Kwestie proceduralne

WYTYCZNE DOTYCZĄCE ROZPATRYWANIA SPRAW ZWIĄZANYCH ZE WSPÓLNOTOWYMI ZNAKAMI TOWAROWYMI PRZEZ URZĄD HARMONIZACJI RYNKU WEWNĘTRZNEGO (ZNAKI TOWAROWE I WZORY) CZĘŚĆ C SPRZECIW DZIAŁ 1 KWESTIE PROCEDURALNE Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część C: Sprzeciw Strona 1

Spis treści 1 Wstęp: ogólny zarys postępowania w sprawie sprzeciwu... 6 2 Badanie dopuszczalności... 7 2.1 Wniesienie sprzeciwu na piśmie... 7 2.1.1 Przedterminowy sprzeciw wobec rejestracji międzynarodowej... 7 2.1.2 Przedterminowy sprzeciw wobec zgłoszenia WZT... 8 2.2 Płatności... 8 2.2.1 Sprzeciw wniesiony po terminie, płatność w terminie na wniesienie sprzeciwu... 8 2.2.2 Termin płatności... 9 2.2.3 Skutki braku zapłaty... 10 2.2.4 Zwrot opłaty... 10 2.3 Język i tłumaczenie sprzeciwu... 10 2.4 Badanie dopuszczalności... 12 2.4.1 Bezwzględne wymagania dopuszczalności... 13 2.4.1.1 Wskazanie zakwestionowanego zgłoszenia WZT... 13 2.4.1.2 Wskazanie wcześniejszych znaków/praw... 14 2.4.1.3 Wskazanie podstaw... 18 2.4.2 Względne wymagania dopuszczalności... 18 2.4.2.1 Daty... 19 2.4.2.2 Przedstawienie wcześniejszego znaku/oznaczenia... 19 2.4.2.3 Towary i usługi... 21 2.4.2.4 Wcześniejszy znak cieszący się renomą: zakres renomy... 23 2.4.2.5 Wskazanie osoby wnoszącej sprzeciw... 23 2.4.2.6 Zawodowe pełnomocnictwo... 27 2.4.2.7 Podpis... 28 2.4.2.8 Względne wymagania dopuszczalności: sankcje... 29 2.4.3 Opcjonalne wskazania... 29 2.4.3.1 Zakres sprzeciwu... 29 2.4.3.2 Uzasadnione oświadczenie... 30 2.5 Zawiadomienie o sprzeciwie... 30 3 Okres ugodowy (cooling-off period)... 31 3.1 Rozpoczęcie okresu ugodowego... 31 3.2 Przedłużenie okresu ugodowego... 32 4. Etap sporny... 33 4.1 Uzupełnienie sprzeciwu... 33 4.2 Uzasadnienie... 33 4.2.1 WZT i zgłoszenia WZT... 34 4.2.2 WZT lub zgłoszenia WZT podlegające konwersji... 34 4.2.2.1 Konwersja zakwestionowanego zgłoszenia WZT... 35 4.2.2.2 Sprzeciw oparty na WZT lub zgłoszeniu WZT podlegającym konwersji... 35 4.2.3 Zarejestrowane lub zgłoszone znaki towarowe inne niż WZT... 35 4.2.3.1 Świadectwa wydane przez właściwy organ... 36 4.2.3.2 Wyciągi z urzędowych baz danych... 36 4.2.3.3 Wyciągi z urzędowych biuletynów właściwych krajowych urzędów ds. znaków towarowych i WIPO... 38 4.2.3.4 Czas trwania rejestracji znaku towarowego... 38 4.2.3.5 Weryfikacja dowodów... 39 Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część C: Sprzeciw Strona 2

4.2.3.6 Świadectwa przedłużenia rejestracji... 41 4.2.3.7 Uprawnienie do wniesienia sprzeciwu... 41 4.2.4 Uzasadnienie znaków powszechnie znanych, zastrzeżeń renomy, znaków towarowych zgłoszonych przez agenta, wcześniejszych znaków używanych w obrocie handlowym... 42 4.2.4.1 Znaki powszechnie znane... 42 4.2.4.2 Znaki towarowe cieszące się renomą... 43 4.2.4.3 Niezarejestrowane znaki towarowe lub inne oznaczenia używane w obrocie handlowym... 43 4.2.4.4 Znak zgłoszony przez agenta lub pełnomocnika... 44 4.2.5 Sankcje... 44 4.3 Tłumaczenie / zmiana języka w toku postępowania w sprawie sprzeciwu... 44 4.3.1 Tłumaczenie dowodów rejestracji znaków towarowych oraz faktów, dowodów i argumentów składanych przez osobę wnoszącą sprzeciw w celu uzupełnienia dokumentacji... 45 4.3.1.1 Sankcje... 46 4.3.2 Tłumaczenie dodatkowych uwag... 46 4.3.3 Tłumaczenie dokumentów innych niż uwagi... 47 4.3.4 Dowód używania... 48 4.3.5 Zmiana języka w trakcie postępowania w sprawie sprzeciwu... 49 4.4 Nieczytelne dokumenty / odwołania do innych dokumentów... 49 4.4.1 Nieczytelne dokumenty... 49 4.4.2 Brak zwrotu oryginalnych dokumentów... 50 4.4.3 Informacje poufne... 50 4.4.4 Odwołania do dokumentów lub dowodów z innych postępowań... 51 4.5 Późniejsze wymiany... 52 4.6 Uwagi osób trzecich... 52 5 Zakończenie postępowania... 53 5.1 Ugoda... 53 5.2 Ograniczenie i wycofanie... 54 5.2.1 Ograniczenie i wycofanie zgłoszenia WZT... 54 5.2.1.1 Wycofanie lub ograniczenie przed badaniem dopuszczalności... 55 5.2.1.2 Ograniczenie i wycofanie zgłoszenia WZT przed zakończeniem okresu ugodowego... 56 5.2.1.3 Ograniczenie i wycofanie zgłoszenia WZT po zakończeniu okresu ugodowego... 56 5.2.1.4 Ograniczenie i wycofanie zgłoszenia WZT po podjęciu decyzji... 57 5.2.1.5 Język... 57 5.2.2 Wycofanie sprzeciwu... 57 5.2.2.1 Wycofanie sprzeciwu przed zakończeniem okresu ugodowego... 58 5.2.2.2 Wycofanie sprzeciwu po zakończeniu okresu ugodowego... 58 5.2.2.3 Wycofanie sprzeciwu po podjęciu decyzji... 58 5.2.2.4 Język... 58 5.2.3 Wycofanie wycofania/ograniczenia... 58 5.3 Decyzja co do istoty sprawy... 59 5.3.1 Brak udowodnienia wcześniejszego prawa... 59 5.3.2 Zaprzestanie istnienia wcześniejszego prawa... 59 5.4 Zwrot opłaty... 60 5.4.1 Sprzeciw uznany za niewniesiony... 60 5.4.1.1 Sprzeciw i wycofanie sprzeciwu wniesione w tym samym dniu... 60 Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część C: Sprzeciw Strona 3

