Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* ew. forma zajęć Analiza dzieł muzyki religijnej I

SYLABUS UPJPII Analiza dzieł muzyki religijnej 2013/2014 wykłady r. II, sem. I Jednostka prowadząca Międzyuczelniany Instytut Muzyki Kościelnej w Krakowie Kierunek Muzyka kościelna Specjalność Poziom I stopień Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* ew. forma zajęć Analiza dzieł muzyki religijnej I Kod przedmiotu Język polski Typ przedmiotu przedmiot podstawowy Rok studiów, semestr studia stacjonarne - r. II, sem. I Wymiar studia stacjonarne - 15 h, ćw. Punkty ECTS 1 Forma zaliczenia z Prowadzący ks. dr Wojciech Kałamarz CM Koordynator sylabusa ks. dr Wojciech Kałamarz CM Wymagania wstępne: Znajomość zasad muzyki, podstawowe wiadomości z zakresu historii form muzycznych, harmonii, kontrapunktu, rozumienie łacińskich tekstów mszy. Cele: Poznanie mszy jako gatunku wielogłosowej muzyki wokalno-instrumentalnej, właściwe rozumienie różnych jej rodzajów, co winno owocować przygotowaniem do propagowania tego gatunku i lepszego, bardziej świadomego wykonywania. 1

Treści kształcenia: 1. Na warsztat brane są konkretne przykłady mszy chorałowej, epoki organum, ars antiqua, ars nova; pośród renesansowych, msze: tenorowa, motetowa, parodia, z inicjalnym materiałem tematycznym, różne formy wyznaczone przez określone zasady techniczne. 2. Z barokowych analizowane są msze w stile antico (polskich twórców), msze w stylu monumentalnym (m.in. H.I. Biber), kantatowa (J.S. Bach). 3. Prezentowane są msze z elementami formy sonatowej (W.A. Mozarta, L. Beethovena), dalej: msze symfoniczne, msze z elementami muzyki operowej. 4. demonstrowane są cechy mszy w stylu kościelnym w XIX i XX w., ciekawe poszukiwania nowego języka z zachowaniem zasad stylu kościelnego (I. Strawiński, M. Duruflé); poznawany jest indywidualny język organowej mszy O. Messiaena, czy niepowtarzalny dzięki specyficznej technice A. Pärta; analizie poddane są także pojedyncze części mszalne (F. Poulenc, K. Penderecki). Efekty kształcenia: 1. Student identyfikuje rodzaj mszy i zastosowane techniki twórców renesansowych. 2. Student charakteryzuje poszczególne rodzaje mszy barokowej. 3. Student wyraża ocenę wpływu różnych gatunków na mszę jako dzieło wokalno-instrumentalne. 4. Student otwiera się na różne sposoby wyrażania treści tekstów liturgicznych w muzyce. Metody i narzędzia dydaktyczne: 1. Wykład problemowy, praca z tekstem nutowym, 2. analiza przypadków, praca w grupach, 3. prezentacja nagrań CD i DVD Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: 1. Kolokwium pisemne 2. Test sprawdzający wiedzę Lektury podstawowe: Chomiński Józef, Wilkowska-Chomińska Krystyna, Formy muzyczne. Wielkie formy wokalne, t. V, PWM, Kraków 1984 Partytury i nagrania omawianych utworów Lektury uzupełniające: Analiza i interpretacja dzieła muzycznego. Wybór metod, red. Teresa Malecka, Kraków 1990. Dobrzańska-Fabiańska Zofia, Polifonia średniowiecza, Musica Iagellonica, Kraków 2009 Einstein Alfred, Mozart. Człowiek i dzieło, przekł. Adam Rieger, PWM, Kraków 1975 Harper John, Formy i układ liturgii zachodniej od X do XVIII wieku, przekł. Małgorzata Kowalska, Musica Iagellonica, Kraków, 2002 Hinz Edward, Chorał gregoriański, Pelplin 1999. Obniska Ewa, Ite missa est. Polifoniczny cykl mszalny do roku 1600, Klasyka, nr 1, 1998. Pociej Bohdan, Msza, Ruch Muzyczny, nr 12, 1983. Schweitzer Albert, Johann Sebastian Bach, przekł. Maria Kurecka, Witold Wirpsza, PWM, Kraków 1972, 1987 Sinka Tarsycjusz, Zarys liturgiki, Kraków 2003. Wolff Christoph, Johann Sebastian Bach, Warszawa 2011 2

SYLABUS UPJPII Analiza dzieł muzyki religijnej 2013/2014 wykłady r. II, sem. II Jednostka prowadząca Międzyuczelniany Instytut Muzyki Kościelnej w Krakowie Kierunek Muzyka kościelna Specjalność Poziom I stopień Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* ew. forma zajęć Analiza dzieł muzyki religijnej I Kod przedmiotu Język polski Typ przedmiotu przedmiot podstawowy Rok studiów, semestr studia stacjonarne - r. II, sem. II Wymiar studia stacjonarne - 15 h, ćw. Punkty ECTS 1 Forma zaliczenia z/o Prowadzący ks. dr Wojciech Kałamarz CM Koordynator sylabusa ks. dr Wojciech Kałamarz CM Wymagania wstępne: Znajomość zasad muzyki, podstawowe wiadomości z zakresu historii form muzycznych, harmonii, kontrapunktu, rozumienie łacińskich tekstów requiem. Cele: Dogłębne i obiektywne podejście do wyjątkowego gatunku jakim jest missa pro defunctis. Właściwe rozumienie poszczególnych części requiem, co winno owocować przygotowaniem do propagowania także mniej znanych mszy za zmarłych oraz lepszego, bardziej świadomego ich wykonywania. 1

Treści kształcenia: Podczas zajęć student zapoznaje się z różnorodnymi dziełami reprezentującymi gatunek żałobnej mszy od XV wieku do końca wieku XX. Analizuje komponenty dzieł, ich wzajemne uwarunkowania, różne sposoby stosowania przez kompozytorów. 1. Analiza requiem, a więc nieustannego napięcia między ciemnością a światłem, na co wskazują teksty liturgiczne. Poznajemy tekst, graficzne przedstawienie strukturyrequiem (na przykładzie kompozycji G. Faure). Analiza dzieł renesansowych powstałych w rycie nierzymskim (sarum) i rzymskim XV-XVI w., 2. Analizujemy strukturę barokowego requiem m.in. A. Campry i J. Gillesa, także dzieła polskich twórców tego okresu. Na requiem W.A. Mozarta spoglądamy przez pryzmat dzieł A. Lottiego i M. Haydna. 3. Z dzieł romantycznych analizowane są requiem liturgiczne i koncertowe (estradowe), powstałe do tekstów liturgicznych jak i pozaliturgicznych. Ogromna waga przykładanajest do dzieł polskich twórców: S. Moniuszki czy w XX w.: W. Lutosławskiego, R. Maciejewskiego, K. Pendereckiego. Poznajemy charakterystykę War-Requiem B. Brittena czy Requiem canticles I. Strawińskiego. 4. Zajęcia kończy przedyskutowanie problemu requiem takich twórców muzyki musicalowej, czy new age, jak: A.L. Webber, K. Jenkins, pobieżnej analizie poddane jest też requiem J. Ruttera. Efekty kształcenia: 1. Student objaśnia zależność środków muzycznych od treści tekstu liturgicznego 2. Student podaje cechy requiem barokowego, tłumaczy inspiracje jakie miaływpływ na dzieło Requiem Mozarta. 3. Student staje się otwarty na muzyczne możliwości wyrazowe jakie niosą zesobą teksty mszy za zmarłych 4. Student wartościuje requia twórców musicalowych w kontekście ich przydatności do liturgii. Metody i narzędzia dydaktyczne: 1. Wykład problemowy, praca z tekstem nutowym, 2. analiza przypadków, praca w grupach, 3. prezentacja nagrań CD i DVD Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: 1. Kolokwium pisemne 2. Test sprawdzający wiedzę Lektury podstawowe: Chomiński Józef, Wilkowska-Chomińska Krystyna, Formy muzyczne. Wielkie formy wokalne, t. V, PWM, Kraków 1984 Partytury i nagrania omawianych utworów Lektury uzupełniające: Analiza i interpretacja dzieła muzycznego. Wybór metod, red. Teresa Malecka, Kraków 1990. Chłopicka Regina, Krzysztof Penderecki Między sacrum a profanum. Studia nad twórczością wokalno-instrumentalną, Kraków 2000 Einstein Alfred, Mozart. Człowiek i dzieło, przekł. Adam Rieger, PWM, Kraków 1975 http://www.requiemsurvey.org 2

