ZAREJESTROWANE WZORY WSPÓLNOTOWE ROZPATRYWANIE WNIOSKÓW O UNIEWAŻNIENIE WZORU

Transkrypt

1 WYTYCZNE DOTYCZĄCE ROZPATRYWANIA SPRAW ZWIĄZANYCH Z ZAREJESTROWANYMI WZORAMI WSPÓLNOTOWYMI PRZEZ URZĄD HARMONIZACJI RYNKU WEWNĘTRZNEGO (ZNAKI TOWAROWE I WZORY) ZAREJESTROWANE WZORY WSPÓLNOTOWE ROZPATRYWANIE WNIOSKÓW O UNIEWAŻNIENIE WZORU Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Zarejestrowane wzory wspólnotowe Strona1

2 Spis treści 1 Cel Wprowadzenie: zasady ogólne mające zastosowanie do postępowania o unieważnienie Obowiązek określenia podstaw Prawo do bycia wysłuchanym Zakres badania prowadzonego przez Wydział Unieważnień Zgodność z terminami Składanie wniosku Formularz wniosku Zakres wniosku Język postępowania Identyfikacja wniosku Locus standi wnioskodawcy Pełnomocnictwo we wniosku Kiedy pełnomocnictwo jest obowiązkowe Kto może być pełnomocnikiem Identyfikacja zakwestionowanego wzoru wspólnotowego Wygasłe rejestracje Wskazanie podstaw, okoliczności faktycznych, dowodów i argumentów Wskazanie podstaw Okoliczności faktyczne, dowody i argumenty Dopuszczalność w odniesieniu do jednej z powołanych podstaw Podpisanie wniosku Sposób składania wniosku Wniesienie opłaty Postępowanie w przypadku braków Powiadomienie właściciela Udział domniemanego sprawcy naruszenia Etap sporny postępowania Wymiana powiadomień Uwagi właściciela Kwestie ogólne Wniosek o przedłożenie dowodu używania wcześniejszego znaku towarowego Tłumaczenie uwag właściciela Zakres obrony Odpowiedź wnioskodawcy Kwestie ogólne Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Zarejestrowane wzory wspólnotowe Strona2

3 Tłumaczenie odpowiedzi wnioskodawcy Przedłożenie dowodu używania wcześniejszego znaku towarowego Zakończenie wymiany uwag Przedłużenie terminów i zawieszenie Przedłużenie terminów Zawieszenie Postępowanie dowodowe Postępowanie ustne Rozpatrywanie wniosku Rozpoczęcie rozpatrywania wniosku Badanie podstaw unieważnienia Różne podstawy unieważnienia Niezgodność z definicją wzoru Brak uprawnień Funkcja techniczna Uzasadnienie Badanie Alternatywne kształty Wzory wzajemnych połączeń Brak nowości i indywidualnego charakteru Ujawnienie wcześniejszego wzoru Zasady ogólne Oficjalne publikacje Wystawy lub wykorzystanie w handlu Ujawnienia pochodzące z Internetu Oświadczenia pisemne, złożone pod przysięgą lub potwierdzone Niewystarczające ujawnienie Ujawnienie osobie trzeciej pod wyraźnym lub dorozumianym warunkiem zachowania poufności Ujawnienie w okresie pierwszeństwa Okres karencji Ocena nowości i indywidualnego charakteru Wspólne zasady Konflikt z prawem z wcześniejszego wzoru Używanie wcześniejszego oznaczenia posiadającego zdolność odróżniającą Oznaczenie posiadające zdolność odróżniającą Użycie w późniejszym wzorze Uzasadnienie wniosku na podstawie art. 25 ust. 1 lit. e) RWW (wcześniejsze oznaczenia posiadające zdolność odróżniającą) Badanie przez Wydział Unieważnień Niedozwolone używanie dzieła chronionego przez prawo autorskie państwa członkowskiego Uzasadnienie wniosku na podstawie art. 25 ust. 1 lit. f) RWW (wcześniejsze prawo autorskie) Badanie przez Wydział Unieważnień Częściowe unieważnienie Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Zarejestrowane wzory wspólnotowe Strona3

4 5.10 Podstawy unieważnienia, które mają zastosowanie w wyniku samego faktu przystąpienia nowego państwa członkowskiego Zakończenie postępowania Zakończenie postępowania bez decyzji co do istoty sprawy Decyzja w sprawie kosztów Przypadki wymagające decyzji w sprawie kosztów Przypadki, w których nie wydaje się decyzji w sprawie kosztów Porozumienie dotyczące kosztów Podział kosztów Ustalenie kosztów Poprawianie błędów i wpis do rejestru Poprawianie błędów Wpis do rejestru Odwołanie Prawo do odwołania Badanie wstępne Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Zarejestrowane wzory wspólnotowe Strona4

5 1 Cel Celem niniejszych wytycznych jest wyjaśnienie, jak w praktyce Wydziału Unieważnień UHRW stosowane są wymogi rozporządzenia w sprawie wzorów wspólnotowych 1 (RWW), rozporządzenia wykonującego rozporządzenie w sprawie wzorów wspólnotowych 2 (RWWW) oraz rozporządzenia w sprawie opłat 3 (ROWW), począwszy od otrzymania wniosku o unieważnienie wzoru wspólnotowego ( wniosek ) aż po zamknięcie postępowania o unieważnienie. Wytyczne te mają również zapewnić spójność decyzji podejmowanych przez Wydział Unieważnień i spójne praktyki w zakresie traktowania akt. Niniejsze wytyczne nie mają na celu ani nie mogą dodawać lub ujmować treści prawnych zawartych w rozporządzeniach. 2 Wprowadzenie: zasady ogólne mające zastosowanie do postępowania o unieważnienie 2.1 Obowiązek określenia podstaw Decyzje Wydziału Unieważnień muszą zawierać określenie podstaw, na których są oparte (art. 62 RWW). Uzasadnienie musi być logiczne i nie może wykazywać wewnętrznych niespójności. Wydział Unieważnień musi orzec w odniesieniu do wszystkich poszczególnych zastrzeżeń zgłoszonych przez strony (wyrok z 10/06/2008 w sprawie T-85/07, pkt 20). Wydział Unieważnień nie jest jednak zobowiązany do przedstawienia wyraźnych podstaw dokonanej przez siebie oceny wartości w odniesieniu do każdego przedstawionego argumentu i dowodu, w szczególności jeżeli uzna, że dany argument lub dowód są nieważne lub nieistotne dla rozstrzygnięcia sporu (zob. analogicznie wyrok z 15/06/2000 w sprawie C-237/98 P, pkt 51). Wystarczy, jeżeli Wydział Unieważnień określi fakty i okoliczności prawne mające rozstrzygające znaczenie w kontekście danej decyzji (wyrok z 12/11/2008 w sprawie T-7/04, pkt 81). To, czy uzasadnienie spełnia powyższe wymogi, należy ocenić w odniesieniu nie tylko do jego brzmienia, ale również kontekstu i przepisów prawnych regulujących daną kwestię (wyrok z 07/02/2007 w sprawie T-317/05, pkt 57). 1 Rozporządzenie Rady (WE) nr 6/2002 z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie wzorów wspólnotowych, zmienione rozporządzeniem Rady (WE) nr 1891/2006 z dnia 18 grudnia 2006 r. zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 6/2002 i (WE) nr 40/94 w celu nadania skuteczności przystąpieniu Wspólnoty Europejskiej do Aktu genewskiego Porozumienia haskiego dotyczącego międzynarodowej rejestracji wzorów przemysłowych. 2 Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2245/2002 z dnia 21 października 2002 r. wykonujące rozporządzenie Rady (WE) nr 6/2001 w sprawie wzorów wspólnotowych, zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 876/2007 z dnia 24 lipca 2007 r. zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 2245/2002 wykonujące rozporządzenie Rady (WE) nr 6/2002 w sprawie wzorów wspólnotowych w związku z przystąpieniem Wspólnoty Europejskiej do Aktu genewskiego Porozumienia haskiego w sprawie międzynarodowej rejestracji wzorów przemysłowych. 3 Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2246/2002 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie opłat, zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 877/2007 z dnia 24 lipca 2007 r. zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 2246/2002 w sprawie opłat na rzecz Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) w następstwie przystąpienia Wspólnoty Europejskiej do Aktu genewskiego Porozumienia haskiego w sprawie międzynarodowej rejestracji wzorów przemysłowych. Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Zarejestrowane wzory wspólnotowe Strona5

6 2.2 Prawo do bycia wysłuchanym Decyzje Wydziału Unieważnień opierają się wyłącznie na podstawach lub materiale dowodowym, co do których strony zainteresowane miały możliwość przedstawiania swoich uwag (zdanie drugie art. 62 RWW). W tym celu Wydział Unieważnień wzywa strony, tak często, jak to jest konieczne, do przedstawienia uwag dotyczących materiałów przedstawionych przez inne strony lub Wydział (art. 53 ust. 2 RWW). Prawo do bycia wysłuchanym obejmuje cały faktyczny i prawny materiał dowodowy stanowiący podstawy do podjęcia decyzji, ale nie ma zastosowania do ostatecznego stanowiska, jakie zamierza przyjąć Wydział Unieważnień (zob. wyrok z 20/04/2005 w sprawie T-273/02 CALPICO/CALYPSO, pkt 64-65). Wydział Unieważnień może oprzeć swoją analizę na faktach wynikających z doświadczenia praktycznego powszechnie nabytego w związku z wprowadzaniem do obrotu ogólnych dóbr konsumpcyjnych, które to dobra są prawdopodobnie znane wszystkim, a w szczególności znane poinformowanym użytkownikom danych towarów; w takim przypadku Wydział Unieważnień nie jest zobowiązany do podania przykładów lub dowodów takiego doświadczenia praktycznego. 2.3 Zakres badania prowadzonego przez Wydział Unieważnień W postępowaniu o unieważnienie badania prowadzone przez Wydział Unieważnień ograniczają się do okoliczności faktycznych, dowodów i argumentów przedstawionych przez strony (art. 63 ust. 1 RWW). Wydział Unieważnień musi jednak zważyć okoliczności faktyczne, dowody i argumenty, orzec co do ich charakteru rozstrzygającego, a następnie wyciągnąć z nich wnioski prawne, przy czym nie może być ograniczony porozumieniem stron. Nie uwzględnia się faktów domniemanych, które nie są poparte materiałem dowodowym (decyzja Wydziału Unieważnień z 22/04/2008 (ICD 4448)). Okoliczności faktyczne, materiały dowodowe i argumenty to trzy różne zagadnienia, których nie należy ze sobą mylić. Na przykład data ujawnienia wcześniejszego wzoru to okoliczność faktyczna. Dowodem tej okoliczności faktycznej może być data publikacji katalogu ukazującego wcześniejszy wzór wraz z dowodem świadczącym, że katalog został udostępniony publicznie przed datą zgłoszenia lub datą pierwszeństwa zakwestionowanego wzoru wspólnotowego. Argumentem wnioskodawcy może być, że wcześniejszy wzór stanowi przeszkodę dla uznania nowości zakwestionowanego wzoru wspólnotowego ze względu na podobne wrażenie całościowe wywoływane przez te wzory u poinformowanego użytkownika. To, czy wzór wspólnotowy nie wykazuje nowości, nie stanowi okoliczności faktycznej, tylko kwestię prawną, co do której Wydział Unieważnień rozstrzygnie na podstawie okoliczności faktycznych, dowodów i argumentów przedstawionych przez strony. Raporty lub opinie biegłych oraz inne oświadczenia na piśmie zalicza się do środków dowodowych, o których mowa w art. 65 ust. 1 lit. c) i f) RWW. Jednakże fakt, że są one dopuszczalne z proceduralnego punktu widzenia, nie oznacza automatycznie, że dane oświadczenie jest wiarygodne i będzie stanowić dowód na poparcie danych okoliczności faktycznych. Przeciwnie, oświadczenia takie należy zbadać krytycznie pod kątem dokładności i prawidłowości informacji oraz tego, czy pochodzą z niezależnego Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Zarejestrowane wzory wspólnotowe Strona6

7 źródła lub czy są ograniczone lub poparte informacjami na piśmie (decyzja Wydziału Unieważnień z 22/04/2008 (ICD 4448)). Ponadto kryteria prawne stosowania podstaw unieważnienia stanowią w sposób naturalny część kwestii prawnych przedkładanych do zbadania przez Wydział Unieważnień. Wydział Unieważnień może orzec w kwestii prawnej nawet wtedy, gdy nie została ona podniesiona przez strony, jeżeli rozstrzygnięcie takiej kwestii jest niezbędne do prawidłowego zastosowania RWW. Wydział Unieważnień bada więc z urzędu takie kwestie prawne, które można ocenić niezależnie od okoliczności faktycznych, mając na celu dopuszczenie lub oddalenie argumentów stron, nawet jeżeli strony te nie przedstawiły swoich stanowisk w danej kwestii (zob. analogicznie wyrok z 01/02/2005 w sprawie T-57/03, pkt 21). Takie kwestie prawne obejmują m.in. określenie poinformowanego użytkownika oraz stopień swobody twórcy w rozumieniu art. 6 RWW. 2.4 Zgodność z terminami Wydział Unieważnień może nie wziąć pod uwagę stanu faktycznego lub dowodów, których zainteresowane strony nie przedstawiły w odpowiednim terminie (art. 63 ust. 2 RWW). Stronom przypomina się, że muszą przedłożyć okoliczności faktyczne i dowody, na jakie się powołują, w odpowiednim czasie i w terminach określonych przez Wydział Unieważnień. Strony niedotrzymujące terminów ryzykują odrzucenie dowodów. Stronom nie przysługuje bezwarunkowe prawo, zgodnie z którym Wydział Unieważnień byłby zobowiązany do uwzględnienia okoliczności faktycznych i dowodów złożonych po terminie. Jeżeli Wydział Unieważnień skorzysta ze swojego uprawnienia na mocy art. 63 ust. 2 RWW, musi określić podstawy uznania spóźnionych okoliczności faktycznych i dowodów za dopuszczalne lub nie, biorąc pod uwagę, czy materiały przedłożone po czasie są lub wydają się być istotne dla wyniku postępowania o unieważnienie prowadzonego przez Wydział, oraz, po drugie, czy etap postępowania, na którym przedłożono spóźnione materiały, oraz towarzyszące temu okoliczności nie przemawiają na niekorzyść uwzględnienia takich materiałów (wyrok z 13/03/2007 w sprawie C-29/05 P, pkt 42-44). 3 Składanie wniosku 3.1 Formularz wniosku Na potrzeby złożenia wniosku (art. 52 RWW) Urząd udostępnia formularz (art. 68 ust. 1 lit. f) RWWW.), który można pobrać ze strony internetowej Urzędu. Korzystanie z formularza jest zdecydowanie zalecane (art. 68 ust. 6 RWWW.), ponieważ ułatwia przetwarzanie wniosku i pozwala na uniknięcie błędów. Wniosek oraz towarzyszące mu dokumenty uzupełniające należy przedłożyć w dwóch egzemplarzach, tak aby jeden zestaw dokumentów mógł być zachowany w archiwach Urzędu, a drugi wysłany do właściciela wzoru bez utraty jakości spowodowanej powielaniem. Jeżeli wniosek przedłożono tylko w jednym egzemplarzu, Wydział Unieważnień może wezwać wnioskodawcę do złożenia drugiego egzemplarza w Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Zarejestrowane wzory wspólnotowe Strona7

