Faktura VAT jako specyfikacja towarów przy WDT Aport przedsiębiorstwa do spółki osobowej czy powstaje przychód podatkowy u wnoszącego wkład? Wydatki poniesione na podwyŝszenie kapitału zakładowego nie stanowią kosztów uzyskania przychodu Zastąpienie sprzedawanych produktów nowymi nie rodzi obowiązku zapłaty podatku VAT orzecznictwo, interpretacje, zagadnienia podatkowe
Faktura VAT jako specyfikacja towarów przy WDT Naczelny Sąd Administracyjny Sygnatura pisma: Wyrok z 09.12.2009 r., sygn. akt: I FSK 1388/08 Podatek od towarów i usług Teza: Dla udowodnienia faktu wywozu towarów objętych dostawą za granicę, istotne znaczenie ma treść wymienionych w art. 42 ust. 3 uvat dokumentów, a nie ich liczba. Specyfikacja nie jest Ŝadnym konkretnym dokumentem, a jedynie pewnego rodzaju wyliczeniem, które podatnik moŝe sporządzić zarówno na odrębnym dokumencie jak i w ramach wystawionej faktury z podkreśleniem, Ŝe zarówno w jednym, jak i w drugim przypadku chodzi o osiągnięcie celu jakim jest moŝliwość identyfikacji towaru będącego przedmiotem dostawy. Spółka dokonuje dostaw towarów na rzecz kontrahentów w ramach UE. Zarówno Spółka jak i jej kontrahenci są zidentyfikowani na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Spółka zleca transport towarów firmie zewnętrznej. Transport towarów udokumentowany jest dokumentem przewozowym wystawionym przez przewoźnika. Informacja dotycząca przebiegu transportu oraz dostarczenia poszczególnych przesyłek dostępna jest na specjalnej stronie internetowej (np. data, godzina, miejsce doręczenia). Dokumentując dokonane dostawy Spółka wystawia faktury VAT, na których wskazane są m. in. informacje odnośnie ilości i wartości dostarczonych towarów, dane nabywcy oraz odbiorcy, do których dostarczany jest towar, stosowne numery VAT. Spółka nie dysponuje dokumentami, na których nabywca potwierdza odbiór przesyłki. Dokumentując transakcję WDT Spółka gromadzi: 1. kopie faktury, 2. dokument przewozowy bądź jego kopię, 3. wydruk informacji ze strony internetowej. Na tle tak zarysowanego stanu faktycznego Spółka zadała pytanie naczelnikowi US, czy tak udokumentowana transakcja uprawnia ją do zastosowania stawki 0% z tytułu dokonania WDT. Spółka uznała, iŝ spełnione są przesłanki do zastosowania stawki podatku właściwej dla WDT, zaś gromadzona dokumentacja spełnia wymóg określony w art. 42 ust. 3 uvat. Organ podatkowy uznał stanowisko Spółki za błędne wskazując, iŝ gromadzona przez Spółkę dokumentacja nie zawiera specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku określającej jego rodzaj, parametry i właściwości. Urząd uznał, iŝ co prawda faktura zawiera część tych informacji, jednak nie spełnia wymogów specyfikacji, która swym zakresem obejmuje szerszy zakres informacji. Dyrektor Izby Skarbowej podtrzymał stanowisko organu I-szej instancji. Spółka wniosła skargę do WSA, który uchylił skarŝoną decyzję. Organ podatkowy wniósł skargę kasacyjną, którą finalnie na korzyść Spółki rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny. Zagadnienie, które było przedmiotem rozpoznawanej przez NSA sprawy sprowadza się w istocie do odpowiedzi na pytanie, czy dla zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% konieczne jest posiadanie odrębnego dokumentu specyfikacji, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 3 uvat, w przypadku, gdy na podstawie faktury moŝna ustalić nazwę towaru, jego ilość, cenę i inne dane identyfikujące towar. Analizują art. 42 ust. 3 wskazać naleŝy, iŝ brak jest podstaw do uznania, iŝ specyfikacja powinna stanowić odrębny dokument, zaś wskazanie na fakturze danych w sposób wystarczająco identyfikujący towar będący przedmiotem wywozu spełnia warunek posiadania dokumentu, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 3 uvat. Skład orzekający słusznie zauwaŝył, iŝ ustawodawca nie wyłączył moŝliwości, by faktura zawierała specyfikację sztuk ładunku, a w konsekwencji, by dowody wymienione enumeratywnie w art. 42 ust. 3 uvat musiały zostać ujęte jako trzy odrębne dokumenty. NSA zwrócił równieŝ celnie uwagę na fakt, iŝ specyfikacja nie jest Ŝadnym konkretnym dokumentem a jedynie stanowi wyliczenie, które moŝna sporządzić zarówno na odrębnym dokumencie jak i w ramach wystawionej faktury VAT. Przy czym istotnym jest, by zarówno w jednym jak i w drugim przypadku osiągnięty został cel, jakim jest moŝliwość identyfikacji towaru będącego przedmiotem dostawy. Henryk Suchecki Partner - 2 -
Aport przedsiębiorstwa do spółki osobowej czy powstaje przychód podatkowy u wnoszącego wkład? Sygnatura pisma: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Interpretacja indywidualna z 26.01.2010 r., sygn.: IPPB1/415-936/09-2/MT Podatek dochodowy od osób fizycznych Teza: 1. Wniesienie do spółki osobowej wkładu w postaci przedsiębiorstwa w zamian za udział w tej spółce, stanowi odpłatne zbycie przedsiębiorstwa. 2. Wartość wnoszonego przedsiębiorstwa określona w umowie spółki (stanowiąca podstawę do ustalenia udziału) stanowi, w rozumieniu przepisu art. 14 upit, przychód z działalności gospodarczej wnoszącego wkład do spółki. Osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą zamierza przystąpić do spółki jawnej. Na pokrycie udziału w spółce jawnej do której przystąpi, zamierza wnieść w postaci aportu prowadzone przez nią przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55 1 Kodeksu cywilnego. Po wniesieniu aportu, osoba ta będzie prowadzić działalność jako wspólnik spółki jawnej. W konsekwencji tego spółka ta przejmie całą prowadzoną dotychczas jednoosobową działalność gospodarczą. Wnioskodawca powziął wątpliwość czy w świetle opisanego stanu faktycznego wniesienie wkładu niepienięŝnego (aport) w postaci przedsiębiorstwa do spółki jawnej spowoduje powstanie przychodu u wspólnika wnoszącego ten wkład, a tym samym, czy powstanie konieczność opodatkowania powstałego dochodu podatkiem PIT. Zdaniem wnioskodawcy wniesienie przedsiębiorstwa do spółki jawnej nie będzie skutkować powstaniem po jego stronie przychodu podatkowego. Czynność wniesienia wkładu w postaci aportu przedsiębiorstwa do spółki jawnej nie została w sposób wyraźny uregulowana w przepisach ustawy o PIT. Ze wskazanych zaś przez wnioskodawcę przepisów wynikało, iŝ czynność ta powinna być całkowicie neutralna w aspekcie podatku PIT. W wydanej interpretacji organ nie zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy. Wskazał, iŝ przedsiębiorstwo dla celów prawa podatkowego naleŝy rozumieć jako ogół praw podmiotowych, stosunków faktycznych oraz innych wartości, jakie prowadzący przedsiębiorstwo (jego właściciel) sam lub ze współpracującymi osobami wiąŝe w zorganizowany zespół majątkowy. Wniesienie do spółki osobowej wkładu niepienięŝnego powoduje przeniesienie własności rzeczy lub prawa będącego przedmiotem wkładu na spółkę. Na mocy zaś art. 50 k.s.h., wnoszący wkład otrzymuje udział kapitałowy, równy wartości wkładu określonej w umowie spółki, który stanowi podstawę do określenia praw lub obowiązków wspólnika. Tym samym, w ocenie organu, z punktu widzenia prawa cywilnego