KARTA PRZEDMIOTU Data aktualizacji: Obowiązuje w sem: zimowym 2013/2014 1. Nazwa przedmiotu: Elementy i układy optoelektroniczne 2. Kod przedmiotu: 3_5_0_2_6_1_165 3. Jednostka prowadząca: Wydział Elektryczny Katedra Elektroniki Morskiej 4. Kierunek: Elektronika i Telekomunikacja Specjalność: 5. Typ przedmiotu: Obowiązkowy 6. Poziom przedmiotu: drugiego stopnia niestacjonarne 7. Rok, semestr studiów: Rok: 1 semestr: 1 8. Liczba punktów ECTS: 5 9. Wykładowcy: Funkcja Tytuł Imię i Nazwisko koordynator przedm. prof. dr hab. inż. Jerzy Mizeraczyk wykładowca dr inż. Jacek Dąbrowski 10. Efekty kształcenia na ocenę: na ocenę 3 na ocenę 4 na ocenę 5 Wiedza Definiuje pojęcie wybranych elementów optycznych (np. siatki Bragga) oraz opisuje poglądową budowę i zasadę działania tych elementów. Rozwiązuje proste zadania z tego zakresu. Akademia Morska w Gdyni Jak na ocenę 3. Opisuje zastosowania wybranych elementów optycznych. Rozwiązuje zaawansowane zadania z tego zakresu. Jak na ocenę 4. Opisuje szczegóły technologii wybranych elementów optycznych. Definiuje i opisuje lasery półprzewodnikowe typu DBR, DFB, FP, VCSEL, MQW. Opisuje działanie takich laserów. Definiuje podstawowe typy ogniw fotowoltaicznych, podstawowe parametry oraz charakterystyki. Definiuje pojęcie detektora światła i jego parametry. Opisuje budowę i zasadę działania wybranego detektora. Definiuje pojęcie sensora optoelektronicznego. Rozróżnia różne typy tych sensorów. Rozróżnia zjawiska optyczne zachodzące w sensorach. Omawia budowę, zasadę działania i zastosowanie wybranego transoptora. Jak na ocenę 3. Omawia charakterystyki i parametry laserów półprzewodnikowych. Jak na ocenę 3. Objaśnia w jaki sposób łączy się pojedyncze ogniwa w większe układy i systemy. Wylicza parametry układów z zastosowaniem ogniw fotowoltaicznych. Jak na ocenę 3. Wyjaśnia pojęcie matrycowych detektorów obrazu CCD, CMOS oraz matrycowych detektorów promieniowania podczerwonego i przedstawia ich zasadę działania. Wyjaśnia budowę, zasadę działania i zastosowanie wybranego sensora/detektora. Rozróżnia różne typy interferometrów i wyjaśnia budowę i zasadę działania wybranego układu interferometrycznego. Jak na ocenę 4. Opisuje zależność parametrów optycznych i elektrycznych laserów półprzewodnikowych od temperatury, omawia jakościowy oraz ilościowy wpływ tego czynnika. Wyjaśnia podstawowe sposoby zasilania laserów półprzewodnikowych. Jak na ocenę 4. Definiuje i opisuje model ogniwa fotowoltaicznego. Jak na ocenę 4. Charakteryzuje światłowodowe czujniki rozłożone i opisuje zasadę działania wybranego czujnika tego typu. Objaśnia wady i zalety detektorów matrycowych. Rozwiązuje proste zadania z tego zakresu. Wyjaśnia zasadę działania wzmacniacza światła na przykładzie fotopowielacza. Definiuje i opisuje wybrany wyświetlacz aktywny. Jak na ocenę 3. Definiuje i opisuje szczegółowo wybrane wyświetlacze pasywne oraz aktywne. Jak na ocenę 4. Opisuje działanie wzmacniacza obrazu opartego na płytce mikrokanałowej.
Akademia Morska w Gdyni strona: 2 Definiuje pojęcia modulacji i modulatora światła. Rozróżnia różne typy modulacji i zwięźle je charakteryzuje. Opisuje ogólną budowę, zasadę działania i zastosowanie wybranego modulatora światła. Jak na ocenę 3. Rozróżnia efekty optyczne wykorzystywane w modulatorach. Rozwiązuje proste zadania z tego zakresu. Jak na ocenę 4. Przedstawia opis matematyczny wybranego typu modulacji. Rozwiązuje zaawansowane zadania z tego zakresu. Definiuje główne metody skanowania 3D przy pomocy światła lasera. Opisuje w zarysie wybraną metodę skanowania. Definiuje pojęcie optoelektroniki zintegrowanej. Jak na ocenę 3. Opisuje ogólnie wybrane aplikacje układowe optoelektroniki zintegrowanej. Jak na ocenę 4. Opisuje szczegółowo wybraną metodę skanowania 3D. Przedstawia inne ważne zastosowania laserów i opisuje szczegółowo wybrane aplikacje układowe optoelektroniki zintegrowanej. Wyjaśnia podstawowe zagadnienia z zakresu elementów i układów optoelektronicznych. Rozwiązuje proste zadania rachunkowe. Akceptuje relacje między rozwojem technologicznym a rozwojem społeczeństwa opartego na wiedzy. Opisuje podstawowe zagadnienia i problemy z obszaru elementów i układów optoelektronicznych. Umiejętności Jak na ocenę 3. Rozwiązuje zaawansowane zadania rachunkowe. Kompetencje społeczne Jak na ocenę 3. Wykazuje aktywność do zadawania pytań. Jak na ocenę 4. Wyjaśnia i opisuje zaawansowane zagadnienia z zakresu elementów i układów optoelektronicznych. Jak na ocenę 4. Właściwie i samodzielnie interpretuje oraz rozwiązuje problemy. 11. Sposób realizacji: Zajęcia na miejscu 12. Wymagania wstępne i Brak dodatkowe: 13. Zalecane fakultatywne komponenty przedmiotu: Brak 14. Treści przedmiotu wraz z ilościami godzin na studiach stacjonarnych i niestacjonarnych Lp Opis st. nst. 1 Układ optoelektroniczny - wprowadzenie 0 1 2 Elementy optyczne w układach optoelektronicznych 0 3 3 Półprzewodnikowe źródła laserowego promieniowania optycznego 0 5 4 Ogniwa i układy fotowoltaiczne 0 5 5 Detektory światła 0 1 6 Sensory optoelektroniczne 0 2 7 Wzmacniacze oraz wyświetlacze obrazu 0 2 8 Modulacja i modulatory światła 0 3 9 Najnowsze elementy i układy optoelektroniczne oraz zastosowania optoelektroniki 0 1 10 Wybrane zagadnienia z obszaru układów i elementów optoelektronicznych - realizacja teoretyczna lub praktyczna problemu zadanego przez prowadzącego zajęcia projektowe 0 8 Razem godziny 0 31 15. Zalecana lista lektur podstawowych: [1] Jóźwicki R.: Optyka instrumentalna. WNT, Warszawa 1970. [2] Siuzdak J.: Wstęp do współczesnej telekomunikacji światłowodowej. WKŁ, Warszawa 1997. [3] Kolimbiris H.: Fiber optics communications. Pearson Education International, 2004. [4] Jóźwicki R.: Technika laserowa i jej zastosowania. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2009. [5] Klugmann E., Klugman-Radziemska E.: Ogniwa i moduły fotowoltaiczne oraz inne niekonwencjonalne źródła energii. Wydawnictwo Ekonomia i Środowisko, Białystok 2005. [6] Ziętek B.: Optoelektronika. Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2005. [7] Górecki K.: Połprzewodnikowe źródła światła. Akademia Morska w Gdyni, Gdynia 2010. [8] Mizeraczyk J., Hypszer R.: Wybrane elementy i układy optoelektroniczne. Akademia Morska w Gdyni, Gdynia 2010. [9] Kaczmarek Z.: Swiatłowodowe czujniki i przetworniki pomiarowe. Agenda Wydawnicza PAK, 2007.