8 terminie jednego miesiąca lub dwóch miesięcy, jeżeli wnioskodawca nie ma miejsca stałego zamieszkania lub głównego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej lub przedsiębiorstwa na terytorium Unii Europejskiej (art. 57 ust. 1 RWWW). 3.2 Zakres wniosku W postępowaniu o unieważnienie jedynym zadośćuczynieniem, o jakie może ubiegać się wnioskodawca, jest unieważnienie zakwestionowanego zarejestrowanego wzoru wspólnotowego będącego przedmiotem wniosku (art. 25 RWW). Jeżeli zakwestionowane wzory wspólnotowe stanowią część rejestracji zbiorowej, każdy z nich należy zakwestionować oddzielnie i podać jego pełny numer rejestracji (art. 37 ust. 4 RWW). Pojedynczy wniosek (i wspólne uzasadnienie) mogą dotyczyć kilku wzorów wspólnotowych objętych rejestracją zbiorową. W takim przypadku opłatę za wniosek należy uiścić w odniesieniu do każdego zakwestionowanego wzoru wspólnotowego. W celu uniknięcia wątpliwości Urząd zaleca jednak składanie oddzielnych wniosków dla każdego kwestionowanego wzoru wspólnotowego. 3.3 Język postępowania Językiem postępowania o unieważnienie (język postępowania) jest język zgłoszenia do rejestracji zakwestionowanego wzoru wspólnotowego (język zgłoszenia), pod warunkiem że język zgłoszenia jest jednym z pięciu języków Urzędu (art. 98 RWW; art. 29 RWWW.). Jeżeli język zgłoszenia nie jest jednym z pięciu języków Urzędu, to językiem postępowania jest drugi język wskazany w zgłoszeniu zakwestionowanego wzoru wspólnotowego (art. 98 ust. 4 RWW; art. 29 ust. 1 RWWW). Wniosek o unieważnienie składa się w języku postępowania. Jeżeli wniosek nie został złożony w języku postępowania, Wydział Unieważnień powiadamia wnioskodawcę i wzywa go do przedłożenia tłumaczenia w terminie dwóch miesięcy od daty otrzymania powiadomienia. Jeżeli wnioskodawca nie zastosuje się do wezwania, wniosek zostanie odrzucony jako niedopuszczalny (art. 30 ust. 1 RWWW). Strony postępowania o unieważnienie mogą uzgodnić inny język postępowania, o ile jest to jeden z języków urzędowych Unii Europejskiej. Informacja o uzgodnieniu innego języka musi dotrzeć do Urzędu w terminie dwóch miesięcy od daty powiadomienia właściciela o złożeniu wniosku. Jeżeli wniosek nie został złożony w uzgodnionym języku, wnioskodawca musi przedłożyć tłumaczenie wniosku na taki język w terminie jednego miesiąca od daty powiadomienia Urzędu o takim uzgodnieniu (art. 98 ust. 5 RWW; art. 29 ust. 6 RWWW). Zasady dotyczące języka, w jakim przedkładane są dokumenty uzupełniające, przedstawiono w pkt poniżej. 3.4 Identyfikacja wniosku Wniosek musi zawierać nazwę (nazwisko i imię) i adres wnioskodawcy (art. 28 ust. 1 lit. c) RWWW). Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Zarejestrowane wzory wspólnotowe Strona8

9 Jeżeli informacje zawarte we wniosku nie pozwalają na jednoznaczne zidentyfikowanie wnioskodawcy i uchybienie to nie zostanie usunięte w terminie dwóch miesięcy od odpowiedniego wezwania wystosowanego przez Wydział Unieważnień, wniosek musi zostać odrzucony jako niedopuszczalny (art. 30 ust. 1 RWWW). 3.5 Locus standi wnioskodawcy Każda osoba fizyczna lub prawna, jak również upoważniony organ publiczny, może złożyć w Wydziale Unieważnień wniosek o unieważnienie wzoru wspólnotowego na podstawie art. 25 ust. 1 lit. a) i b) RWW (art. 52 ust. 1 RWW). Jeżeli jednak podstawą unieważnienia jest naruszenie wcześniejszego prawa w rozumieniu art. 25 ust. 1 lit. c)-f) RWW lub niewłaściwe używanie godeł urzędowych w rozumieniu art. 25 ust. 1 lit. g) RWW, to aby wniosek o unieważnienie był dopuszczalny, wymagane jest, aby wnioskodawca był, odpowiednio, posiadaczem wcześniejszego prawa lub osobą, której dotyczy używanie godła urzędowego (art. 52 ust. 1 RWW). Informacje na temat uzasadnienia uprawnień wnioskodawcy znajdują się w pkt poniżej. 3.6 Pełnomocnictwo we wniosku Kiedy pełnomocnictwo jest obowiązkowe Zasadniczo reguły dotyczące pełnomocnictwa w postępowaniu w sprawie wspólnotowego znaku towarowego stosuje się mutatis mutandis do postępowania o unieważnienie wzorów wspólnotowych (zob. Wytyczne, część A: Zasady ogólne, dział 5: Zawodowe pełnomocnictwo). Osoby, które mają stałe miejsca zamieszkania lub główne miejsce prowadzenia działalności lub rzeczywiste i poważne przedsiębiorstwo przemysłowe lub handlowe na obszarze Unii Europejskiej, nie muszą być reprezentowane w żadnym postępowaniu przed Urzędem. Jeżeli wnioskodawca nie ma stałego miejsca zamieszkania lub głównego miejsca prowadzenia działalności lub rzeczywistego i poważnego przedsiębiorstwa przemysłowego lub handlowego na obszarze Unii Europejskiej, musi być reprezentowany przez pełnomocnika; w przeciwnym razie wnioskodawcę wzywa się do wyznaczenia pełnomocnika w terminie dwóch miesięcy. Jeżeli wnioskodawca nie zastosuje się do wezwania, wniosek zostanie odrzucony jako niedopuszczalny (art. 77 ust. 2 RWW; art. 30 ust. 1 i art. 28 ust. 1 lit. c) RWWW). Badając, czy wnioskodawca ma rzeczywiste i poważne przedsiębiorstwo przemysłowe lub handlowe na obszarze Unii Europejskiej, Wydział Unieważnień stosuje się do wytycznych Trybunału Sprawiedliwości zawartych w wyroku z 22/11/1978 w sprawie C-33/78 Somafer SA, pkt 12 ( Koncepcja oddziału, przedstawicielstwa lub innego przedsiębiorstwa sugeruje miejsce prowadzenia działalności, które wydaje się być trwałe, np. jako rozszerzenie jednostki macierzystej, posiada kierownictwo i jest materialnie zdolne do negocjowania interesów ze stronami trzecimi ). Dowodem na to, że wnioskodawca ma rzeczywiste i poważne przedsiębiorstwo przemysłowe lub Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Zarejestrowane wzory wspólnotowe Strona9