SYLABUS UPJPII Analiza dzieł muzyki religijnej 2013/2014 wykłady r. III, sem. I Jednostka prowadząca Międzyuczelniany Instytut Muzyki Kościelnej w Krakowie Kierunek Muzyka kościelna Specjalność Poziom I stopień Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* ew. forma zajęć Analiza dzieł muzyki religijnej II Kod przedmiotu Język polski Typ przedmiotu przedmiot podstawowy Rok studiów, semestr studia stacjonarne - r. III, sem. I Wymiar studia stacjonarne - 15 h, ćw. Punkty ECTS 1 Forma zaliczenia z Prowadzący ks. dr Wojciech Kałamarz CM Koordynator sylabusa ks. dr Wojciech Kałamarz CM Wymagania wstępne: Znajomość zasad muzyki, podstawowe wiadomości z zakresu historii form muzycznych, harmonii, kontrapunktu, znajomość ewangelicznych opisów Męki Pańskiej. Cele: Dogłębne poznanie muzycznych opracowań tematu Męki i śmierci Jezusa Chrystusa, wzbudzenie u studentów większego zaangażowania w odbiór pasyjnych dzieł muzycznych oraz zachęcenie do ich kompetentnego wykonywania. 1

Treści kształcenia: Analizie zostają poddane wybrane dzieła: 1. Pasji chorałowej, motetowej (Obrechta-Longuevala, Cipriano de Rore) 2. Pasji dramatycznej (Heinricha Schütza) 3. Pasji kantatowo-oratoryjnej (Georga Friedricha Händla, Johanna Sebastiana Bacha, Josepha Haydna, Józefa Elsnera) 4. Pasje XX w.: Franka Martina, Krzysztofa Pendereckiego, Arvo Pärta, Pawła Mykietyna, Zofii Gubajduliny. Efekty kształcenia: 1. Student charakteryzuje chorałowy ton pasyjny, wpływ motetu na gatunek pasji 2. Student podaje wyznaczniki pasji dramatycznej 3. Student rozpoznaje komponenty oratorium, kantaty, opery w pasji oratoryjno-kantatowej XVIII w. 4. Student wartościuje dobór środków wyrazowych na przekaz treści pasyjnych w dziełach XX w. Metody i narzędzia dydaktyczne: 1. Wykład problemowy, praca z tekstem nutowym, 2. analiza przypadków, praca w grupach, 3. prezentacja nagrań CD i DVD Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: 1. Kolokwium pisemne 2. Test sprawdzający wiedzę Lektury podstawowe: Chomiński Józef, Wilkowska-Chomińska Krystyna, Formy muzyczne. Wielkie formy wokalne, t. V, PWM, Kraków 1984 Partytury i nagrania omawianych utworów Lektury uzupełniające: Analiza i interpretacja dzieła muzycznego. Wybór metod, red. Teresa Malecka, Kraków 1990. Chłopicka Regina, Krzysztof Penderecki Między sacrum a profanum. Studia nad twórczością wokalno-instrumentalną, Kraków 2000 Harnoncourt Nikolaus, Dialog muzyczny. Rozważania o Monteverdim, Bachu i Mozarcie, przekł. Magdalena Czajka, Fundacja Ruch Muzyczny, Warszawa 1999 Harnoncourt Nikolaus, Muzyka mową dźwięków, przekł. Magdalena Czajka, Fundacja Ruch Muzyczny, Warszawa 1995 Hogwood Christopher, Händel, wyd. Astraia, Kraków 2009 Kisiel Anna, Koncepcja retoryczna «Pasji według św. Mateusza» Jana Sebastiana Bacha, Poznań 2003 Lisecki Wiesław, Vademecum Passionis, Canor, 1993, nr 2 (5). Mrowiec Karol, Pasje wielogłosowe w muzyce polskiej XVIII wieku, Kraków 1972. Poźniak Włodzimierz, Pasja chorałowa w Polsce, Nasza Przeszłość, t. 3, Kraków 1947, s. 37-91. Reginek Antoni, Śpiewy pasji chorałowej w Polsce w XV i XVI wieku, [w:] Musica Medii Aevi, t. VII, red. Jerzy Morawski,Kraków 1986, s. 55-116. Rolland Romain, Haendel, przekł. Michalina Jarocińska, PWM, Kraków 1985 Schweitzer Albert, Johann Sebastian Bach, przekł. Maria Kurecka, Witold Wirpsza, PWM, Kraków 1972, 1987 Wolff Christoph, Johann Sebastian Bach, Warszawa 2011

SYLABUS UPJPII Analiza dzieł muzyki religijnej 2013/2014 wykłady r. III, sem. II Jednostka prowadząca Międzyuczelniany Instytut Muzyki Kościelnej w Krakowie Kierunek Muzyka kościelna Specjalność Poziom I stopień Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* ew. forma zajęć Analiza dzieł muzyki religijnej II Kod przedmiotu Język polski Typ przedmiotu przedmiot podstawowy Rok studiów, semestr studia stacjonarne - r. III, sem. II Wymiar studia stacjonarne - 15 h, ćw. Punkty ECTS 1 Forma zaliczenia z/o Prowadzący ks. dr Wojciech Kałamarz CM Koordynator sylabusa ks. dr Wojciech Kałamarz CM Wymagania wstępne: Znajomość zasad muzyki, podstawowe wiadomości z zakresu historii form muzycznych, harmonii, kontrapunktu. Cele: Dogłębne i obiektywne podejście do różnorodnych dzieł oratoryjnych, właściwe ich rozumienie, poznanie, co winno owocować przygotowaniem do ich propagowania i lepszego, bardziej świadomego wykonywania. 1

