Chłoniak Chłoniaki to nowotwory tkanki limfatycznej. Podobnie jak przewlekłe białaczki limfatyczne należą do chorób limfoproliferacyjnych. Wyróżnia się tu ziarnicę złośliwą (chłoniak Hodgkina) i chłoniaki nieziarnicze. W trakcie choroby dochodzi dopowiększenia węzłów chłonnych. Komórki nowotworowe mogą naciekać bardzo wiele struktur i narządów, m.in. szpik kostny, tkankę mózgową, przewód pokarmowy. Powiększone węzły często naciskają na narządy, co skutkuje ich niewydolnością i może powodować wiele innych objawów.
Rozrost chłoniaka zachodzi przede wszystkim w układzie chłonnym organizmu, a więc przede wszystkim w węzłach i śledzionie
Jak rozpoznać chłoniaka? Zdiagnozowanie chłoniaka wymaga przeprowadzenia wielu specjalistycznych badań, m. in tomografii komputerowej.
Objawy Pierwszy objaw chłoniaka to powiększenie węzłów chłonnych. Można to jednak uznać także za oznakę przeziębienia. Niepokojące objawy: - Powiększone węzły chłonne na szyi, pod pachami, w pachwinach; - Znużenie, osłabienie, brak sił; - Łatwe męczenie się; - Duszności po wysiłku lub w spoczynku, pokasływanie; - Gwałtowne chudnięcie; - Stany gorączkowe 37,5-38 st. C, nieusprawiedliwione infekcją; - Obfite pocenie się w nocy; - Uporczywe swędzenie skóry; - Bóle brzucha, dyskomfort, zaburzenia w oddawaniu moczu i stolca; - Powiększenie lub zgrubienie jądra; - Nieprawidłowe miesiączki; - Zmiany skórne; guzki podskórne. -Chudnięcie, kaszel, bóle pleców
Inne objawy to: nieuzasadnione zmęczenie, nudności, wymioty, uczucie pełności, biegunka, zaparcia, częste oddawanie moczu, opuchnięcie twarzy i rąk, bóle kości i głowy, zaburzenie widzenia i pamięci, zawroty głowy, drętwienie, mrowienie, wytrzeszcz oczu, niedrożność nosa, bóle uszu, trudności w przełykaniu. Zdarzają się też guzy piersi, jąder, kolan i łokci. Niepokojące jest, gdy po 2-3 tygodniach leczenia przeciwzapalnego węzły chłonne nadal są powiększone. Lekarz powinien wtedy zlecić morfologię i biochemię krwi, badanie moczu, Rtg klatki piersiowej i USG jamy brzusznej
Leczenie chłoniaków Chłoniaki leczy się za pomocą chemioterapii i radioterapii. Jeśli zastosuje się ją szybko, pacjent ma duże szanse na wyleczenie.
Występowanie Są dwa rodzaje chłoniaków. Pierwszy to chłoniak ziarniczy, zwany chorobą Hodgkina - od nazwiska lekarza żyjącego w XIX wieku. Co roku zapada na niego blisko tysiąc Polaków. Do drugiej grupy należą chłoniaki nieziarnicze. Rocznie w Polsce stwierdza się 6 tysięcy nowych zachorowań na ten nowotwór. Najczęściej zapadają na niego 60-letni mężczyźni. Lekarze zwracają jednak uwagę na wzrost zachorowań wśród osób młodych. 21 procent tych nowotworów mają 13-14 - latki, 27 proc. 15-19-latki. Podwoiła się liczba zachorowań w grupie 20-24- latków
Dlaczego boimy się chłoniaków? Bo to bardzo podstępny nowotwór. Może rozwijać się latami niemal bezobjawowo lub podwajać swoją masę w ciągu mniej niż 24 godzin. Istnieje kilkadziesiąt podtypów chłoniaków, różniących się obrazem klinicznym. Część z nich zajmuje węzły chłonne, inne mają postać nacieków narządowych, rozwijając się w śledzionie, ścianie przewodu pokarmowego, tkance płuc, skórze czy centralnym układzie nerwowym, jeszcze inne powstają pierwotnie w szpiku, z obecnością komórek nowotworowych we krwi obwodowej.