10 handlowe na obszarze Unii Europejskiej, mogą być takie dokumenty, jak umowa spółki, sprawozdania roczne, pisemne oświadczenia i inne dokumenty biznesowe Kto może być pełnomocnikiem Osoby trzecie mogą być reprezentowane przed Urzędem tylko przez adwokata lub radcę prawnego bądź zawodowego pełnomocnika, którzy spełniają wymagania określone w art. 78 ust. 1 RWW. Osoby fizyczne lub prawne, które mają stałe miejsca zamieszkania lub główne miejsce prowadzenia działalności lub rzeczywiste i poważne przedsiębiorstwo przemysłowe lub handlowe na obszarze Unii Europejskiej, mogą być reprezentowane przed Urzędem przez pracownika. Pracownik takiej osoby prawnej może również reprezentować inne osoby prawne, które nie mają ani miejsca zamieszkania, ani siedziby, ani rzeczywistego i poważnego przedsiębiorstwa przemysłowego lub handlowego w Unii Europejskiej, pod warunkiem że między takimi dwiema osobami prawnymi istnieją powiązania gospodarcze (art. 77 ust. 3 RWW). 3.7 Identyfikacja zakwestionowanego wzoru wspólnotowego Wniosek o unieważnienie musi zawierać numer rejestracji zakwestionowanego wzoru wspólnotowego oraz nazwę (imię i nazwisko) i adres jego właściciela zgodnie ze wpisem do rejestru (art. 28 ust. 1 lit. a) RWWW). Jeżeli informacje podane przez wnioskodawcę nie pozwalają na jednoznaczne zidentyfikowanie zakwestionowanego wzoru wspólnotowego, wnioskodawcę wzywa się do uzupełnienia tych informacji w terminie dwóch miesięcy. Jeżeli wnioskodawca nie zastosuje się do wezwania, wniosek zostanie odrzucony jako niedopuszczalny (art. 30 ust. 1 RWWW). 3.8 Wygasłe rejestracje Wzór wspólnotowy może być unieważniony nawet po dacie wygaśnięcia lub zrzeczenia się wzoru wspólnotowego (art. 24 ust. 2 RWW). Jeżeli rejestracja zakwestionowanego wzoru wspólnotowego wygasła lub stała się przedmiotem zrzeczenia przed dniem złożenia wniosku lub w dniu jego złożenia, wnioskodawcę wzywa się do przedłożenia w terminie dwóch miesięcy dowodów na to, że ma interes prawny w unieważnieniu wzoru. Jeżeli wnioskodawca nie zastosuje się do wezwania, wniosek zostanie odrzucony jako niedopuszczalny (art. 30 ust. 1 RWWW) (decyzja Wydziału Unieważnień z 16/06/2011 (ICD 8231)). Na przykład interes prawny stwierdza się w przypadku, gdy wnioskodawca udowodni, że właściciel zakwestionowanego wzoru wspólnotowego podjął kroki zmierzające do użycia przeciwko wnioskodawcy praw wynikających z zakwestionowanego wzoru wspólnotowego. Jeżeli rejestracja zakwestionowanego wzoru wspólnotowego wygasła lub stała się przedmiotem zrzeczenia w czasie trwania postępowania o unieważnienie, wnioskodawcę wzywa się do potwierdzenia w terminie dwóch miesięcy, czy Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Zarejestrowane wzory wspólnotowe Strona10

11 podtrzymuje swój wniosek, a jeżeli tak, to wzywa się go do przedstawienia podstaw uzasadniających wniosek o wydanie decyzji co do istoty sprawy. 3.9 Wskazanie podstaw, okoliczności faktycznych, dowodów i argumentów Wniosek musi zawierać wskazanie podstaw, na jakich się opiera (art. 52 ust. 2 RWW; art. 28 ust. 1 lit. b) pkt (i) RWWW), oraz uzasadnione wskazanie okoliczności faktycznych, dowodów i argumentów przedstawionych na poparcie tych podstaw (art. 28 ust. 1 lit. b) pkt (vi) RWWW) Wskazanie podstaw Jeżeli wnioskodawca korzysta z formularza udostępnionego przez Urząd (art. 68 ust. 1 lit. f) RWWW), musi wskazać podstawy wniosku poprzez zaznaczenie odpowiednich pól w rubryce Podstawy. Wydział Unieważnień bada wniosek w świetle wszystkich podstaw powołanych w uzasadnionym wskazaniu podstaw, nawet jeżeli nie zaznaczono odpowiednich pól w formularzu użytym do złożenia wniosku. Jeżeli wnioskodawca nie korzysta z formularza udostępnionego przez Urząd, wskazanie odpowiedniego podpunktu art. 25 ust. 1 RWW, na przykład na podstawie art. 25 ust. 1 lit. a) RWW, wystarcza do stwierdzenia dopuszczalności wniosku w odniesieniu do wskazania podstaw. Jeżeli wniosek nie pozwala na jednoznaczne zidentyfikowanie podstaw, na których jest oparty, wnioskodawcę wzywa się do uzupełnienia tych informacji w terminie dwóch miesięcy. Jeżeli wnioskodawca nie zastosuje się do wezwania, wniosek zostanie odrzucony jako niedopuszczalny (art. 30 ust. 1 RWWW). Inne podstawy unieważnienia, które nie zostały wyraźnie wskazane we wniosku, złożone w późniejszym terminie do Wydziału Unieważnień zostaną uznane za niedopuszczalne. Urząd zdecydowanie zaleca, aby wszystkie podstawy unieważnienia zostały umieszczone w jednym wniosku. Jeżeli o unieważnienie tego samego zakwestionowanego wzoru wspólnotowego zostało złożonych kilka wniosków opartych na różnych podstawach, Wydział Unieważnień może je rozpatrywać w ramach jednego postępowania. Wydział Unieważnień może następnie zrezygnować z rozpatrywania ich w ten sposób (art. 32 ust. 1 RWWW) Okoliczności faktyczne, dowody i argumenty Wnioskodawca musi wskazać okoliczności faktyczne, dowody i argumenty na poparcie podstaw, na których oparty jest wniosek (art. 28 ust. 1 lit. b) pkt (vi) RWWW). Argumenty można wskazać w odpowiedniej rubryce na formularzu udostępnionym przez Urząd (art. 68 ust. 1 lit. f) RWWW) lub w uzasadnieniu dołączonym do wniosku. Jeżeli wnioskodawca twierdzi, że zakwestionowany wzór wspólnotowy wykazuje brak nowości lub indywidualnego charakteru (art. 25 ust. 1 lit. b) RWW), to wniosek musi zawierać przedstawienie wcześniejszego wzoru lub wzorów, które mogą stanowić Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Zarejestrowane wzory wspólnotowe Strona11

