Instytucje. ekonomii społecznej. w Polsce

Instytucje ekonomii społecznej w Polsce

1. Wstęp. W związku z tym, iŝ nie ma jednej, powszechnie uznanej i akceptowalnej definicji ekonomii społecznej, nie ma równieŝ precyzyjnego określonego terminu instytucji ekonomii społecznej, a podejście do definiowania jest roŝne, w zaleŝności od autora. Przy ich objaśnianiu wymienia się najczęściej podmioty, które obejmują one swym zasięgiem oraz zasady ich funkcjonowania w gospodarce, a zatem instytucje ekonomii społecznej obejmują ogół podmiotów, które działają na zasadzie spółdzielczości, wzajemności oraz stowarzyszenia i fundacji prowadzących działalność gospodarczą, a bazowymi wytycznymi ich funkcjonowania jest: 1 dominacja celów indywidualnych i społecznych nad kapitałem i zyskiem; dobrowolne i otwarte uczestnictwo; demokratyczna kontrola sprawowana przez członków; uznanie i rozwijanie takich wartości, jak solidarność i odpowiedzialność; niezaleŝność od organów władzy państwowej; autonomia w zarządzaniu; kierowanie zysku na rozwój celów, usług dla członków lub na rzecz interesu społecznego. Na przestrzeni wieków rozwinęło się szereg podmiotów ekonomii społecznej. Stara ekonomia społeczna ( XIX wiek) wyróŝniała: spółdzielnie, stowarzyszenia i towarzystwa pomocy wzajemnej, zaś nowa ekonomia społeczna ( przełom XX i XXI wieku ) wymienia róŝne formy przedsiębiorstw społecznych 2, wśród których do 1 A. Królikowska, Finansowanie instytucji ekonomii społecznej.,[w:]red. T. Kazimierczak, M. Rymsza, Kapitał społeczny. Ekonomia społeczna.,instytut Spraw Publicznych, Warszawa 2007, s. 238 2 T. Kazimierczak, Zrozumieć ekonomię społeczną., [w:]red. T. Kazimierczak, M. Rymsza, Kapitał społeczny. Ekonomia społeczna.,instytut Spraw Publicznych, Warszawa 2007, s. 106

najpopularniejszych zaliczymy: 3 organizacje spółdzielcze spółdzielnie pracy bankowość spółdzielczą Spółdzielcze Kasy Oszczędnościowo Kredytowe, tzw. SKOK-i Towarzystwa Ubezpieczeń Wzajemnych, tzw. TUW-y organizacje pozarządowe, czyli stowarzyszenia i fundacje społecznej. PoniŜej zostaną scharakteryzowane najpopularniejsze instytucje ekonomii 2. Instytucja spółdzielni Regulacje prawne odnoszące się do spółdzielni znajdują się w,, Ustawie z 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze. ( Dziennik Ustaw 2003, nr 188, pozycja 1848). Ustawowa definicja głosi, iŝ,, spółdzielnia jest dobrowolnym zrzeszeniem nieograniczonej liczby osób, które w interesie swoich członków prowadzi wspólną działalność gospodarczą. A przy tym zmianie moŝe ulegać zarówno skład osobowy, jak i fundusz udziałowy, a prowadzona działalność musi być działalnością społeczną i oświatowo-kulturalną na rzecz swoich członków i ich środowiska. 4 Do prowadzenia spółdzielni niezbędne jest uchwalenie statutu. 5 3 H. Izdebski, M. Małek, Formy prawne przedsiębiorczości społecznej w Polsce., [ w:]red. T. Kazimierczak, M. Rymsza, Kapitał społeczny. Ekonomia społeczna.,instytut Spraw Publicznych, Warszawa 2007, s. 194-195 4 Art 1 Ustawy z 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze. 5 Art. 6, ustęp 1Ustawy z 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze.

