PARLAMENT EUROPEJSKI ««««««««««««Sekretarz Generalny Bruksela, 19. października 2004 Ref.Adonis: 2004/D/23891 NOTATKA DLA BIURA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO --------------------------------------------------------------- Dotyczy: ATENY propozycja napraw i wzmocnienia konstrukcji budynku Biura Informacji STRESZCZENIE W wyniku spowodowanych trzęsieniem ziemi uszkodzeń budynku Biura Informacji w Atenach, będącego własnością Parlamentu Europejskiego, sporządzono plan prac naprawczych oraz rekonstrukcyjnych, których koszt szacowany jest na ± 2,3 mln euro. Biorąc pod uwagę: długoterminowe korzyści finansowe wynikające z prawa własności w przeciwieństwie do kosztów wynajmu; możliwość umieszczenia biura Komisji w tym budynku w niedalekiej przyszłości; prawdopodobieństwo zwrotu stosunkowo niewielkiej części kosztów z tytułu ubezpieczenia budynku; zaleca się, aby Biuro Parlamentu Europejskiego podjęło decyzje dotyczące: (a) przyjęcia propozycji przystąpienia do prac związanych z remontem i rekonstrukcją, pod warunkiem otrzymania stosownych środków finansowych oraz zastosowania przyjętych procedur przetargowych; oraz (b) konsultacji z Komisją Budżetową zgodnie z artykułem 179.3 Rozporządzeń finansowych. Ateny są jedną z trzech stolic, gdzie biura Informacyjne Parlamentu oraz Komisji nie znajdują się w tym samym budynku. Ponadto tylko jedno z tych dwóch biur jest własnością Parlamentu, a pozostała część jest wynajmowana. 1
Biuro mieści się w 19-wiecznym, zaklasyfikowanym jako historyczny, budynku na placu głównym Syntagma Square. Budynek nabyto w 1992 roku i w ciągu kilku następnych lat poddano całkowitej renowacji. Jednakże, niestety konstrukcja budynku została naruszona, co spowodowane było przede wszystkim pracami prowadzonymi w budowanym w pobliżu nowym metrze w Atenach, a następnie trzęsieniem ziemi, które nawiedziło miasto w roku 1999. Administracja Parlamentu Europejskiego niezwłocznie zleciła ekspertowi inżynierowi przeprowadzenie szczegółowego badania, którego celem było ustalenie stopnia uszkodzeń oraz koniecznych środków naprawczych (z oszacowaniem kosztów), oraz złożenie wniosku do firmy ubezpieczeniowej o odszkodowanie z tytułu remontu. Ponadto, kiedy przedstawiono wstępne dane szacunkowe dotyczące kosztów związanych z pracami naprawczymi i rekonstrukcyjnymi (± 2 mln euro), administracja wystąpiła z prośbą o przeznaczenie z budżetu na rok 2003 środków finansowych na pokrycie kosztów, które to środki zostały zatwierdzone przez stosowne władze budżetowe. Jednakże dopiero na początku roku 2004 administracja otrzymała jednoznaczną odpowiedź odnośnie wysuniętych przez nią inicjatyw, co oczywiście było zbyt późno, aby wykorzystać możliwość przyznania środków dostępnych w budżecie na rok 2003. 1. Raport inżynieryjny Wstępny raport z kwietnia 2002 roku wykazał, że ponad 50% konstrukcji ścian budynku nie spełniało obowiązujących norm budowlanych dotyczących wytrzymałości na wstrząsy sejsmiczne. W raporcie zalecono przeprowadzenie znacznego wzmocnienia konstrukcji budynku, tak aby spełniała ona obecnie obowiązujące normy w zakresie wytrzymałości na wstrząsy sejsmiczne. Koszt remontu oszacowano na ± 2 mln euro. Ze względu na to, że greckie Ministerstwo Kultury zmieniło metodę, która ma być zastosowana przy wzmacnianiu konstrukcji budynku, doszło do znacznego opóźnienia w raporcie końcowym eksperta. Należy przypomnieć, że Ministerstwo Kultury musi wydać pozwolenie