12 przeszkodę dla uznania nowości lub indywidualnego charakteru zakwestionowanego wzoru wspólnotowego, jak również dokumenty dowodzące ujawnienia tych wcześniejszych wzorów (art. 7 RWW; art. 28 ust. 1 lit. b) pkt (v) RWWW). Jeżeli wnioskodawca twierdzi, że właścicielowi nie przysługuje prawo do zakwestionowanego wzoru wspólnotowego (art. 25 ust. 1 lit. c) RWW), to wniosek musi zawierać informacje wykazujące, że wnioskodawca jest uprawniony do zakwestionowanego wzoru wspólnotowego na mocy decyzji sądu (art. 28 ust. 1 lit. c) pkt (iii) RWWW). Jeżeli wnioskodawca twierdzi, że zakwestionowany wzór wspólnotowy koliduje z wcześniejszym wzorem (art. 25 ust. 1 lit. d) RWW), to wniosek musi zawierać przedstawienie i dane identyfikacyjne wcześniejszego wzoru. Ponadto wniosek musi zawierać dowody, że wnioskodawca jest właścicielem wcześniejszego wzoru, co ma stanowić podstawę unieważnienia (art. 28 ust. 1 lit. b) pkt (ii) RWWW). Jeżeli wnioskodawca twierdzi, że zakwestionowany wzór wspólnotowy narusza wcześniejsze prawo, mianowicie poprzez nieuprawnione używanie oznaczenia posiadającego zdolność odróżniającą (art. 25 ust. 1 lit. e) RWW) lub dzieła chronionego prawem autorskim w państwie członkowskim (art. 25 ust. 1 lit. f) RWW), to wniosek musi zawierać przedstawienie i dane identyfikujące oznaczenia posiadającego zdolność odróżniającą lub dzieła chronionego prawem autorskim. Ponadto wniosek musi zawierać dowody, że wnioskodawca jest właścicielem tego wcześniejszego prawa (art. 28 ust. 1 lit. b) pkt (iii) RWWW). Jeżeli wcześniejsze prawo jest niezarejestrowane, powyższy warunek uznaje się za spełniony do celów badania dopuszczalności wniosku, jeżeli wnioskodawca przedłoży dowody, że wcześniejsze oznaczenie posiadające zdolność odróżniającą lub wcześniejsze dzieło chronione prawem autorskim były, odpowiednio, używane lub ujawnione pod nazwą wnioskodawcy przed datą zgłoszenia lub datą pierwszeństwa przedmiotowego wzoru wspólnotowego (zob. pkt i poniżej dotyczące uzasadnienia własności wcześniejszego prawa powołanego na podstawie art. 25 ust. 1 lit. e) i f) RWW). Jeżeli wnioskodawca twierdzi, że zakwestionowany wzór wspólnotowy stanowi niewłaściwe używanie jednego z przedmiotów wymienionych w art. 6 bis konwencji paryskiej lub odznak, godeł i herbów innych niż wymienione w art. 6 bis, które są przedmiotem szczególnego interesu publicznego państwa członkowskiego (art. 25 ust. 1 lit. g) RWW), to wniosek musi zawierać przedstawienie i dane identyfikujące dany przedmiot oraz dowody, że wniosek został złożony przez osobę lub przedsiębiorstwo, które jest dotknięte takim niewłaściwym używaniem (art. 28 ust. 1 lit. b) pkt (iv) RWWW). Jeżeli wymagane informacje określone powyżej nie zostaną przedłożone i braki nie zostaną usunięte przez wnioskodawcę w terminie dwóch miesięcy od daty wezwania wystosowanego przez Wydział Unieważnień, to wniosek zostanie odrzucony jako niedopuszczalny (art. 30 ust. 1 RWWW). Jeżeli środki dowodowe przedłożone dla uzasadnienia wniosku nie zostały wniesione w języku postępowania, wnioskodawca musi z własnej inicjatywy dostarczyć, w terminie dwóch miesięcy od daty wniesienia środków dowodowych, tłumaczenie tych środków dowodowych na ten język (art. 29 ust. 5 RWWW). Kwestię, czy pewne części dokumentów uzupełniających można uznać za nieistotne dla wniosku i tym samym niewymagające tłumaczenia, pozostawia się do uznania wnioskodawcy. W przypadku nieprzedłożenia tłumaczenia Wydział Unieważnień nie uwzględni tych części dowodów Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Zarejestrowane wzory wspólnotowe Strona12

13 tekstowych, które nie zostały przetłumaczone, i oprze swoją decyzję tylko na tych przedłożonych dowodach, które zostały przetłumaczone na język postępowania (art. 31 ust. 2 RWWW). Listę dokumentów uzupełniających należy zamieścić w postaci wykazu załączników dołączonego do wniosku. Zaleca się, aby wykaz załączników zawierał, dla każdego załączonego dokumentu, numer załącznika (załącznik A.1, A.2 itd.), krótki opis dokumentu (np. pismo ), datę dokumentu, jego autorów i liczbę stron, oraz odnośnik do strony i numeru paragrafu we wniosku, gdzie dokument został powołany i opisano jego znaczenie. Dokumenty załączone do wniosku muszą być opatrzone numerami stron. Służy to temu, aby wszystkie strony załączników zostały prawidłowo zeskanowane i przekazane pozostałym stronom Dopuszczalność w odniesieniu do jednej z powołanych podstaw Wniosek oparty na kilku podstawach unieważnienia jest dopuszczalny, jeżeli wymogi dotyczące dopuszczalności są spełnione dla co najmniej jednej z takich podstaw Podpisanie wniosku Wniosek o unieważnienie musi być podpisany przez wnioskodawcę lub jego pełnomocnika, jeżeli występuje (art. 65 ust. 1 RWWW). W przypadku braku podpisu Wydział Unieważnień wzywa wnioskodawcę do usunięcia tego braku w terminie dwóch miesięcy. Jeżeli wnioskodawca nie zastosuje się do wezwania, wniosek zostanie odrzucony jako niedopuszczalny (art. 30 ust. 1 RWWW) Sposób składania wniosku Wniosek o unieważnienie można złożyć do Urzędu pocztą, osobiście lub telefaksem (art. 65 RWWW). Elektroniczne składanie wniosków zostanie dozwolone na mocy decyzji Prezesa, kiedy dostępne będą odpowiednie środki techniczne. Jeżeli powiadomienie otrzymane za pomocą faksu jest niepełne lub nieczytelne lub Wydział Unieważnień ma uzasadnione wątpliwości co do wierności przekazu, Wydział informuje o tym nadawcę i wzywa go do ponownego przesłania oryginału dokumentu faksem lub dostarczenia tego oryginału w terminie wyznaczonym przez Wydział Unieważnień. Jeżeli w wyznaczonym terminie nadawca zastosuje się do wezwania, datę otrzymania ponownego przesłania informacji faksem lub dostarczenia jego oryginału uznaje się za datę otrzymania pierwszego powiadomienia w tej sprawie. Jeżeli w wyznaczonym terminie nadawca nie zastosuje się do wezwania, korespondencję uznaje się za nieotrzymaną (art. 66 ust. 2 RWWW). Nie zaleca się przesyłania wniosków o unieważnienie telefaksem, w szczególności gdy podnoszony jest brak nowości lub indywidualnego charakteru, ponieważ jakość przedstawienia wcześniejszych wzorów może ulec pogorszeniu w wyniku transmisji i utracone zostaną informacje na temat kolorów. Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Zarejestrowane wzory wspólnotowe Strona13