Spółdzielnie produkcji rolnej Spółdzielnia produkcji rolnej opiera się na prowadzeniu wspólnego gospodarstwa rolnego oraz działalności na rzecz indywidualnych gospodarstw rolnych członków, choć w jej ramach moŝna prowadzić inną działalność gospodarczą. 6 Członkami spółdzielni mogą być rolnicy, którzy są właścicielami, bądź teŝ posiadaczami gruntów rolnych, dzierŝawcami, uŝytkownikami lub innymi posiadaczami zaleŝnymi gruntów rolnych. Dopuszcza się takŝe sytuację, Ŝe członkami spółdzielni mogą być inne prócz rolników osoby, pod warunkiem posiadania przez nich odpowiednich kwalifikacji, przydatnych do pracy w spółdzielni. 7 Spółdzielnia pracy Szczegółowe zasady dotyczące funkcjonowania spółdzielni pracy znajdują się w art. 181 203,, Ustawy z 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze. ( Dziennik Ustaw 2003, nr 188, pozycja 1848). Przedmiotem jej działalności jest prowadzenie wspólnego przedsiębiorstwa w oparciu o osobistą pracę jej członków, 8 choć w odniesieniu do konkretnej grupy osób objętych wykluczeniem społecznym, przedmiot tej działalności jest szczegółowo regulowany wcześniej wspomnianą ustawą. Tak w przypadku spółdzielni inwalidów i spółdzielni niewidomych, przedmiotem działalności jest zawodowa i społeczna rehabilitacja inwalidów i niewidomych przez pracę w prowadzonym wspólnie przedsiębiorstwie. 9 Z kolei spółdzielnie pracy rękodzieła ludowego i artystycznego tworzą nowe i kultywują tradycyjne wartości kultury materialnej, organizują i 6 Art. 138 Ustawy z 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze. 7 Art. 139 Ustawy z 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze. 8 Art. 181 Ustawy z 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze. 9 Art. 181a, ustęp 1 Ustawy z 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze.

rozwijają rękodzieło ludowe i artystyczne, sztukę i przemysł artystyczny. 10 Warunkiem koniecznym jest, aby spółdzielnia i jej członek pozostawali ze sobą w stosunku pracy, 11 a członek spółdzielni ma prawo do zatrudnienia stosownie do swych kwalifikacji zawodowych, osobistych oraz aktualnych moŝliwości gospodarczych spółdzielni. 12 Spółdzielnia socjalna Podstawami prawnymi regulującymi kwestie dotyczące spółdzielni socjalnej są:,, Ustawie z 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze. ( Dziennik Ustaw 2003, nr 188, pozycja 1848), art. 203 a 203 d ;,, Ustawa z 27 kwietnia 2006 r. o spółdzielniach socjalnych. ( Dziennik Ustaw 2006, nr 94, pozycja 651 );,, Ustawa z 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym. ( Dzienni Ustaw 2003, nr122, pozycja 1143 );,, Ustawa z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. ( Dziennik Ustaw 1997, nr 123, pozycja 776 ); Spółdzielnia socjalna prowadzi wspólne przedsiębiorstwo w oparciu o osobistą pracę członków 13 i prowadzi działalność na rzecz: społecznej reintegracji członków, tzn. działania mające na celu odbudowanie i podtrzymanie umiejętności uczestniczenia w Ŝyciu społeczności lokalnej i pełnienia ról społecznych w miejscu pracy, zamieszkania lub pobytu oraz zawodowej reintegracji jej członków, a więc działania mające na celu odbudowanie i podtrzymanie zdolności do samodzielnego świadczenia pracy na rynku pracy przy czym działania te nie są wykonywane w ramach 10 Art. 181a, ustęp 2 Ustawy z 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze. 11 Art. 182, ustęp 1 Ustawy z 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze. 12 Art. 182, ustęp 2 Ustawy z 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze. 13 Art. 2, ustęp 1 Ustawy z 27 kwietnia 2006 r. o spółdzielniach socjalnych.