Treści kształcenia: Podczas zajęć student zapoznaje się z najważniejszymi przykładami dziełoratoryjnych ostatnich 500 lat. Analizuje komponenty dzieł, ich wzajemne uwarunkowania, różne sposoby stosowania przez kompozytorów. W miarę zainteresowania studentów, istnieje możliwość zastąpienia tematu oratorium tematem motetu, jego źródeł w praktyce tropowania, motetu konduktowego, frankońskiego, z techniką imitacyjną, fugowaną, wielochórowego, koncertującego, kantatowego, motetu klasycznego i z czasów późniejszych (A. Brucknera, F. Poulenca, M. Duruflé). 1. Analizie poddane są: z XVII w. oratoria włoskie (Emilio de Cavalieri Rappresentazione di Anima e di Corpo; Giacomo Carissimi Jefte; Alessandro Stradella Święty Jan Chrzciciel; Alessandro Scarlatti Święty Kazimierz, król Polski); francuskie (Marc Antoine Charpentier Oratorio de Noël) i niemieckie (Heinrich Schütz Historia der Aufferstehung; Die sieben Worte; Historia der Geburst Jesu Christi; Johann Adolf Hasse La conversione di Sant Agostino). 2. Trzy oratoria Jana Sebastiana Bacha (Weihnachtsoraotium; Osteroratorium; Himmelfahrtsoratorium) 3. Klasyczna forma oratorium Jerzego Fryderyka Händla (Izrael w Egipcie; Mesjasz; Juda Machabeusz), Józefa Haydna (Die Schöpfung; Jahreszeiten) Ludviga van Beethovena (Christus am Ölberge), Feliksa Mendelssohna-Bartholdy ego (Chrystus; Eliasz). 4. Oratoria XX w.: Arthura Honeggera (Święta Joanna na Stosie) i Krzysztofa Pendereckiego (Siedem bram Jerozolimy). Efekty kształcenia: 1. Student charakteryzuje rodzaje oratorium barokowego w zależności od środowiska powstania 2. Student dostrzega praktykę parodii, kontrafaktur i ich wartość w nowej funkcji muzyczno-religijnej 3. Student poznaje klasyczną postać oratorium i jego odmiany na przykładzie dziełj.f. Händla i J. Haydna 4. Student staje się otwarty na wyrażanie treści i przeżyć religijnych nowym językiem muzycznym Metody i narzędzia dydaktyczne: 1. Wykład problemowy, praca z tekstem nutowym, 2. analiza przypadków, praca w grupach, 3. prezentacja nagrań CD i DVD Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: 1. Kolokwium pisemne 2. Test sprawdzający wiedzę Lektury podstawowe: Chomiński Józef, Wilkowska-Chomińska Krystyna, Formy muzyczne. Wielkie formy wokalne, t. V, PWM, Kraków 1984 Partytury i nagrania omawianych utworów Lektury uzupełniające: Analiza i interpretacja dzieła muzycznego. Wybór metod, red. Teresa Malecka, Kraków 1990. Chłopicka Regina, Krzysztof Penderecki Między sacrum a profanum. Studia nad twórczością wokalno-instrumentalną, Kraków 2000 Dürr Alfred, Kantaty Jana Sebastiana Bacha, przekł. Andrzej A. Teske, Wydawnictwo Polihymnia, Lublin 2004 Hogwood Christopher, Händel, wyd. Astraia, Kraków 2009 Lisecki Wiesław, Vademecum muzycznej «Ars Oratoria», Canor, 1993, nr 3 (6). Rolland Romain, Haendel, przekł. Michalina Jarocińska, PWM, Kraków 1985 Schweitzer Albert, Johann Sebastian Bach, przekł. Maria Kurecka, Witold Wirpsza, PWM, Kraków 1972, 1987 Wolff Christoph, Johann Sebastian Bach, Warszawa 2011 2

SYLABUS UPJPII Jednostka prowadząca Międzyuczelniany Instytut Muzyki Kościelnej w Krakowie Kierunek Muzyka Kościelna Specjalność Muzyka Kościelna Poziom I stopień Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* ew. forma zajęć Cheironomia Chorału gregoriańskiego Cheironomy of Gregorian Chant Zajęcia grupowe *Nazwa szczegółowa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim) Kod przedmiotu Język polski Typ przedmiotu kierunkowy Przedmiot obieralny (tak/nie) Rok studiów, semestr studia stacjonarne II rok, IV sem. Wymiar studia stacjonarne 15, w Punkty ECTS 1 Forma zaliczenia zo Prowadzący studia stacjonarne ks. dr hab. Robert Tyrała Koordynator sylabusa ks. dr hab. Robert Tyrała Wymagania wstępne: opanowanie wiedzy teoretycznej i praktycznej w zakresie semiologii gregoriańskiej w stopniu pozwalającym ma swobodne poruszanie się po problemach z zakresu przedmiotu. Podstawowa wiedza na temat dyrygowania. Cele: przygotowanie do opanowania wiedzy z zakresu cheironomii gregoriańskiej, ugruntowanie znajomości stylu i estetyki gregoriańskiej, poruszanie się po formułach gregoriańskich. Dyrygowanie wybranymi utworami chorałowymi z Graduale Triplex. Treści kształcenia: 1. Sposoby dyrygowania chorałem gregoriańskim 2. Zasady semiologii gregoriańskiej w zastosowaniu do interpretacji dyrygenckiej

3. Na wybranym materiale chorałowym podjęcie dyrygowania chorałem 4. Poznanie interpretacji chorałowej (różne wykonania w świecie) Efekty kształcenia: Student po przeprowadzonym przedmiocie: 1. posiada wiedzę z zakresu cheironomii gregoriańskiejw stopniu zaawansowanym, stanowiącą podstawę do dalszego rozwoju 2. zna sposoby dyrygowania chorałem w zakresie objętym cyklem nauczania 3. ma świadomość współczesnej interpretacji i znaczenia teoretycznego śpiewu gregoriańskiego 4. potrafi dostrzec i rozpoznać różnice w teoretycznymujęciu dyrygowania chorałem gregoriańskim 5. na znajomości dyrygowania chorałem w omawianym materiale potrafi wyciągać właściwe wnioski interpretacyjne 6. płynnie porusza się po praktycznych zagadnieniach psalmodii i formuł gregoriańskich 7. jest biegły w zakresie cheironomii gregoriańskiej 8. jest przygotowany do współpracy z innymi znawcami dyrygowania chorałem 9. umie posługiwać się fachową terminologią z zakresu cheironomii gregoriańskiej Metody i narzędzia dydaktyczne: 1. wykład problemowy 2. wykład konwersatoryjny 3. wykład z prezentacją multimedialną wybranych zagadnie ń 4. praca z tekstem i dyskusja 5. rozwiązywanie zadań 6. praca w grupach 7. prezentacja nagrań CD i DVD Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: Zaliczenie z oceną, warunkiem zliczenia jest uczęszczanie na zajęcia, podejmowanie systematycznych prób chorałowej interpretacji dyrygenckiej. Jest to warunek realizacji wszystkich założonych efektów kształcenia. Lektury podstawowe: 1. Cardin E., Semiologia gregoriańska, Kraków 2000. 2. Graduale Triplex, Solesmes 1979. Lektury uzupełniające: Pikulik J., Wykonanie chorału gregoriańskiego, Canor II 3(1992), s. 3-4. Uwagi:

SYLABUS UPJPII Jednostka prowadząca Międzyuczelniany Instytut Muzyki Kościelnej Kierunek Muzyka kościelna Specjalność Poziom Studia I st. Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* ew. forma zajęć Emisja głosu (Voice emission) Kod przedmiotu Język polski Typ przedmiotu przedmiot podstawowy Przedmiot obieralny nie Rok studiów, semestr studia stacjonarne R I, s. II Wymiar 10 godzin (0,5 h zegarowej z każdym) Punkty ECTS 2 Forma zaliczenia egzamin Prowadzący o. dr Tomasz Jarosz CSsR mgr Zdzisław Adamkiewicz Koordynator sylabusa o. dr Tomasz Jarosz CSsR Wymagania wstępne: Zaliczenie przedmiotu: zbiorowa emisja głosu Cele: Celem zajęć z emisji głosu jest poprawne i świadome posługiwanie się głosem w mowie oraz podczas śpiewu utworów o przeciętnym poziomie trudności. Treści kształcenia: 1. Vaccai N., Metodo prattico (do półtonów) 2. Concone G., 50 ćwiczeń (5 do wyboru) 3. Odpowiedzi w mszy łacińskiej 4. Melodie psalmów responsoryjnych i aklamacji przed ewangelią na każdy okres w liturgii