14 W przypadku wniosku wysyłanego telefaksem Urząd zaleca, aby wnioskodawca nadesłał oryginalny wniosek w dwóch egzemplarzach w terminie jednego miesiąca od daty transmisji telefaksem. Wydział Unieważnień przekazuje następnie jeden egzemplarz wniosku właścicielowi wzoru. Jeżeli wnioskodawca nie nadeśle oryginałów dokumentów po transmisji telefaksem, Wydział Unieważnień będzie procedować/kontynuować postępowanie w oparciu o dokumenty w takiej formie, w jakiej zostały dostarczone. To wnioskodawca jest odpowiedzialny za to, aby cechy wcześniejszych wzorów lub innych praw ukazane na faksie otrzymanym przez Wydział Unieważnień były na tyle dobrze widoczne i możliwe do zidentyfikowania, aby umożliwić Wydziałowi Unieważnień podjęcie decyzji. Wniosek zostanie odrzucony jako nieuzasadniony, jeżeli przesłane faksem dowody świadczące o stanie techniki lub o wcześniejszych prawach, nawet jeżeli nie są całkowicie nieczytelne, mają zbyt słabą jakość, aby umożliwić dostrzeżenie wszystkich szczegółów na potrzeby porównania z zakwestionowanym wzorem wspólnotowym (orzeczenie z 10/03/2008 w sprawie R 586/ Barbecues, pkt 23-26) Wniesienie opłaty Wniosek o unieważnienie uważa się za niezłożony do chwili uiszczenia pełnej opłaty (art. 52 ust. 2 RWW; art. 28 ust. 2 i art. 30 ust. 2 RWWW). Możliwe sposoby płatności to przelew na rachunek Urzędu (art. 5 ust. 1 ROWW) lub, dla posiadaczy rachunków bieżących, operacja na rachunku bieżącym. W przypadku płatności za pomocą rachunku bieżącego opłata zostanie pobrana automatycznie z rachunku bieżącego wnioskodawcy z chwilą otrzymania wniosku. Za datę płatności uznaje się dzień, w którym kwota płatności faktycznie wpłynie na rachunek bankowy Urzędu (art. 7 ust. 1 ROWW). Więcej informacji znajduje się w Wytycznych, część A: Zasady ogólne, dział 3: Płatności z tytułu opłat, kosztów i należności. Płatności nie można dokonać za pomocą czeku. Jeżeli Wydział Unieważnień stwierdzi, że opłata nie została uiszczona, powiadamia o tym wnioskodawcę i wzywa go do uiszczenia opłaty w terminie dwóch miesięcy od daty otrzymania powiadomienia. Jeżeli wnioskodawca nie zastosuje się do wezwania, wniosek uznaje się za niezłożony i powiadamia o tym wnioskodawcę. Jeżeli wymagana opłata zostanie uiszczona po upływie wyznaczonego terminu, zostaje zwrócona na rzecz wnioskodawcy (art. 30 ust. 2 RWWW). Data uiszczenia opłaty decyduje o dacie złożenia wniosku o unieważnienie (art. 52 ust. 2 RWW; art. 30 ust. 2 RWWW) Postępowanie w przypadku braków Jeżeli Wydział Unieważnień uzna wniosek za niedopuszczalny i braki te nie zostaną usunięte w wyznaczonym terminie, Wydział Unieważnień wyda decyzję w sprawie odrzucenia wniosku jako niedopuszczalnego (art. 30 ust. 1 RWWW). Opłata nie podlega wtedy zwrotowi. Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Zarejestrowane wzory wspólnotowe Strona14

15 3.14 Powiadomienie właściciela Powiadomienie właściciela zarejestrowanego wzoru wspólnotowego o złożeniu wniosku o unieważnienie następuje dopiero po stwierdzeniu dopuszczalności wniosku (art. 31 ust. 1 RWWW). Powiadomienie to stanowi więc decyzję w sprawie dopuszczalności, a nie zwykły środek organizacyjny w postępowaniu. Od decyzji tej można się odwołać łącznie z decyzją ostateczną (art. 55 ust. 2 RWW). Decyzja w sprawie dopuszczalności może jednak zostać cofnięta zgodnie z zasadami ogólnymi prawa administracyjnego i proceduralnego, jeżeli Urząd wykryje nieprawidłowości z własnej inicjatywy, w rozsądnym terminie, lub jeżeli zostaną one wykryte przez właściciela ZWW w jego pierwszych uwagach (art. 31 ust. 1 RWWW), a wnioskujący o unieważnienie nie usunie przedmiotowych uchybień w terminie wyznaczonym przez Urząd (art. 30 RWWW) (zob. art. 68 RWW i, analogicznie, wyrok z 18/10/2012 w sprawie C-402/11 P REDTUBE / REDTUBE, pkt 59). Jeżeli Wydział Unieważnień nie odrzucił wniosku jako niedopuszczalnego, wniosek przekazuje się właścicielowi, wyznaczając mu termin dwóch miesięcy na zgłoszenie uwag w odpowiedzi na wniosek (zob. pkt poniżej: Uwagi właściciela) Udział domniemanego sprawcy naruszenia Dopóki Wydział Unieważnień nie wyda ostatecznej decyzji, każda osoba trzecia, która dowiedzie, że wszczęto wobec niej postępowanie w sprawie naruszenia zakwestionowanego wzoru wspólnotowego, może przystąpić do postępowania o unieważnienie w charakterze strony (art. 54 RWW; art. 33 RWWW). Domniemany sprawca naruszenia musi złożyć swój wniosek o włączenie do postępowania w charakterze strony w terminie trzech miesięcy od daty wszczęcia postępowania w sprawie naruszenia. O ile właściciel nie przedstawi dowodów, że należy przyjąć inną datę zgodnie z odpowiednimi przepisami krajowymi, Wydział Unieważnień przyjmuje, że postępowanie zostało wszczęte w dniu doręczenia pozwu domniemanemu sprawcy naruszenia. Domniemany sprawca naruszenia musi przedstawić dowód potwierdzający datę doręczenia pozwu. Każda osoba trzecia, która dowiedzie, że (i) właściciel praw ze wzoru wspólnotowego wezwał ją do zaprzestania rzekomego naruszenia wzoru oraz że (ii) taka osoba trzecia wszczęła postępowanie prowadzące do uzyskania orzeczenia sądowego, że nie narusza zarejestrowanego wzoru wspólnotowego (jeżeli na mocy prawa krajowego dozwolone jest wniesienie sprawy o stwierdzenie braku naruszenia wzorów wspólnotowych), może również przystąpić do postępowania o unieważnienie (art. 54 i art. 81 lit. b) RWW). Wniosek o przystąpienie do postępowania musi być złożony w formie pisemnej z uzasadnieniem i nie zostanie uznany za złożony, dopóki nie zostanie uiszczona opłata za unieważnienie. Zasady opisane powyżej w pkt od 3.1 do 3.13 stosuje się do domniemanego sprawcy naruszenia (art. 54 ust. 2 RWW; art. 33 RWWW). Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Zarejestrowane wzory wspólnotowe Strona15

16 4 Etap sporny postępowania 4.1 Wymiana powiadomień Uwagi właściciela Kwestie ogólne Uwagi właściciela są niezwłocznie przekazywane wnioskodawcy (art. 31 ust. 3 RWWW). Listę dokumentów na poparcie uwag należy zamieścić w postaci wykazu załączników (zob. pkt powyżej). Właściciel powinien przedłożyć swoje uwagi (w tym dokumenty uzupełniające) w dwóch egzemplarzach, tak aby jeden zestaw dokumentów mógł być zachowany w archiwach Urzędu, a drugi wysłany do wnioskodawcy. Dzięki temu można uniknąć wynikającego z powielania pogorszenia jakości materiałów z uwagami. Jeżeli uwagi przedłożono tylko w jednym egzemplarzu, Wydział Unieważnień może wezwać właściciela do złożenia drugiego egzemplarza w terminie jednego miesiąca lub dwóch miesięcy, jeżeli wnioskodawca nie ma miejsca stałego zamieszkania lub głównego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej lub przedsiębiorstwa na terytorium Unii Europejskiej (art. 57 ust. 1 RWWW). Jeżeli właściciel nie przedłoży uwag w wyznaczonym terminie dwóch miesięcy, Wydział Unieważnień powiadamia strony o zamknięciu pisemnego etapu postępowania i o tym, że Wydział podejmie decyzję co do istoty sprawy na podstawie posiadanych środków dowodowych (art. 31 ust. 2 RWWW) Wniosek o przedłożenie dowodu używania wcześniejszego znaku towarowego Właściciel może złożyć wniosek o przedłożenie dowodu używania wcześniejszego znaku towarowego w okresie pięciu lat poprzedzających datę złożenia wniosku o unieważnienie, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki: wniosek jest oparty na art. 25 ust. 1 lit. e) RWW; wcześniejsze oznaczenie posiadające zdolność odróżniającą jest (wspólnotowym, międzynarodowym lub krajowym) znakiem towarowym wywołującym skutki w Unii Europejskiej, który na dzień wniosku o unieważnienie był zarejestrowany od co najmniej pięciu lat; wniosek o przedłożenie dowodu używania został złożony wraz z pierwszym pismem właściciela w odpowiedzi na wniosek (wyrok z 12/05/2010 w sprawie T-148/08 Instrument for writing, pkt Zob. również orzeczenie z 09/08/2011 w sprawie R 1838/ Instrument for writing ). Data zakończenia procedury rejestracji (art. 10 ust. 1 dyrektywy 2008/95/WE), która służy do wyznaczenia punktu wyjściowego zobowiązania używania w odniesieniu do rejestracji krajowych i międzynarodowych, wyznaczana jest przez każde państwo członkowskie zgodnie z właściwymi przepisami proceduralnymi (wyrok z 14/06/2007 w sprawie C-246/05 LE CHEF DE CUISINE, pkt 26-28). Jeżeli chodzi o wspólnotowe Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Zarejestrowane wzory wspólnotowe Strona16