5.4.1.2 Zwrot po ponownej publikacji... 60 5.4.2 Zwrot ze względu na wycofanie/ograniczenie zgłoszenia WZT... 60 5.4.2.1 Zgłoszenie WZT wycofane/ograniczone przed zakończeniem okresu ugodowego... 60 5.4.2.2 Sprzeciw wycofany wskutek ograniczenia zgłoszenia WZT w okresie ugodowym... 60 5.4.3 Wielokrotne sprzeciwy i zwrot 50% opłaty za sprzeciw... 61 5.4.4 Brak zwrotu opłaty za sprzeciw... 62 5.4.4.1 Wycofanie sprzeciwu przed zakończeniem okresu ugodowego z innych powodów niż ograniczenie... 62 5.4.4.2 Wcześniejsze wycofanie przez osobę wnoszącą sprzeciw... 62 5.4.4.3 Ugoda między stronami przed rozpoczęciem postępowania... 62 5.4.4.4 Zakończenie postępowania z innych powodów... 62 5.4.4.5 Reakcja na zrzeczenie się prawa wyłącznego do części znaku... 63 5.4.5 Omyłkowy zwrot opłaty za sprzeciw... 63 5.5 Decyzja o podziale kosztów... 63 5.5.1 Przypadki, w których wymagana jest decyzja o kosztach... 63 5.5.2 Przypadki niepodjęcia decyzji o kosztach... 63 5.5.2.1 Umowa w sprawie kosztów... 63 5.5.2.2 Informacje od potencjalnie wygrywającej strony... 64 5.5.3 Typowe przypadki, w których podejmuje się decyzję o kosztach... 64 5.5.4 Sprawy, w których nie doszło do wydania orzeczenia... 65 5.5.4.1 Wielokrotne sprzeciwy... 65 5.5.4.2 Odrzucenie zgłoszenia z uwagi na bezwzględne podstawy lub formalności... 66 5.5.4.3 Łączenie sprzeciwów... 66 5.5.4.4 Znaczenie określenia ponieść własne koszty... 66 5.6 Ustalanie kosztów... 67 5.6.1 Kwoty podlegające zwrotowi/ustaleniu... 67 5.6.2 Procedura w przypadku ustalenia kosztów w ramach głównej decyzji... 68 5.6.3 Procedura w przypadku konieczności osobnego ustalenia kosztów... 69 5.6.3.1 Dopuszczalność... 69 5.6.3.2 Dowody... 69 5.6.4 Weryfikacja ustalonej wysokości kosztów... 69 6 Kwestie proceduralne... 70 6.1 Korekta błędów... 70 6.1.1 Korekta błędów w sprzeciwie... 70 6.1.2 Poprawa błędów i pomyłek w publikacjach... 70 6.2 Terminy... 71 6.2.1 Przedłużanie terminów w postępowaniach w sprawie sprzeciwu... 71 6.2.1.1 Terminy podlegające i niepodlegające przedłużeniu... 71 6.2.1.2 Wniosek złożony w terminie... 72 6.2.1.3 Przedłużenie terminu przez Urząd z jego inicjatywy... 73 6.2.1.4 Podpis... 73 6.3 Zawieszenie... 73 6.3.1 Zawieszenie na wniosek obu stron... 74 6.3.2 Zawieszenie z urzędu lub na wniosek jednej ze stron... 74 6.3.3 Sprzeciw oparty na zgłoszeniu znaku towarowego / oznaczenia geograficznego lub nazwy pochodzenia... 75 6.3.3.1 Wyjaśnienie podstawowej zasady, moment zawieszenia... 75 6.3.3.2 Wyjątki od podstawowej zasady... 75 6.3.3.3 Wcześniejsze zgłoszenia WZT... 76 6.3.3.4 Wcześniejsze zgłoszenia krajowe... 76 Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część C: Sprzeciw Strona 4

6.3.3.5 Monitorowanie zawieszonych spraw... 77 6.3.3.6 Wznowienie postępowania... 77 6.3.4 Wielokrotne sprzeciwy... 78 6.3.4.1 Wyjaśnienie podstawowej zasady, moment zawieszenia... 78 6.3.4.2 Po odrzuceniu zgłoszenia WZT... 78 6.3.4.3 Wznowienie postępowania... 78 6.3.5 Zagrożone wcześniejsze prawo... 79 6.3.5.1 Przypadki... 79 6.3.5.2 Czynniki, jakie należy uwzględnić... 79 6.3.5.3 Dowody... 80 6.3.5.4 Monitorowanie zawieszonych spraw... 80 6.3.5.5 Wznowienie postępowania... 80 6.3.6 Negocjacje w toku... 80 6.3.7 Aspekty proceduralne... 81 6.4 Wielokrotne sprzeciwy... 82 6.4.1 Wielokrotne sprzeciwy i ograniczenia... 82 6.4.2 Wielokrotne sprzeciwy i decyzje... 83 6.4.3 Łączenie sprzeciwów... 85 6.5 Zmiana stron (przeniesienie, zmiana nazwy, zmiana pełnomocnika, przerwanie postępowania)... 85 6.5.1 Przeniesienie i postępowanie w sprawie sprzeciwu... 85 6.5.1.1 Wstęp i podstawowa zasada... 85 6.5.1.2 Przeniesienie wcześniejszego WZT... 86 6.5.1.3 Przeniesienie wcześniejszej rejestracji krajowej... 87 6.5.1.4 Sprzeciw oparty na połączeniu rejestracji WZT i rejestracji krajowych... 89 6.5.1.5 Przeniesienie zakwestionowanego zgłoszenia WZT... 89 6.5.1.6 Częściowe przeniesienie zakwestionowanego zgłoszenia WZT... 89 6.5.2 Te same strony po przeniesieniu... 90 6.5.3 Zmiana nazwy... 90 6.5.4 Zmiana pełnomocnika... 90 6.5.5 Przerwanie postępowania ze względu na śmierć lub brak zdolności do czynności prawych zgłaszającego lub jego pełnomocnika... 91 6.5.5.1 Śmierć lub brak zdolności do czynności prawnych zgłaszającego... 91 6.5.5.2 Brak możliwości kontynuowania przez zgłaszającego postępowania przed Urzędem ze względu na przeszkody prawne (np. upadłość)... 92 6.5.5.3 Śmierć lub brak zdolności pełnomocnika zgłaszającego do występowania przed Urzędem... 93 Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część C: Sprzeciw Strona 5

1 Wstęp: ogólny zarys postępowania w sprawie sprzeciwu Postępowanie w sprawie sprzeciwu rozpoczyna się z chwilą wpłynięcia sprzeciwu. Zgłaszający jest niezwłocznie informowany o sprzeciwie i otrzymuje kopię akt sprawy. Jeśli sprzeciw dotyczy rejestracji międzynarodowej wskazującej UE, należy przyjąć, że odniesienia w wytycznych do zgłoszeń WZT obejmują rejestracje międzynarodowe wskazujące UE. Międzynarodowym znakom towarowym poświęcony został osobny rozdział (część M: Znaki międzynarodowe), w którym poruszona jest kwestia sprzeciwów. Po zweryfikowaniu wniesienia odpowiedniej opłaty, sprzeciw sprawdzany jest pod kątem zgodności z innymi formalnymi wymogami rozporządzenia. Braki w zakresie dopuszczalności można ogólnie podzielić na dwa rodzaje: 1. braki bezwzględne, tj. braki, których nie można usunąć po upływie terminu na wniesienie sprzeciwu. Jeśli osoba wnosząca sprzeciw nie usunie takich braków z własnej inicjatywy w terminie na wniesienie sprzeciwu, sprzeciw jest niedopuszczalny. 2. braki względne, tj. braki, które można usunąć po upływie terminu na wniesienie sprzeciwu. Po upływie terminu na wniesienie sprzeciwu Urząd wzywa osobę wnoszącą sprzeciw do usunięcia braków w niepodlegającym przedłużeniu terminie dwóch miesięcy, którego niedotrzymanie skutkuje odrzuceniem sprzeciwu jako niedopuszczalnego. Należy zauważyć, że w imię ochrony zasady bezstronności Urząd nie wysyła żadnych pism w sprawie wniesienia opłaty za sprzeciw lub braków w zakresie dopuszczalności przed upływem terminu na wniesienie sprzeciwu. Po zbadaniu dopuszczalności sprzeciwu do obu stron kierowane jest zawiadomienie w sprawie wyznaczenia terminów postępowania. Postępowanie rozpoczyna się okresem, w którym strony mogą negocjować porozumienie (o skutkach finansowych lub bez), czyli tzw. okresem ugodowym (cooling-off period). Okres ten trwa dwa miesiące od zawiadomienia o dopuszczalności i może być jednorazowo przedłużony o 22 miesiące, czyli wynosi maksymalnie 24 miesiące. Po upływie okresu ugodowego rozpoczyna się sporny etap postępowania. Osoba wnosząca sprzeciw ma wtedy dwa miesiące na skompletowanie akt, tj. przedłożenie wszystkich dowodów i uwag, jakie uznaje za konieczne na poparcie swojego stanowiska. Po upływie tego okresu lub z chwilą przesłania złożonych dowodów i uwag zgłaszający ma dwa miesiące na ustosunkowanie się do sprzeciwu. Urząd może zażądać, aby strony ograniczyły swoje uwagi do konkretnych kwestii, a uwagi w innych sprawach dopuścić na dalszym etapie postępowania. Zgłaszający ma zasadniczo dwie możliwości obrony swojego zgłoszenia: może zakwestionować fakt używania wcześniejszego znaku towarowego i zażądać dowodu jego używania oraz przedstawić uwagi i dowody, aby przekonać Urząd do oddalenia sprzeciwu. Jeśli zgłaszający przedstawi jedynie dowody i uwagi, osoba wnosząca sprzeciw ma dwa miesiące na ustosunkowanie się do materiałów przedstawionych przez Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część C: Sprzeciw Strona 6