Akademia Morska w Gdyni strona: 3 16. Zalecana lista lektur uzupełniających: [1] Mustiel E.R., Parygin W.N.: Metody modulacji światła. PWN, Warszawa 1974. [2] Mroziewicz B., Bugajski M., Nakwaski W.: Lasery półprzewodnikowe. PWN, Warszawa 1985. [3] Ziętek B.: Lasery. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2009. 17. Metody nauczania: Studia niestacjonarne W Ć L P S I Razem 15 8 0 8 0 0 31 18. Metody i kryteria oceniania: Lp Kryteria oceniania: składowe Próg zaliczeniowy [%] Procent składowej oceny końcowej 1 Aktywność na zajęciach 50 10 2 Ćwiczenia praktyczne 60 20 3 Projekt 50 20 4 Uczestnictwo w zajęciach 80 0 5 Egzamin końcowy 60 50 19. Język wykładowy: polski 20. Praktyki w ramach przedmiotu: Brak 21. Kryteria kwalifikacji na zajęcia: Brak
KARTA PRZEDMIOTU Data aktualizacji: Obowiązuje w sem: zimowym 2013/2014 1. Nazwa przedmiotu: Metody numeryczne 2. Kod przedmiotu: 3_5_0_2_6_1_177 3. Jednostka prowadząca: Wydział Elektryczny Katedra Telekomunikacji Morskiej 4. Kierunek: Elektronika i Telekomunikacja Specjalność: 5. Typ przedmiotu: Obowiązkowy 6. Poziom przedmiotu: drugiego stopnia niestacjonarne 7. Rok, semestr studiów: Rok: 1 semestr: 1 8. Liczba punktów ECTS: 4 9. Wykładowcy: Funkcja Tytuł Imię i Nazwisko koordynator przedm. dr inż. Wiesław Citko wykładowca dr inż. Wiesław Citko 10. Efekty kształcenia na ocenę: na ocenę 3 na ocenę 4 na ocenę 5 Wiedza Wymienia ograniczenia wynikające ze stosowania technik numerycznych. Akademia Morska w Gdyni Wymienia i charakteryzuje ograniczenia wynikające ze stosowania technik numerycznych. Ocenia implikacje wynikające z ograniczeń stosowania technik numerycznych. Dobiera algorytm numeryczny odpowiedni do rozwiązania konkretnego zagadnienia matematycznego. Zna podstawowe algorytmy roziązywania układów równań różniczkowych zwyczajnych. Wymienia metody rozwiązywania układów równań cząstkowych. Zna podstawowe metody całkowania numerycznego. Zna metody numeryczne stosowane w algebrze liniowej. Zna metody stosowane do macierzy rzadkich. Posiada umiejętność korzystania z implementacji algorytmów numerycznych dostępnych w środowskach programistycznych typu Matlab-Simulik. Objaśnia matematyczny model fizycznego zjawiska. Dobiera algorytm numeryczny odpowiedni do analizy matematycznego modelu. Zna złożone algorytmy rozwiązywania układów równań różniczkowych zwyczajnych. Stosuje odpowiednie metody rozwiązywania układów równań cząstkowych. Zna podstawe i średni zaawansowane metody całkowania numerycznego. Zna i charakteryzuje metody numeryczne stosowane w algebrze liniowej. Zna i wykorzystuje metody stosowane do macierzy rzadkich. Umiejętności Posiada umiejętność korzystania z implementacji algorytmów numerycznych dostępnych w środowskach programistycznych typu Matlab-Simulik. Samodzielnie implementuje proste i średnio złożone algorytmy numeryczne. Określa matematyczny opis fizycznego zjawiska. Dobiera algorytm numeryczny odpowiedni do analizy matematycznego modelu. Zna i formułuje złożone algorytmy rozwiązywania układów równań różniczkowych zwyczajnych. Opisuje i stosuje odpowiednie algorytmy rozwiązywania układów równań cząstkowych. Zna zaawansowane metody całkowania numerycznego. Zna, charakteryzuje i wyprowadza wybrane metody numeryczne stosowane w algebrze liniowej. Zna i wykorzystuje metody stosowane do macierzy rzadkich. Posiada umiejętność korzystania z implementacji algorytmów numerycznych dostępnych w środowskach programistycznych typu Matlab-Simulik. Samodzielnie implementuje złożone algorytmy numeryczne. Wykonuje zadane ćwiczenia. Zadaje pytania w momencie wystapienia problemów. Kompetencje społeczne Wykonuje zadane ćwiczenia. Samodzielnie z pomocą literatury rozwiązuje pojawiające się problemy. Wykonuje zadane ćwiczenia. Samodzielnie z pomocą literatury rozwiązuje pojawiające się problemy. 11. Sposób realizacji: Zajęcia na miejscu 12. Wymagania wstępne i dodatkowe: 13. Zalecane fakultatywne komponenty przedmiotu: Znajomość matematyki w zakresie programu obowiązującego na studiach. Znajomość podstaw programowania. nie dotyczy
Akademia Morska w Gdyni strona: 4 14. Treści przedmiotu wraz z ilościami godzin na studiach stacjonarnych i niestacjonarnych Lp Opis st. nst. 1 Reprezentacja układów fizycznych za pomocą równań różniczkowych i całkowych 0 0.5 2 Równania różniczkowe zwyczajne i zagadnienie Cauchy`ego 0 0.5 3 Numeryczne metody rozwiązywania układów równań różniczkowch 0 4 4 Równania różniczkowe cząstkowe 0 1 5 Numeryczne metody rozwiązywania równań różniczkowych cząstkowych 0 5 6 Kwadratury. Całkowanie numeryczne. 0 4 7 Układy równań liniowych 0 0.5 8 Skończone metody rozwiązywania układów równań liniowych 0 2 9 Iteracyjne metody rozwiązywania układów równań liniowych 0 2 10 Macierze rzadkie 0 0.5 11 Metody numerycne stosowne do macierzy rzadkich 0 3 Razem godziny 0 23 15. Zalecana lista lektur podstawowych: 1. Z.Fortuna, B. Macukow, J. Wąsowski, Metody numeryczne, WNT, Warszawa 1982. 2. G.Dahlquist, A. Bjorck, Netody numeryczne, PWN, Warszawa 1983. 3. L.O.Chua, P.Lin, Komputerowa analiza układów i elektroniczych, WNT, Warszawa 1981. 4. R. Pratap, Matlab dla naukowców i inżynierów, Wydawnictwo naukowe PWN, Warszawa 2007. 16. Zalecana lista lektur uzupełniających: 1. J. Janowska, M. Janowski, Przegląd metod i algorytmów numerycznych, WNT, Warszawa 1981, 2. W.A. Strauss, Partial Differential Equations, John Wiley&Sons, Ltd, 2008. 3. H. Moore, Matlab for Engineers, Pearson International Edition, New York 2009. 4. W.I.Arnold, Równania różniczkowe zwyczajne, PWN, Warszawa 1975. 17. Metody nauczania: Studia niestacjonarne W Ć L P S I Razem 15 0 30 0 0 0 45 18. Metody i kryteria oceniania: Lp Kryteria oceniania: składowe Próg zaliczeniowy [%] Procent składowej oceny końcowej 1 Uczestnictwo w zajęciach 80 20 2 Aktywność na zajęciach 0 20 3 Zaliczenie końcowe 60 60 Zasady odrabiania nieobecności na obowiązkowych zajęciach konwencyjnych (STCW) i innych przedmiotach: Indywidualna umowa ze studentem w sprawie terminu odrobienia zajęć. 19. Język wykładowy: polski 20. Praktyki w ramach przedmiotu: nie dotyczy 21. Kryteria kwalifikacji na zajęcia: nie dotyczy
