jeżeli w czasie tworzenia wymiaru nie zostanie utworzone wyrażenie, aby dodać lub edytować wyrażenie, można użyć okna dialogowego parametrów. 1. Na wstążce kliknij kartę Zarządzanie panel Parametry Parametry, aby otworzyć okno dialogowe Parametry. 2. Zauważ, że wymiar d0 znajdujący się wewnątrz kolumny Parametry modelu wyświetla się jako Szerokość. Parametr modelu również pokazuje, że wymiar d1 jest równy wartości Szerokości. Uwaga: Nazwy wartości zmiennych rozróżniają małe i duże litery, nie są w nich również dozwolone odstępy. 3. Kliknij przycisk Koniec, gdy zakończysz. Porada: W obszarze równania lub w oknie dialogowym Edycja wymiaru można używać operatorów algebraicznych, aby utworzyć formułę matematyczną. Niekompletne lub nieaktualne równania wyświetlane są na czerwono. 4. Prawym przyciskiem myszy kliknij w pustym obszarze ekranu graficznego. Z menu kontekstowego wybierz polecenie Wybierz wyświetlanie wymiarów, następnie opcję Tolerancja, aby wyświetlić wymiary bez nazw parametrów. 5. Zakończ szkic, używając jednej z opisanych niżej metod: Kliknij polecenie Zakończ szkic. Prawym przyciskiem myszy kliknij w obszarze ekranu graficznego i z menu kontekstowego wybierz polecenie Zakończ szkic. Kliknij przycisk Powrót na pasku narzędzi Szybki dostęp w lewej górnej części ekranu. Po zakończeniu szkicu widok automatycznie przechodzi do widoku głównego (izometrycznego). 6. Tworzenie wyciągnięcia. Kliknij kartę Model panel Utwórz Wyciągnięcie. Kliknij i przeciągnij złoty strzałkowy manipulator odległości, aż w oknie wprowadzania danych pojawi się wartość 20 mm. Możesz również wprowadzić 20 przy pomocy klawiatury. 7. Kliknij zielony przycisk OK, aby utworzyć wyciągnięcie i wyjść z polecenia. 8. Zapisz plik pod nazwą Zaślepka tylna.
Page 6 of 24 Wstecz Dalej Tworzenie otworu i jego szyku W następnej części użytkownik utworzy otwór wykorzystując przesuniętą geometrię szkicu, aby określić umieszczenie otworu. Po utworzeniu powyższego otworu, utworzone będą kolejne otwory przy użyciu polecenia szyku prostokątnego. Istnieje kilka powodów, aby użyć otworu zamiast wydłużenia z opcją wycięcie: Używając polecenia Otwór zamiast wyciągnięcie z wycięciem uzyska się większą kontrolę nad elementem części. Zastosowanie szyków na elemencie pozwala na skojarzone umieszczenie sąsiadujących elementów w zespole. Komponenty zespołu umiejscowione na szyku elementu części określają liczbę oraz odstępy od elementu części. Środowisko rysunków zawiera polecenie tworzenia opisu otworu, które może pobrać wszystkie szczegóły otworu. Aby rozpocząć pracę: 1. Rozpocznij szkic na powierzchni części, używając jednej z podanych technik, by utworzyć nowy szkic (technika druga jest najbardziej bezpośrednia i wymaga najmniej ruchów myszą). Na wstążce kliknij kartę Model panel Szkic Szkic 2D i wybierz powierzchnię części, na której będzie wykonywany szkic. Wybierz powierzchnię, na której będzie wykonywany szkic. Gdy pojawi się mini pasek narzędzi, kliknij trzeci przycisk od prawej o nazwie Utwórz szkic. Wybierz powierzchnię dla szkicu, a następnie kliknij prawym przyciskiem myszy i wybierz polecenie Nowy szkic z menu kontekstowego. Krawędzie wyciągnięcia są kopiowane do bieżącego szkicu. Porada: Ikony Szkiców 2D i 3D są podobne. Są to dwa różne środowiska rysunku. Jeżeli zaczęto szkic 3D, należy wykonać polecenie Cofnij i otworzyć nowy Szkic 2D.