na wykonanie jakichkolwiek prac w budynku, ponieważ posiada on specjalny status z powodu zakwalifikowania go jako obiektu historycznego. Pierwotnie inżynierowie zaproponowali wzmocnienie konstrukcji budynku poprzez wzmocnienie betonem ścian nośnych, ale ta metoda została odrzucona przez Ministerstwo Kultury ze względu na to, że warstwa betonowa przykryłaby część wewnętrznych zdobień budynku. Kolejną zaproponowaną metodą i ostatecznie zatwierdzoną przez Ministerstwo Kultury, jest umieszczenie prętów metalowych w ścianach, tworząc przez to niewidoczne wzmocnienie, które w żaden sposób nie naruszy zdobień na ścianach i sufitach wewnątrz budynku. Ta metoda byłaby jednak nieznacznie droższa. W związku z tym koszt szacunkowy wzrósłby do 2,14 mln euro, chociaż ta różnica po części również wynika z inflacji (kwotę pierwotnie oszacowano w kwietniu 2002). 2
2. Roszczenie ubezpieczeniowe Firma ubezpieczeniowa, odpowiadając na nasze roszczenie ubezpieczeniowe, uparcie odmawiała przyjęcia jakiejkolwiek odpowiedzialności, argumentując, że to raczej prace przy budowie metra niż trzęsienie ziemi były przyczyną uszkodzeń. Nie trzeba dodawać, że firma ubezpieczeniowa, która ubezpieczała roboty przy budowie metra, utrzymywała, że przyczyną uszkodzeń było trzęsienie ziemi. Ostatecznie, i jako wynik stałego nacisku administracji, nasza firma ubezpieczeniowa w końcu zdecydowała się wszcząć postępowanie sądowe (połowa roku 2003) licząc na to, że sąd wyda zarządzenie, aby wyznaczyć niezależnego eksperta, którego zadaniem byłoby proporcjonalne oszacowanie odpowiedzialności, poniesionej odpowiednio przez obie strony. Pomimo, że sąd wyznaczył eksperta we wrześniu 2003, nasi prawnicy w Atenach nie potrafili wskazać, jak długo potrwa ten proces; i do chwili obecnej (czerwiec 2004) nie otrzymaliśmy żadnego zawiadomienia o stosownym raporcie eksperta. Jednak ostatnio firma ubezpieczająca budynek Parlamentu podjęła nową inicjatywę proponując, poza rozwiązaniem sądowym, kompromis polegający na wypłaceniu kwoty w wysokości 50-55.000 euro. Uważa się to oczywiście za nieznaczną sumę w stosunku do całkowitego kosztu szacunkowego, niemniej jednak jest to rozwiązanie lepsze niż suma zerowa. Należy wziąć pod uwagę fakt, że firmy ubezpieczeniowe byłyby odpowiedzialne jedynie za koszty prac naprawczych, a nie prac związanych z rekonstrukcją budynku. Na podstawie szacunku inżynierskiego, proporcjonalnie do całkowitego kosztu (2,14 mln euro), kwota, która byłaby przeznaczona jedynie na prace naprawcze, została obliczona na 800.000 euro. W wyniku tych nowych ustaleń prawnicy Parlamentu Europejskiego zostali poproszeni o wznowienie rozmów z firmami ubezpieczeniowymi. 3. Pozostałe okoliczności 3.1 Wycena budynku i obliczenie amortyzacji Początkowa wysokość inwestycji dokonanej przez Parlament (koszt nabycia i renowacji) wyniosła ± 9 mln euro. Obecnie wartość budynku szacuje się na ± 11,5 mln euro. Jednakże, biorąc pod uwagę uszkodzenia budynku, kwotę tę należałoby zmniejszyć do 10 mln euro, Uwzględniając koszty inwestycji, wraz z rocznymi odsetkami w wysokości 4% (wliczając w to szacunkowy koszt napraw), oraz średnie ceny wynajmu za metr kwadratowy powierzchni biurowej w mieście, można założyć, że amortyzacja budynku potrwałaby ± 18 lat, licząc od daty nabycia (1992). Do tego należy dodać korzyść finansową w wysokości 10 mln pozostałej wartości budynku. W świetle tych obliczeń, należy pamiętać, że na dłuższą metę nabycie własności jest zawsze bardziej korzystne finansowo niż wynajem, co również potwierdzają obliczenia przeprowadzone w tym przypadku. 3