Efekty kształcenia: W wyniku przeprowadzonych zajęć student: 1. zna wymagane utwory na pamięć; 2. tłumaczy literalnie obcojęzyczne teksty zadanych utworów; 3. potrafi upozować dźwięk "na maskę"; 4. zachowuje poprawną intonację; 5. jest chętny w realizacji stawianych zadań. Metody i narzędzia dydaktyczne: 1. Ćwiczenia praktyczne ucznia (zajęcia odbywają się w parach. Gdy jeden student wykonuje ćwiczenia, drugi hospituje zajęcia) 2. Towarzyszące ćwiczeniom pouczenia i wyjaśnienia pedagoga, praktyczne pokazy przeprowadzane przez pedagoga (za: W. Bregy, Elementy techniki wokalnej, Kraków 1974) Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: 1. Prezentacja wybranych utworów wokalnych a cappella oraz z akompaniamentem 2. Śpiewanie psalmu responsoryjnego i śpiewu przed ewangelią na liturgii w kościele 3. Trzy nieobecności nieusprawiedliwione decydują o niezaliczeniu semestru 4. Student jest zobowiązany uczestniczyć w co najmniej w połowie zajęć w ciągu semestru Lektury podstawowe: W. Bregy, Elementy techniki wokalnej, Kraków 1974 B. Tarasiewicz, Mówię i śpiewam świadomie: podręcznik do nauki emisji głosu, Kraków 2006 Lektury uzupełniające: T. Zaleski, Aparat głosotwórczy a technika wokalna, Warszawa 1980 P. Bojakowski, Kierowanie dźwięku na maskę, Włocławek 1947 B. Toczyńska, Elementarne ćwiczenia dykcji, Gdańsk 1998 H. Sobierajska, Uczymy się śpiewać, Warszawa 1972 M. Kotlarczyk, Podstawy sztuki żywego słowa, Warszawa 1965 B. Wieczorkiewicz, Sztuka mówienia, Warszawa 1980 T. Baradin, Chrypka: przyczyny i zapobieganie, Warszawa 1957

SYLABUS UPJPII Jednostka prowadząca Międzyuczelniany Instytut Muzyki Kościelnej Kierunek Muzyka kościelna Poziom Studia I stopnia Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* ew. forma zajęć Emisja głosu (Voice emission) Kod przedmiotu Język polski Typ przedmiotu Przedmiot obieralny nie Rok studiów, semestr studia stacjonarne r. II, s. III Wymiar 10 godzin (0,5 h zegarowej z każdym), ćwiczenia Punkty ECTS 2 Forma zaliczenia egzamin Prowadzący o. dr Tomasz Jarosz CSsR mgr Zdzisław Adamkiewicz Koordynator sylabusa o. dr Tomasz Jarosz CSsR Wymagania wstępne: Zaliczenie II semestru Cele: Celem zajęć z emisji głosu jest poprawne i świadome posługiwanie się głosem w mowie oraz podczas śpiewu utworów o przeciętnym poziomie trudności. Treści kształcenia: 1. Vaccai N., Metodo prattico (Synkopy i Biegniki) 2. Proste arie starowłoskie 3. Sekwencje łacińskie 4. 5 wybranych pieśni kościelnych na okres adwentu

Efekty kształcenia: W wyniku przeprowadzonych zajęć student: 1. zna melodie i pierwszą zwrotkę przynajmniej pięciu pieśni adwentowych; 2. potrafi logicznie zinterpretować prostą arię starowłoską posługując sie odpowiednim środkami dynamicznymi i agogicznymi; 3. potrafi świadomie posługiwać sie podparciem oddechowym; 4. potrafi zachować zrozumiałość tekstu podczas śpiewu; 5. jest otwarty na uwagi odnośnie techniki śpiewu i interpretacji. Metody i narzędzia dydaktyczne: 1. Ćwiczenia praktyczne ucznia (zajęcia odbywają się w parach. Gdy jeden student wykonuje ćwiczenia, drugi hospituje zajęcia) 2. Towarzyszące ćwiczeniom pouczenia i wyjaśnienia pedagoga, praktyczne pokazy przeprowadzane przez pedagoga (za: W. Bregy, Elementy techniki wokalnej, Kraków 1974) Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: 1. Prezentacja wybranych utworów wokalnych a cappella oraz z akompaniamentem 2. Utwory są prezentowane z pamięci 3. Trzy nieobecności nieusprawiedliwione decydują o niezaliczeniu semestru 4. Student jest zobowiązany uczestniczyć w co najmniej w połowie zajęć w ciągu semestru Lektury podstawowe: W. Bregy, Elementy techniki wokalnej, Kraków 1974 B. Tarasiewicz, Mówię i śpiewam świadomie: podręcznik do nauki emisji głosu, Kraków 2006 Lektury uzupełniające: T. Zaleski, Aparat głosotwórczy a technika wokalna, Warszawa 1980 P. Bojakowski, Kierowanie dźwięku na maskę, Włocławek 1947 B. Toczyńska, Elementarne ćwiczenia dykcji, Gdańsk 1998 H. Sobierajska, Uczymy się śpiewać, Warszawa 1972 M. Kotlarczyk, Podstawy sztuki żywego słowa, Warszawa 1965 B. Wieczorkiewicz, Sztuka mówienia, Warszawa 1980 T. Baradin, Chrypka: przyczyny i zapobieganie, Warszawa 1957

SYLABUS UPJPII Jednostka prowadząca Międzyuczelniany Instytut Muzyki Kościelnej Kierunek Muzyka kościelna Specjalność Poziom Studia I stopnia Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* ew. forma zajęć Emisja głosu (Voice emission) Kod przedmiotu Język polski Typ przedmiotu przedmiot podstawowy Przedmiot obieralny nie Rok studiów, semestr studia stacjonarne r. II, s. IV Wymiar 10 godzin (0,5 h zegarowej z każdym) Punkty ECTS 2 Forma zaliczenia egzamin Prowadzący o. dr Tomasz Jarosz CSsR mgr Zdzisław Adamkiewicz Koordynator sylabusa o. dr Tomasz Jarosz CSsR Wymagania wstępne: Zaliczenie II semestru Cele: Celem zajęć z emisji głosu jest poprawne i świadome posługiwanie się głosem w mowie oraz podczas śpiewu utworów o przeciętnym poziomie trudności. Treści kształcenia: 1. Vaccai N., Metodo prattico (Przednutka długa i Przednutka krótka)

2. Dłuższa aria starowłoska o zróżnicowanym charakterze 3. Neumatyczne i melizmatyczne śpiewy chorałowe 4. 5 wybranych pieśni kościelnych na okres wielkiego postu Efekty kształcenia: W wyniku przeprowadzonych zajęć student: 1. zna melodie i pierwszą zwrotkę przynajmniej pięciu pieśni wielkopostnych; 2. potrafi logicznie zinterpretować zróżnicowaną arię starowłoską posługując sie odpowiednim środkami dynamicznymi i agogicznymi; 3. potrafi świadomie posługiwać sie odpowiednią artykulacją; 4. analizuje teksty utworów i wyraziście je wypowiada; 5. potrafi zapanować nad emocjami uniemożliwiającymi poprawna prezentacje utworu. Metody i narzędzia dydaktyczne: 1. Ćwiczenia praktyczne ucznia (zajęcia odbywają się w parach. Gdy jeden student wykonuje ćwiczenia, drugi hospituje zajęcia) 2. Towarzyszące ćwiczeniom pouczenia i wyjaśnienia pedagoga, praktyczne pokazy przeprowadzane przez pedagoga (za: W. Bregy, Elementy techniki wokalnej, Kraków 1974) Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: 1. Prezentacja wybranych utworów wokalnych a cappella oraz z akompaniamentem 2. Utwory są prezentowane z pamięci 3. Trzy nieobecności nieusprawiedliwione decydują o niezaliczeniu semestru 4. Student jest zobowiązany uczestniczyć w co najmniej w połowie zajęć w ciągu semestru Lektury podstawowe: W. Bregy, Elementy techniki wokalnej, Kraków 1974 B. Tarasiewicz, Mówię i śpiewam świadomie: podręcznik do nauki emisji głosu, Kraków 2006 Lektury uzupełniające: T. Zaleski, Aparat głosotwórczy a technika wokalna, Warszawa 1980 P. Bojakowski, Kierowanie dźwięku na maskę, Włocławek 1947 B. Toczyńska, Elementarne ćwiczenia dykcji, Gdańsk 1998 H. Sobierajska, Uczymy się śpiewać, Warszawa 1972 M. Kotlarczyk, Podstawy sztuki żywego słowa, Warszawa 1965 B. Wieczorkiewicz, Sztuka mówienia, Warszawa 1980 T. Baradin, Chrypka: przyczyny i zapobieganie, Warszawa 1957