KARTA PRZEDMIOTU Data aktualizacji: Obowiązuje w sem: zimowym 2013/2014 1. Nazwa przedmiotu: Modelowanie elementów i układów elektronicznych 2. Kod przedmiotu: 3_5_0_2_6_1_187 3. Jednostka prowadząca: Wydział Elektryczny Katedra Elektroniki Morskiej 4. Kierunek: Elektronika i Telekomunikacja Specjalność: 5. Typ przedmiotu: Obowiązkowy 6. Poziom przedmiotu: drugiego stopnia niestacjonarne 7. Rok, semestr studiów: Rok: 1 semestr: 1 8. Liczba punktów ECTS: 2 9. Wykładowcy: Funkcja Tytuł Imię i Nazwisko koordynator przedm. prof. dr hab. inż. Janusz Zarębski wykładowca prof. dr hab. inż. Janusz Zarębski 10. Efekty kształcenia na ocenę: na ocenę 3 na ocenę 4 na ocenę 5 Wiedza Wyjaśnia istotę modelowania elementów półprzewodnikowych i układów scalonych. opisuje problemy związane z elektrotermiczną analizą w programie SPICE Akademia Morska w Gdyni jak na ocenę 3 oraz definiuje i klasyfikuje modele elementów półprzewodnikowych jak na ocenę 3 oraz opisuje metody i algorytmy analizy elektrotermicznej układu jak na ocenę 4 oraz określa specyficzne cechy modeli jak na ocenę 4 oraz prezentuje specjalistyczne algorytmy analizy elektrotermicznej prowadzące do radykalnego skrócenia czasu obliczeń określa zasady wykorzystania programu SPICE do elektrotermicznej analizy układów elektrotermicznych określa zasady wyznaczania charakterystyk nieizotermicznych elementu półprzewodnikowego pracującego w prostym układzie pomiarowym jak na ocenę 4 oraz określa zasady wyznaczania punktu pracy elementów półprzewodnikowych z uwzględnieniem własnych i wzajemnych sprzężeń termicznych formułuje prosty makromodel izotermiczny wybranego elementu półprzewodnikowego i układu scalonego Umiejętności jak na ocenę 3 oraz formułuje zaawansowany makromodel elektrotermiczny elementu półprzewodnikowego i układu scalonego jak na ocenę 4 oraz analizuje postać obwodową i tekstową makromodeli akceptuje ograniczoną dokładność komputerowych modeli elementów półprzewodnikowych i układów scalonych Kompetencje społeczne akceptuje ograniczoną dokładność komputerowych modeli elementów półprzewodnikowych i układów scalonych akceptuje ograniczoną dokładność komputerowych modeli elementów półprzewodnikowych i układów scalonych 11. Sposób realizacji: Zajęcia na miejscu 12. Wymagania wstępne i brak wymagań dodatkowe: 13. Zalecane fakultatywne komponenty przedmiotu: brak wymagań 14. Treści przedmiotu wraz z ilościami godzin na studiach stacjonarnych i niestacjonarnych Lp Opis st. nst. 1 Istota modelowania: podstawowe pojęcia, definicje, rodzaje, klasyfikacja, cechy modeli. 0 1 2 Izotermiczne i elektrotermiczne makromodele biblioteczne elementów półprzewodnikowych i układów scalonych dla programu SPICE 0 3 3 Sposoby opisu zjawisk fizycznych zachodzących w elementach i układach elektronicznych. 0 1 4 Przykłady formułowania modeli elementów elektronicznych i układów scalonych. 0 1 5 Zastosowanie programu SPICE do modelowania układów elektronicznych. 0 1 6 Specjalne algorytmy analizy układów elektronicznych. 0 1
Akademia Morska w Gdyni strona: 5 7 Opracowanie pisemne zawierające ocenę dokładności makromodelu wybranego elementu półprzewodnikowego lub układu scalonego. 0 6 Razem godziny 0 14 15. Zalecana lista lektur podstawowych: Zarębski J.: Modele elementów półprzewodnikowych i układów scalonych dla programu SPICE, Wydawnictwo Tekst, Bydgoszcz, 2010. Górecki K.: Metody komputerowej analizy układów impulsowych, Wydawnictwo Tekst, Bydgoszcz, 2010. Wybrane artykuły naukowe i popularno-naukowe. Zarębski J.: Tranzystory MOS mocy, Fundacja Rozwoju Akademii Morskiej w Gdyni, Gdynia 2007. 16. Zalecana lista lektur uzupełniających: Wskazane przez prowadzącego artykuły naukowe i popularnonaukowe 17. Metody nauczania: Studia niestacjonarne W Ć L P S I Razem 8 0 0 6 0 0 14 18. Metody i kryteria oceniania: Lp Kryteria oceniania: składowe Próg zaliczeniowy [%] Procent składowej oceny końcowej 1 Projekt 100 20 2 Uczestnictwo w zajęciach 90 10 3 Egzamin końcowy 50 70 19. Język wykładowy: polski 20. Praktyki w ramach przedmiotu: brak wymagań 21. Kryteria kwalifikacji na zajęcia: brak wymagań
KARTA PRZEDMIOTU Data aktualizacji: Obowiązuje w sem: zimowym 2013/2014 1. Nazwa przedmiotu: Technika światłowodowa 2. Kod przedmiotu: 3_5_13_2_6_1_240 3. Jednostka prowadząca: Wydział Elektryczny Katedra Elektroniki Morskiej 4. Kierunek: Elektronika i Telekomunikacja Specjalność: Elektronika Morska 5. Typ przedmiotu: Obowiązkowy - konwencja STCW 6. Poziom przedmiotu: drugiego stopnia niestacjonarne 7. Rok, semestr studiów: Rok: 1 semestr: 1 8. Liczba punktów ECTS: 1 9. Wykładowcy: Funkcja Tytuł Imię i Nazwisko koordynator przedm. dr hab. inż. Andrzej Łoziński wykładowca dr hab. inż. Andrzej Łoziński wykładowca dr inż. Jacek Dąbrowski 10. Efekty kształcenia na ocenę: na ocenę 3 na ocenę 4 na ocenę 5 Wiedza Objaśnia budowę i klasyfikację światłowodów. Prezentuje podstawy systemów telekomunikacji światłowodowej. Opisuje metody zwiększania pojemności transmisji systemów światłowodowych. Akademia Morska w Gdyni Objaśnia budowę i klasyfikację światłowodów. Prezentuje podstawy systemów telekomunikacji światłowodowej. Opisuje metody zwiększania pojemności transmisji systemów światłowodowych. Opisuje metody kompensacji dyspersji chromatycznej. Objaśnia budowę i klasyfikację światłowodów. Prezentuje podstawy systemów telekomunikacji światłowodowej. Opisuje metody zwiększania pojemności transmisji systemów światłowodowych. Opisuje metody kompensacji dyspersji chromatycznej. Opisuje zasadę działania spawarki światłowodowej. Opisuje optyczny reflektometr światłowodowy. Wykonuje spawanie włókien światłowodowych. Wykonuje pomiary linii światłowodowej za pomocą optycznego reflektometru świtłowodowego. Opisuje zasadę działania spawarki światłowodowej. Opisuje optyczny reflektometr światłowodowy. Interpretuje reflektogramy. Umiejętności jak na ocenę 3. Testuje parametry spawu. Jak na ocenę 3. Interpretuje reflektogramy. Opisujęzasadę działania spawarki światłowodowej. Opisuje optyczny reflektometr światłowodowy. Interpretuje reflektogramy. Objaśnia zasady projektowania linii światłowodowych. Jak na ocenę 4. Ocenia jakość spawu. Jak na ocenę 4. Ocenia jakość linii światlowodowej. Rozumie znaczenie telekomunikacji światłowodowej 11. Sposób realizacji: Zajęcia na miejscu 12. Wymagania wstępne i dodatkowe: 13. Zalecane fakultatywne komponenty przedmiotu: Kompetencje społeczne Rozumie znaczenie telekomunikacji światłowodowej. Rozumie znaczenie telekomunikacji światłowodowej. 14. Treści przedmiotu wraz z ilościami godzin na studiach stacjonarnych i niestacjonarnych Lp Opis st. nst. 1 Analiza i opis wybranych zjawisk optycznych, budowa i klasyfikacja światłowodów 0 2 2 Podstawy systemów telekomunikacji światłowodowej 0 2