Chłoniak u 6-letniego chłopca
Chłoniaki nieziarnicze Chłoniaki nieziarnicze są najczęściej dziełem przypadku. Powstały w wyniku błędu w obrębie DNA. Stwierdzono jednak także, że mogą wystąpić min. na skutek zakażenia HIV, bakterią Helicobacter pyroli i zapalenia wątroby typu C. Ryzyko wystąpienia tej choroby jest też większe wśród osób pracujących przy produkcji gumy, paliw, leków, obróbce drewna i metali, wśród hodowców roślin i bydła, drukarzy, pracowników pralni chemicznych, zakładów pogrzebowych, salonów kosmetycznych. Na wystąpienie chłoniaka może mieć też wpływ: palenie papierosów, zażywanie narkotyków, kontakt z azotanami (obecnymi w wodzie pitnej), środkami ochrony roślin (zwłaszcza chwastobójczymi), dioksynami (substancjami powstającymi przy produkcji pestycydów), fenytoiną (stosowaną w leczeniu padaczki), amoniakiem i rozpuszczalnikami organicznymi (min. benzenem). Na baczności muszą się mieć osoby z wrodzonymi niedoborami odporności, reumatoidalnym zapaleniem stawów, po przeszczepach i transfuzji, radioterapii lub chemioterapii, z astmą, alergią, celiakią, gruźlicą, bo te choroby wpływają na nasz układ odpornościowy.
Chłoniak skórny T-komórkowy Chłoniak skórny T-komórkowy jest rzadki; występuje u osób między 40 a 60 rokiem życia, częściej u mężczyzn. Jest spowodowany niekontrolowanym rozrostem komórek T w skórze. Najczęstsze typy/rodzaje chłoniaka skórnego T- komórkowego to ziarniniak grzybiasty oraz Zespół Sezary'ego.
Ziarniniak grzybiasty Zazwyczaj rozrasta się bardzo powoli i atakuje prawie wyłącznie skórę. Dzięki leczeniu pozostaje pod kontrolą latami. W początkowym stadium choroba nie powoduje skrócenia życia pacjenta. Pomimo że istnieje kilka stadiów ziarniniaka grzybiastego, nie musi on koniecznie przekształcić się w kolejne stadium. U niektórych pacjentów może jednak rozprzestrzeniać się do innych części organizmu.
Jest to zaawansowane stadium chłoniaka skórnego T- komórkowego. Duże obszary skóry są zajęte, pokryte czerwonymi, łuszczącymi się zmianami. Skóra może bardzo swędzieć oraz sprawiać wrażenie pogrubionej. Węzły chłonne są powiększone; a we krwi pojawiają się atypowe limfocyty. Zespół Sezary'ego
Leczenie Sposób leczenia będzie zależał od stadium choroby. Mogą zostać użyte różne rodzaje terapii, jako leczenie samodzielne lub w skojarzeniu. Lekarz prowadzący przedyskutuje z Państwem sposoby leczenia. We wczesnych stadiach chłoniaka skórnego T-komórkowego zazwyczaj stosuje się leki działające bezpośrednio na skórę. Przykładem takiego leku są kremy zawierające sterydy używane w chemioterapii, PUVA; stosowana jest także radioterapia. W przypadku bardziej zaawansowanych stadiów choroby lub braku odpowiedzi na poprzednie leczenie, stosowane jest leczenie tzw. systemowe. Chemioterapia lub leki zwane terapią biologiczną mogą być podawane bezpośrednio do krwioobiegu. Leczą one organizm systemowo, całościowo. Może być także zastosowane leczenie działające bezpośrednio na skórę. Kremy stosowane na skórę (leczenie miejscowe) Kremy zawierające sterydy
Skutki uboczne W efekcie takiego leczenia skóra ciemnieje i zdradza objawy starzenia. Czasami bywa ogniście czerwona, jak przy łagodnym oparzeniu słonecznym.
Informacje i wsparcie Każdy z Państwa w indywidualny sposób radzi sobie z chorobą oraz emocjami, jakie towarzyszą procesowi leczenia. Warto pamiętać, że pomocna może okazać się rozmowa z rodziną i przyjaciółmi, lub z lekarzem czy pielęgniarką
Główne centra onkologii w województwie Łódzkim Regionalny Ośrodek Onkologiczny, Wojewódzki Szpital Specjalistyczny im. M.Kopernika 93-509 Łódź ul. Paderewskiego 4 Katedra Onkologii, Uniwersytet Medyczny w Łodzi 93-509 Łódź, ul. Paderewskiego 4
Badaj się!!! Nie lekceważ chłoniaka. Gdy zauważysz niepokojące objawy wymienione we wcześniejszej części, zbadaj się. Wystarczy oddać mocz, krew do badania, to tak niewiele, a może zapobiec dalszemu rozwojowi choroby i umożliwi szybkie wyleczenie jej.
Koniec Dziękujemy za uwagę Prezentacja wykonana przez grupę Dzieci pani Hase
Bibliografia: http://www.gp24.pl/apps/pbcs.dll/article?aid=/20090210/zdrowie/967327387 http://www.medonet.pl/zdrowie-na-co-dzien,artykul,1655682,1,chloniaka-mozna-wyleczyc,index.html http://mamhakanaraka.pl/knowledgebase http://nowotwory.wieszjak.polki.pl/chloniak/292065,czym-jest-chloniak.html#