SYLABUS UPJPII Jednostka prowadząca Międzyuczelniany Instytut Muzyki Kościelnej Kierunek Muzyka kościelna Specjalność Poziom Studia I stopnia Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* ew. forma zajęć Emisja głosu (Voice emission) Kod przedmiotu Język polski Typ przedmiotu przedmiot podstawowy Przedmiot obieralny nie Rok studiów, semestr studia stacjonarne r. III, s. V Wymiar 10 godzin (0,5 h zegarowej z każdym), cwiczenia Punkty ECTS 2 Forma zaliczenia zaliczenie z oceną Prowadzący o. dr Tomasz Jarosz CSsR mgr Zdzisław Adamkiewicz Koordynator sylabusa o. dr Tomasz Jarosz CSsR Wymagania wstępne: Zaliczenie IV semestru Cele: Celem zajęć z emisji głosu jest poprawne i świadome posługiwanie się głosem w mowie oraz podczas śpiewu utworów o przeciętnym poziomie trudności. Treści kształcenia: 1. Artystyczna pieśń religijna w języku obcym 2. Barokowa aria oratoryjna

3. Msza VIII De angelis 4. 5 wybranych pieśni kościelnych na okres Bożego Narodzenia z własnym akompaniamentem Efekty kształcenia: W wyniku przeprowadzonych zajęć student: 1. zna melodie i pierwszą zwrotkę przynajmniej pięciu pieśni bożonarodzeniowych; 2. potrafi logicznie zinterpretować barokową arię oratoryjną, mając na względzie jej miejsce w całym utworze; 3. potrafi śpiewać wyrównanym dźwiękiem zarówno w średnicy, jak w skrajnych miejscach skali głosu; 4. posiada umiejętność śpiewu pieśni liturgicznych z własnym akompaniamentem; 5. proponuje własne interpretacje utworów mieszczące sie w granicach stylu. Metody i narzędzia dydaktyczne: 1. Ćwiczenia praktyczne ucznia (zajęcia odbywają się w parach. Gdy jeden student wykonuje ćwiczenia, drugi hospituje zajęcia) 2. Towarzyszące ćwiczeniom pouczenia i wyjaśnienia pedagoga, praktyczne pokazy przeprowadzane przez pedagoga (za: W. Bregy, Elementy techniki wokalnej, Kraków 1974) Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: 1. Prezentacja wybranych utworów wokalnych a cappella oraz z akompaniamentem własnym i cudzym 2. Utwory są prezentowane z pamięci 3. Trzy nieobecności nieusprawiedliwione decydują o niezaliczeniu semestru 4. Student jest zobowiązany uczestniczyć w co najmniej w połowie zajęć w ciągu semestru Lektury podstawowe: W. Bregy, Elementy techniki wokalnej, Kraków 1974 B. Tarasiewicz, Mówię i śpiewam świadomie: podręcznik do nauki emisji głosu, Kraków 2006 Lektury uzupełniające: T. Zaleski, Aparat głosotwórczy a technika wokalna, Warszawa 1980 P. Bojakowski, Kierowanie dźwięku na maskę, Włocławek 1947 B. Toczyńska, Elementarne ćwiczenia dykcji, Gdańsk 1998 H. Sobierajska, Uczymy się śpiewać, Warszawa 1972 M. Kotlarczyk, Podstawy sztuki żywego słowa, Warszawa 1965 B. Wieczorkiewicz, Sztuka mówienia, Warszawa 1980 T. Baradin, Chrypka: przyczyny i zapobieganie, Warszawa 1957

SYLABUS UPJPII Jednostka prowadząca Międzyuczelniany Instytut Muzyki Kościelnej Kierunek Muzyka kościelna Specjalność Poziom Studia I stopnia Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* ew. forma zajęć Emisja głosu (Voice emission) Kod przedmiotu Język polski Typ przedmiotu przedmiot podstawowy Przedmiot obieralny nie Rok studiów, semestr studia stacjonarne r. III, s. VI Wymiar 10 godzin (0,5 h zegarowej z każdym), ćwiczenia Punkty ECTS 2 Forma zaliczenia egzamin Prowadzący o. dr Tomasz Jarosz CSsR mgr Zdzisław Adamkiewicz Koordynator sylabusa o. dr Tomasz Jarosz CSsR Wymagania wstępne: Zaliczenie V semestru Cele: Celem zajęć z emisji głosu jest poprawne i świadome posługiwanie się głosem w mowie oraz podczas śpiewu utworów o przeciętnym poziomie trudności. Treści kształcenia: 1. Artystyczna pieśń religijna w języku polskim z własnym akompaniamentem 2. XIX wieczna aria oratoryjna

3. Ave Maria gregoriańskie 4. 5 wybranych pieśni kościelnych na okres wielkanocny z własnym akompaniamentem Efekty kształcenia: W wyniku przeprowadzonych zajęć student: 1. zna melodie i pierwszą zwrotkę przynajmniej pięciu pieśni wielkanocnych; 2. potrafi logicznie zinterpretować XIX-wieczną arię oratoryjną, mając na względzie jej miejsce w całym utworze; 3. potrafi śpiewać mezza voce oraz lekko tzw. "góry"; 4. posiada umiejętność śpiewu religijnych pieśni artystycznych z własnym akompaniamentem; 5. potrafi oceniać prawidłowość wykonań własnych i kolegów oraz koleżanek. Metody i narzędzia dydaktyczne: 1. Ćwiczenia praktyczne ucznia (zajęcia odbywają się w parach. Gdy jeden student wykonuje ćwiczenia, drugi hospituje zajęcia) 2. Towarzyszące ćwiczeniom pouczenia i wyjaśnienia pedagoga, praktyczne pokazy przeprowadzane przez pedagoga (za: W. Bregy, Elementy techniki wokalnej, Kraków 1974) Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: 1. Prezentacja wybranych utworów wokalnych a cappella oraz z akompaniamentem własnym i cudzym 2. Utwory są prezentowane z pamięci 3. Trzy nieobecności nieusprawiedliwione decydują o niezaliczeniu semestru 4. Student jest zobowiązany uczestniczyć w co najmniej w połowie zajęć w ciągu semestru Lektury podstawowe: W. Bregy, Elementy techniki wokalnej, Kraków 1974 B. Tarasiewicz, Mówię i śpiewam świadomie: podręcznik do nauki emisji głosu, Kraków 2006 Lektury uzupełniające: T. Zaleski, Aparat głosotwórczy a technika wokalna, Warszawa 1980 P. Bojakowski, Kierowanie dźwięku na maskę, Włocławek 1947 B. Toczyńska, Elementarne ćwiczenia dykcji, Gdańsk 1998 H. Sobierajska, Uczymy się śpiewać, Warszawa 1972 M. Kotlarczyk, Podstawy sztuki żywego słowa, Warszawa 1965 B. Wieczorkiewicz, Sztuka mówienia, Warszawa 1980 T. Baradin, Chrypka: przyczyny i zapobieganie, Warszawa 1957