zgłaszającego. Po takiej wymianie zazwyczaj możliwe jest rozstrzygnięcie w sprawie sprzeciwu. Jeśli zgłaszający zażądał dowodu używania wcześniejszego znaku towarowego, kolejny etap postępowania może ograniczać się jedynie do tej kwestii, a sprawa konfliktu może być rozpatrzona później. Przedstawione przez osobę wnoszącą sprzeciw dowody używania przekazywane są zgłaszającemu, który ma dwa miesiące na wniesienie uwag. Uwagi jeśli zostały wniesione są przekazywane osobie wnoszącej sprzeciw, która następnie ma możliwość przedstawienia ostatecznej odpowiedzi. W niektórych przypadkach konieczna lub wskazana jest dodatkowa wymiana uwag. Taka sytuacja może mieć miejsce, gdy sprawa dotyczy złożonych kwestii lub gdy osoba wnosząca sprzeciw podniosła nową kwestię, która zostaje dopuszczona do postępowania. W takim przypadku zgłaszającemu umożliwia się przedstawienie odpowiedzi. Następnie ekspert decyduje, czy osobie wnoszącej sprzeciw należy ponownie zapewnić możliwość wypowiedzenia się. Gdy strony przedstawią swoje uwagi, postępowanie jest zamykane i możliwe jest podjęcie decyzji co do istoty sprawy. 2 Badanie dopuszczalności 2.1 Wniesienie sprzeciwu na piśmie Artykuł 41 ust. 1 i 3 RWZT Zasada 16a i zasada 17 ust. 4 RWWZT Decyzja EX-11-3 Prezesa Urzędu Sprzeciw musi zostać wniesiony do Urzędu na piśmie w terminie na wniesienie sprzeciwu, czyli w ciągu trzech miesięcy od opublikowania zakwestionowanego zgłoszenia WZT. Sprzeciw, który wpłynął za pośrednictwem faksu lub poczty, wprowadzany jest do systemu informatycznego Urzędu, a osobie wnoszącej sprzeciw przesyłane jest potwierdzenie otrzymania. Sprzeciw można również przesłać drogą elektroniczną. Elektroniczny formularz sprzeciwu jest automatycznie pobierany i wprowadzany do systemu informatycznego Urzędu. Zgłaszający natychmiast otrzymuje kopię sprzeciwu (wraz z ewentualnymi dokumentami przedstawionymi przez osobę wnoszącą sprzeciw) do celów informacyjnych. Jeśli sprzeciw opiera się na wspólnotowym znaku towarowym, zgłaszający jest dodatkowo informowany o możliwości uzyskania informacji na temat wcześniejszych wspólnotowych znaków towarowych za pośrednictwem internetowych narzędzi wyszukiwania dostępnych na stronie internetowej Urzędu. 2.1.1 Przedterminowy sprzeciw wobec rejestracji międzynarodowej Sprzeciw wobec rejestracji międzynarodowej wnosi się pomiędzy szóstym a dziewiątym miesiącem po dacie pierwszej ponownej publikacji (art. 156 ust. 2 RWZT). Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część C: Sprzeciw Strona 7

Na przykład jeśli data pierwszej ponownej publikacji przypada 15/02/2013 r., bieg terminu na wniesienie sprzeciwu rozpoczyna się 16/08/2013 r. i kończy 15/11/2013 r. Sprzeciw wniesiony po ponownej publikacji rejestracji międzynarodowej, lecz przed rozpoczęciem terminu na wniesienie sprzeciwu, podlega zawieszeniu i jest uznawany za wniesiony pierwszego dnia terminu na wniesienie sprzeciwu. Opłata za sprzeciw jest zwracana, jeśli sprzeciw został wycofany przed tą datą. Jeżeli sprzeciw wniesiony został przed rozpoczęciem terminu na wniesienie sprzeciwu (zasada 114 ust. 3 RWWZT), osoba wnosząca sprzeciw otrzyma pismo informujące, że sprzeciw uznaje się za wniesiony pierwszego dnia terminu na wniesienie sprzeciwu i że do tego czasu sprzeciw podlega zawieszeniu. 2.1.2 Przedterminowy sprzeciw wobec zgłoszenia WZT Sprzeciw wobec zgłoszenia WZT otrzymany za pośrednictwem faksu lub poczty przed rozpoczęciem terminu na wniesienie sprzeciwu zgodnie z art. 41 ust. 1 3 RWZT podlega zawieszeniu i jest uznawany za wniesiony pierwszego dnia terminu na wniesienie sprzeciwu, tj. następnego dnia po publikacji zgłoszenia WZT w części A.1 Biuletynu WZT. Opłata za sprzeciw jest zwracana, jeśli sprzeciw został wycofany przed tą datą lub zgłoszenie WZT zostało odrzucone bądź wycofane przed publikacją (art. 39 RWZT). Urząd informuje osobę wnoszącą sprzeciw, że z uwagi na fakt, iż zgłoszenie WZT, wobec którego wniesiony został sprzeciw, nie zostało jeszcze opublikowane w Biuletynie WZT, sprzeciw podlega zawieszeniu i będzie rozpatrzony dopiero po opublikowaniu zakwestionowanego zgłoszenia WZT. Osoba wnosząca sprzeciw jest informowana, że sprzeciw uznaje się za wniesiony pierwszego dnia terminu na wniesienie sprzeciwu. 2.2 Płatności Więcej ogólnych zasad na temat płatności znajduje się w Wytycznych, część A: Zasady ogólne, dział 3: Płatności z tytułu opłat, kosztów i należności. 2.2.1 Sprzeciw wniesiony po terminie, płatność w terminie na wniesienie sprzeciwu Zasada 17 ust. 2 RWWZT Jeśli Urząd otrzymał płatność w terminie na wniesienie sprzeciwu, lecz sprzeciw wpłynął po tym terminie, jest on niedopuszczalny. W takim przypadku Urząd zatrzymuje opłatę za sprzeciw. Osoba wnosząca sprzeciw musi zostać powiadomiona i ma dwa miesiące na ustosunkowanie się do orzeczenia o niedopuszczalności. Jeśli osoba wnosząca sprzeciw przedstawi przekonywujące dowody na terminowe wniesienie sprzeciwu i jego prawidłowe doręczenie Urzędowi w terminie trzech miesięcy na wniesienie sprzeciwu, takie jak raporty transmisji faksu, potwierdzenia doręczenia przesyłek kurierskich lub poleconych, Urząd weryfikuje swoje orzeczenie i przyjmuje sprzeciw jako doręczony w terminie. W takim przypadku można kontynuować badanie dopuszczalności. Jeśli dowody przedstawione przez osobę Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część C: Sprzeciw Strona 8