Page 7 of 24 2. Na wstążce kliknij kartę Szkic panel Modyfikuj Odsuń. 3. Wybierz jedną z krawędzi, przeciągnij ją do wewnątrz i kliknij, aby ją umiejscowić. Podświetlają się i przeciągają wszystkie krawędzie. Jeżeli nie podświetlają się wszystkie krawędzie, kliknij prawym przyciskiem myszy i upewnij się, że w menu kontekstowym wybrane są opcje Wybór pętli i Zwiąż odsunięcie i ponownie wykonaj operację. Włącz opcję Wybór pętli, aby umożliwić wybór geometrii płaszczyzny ciągłej szkicu jako grupy. Wyłącz opcję, aby wybrać pojedyncze krawędzie. Włącz opcję Zwiąż odsunięcie, aby zastosować wiązania automatyczne, które umożliwią określenie przez jedną odległość przemieszczenia położenie całego elementu wybranego. Wyłącz opcję, aby umożliwić oddzielne wymiarowanie każdej krawędzi. 4. Użyj polecenia Wymiar. Wymiaruj geometrię odsuniętą o 5 mm od krawędzi elementu. 5. Umieść wymiar poziomy i pionowy na dwóch krawędziach geometrii odsuniętej. Wymiary poziome i pionowe wyświetlają się w nawiasach jako wymiary referencyjne (sterowane). Wspomniane wymiary będą później użyte do pobrania odstępów w szyku elementu. Uwaga: Jeżeli podczas wymiarowania odsuniętej geometrii szkicu pojawi się ostrzeżenie, kliknij polecenie Akceptuj, aby powstały wymiary sterowane. Wspomniana wiadomość pojawia się, gdy nie zostało wybrane polecenie Zastosuj wymiary sterowane w Opcjach aplikacji karta Szkic. 6. Zakończ szkic. 7. Kliknij kartę Model panel Modyfikuj Otwór. Ustaw Opcje umieszczenia na opcję Ze szkicu. Aby umieścić otwór, wybierz lewy dolny wierzchołek odsuniętego szkicu. Ustaw średnicę otworu na wartość 6 mm, a zakończenie na opcję Przejściowe, po czym kliknij OK, aby utworzyć otwór.
Page 8 of 24 Szkic jest użyty pod elementem otworu w przeglądarce. 8. Wybierz wymiary referencyjne szkicu o wartości 39 mm dla odległości szyku otworu, muszą być one widoczne. Umieść element otworu w przeglądarce i kliknij znak +, aby rozwinąć i wyświetlić rysunek. Kliknij rysunek prawym przyciskiem myszy i z menu kontekstowego wybierz opcję Widoczność. 9. 10. Kliknij kartę Model w panelu Szyk Prostokąt. Wybrana jest strzałka Wyboru elementów. Wybierz Otwór. Jeżeli masz włączony widok planu, trudno jest wybrać otwór na części. Zanim wybierzesz otwór na części, obróć nieznacznie widok w 3D. Można również wybrać otwór bezpośrednio w przeglądarce modeli. Ważne: NIE wybieraj wyciągniętej bryły, ponieważ polecenie zastosowania szyku obejmie bryłę razem z otworem. 11. Wybierz strzałkę Kierunek 1, następnie wybierz poziomą krawędź, aby ustawić kierunek. Wybór krawędzi określa kierunek początkowy. Na przykład jeżeli wybrany będzie niższy model lub krawędź szkicu, szyk poziomy będzie w kierunku lewym. Na przykład jeżeli wybrany będzie wyższy model lub krawędź szkicu, szyk poziomy będzie w kierunku prawym. Użyj strzałki Odwróć kierunek, aby odwrócić kierunek. Ustaw liczbę na dwa, następnie podświetl tekst w polu wymiarów odstępu. Gdy tekst jest podświetlony, wybierz poziomy wymiar szkicu, aby wartość ta była zastosowana jako wartość odstępu. Wybierz strzałkę Kierunek 2, następnie wybierz model pionowy lub krawędź szkicu. Ustaw liczbę na dwa, następnie podświetl tekst w polu wymiaru. Wybierz pionowy wymiar referencyjny, aby użyć jego wartości.