SYLABUS UPJPII Jednostka prowadząca Międzyuczelniany Instytut Muzyki Kościelnej Kierunek Muzyka kościelna Specjalność Poziom Studia I st. Nazwa przedmiotu 1 w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* ew. forma zajęć Emisja głosu (zbiorowo) (Voice emission) Kod przedmiotu Język polski Typ przedmiotu przedmiot podstawowy Przedmiot obieralny nie Rok studiów, semestr studia stacjonarne R I, s. I Wymiar 15 godzin, ćwiczenia Punkty ECTS 2 Forma zaliczenia zaliczenie z oceną Prowadzący o. dr Tomasz Jarosz CSsR mgr Zdzisław Adamkiewicz Koordynator sylabusa o. dr Tomasz Jarosz CSsR Wymagania wstępne: Zaświadczenie od biegłego foniatry o takim stanie zdrowia, który umożliwia intensywne ćwiczenia emisyjne. Egzamin wstępny z predyspozycji wokalnych. Cele: Celem przedmiotu jest poznanie terminologii niezbędnej do kształcenia głosu oraz świadomego posługiwania się nim w mowie i śpiewie. Treści kształcenia: Anatomia i fizjologia głosu: student poznaje aparat głosowy oraz jego działanie. Higiena narządu głosowego: student poznaje zasady utrzymywania swojego głosu w stanie permanentnej gotowości. 1. Budowa aparatu oddechowego 2. Budowa części głosotwórczej aparatu głosowego 3. Proces właściwego oddychania w śpiewie. Appogio 4. Teorie wyjaśniające proces fonacji 5. Rezonatory i zagadnienie rejestrów

1 przedmiot (przedmiot / moduł / zajęcia) poziom ogólności tworzonych sylabusów zależy od decyzji władz jednostki prowadzącej kierunek studiów 6. Wyjaśnienie podstawowych określeń, którymi posługują się pedagodzy śpiewu: maska, zatrzymanie oddechu, śpiewanie na ziewaniu itd. 7. Pola czuciowe 8. Atakowanie dźwięku 9. Krycie dźwięku 10. Problematyka śpiewania wysokich i niskich dźwięków 11. Rola dykcji w śpiewie 12. Piano a messa di voce 13. Barwa dźwięku 14. Higiena narządu głosu. 15. Stres w śpiewie i w aktywnej mowie Efekty kształcenia: w wyniku przeprowadzonych zajęć student: 1. definiuje pojęcia związane z budową aparatu głosotwórczego i kształceniem głosu; 2. rozpoznaje poszczególne części aparatu głosotwórczego na modelach i rycinach oraz objaśnia ich działanie; 3. opisuje własnymi słowami teorie powstawania głosu ludzkiego ich zależności i różnice. w wyniku przeprowadzonych zajęć student: 4. uświadamia sobie umiejscowienie poszczególnych elementów aparatu głosotwórczego w swoich ciele 5. sprawdza zasadność teorii dotyczących powstawania i kształcenia głosu; w wyniku przeprowadzonych zajęć student nabędzie następujące postawy: 6. aktywny w formułowaniu pytań; 7. chętny w realizacji stawianych zadań. Metody i narzędzia dydaktyczne: 1. wykład, 2. prezentacja, 3. dyskusja, 4. praca z tekstem, 5. proste ćwiczenia emisyjne ilustrujące przerabiane zagadnienia. Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: 1. Kolokwia pisemne i ustne 2. Każdy ze studentów jest zobowiązany zaliczyć wszystkie partie materiału 3. Trzy nieobecności nieusprawiedliwione decydują o niezaliczeniu semestru 4. Student jest zobowiązany uczestniczyć w co najmniej w połowie zajęć w ciągu semestru Lektury podstawowe: W. Bregy, Elementy techniki wokalnej, Kraków 1974 Lektury uzupełniające: B. Tarasiewicz, Mówię i śpiewam świadomie: podręcznik do nauki emisji głosu, Kraków 2006 T. Zaleski, Aparat głosotwórczy a technika wokalna, Warszawa 1980 P. Bojakowski, Kierowanie dźwięku na maskę, Włocławek 1947 B. Toczyńska, Elementarne ćwiczenia dykcji, Gdańsk 1998 H. Sobierajska, Uczymy się śpiewać, Warszawa 1972 M. Kotlarczyk, Podstawy sztuki żywego słowa, Warszawa 1965 B. Wieczorkiewicz, Sztuka mówienia, Warszawa 1980 T. Baradin, Chrypka: przyczyny i zapobieganie, Warszawa 1957 Uwagi:

SYLABUS UPJPII Jednostka prowadząca: Międzyuczelniany Instytut Muzyki Kościelnej w Krakowie Kierunek Muzyka kościelna Poziom studia I stopnia Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* ew. forma zajęć Harmonia funkcyjna I Kod przedmiotu Język polski Typ przedmiotu obowiązkowy, podstawowy Rok studiów, semestr r. I, sem. I studia stacjonarne Wymiar 30 h, ćwiczenia z elementami wykładu Punkty ECTS 2 Forma zaliczenia zaliczenie z oceną Prowadzący ad. I st. kw. Ewa Zuchowicz mgr Grażyna Kowalczyk Koordynator sylabusa ad. I st. kw. Ewa Zuchowicz Wymagania wstępne: znajomość harmonii na poziomie szkoły muzycznej II stopnia. Cele: Uzupełnienie i rozszerzenie wiadomości nabytych w szkole II stopnia oraz praktyczne ich opanowanie. Treści kształcenia: 1. Repetytorium oraz usystematyzowanie wiadomości nabytych w szkole muzycznej II stopnia 2. Figuracja melodyczna :

harmonizowanie sfigurowanej melodii figurowanie głosów w czterogłosowej konstrukcji harmonicznej 3. Modulacja diatoniczna 4. Basso continuo Efekty kształcenia: 1.Posiada uporządkowaną wiedzę na temat organizacji dźwięków w akordach oraz zasad doboru następstw akordowych 2. Zna podstawy realizacji basso continuo na przykładzie wybranych kantat J.S. Bacha 3.Posiada umiejętność harmonizowania melodii 4.Realizuje praktycznie basso continuo, modulacje diatoniczne 5. Ma świadomość konieczności dalszego doskonalenia swoich umiejętności Metody i narzędzia dydaktyczne: 1.Wykład problemowy 2.Analiza przykładów 3.Realizacja zadań pisemnych oraz praktycznych przy instrumencie Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: 1. Zaliczenie na podstawie zadań zrealizowanych przez studenta w semestrze sprawdzanych i omawianych na bieżąco Lektury podstawowe: J. Targosz, Podstawy harmonii funkcyjnej, Kraków 1993 K. Sikorski, Harmonia, cz. I, II, III, Kraków 1979 A. Frączkiewicz, M. Fieldorf, Zasady modulacji, Kraków 1979 Lektury uzupełniające: F. Wesołowski, Materiały do ćwiczeń harmonicznych

SYLABUS UPJPII Jednostka prowadząca: Międzyuczelniany Instytut Muzyki Kościelnej w Krakowie Kierunek Muzyka kościelna Poziom studia I stopnia Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* ew. forma zajęć Harmonia funkcyjna I Kod przedmiotu Język polski Typ przedmiotu obowiązkowy, podstawowy Rok studiów, semestr r. I, sem. II studia stacjonarne Wymiar 30 h, ćwiczenia z elementami wykładu Punkty ECTS 2 Forma zaliczenia zaliczenie z oceną Prowadzący ad. I st. kw. Ewa Zuchowicz mgr Grażyna Kowalczyk Koordynator sylabusa ad. I st. kw. Ewa Zuchowicz Wymagania wstępne: Zakres wiadomości odpowiadający wymaganiom I semestru studiów licencjackich: modulacje diatoniczne, wychylenia modulacyjne, umiejętność pisemnego harmonizowania melodii sfigurowanej, praktyczna realizacja basso continuo. Cele: Przygotowanie do harmonizowania melodii prostej i sfigurowanej, modulującej i niemodulującej z zastosowaniem różnorodnych środków harmonicznych.