Akademia Morska w Gdyni strona: 6 3 Metody zwiększania pojemności transmisji systemów światłowodowych, metody kompensacji dyspersji chromatycznej 0 4 4 Stanowisko symulacyjne, analiza połączeń, pomiar tłumienności odcinków 0 3 Razem godziny 0 11 15. Zalecana lista lektur podstawowych: A. Łoziński, R. Hypszer; `Telekomunikacja światłowodowa`, Wyd. Akademii Morskiej w Gdyni, 2002, ISBN 83-87875-78-3 A. Łoziński; `Światłowody telekomunikacyjne` wy. Akademii Morskiej w Gdyni, 2009, ISBN 978-83-7421-104-8 M. Kocik, J. Mizeraczyk, A. Łoziński; Elementy i układy optoelektroniczne. Ćwiczenia laboratoryjne` wyd. Akademii Morskiej w Gdyni, 2010, ISBN 978-83-7421-109-3 16. Zalecana lista lektur uzupełniających: M. Marciniak; Łączność światłowodowa, WKŁ, 1999. 17. Metody nauczania: Studia niestacjonarne W Ć L P S I Razem 8 0 0 5 0 0 13 18. Metody i kryteria oceniania: Lp Kryteria oceniania: składowe Próg zaliczeniowy [%] Procent składowej oceny końcowej 1 Kolokwia w czasie semestru 20 20 2 Zaliczenie końcowe 50 50 3 Sprawozdania z laboratoriów 30 30 Zasady odrabiania nieobecności na obowiązkowych zajęciach konwencyjnych (STCW) i innych przedmiotach: opracowanie pisemne 19. Język wykładowy: polski 20. Praktyki w ramach przedmiotu: Brak 21. Kryteria kwalifikacji na zajęcia: Brak
KARTA PRZEDMIOTU Data aktualizacji: Obowiązuje w sem: zimowym 2013/2014 1. Nazwa przedmiotu: Detektory podczerwieni 2. Kod przedmiotu: 3_5_0_2_6_2_159 3. Jednostka prowadząca: Wydział Elektryczny Katedra Elektroniki Morskiej 4. Kierunek: Elektronika i Telekomunikacja Specjalność: 5. Typ przedmiotu: Obowiązkowy - konwencja STCW 6. Poziom przedmiotu: drugiego stopnia niestacjonarne 7. Rok, semestr studiów: Rok: 1 semestr: 2 8. Liczba punktów ECTS: 2 9. Wykładowcy: Funkcja Tytuł Imię i Nazwisko koordynator przedm. dr hab. inż. Andrzej Łoziński wykładowca dr hab. inż. Andrzej Łoziński 10. Efekty kształcenia na ocenę: na ocenę 3 na ocenę 4 na ocenę 5 Wiedza Opisuje pojęcia dotyczące promieniowania temperaturowego. Definiuje prawa rządzące promieniowaniem temperaturowym. Akademia Morska w Gdyni Opisuje pojęcia dotyczące promieniowania temperaturowego. Definiuje prawa rządzące promieniowaniem temperaturowym. Opisuje właściwości transmisyjne atmosfery ziemskiej. Opisuje pojęcia doryczące promieniowania temperaturowego. Definiuje prawa rządzące promieniowaniem temperaturowym. Opisuje właściwości transmisyjne atmosfery ziemskiej. Klasyfikuje detektory podczerwieni. Klasyfikuje detektory podczerwieni. Klasyfikuje detektory podczerwieni. Definiuje parametry detektorów podczerwieni. Rozróżnia termiczne i fotoniwe detektory podczerwieni. Rozróżnia termiczne i fotonowe detektory podczerwieni. Definiuje parametry detektorów podczerwieni. Rozróżnia termiczne i fotoniwe detektory podczerwieni. Opisuje wybrane detektory podczerwieni. Umiejętności jak na ocenę 3. Opisuje wybrane detektory podczerwieni Definiuje parametry detektorów podczerwieni. Rozróżnia termiczne i fotoniwe detektory podczerwieni. Opisuje wybrane detektory podczerwieni. Prezentuje realizacje konkretnych detektorów podczerwieni. jak na ocenę 4. Prezentuje realizacje konkretnych detektorów podczerwieni. Kompetencje społeczne Rozumie znaczenie detekcji podczerwieni. Rozumie znaczenie detekcji podczerwieni. Rozumie znaczenie detekcji podczerwieni. 11. Sposób realizacji: Zajęcia na miejscu 12. Wymagania wstępne i Brak dodatkowe: 13. Zalecane fakultatywne komponenty przedmiotu: Brak 14. Treści przedmiotu wraz z ilościami godzin na studiach stacjonarnych i niestacjonarnych Lp Opis st. nst. 1 Promieniowanie temperaturowe i prawa nim rządzące, parametry promieniowania temperaturowego, transmisja atmosferyczna 0 2 2 Klasyfikacja detektorów podczerwieni, parametry detektorów podczerwieni 0 1 3 Termiczne detektory podczerwieni 0 2 4 Fotonowe drtektory podczerwieni 0 3 Razem godziny 0 8 15. Zalecana lista lektur podstawowych: 1. A. Łoziński; `Detektory podczedwieni`, Wyd. Akademii Morskiej w Gdyni, 2009. ISBN 978-83-7421-064-5 16. Zalecana lista lektur uzupełniających: 2. A. Rogalski;`Infrared detectors`,gordon and Breach Science Publishers, 2000.
Akademia Morska w Gdyni strona: 7 17. Metody nauczania: Studia niestacjonarne W Ć L P S I Razem 8 0 0 6 0 0 14 18. Metody i kryteria oceniania: Lp Kryteria oceniania: składowe Próg zaliczeniowy [%] Procent składowej oceny końcowej 1 Zaliczenie końcowe 60 100 19. Język wykładowy: polski 20. Praktyki w ramach przedmiotu: 21. Kryteria kwalifikacji na zajęcia:
KARTA PRZEDMIOTU Data aktualizacji: Obowiązuje w sem: zimowym 2013/2014 1. Nazwa przedmiotu: Diagnostyka i niezawodność 2. Kod przedmiotu: 3_5_0_2_6_2_160 3. Jednostka prowadząca: Wydział Elektryczny Katedra Elektroniki Morskiej 4. Kierunek: Elektronika i Telekomunikacja Specjalność: 5. Typ przedmiotu: Obowiązkowy 6. Poziom przedmiotu: drugiego stopnia niestacjonarne 7. Rok, semestr studiów: Rok: 1 semestr: 2 8. Liczba punktów ECTS: 4 9. Wykładowcy: Funkcja Tytuł Imię i Nazwisko koordynator przedm. dr inż. Jerzy Krupa wykładowca dr inż. Jerzy Krupa 10. Efekty kształcenia na ocenę: na ocenę 3 na ocenę 4 na ocenę 5 Wiedza Prezentuje podstawowe kryteria jakości i niezawodności systemów elektronicznych. Akademia Morska w Gdyni Jak na ocenę 3 i dodatkowo przedstawia diagnozowanie i testowanie wybranych urzadzeń elektronicznych. Jak na ocenę 4 i dodatkowo wymienia elementy systemu norm unijnych. Prezentuje modele uszkodzeń w układach elektronicznych. Wyjaśnia metody testowania funkcjonalnego. Klasyfikuje badania niezawodnościowe systemów elektronicznych. Klasyfikuje modele uszkodzeń w układach elektronicznych. Klasyfikuje metody testowania funkcjonalnego. Postępuje zgodnie z przepisami bezpieczeństwa w salach laboratoryjnych i wykładowych. Jak na ocenę 3 i dodatkowo wskazuje różnice pomiędzy poszczególnymi modelami uszkodzeń. Jak na ocenę 3 i dodatkowo objaśnia zastosowanie wybranej metody. Umiejętności Wykonuje badania niezawodnościowe systemów elektronicznych. Modeluje wybrane rodzaje uszkodzeń w układach elektronicznych. Przeprowadza testowanie funkcjonalne wybraną metodą. Kompetencje społeczne Dba o przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa przez innych. Jak na ocenę 4 i dodatkowo używa odpowiedniego modelu do opisu wybranego uszkodzenia. Jak na ocenę 4 i dodatkowo dokonuje wyboru odpowiedniej metody testowania. Planuje badania niezawodnościowe w zależności od specyfiki systemu elektronicznego. Decyduje o wyborze modelu w zależności od rodzaju uszkodzenia układu elektronicznego. Decyduje o wyborze metody testowania funkcjonalnego. Wykazuje aktywność w działaniach mających na celu poprawę bezpieczeństwa na zajęciach. Wykazuje aktywność na zajęciach - słucha z uwagą treści wykładu. Chętny do zadawania pytań w celu lepszego zrozumienia treści wykładu. Wykazuje aktywność w wyszukiwaniu informacji uzupełniających z innych źródeł niż literatura podstawowa i uzupełniająca. Wykazuje aktywność w realizacji zadań zespołowych. Przywiązuje wagę do realizacji projektów i innych zadań zgodnie z wytycznymi wykładowcy. Chętny do pomocy innym studentom w realizacji zadań zespołowych. Chętny do pomocy innym studentom w realizacji projektów i innych zadań zespołowych. Ma świadomość odpowiedzialności za innych w sytuacji gdy zadanie nie zostanie prawidłowo zrealizowane. Wykazuje aktywność w formułowaniu lub modyfikacji treści projektów i innych zadań. 11. Sposób realizacji: Zajęcia na miejscu 12. Wymagania wstępne i Brak dodatkowe: 13. Zalecane fakultatywne komponenty przedmiotu: Brak 14. Treści przedmiotu wraz z ilościami godzin na studiach stacjonarnych i niestacjonarnych
Akademia Morska w Gdyni strona: 8 Lp Opis st. nst. 1 Statystyczna teoria niezawodności oraz fizyka uszkodzeń 0 3 2 Jakość i niezawodność systemów w pełnym cyklu życia 0 2 3 Planowanie badań niezawodnościowych 0 2 4 Modele uszkodzeń w układach elektronicznych 0 3 5 Testowanie funkcjonalne zorientowane na uszkodzenia 0 2 6 Zastosowanie sieci neuronowych w diagnostyce 0 2 7 Systemy norm unijnych 0 2 8 Przygotowanie opracowania pisemnego (prezentacji) na temat z zakresu diagnostyki i niezawodności wybrany przez prowadzącego zajęcia 9 Techniki testowania monolitycznych układów scalonych, cyfrowych układów programowalnych, pamięci i mikroprocesorów 0 5 0 4 10 Diagnostyka wewnątrzobwodowa pakietów elektronicznych 0 2 Razem godziny 0 27 15. Zalecana lista lektur podstawowych: [1] Bogusz J., Lokalne interfejsy szeregowe w systemach cyfrowych, BTC, Warszawa, 2004. [2] Bogusz J., Moduły GSM w systemach mikroprocesorowych, BTC, Warszawa, 2007. [3] Grubbs H., GPS - poradnik użytkownika, RM, Warszawa, 2009. [4] Merisz J., Mazurek S., Pokładowe systemy diagnostyczne pojazdów samochodowych, WKŁ, Warszawa, 2004. [5] Wojtuszkiewicz K., Urządzenia techniki komputerowej, PWN, Warszawa, 2007. 16. Zalecana lista lektur uzupełniających: 17. Metody nauczania: Studia niestacjonarne W Ć L P S I Razem 15 7 0 5 0 0 27 18. Metody i kryteria oceniania: Lp Kryteria oceniania: składowe Próg zaliczeniowy [%] Procent składowej oceny końcowej 1 Egzamin końcowy 50 60 2 Kolokwia w czasie semestru 50 20 3 Projekt 80 10 4 Uczestnictwo w zajęciach 75 10 19. Język wykładowy: polski 20. Praktyki w ramach przedmiotu: Brak 21. Kryteria kwalifikacji na zajęcia: Brak
KARTA PRZEDMIOTU Data aktualizacji: Obowiązuje w sem: zimowym 2013/2014 1. Nazwa przedmiotu: Elementy i układy optoelektroniczne 2. Kod przedmiotu: 3_5_0_2_6_2_165 3. Jednostka prowadząca: Wydział Elektryczny Katedra Elektroniki Morskiej 4. Kierunek: Elektronika i Telekomunikacja Specjalność: 5. Typ przedmiotu: Obowiązkowy 6. Poziom przedmiotu: drugiego stopnia niestacjonarne 7. Rok, semestr studiów: Rok: 1 semestr: 2 8. Liczba punktów ECTS: 2 9. Wykładowcy: Funkcja Tytuł Imię i Nazwisko koordynator przedm. prof. dr hab. inż. Jerzy Mizeraczyk wykładowca dr inż. Jacek Dąbrowski 10. Efekty kształcenia na ocenę: na ocenę 3 na ocenę 4 na ocenę 5 Wiedza Definiuje główne metody skanowania 3D przy pomocy wiązki laserowej. Opisuje w zarysie wykorzystywaną metodę skanowania. Akademia Morska w Gdyni Jak na ocenę 3. Opisuje szczegółowo wykorzystywaną metodę skanowania oraz program sterujący. Jak na ocenę 4. Biegle operuje parametrami skanowania w celu uzyskania optymalnych efektów. Definiuje i wyjaśnia podstawowe sposoby zasilania oświetleniowych elektroluminescencyjnych diod mocy. Definiuje pojęcie transoptora oraz bezprzewodowego łącza optoelektronicznego oraz wskazuje praktyczne ich zastosowania. Klasyfikuje typy transoptorów. Definiuje podstawowe typy ogniw fotowoltaicznych, podstawowe parametry oraz charakterystyki. Definiuje budowę oraz właściwości interferometru Michelsona. Opisuje statyczne charakterystyki elektryczne oraz charakterystyki widmowe laserów półprzewodnikowych. Wyjaśnia sposób skanowania obiektów za pomocą wiązki laserowej. Decyduje w jakich warunkach optymalnie skanować obiekt. Nakreśla w jaki sposób w danej aplikacji zasilać oświetleniowe diody LED mocy. Przewiduje wzrost temperatury pracy elementu i jego wpływ na właściwości świetlne. Jak na ocenę 3. Wiąże zależność parametrów optycznych oraz elektrycznych diod LED od temperatury, potrafi wskazać jakościowy oraz ilościowy wpływ tego czynnika. Jak na ocenę 3. Rozpoznaje charakterystyki oraz parametry badanych układów. Jak na ocenę 3. Objaśnia w jaki sposób łączy się pojedyncze ogniwa w większe układy i systemy. Jak na ocenę 3. Identyfikuje parametry laserów półprzewodnikowych. Umiejętności Jak na ocenę 3. Rozróżnia wpływ parametrów lasera na efekty skanowania. Jak na ocenę 3. Rekomenduje częstotliwość kluczowania diody LED w przypadku zasilania impulsowego, z uwzględnieniem danych katalogowych lub pomierzonych charakterystyk przełączania tej diody. Jak na ocenę 4. Rozróżnia różne typy driverów sterujących zasilaniem diod LED mocy. Jak na ocenę 4. Opisuje i wyjaśnia własne układy aplikacyjne transoptorów oraz łączy optoelektronicznych. Jak na ocenę 4. Wylicza parametry ogniw na podstawie zmierzonych charkterystyk i właściwie interpretuje otrzymane wyniki. Jak na ocenę 4. Interpretuje właściwie wartości parametrów laserów półprzewodnikowych, prezentuje sposoby ich wyznaczania. Opisuje wpływ temperatury na właściwości laserów półprzewodnikowych. Jak na ocenę 4. Rozróżnia wpływ parametrów kamery na efekty skanowania. Z wykorzystaniem odpowiedniego oprogramowania samodzielnie tworzy obiekty składające się z kilku niezależnych elementów. Jak na ocenę 4. Szacuje bezpieczny obszar i warunki pracy diody LED mocy.