Page 9 of 24 12. Kliknij przycisk OK, w celu utworzenia szyku. Po utworzeniu szyku kliknij prawym przyciskiem myszy opcję Szkic2 w przeglądarce modeli i wyłącz Widoczność szkicu. Wstecz Dalej Tworzenie obróconego elementu W niniejszej części utworzymy element odwrócony przy użyciu krawędzi rzutowanego modelu. Krawędzie rzutowane pomagają zakotwiczyć geometrię do modelu, gdy krawędzie są rzutowane. Użyj obróconego elementu, aby szybko utworzyć profile walcowe. 1. W przeglądarce rozwiń folder Początek, prawym przyciskiem myszy kliknij opcję Płaszczyzna YZ i z menu kontekstowego wybierz opcję Nowy szkic. Włącz Widoczność, aby przeglądać Płaszczyznę YZ na ekranie graficznym. 2. Prawym przyciskiem myszy kliknij w ekranie graficznym i z menu kontekstowego wybierz opcję Grafika płata lub wciśnij klawisz F7, aby włączyć lub wyłączyć opcję Grafika płata. Przejdź do widoku planu, używając opcji ViewCube (na przykład użyj opcji Prawy). 3. Aby kopiować równoległą krawędź modelu do szkicu w środku części, wybierz
Page 10 of 24 polecenie Geometria projektu. 4. Włącz polecenie Linia i rozpocznij szkicowanie kształtu. Zacznij od pionowej linii idącej od punktu środkowego geometrii rzutowanej. Punkt środkowy oznaczony jest zieloną kropką. Porada: Do utworzenia profilu zamkniętego nie jest wymagana widoczna pozioma linia dolnej części szkicu. Program Inventor wykorzystuje Wiązania zgodności, aby określić granice zamknięte. Jeżeli dwie linie pionowe są dołączone do rzutowanej krawędzi szkicu z Wiązaniami zgodności, nie ma potrzeby rysowania linii. 5. Wymiaruj szkic jak pokazano na poniższym obrazku. Na zewnętrznej pionowej krawędzi zastosuj Wiązanie współliniowe jak pokazano na poniższym obrazku. Pozwala to na kontrolę obu linii przez ten sam wymiar. Wszystkie elementy szkicu zmieniają kolor, co oznacza, że szkic posiada kompletne wiązania. Porada: Jeżeli szkic nie jest w pełni związany, jedna lub obie zewnętrzne pionowe linie prawdopodobnie nie są dołączone do rzutowanej linii. Zastosuj wiązania zgodności, aby dołączyć końce (oznaczone strzałkami na poniższej ilustracji) do rzutowanej linii. Aby wstawić wiązanie zgodności można również zastosować operację przeciągania, aby połączyć elementy. 6. Zakończ szkic.