wnoszącą sprzeciw nie wskazują na doręczenie sprzeciwu w wymaganym terminie lub osoba wnosząca sprzeciw nie udzieliła odpowiedzi w terminie dwóch miesięcy, wydawane jest postanowienie o niedopuszczalności sprzeciwu. Kopia pisma zawiadamiającego osobę wnoszącą sprzeciw o takim postanowieniu przesyłana jest zgłaszającemu. 2.2.2 Termin płatności Artykuł 41 ust. 3 RWZT Artykuł 8 ROWZT Zasada 17 ust. 1 RWWZT Opłata za sprzeciw musi zostać uiszczona w pełnej wysokości przed upływem terminu na wniesienie sprzeciwu. Jeśli opłata za sprzeciw wpłynęła po terminie na wniesienie sprzeciwu, lecz zlecenie przelewu złożone zostało w banku w ciągu ostatnich dziesięciu dni terminu na wniesienie sprzeciwu, sprzeciw może zostać przyjęty pod warunkiem spełnienia dwóch wymagań: osoba wnosząca sprzeciw przedstawi dowód na złożenie zlecenia przelewu w ciągu ostatnich dziesięciu dni terminu na wniesienie sprzeciwu ORAZ wniesie dopłatę w wysokości 10% opłaty za sprzeciw (podwójny warunek). Dopłata nie jest wymagana, jeśli osoba wnosząca sprzeciw udowodni, że zlecenie przelewu złożyła w banku na więcej niż dziesięć dni przed upływem terminu na wniesienie sprzeciwu. Jeśli opłata za sprzeciw nie wpłynęła w terminie na wniesienie sprzeciwu lub nie zaszły powyższe okoliczności, uznaje się, że sprzeciw nie został wniesiony. Artykuł 5 ust. 2 i art. 8 ust. 1 ROWZT Decyzja EX-06-1 Prezesa Urzędu Jeśli osoba wnosząca sprzeciw lub jej pełnomocnik posiada rachunek bieżący UHRW, płatność uznaje się za dokonaną w dniu wpłynięcia sprzeciwu. Jako że płatność za pośrednictwem rachunku bieżącego uznaje się za dokonaną w dniu wpłynięcia sprzeciwu, oznacza to, że jeśli sprzeciw wpłynie po terminie, płatność również będzie przeterminowana. W takim przypadku uznaje się, że sprzeciw nie został wniesiony. System rachunków bieżących jest systemem automatycznego obciążania rachunków. Urząd może obciążać takie rachunki bez jakichkolwiek dyspozycji z tytułu wszelkich transakcji finansowych. Brak wskazania lub błędne wskazanie wysokości opłaty za sprzeciw nie niesie żadnych negatywnych skutków dla sprzeciwu, jako że osoba wnosząca sprzeciw miała ewidentny zamiar wniesienia opłaty. Nawet w przypadku braku wyraźnej dyspozycji ze strony osoby wnoszącej sprzeciw samo istnienie rachunku bieżącego wystarcza do obciążenia rachunku. Nie ma przy tym znaczenia, czy użyty został formularz sprzeciwu. Jedynym wyjątkiem od tej zasady jest sytuacja, gdy posiadacz rachunku bieżącego informuje Urząd na piśmie, że jego rachunek nie może być wykorzystany do pobrania określonej opłaty (np. może wskazać przelew bankowy jako formę płatności). Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część C: Sprzeciw Strona 9

Opłata pobrana z rachunku bieżącego osoby trzeciej Pobranie opłaty za sprzeciw z rachunku bieżącego osoby trzeciej wymaga wyraźnej zgody posiadacza rachunku bieżącego na obciążenie jego rachunku daną opłatą. Osoba wnosząca sprzeciw musi przedstawić taką zgodę w terminie na wniesienie sprzeciwu. Płatność uznaje się za dokonaną w dniu, w którym zgoda wpłynęła do Urzędu. 2.2.3 Skutki braku zapłaty Zasada 17 ust. 1 i 4 oraz zasada 54 RWWZT Jeżeli opłata za sprzeciw nie została uiszczona przed upływem terminu na wniesienie sprzeciwu, sprzeciw uznaje się za niewniesiony, o czym osoba wnosząca sprzeciw jest powiadamiana na piśmie. Kopia pisma jest jednocześnie przesyłana do wiadomości zgłaszającego. Jeżeli w terminie dwóch miesięcy osoba wnosząca sprzeciw przedstawi dowody wskazujące, że ustalenia Urzędu dotyczące utraty praw są nieprawidłowe, i udowodni, że płatność została dokonana w terminie, wysyłane jest zawiadomienie z kopią do zgłaszającego wraz z dowodami przedstawionymi przez osobę wnoszącą sprzeciw. Osoba wnosząca sprzeciw może zażądać wydania decyzji w terminie dwóch miesięcy. W takim przypadku decyzja musi zostać przesłana obu stronom. 2.2.4 Zwrot opłaty Artykuł 8 ust. 3 i art. 9 ust. 1 ROWZT Zasada 17 ust. 1 i zasada 18 ust. 5 RWWZT Jeśli sprzeciw uznaje się za niewniesiony, a opłata za sprzeciw została uiszczona częściowo lub po upływie terminu na wniesienie sprzeciwu, uiszczona kwota jest zwracana osobie wnoszącej sprzeciw. Zwrot opłaty za sprzeciw przewidziany zasadą 18 ust. 5 RWWZT obejmuje wszelkie dopłaty uiszczone przez osobę wnoszącą sprzeciw na podstawie art. 8 ust. 3 ROWZT. 2.3 Język i tłumaczenie sprzeciwu Artykuł 119 ust. 5 i 6 RWZT Zasada 16, zasada 17 ust. 3, zasada 83 ust. 3 i zasada 95 lit. b) RWWZT Zgodnie z art. 119 ust. 5 RWZT sprzeciw wnosi się w jednym z języków Urzędu. Zachodzić może kilka sytuacji w odniesieniu do wyboru języka postępowania: Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część C: Sprzeciw Strona 10

1. Zastosowano urzędowy formularz sprzeciwu UHRW i osoba wnosząca sprzeciw wybrała możliwy język postępowania. Przykłady Sprzeciw jest zgodny z systemem językowym przewidzianym w rozporządzeniach. a) Językami zgłoszenia WZT są portugalski i angielski. Formularz został przesłany w portugalskiej wersji językowej, ale żadne elementy tekstowe mające znaczenie z punktu widzenia dopuszczalności nie podlegają tłumaczeniu, a odpowiednie pola wyboru zostały zaznaczone. Sprzeciw jest dopuszczalny. Jako że językiem postępowania może być jedynie język angielski, osoba wnosząca sprzeciw nie musi wskazać języka postępowania w sprawie sprzeciwu. Gdy zawiadamia się o sprzeciwie, należy załączyć pusty urzędowy formularz w języku angielskim i wskazać język postępowania. b) Językami zgłoszenia WZT są niemiecki i angielski. Formularz został przesłany we francuskiej wersji językowej, przy czym albo sprzeciw został sporządzony w języku francuskim, albo żadne elementy tekstowe nie podlegają tłumaczeniu, a odpowiednie pola wyboru zostały zaznaczone. Sprzeciw jest dopuszczalny. Jako że językiem postępowania może być język niemiecki lub angielski, osoba wnosząca sprzeciw musi wskazać język postępowania w sprawie sprzeciwu. Gdy zawiadamia się o sprzeciwie, należy załączyć pusty urzędowy formularz we wskazanym języku. 2. Zastosowano urzędowy formularz sprzeciwu UHRW i wypełniono go w języku będącym jednym z języków Urzędu, lecz niebędącym jednym z możliwych języków postępowania. Jeśli elementy tekstowe istotne z punktu widzenia dopuszczalności nie podlegają tłumaczeniu (np. liczby), a wszystkie odpowiednie pola wyboru zostały zaznaczone, sprzeciw jest dopuszczalny, nawet jeśli część tekstu, np. wyjaśnienie podstaw sprzeciwu, jest w niewłaściwym języku. Jako że wyjaśnienie podstaw sprzeciwu nie jest wymagane na etapie badania dopuszczalności, fakt jego sporządzenia w niewłaściwym języku nie wpływa na ocenę dopuszczalności, jak gdyby nie istniało. Urząd sprawdza, czy osoba wnosząca sprzeciw wskazała na formularzu język postępowania. Jeśli nie uczyniła tego lub wskazała niewłaściwy język, a zarówno pierwszy, jak i drugi język zgłoszenia WZT jest językiem Urzędu, do osoby wnoszącej sprzeciw wysyłane jest pismo wzywające do wskazania języka postępowania. Brak odpowiedzi w terminie dwóch miesięcy skutkuje odrzuceniem sprzeciwu ze względu na niedopuszczalność. Gdy zawiadamia się o sprzeciwie, należy załączyć pusty urzędowy formularz w języku postępowania. Jeśli nie uczyniła tego lub wskazała niewłaściwy język i tylko jeden z języków zgłoszenia WZT jest językiem Urzędu, nie zachodzi potrzeba wezwania osoby wnoszącej sprzeciw do wskazania języka postępowania, Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część C: Sprzeciw Strona 11