prowadzonej przez spółdzielnię działalności gospodarczej. 14 MoŜe ona równieŝ prowadzić działalność społeczną i oświatowo-kulturalną na rzecz swoich członków oraz ich środowiska lokalnego, a takŝe działalność społecznie uŝyteczną w sferze zadań publicznych. 15 Istnieje ograniczona liczba podmiotów uprawnionych do załoŝenia spółdzielni socjalnej. ZałoŜyć ją mogą osoby posiadające pełną zdolność do czynności prawnych, a w szczególności: 16 osoby bezrobotne; bezdomni, realizujący indywidualny program wychodzenia z bezdomności; osoby uzaleŝnione od alkoholu, po zakończeniu programu psychoterapii w zakładzie lecznictwa odwykowego; osoby uzaleŝnione od narkotyków lub innych środków odurzających, po zakończeniu programu terapeutycznego w zakładzie opieki zdrowotnej; chorzy psychicznie; osoby zwalniane z zakładów karnych, mających trudności w integracji ze środowiskiem; uchodźcy realizujący indywidualny program integracji; osoby niepełnosprawne. Mogą ją równieŝ załoŝyć: inne osoby niŝ wskazane wyŝej pod warunkiem, Ŝe liczba tych osób nie stanowi więcej jak 50 % ogólnej liczby załoŝycieli, a takŝe kościelne osoby prawne oraz organizacje pozarządowe. 17 14 Art. 2, ustęp 1, 2 Ustawy z 27 kwietnia 2006 r. o spółdzielniach socjalnych. 15 Art. 2, ustęp 3 Ustawy z 27 kwietnia 2006 r. o spółdzielniach socjalnych. 16 Art. 4, ustęp 1-3 Ustawy z 27 kwietnia 2006 r. o spółdzielniach socjalnych. oraz Art. 1 ust. 2 pkt 1-4, 6 i 7 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym. 17 Art.4, ustęp 2 Ustawy z 27 kwietnia 2006 r. o spółdzielniach socjalnych.

3. Stowarzyszenie Podstawowe informacje odnoszące się do stowarzyszenia zawarte zostały w,, Ustawie z 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach. ( Dzienni Ustaw 2001, nr 79, pozycja 855 ). Definicja ustawowa mówi, Ŝe,, stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych i przy tym samodzielnie określa swoje cele, programy działania i struktury organizacyjne oraz uchwala akty wewnętrzne dotyczące jego działalności. Ponadto opiera swoją działalność na pracy społecznej swych członków, choć moŝe zatrudniać równieŝ pracowników do prowadzenia swych spraw. 18 Aby utworzyć stowarzyszenie posiadające osobowość prawną, niezbędnych jest co najmniej piętnaście osób, które następnie uchwalają status i wybierają komitet załoŝycielski. 19 MoŜliwe jest równieŝ powołanie stowarzyszenia tzw. zwykłego, które jest uproszczoną formą stowarzyszenia i nie posiada osobowości prawnej. Mogą je załoŝyć juŝ co najmniej trzy osoby, które uchwalą regulamin działalności, określa jego nazwę, cel, teren i środki działania oraz siedzibę i przedstawiciela reprezentującego stowarzyszenie. 20 4. Fundacja Fundacja działa w oparciu o przepisy,, Ustawy z 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach. ( Dziennik Ustaw 1991, nr 46, pozycja 203 ). Przepisy ustawy jednak nie definiują czym jest fundacja, dlatego teŝ w literaturze pojawia się wiele określeń tego terminu. I tak na przykład przez fundację rozumiemy,, majątek przeznaczony stosownie do woli fundatora na określony cel i trwale z nim związany oraz mający 18Art. 2, Ustawa z 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach. 19Art. 9, Ustawa z 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach. 20 Art 40, ustęp 1,2, Ustawa z 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach.

zazwyczaj osobowość prawną lub teŝ,, jednostkę organizacyjną typu zakładowego wyposaŝoną w osobowość prawną, utworzoną z inicjatywy osób fizycznych, bądź prawnych do realizacji, w sposób trwały i na podstawie wpływów uzyskanych z przekazanego majątku, celów uŝyteczności publicznej wskazanych w akcie fundacyjnym. 21 Ustawa zaś precyzuje cel, dla jakiego fundacja moŝe zostać powołana są to cele społecznie lub gospodarczo uŝyteczne tj.: ochrona zdrowia, rozwój gospodarki i nauki, oświata i wychowanie, kultura i sztuka, opieka i pomoc społeczna, ochrona środowiska oraz opieka nad zabytkami. 22 5. Centrum integracji społecznej,, Ustawa z 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym. ( Dzienni Ustaw 2003, nr122, pozycja 1143 ) określa czym jest CIS i na jakich zasadach funkcjonuje. Centrum Integracji Społecznej realizuje reintegrację zawodową 23 i reintegrację społeczną 24 poprzez: kształcenie umiejętności pozwalających na pełnienie ról społecznych i osiąganie pozycji społecznych dostępnych osobom niepodlegającym wykluczeniu społecznemu, nabywanie umiejętności zawodowych oraz przyuczenie do zawodu, przekwalifikowanie lub podwyŝszanie kwalifikacji zawodowych oraz naukę planowania Ŝycia i zaspokajania potrzeb własnym staraniem, zwłaszcza przez moŝliwość osiągnięcia własnych dochodów poprzez zatrudnienie lub działalność gospodarczą oraz uczenie umiejętności racjonalnego gospodarowania posiadanymi 21 H. Izdebski, M. Małek, Formy prawne przedsiębiorczości społecznej w Polsce., [ w:]red. T. Kazimierczak, M. Rymsza, Kapitał społeczny. Ekonomia społeczna.,instytut Spraw Publicznych, Warszawa 2007, s. 216 22 Art. 1 Ustawa z 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach. 23 Oznacza,, działania mające na celu odbudowanie i podtrzymanie u osoby uczestniczącej w zajęciach w centrum integracji społecznej i klubie integracji społecznej zdolności do samodzielnego świadczenia pracy na rynku pracy art. 2, punkt 5 Ustawa z 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym. 24 Oznacza,, działania, takŝe o charakterze samopomocowym, mające na celu odbudowanie i podtrzymanie u osoby uczestniczącej w zajęciach w centrum integracji społecznej, klubie integracji społecznej lub zatrudnionej u pracodawcy, umiejętności uczestniczenia w Ŝyciu społeczności lokalnej i pełnienia ról społecznych w miejscu pracy, zamieszkania lub pobytu art. 2, punkt 4 Ustawa z 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym.

