s. 3: Proponuje się powołanie wojewódzkich funduszy zdrowia, jako autonomicznych, regionalnych instytucji ubezpieczenia zdrowotnego, posiadających osobowość prawną, wraz z zagwarantowaniem realnego wpływu samorządów szczebla wojewódzkiego i powiatowego na ich zarządzanie (poprzez rady nadzorcze). Proponuje się również usamodzielnienie wojewódzkich płatników w zakresie ustalania szczegółowych zasad kontraktowania świadczeń, dające im możliwość tworzenia własnych produktów kontraktowych tak aby jak najlepiej reagować na potrzeby zdrowotne mieszkańców województwa Z tego zapisu, przy uwzględnieniu dopuszczenia de facto do nierównego traktowania świadczeniodawców wynika prawo Oddziałów NFZ do samodzielnego ustalenia takich warunków i zasad kontraktowania świadczeń, które w danym województwie w lepszy sposób będą preferować określoną grupę świadczeniodawców s. 4 Skutkuje to z jednej strony kontraktowaniem usług zdrowotnych głównie w oparciu o plan finansowy konstruowany na podstawie danych historycznych (planów z lat poprzednich), z niedostatecznym uwzględnieniem poziomu i rodzaju potrzeb zdrowotnych w danym województwie/ powiecie, a z drugiej strony nadmiernym rozdrobnieniem świadczeniodawców i brakiem bodźców do działań integracyjnych i konsolidacyjnych ( ) Wprost wskazuje się, że preferowane będą podmioty duże, a wprowadzane mechanizmy będą służyć konsolidacji świadczeniodawców konsolidacja z pewnością nie będzie realizowana przez podmioty prywatne Mapa, opracowywana i modyfikowana na podstawie aktualnych danych epidemiologicznych, będzie przedstawiała sytuację zdrowotną w danym województwie / powiecie i będzie podstawą do: a) tworzenia przez wojewódzkie fundusze zdrowia planów zakupów świadczeń zdrowotnych, b) wydawania przez wojewodę opinii, co do celowości podejmowania nowych inwestycji w infrastrukturę medyczną (szpitalną) z punktu widzenia zaspokajania regionalnych potrzeb zdrowotnych i celowości ich finansowania ze środków publicznych. Brak pozytywnej opinii będzie wykluczał możliwość otrzymania kontraktu na udzielanie świadczeń finansowanych przez wojewódzki fundusz zdrowia. Ciekawy zapis. Z jednej strony bowiem opinia wojewody ma dotyczyć tylko celowości podejmowania nowych inwestycji, ale brak owej opinii będzie umożliwiał zawarcie kontraktu; opinia może więc dotyczyć również już działających świadczeniodawców, a nie tylko nowych. Wobec braku innych rygorów w tym zakresie, będzie decyzją całkowicie uznaniową.
s. 5 przyznanie regionalnym płatnikom autonomii w zakresie ustalania szczegółowych zasad kontraktowania świadczeń, przy jednoczesnym przeniesieniu kompetencji w zakresie ustalania kryteriów oceny ofert w postępowaniach konkursowych z płatnika na Ministra Zdrowia; oparcie procesu kontraktowania świadczeń przez regionalnych płatników na rzetelnej analizie potrzeb zdrowotnych w danym województwie, dokonywanej przez wojewodę, przy udziale fachowej rady. Zapis potwierdzający wcześniejsze uwagi, autonomia w kontraktowaniu, możliwość preferowania określonej, zalecanej grupy świadczeniodawców. s. 6 Usamodzielnienie wojewódzkich płatników nie naruszy w żaden sposób obowiązującej obecnie zasady swobodnego wyboru świadczeniodawców przez świadczeniobiorców na terenie całego kraju. Dostęp każdego świadczeniobiorcy do świadczeń opieki zdrowotnej udzielanych przez świadczeniodawców, którzy zawarli kontrakty w danym zakresie z innymi wojewódzkimi NFZ, niż płatnik właściwy terytorialnie dla danego pacjenta, zostanie jednoznaczne zagwarantowany w znowelizowanej ustawie o świadczeniach. Zapis istotny dla pacjentów, choć nie mający wpływu na zasady i dowolność kontraktowania świadczeń przez poszczególne Oddziały NFZ. Zgodnie z zamierzeniem projektodawców wojewódzkie NFZ powinny zatem posiadać znaczny zakres autonomii w zakresie wypracowywania własnych, autorskich modeli kontraktowania świadczeń (np. opartych na koncepcjach opieki koordynowanej, czy disease management). ( ) Projektowana ustawa zawierać będzie zastrzeżenie, iż wojewódzki NFZ nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów. Uznano bowiem za celowe wyeliminowanie możliwości ingerowania w działalność wojewódzkich funduszy zdrowia pod kątem ochrony konkurencji. Celem działania wojewódzkich NFZ - będących państwowymi osobami prawnymi, zarządzającymi środkami publicznymi - ma bowiem być realizacja konstytucyjnej zasady równego dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej dla obywateli, nie zaś zapewnienie konkurencji na rynku świadczeniodawców. Zapisy potwierdzające swobodę Oddziałów oraz wyłączające możliwość kontroli zasad równego traktowania świadczeniodawców w ramach przyjętego modelu kontraktowania