jako że w grę wchodzi jedynie język Urzędu. Gdy zawiadamia się o sprzeciwie, należy załączyć pusty urzędowy formularz w języku postępowania. Język postępowania wskazywany jest w piśmie. Jeśli język postępowania został poprawnie wskazany, do zawiadomienia o sprzeciwie należy dołączyć pusty formularz w języku postępowania. Taką samą procedurę stosuje się, gdy zastosowano urzędowy formularz sprzeciwu UHRW i wypełniono go w języku niebędącym jednym z języków Urzędu. 3. Nie zastosowano urzędowego formularza sprzeciwu UHRW, lecz sprzeciw został sporządzony w języku będącym możliwym językiem postępowania. Sprzeciw jest zgodny z systemem językowym przewidzianym w rozporządzeniach. 4. Nie zastosowano urzędowego formularza sprzeciwu UHRW, a sprzeciw został sporządzony w języku będącym jednym z języków Urzędu, lecz niebędącym jednym z możliwych języków postępowania. Zgodnie z art. 119 ust. 6 RWZT i zasadą 16 ust. 1 RWWZT osoba wnosząca sprzeciw z własnej inicjatywy przedstawia tłumaczenie na język postępowania w terminie jednego miesiąca. Brak tłumaczenia oznacza niedopuszczalność sprzeciwu. 5. Nie zastosowano urzędowego formularza sprzeciwu UHRW, a sprzeciw został sporządzony w języku będącym jednym z języków urzędowych, lecz niebędącym jednym z języków Urzędu. Sprzeciw jest niedopuszczalny. Zastosowanie ma art. 119 ust. 5 RWZT. Zawiadomienie przesyłane jest w pierwszym języku (o ile jest jednym z języków Urzędu) lub drugim języku zakwestionowanego zgłoszenia WZT. Wykaz towarów i usług podlega szczególnym wymaganiom (zob. pkt 2.4.2.3 poniżej). Wyjaśnienie podstaw sprzeciwu: gdy zaznaczono pole wyboru dotyczące podstaw sprzeciwu i dodatkowo przedstawiono wyjaśnienia dotyczące faktów lub argumentów, takie wyjaśnienia (np. patrz załącznik, patrz aneks, zostanie przedstawiony później ) nie wymagają tłumaczenia na etapie badania dopuszczalności. Takie tłumaczenie należy dostarczyć w późniejszym terminie, tj. po upływie okresu ugodowego, lecz przed wygaśnięciem terminu na uzasadnienie sprzeciwu. 2.4 Badanie dopuszczalności Zasady 15 i 17 RWWZT Badanie dopuszczalności obejmuje zarówno bezwzględne, jak i względne wymagania: wskazania i elementy, które muszą być uwzględnione w sprzeciwie lub przedstawione przez osobę wnoszącą sprzeciw z własnej inicjatywy w terminie na wniesienie sprzeciwu, określa zasada 15 ust. 1 i ust. 2 lit. a) c) RWWZT; Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część C: Sprzeciw Strona 12

wskazania i elementy, które o ile nie zostaną przedstawione w terminie na wniesienie sprzeciwu spowodują wezwanie osoby wnoszącej sprzeciw przez Urząd do usunięcia braków w niepodlegającym przedłużeniu terminie dwóch miesięcy, określa zasada 15 ust. 2 lit. d) h) RWWZT; opcjonalne wskazania (które określają zakres sprzeciwu, lecz nie wpływają na stwierdzenie jego niedopuszczalności) określa zasada 15 ust. 3 RWWZT. 2.4.1 Bezwzględne wymagania dopuszczalności Jeśli sprzeciw jest niedopuszczalny z powodu niespełnienia bezwzględnych wymagań dopuszczalności, należy poinformować o tym osobę wnoszącą sprzeciw i wezwać ją do ustosunkowania się do kwestii dopuszczalności. W przypadku potwierdzenia niedopuszczalności wysyłana jest decyzja o odrzuceniu sprzeciwu z kopią do zgłaszającego. Sprzeciw wobec zgłoszenia WZT Sprawdza się, czy wcześniejsze prawa/znaki są wyraźnie wskazane. Jeśli jedyne wcześniejsze prawo, na którym opiera się sprzeciw, nie zostało odpowiednio wskazane, sprzeciw jest niedopuszczalny, a osoba wnosząca sprzeciw zostaje wezwana do ustosunkowania się do kwestii niedopuszczalności przed podjęciem decyzji o niedopuszczalności. Jeśli sprzeciw opiera się na więcej niż jednym wcześniejszym prawie i jedno z tych praw zostało poprawnie wskazane, badanie dopuszczalności (względne wymagania) może być kontynuowane w oparciu o takie wcześniejsze prawo. Strony są o tym informowane w drodze zawiadomienia o terminach postępowania w sprawie sprzeciwu. Sprzeciw wobec rejestracji międzynarodowych wskazujących UE W przypadku sprzeciwu wobec rejestracji międzynarodowej wskazującej UE przeprowadza się pełne badanie dopuszczalności. Badanie musi objąć wszystkie wcześniejsze prawa. Jeśli żadne z wcześniejszych praw nie zostało odpowiednio wskazane, sprzeciw jest niedopuszczalny, a osoba wnosząca sprzeciw zostaje wezwana do ustosunkowania się do kwestii niedopuszczalności przed podjęciem decyzji o niedopuszczalności. 2.4.1.1 Wskazanie zakwestionowanego zgłoszenia WZT Zasada 15 ust. 2 lit. a) i zasada 17 RWWZT Numer zgłoszenia i nazwa zgłaszającego są obowiązkowymi elementami do celów wskazania zakwestionowanego zgłoszenia WZT. Jeśli na przykład wskazany numer zakwestionowanego zgłoszenia nie odpowiada wskazanej nazwie zgłaszającego, Urząd decyduje, czy można w pewny sposób ustalić, o które zgłoszenie WZT chodzi. Jeśli nie wskazano nazwy zgłaszającego, można ją znaleźć w systemie informatycznym Urzędu. Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część C: Sprzeciw Strona 13

Data publikacji jest opcjonalnym wskazaniem, które pomaga w dwukrotnym sprawdzeniu wskazania zgłoszenia WZT. Jeśli taka data nie jest podana, zgłoszenie WZT można ustalić na podstawie innych wskazań. Sprzeciw może dotyczyć tylko jednego zgłoszenia WZT. Jeśli nie można wskazać zgłoszenia WZT, taki brak może usunąć jedynie osoba wnosząca sprzeciw z własnej inicjatywy w trakcie trzymiesięcznego terminu na wniesienie sprzeciwu. W przeciwnym razie sprzeciw jest niedopuszczalny i osoba wnosząca sprzeciw jest wzywana do ustosunkowania się do kwestii niedopuszczalności. W przypadku potwierdzenia niedopuszczalności wysyłana jest decyzja o odrzuceniu sprzeciwu z kopią do zgłaszającego. 2.4.1.2 Wskazanie wcześniejszych znaków/praw Artykuł 8 ust. 2 RWZT Zasada 15 ust. 2 lit. b) i zasada 17 ust. 2 RWWZT Wskazań należy szukać nie tylko w sprzeciwie, ale również w załącznikach i innych dokumentach złożonych wraz ze sprzeciwem lub w trakcie terminu na wniesienie sprzeciwu. Sprzeciw może opierać się na pięciu rodzajach wcześniejszych praw: (1) rejestracjach lub zgłoszeniach wcześniejszych znaków towarowych, (2) rejestracjach lub zgłoszeniach wcześniejszych znaków towarowych cieszących się renomą, (3) wcześniejszych znakach powszechnie znanych, (4) wcześniejszych niezarejestrowanych znakach towarowych oraz (5) wcześniejszych oznaczeniach używanych w obrocie handlowym. Wcześniejsze prawa, które nie są wcześniejsze Artykuł 8 ust. 2 i art. 41 ust. 1 RWZT W przypadku braku pierwszeństwa wcześniejszym znakiem towarowym jest ten, który został zgłoszony przed datą zgłoszenia zakwestionowanego WZT. W przypadku konfliktu pomiędzy znakiem krajowym i zgłoszeniem WZT godzina i minuta zgłoszenia znaku krajowego nie ma znaczenia dla ustalenia, który znak jest wcześniejszy (wyrok z 22/03/2012 w sprawie C-190/10 Génesis ). Sprzeciw opiera się niekiedy na jednym znaku lub więcej znakach bądź innych prawach, które nie są wcześniejsze od zgłoszenia WZT w rozumieniu art. 8 ust. 2 RWZT. Ustalenia, czy prawo jest wcześniejsze, dokonuje się na etapie badania dopuszczalności. Gdy żaden z wcześniejszych znaków nie jest wcześniejszy, Urząd informuje osobę wnoszącą sprzeciw o jego niedopuszczalności i wzywa ją do ustosunkowania się do tej kwestii, zanim podjęta zostanie decyzja w sprawie niedopuszczalności. Jeśli sprzeciw opiera się na więcej niż jednym prawie, z których jedno jest wcześniejsze, a pozostałe późniejsze, Urząd powiadamia o dopuszczalności sprzeciwu Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część C: Sprzeciw Strona 14