Treści kształcenia: 1. Alteracje dominanta i subdominanta alterowana, modulacja chromatyczna 2. Progresja modulująca i niemodulująca 3. Harmonizowanie melodii z zastosowaniem akordów alterowanych, figuracji melodycznej, progresji 4. Harmonizowanie melodii zawierających modulację diatoniczną lub chromatyczną 5. Realizacja basso continuo 6. Analiza harmoniczna wybranych przykładów z literatury muzycznej Efekty kształcenia: 1. Student opanował wiedzę na temat alteracji oraz metody analizy harmonicznej utworów epoki klasycyzmu i wczesnego romantyzmu. 2. Harmonizuje melodie pisemnie oraz praktycznie na instrumencie z zastosowaniem alteracji oraz figuracji poszczególnych głosów. 3. Realizuje praktycznie progresje, modulacje diatoniczne i chromatyczne oraz basso continuo. 4. Ma świadomość poziomu swoich umiejętności i rozumie potrzebę dalszego ich doskonalenia. Metody i narzędzia dydaktyczne: 1. Wykład problemowy 2. Analiza przykładów 3. Realizacja zadań pisemnych oraz praktycznych przy instrumencie Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: 1. Zaliczenie na podstawie zadań zrealizowanych przez studenta w semestrze, sprawdzanych i omawianych na bieżąco Lektury podstawowe: J. Targosz, Podstawy harmonii funkcyjnej, Kraków 1993 K. Sikorski, Harmonia, cz. I-III, PWM, Kraków 1979 A. Frączkiewicz, M. Fieldorf, Zasady modulacji, PWM, Kraków 1979 Lektury uzupełniające: F. Wesołowski, Materiały do ćwiczeń harmonicznych

SYLABUS UPJPII Jednostka prowadząca: Międzyuczelniany Instytut Muzyki Kościelnej w Krakowie Kierunek Muzyka kościelna Poziom studia I stopnia Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* ew. forma zajęć Harmonia funkcyjna II Kod przedmiotu Język polski Typ przedmiotu obowiązkowy, podstawowy Rok studiów, semestr r. II, sem. III studia stacjonarne Wymiar 30 h, ćwiczenia z elementami wykładu Punkty ECTS 2 Forma zaliczenia zaliczenie z oceną Prowadzący ad. I st. kw. Ewa Zuchowicz mgr Grażyna Kowalczyk Koordynator sylabusa ad. I st. kw. Ewa Zuchowicz Wymagania wstępne: Zakres wiadomości odpowiadający wymaganiom I roku studiów licencjackich : modulacje diatoniczne i chromatyczne Umiejętność pisemnego harmonizowania sfigurowanej melodii również z zastosowaniem modulacji diatonicznej i chromatycznej Cele: Przygotowanie do samodzielnego opracowywania pieśni na chór a cappella lub (i) z akompaniamentem, tworzenia akompaniamentu a vista do pieśni kościelnych.

Tworzenie własnych konstrukcji harmonicznych oraz okresów muzycznych z zastosowaniem różnych środków harmonicznych. Treści kształcenia: 1. Enharmonia, modulacja harmoniczna 2. Harmonizowanie oraz konstruowanie przygrywek do pieśni kościelnych 3. Opracowywanie pieśni na chór mieszany a cappella lub z towarzyszeniem organów 4. Samodzielne konstruowanie okresów muzycznych, tworzenie konstrukcji harmonicznych z zastosowaniem modulacji i figuracji głosów 5. Analiza harmoniczna wybranych przykładów z literatury muzycznej Efekty kształcenia: 1. Zna i rozumie procesy modulacji diatonicznej, chromatycznej i enharmonicznej. 2. Samodzielnie opracowuje pieśni na chór mieszany i tworzy własne konstrukcje harmoniczne. 3. Realizuje praktycznie modulacje diatoniczne, chromatyczne i enharmoniczne 4. Rozwija kreatywność oraz jest przygotowany do podjęcia współpracy z innymi wykonawcami. Metody i narzędzia dydaktyczne: 1. Wykład problemowy 2. Analiza przykładów 3. Realizacja zadań pisemnych oraz praktycznych przy instrumencie Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: 1. Zaliczenie na podstawie zadań zrealizowanych przez studenta w semestrze sprawdzanych i omawianych na bieżąco Lektury podstawowe: J. Targosz, Podstawy harmonii funkcyjnej, PWM, Kraków 1993 K. Sikorski, Harmonia, cz. I-III, PWM, Kraków 1979 A. Frączkiewicz, M. Fieldorf, Zasady modulacji, PWM, Kraków 1979 Lektury uzupełniające: F. Wesołowski, Materiały do ćwiczeń harmonicznych, PWM, Kraków 2010

SYLABUS UPJPII Jednostka prowadząca: Międzyuczelniany Instytut Muzyki Kościelnej w Krakowie Kierunek Muzyka kościelna Poziom studia I stopnia Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* ew. forma zajęć Harmonia funkcyjna II Kod przedmiotu Język polski Typ przedmiotu obowiązkowy, podstawowy Rok studiów, semestr r. II, sem. IV studia stacjonarne Wymiar 30 h, ćwiczenia z elementami wykładu Punkty ECTS 2 Forma zaliczenia egzamin Prowadzący ad. I st. kw. Ewa Zuchowicz mgr Grażyna Kowalczyk Koordynator sylabusa ad. I st. kw. Ewa Zuchowicz Wymagania wstępne: Zakres wiadomości odpowiadający wymaganiom I, II i III semestru studiów licencjackich: znajomość zagadnień harmonii funkcyjnej w zakresie diatoniki, chromatyki i enharmonii. Umiejętność zrealizowania zadań pisemnych i praktycznych (harmonizowanie melodii, realizacja basso continuo) z zastosowaniem różnorodnych środków harmonicznych. Analiza harmoniczna wybranych przykładów z literatury muzycznej. Umiejętność tworzenia własnych czterogłosowych konstrukcji harmonicznych w formie okresu muzycznego. Umiejętność tworzenie akompaniamentu do pieśni kościelnej.

Cele: Przygotowanie do samodzielnego opracowywania pieśni na chór a cappella i z akompaniamentem, tworzenia własnych miniatur instrumentalnych z zastosowaniem różnych środków harmonicznych i techniki wariacyjnej. Ugruntowanie wiedzy teoretycznej i praktycznej poznanych zagadnień harmonicznych systemu durmoll. Treści kształcenia: 1. Konstrukcje harmoniczne w różnych ujęciach fakturalnych 2. Pisanie cyklu wariacji na temat własny pod kierunkiem nauczyciela 3. Opracowywanie pieśni kościelnych na chór mieszany a cappella lub z towarzyszeniem organów 4. Harmonizowanie oraz tworzenie przygrywek do pieśni kościelnych 5. Analiza harmoniczna wybranych przykładów z literatury muzycznej Efekty kształcenia: 1. Wykonuje własne harmonizacje i opracowania pieśni kościelnych, tworzy miniatury instrumentalne. 2. Realizuje własne koncepcje oraz potrafi współdziałać z innymi zespołami. Metody i narzędzia dydaktyczne: 1. Analiza przykładów 2. Realizacja zadań pisemnych oraz praktycznych przy instrumencie 3. Konsultacje indywidualne Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: 1. Sprawdzanie i omawianie zadań zrealizowanych przez studenta na bieżąco 2. Egzamin końcowy: a) wykonanie cyklu wariacji napisanych w ciągu semestru pod kierunkiem nauczyciela b) przedstawienie wszystkich opracowań pieśni na chór zrealizowanych przez studenta w ciągu roku oraz wykonanie jednej z nich c) praktyczna harmonizacja a vista wybranej pieśni kościelnej Uwagi:

SYLABUS UPJPII Jednostka prowadząca Międzyuczelniany Instytut Muzyki Kościelnej w Krakowie Kierunek Muzyka Kościelna Specjalność Muzyka Kościelna Poziom I stopień Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* ew. forma zajęć Historia Chorału gregoriańskiego History of Gregorian Chant Zajęcia grupowe *Nazwa szczegółowa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim) Kod przedmiotu Język polski Typ przedmiotu kierunkowy Przedmiot obieralny (tak/nie) Rok studiów, semestr studia stacjonarne I rok, I sem. Wymiar studia stacjonarne 15, w Punkty ECTS 2 Forma zaliczenia Prowadzący studia stacjonarne Koordynator sylabusa zo ks. dr hab. Robert Tyrała ks. dr hab. Robert Tyrała Wymagania wstępne: Ogólna wiedza na temat historii muzyki, a w niej chorału gregoriańskiego Cele: przygotowanie do opanowania wiedzy z zakresu historii chorału gregoriańskiego, ugruntowanie znajomości stylu i estetyki gregoriańskiej, poruszanie się po formułach gregoriańskich