dochodzi do odpłatnego zbycia rzeczy lub prawa. Przedstawiona interpretacja jest przejawem nieuprawnionej nadinterpretacji prawa podatkowego poprzez wykładnię przepisów dokonywaną w taki sposób, aby jej rezultat przyczynił się do zwiększenia obciąŝeń podatkowych. Prawo podatkowe, które ma charakter ingerencyjny (w prawo własności), musi być precyzyjne. Oznacza to, iŝ obowiązek podatkowy powinien wynikać z ustawy podatkowej, a nie być konsekwencją nieuzasadnionej niczym rozszerzającej wykładni przepisów. W przedstawionej sprawie organ nałoŝył na wnoszącego wkład obowiązek podatkowy pomimo, iŝ przepisy ustawy nie przewidują powstania przychodu przy obejmowaniu udziału spółkowego w osobowych spółkach handlowych w zamian za wkład niepienięŝny. Gdyby ustawodawca chciał uregulować ten obszar z pewnością by tego dokonał, tak jak w przypadku udziałów (akcji) w spółkach kapitałowych obejmowanych w zamian za wkład niepienięŝny (art. 17 ust. 1 pkt 9 upit). Sfera czynności polegających na przesunięciach majątkowych pomiędzy wspólnikiem a spółką osobową jest zatem obszarem wolnym od opodatkowania PIT. Wartość udziału kapitałowego w spółce jawnej powstałego wskutek wniesienia przedsiębiorstwa nie stanowi przychodu podatkowego. W Ŝadnym zaś razie nie moŝe być tutaj mowy o przychodzie z pozarolniczej działalności gospodarczej (vide: wyrok WSA w Krakowie I SA/Kr 1231/09). Orzecznictwo sądowe w tym zakresie jest ugruntowane i korzystne dla podatników. Paweł Świdkiewicz Starszy konsultant, doradca podatkowy - 3 -
Wydatki poniesione na podwyŝszenie kapitału zakładowego nie stanowią kosztów uzyskania przychodu Naczelny Sąd Administracyjny Sygnatura pisma: Wyrok z 21.01.2010 r., sygn. akt: II FSK 1446/08 Podatek dochodowy od osób prawnych Teza: Skoro środki finansowe otrzymane na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego nie są kwalifikowane jako przychody, to równieŝ wydatków poniesionych bezpośrednio na ten cel, tj. podatek pcc, opłata sądowa, taksa notarialna, koszty wypisów aktów notarialnych oraz koszty poświadczenia podpisów, nie moŝna uznać za koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ucit. Spółka zwróciła się do Ministra Finansów o udzielenie pisemnej interpretacji wskazując, iŝ w 2007 r. została podjęta uchwała o podwyŝszeniu kapitału zakładowego, w wyniku której wspólnik wniósł do Spółki aport w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W związku z powyŝszymi czynnościami Spółka poniosła koszty z tytułu podatku pcc, opłat sądowych, taksy notarialnej oraz kosztów wypisów aktów notarialnych i kosztów poświadczenia podpisów. W związku z tym, wystąpiła z zapytaniem, czy moŝe zaliczyć do kosztów podatkowych wszystkie opłaty poniesione w związku z podwyŝszeniem kapitału, otrzymaniem aportu oraz rozszerzeniem działalności gospodarczej. Spółka wskazała dodatkowo, Ŝe przekazanie aportu wynikało z konieczności implementacji przepisów Dyrektywy 2003/54/WE dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej i stanowiło jedyną prawną moŝliwość kontynuowania działalności gospodarczej oraz osiągania przychodów. Tym samym, w jej ocenie, przedmiotowe wydatki powinny stanowić koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Minister Finansów uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe stwierdzając, iŝ wydatki poniesione w związku z otrzymaniem aportu, skutkującym podwyŝszeniem kapitału zakładowego są związane bezpośrednio z podwyŝszeniem kapitału zakładowego, tj. z pozyskaniem przychodu, który zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 4 ucit nie stanowi przychodu podatkowego. W skardze do WSA, Spółka wniosła o uchylenie interpretacji. WSA w Warszawie wyrokiem z 1 kwietnia 2008 r. (sygn. III SA/Wa 115/08) uchylił interpretację wskazując, iŝ wydatki związane z utworzeniem i podwyŝszeniem kapitału zakładowego, jako warunkujące prowadzenie działalności gospodarczej, są kosztami poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów, które stanowić będą koszty podatkowe. Minister Finansów zaskarŝył powyŝszy wyrok do NSA, który uznał, iŝ zarzuty skarŝącego organu zasługują na uwzględnienie. Analizowany wyrok NSA kwestionuje moŝliwość zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków związanych z podwyŝszeniem kapitału zakładowego. Dotychczas w doktrynie dominowało stanowisko, iŝ pomimo faktu, Ŝe tego typu koszty nie wykazują bezpośredniego i ścisłego związku z przychodami, to niewątpliwie mają wpływ na prawidłowe funkcjonowanie podmiotu gospodarczego i powinny stanowić koszt podatkowy. NSA w uzasadnieniu komentowanego wyroku wskazał natomiast, iŝ skoro środki finansowe otrzymane na ten cel nie są w świetle art. 12 ust. 4 pkt 4 ucit kwalifikowane jako przychody, to równieŝ wydatków poniesionych bezpośrednio na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego nie moŝna uznać za koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ucit. W ocenie NSA, nieuprawnione jest łączenie w sposób pośredni wydatków wyraźnie powiązanych z przychodem nieopodatkowanym, z jakimikolwiek przychodami, które w przyszłości będą podlegały opodatkowaniu w celu zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów, czego następstwem byłoby obniŝenie wysokości zobowiązania podatkowego. Anna Leśniak Konsultant, doradca podatkowy - 4 -
Zastąpienie sprzedawanych produktów nowymi nie rodzi obowiązku zapłaty podatku VAT Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie Sygnatura pisma: Wyrok z 25.11.2009 r., sygn. akt: III SA/Wa 1148/09 Podatek od towarów i usług Teza: Zastąpienie towarów przeterminowanych nowymi w ramach jednej transakcji (dostaw towarów na podstawie zrealizowanego zamówienia) nie jest odrębną dostawą towarów a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej uvat). Spółka zajmuje się sprzedaŝą piwa oraz innych napojów produkowanych na jej zlecenie przez inne podmioty. W efekcie produkty Spółki są dostarczane do hurtowni. Zgodnie z przyjętymi procedurami Spółka dąŝy do ograniczenia do minimum przypadków, w których na szwank naraŝona zostaje jej reputacja, przykładowo w sytuacji gdyby sprzedawcy produktów zdecydowali się sprzedać towary pomimo, iŝ upłynął juŝ termin ich przydatności do spoŝycia. Biorąc powyŝsze pod uwagę, Spółka przyjęła w uzgodnieniu z kontrahentami (hurtownikami) i punktami sprzedaŝy detalicznej procedurę pozwalającą na wycofywanie produktów, które nie powinny trafić do rąk ostatecznego konsumenta (produkty bliskie przekroczenia lub po przekroczeniu terminu waŝności) i następnie wstawianie w ich miejsce takich samych pełnowartościowych produktów. Na gruncie tak przedstawionego stanu faktycznego Spółka zwróciła się do Ministra Finansów z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, w którym zadała pytanie, czy czynności faktyczne polegające na zastąpieniu u sprzedawców produktów Spółki uznać naleŝy za odrębną dostawę towarów. W ocenie Spółki czynność faktyczna zastąpienia produktów nie jest odrębną dostawą towarów, a zatem nie podlega ona opodatkowaniu podatkiem VAT. Organ podatkowy uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe, wskazując, iŝ zastąpienie produktów niespełniających norm jakości powinno być rozpoznane jako odrębna dostawa towarów i podlegać opodatkowaniu zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 punkt 1 uvat. W związku z otrzymaną interpretacją Spółka wniosła wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w wyniku którego organ ponownie uznał zaprezentowane stanowisko Spółki za nieprawidłowe, choć zmienił swoje uzasadnienie. Minister uznał, Ŝe zaistnieje tu nieodpłatne przekazanie towarów, o którym mowa w art. 7 ust. 2 uvat, zaś przekazanie takie podlega opodatkowaniu, nawet wówczas, gdy jest dokonywane na cele związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa przez podatnika. Na powyŝsze Spółka złoŝyła skargę do WSA, który podzielił stanowisko Spółki i uchylił zaskarŝoną interpretację. NaleŜy zgodzić się z argumentacją sądu, iŝ na czynność opodatkowaną jako dostawa towarów moŝe składać się szereg czynności faktycznych podejmowanych przez podatnika. Czynnością taką moŝe być równieŝ wymiana towarów na pełnowartościowe, nawet jeŝeli dokonywana jest ona przez podatnika na rzecz innego podmiotu niŝ ten, któremu dostarczył on bezpośrednio towar (czyli bezpośrednio u sprzedawcy detalicznego). W sytuacji zastąpienia produktów, Spółka nie otrzymuje Ŝadnego wynagrodzenia, czynność ta mieści się w ramach wynagrodzenia Spółki za dostawę dokonaną na rzecz hurtownika. Podkreślenia równieŝ wymaga, jak słusznie zauwaŝa sąd, iŝ w innym przypadku stanowisko Ministra Finansów prowadziłoby do podwójnego opodatkowania tak realizowanej dostawy - rzeczywiste obciąŝenie podatkowe byłoby w takiej sytuacji dwukrotne - przy dostawie na rzecz sprzedawcy hurtowego oraz przy zamianie wadliwych napojów na niewadliwe. Takiemu podwójnemu opodatkowaniu sprzeciwia się sama konstrukcja podatku od towarów i usług. Ponadto nieprawidłowe jest równieŝ twierdzenie organu, iŝ mamy tu do czynienia z nieodpłatnym przekazaniem towarów, gdyŝ w myśl art. 7 ust. 2 uvat nieodpłatne przekazanie towarów, które odbywa się na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem podatnika nie moŝe być uznane za odpłatną dostawę towarów. Katarzyna Konieczna Młodszy konsultant - 5 -
W celu uzyskania dodatkowych informacji związanych z prezentowanymi treściami prosimy o kontakt pod następującymi adresami e-mail: Redakcja DMS Tax24: Dział Doradztwa Podatkowego: tax24@dmstax.com ddp@dmstax.com lub telefonicznie: 071 79 25 991 Redaktorem DMS Tax24 jest Jacek Dobrucki, partner w DMS TAX Sp. z o.o. Spółka posiada wszelkie prawa autorskie do niniejszej publikacji. Niniejsza informacja nie stanowi czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu przepisów ustawy o doradztwie podatkowym. Biuletyn DMS Tax24 ma jedynie charakter informacyjny, a zastosowanie się do jego treści nie moŝe rodzić roszczeń pod adresem jej autorów oraz DMS TAX Sp. z o.o. Cytowanie i/lub rozpowszechnianie treści niniejszego biuletyny jest dozwolone pod warunkiem powołania się na źródło pochodzenia informacji. DMS TAX Sp. z o.o. Spółka Doradztwa Podatkowego ul. Kazimierza Wielkiego 1 50-077 Wrocław Spółka jest wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego prowadzonego przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia- Fabrycznej we Wrocławiu VI Wydział Gospodarczy KRS. Kapitał zakładowy wynosi 50.000 zł i jest w pełni opłacony. KRS 0000231073; REGON 0041354; NIP 894-28-25-006. Zarząd: Jacek Dobrucki; Dawid Michalak; Henryk Suchecki. - 6 -