i nie wzmiankuje, że niektóre znaki/prawa nie są wcześniejsze. Sprawa ta zostanie poruszona w decyzji. Zarejestrowane lub zgłoszone wcześniejsze znaki towarowe Artykuł 8 ust. 2 lit. a) i b) RWZT Zasada 15 ust. 2 lit. b), zasada 17 ust. 2 i zasada 19 ust. 3 RWWZT Takimi prawami są zarejestrowane lub zgłoszone wspólnotowe znaki towarowe, rejestracje międzynarodowe znaków towarowych wskazujące Unię Europejską, krajowe rejestracje lub zgłoszenia znaków towarowych lub te dokonane w krajach Beneluksu (w tym byłe znaki towarowe, w przypadku których wniesiono o konwersję) oraz międzynarodowe znaki towarowe rejestrowane na mocy porozumienia madryckiego lub protokołu do tego porozumienia obowiązującego w państwie członkowskim. Starszeństwo zastrzeżone w odniesieniu do WZT może zostać uwzględnione w trybie art. 8 ust. 2 lit. a) RWZT, o ile właściciel takiego WZT zrzekł się wcześniejszego znaku lub zezwolił na jego wygaśnięcie w rozumieniu art. 34 ust. 2 RWZT, a osoba wnosząca sprzeciw przedstawiła na to dowody. W takim przypadku osoba wnosząca sprzeciw musi oprzeć się na wspólnotowym znaku towarowym, wyraźnie zastrzegając w trzymiesięcznym terminie na wniesienie sprzeciwu, że znak krajowy wciąż istnieje w oparciu o starszeństwo zastrzeżone w zgłoszeniu WZT. Należy ustalić wyraźny związek pomiędzy wskazanym WZT a wcześniejszym znakiem towarowym, którego starszeństwo zostało zastrzeżone w zgłoszeniu WZT. W terminie wyznaczonym zgodnie z zasadą 19 ust. 1 RWWZT osoba wnosząca sprzeciw przedstawia dostateczne dowody przyjęcia zastrzeżenia starszeństwa przez UHRW, a także dowody pochodzące od administracji, która krajowy znak towarowy zarejestrowała, potwierdzające, że właściciel zrzekł się takiego krajowego znaku towarowego lub zezwolił na jego wygaśnięcie w trybie art. 34 ust. 2 RWZT. Bezwzględnymi elementami wskazującymi na rejestrację lub zgłoszenie wcześniejszego znaku towarowego są: numer rejestracji/zgłoszenia; Uznaje się, że zgłoszenia krajowe wynikające z konwersji wcześniejszego WZT lub jego zgłoszenia wchodzą w życie z chwilą złożenia ważnego wniosku o konwersję. Takie prawa są prawidłowo wskazane do celów dopuszczalności, jeśli osoba wnosząca sprzeciw wskazała numer podlegającego konwersji WZT lub jego zgłoszenia oraz kraje, dla których zwróciła się o konwersję; wskazanie, że wcześniejszy znak towarowy jest przedmiotem rejestracji lub zgłoszenia; wskazanie państwa członkowskiego, w tym kraju Beneluksu, w którym wcześniejszy znak towarowy został zarejestrowany lub zgłoszony, bądź wskazanie, że znak jest WZT. Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część C: Sprzeciw Strona 15

Jeśli w sprzeciwie nie wskazano państwa członkowskiego, lecz dołączono do niego świadectwo, uznaje się, że państwo członkowskie zostało prawidłowo wskazane, nawet jeśli świadectwo nie jest sporządzone w języku postępowania. Na tym etapie postępowania nie żąda się tłumaczenia świadectwa. Jeśli świadectwo dotyczy rejestracji międzynarodowej, zakłada się, że sprzeciw dotyczy danego znaku we wszystkich państwach członkowskich i/lub krajach Beneluksu wskazanych w świadectwie. Znaki towarowe zgłoszone przez agenta Artykuł 8 ust. 3 RWZT Zasada 15 ust. 2 lit. b) ppkt i) RWWZT Znak towarowy zgłoszony przez agenta oznacza zakwestionowane zgłoszenie WZT, w przypadku którego osoba wnosząca sprzeciw twierdzi, że zgłaszający jako osoba powiązana z nią handlowo (z jej agentem lub pełnomocnikiem) wystąpiła o rejestrację znaku bez jej zgody. Wcześniejsze znaki towarowe lub prawa, na których opiera się sprzeciw, należy wskazać w taki sam sposób, jak w przypadku rejestracji lub zgłoszenia wcześniejszego znaku towarowego. Należy zatem wskazać kraj oraz numer rejestracji lub zgłoszenia. Przedstawienie znaku (w kolorze, o ile ma to zastosowanie) jest wymagane jedynie, jeśli wcześniejszy znak towarowy właściciela jest znakiem niezarejestrowanym, jako że w takim przypadku nie można podać numeru rejestracji, który pozwoliłby jasno wskazać wcześniejszy znak. W przypadku niezarejestrowanych znaków słownych należy wskazać słowo tworzące dany znak. W przypadku niezarejestrowanych znaków graficznych lub innych należy uwzględnić przedstawienie znaku w formie używanej i zastrzeżonej przez właściciela. Więcej informacji na ten temat znajduje się w Wytycznych, część C: Sprzeciw, dział 3: Dokonywanie zgłoszeń przez agentów bez zgody właściciela znaku towarowego (art. 8 ust. 3 RWZT). Zarejestrowane lub zgłoszone wcześniejsze znaki towarowe cieszące się renomą Artykuł 8 ust. 1 i 5 RWZT Zasada 15 ust. 2 lit. c) i g) RWWZT Zgodnie z art. 8 ust. 5 RWZT sprzeciw może opierać się na znaku cieszącym się renomą, dotyczącym towarów i usług, które nie są podobne. Znak cieszący się renomą może oznaczać wcześniejszą rejestrację wspólnotowego znaku towarowego, rejestrację w krajach Beneluksu, rejestrację krajową lub międzynarodową, jak również wcześniejsze zgłoszenie uwarunkowane jego rejestracją. Zastosowanie mają takie same wymagania identyfikacyjne co w przypadku zarejestrowanych znaków powołanych na podstawie art. 8 ust. 1 lit. b) RWZT, tj. należy wskazać numer i państwo członkowskie / region, w którym znak jest chroniony. Wskazanie miejsca, w którym znak cieszy się renomą oraz towarów/usług, w stosunku do których znak cieszy się renomą, stanowi względny warunek dopuszczalności. Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część C: Sprzeciw Strona 16