s. 8 Plan zakupu świadczeń powinien w szczególności określać obszary, dla których przeprowadza się postępowania konkursowe, mające wyłonić świadczeniodawców, a także maksymalną liczbę świadczeniodawców, z którymi mają zostać zawarte umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej na danym obszarze, w danym zakresie lub rodzaju świadczeń. Ma to na celu z jednej strony zagwarantowanie właściwej dostępności świadczeń dla pacjentów, a jednocześnie przeciwdziałanie zbytniemu rozdrabnianiu kontraktów, poprzez zawieranie umów z większą liczbą świadczeniodawców niż byłoby to niezbędne dla prawidłowego zabezpieczenia dostępności, co prowadzi do nieefektywnego wykorzystania zasobów. Odgórnie będzie ustalana np. maksymalna liczba świadczeniodawców (a wiec np. 1!), zdaniem ustawodawcy konkurencja wśród świadczeniodawców prowadzi do nieefektywnego wykorzystania zasobów.. s. 9 Podstawowymi obszarami działalności UUZ będą: ujednolicanie, w niezbędnym zakresie, szczegółowych zasad kontraktowania świadczeń, taryfikacja świadczeń, Zasady kontraktowania będą więc odgórnie określane, należy jednak domniemywać bo taki jest sens projektu, że będą to tylko bardzo ogólne ramy z wielką dozą dowolności po stronie Oddziałów NFZ. s. 11 W projektowanej ustawie przewiduje się stworzenie takiego systemu w drodze zawierania przez Prezesa UUZ umów o przekazywanie danych kosztowych z reprezentatywną grupą świadczeniodawców, którzy spełnią stawiane wymagania co do rodzaju, zakresu i jakości oraz formy i częstotliwości przekazywania danych. W szczególności podmioty lecznicze ubiegające się o zawarcie takiej umowy będą zobligowane do prowadzenia rachunku kosztów zgodnie ze standardem określonym w specjalnym obwieszczeniu Ministra Zdrowia. Wprowadzenie nowego rozwiązania i nowej umowy dla reprezentatywnej grupy świadczeniodawców s. 13 W projektowanej ustawie uregulowane zostaną całkowicie nowe instrumenty prawne, dotyczące sporządzania wojewódzkich map oceny potrzeb zdrowotnych oraz wydawania opinii nt. celowości tworzenia na danym obszarze nowych jednostek lub komórek organizacyjnych przedsiębiorstwa podmiotu leczniczego.
W tym zapisie nie wskazuje się czy opinia jest wiążąca i jakie są jej skutki. Uwzględniając jednak uwagi do wyżej omówionych fragmentów ze s. 4 projektu, można domniemywać, że brak pozytywnej opinii może nawet uniemożliwić w ogóle zawarcie umów z danym świadczeniodawcę, tylko dlatego, ze zdaniem urzędników nie będzie to słuszne. s. 15 Kolejnym nowym instrumentem prawnym będzie instytucja opinii o celowości tworzenia na danym obszarze nowych jednostek lub komórek organizacyjnych przedsiębiorstwa podmiotu leczniczego, przeznaczonych do udzielania świadczeń szpitalnych. Tworząc ten instrument, kierowano się przekonaniem, iż na obecnym etapie rozwoju rynku świadczeń zdrowotnych niezbędne jest wprowadzenie narzędzi planowania podaży tych świadczeń, w taki sposób aby przeciwdziałać żywiołowemu rozwojowi bazy w zakresie lecznictwa szpitalnego, bez uwzględnienia rzeczywistych potrzeb w tym zakresie, na danym terenie. Opinie wydawać będzie wojewoda, na wniosek zainteresowanego podmiotu, przy uwzględnieniu stanowiska Wojewódzkiej Rady. Podstawą do wydania opinii będzie wojewódzka mapa oceny potrzeb zdrowotnych oraz dane z rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą. Posiadanie ważnej, pozytywnej opinii będzie warunkiem skutecznego ubiegania się o zawarcie umowy na udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej z wojewódzkim NFZ, gdyż brak takiej opinii stanowić będzie jedną z przesłanek odrzucenia oferty w postępowaniu konkursowym. Zakładanym efektem wprowadzenia tego mechanizmu jest więc przede wszystkim zapobieganie nadmiernemu rozdrabnianiu kontraktów, co z jednej strony może mieć negatywne konsekwencje dla jakości (kompleksowości) świadczeń, a z drugiej strony prowadzić do pogarszania sytuacji ekonomicznej podmiotów leczniczych. Jak wcześniej wskazywałem, brak pozytywnej opinii uniemożliwi zawarcie umowy. Wprawdzie wskazuje się, że dotyczy to tylko udzielania świadczeń szpitalnych, ale sama zasada jest bardzo niepokojąca s. 16 Planuje się ponadto wprowadzenie możliwości wspólnego ubiegania się o zawarcie kontraktu przez konsorcjum świadczeniodawców. Konsorcjum, a więc np. poz, aos i szpital w jednym, a dodatkowo urzędnicy wydadzą opinię o niecelowości zawierania umów z innymi świadczeniodawcami i rynek zostanie zamknięty dla sektora prywatnego
s. 17 wprowadzenie zasady wyboru świadczeniodawcy udzielającego świadczeń z zakresu POZ, obok wyboru lekarza, pielęgniarki lub położnej POZ; uproszczenie trybu określania ogólnych warunków umów umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej. Jedyny zapis bezpośrednio odnoszący się do poz, a także zapowiedź łatwiejszej procedury dokonywania zmian warunków ogólnych umów