środkami pienięŝnymi. 25 CIS moŝe zostać stworzony przez wójta, burmistrza, prezydenta miasta lub teŝ organizację pozarządową, 26 a wniosek w tej sprawie składa się do wojewody właściwego ze względu na siedzibę centrum 27. Szczegółowe informacje, które powinny znaleźć się w tymŝe wniosku wymienia art. 4, ustęp 2 Ustawy z 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym ( Dzienni Ustaw 2003, nr122, pozycja 1143 ). 6. Klub integracji społecznej Jego funkcjonowanie opiera się o przepisy Ustawy z 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym. ( Dzienni Ustaw 2003, nr122, pozycja 1143 ). Mogą je załoŝyć gminy lub organizacje pozarządowe, które prowadzą reintegracje społeczną i zawodową 28 osób objętych wykluczeniem społecznym, które ze względu na swą sytuację Ŝyciową nie są w stanie zaspokoić swoich podstawowych potrzeb Ŝyciowych i znajdują się w sytuacji powodującej ubóstwo oraz uniemoŝliwiającej lub ograniczającej uczestnictwo w Ŝyciu zawodowym, społecznym i rodzinnym. 29 Ich celem jest organizowanie: działań w celu pomocy w znalezieniu pracy na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy, w pełnym lub niepełnym wymiarze czasu pracy u pracodawców, wykonywania usług na podstawie umów cywilnoprawnych oraz przygotowanie do podjęcia zatrudnienia, prac społecznie uŝytecznych, robót publicznych, poradnictwa prawnego, działalności samopomocowej w zakresie zatrudnienia, spraw mieszkaniowych i socjalnych. 30 Uczestnictwo w KIS jest dobrowolne, a warunkiem członkostwa jest realizacja 25 Art. 3, ustęp 1 Ustawa z 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym. 26 Art. 3, ustęp 2 Ustawa z 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym. 27 Art. 4, ustęp 1 Ustawa z 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym. 28 Art. 18, ustęp 1 Ustawa z 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym. 29 Art. 1Ustawa z 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym. 30 Art. 18, ustęp 2 Ustawa z 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym.