Wcześniejszy znak powszechnie znany Artykuł 8 ust. 2 lit. c) RWZT Zasada 15 ust. 2 lit. b) ppkt i) oraz ii) i zasada 17 ust. 2 RWWZT Artykuł 8 ust. 2 lit. c) RWZT chroni znaki powszechnie znane w znaczeniu art. 6a konwencji paryskiej. Mogą to być znaki zarejestrowane lub niezarejestrowane, a także znaki, które nie są zarejestrowane na terytorium, na którym mają być chronione (bez względu na rejestrację na terytorium pochodzenia). Bezwzględnymi wskazaniami są: wskazanie państwa członkowskiego, w którym znak jest powszechnie znany. Jeśli tego wskazania nie można wywieść z akt sprawy, znak nie może być dopuszczony jako podstawa sprzeciwu; jeśli znak jest zarejestrowanym znakiem wskazania, o których mowa w zasadzie 15 ust. 2 lit. b) ppkt i) RWWZT, tj. numer rejestracji i wskazanie państwa członkowskiego, w którym znak jest zarejestrowany; jeśli znak nie jest zarejestrowany przedstawienie znaku. W przypadku znaków słownych należy wskazać słowo tworzące dany znak. W przypadku znaków graficznych i innych wymaga się przedstawienia znaku (w kolorze, o ile ma to zastosowanie) w postaci używanej i zastrzeżonej jako powszechnie znana. Jeśli ponadto sprzeciw jest oparty na zarejestrowanym znaku towarowym, lecz brakuje przedstawienia znaku powszechnie znanego, Urząd zakłada, że chodzi o to samo oznaczenie, a osoba wnosząca sprzeciw zastrzega, że zarejestrowany znak jest powszechnie znany (decyzja z 17/10/2007 w sprawie R0160/2007-1 QUART/Quarto ). Wcześniejsze niezarejestrowane znaki i wcześniejsze oznaczenia używane w obrocie handlowym Artykuł 8 ust. 4 RWZT Zasada 15 ust. 2 lit. b) ppkt iii) oraz zasada 17 ust. 2 RWWZT Kategoria ta obejmuje oznaczenia niezarejestrowane, które są używane jako znaki towarowe, oraz wiele różnych wcześniejszych praw, między innymi prawo do nazwy firmy, nazwy handlowej, szyldu, godła, tytułów chronionych dzieł literackich/artystycznych oraz oznaczeń objętych ochroną przed bezprawnym używaniem nazwy (passing off). Bezwzględnymi wskazaniami są: wskazanie rodzaju lub charakteru prawa. Charakter prawa determinuje zakres sprzeciwu i możliwości obrony zgłaszającego. Nazwa handlowa, nazwa firmy, szyld, ochrona przed bezprawnym używaniem nazwy, tytuły chronionych dzieł literackich/artystycznych są możliwymi do zaakceptowania wskazaniami charakteru praw. Nie można natomiast zaakceptować ogólnikowych określeń typu prawo zwyczajowe czy nieuczciwa konkurencja bez wskazania konkretnego charakteru prawa. Nie jest to wyczerpująca lista. Dopuszczalny jest Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część C: Sprzeciw Strona 17

sprzeciw oparty na prawie, które nie może być wcześniejszym prawem zgodnie z art. 8 ust. 4 RWZT, np. prawie autorskim lub wzorze przemysłowym. Po rozpoczęciu postępowania taki sprzeciw zostanie jednak odrzucony co do istoty; wskazanie państwa członkowskiego, w którym twierdzi się, że prawo istnieje; przedstawienie wcześniejszego prawa (w kolorze, o ile ma to zastosowanie). Brak powyższych wskazań oznaczać będzie niedopuszczalność danego prawa. 2.4.1.3 Wskazanie podstaw Artykuł 41 ust. 3 i art. 75 RWZT Zasada 15 ust. 2 lit. c) oraz zasada 17 ust. 2 RWWZT Sprzeciw, w którym nie wskazano podstaw zgodnie z zasadą 15 ust. 2 lit. c) RWWZT, jest niedopuszczalny, chyba że ten brak został usunięty przed upływem terminu na wniesienie sprzeciwu. Wskazanie podstaw powinno obejmować oświadczenie o spełnieniu stosownych wymagań z art. 8 ust. 1, 3, 4 i 5 RWZT. Argumenty i dowody przedstawiane są dobrowolnie na tym etapie postępowania. W szczególności uznaje się, że podstawy zostały prawidłowo wskazane, jeśli: zaznaczono odpowiednie pole wyboru na formularzu sprzeciwu; odpowiednie pole wyboru nie zostało zaznaczone, ale wskazano wcześniejszy znak i sprzeciw można uznać za oparty na art. 8 ust. 1. W obu przypadkach musi istnieć możliwość jasnego wskazania podstaw w sprzeciwie, a sprzeciw musi być dopuszczalny. W przeciwnym razie, zanim sprzeciw zostanie odrzucony, należy uważnie przeanalizować cały sprzeciw, przy czym nie ma znaczenia, czy podstawy są wskazane na formularzu sprzeciwu, czy w załącznikach lub towarzyszących dokumentach. Podstawy muszą być jednoznacznie jasne. We wszystkich innych przypadkach należy wezwać osobę wnoszącą sprzeciw do ustosunkowania się do kwestii niedopuszczalności, zanim podjęta zostanie decyzja o odrzuceniu sprzeciwu. 2.4.2 Względne wymagania dopuszczalności Zasada 15 ust. 2 lit. d) h) RWWZT Braki względne oznaczają braki, które można usunąć po upływie terminu na wniesienie sprzeciwu. Urząd wzywa osobę wnoszącą sprzeciw do usunięcia braków w terminie dwóch miesięcy od otrzymania zawiadomienia o brakach. Jeśli braki zostaną usunięte, sprzeciw uznaje się za dopuszczalny; jeśli nie, sprzeciw odrzuca się ze względu na niedopuszczalność. Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część C: Sprzeciw Strona 18

2.4.2.1 Daty Zasada 15 ust. 2 lit. d) oraz zasada 17 ust. 4 RWWZT Daty obejmują datę zgłoszenia oraz, o ile ma to zastosowanie, datę rejestracji i datę pierwszeństwa wcześniejszego znaku. Wymaganie to dotyczy następujących praw: wcześniejszego zgłoszenia lub rejestracji wspólnotowego znaku towarowego lub zgłoszenia bądź rejestracji krajowej czy międzynarodowej, przywołanych na podstawie art. 8 ust. 1 lit. a) lub b) RWZT; wcześniejszego powszechnie znanego znaku przywołanego na podstawie art. 8 ust. 2 lit. c) RWZT, jeśli jest zarejestrowany w Unii Europejskiej; wcześniejszego znaku przywołanego na podstawie art. 8 ust. 3 RWZT, jeśli jest zarejestrowany; wcześniejszego znaku cieszącego się renomą, przywołanego na podstawie art. 8 ust. 5 RWZT. Powyższe wskazania mogą mieć znaczenie dla wyeliminowania ewentualnych błędów przy identyfikacji wcześniejszego znaku. Wystarcza, aby elementy te znajdowały się w załączonej dokumentacji lub w bazie danych. O ich braku należy poinformować osobę wnoszącą sprzeciw. 2.4.2.2 Przedstawienie wcześniejszego znaku/oznaczenia Zasada 15 ust. 2 lit. e) i zasada 17 ust. 4 RWWZT W przypadku niezarejestrowanych praw jest to bezwzględne wymaganie dopuszczalności, jako że w przeciwnym razie identyfikacja wcześniejszego prawa byłaby niemożliwa (patrz powyżej). Względne wymaganie dopuszczalności polegające na przedstawieniu znaku zgodnie z zasadą 15 ust. 2 lit. e) RWZT dotyczy następujących praw: wcześniejszego zgłoszenia lub rejestracji wspólnotowego znaku towarowego lub zgłoszenia bądź rejestracji krajowej czy międzynarodowej, przywołanych na podstawie art. 8 ust. 1 lit. a) lub b) RWZT; wcześniejszego powszechnie znanego znaku przywołanego na podstawie art. 8 ust. 2 lit. c) RWZT, jeśli jest zarejestrowany w Unii Europejskiej; wcześniejszego znaku cieszącego się renomą, przywołanego na podstawie art. 8 ust. 5 RWZT; Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część C: Sprzeciw Strona 19