Page 11 of 24 7. Na karcie Model wybierz polecenie Obrót. Wybierz ukończony właśnie profil szkicu ograniczonego. Pojawi się komunikat informujący, że należy wybrać oś obrotu. Wybierz linię środkową. Porada: Jeżeli oś zdefiniowano jako linię środkową, program Autodesk Inventor sam wybierze oś. Określ oś jako linię środkową, aby wymiarować średnicę, gdy mierzony jest wymiar od linii środkowej do krawędzi zewnętrznej. Aby określić oś środkową jako linię środkową szkicu, trzeba znajdować się w środowisku Szkicu. Wybierz oś, a następnie kliknij ikonkę linii środkowej na panelu Format na karcie Szkic. Gotowy profil -
Page 12 of 24 Wstecz Dalej Użycie polecenia Zapisz jako, aby utworzyć część Należy przekształcić wspomnianą część w dwie różne części. Istnieje wiele sposobów na utworzenie części z istniejącego modelu. Dwa z nich to: Użyj polecenia Zapisz jako, aby utworzyć część, której elementy można edytować. Utwórz część ipart sterowaną tabelą i ukryj lub włącz elementy niepowtarzalne. Zanim utworzysz nową niepowtarzalną część, wykonamy szkic, aby umiejscowić otwór gwintowany w obu częściach. 1. Rozpocznij nowy szkic na górnej powierzchni, jak pokazano na poniższej ilustracji. Porada: Użyj polecenia ViewCube, aby przejść do Widoku z góry. 2. Utwórz i wymiaruj linię 6 mm od punktu symetrii krawędzi przedniej. Upewnij się, że
Page 13 of 24 jest ona prostopadła do krawędzi przedniej lub równoległa do krawędzi bocznej. 3. Zakończ szkic. 4. Zapisz plik. 5. Kliknij Zapisz jako Zapisz jako i nazwij nową część Zaślepka przednia. 6. Teraz pracujesz w nowym pliku, a plik początkowy o nazwie Zaślepka tylna został zamknięty. Można już dodać element niepowtarzalny do pliku Zaślepka przednia. Wstecz Dalej Użycie płaszczyzn roboczych do zakończenia otworu W niniejszej części wprowadzone zostanie polecenie osi roboczej. Aby uprościć tworzenie dwóch przecinających się otworów, użyjemy osi roboczej oraz płaszczyzny roboczej. 1. Użyj polecenia Otwór. Opcja Umieszczenie Ze szkicu jest aktywna. 2. Wybierz dalszy koniec linii 6 mm jako środek otworu. Głębokość otworu ustaw na 14 mm. 3. Typ otworu ustaw na gwintowany. Zmień typ gwintu na Metryczny profil M ANSI. Rozmiar ustaw na wartość 5 oraz oznacz jako M5 x 0.8.
Page 14 of 24 4. Kliknij polecenie OK, aby zakończyć polecenie i utworzyć otwór gwintowany. 5. Na wstążce kliknij strzałkę w dół na karcie Model panel Elementy konstrukcyjne Oś. Następnie wybierz opcję Przez środek krawędzi okrągłej lub eliptycznej z menu rozwijanego Oś. Przesuń kursor nad otworem gwintowanym, aby umieścić Oś roboczą, gdy wyświetli się podgląd osi. 6. Na wstążce kliknij strzałkę w dół na karcie Model panel Elementy konstrukcyjne Płaszczyzna, by wyświetlić opcje płaszczyzny roboczej. Wybierz opcję Kąt do płaszczyzny wokół krawędzi z menu rozwijanego Płaszczyzna. Wybierz płaszczyznę przednią części i oś roboczą jak pokazano. Zmień Kąt w oknie wartości na 0, następnie zaznacz pole wyboru, aby utworzyć płaszczyznę roboczą. 7. Zacznij nowy szkic na płaszczyźnie przedniej profilu obróconego. 8. Utwórz linię pionową w punkcie środkowym. Dodaj wymiar 12,5 mm do linii.
Page 15 of 24 9. Kliknij kartę Szkic panel Rysuj Punkt. Umieść punkt środkowy na końcu linii pionowej, aby umożliwić poleceniu Otwór wykrycie i użycie Punktu środkowego jako położenia otworu. Zakończ szkic. 10. Użyj polecenia Otwór. Wybrany jest Punkt środkowy. 11. Średnicę otworu ustaw na 4 mm. Z listy rozwijanej Zakończenie wybierz polecenie Do, a następnie wybierz płaszczyznę roboczą, która przechodzi przez miejsce zakończenia otworu gwintowanego. 12. Kliknij polecenie OK, aby zakończyć polecenie i utworzyć otwór. Jeżeli edytujesz szkic, który umiejscawia otwór gwintowany, płaszczyzna robocza oraz otwór 4 mm, który kończy się na płaszczyźnie zmienią położenie.