kontraktu socjalnego. 31 7. Zakład aktywności zawodowej Kwestie dotyczące regulacji działania zakładów aktywności zawodowej reguluje,, Ustawa z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. ( Dziennik Ustaw 1997, nr 123, pozycja 776 ) uzupełniona,, Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 14 grudnia 2007 r. w sprawie zakładów aktywizacji zawodowej. ( Dziennik Ustaw 2007, nr 242, pozycja17208 ). Zgodnie z rozporządzeniem, zakład aktywizacji zawodowej ma na celu zatrudnianie osób niepełnosprawnych, w stosunku do których orzeczono znaczny stopień niepełnosprawności, a tym samym poprzez rehabilitację społeczną i zawodową, przygotuje ich do Ŝycia w otwartym środowisku oraz udzieli pomocy by mogli Ŝyć pełnie, niezaleŝnie, samodzielnie i aktywnie w miarę ich indywidualnych moŝliwości. 32 Procedura przyznania statusu zakładu aktywności zawodowej Wniosek o dofinansowanie ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych kosztów utworzenia i działania zakładu aktywności zawodowej dla jednostki wyodrębnionej pod względem organizacyjnym i finansowym składa się we właściwej jednostce organizacyjnej samorządu województwa, a podmiotami upowaŝnionymi do jego złoŝenia są: powiat, gmina, fundacja, stowarzyszenie lub inna organizacja społeczna, ze statusu której wynika rehabilitacja zawodowa i społeczna osób niepełnosprawnych. 33 Szczegółowe dane, które naleŝy 31 Art. 18, ustęp3, 4 Ustawa z 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym. 32 Art. 2, pkt 1, Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 21 stycznia 2000 r. w sprawie zakładów aktywizacji zawodowej. 33 Art.2, pkt 1Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 14 grudnia 2007 r. w sprawie zakładów aktywizacji zawodowej.

zawrzeć w tym wniosku znajdują się w ustępie 3, pkt 2 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 21 stycznia 2000 r. w sprawie zakładów aktywizacji zawodowej. ( Dziennik Ustaw 2000, nr 6, pozycja 77 ). Następnie, złoŝony wniosek przedstawia się właściwemu staroście, który w ciągu 14 dni wydaje opinię dotyczącą zasadności utworzenia zakładu. 34 Po uzyskaniu pozytywnej opinii starosty właściwa jednostka organizacyjna samorządu województwa rozpatruje wniosek pod kątem prawidłowości planowanych kosztów utworzenia i działania zakładu. 35 Wciągu 30 dni od dnia otrzymania opinii starosty, właściwa jednostka organizacyjna samorządu województwa ma za zadanie powiadomić organizatora ZAZ- u o sposobie, w jakim wniosek zostanie rozpatrzony. Gdy zostanie pozytywnie rozpatrzony, w ciągu kolejnych 30 dni ( od dnia powiadomienia organizatora ) przeprowadza negocjacje z organizatorem odnośnie przedmiotu warunków umowy i wysokości dofinansowania ze środków pochodzących z Funduszu. 36 Następnie, gdy porozumienie zostanie osiągnięte, negocjacje zostają zakończone i strony zawierają wówczas umowę o dofinansowanie ze środków Funduszu kosztów utworzenia i działania zakładu. 37 8. Towarzystwo Ubezpieczeń Wzajemnych (TUW) Działa na podstawie Ustawy z 22 maja 2003 roku o działalności ubezpieczeniowej. ( dziennik Ustaw 2010 r. nr 11 pozycja 66 ). TUW ubezpiecza swoich członków na zasadzie wzajemności, a do umów ubezpieczenia pomiędzy towarzystwem a podmiotami, będącymi jego członkami, nie stosuje się przepisów o zamówieniach publicznych. 38 Posiada ograniczony zakres działalności ze względu na 34 Art. 2, pkt 4 Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 14 grudnia 2007 r. w sprawie zakładów aktywizacji zawodowej. 35 Art. 2, pkt 5 Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 14 grudnia 2007 r. w sprawie zakładów aktywizacji zawodowej. 36 Art. 3, pkt 1 Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 14 grudnia 2007 r. w sprawie zakładów aktywizacji zawodowej. 37 Art. 3, pkt 2 Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 14 grudnia 2007 r. w sprawie zakładów aktywizacji zawodowej. 38 Art. 38 Ustawy z 22 maja 2003 roku o działalności ubezpieczeniowej.