znaku zgłoszonego przez agenta (na podstawie art. 8 ust. 3 RWZT, jeśli jest zarejestrowanym znakiem). Jeśli znak jest znakiem słownym, wystarczy wskazanie słowa. Jeśli znak jest znakiem graficznym, trójwymiarowym lub innym, wymaga się przedstawienia znaku w zgłoszonej lub zarejestrowanej postaci w kolorze, o ile ma to zastosowanie. Jeśli prawidłowe przedstawienie nie zostało dołączone do sprzeciwu, Urząd zawiadamia o takim braku niezwłocznie po jego ustaleniu. Jeśli osoba wnosząca sprzeciw nie dotrzyma wyznaczonego dwumiesięcznego terminu, wcześniejsze prawo odrzuca się jako niedopuszczalne. Jeśli wcześniejszy znak jest WZT, nie żąda się jego przedstawienia, jako że znajduje się w bazach danych Urzędu. Kolorowe przedstawienie znaku nie jest obowiązkowe, jeśli znak krajowy nie został (ze względów technicznych) opublikowany w kolorze, co jest praktyką w krajach takich jak Cypr, Łotwa i Węgry. W takich przypadkach Urząd nie żąda przedstawienia w kolorze ani nie wzywa osoby wnoszącej sprzeciw do przetłumaczenia wskazań dotyczących kolorów. Znaki towarowe od zawsze (lub od wskazanej daty) są publikowane w kolorze w następujących krajach: Belgia Bułgaria Republika Czeska (1999) Dania Niemcy Estonia (2003) Irlandia (2003) Grecja (2007) Hiszpania (od 31/07/2002 r.) Francja (1992) Włochy Litwa (od lipca 2009 r.) Luksemburg Malta Niderlandy Austria Polska (2003) Portugalia (2006) Rumunia Słowenia (1992) Słowacja (2008) Finlandia (2005) Szwecja Zjednoczone Królestwo (2004) Chorwacja (2009) Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część C: Sprzeciw Strona 20

Znaki międzynarodowe publikowane są w kolorze od 1989 r. Zasada 80 ust. 2 i zasada 17 ust. 4 RWWZT Jeśli zawarte w aktach przedstawienie jest niewyraźne, Urząd może zażądać wyraźniejszego przedstawienia. Jeśli otrzymane przedstawienie jest niekompletne lub nieczytelne, a wyraźne przedstawienie nie zostało dostarczone na żądanie, przedstawienie uznaje się za niedostarczone, co skutkuje odrzuceniem prawa jako niedopuszczalnego. 2.4.2.3 Towary i usługi Zasada 15 ust. 2 lit. f) i zasada 17 ust. 4 RWWZT Komunikat nr 5/07 Prezesa Urzędu Zasada 15 ust. 2 lit. f) RWWZT stanowi, że sprzeciw powinien zawierać wskazanie towarów i usług, na których się opiera, w języku postępowania. Dotyczy to wszystkich rodzajów wcześniejszych praw. Sprzeciw może dotyczyć wszystkich towarów i usług, dla których wcześniejszy znak został zarejestrowany lub zgłoszony, bądź niektórych z nich. Zgodnie z komunikatem nr 5/07 Prezesa Urzędu z 12/09/2007 r. w sprawie zmian praktyki w zakresie postępowania w sprawie sprzeciwu, wskazanie numeru klasy przyjmuje się jako dostateczne wskazanie towarów i usług objętych wcześniejszymi prawami, na których opiera się sprzeciw. Zasada ta jest realizowana w następujący sposób. Część towarów i usług Jeśli sprzeciw opiera się na części towarów i usług, dla których wcześniejszy znak (znaki) został(y) zarejestrowany(-e) lub zgłoszony(-e), należy sporządzić wykaz takich towarów i usług w języku postępowania. Urząd akceptuje również wskazanie odpowiedniego numeru (lub numerów) klasy, o ile załączone jest świadectwo rejestracji lub wyciąg z urzędowego źródła (świadectwo rejestracji lub wyciąg musi być sporządzony w języku postępowania lub przetłumaczony na taki język bądź oparty na kodach krajowych lub kodach INID, aby jasno wskazywać odpowiednie numery klas). Jeśli liczba towarów i usług, na których opiera się sprzeciw, jest mniejsza od liczby towarów i usług, dla których znak został zarejestrowany, nie zachodzi potrzeba wskazania tych, na których nie opiera się sprzeciw, jako że są one nieistotne dla przebiegu postępowania. Wszystkie towary i usługi Jeśli sprzeciw opiera się na wszystkich towarach i usługach, dla których wcześniejszy znak (znaki) został(y) zarejestrowany(-e) lub zgłoszony(-e), należy sporządzić wykaz takich towarów i usług w języku postępowania. Zamiast sporządzać wykaz osoba Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część C: Sprzeciw Strona 21

wnosząca sprzeciw może odwołać się do wszystkich towarów i usług, dla których wcześniejszy znak jest zarejestrowany, o ile załączone jest świadectwo rejestracji lub wyciąg z urzędowego źródła (świadectwo rejestracji lub wyciąg musi być sporządzony w języku postępowania lub przetłumaczony na taki język bądź oparty na kodach krajowych lub kodach INID). Urząd akceptuje również wskazanie odpowiedniego numeru (lub numerów) klasy, o ile załączone jest świadectwo rejestracji lub wyciąg z urzędowego źródła (świadectwo rejestracji lub wyciąg musi być sporządzony w języku postępowania lub przetłumaczony na taki język bądź oparty na kodach krajowych lub kodach INID, aby jasno wskazywać odpowiednie numery klas). Ponadto w przypadku, gdy osoba wnosząca sprzeciw wskazała na formularzu sprzeciwu wszystkie towary i usługi, dla których wcześniejsze prawo jest zarejestrowane, ale następnie wymieniła jedynie część takich towarów i usług (w stosunku do dołączonego do formularza sprzeciwu świadectwa rejestracji lub wyciągu z urzędowego źródła), Urząd aby rozwiązać sprzeczność informacji zawartych w sprzeciwie zakłada, że sprzeciw opiera się na wszystkich towarach i usługach, dla których wcześniejsze prawo jest zarejestrowane. Nawet jeśli osoba wnosząca sprzeciw nie wskazała lub wskazała w niejasny sposób towary/usługi, na których oparty jest sprzeciw, wystarcza załączone świadectwo rejestracji w języku postępowania. Zakłada się wtedy, że sprzeciw opiera się na towarach i usługach wymienionych w świadectwie. Jeśli jednak świadectwo jest sporządzone w innym języku niż język postępowania lub nie zostało załączone, należy zawiadomić o tym braku. Jeśli sprzeciw opiera się na wszystkich identycznych/podobnych towarach i usługach, należy zwrócić się o uściślenie tego określenia, jako że nie jest ono dostatecznie jasne, aby wskazać podstawę sprzeciwu. Jeśli użyto wskazania typu sprzeciw opiera się na wszystkich towarach w klasie 9 i nie załączono świadectwa w języku postępowania, Urząd zażąda wykazu sporządzonego w języku postępowania. Tego rodzaju wskazanie można przyjąć jedynie, jeśli osoba wnosząca sprzeciw odpowie, że jest właścicielem rejestracji, w której znak opisany jest jako zarejestrowany dla wszystkich towarów w klasie 9. W przypadku sprzeciwów opartych na wcześniejszych niezarejestrowanych znakach towarowych lub prawach osoba wnosząca sprzeciw musi wskazać działania handlowe, w toku których takie znaki lub prawa są używane. Szczegółowe aspekty: sprzeciw wobec rejestracji międzynarodowej wskazującej Unię Europejską Do celów badania dopuszczalności sprzeciwów wobec rejestracji międzynarodowych wskazujących Unię Europejską, określenie numeru(-ów) klasy jedynie w sprzeciwie nie wystarcza do określenia towarów i usług, na których opiera się sprzeciw. Jeśli sprzeciw opiera się na wszystkich lub niektórych towarach i usługach, dla których wcześniejszy znak (znaki) został(y) zarejestrowany(-e) lub zgłoszony(-e), należy sporządzić wykaz takich towarów i usług w języku postępowania w sprawie sprzeciwu. Wykaz musi Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część C: Sprzeciw Strona 22