Akademia Morska w Gdyni strona: 9 Klasyfikuje i rozróżnia różne typy transoptorów. Różnicuje właściwości transoptorów na podstawie ich charakterystyk. Testuje poprawność pracy bezprzewodowego łącza optoelektronicznego. Jak na ocenę 3. Konstruuje proste układy aplikacyjne transoptorów. Jak na ocenę 4. Konstruuje zaawansowane układy aplikacyjne transoptorów i łączy optoelektronicznych, dobierając właściwe warunki pracy. Rozróżnia typy ogniw fotowoltaicznych. Ocenia wpływ warunków usytuowania i nasłonecznienia na właściwości fotoogniw. Szkicuje podstawowe układy pracy. Jak na ocenę 3. Analizuje właściwości ogniw na podstawie ich charakterystyk i parametrów. Jak na ocenę 4. Samodzielnie określa właściwości ogniwa poprzez pomiary i estymację parametrów. Ocenia właściwości lasera półprzewodnikowego na podstawie jego charakterystyk widmowych i elektrycznych. Wyjaśnia działanie i budowę oraz najważniejsze zastosowania interferometru Michelsona. Jak na ocenę 3. Szacuje i dobiera bezpieczny punkt pracy lasera. Jak na ocenę 4. Wyznacza parametry laserów na podstawie zmierzonych charakterystyk i właściwie je interpretuje. Postępuje zgodnie z regulaminem laboratorium i zasadami bezpieczeństwa podczas pracy z laserami. Wykonuje wszystkie polecenia wydawane przez prowadzącego zajęcia. Kompetencje społeczne Jak na ocenę 3. Wykazuje aktywność do zadawania pytań. Jak na ocenę 4. Samodzielnie dokonuje oceny poziomu bezpieczeństwa własnego oraz innych. Śledzi bieżące trendy rozwoju układów optoelektronicznych. 11. Sposób realizacji: Zajęcia na miejscu 12. Wymagania wstępne i Brak dodatkowe: 13. Zalecane fakultatywne komponenty przedmiotu: Brak 14. Treści przedmiotu wraz z ilościami godzin na studiach stacjonarnych i niestacjonarnych Lp Opis st. nst. 1 Regulamin laboratorium i przepisy BHP 0 2 2 Trójwymiarowe skanowanie obiektów za pomocą lasera 0 2 3 Pomiary wpływu warunków zasilania na parametry i charakterystyki elektroluminescencyjnych źródeł światła 0 3 4 Badanie właściwości transoptora oraz bezprzewodowego łącza optoelektronicznego 0 3 5 Badanie właściwości ogniw fotowoltaicznych 0 2 6 Badanie charakterystyk widmowych i elektrycznych wybranych laserów półprzewodnikowych oraz właściwości interferometru Michelsona 0 2 7 Zaliczenie laboratorium 0 1 Razem godziny 0 15 15. Zalecana lista lektur podstawowych: [1] Jóźwicki R.: Technika laserowa i jej zastosowania. Oficyna wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2009. [2] Klugmann E., Klugman-Radziemska E.: Ogniwa i moduły fotowoltaiczne oraz inne niekonwencjonalne źródła energii. Wydawnictwo Ekonomia i Środowisko, Białystok 2005. [3] Booth K., Hill S.: Optoelektronika. WKŁ 2001. [4] Ziętek B.: Optoelektronika. Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2005. [5] Górecki K.: Połprzewodnikowe źródła światła. Akademia Morska w Gdyni, Gdynia 2010. [6] Mizeraczyk J., Hypszer R.: Wybrane elementy i układy optoelektroniczne. Akademia Morska w Gdyni, Gdynia 2010. [7] Kaczmarek Z.: Swiatłowodowe czujniki i przetworniki pomiarowe. Agenda Wydawnicza PAK, 2007. [8] Instrukcje laboratoryjne. [9] Wskazane publikacje naukowe. 16. Zalecana lista lektur uzupełniających: Brak 17. Metody nauczania: Studia niestacjonarne W Ć L P S I Razem
Akademia Morska w Gdyni strona: 10 0 0 15 0 0 0 15 18. Metody i kryteria oceniania: Lp Kryteria oceniania: składowe Próg zaliczeniowy [%] Procent składowej oceny końcowej 1 Aktywność na zajęciach 50 20 2 Uczestnictwo w zajęciach 100 0 3 Sprawozdania z laboratoriów 60 80 19. Język wykładowy: polski 20. Praktyki w ramach przedmiotu: Brak 21. Kryteria kwalifikacji na zajęcia: Brak
KARTA PRZEDMIOTU Data aktualizacji: Obowiązuje w sem: zimowym 2013/2014 1. Nazwa przedmiotu: Kompatybilność elektromagnetyczna 2. Kod przedmiotu: 3_5_0_2_6_2_173 3. Jednostka prowadząca: Wydział Elektryczny Katedra Telekomunikacji Morskiej 4. Kierunek: Elektronika i Telekomunikacja Specjalność: 5. Typ przedmiotu: Obowiązkowy 6. Poziom przedmiotu: drugiego stopnia niestacjonarne 7. Rok, semestr studiów: Rok: 1 semestr: 2 8. Liczba punktów ECTS: 3 9. Wykładowcy: Funkcja Tytuł Imię i Nazwisko koordynator przedm. dr inż. Karol Korcz wykładowca dr inż. Beata Pałczyńska wykładowca dr inż. Karol Korcz 10. Efekty kształcenia na ocenę: na ocenę 3 na ocenę 4 na ocenę 5 Wiedza wymienia podstawowe pojęcia związane z EMC klasyfikuje instytucje międzynarodowe i krajowe zajmujące się EMC wymienia podstawowe zasady uziemiania i ekranowania wymienia elementy i podzespoły do tłumienia zaburzeń klasyfikuje zasady kompatybilności elektromagnetycznej systemów radiokomunikacyjnych Akademia Morska w Gdyni definiuje podstawowe pojęcia związane z EMC omawia instytucje międzynarodowe i krajowe zajmujące się EMC analizuje obwody uziemiania i ekranowania opisuje elementy i podzespoły do tłumienia zaburzeń opisuje zasady kompatybilności elektromagnetycznej systemów radiokomunikacyjnych opisuje podstawowe pojęcia związane z EMC ocenia instytucje międzynarodowe i krajowe zajmujące się EMC ocenia obwody uziemiania i ekranowania ocenia elementy i podzespoły do tłumienia zaburzeń analizuje kompatybilność elektromagnetyczną systemów radiokomunikacyjnych klasyfikuje zasady kompatybilności elektromagnetycznej systemów informatycznych opisuje zasady kompatybilności elektromagnetycznej systemów informatycznych analizuje kompatybilność elektromagnetyczną systemów informatycznych wymienia czynniki pola elektromagnetycznego wpływające na organizm człowieka opisuje czynniki pola elektromagnetycznego wpływające na organizm człowieka analizuje czynniki pola elektromagnetycznego wpływające na organizm człowieka bada odporność układów i systemów elektronicznych na zaburzenia ma świadomość zapewnienia kompatybilności elektromagnetycznej urządzeń i systemów elektronicznych Umiejętności analizuje odporność układów i systemów elektronicznych na zaburzenia Kompetencje społeczne dba o zapewnienie kompatybilności elektromagnetycznej urządzeń i systemów elektronicznych ocenia odporność układów i systemów elektronicznych na zaburzenia wspiera poprawę zapewnienia kompatybilności elektromagnetycznej urządzeń i systemów elektronicznych 11. Sposób realizacji: Zajęcia na miejscu 12. Wymagania wstępne i brak wymagań dodatkowe: 13. Zalecane fakultatywne komponenty przedmiotu: brak wymagań 14. Treści przedmiotu wraz z ilościami godzin na studiach stacjonarnych i niestacjonarnych Lp Opis st. nst. 1 Kompatybilność elektromagnetyczna (EMC); pojęcia odporności, podatności i emisyjności 0 0.5 2 Normalizacja międzynarodowa i krajowa w zakresie EMC 0 0.5 3 Źródła, sposoby przenikania i podstawowe metody przeciwdziałania zaburzeniom; zaburzenia w liniach zasilania 0 1