Podsumowując, można stwierdzić, że koszt prac wraz z gażą konsultanta, wyniósłby 2,3 mln euro. Zlecono również sporządzenie opinii drugiego niezależnego eksperta, aby potwierdzić te dane szacunkowe. 3.2 Możliwość umieszczenia Komisji w budynku Parlament wyznaczył niezależnego architekta do zbadania możliwości umieszczenia biura Przedstawicielstwa Komisji w budynku Parlamentu. Wyniki tych badań są następujące: - obecny personel Komisji: 26 osób pomniejszony o 3 osoby z powodu ostatniej decyzji o przeniesieniu jej dokumentacji do Centrum Dokumentacji Parlamentu: 23 osoby - obecny personel Parlamentu (w tym grupy polityczne + biuro wiceprzewodniczącego): 16 osób Razem: 39 osób - W nowym planie przydzielenia powierzchni biurowej można by wygospodarować miejsce dla maksymalnie 27 osób zakładając, że sala konferencyjna na parterze zostanie zamieniona na biura, a istniejąca powierzchnia biurowa zostanie całkowicie wykorzystana. - Brak powierzchni biurowej dla ± 12 osób mógłby zostać nadrobiony przez dobudowanie obiektu z tyłu budynku (± 300 m 2 na dwóch poziomach) - Koszt takiego obiektu oszacowano na: - koszty budowy: 300.000 - nabycia dodatkowych praw zależnych 600.000 (construction coefficient rights) Razem: 900.000 Co do nabycia wyżej wymienionych praw wiadomo, że sprzedawcy budynku (rodzina Rally) zachowali je przy sprzedaży obiektu, lecz następnie odprzedali je innej stronie, która prawdopodobnie z nich nie skorzystała ani ich nie sprzedała. Nie ustalono, jednakże, czy ta strona byłaby gotowa odsprzedać te prawa Parlamentowi. Nawet jeżeli nie można by w ten sposób nabyć tych szczególnych praw, pozostaje, prawdopodobnie, opcja nabycia tych praw na wolnym rynku. Ostatecznie, rozważa się w niedalekiej przyszłości rozwiązanie alternatywne, pod warunkiem, że: - obecnie dyskutowane przez władze budżetowe propozycje dotyczące racjonalizacji zatrudnienia personelu Komisji zakończyłyby się jego redukcją o ± 20% (tj. redukcją personelu do 18 osób), 4
- grupy polityczne w Parlamencie rezygnują z używania tych swoich obecnych biur, które są rzadko używane, - biura zwolnione przez grupy polityczne będą następnie całkowicie wykorzystane, np. 2 osoby na biuro, przez co zwiększy się całkowita powierzchnia biurowa do dyspozycji, co daje możliwość umieszczenia tam 4 osób więcej, a więc 31 zamiast 27 osób. Według tego scenariusza możliwe byłoby umieszczenie w przyszłości w budynku Przedstawicielstwa Komisji bez konieczności dobudowy do niego dodatkowego obiektu, czego rezultatem byłoby zaoszczędzenie (z budżetu Komisji) kwoty w wysokości ± 300.000 euro rocznie (roczny czynsz i opłaty). Na koniec należy nadmienić, że od pierwszego stycznia 2004, dokumentację Komisji przeniesiono do budynku Parlamentu, razem z 2 pracownikami Komisji, w celu utworzenia powszechnej dokumentacji / biblioteki UE. 4. Uwagi końcowe W związku z powyższym, a w szczególności z możliwością połączenia w niedługim okresie czasu biur Komisji i Parlamentu w tym budynku, zaleca się przystąpienie do prac naprawczych oraz wzmacniających jego konstrukcję, pod warunkiem otrzymania stosownych środków finansowych, oraz przy zastosowaniu przyjętych procedur przetargowych. Ponadto zaleca się, skonsultowanie się z Komisją Budżetową zgodnie z artykułem 179.3 Rozporządzenia finansowego. Julian PRIESTLEY 5