małą liczbę członków oraz niewielką liczbę lub małe sumy zawieranych umów ubezpieczeniowych, bądź teŝ niewielki zakres terytorialny działalności. 39 9. Spółka non-profit Powołanie spółki non-profit jest moŝliwe w oparciu o art. 151 1 oraz pośrednio art. 301,, Kodeksu spółek handlowych, które głoszą, iŝ moŝliwe jest załoŝenie zarówno spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz spółki akcyjnej, nie tylko w celach zarobkowych, lecz równieŝ w celach niezarobkowych, niegospodarczych. Nie istnieją równieŝ przeszkody, aby spółka kapitałowa ( zgodnie z umową / statutem ) miała charakter not for profit, czyli przeznaczała cały zysk nie do podziału między akcjonariuszy, a na działalność społecznie uŝyteczną. Spółka, która nie została powołana do prowadzenia działalności gospodarczej, nie jest przedsiębiorcą ( wynika to z przepisów,, Ustawy z 2 lipca 2004 roku o swobodzie działalności gospodarczej. - Dziennik Ustaw 2004, nr 173, poz. 1807 ). 40 10. Organizacja poŝytku publicznego Pojęcie organizacji poŝytku publicznego oraz zasady jej funkcjonowania zawierają przepisy,, Ustawy z 24 kwietnia 2003 r. o działalności poŝytku publicznego i o wolontariacie. ( Dziennik Ustaw 2003, nr 96, pozycja 873 ) oraz,, Ustawy z 4 kwietnia 2003 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o działalności poŝytku publicznego i o wolontariacie. ( Dziennik Ustaw 2003, nr 96, pozycja 874 ). 41 Zgodnie z ustawą za działalność poŝytku publicznego uwaŝa się działalność 39 Art. 43, ustęp 1 Ustawy z 22 maja 2003 roku o działalności ubezpieczeniowej. 40 H. Izdebski, M. Małek, Formy prawne przedsiębiorczości społecznej w Polsce., [ w:]red. T. Kazimierczak, M. Rymsza, Kapitał społeczny. Ekonomia społeczna.,instytut Spraw Publicznych, Warszawa 2007, s. 226 41 H. Izdebski, M. Małek, Formy prawne przedsiębiorczości społecznej w Polsce., [ w:]red. T. Kazimierczak, M. Rymsza, Kapitał społeczny. Ekonomia społeczna.,instytut Spraw Publicznych, Warszawa 2007, s. 227

społecznie uŝyteczną, prowadzoną przez organizacje pozarządowe w obszarze zadań publicznych. 42 Kolejno, organizacjami pozarządowymi są: osoby prawne lub jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, w tym fundacje i stowarzyszenia, które nie są jednostkami sektora finansów publicznych oraz niedziałające w celu osiągnięcia zysku. 43 Działalność poŝytku publicznego moŝe być prowadzona równieŝ przez: spółdzielnie socjalne, stowarzyszenia jednostek samorządu terytorialnego, spółki akcyjne i spółki z o. o., kluby sportowe będące spółkami, osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do kościoła i związków wyznaniowych, jeŝeli ich cele statutowe obejmują prowadzenie działalności poŝytku publicznego, które to nie działają w celu osiągnięcia zysku, a przy tym przeznaczają całość dochodu na realizację celów statusowych a nie na podział między swych członków, udziałowców, akcjonariuszy i pracowników. 44 Ustawa określa szczegółowy katalog zadań, które zaliczane są do sfery zadań publicznych w tym m.in. pomoc społeczną, działalność charytatywną, działalność na rzecz mniejszości narodowych i osób w wieku emerytalnym i wielu innych. 45 11. Indywidualna działalność gospodarcza i działalność w formie spółki cywilnej Podjęcie działalności w formie indywidualnej działalności gospodarczej reguluje,, Ustawa z 2 lipca 2004 roku o swobodzie działalności gospodarczej. (Dziennik Ustaw 2004, nr 173, poz. 1807 ). Zaś wszelkie wytyczne odnoszące się do spółki cywilnej znajdują się w Kodeksie Cywilnym. Omówienie powyŝszych form zostanie pominięte ze względu na fakt, iŝ obie formy prowadzenia działalności gospodarczej zaliczymy do powszechnych i bardzo 42 Art. 3, ustęp 1Ustawa z 24 kwietnia 2003 r. o działalności poŝytku publicznego i o wolontariacie. 43 Art. 3 ustęp 2, pkt 1, 2 Ustawy z 24 kwietnia 2003 r. o działalności poŝytku publicznego i o wolontariacie. 44 Art. 3, ustęp 3 Ustawy z 24 kwietnia 2003 r. o działalności poŝytku publicznego i o wolontariacie. 45 Art. 4, ustęp 1 Ustawy z 24 kwietnia 2003 r. o działalności poŝytku publicznego i o wolontariacie.

popularnych oraz nie są one tak specyficzne dla ekonomii społecznej, jak wcześniej wymienione. 12. Zakończenie Jak widzimy istnieje szeroka gama podmiotów ekonomii społecznej, z których kaŝdy posiada pewne cechy specyficzne wyróŝniające go na tle pozostałych i nadające mu unikatowy charakter.