Treści kształcenia: 1. Historia chorału gregoriańskiego 2. Różnice w ujęciu miejsca powstania chorału 3. Chorał gregoriański w Polsce 4. Rola w odnowienia chorału Opactwa Benedyktynów ze S olesmes 5. Posoborowe miejsce chorału gregoriańskiego 6. Szkoły chorału gregoriańskiego 7. Interpretacje chorałowe w różnych ośrodkach monastycznych i nie tylko Efekty kształcenia: Po poznanym przedmiocie student: 1. Posiada wiedzę z zakresu paleografii muzycznej i historii chorału gregoriańskiego w stopniu zaawansowanym, stanowiącą podstawę do dalszego rozwoju 2. zna historię chorału gregoriańskiego w zakresie objętym cyklem nauczania 3. ma świadomość współczesnej interpretacji śpiewu gregoriańskiego 4. potrafi dostrzec i rozpoznać różnice w historycznymujęciu rozwoju chorału gregoriańskiego 5. na historycznej znajomości omawianego materiału potrafi wyciągać właściwe wnioski dotyczące historycznego znaczenia tego śpiewu 6. płynnie porusza się po praktycznych zagadnieniach psalmodii i formuł gregoriańskich 7. jest biegły w zakresie historii chorału gregoriańskiego 8. jest przygotowany do współpracy z innymi znawcami chorału gregoriańskiego 9. umie posługiwać się fachową terminologią z zakresu chorału gregoriańskiego Metody i narzędzia dydaktyczne: 1. wykład problemowy 2. wykład konwersatoryjny 3. wykład z prezentacją multimedialną wybranych zagadnie ń 4. praca z tekstem i dyskusja 5. rozwiązywanie zadań 6. praca w grupach 7. prezentacja nagrań CD i DVD Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: Zaliczenie z oceną warunkiem zliczenia jest: 1. uczęszczanie na zajęcia 2. wypełnienie testu z historii chorału gregoriańskiego Lektury podstawowe: 1. Hinz E., Chorał gregoriański, Pelplin 1999. 2. Tyrała R., Chorał gregoriański wciąż pierwszym śpiewem Kościoła, Anamnesis 26(3)2001, s. 49-60. Lektury uzupełniające: 1. Bernagiewicz R., Tradycja ustna chorału gregoriańskiego wobec gwidońs kiej diastematii liniowej, LS 6(2000), nr 1, s. 99-106. 2. Chwałek J., Chorał gregoriański, Notacja, EK t. 3, Lublin 1989, kol. 224-225. 3. Hinz E., Zarys historii muzyki kościelnej, Pelplin 2000 4. Lewkowicz W., Muzyka sakralna, Warszawa 1961. Uwagi:

SYLABUS Historia Filozofii 2013/2014 semestr letni Jednostka prowadząca Międzyuczelniany Instytut Muzyki Kościelnej Kierunek Muzyka Kościelna Specjalność Muzyka Kościelna Poziom Studia pierwszego stopnia - licencjackie Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* Historia Filozofii (History of Philosophy) Kod przedmiotu Język polski Typ przedmiotu Przedmiot obieralny (tak) Rok studiów, semestr Studia stacjonarne Rok III semestr letni Wymiar Studia stacjonarne 30 godzin, wykład Punkty ECTS 2 Forma zaliczenia Egzamin Prowadzący dr Adam Workowski Koordynator sylabusa dr Adam Workowski Wymagania wstępne: Zaliczenie semestru zimowego z przedmiotu Historia Filozofii Cele: Celem nauczania przedmiotu jest wprowadzenie w problematykę filozofii. Student powinien poznać podstawowe koncepcje filozoficzne w taki sposób, aby nauczył się metody myślenia filozoficznego i umiał zastosować ją w praktyce Treści kształcenia: 1. Kartezjusz i początek filozofii nowożytnej 2. Przewrót kopernikański Kanta 3. Różne oblicza wolności 4. Propedeutyka filozofii analiza kluczowych pojęć współczesności: racjonalność, wolność, godność człowieka 5. Podstawowe problemy filozofii muzyki Efekty kształcenia: E_1 Student potrafi scharakteryzować podstawowe pojęcia filozoficzne E_2 Zna podstawowe teorie filozoficzne nowożytności od Kartezjusza do Sartre a E_3 Zna podstawowe zasady rozumowań filozoficznych i potrafi je zastosować do analizy problemów życia codziennego E_4 znajduje argumenty i przykłady służące obronie albo odrzuceniu poglądów filozoficznych

Metody i narzędzia dydaktyczne: 1. Wykład problemowy 2. Dyskusja 3. Burza mózgów 4. Czytanie i wspólna interpretacja tekstów Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: 1. Wygłoszenie referatu 2. Ustny egzamin na podstawie przygotowanych tez 3. Uczestnictwo w dyskusjach Lektury podstawowe: 1. R. Kartezjusz, Medytacje o pierwszej filozofii, różne wydania 2. J.S. Mill, O wolności, rozdział 1,2 PWN, Warszawa 2006 3. R. Ingarden, Utwór muzyczny i sprawa jego tożsamości, [w:] Studia z estetyki, t. 2, PWN, Warszawa 1958, s. 163-295 4. J.P. Sartre, Egzystencjalizm jest humanizmem, Muza, Warszawa 1998 Lektury uzupełniające: 1. 2. I. M. Bocheński, Ku filozoficznemu myśleniu, PAX, Warszawa 1986 2. Kant, Uzasadnienie metafizyki moralności, Warszawa 1984 3. M. Hollis, Filozofia, Kraków 1998

SYLABUS UPJPII Jednostka prowadząca Międzyuczelniany Instytut Muzyki Kościelnej Kierunek Poziom Muzyka Kościelna studia pierwszego stopnia - licencjackie Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* Historia Filozofii (History of Philosophy) Kod przedmiotu Język polski Typ przedmiotu Przedmiot obieralny (nie) Rok studiów, semestr Studia stacjonarne Rok III semestr zimowy Wymiar studia stacjonarne 30 godzin, wykład Punkty ECTS 2 Forma zaliczenia zaliczenie Prowadzący dr Adam Workowski Koordynator sylabusa dr Adam Workowski Wymagania wstępne: Ogólna wiedza kulturowa na poziomie szkoły średniej Cele: Celem nauczania przedmiotu jest wprowadzenie w problematykę filozofii. Student powinien poznać podstawowe koncepcje filozoficzne w taki sposób, aby nauczył się metody myślenia filozoficznego i umiał zastosować ją w praktyce Treści kształcenia: 1. Ogólne pojęcie filozofii 2. Istotne cechy mędrca i myśliciela 3. Propedeutyka filozofii: analiza podstawowych pojęć: prawda, dobro, myślenie, wiedza. 4. Kluczowe problemy filozofii starożytnej i średniowiecznej: od presokratyków do św. Tomasza 5. Filozofia w praktyce zastosowanie filozofii do współczesnych problemów 6. Efekty kształcenia: E_1 Student potrafi scharakteryzować podstawowe pojęcia filozoficzne E_2 Zna podstawowe teorie filozoficzne starożytne i średniowieczne E_3 Zna podstawowe zasady rozumowań filozoficznych i potrafi je zastosować do analizy problemów życia codziennego E_4 znajduje argumenty i przykłady służące obronie albo odrzuceniu poglądów filozoficznych Metody i narzędzia dydaktyczne: 1. Wykład problemowy 2. Dyskusje 3. Burza mózgów 4. Wspólna lektura tekstów filozoficznych Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: 1. Wygłoszenie referatu 2. Pisemne streszczenie wybranego tematu wykładu