Prof. Janne AVELA Urodził się w 1961 roku w Finlandii. Studia ze specjalnością z biomechaniki ukończył na Uniwersytecie w Jyväskylä w 1988 roku. W roku 1998 obronił pracę doktorską na temat: Adaptacja odruchu na rozciąganie u człowieka interakcja między obciążeniem, zmęczeniem i sztywnością mięśni. W 2007 roku objął stanowisko profesora kinezjologii, a rok później profesora biomechaniki na Wydziale Biologii Aktywności Fizycznej Uniwersytetu w Jyväskylä w Finlandii. Obecnie pełni funkcję dyrektora Centrum Badań Układu Nerwowego i Mięśniowego. Jest również prodziekanem Wydziału Biologii Aktywności Fizycznej Uniwersytetu Jyväskylä. Jest autorem ponad 50 artykułów naukowych, autorem i współautorem 12 książek. Obecnie jego zainteresowania naukowe koncentrują się wokół aspektów nerwowo-mięśniowej adaptacji organizmu, ze szczególnym uwzględnieniem zmęczenia mięśni. W swoich najnowszych pracach zajmuje się zagadnieniami związanymi z zastosowaniem różnych metod stymulacji nerwów i mózgu w celu identyfikacji udziału procesów adaptacji na różnych poziomach ośrodkowego układu nerwowego. Uprawiał lekką atletykę, skok wzwyż (w 1984r uzyskał wynik 214 cm). W latach 1990-1992 był głównym trenerem fińskiej reprezentacji skoczków wzwyż. Prof. Roger ENOKA W roku 1970 ukończył studia wychowania fizycznego (University of Otago, Nowa Zelandia). W 1976 roku ukończył studia magisterskie, a następnie, w 1981 roku, uzyskał doktorat w Uniwersytecie Stanu Washington w Seattle. W latach 1987-1993 był wykładowcą, a następnie profesorem w Zakładzie Fizjologii i Zakładzie Nauk o Sporcie w Uniwersytecie Stanu Arizona w Tucson i Zakładzie Inżynierii Biomedycznej w Cleveland Clinic Foundation. Od 1996 roku pracuje w Uniwersytecie Stanu Colorado w Boulder. Był kolejno pracownikiem Zakładu Kinezjologii i Zakładu Fizjologii Stosowanej. Obecnie pracuje w Zakładzie Fizjologii Wysiłku oraz w Oddziale Geriatrii Zakładu Medycyny w Uniwersyteckim Centrum Zdrowia. Pełni funkcję dyrektora Laboratorium Neurofizjologii Ruchu. Zajmuje się zagadnieniami związanymi z dostosowawczymi funkcjami układu mięśniowego i nerwowego. Szczególnie zaangażowany jest w badania nad zjawiskiem zmęczenia i reakcją organizmu na wysiłek fizyczny. Prowadzi również badania nad starzeniem i jego wpływem na motorykę i działanie układu nerwowego.
Prof. dr hab. n.med. Krystyna NAZAR Ukończyła studia na Wydziale Lekarskim w 1962 roku. W 1958 roku rozpoczęła pracę w Zakładzie Fizjologii AWF w Warszawie, a następnie, od 1963 do 2010 roku, była zatrudniona w Zakładzie Fizjologii Stosowanej w Instytucie Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej PAN. Obecnie pełni funkcję konsultanta w Wojskowym Instytucie Medycyny Lotniczej. Stopień doktora n. med. uzyskała w 1970 roku w Akademii Medycznej w Warszawie, doktora habilitowanego n. med. w 1980 roku w Instytucie Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej PAN, a tytuł profesora w 1987 roku. Była promotorem 14 przewodów doktorskich. Głównym przedmiotem jej zainteresowań jest fizjologia wysiłku fizycznego oraz neurohormonalne mechanizmy kontroli przemiany materii. Opublikowała 147 prac oryginalnych, 17 prac poglądowych, 35 rozdziałów w monografiach lub podręcznikach. W 2009 roku została uhonorowana tytułem doktor honoris causa przez Akademię Wychowania Fizycznego w Poznaniu, a w 2010 roku przez Akademię Wychowania Fizycznego we Wrocławiu. Dr hab. prof. AWF Elżbieta HÜBNER-WOŹNIAK Ukończyła Wydział Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Warszawskiego. Pracę zawodową