Page 16 of 24 Porada: Poprzez rozpoczęcie szkicu na płaszczyźnie początku YZ, następnie wybór polecenia Grafika płata z menu kontekstowego pojawiającego się po kliknięciu prawym przyciskiem myszy, tworzy się widok odcięcia. Nie jest to wymagane do niniejszego ćwiczenia. Wstecz Dalej Tworzenie otworu koncentrycznego Możliwe jest utworzenie otworów bez wcześniejszego utworzenia szkicu. W kolejnej części przybliżymy alternatywną metodę wstawiania otworów. 1. Użyj polecenia Otwór. 2. Otwórz menu rozwijane opcji Umieszczenie i wybierz opcję Koncentryczne. 3. Aktywna jest opcja Płaszczyzna. Wybierz powierzchnię przednią profilu walcowego, aby określić płaszczyznę. 4. Aktywna jest opcja wyboru Odniesienie koncentryczne. Aby umiejscowić otwór na środku powierzchni kołowej, wybierz krawędź walca.
Page 17 of 24 5. Średnicę otworu ustaw na 14 mm. 6. Opcję Zakończenie ustaw na Przejściowe. 7. Naciśnij przycisk OK, aby utworzyć otwór przejściowy. 8. Na wstążce kliknij kartę Widok panel Widoczność Widoczność obiektu, a następnie odznacz pole wyboru Wszystkie elementy robocze w menu rozwijanym, aby wyłączyć wyświetlanie Płaszczyzny roboczej oraz Osi roboczej. 9. Zapisz plik. Wstecz Dalej Edycja położenia otworu gwintowanego W następnych etapach szkic będzie poddany edycji, aby przesunąć położenie otworu gwintowanego, aby pokazać edycję elementu oraz pokazać skojarzenia pomiędzy elementami.
Page 18 of 24 W tej wersji na podstawie wysłanego zlecenia zmiany należy umieścić na środku części otwór, który miał znajdować się na przedniej zaślepce walca. Aby rozpocząć pracę: 1. W przeglądarce modeli znajdź otwór gwintowany. Jeżeli nie usunięto żadnych otworów w pierwszej części ćwiczenia, otwór powinien mieć w przeglądarce nazwę Otwór2. 2. Kliknij znak + umiejscowiony obok elementu otworu, aby odsłonić szkic znajdujący się pod elementem. Kliknij rysunek prawym przyciskiem myszy i z menu kontekstowego wybierz opcję Edytuj szkic. Porada: Polecenie Edytuj szkic można również wybrać, klikając prawym klawiszem myszy na elemencie bez wyświetlania szkicu. 3. Dwukrotnie kliknij wymiar o wartości 6 mm, aby włączyć okno edycji. Zmień wartość wymiaru z 6 mm na 10 mm. Zauważ, że gdy edytujesz szkic, historia szkicu cofa się do stanu, w którym był element z chwili tworzenia szkicu. 4. Zakończ szkic. Otwór gwintowany, płaszczyzna robocza, oś robocza oraz otwór o wymiarze 4 mm są aktualizowane. 5. Zapisz plik i zamknij go. 6. Otwórz plik o nazwie Zaślepka tylna. Wstecz Dalej Odbicie elementu Teraz dodamy element niepowtarzalny do tylnej zaślepki cylindra. Użyj polecenia Odbij, aby utworzyć identyczny element po przeciwnej stronie części. Tworzenie elementu a następnie jego odbijanie pozwala na kontrolowanie elementów symetrycznych przez element pierwotny. Podczas edycji pierwszego wystąpienia, element odbity aktualizuje się automatycznie.