Akademia Morska w Gdyni strona: 11 4 Technika uziemiania i ekranowania 0 1 5 Elementy i podzespoły do tłumienia zaburzeń 0 1 6 Sposoby przeciwdziałania zaburzeniom w układach analogowych i cyfrowych 0 1 7 Kompatybilność elektromagnetyczna systemów radiokomunikacyjnych 0 1 8 Przeciwdziałanie zaburzeniom w systemach informatycznych 0 1 9 Wybrane zagadnienia pomiarowe EMC 0 0.5 10 Wpływ pola elektromagnetycznego na organizm człowieka 0 0.5 Razem godziny 0 8 15. Zalecana lista lektur podstawowych: 1. Zakłócenia w aparaturze elektronicznej. Radioelektronik Sp. z o.o., Warszawa 1995. Praca zbiorowa 2. Zakłócenia elektromagnetyczne na statkach morskich. Wydawnictwo Wyższej Szkoły Morskiej w Gdyni, 2001. K. Korcz, L. Spiralski, J. Walaszek 3. Kompatybilność elektromagnetyczna. Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Warszawa, 2000. A. Charoy 4. Wprowadzenie do kompatybilności elektromagnetycznej. Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej, 2004. W. Machczyński 16. Zalecana lista lektur uzupełniających: 1. Radio Regulations. ITU (International Telecommunication Union), Geneva 2008 2. Normy dot. kompatybilności elektromagnetycznej 17. Metody nauczania: Studia niestacjonarne W Ć L P S I Razem 8 0 0 5 0 0 13 18. Metody i kryteria oceniania: Lp Kryteria oceniania: składowe Próg zaliczeniowy [%] Procent składowej oceny końcowej 1 Zaliczenie końcowe 60 80 2 Projekt 60 20 19. Język wykładowy: polski 20. Praktyki w ramach przedmiotu: brak wymagań 21. Kryteria kwalifikacji na zajęcia: brak wymagań
KARTA PRZEDMIOTU Data aktualizacji: Obowiązuje w sem: zimowym 2013/2014 1. Nazwa przedmiotu: Liniowe i pasywne układy mikrofalowe w systemach radiokom. 2. Kod przedmiotu: 3_5_0_2_6_2_174 3. Jednostka prowadząca: Wydział Elektryczny Katedra Elektroniki Morskiej 4. Kierunek: Elektronika i Telekomunikacja Specjalność: 5. Typ przedmiotu: Obowiązkowy 6. Poziom przedmiotu: drugiego stopnia niestacjonarne 7. Rok, semestr studiów: Rok: 1 semestr: 2 8. Liczba punktów ECTS: 3 9. Wykładowcy: Funkcja Tytuł Imię i Nazwisko koordynator przedm. dr hab. inż. Jerzy Chramiec wykładowca dr hab. inż. Jerzy Chramiec 10. Efekty kształcenia na ocenę: na ocenę 3 na ocenę 4 na ocenę 5 Wiedza rysuje uproszczony schemat blokowy głowicy b.w.cz. Akademia Morska w Gdyni dodatkowo omawia funkcje poszczególnych układów i definiuje ich podstawowe parametry dodatkowo wyjaśnia fizyczny sens tych parametrów i omawia ich wpływ na parametry głowicy i systemu wymienia i wyjaśnia nazwy podstawowych procesów w technologii realizacji MMUS podaje przykłady wielowrotowych i szerokopasmowych mikrofalowych dzielników/sumatorów sygnałów i sprzęgaczy kierunkowych dodatkowo opisuje użytkowe i ekonomiczne zalety MMUS dodatkowo omawia zasady projektowania tych układów dodatkowo omawia zagadnienia montażu i kontroli parametrów MMUS dodatkowo wskazuje przykłady systemów mikrofalowych wymagających stosowania układów szerokopasmowych wyjaśnia pojęcie i rysuje podstawowe struktury balunów (symetryzatorów) mikrofalowych przedstawia zasady działania i struktury mikrofalowych filtrów pasmowozaporowych oraz filtrów w układach zasilających i kontrolnych podaje i wyjaśnia definicje filtru kierunkowego i multipleksera uzasadnia zastosowanie MMUS w konkretnym układzie lub urządzeniu proponuje układowe rozwiązania dzielników/sumatorów sygnałów oraz sprzęgaczy kierunkowych do zastosowań szerokopasmowych przedstawia alternatywy zasilania symetrycznych anten mikrofalowych przy użyciu balunów dodatkowo wymienia podstawowe parametry balunów dodatkowo opisuje zasady projektowania tych filtrów dodatkowo przedstawia i klasyfikuje układowe rozwiązania filtrów kierunkowych i multiplekserów Umiejętności dodatkowo ocenia podstawowe wymagania na parametry MMUS dodatkowo ocenia wymagania i możliwości realizacji proponowanych układów dodatkowo ocenia wymagania i możliwości realizacji proponowanych balunów dodatkowo omawia zastosowania balunów w systemach mikrofalowych dodatkowo omawia przykłady zastosowań tych filtrów dodatkowo komentuje zastosowania tych układów i problemy związane z ich praktyczną realizacją dodatkowo wyszukuje potrzebne układy w katalogach producentów dodatkowo wykonuje wstępne obliczenia projektowe dodatkowo nakreśla procedurę projektowania i symulacji baluna z użyciem programu komputerowego proponuje struktury filtrów pasmowozaporowych eliminujących zakłócenia oraz filtrów w układach zasilania i sterowania dodatkowo ocenia wymagania i możliwości realizacji proponowanych filtrów dodatkowo wykonuje wstępne obliczenia projektowe filtrów proponuje struktury filtru kierunkowego lub multipleksera do konkretnego zastosowania dodatkowo ocenia wymagania i możliwości realizacji proponowanych układów Kompetencje społeczne dodatkowo wykonuje wstępne obliczenia projektowe
Akademia Morska w Gdyni strona: 12 słucha uważnie treści wykładu, w przypadku trudności ze zrozumieniem zadaje pytania lub przychodzi na konsultacje wyjaśnia społeczne znaczenie pojęcia dobrej roboty jest koleżeński aktywnie uczestniczy w zajęciach projektowych, w przypadku trudności prosi o wyjaśnienia uzgadnia równomierny podział zadań w przypadku pracy zespołowej 11. Sposób realizacji: Zajęcia na miejscu 12. Wymagania wstępne i dodatkowe: 13. Zalecane fakultatywne komponenty przedmiotu: dodatkowo prowadzi notatki uzupełniające treść zalecanych materiałów dydaktycznych wykazuje dążenie do opanowanie treści przedmiotu przez zrozumienie a nie tylko zapamietania w razie potrzeby i możliwości pomaga kolego w pokonywaniu trudności jest systematyczny w przypadku podziału zadań zapozanje się z wynikami uzyskanymi przez partnerów dodatkowo korzysta z konsultacji w celu rozszerzenia wiedzy z zakresu tego przedmiotu, korzysta z dodatkowych materiałów zachowując krytycyzm w stosunku do źródeł internetowych pokazuje umiejętność samodzielnego myślenia ujawnia zdolności organizacyjne ocenia zawodowe korzyści z wykonanych projektów czynnie uczestniczy w ocenie i opracowaniu wyników uzyskanych przez zespół 14. Treści przedmiotu wraz z ilościami godzin na studiach stacjonarnych i niestacjonarnych Lp Opis st. nst. 1 Zarys technologii monolitycznych zintegrowanych mikrofalowych układów scalonych (MMUS) i praktyczne aspekty użytkowania MMUS 0 1 2 Szerokopasmowe i wielowrotowe zrównoważone dzielniki/sumatory sygnałów 0 1 3 Zasady projektowania i realizacji szerokopasmowych sprzęgaczy kierunkowych 0 1.5 4 Symetryzatory mikrofalowe (baluny): zasady działania i przykłady zastosowań 0 1 5 Filtry pasmowozaporowe i filtry w obwodach zasilania układów mikrofalowych 0 1 6 Filtry kierunkowe 0 1 7 Multipleksery mikrofalowe: przeznaczenie i zasady działania 0 1.5 8 Projekt i symulacje dzielnika, sprzegacza kierunkowego, baluna lub filtru zasilania do zastosowania w systemie telekomunikacyjnym lub pomiarowym 0 2 9 Projekt i symulacje filtru kierunkowego lub mulipleksera do wielopasmowego systemu mikrofalowego 0 4 Razem godziny 0 14 15. Zalecana lista lektur podstawowych: 1. Chramiec J., `Liniowe elementy i układy mikrofalowe`, Akademia Morska w Gdyni, 2010 2.Chramiec J., `Materiały uzupełniające do wykładu Elementy iukłady b.w.cz.