rozpoczęła w Instytucie Żywności i Żywienia, a następnie, od 1983 do 1998 roku, pracowała w Instytucie Sportu w Zakładzie Biochemii. W 1991 roku obroniła pracę doktorską w Wojskowym Instytucie Higieny i Epidemiologii. Zainteresowania naukowe skupiły się na biochemii wysiłku fizycznego, ze szczególnym uwzględnieniem oceny reakcji organizmu na obciążenia wysiłkiem treningowym wyczynowych sportowców. W Instytucie Sportu prowadziła badania diagnostyczne na rzecz zawodników różnych dyscyplin sportu oznaczając między innymi aktywność kinazy kreatynowej (CK) we krwi w celu zapobiegania stanom przeciążenia wysiłkiem fizycznym. W latach 1996-98 była kierownikiem projektu naukowego finansowanego przez Komitet Badań Naukowych, który dotyczył wpływu wysiłku fizycznego na obronę antyoksydacyjną organizmu. W roku 1999 rozpoczęła pracę w Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie w Zakładzie Biochemii, gdzie pracuje do dzisiaj. W roku 2007 uzyskała stopień doktora habilitowanego i została zatrudniona na stanowisku profesora nadzwyczajnego. Zainteresowania naukowe nie uległy zmianie i dotyczą wpływu
wysiłku fizycznego na skład krwi osób o różnej aktywności fizycznej oraz osób z uszkodzeniem rdzenia kręgowego, uprawiających rugby na wózkach. Pod opieką pani profesor przygotowywanych jest 6 prac doktorskich, jest też promotorem prac magisterskich. Od roku 2008 pełni funkcję prorektora ds. kształcenia i rozwoju w AWF w Warszawie. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Biochemicznego, Polskiego Towarzystwa Nauk Żywieniowych oraz New York Academy of Science. Dr hab. Zbigniew SZYGUŁA Jak sam przyznaje, odkąd sięga pamięcią pasjonował się naukami przyrodniczymi i sportem. Zgodnie z tymi zainteresowaniami podjął studia w Krakowie. Wydział Lekarski Akademii Medycznej w Krakowie ukończył w 1977 roku, a w roku następnym Akademię Wychowania Fizycznego w Krakowie. Doktorat z badań nad wpływem wysiłków fizycznych na układ erytrocytarny ukończył w 1983 roku. Badania do doktoratu prowadził w Pracowni Hematologii i Toksykologii Doświadczalnej Zakładu Fizjologii UJ. W 2010 uzyskał stopień doktora habilitowanego. Do tej pory opublikował ponad 150 prac - oryginalnych, poglądowych i rozdziałów w kilku książkach. Specjalizację lekarską z rehabilitacji ogólnej ukończył w 1984 roku, a z medycyny sportowej w roku 1988. Jest kierownikiem Zakładu Medycyny Sportowej AWF w Krakowie. Tu mieszka i pracuje, także jako lekarz w poradni medycyny sportowej i konsultant wojewódzki w swojej ulubionej dziedzinie. Ma za sobą staż naukowy w Zakładzie Fizjologii i Medycyny Sportowej w Medizinische Hochschule w Hannowerze (Niemcy) u prof. Böninga (1990), stypendium z American College of Sports Medicine w McMaster University w zakładzie profesora Bar-Ora (1989), autora znanego testu do oceny wydolności anaerobowej- "Wingate test", stypendium rządu belgijskiego w Zakładzie Fizjologii i Medycyny Sportowej Free University w Brukseli (1992/93) oraz krótką wizytę naukową w Narodowym Instytucie Sportu (INSEP) w Paryżu (2009). Z kolegami z Zakładu Fizjologii zorganizował wyprawę naukową do Tajlandii, Malezji i Singapuru (1991). Od 1997 roku razem z dr. Gawrońskim zaczęli wydawać czasopismo Medicina Sportiva. Szczęśliwie wydają już piętnasty rocznik czasopisma, które zyskało sobie przychylność wielu czytelników krajowych i zagranicznych. Ze sportów preferuje dyscypliny indywidualne, umożliwiające osobistą refleksję i kontakt z przyrodą - bieganie, jazdę na rowerze żeglarstwo, narciarstwo i nordic walking.