Page 19 of 24 1. Użyj polecenia Otwór. 2. W oknie dialogowym Otwór ustaw opcję Umieszczenie na Koncentryczne i typ otworu na Pogłębienie walcowate. Średnicę pogłębienia ustaw na 26 mm. Głębokość pogłębienia ustaw na 6 mm. Średnicę otworu wierconego ustaw na 10 mm. Opcję Zakończenie ustaw na Przejściowe. 3. Kliknij strzałkę wyboru Płaszczyzny w oknie dialogowym, a następnie wybierz płaszczyznę przednią płaskownika obróconego. Pojawi się podgląd otworu a strzałka wyboru przesunięta jest na Odniesienie koncentryczne.
Page 20 of 24 4. Na modelu w oknie graficznym wybierz krawędź profilu obróconego, aby określić krawędź koncentryczną. 5. Naciśnij przycisk OK, aby utworzyć otwór. 6. Użyj polecenia Otwór. Opcję Umieszczenie ustaw na Ze szkicu i wybierz koniec linii 6 mm, aby umiejscowić otwór. 7. W oknie dialogowym opcji Otwór: Typ otworu ustaw na Wiercony. Zakończenie ustaw na Do. Otwór ustaw na gwintowany. Typ gwintu ustaw na Metryczny profil M ANSI. Rozmiar ustaw na 5. Oznaczenie ustaw na M5 x 0.8.
Page 21 of 24 8. Wybierz powierzchnię wewnętrzną wgłębienia na modelu, aby określić zakończenie Do, a następnie wybierz polecenie OK, aby utworzyć otwór. 9. Zacznij szkic na boku walca pokazanym na poniższej ilustracji. 10. Umieść Punkt, Punkt środkowy niedaleko środka powierzchni i zwiąż ją poziomo i pionowo względem krawędzi zewnętrznych.
Page 22 of 24 11. Zakończ szkic. 12. Użyj polecenia Otwór. Ustaw typ Umieszczenia na opcję Ze szkicu. Jeżeli w modelu nie ma innych szkiców, program Autodesk Inventor wybierze punkt. Jeżeli występują inne szkice, wybierz punkt. 13. Określ typ otworu na Wiercony, średnicę otworu na wartość 10 mm, a głębokość otworu na 10 mm. 14. Naciśnij przycisk OK, aby utworzyć otwór. 15. Na wstążce kliknij kartę Model panel Szyk Lustrzane odbicie. 16. Strzałka wyboru elementu jest aktywna. Wybierz powierzchnię wewnętrzną otworu, który właśnie został utworzony, aby dodać go do odbicia. 17. Zmień typ wyboru na Odbij płaszczyznę. Można to zrobić w oknie dialogowym lub kliknąć prawym przyciskiem myszy i z menu kontekstowego wybrać opcję Kontynuuj. 18. W przeglądarce modeli, w folderze Początek wybierz płaszczyznę YZ, by zdefiniować płaszczyznę odbicia.
Page 23 of 24 19. Kliknij przycisk OK, aby utworzyć odbicie elementu. 20. Zapisz i zamknij plik. Wstecz Dalej Podsumowanie
Page 24 of 24 Gratulacje! Pomyślnie zakończyłeś pracę z samouczkiem. W tym samouczku przećwiczono: Tworzenie części ze szkicu. Użycie poleceń wymiaru i wiązania do sterowania wielkości i zachowania geometrii szkicu. Użycie parametrów w celu nadania nazwy i połączenia wymiarów. Użycie poleceń elementu do tworzenia geometrii bryły. Użycie polecenia szyku do elementów szyku. Zapisanie kopii części, aby utworzyć nowy plik części. Co dalej? - Niniejszy samouczek wprowadził użytkownika w podstawowe polecenia dotyczące modelowania części. Aby dowiedzieć się więcej o dodatkowych technikach modelowania części takich jak użycie elementów roboczych, patrz samouczek Części 2. Wstecz