17 znaki towarowe, datą tą jest data rejestracji (art. 15 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, zwanego dalej RWZT. ) opublikowana w Biuletynie Wspólnotowych Znaków Towarowych (zasada 23 ust. 5 rozporządzenia Komisji 2868/95 wykonującego RWZT, zwanego dalej RWWZT ). Jeżeli chodzi o rejestracje międzynarodowe wskazujące Unię Europejską, właściwą datą jest data drugiej publikacji zgodnie z art. 152 ust. 2 i art. 160 RWZT Tłumaczenie uwag właściciela W przypadkach gdy językiem postępowania nie jest język zgłoszenia zakwestionowanego wzoru wspólnotowego, właściciel może złożyć swoje uwagi w języku zgłoszenia (art. 98 ust. 4 RWW; art. 29 ust. 2 RWWW). Wydział Unieważnień zleci tłumaczenie tych uwag na język postępowania, bez pobierania opłaty, i niezwłocznie przekaże tłumaczenie wnioskodawcy Zakres obrony Uwagi właściciela muszą wskazywać zakres, w jakim broni on zakwestionowanego wzoru wspólnotowego. Jeżeli właściciel nie wskaże takiego zakresu, zakłada się, że wnosi on o zachowanie wzoru wspólnotowego w pierwotnie zarejestrowanej postaci, czyli w całości. Jeżeli właściciel wnosi o zachowanie wzoru wspólnotowego w zmienionej formie, to wniosek musi obejmować taką zmienioną formę. Zmieniona forma musi spełniać wymogi dotyczące ochrony i musi być utrzymana tożsamość wzoru wspólnotowego. Zachowanie w zmienionej formie może obejmować rejestrację, której towarzyszy częściowe zrzeczenie się zarejestrowanego wzoru wspólnotowego przez właściciela lub wpis do rejestru orzeczenia sądowego lub decyzji Wydziału Unieważnień o częściowym unieważnieniu wzoru wspólnotowego (art. 25 ust. 6 RWW) (zob. pkt 4.9). Wniosek o zachowanie zakwestionowanego wzoru wspólnotowego w zmienionej formie musi zostać złożony w czasie trwania postępowania o unieważnienie i przed zakończeniem procedury pisemnej. Wnioskodawca może zgłosić swoje uwagi co do tego, czy zmieniona forma wzoru wspólnotowego spełnia warunki ochrony i czy została zachowana tożsamość wzoru wspólnotowego. Decyzja w sprawie zachowania wzoru wspólnotowego w zmienionej formie zostaje włączona do decyzji co do istoty sprawy, która kończy postępowanie o unieważnienie Odpowiedź wnioskodawcy Kwestie ogólne Jeżeli dokumenty złożone przez strony umożliwiają Wydziałowi Unieważnień podjęcie decyzji co do istoty sprawy na podstawie posiadanych środków dowodowych, Wydział Unieważnień powiadamia strony o zamknięciu pisemnego etapu postępowania. Wnioskodawca ma jednak możliwość odpowiedzi na uwagi właściciela w terminie dwóch miesięcy (art. 53 ust. 2 RWW; art. 31 ust. 3 RWWW) w następujących okolicznościach: Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Zarejestrowane wzory wspólnotowe Strona17

18 jeżeli uwagi właściciela zawierają nowe okoliczności faktyczne, dowody i argumenty, które wydają się być istotne dla decyzji co do istoty sprawy; lub jeżeli właściciel wnosi o zachowanie wzoru wspólnotowego w zmienionej formie; lub jeżeli właściciel złożył wniosek o przedłożenie dowodu używania wcześniejszego znaku towarowego na podstawie art. 25 ust. 1 lit. e) RWW. Wszelka odpowiedź wnioskodawcy jest niezwłocznie przekazywana właścicielowi (art. 31 ust. 4 RWWW). Jeżeli odpowiedź wnioskodawcy zostanie uznana za dopuszczalną, właściciela wzywa się do przedłożenia repliki (art. 53 ust. 2 RWW). Jeżeli wnioskodawca nie odpowie w wyznaczonym terminie, Wydział Unieważnień powiadamia strony o zamknięciu pisemnego etapu postępowania i o tym, że Wydział podejmie decyzję co do istoty sprawy na podstawie posiadanych środków dowodowych (art. 31 ust. 2 RWWW). Istota postępowania musi być określona we wniosku (zob. pkt i powyżej). Powoływanie się na dodatkowe wcześniejsze wzory lub prawa jest niedopuszczalne, jeżeli następuje na spóźnionym etapie proceduralnym odpowiedzi, a skutkiem jest zmiana przedmiotu postępowania (orzeczenie z 22/10/2009 w sprawie R 690/ Chaff cutters, pkt 44 i nast.). Dopuszczalność dodatkowych okoliczności faktycznych, dowodów i argumentów dotyczących wcześniejszych wzorów lub praw, o których była już mowa we wniosku, pozostaje do uznania Wydziału Unieważnień zgodnie z jego uprawnieniami na mocy art. 63 ust. 2 RWW (zob. pkt 2.4 powyżej). Wnioskodawca powinien przedłożyć swoją odpowiedź w dwóch egzemplarzach, tak aby jeden zestaw dokumentów mógł być zachowany w archiwach Urzędu, a drugi wysłany do właściciela. Dzięki temu można uniknąć pogorszenia jakości wynikającego z powielania. Jeżeli odpowiedź przedłożono tylko w jednym egzemplarzu, Wydział Unieważnień może wezwać wnioskodawcę do złożenia drugiego egzemplarza w terminie jednego miesiąca lub dwóch miesięcy, jeżeli wnioskodawca nie ma miejsca stałego zamieszkania lub głównego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej lub przedsiębiorstwa na terytorium Unii Europejskiej (art. 57 ust. 1 RWWW) Tłumaczenie odpowiedzi wnioskodawcy Wszelkie odpowiedzi wnioskodawcy muszą być sporządzone w języku postępowania. Jeżeli wnioskodawca został wezwany do przedłożenia odpowiedzi i złożył ją w języku innym niż język postępowania, musi z własnej inicjatywy przedłożyć tłumaczenie swojej odpowiedzi w terminie jednego miesiąca od daty złożenia pierwotnej odpowiedzi (art. 81 ust. 1 RWWW). Wydział Unieważnień nie przypomina wnioskodawcy o tym obowiązku. Jeżeli wnioskodawca przedłoży tłumaczenie w terminie, jest ono przekazywane właścicielowi. Jeżeli wnioskodawca nie przedłoży tłumaczenia w terminie, odpowiedź uznaje się za niezłożoną Przedłożenie dowodu używania wcześniejszego znaku towarowego Jeżeli właściciel został wezwany do przedłożenia dowodu używania swojego wcześniejszego znaku towarowego, musi przedłożyć takie dowody (i) w odniesieniu do towarów lub usług, dla których zarejestrowano znak towarowy i które zostały powołane przez wnioskodawcę w uzasadnieniu jego wniosku, oraz (ii) w odniesieniu do okresu Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Zarejestrowane wzory wspólnotowe Strona18