Dr Gerard RIETJENS Ukończył w 1995 roku Wydział Nauk o Zdrowiu na uniwersytecie w Maastricht. Podczas studiów, w 1994 roku, odbył półroczny staż w Szkole Wychowania Fizycznego University of Otaga w Nowej Zelandii. Później (od 1995) pracował jako asystent w Holenderskim Centrum Badań Antydopingowych. Zajmował się badaniem skutków dopingu sterydami anabolicznymi w konkurencjach siłowych. W 1997 roku, jako doktorant w Zakładzie Kinezjologii (Movement Sciences) brał udział w projekcie związanym z badaniami nad przygotowaniem wytrzymałościowym sportowców uczestniczących w Igrzyskach Olimpijskich w Sydney. Interesował się optymalnym treningiem, takim, podczas którego, objętość i intensywność nie powodują przekroczenia delikatnej granicy przetrenowania. Zarówno podczas olimpiady w Sydney (2000), jak i w Atenach (2004) był członkiem ekipy technicznej. Od 2002 do 2008 pracował w Holenderskim Komitecie Olimpijskim. Jednocześnie, od 2003 do 2010 roku pracował jako fizjolog na rzecz zawodowej grupy łyżwiarzy szybkich TVM. W 2010 rozpoczął pracę na Wydziale Wychowania Fizycznego Wolnego Uniwersytetu w Brukseli. O 2008 pracuje również jako fizjolog dla wojska, gdzie zajmuje się zagadnieniami wysiłku w warunkach ekstremalnych. Dr Zbigniew OBMIŃSKI Jest absolwentem Wydziału Chemii Uniwersytetu Warszawskiego. W 1991 roku obronił pracę doktorską w Wojskowym Instytucie Higieny i Epidemiologii. Praca dotyczyła wolnych frakcji kortyzolu. Obecnie jest kierownikiem Zakładu Endokrynologii Instytutu Sportu w Warszawie. Zakład współpracuje z innymi jednostkami Instytutu: Zakładem Biochemii, Zakładem Psychologii i Zakładem Fizjologii. W badaniach diagnostyczno-usługowych dla sportu zajmuje się wykorzystaniem obserwacji zachowania wybranych hormonów we krwi do oceny: stanu po-treningowej adaptacji do wysiłku laboratoryjnego lub do trenerskich testów polowych przebiegu adaptacji w trakcie zgrupowań ze szczególnym nastawieniem na wykrywanie stanów zmęczenia i gorszej tolerancji obciążeń będących czynnikiem ryzyka przetrenowania
stopnia psycho-hormonalnego stresu poprzedzającego ważne zawody (stres przedstartowy) oraz ocena obciążenia startowego (stres psychiczny + obciążenie fizyczne. tolerancji zewnętrznych czynników środowiskowych (wilgotność, temperatura powietrza) wpływających destrukcyjnie na pożądane efekty treningowe. Zagadnienia termoregulacji, w tym powysiłkowa hipertermia jako zjawisko pogarszające zdolności psychomotoryczne. Mgr Dariusz NOWICKI Jest absolwentem UMCS w Lublinie (psychologia kliniczna ze specjalnością neuropsychologii) oraz studiów trenerskich w AWF Poznań (taekwondo olimpijskie). W latach 1986-1989 był pracownikiem Zakładu Psychologii Instytutu Sportu w Warszawie, następnie Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Olsztynie. W latach 1997-2002 był związany z Centralnym Ośrodkiem Sportu w Warszawie, gdzie pełnił funkcję koordynatora programu przygotowań olimpijskich z zakresu psychologii do Igrzysk Olimpijskich Sydney 2000 i Salt Lake City 2002. Dwukrotnie uczestniczył w igrzyskach olimpijskich (Ateny 2004 i Pekin 2008) jako psycholog Polskiej Reprezentacji Olimpijskiej. W latach 2009-2010 był trenerem kadry narodowej taekwondo olimpijskiego, jak również trenerem reprezentacji Polski w trakcie Młodzieżowych Mistrzostw Europy 2009, Mistrzostw Świata Juniorów 2010 i Mistrzostw Europy Seniorów 2010, a także w trakcie Akademickich Mistrzostw Świata w latach 2006 i 2010. Jest specjalistą z zakresu problematyki stresu i treningu mentalnego w sporcie i biznesie. Obecnie prowadzi firmę konsultingową z zakresu psychologii sportu i przedsiębiorczości. Współpracował m. in. z następującymi medalistami olimpijskimi: Waldemar Legień (judo), Janusz Pawłowski (judo), Paweł Nastula (judo), Beata Szczepańska (judo), Mateusz Kusznierewicz (żeglarstwo), Renata Mauer-Różańska (strzelectwo), Robert Korzeniowski (lekka atletyka).