`, Gdynia, 2008 3. Dobrowolski J., `Technika wielkich częstotliwości`, OWPW, 1998 4. Wedge S.W., Compton R., Rutledge D., `PUFF. Komputerowe projektowanie mikrofalowych układów scalonych`, CALTECH, 1991. 16. Zalecana lista lektur uzupełniających: 1. Collin R.E., `Foundations for Microwave Engineering`, John Wiley & Sons, 2001 2. Chang K., `Encyclopedia of RF and Microwave Engineering`, John Wiley & Sons, Ed. Knovel, 2006 3. Glover I.A., Pennock S.R., Shepherd P.R., `Microwave Devices, Circuits and Subsystems for Communications Engineering`, John Wiley & Sons, 2005 17. Metody nauczania: Studia niestacjonarne W Ć L P S I Razem 8 0 0 6 0 0 14 18. Metody i kryteria oceniania: Lp Kryteria oceniania: składowe Próg zaliczeniowy [%] Procent składowej oceny końcowej 1 Zaliczenie końcowe 60 70 2 Projekt 100 20 3 Aktywność na zajęciach 100 10
Akademia Morska w Gdyni strona: 13 19. Język wykładowy: polski 20. Praktyki w ramach przedmiotu: 21. Kryteria kwalifikacji na zajęcia:
KARTA PRZEDMIOTU Data aktualizacji: Obowiązuje w sem: zimowym 2013/2014 1. Nazwa przedmiotu: Metody optymalizacji 2. Kod przedmiotu: 3_5_0_2_6_2_178 3. Jednostka prowadząca: Wydział Elektryczny Katedra Telekomunikacji Morskiej 4. Kierunek: Elektronika i Telekomunikacja Specjalność: 5. Typ przedmiotu: Obowiązkowy 6. Poziom przedmiotu: drugiego stopnia niestacjonarne 7. Rok, semestr studiów: Rok: 1 semestr: 2 8. Liczba punktów ECTS: 4 9. Wykładowcy: Funkcja Tytuł Imię i Nazwisko koordynator przedm. dr hab. inż. Wiesław Sieńko wykładowca dr hab. inż. Wiesław Sieńko 10. Efekty kształcenia na ocenę: na ocenę 3 na ocenę 4 na ocenę 5 Wiedza Student ma podstawową wiedzę w zakresie metod optymalizacji obejmującą: 1.optymalizacje liniową 2.optymalizację dyskretną 3.optymalizację kombinatoryczną 4.optymalizację nieliniową Akademia Morska w Gdyni Student ma podstawową wiedzę w zakresie metod optymalizacji obejmującą: 1.optymalizacje liniową 2.optymalizację dyskretną 3.optymalizację kombinatoryczną 4.optymalizację nieliniową oraz potrafi sfomułować wypukłe funkcje celu. Student ma poszerzoną wiedzę w zakresie metod optymalizacji obejmującą: 1.optymalizacje liniową 2.optymalizację dyskretną 3.optymalizację kombinatoryczną 4.optymalizację nieliniową oraz potrafi sformułować funkcje celu dla zadań projektowych wielkiej skali Student potrafi formułować zadania optymalizacji dla różnych funkcji celu i ograniczeń. Umiejętności Student potrafi formułować zadania optymalizacji dla różnych funkcji celu i ograniczeń oraz stosować podstawowe metody optymalizacji statycznej. Student potrafi formułować zadania optymalizacji dla różnych funkcji celu i ograniczeń, stosować podstawowe metody optymalizacji statycznej dla zadań optymalizacyjnych wielkiej skali Student ma świadomość metod optymalizacji w działalności projektowej inżyniera elektronika. Rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się w zakresie metod optymalizacji w związku z ich stałym rozwojem od strony modeli matematycznych jak i obliczeniowych. Kompetencje społeczne Student ma świadomość metod optymalizacji w działalności projektowej inżyniera elektronika. Rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się w zakresie metod optymalizacji w związku z ich stałym rozwojem od strony modeli matematycznych jak i obliczeniowych. Student ma świadomość metod optymalizacji w działalności projektowej inżyniera elektronika. Rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się w zakresie metod optymalizacji w związku z ich stałym rozwojem od strony modeli matematycznych jak i obliczeniowych. 11. Sposób realizacji: Zajęcia na miejscu 12. Wymagania wstępne i Znajomość podstaw matematyki w zakresie obowiązującym na studiach pierwszego stopnia. dodatkowe: 13. Zalecane fakultatywne komponenty przedmiotu: Nie dotyczy 14. Treści przedmiotu wraz z ilościami godzin na studiach stacjonarnych i niestacjonarnych Lp Opis st. nst. 1 Projektowanie inżynierskie metodami optymalizacyjnymi.funkcje celu.zbiory i funkcje wypukłe 0 1.5 2 Matematyczne warunki minimum funkcji wielu zmiennych.metody wyznaczania bez ograniczeń.przeszukiwanie współrzędnych.metody gradientowe.metoda Newtona-Raphsona i pokrewne. 0 1 3 Ogólne zadania optymalizacyjne.optymalizacja statyczna.programowanie nieliniowe.warunki Kuhna-Karusha-Tuckera(KKT).Programowanie liniowe,kwadratowe,wypukłe. 0 1 4 Programowanie liniowe.metoda Simpleks.Zrewidowana metoda Simpleks. 0 1
Akademia Morska w Gdyni strona: 14 5 Teoria dualności.funkcja Langrange,a.Formy dualności.relacje prymalno-dualne.dualność w programowaniu liniowym. 0 1 6 Programowanie wypukłe.metoda punktu wewnętrznego(interior point method). 0 2 7 Programowanie dyskretne(całkowitoliczbowe).metoda podziałów i ograniczeń.metoda płaszczyzn tnących. 0 1 8 Grafy i optymalizacja kombimatoryczna.maksymalne przepływy.minimalne drzewa,algorytmy najkrótrzych ścieżek. 0 1 9 Programowanie dynamiczne. 0 2 10 Metody mateheurystyczne.algorytmy genetyczne i ewolucyjne.optymalność w sensie Pareto. 0 1.5 11 Przykłady zastosowań metod optymalizacji w projektowaniu inżynierskim. 0 8 Razem godziny 0 21 15. Zalecana lista lektur podstawowych: 1.D.Bartsimas i inni:introduction to Linear Optimization,Athena Scientific,1997 2.S.Boyd,L.Vandenberghe,Convex Optimization,Cambridge University Press,2004 16. Zalecana lista lektur uzupełniających: 1.E.Kreyszig,Advanced Engineering Mathematics,Wiley,2011 17. Metody nauczania: Studia niestacjonarne W Ć L P S I Razem 8 7 0 6 0 0 21 18. Metody i kryteria oceniania: Lp Kryteria oceniania: składowe Próg zaliczeniowy [%] Procent składowej oceny końcowej 1 Uczestnictwo w zajęciach 80 20 2 Zaliczenie końcowe 60 80 19. Język wykładowy: polski 20. Praktyki w ramach przedmiotu: Nie dotyczy 21. Kryteria kwalifikacji na zajęcia: Brak wymagań