19 pięciu lat poprzedzających datę wniosku o unieważnienie, chyba że występują usprawiedliwione powody uzasadniające nieużywanie. Takie powody nieużywania muszą być uzasadnione. Dowód używania wcześniejszego znaku musi spełniać wszystkie łączne warunki nałożone na podstawie zasady 22 ust. 3 RWWZT, czyli zawierać wskazania miejsca, czasu, zakresu oraz charakteru używania wcześniejszego znaku towarowego dla towarów i usług, w odniesieniu do których jest on zarejestrowany i na których oparto wniosek. Używanie znaku towarowego w postaci różniącej się w elementach, które nie zmieniają charakteru odróżniającego znaku w postaci, w jakiej ten znak został zarejestrowany, jest dopuszczalne (art. 5 C ust. 2 konwencji paryskiej). Jeżeli wnioskodawca złożył dokumenty w języku innym niż język postępowania, Wydział Unieważnień może zażądać tłumaczenia na ten język w terminie jednego miesiąca lub dwóch miesięcy, jeżeli właściciel nie ma miejsca stałego zamieszkania lub głównego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej lub przedsiębiorstwa na terytorium Unii Europejskiej (art. 81 ust. 2 i art. 57 ust. 1 RWWW). W przypadku braku dowodu na to, że wcześniejszy znak towarowy był rzeczywiście używany (chyba że istnieją usprawiedliwione powody nieużywania), lub w przypadku nieprzedłożenia tłumaczenia wymaganego przez Wydział Unieważnień wniosek o unieważnienie zostanie odrzucony, jeżeli opierał się na art. 25 ust. 1 lit. e) RWW. Jeżeli wcześniejszy znak towarowy używany był tylko w odniesieniu do części towarów lub usług, dla których został on zarejestrowany, uznawany jest na potrzeby rozpatrywania wniosku o unieważnienie za zarejestrowany tylko dla tej części towarów i usług (zob. analogicznie art. 57 ust. 2 i 3 RWZT). Na potrzeby badania dowodu używania Wydział Unieważnień stosuje zasady objaśnione w Wytycznych, część C: Sprzeciw, dział 6: Dowód używania Zakończenie wymiany uwag Jeżeli uwagi stron nie wnoszą nowych okoliczności faktycznych, dowodów lub argumentów, które mogą wydawać się istotne dla rozstrzygnięcia co do istoty sprawy, Wydział Unieważnień powiadamia obie strony o zamknięciu pisemnego etapu postępowania i o tym, że Wydział podejmie decyzję na podstawie posiadanych środków dowodowych (art. 53 ust. 2 RWW). Okoliczności faktyczne, dowody i argumenty przedłożone po powiadomieniu stron, że etap pisemny postępowania został zamknięty, uznaje się za niedopuszczalne, chyba że wystąpiły szczególne okoliczności, na przykład dowody były niedostępne na wcześniejszym etapie lub okoliczności faktyczne zostały ujawnione w trakcie postępowania (art. 63 ust. 2 RWW, zob. pkt 2.4 powyżej) Przedłużenie terminów i zawieszenie Przedłużenie terminów Każda ze stron może złożyć wniosek o przedłużenie terminu, ale trzeba go złożyć przed upływem takiego terminu (art. 57 ust. 1 RWWW). Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Zarejestrowane wzory wspólnotowe Strona19

20 Z zasady uznaje się pierwszy wniosek o przedłużenie terminu. Kolejne przedłużenia terminu nie są już przyznawane automatycznie. W szczególności Wydział Unieważnień może uzależnić decyzję o przedłużeniu terminu od zgody pozostałych stron postępowania (art. 57 ust. 2 RWWW). Wydziałowi Unieważnień należy przedstawić podstawy uzasadniające wszelkie dalsze przedłużenie terminu. Wniosek o przedłużenie terminu musi określać przyczyny, dla których strony nie mogą dotrzymać terminu. Przeszkody uniemożliwiające pełnomocnikom stron dotrzymanie terminu nie uzasadniają przedłużenia terminu (zob., analogicznie, postanowienie z 05/03/2009 w sprawie C-90/08 P CORPO LIVRE/LIVRE, pkt 20-23). Przedłużony termin nie może być dłuższy niż 6 miesięcy (art. 57 ust. 1 RWWW). O przedłużeniu terminu powiadamia się obie strony Zawieszenie Wydział Unieważnień zawiesza postępowanie z urzędu po wysłuchaniu stron, o ile nie istnieją szczególne podstawy do kontynuowania postępowania, jeżeli poweźmie wiedzę, że ważność zakwestionowanego wzoru wspólnotowego jest już przedmiotem powództwa wzajemnego przed właściwym sądem krajowym i taki sąd krajowy nie zawiesił postępowania (art. 91 ust. 2 RWW). Wydział Unieważnień może zawiesić postępowanie, jeżeli uzna to za właściwe w określonych okolicznościach, w szczególności: jeżeli wniosek o unieważnienie opiera się na wcześniejszym wzorze lub znaku towarowym, dla których trwa proces rejestracji, do chwili wydania ostatecznej decyzji w takim postępowaniu (art. 25 ust. 1 lit. d) i e) RWW); jeżeli wniosek o unieważnienie opiera się na wcześniejszym wzorze lub znaku towarowym, których ważność została zaskarżona w postępowaniu administracyjnym lub sądowym, do chwili wydania ostatecznej decyzji w takim postępowaniu; jeżeli Wydział Unieważnień otrzyma wspólny wniosek o zawieszenie podpisany przez obie strony w celu osiągnięcia polubownego rozstrzygnięcia sprawy (art. 31 ust. 5 RWWW); jeżeli złożono kilka wniosków o unieważnienie w odniesieniu do tego samego wzoru wspólnotowego lub jeżeli badania wstępne wykazały, że wzór wspólnotowy może być nieważny na podstawie jednego z takich wniosków. Wydział Unieważnień rozpatruje taki wniosek w pierwszej kolejności i może zawiesić pozostałe postępowania o unieważnienie (Artykuł 32 ust. 2 RWWW). Wydział Unieważnień ma szerokie uprawnienia w zakresie podejmowania decyzji o zasadności zawieszenia. Decyzja w sprawie zawieszenia musi uwzględniać równowagę między odpowiednimi interesami stron, w tym interesem wnioskodawcy w przedmiocie uzyskania decyzji w rozsądnym terminie (zob. analogicznie wyrok z 16/05/2011 w sprawie T-145/08 Atlas, pkt 68-77). Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Zarejestrowane wzory wspólnotowe Strona20

21 Wydział Unieważnień powiadamia strony o decyzji w sprawie zawieszenia postępowania. Jeżeli postępowanie zostało zawieszone na czas określony, Wydział Unieważnień wskazuje w powiadomieniu datę wznowienia postępowania. Postępowanie wznawia się następnego dnia po wygaśnięciu zawieszenia. W przypadku zawieszenia na czas nieokreślony postępowanie o unieważnienie zostanie wznowione, jeżeli strony powiadomią Wydział Unieważnień, że, odpowiednio, nastąpiło lub ustąpiło zdarzenie stanowiące podstawę zawieszenia. Data wznowienia postępowania zostanie wskazana przez Wydział Unieważnień w powiadomieniu, a w przypadku braku wskazania daty postępowanie zostanie wznowione następnego dnia po dacie powiadomienia. W przypadku biegu terminu w czasie trwania zawieszenia zainteresowanej stronie przyznaje się dwa miesiące od daty wznowienia postępowania na zgłoszenie uwag. Jeżeli zawieszenie było przedmiotem wspólnego wniosku stron, okres zawieszenia wynosi zawsze jeden rok niezależnie od okresu wnioskowanego przez strony. Każda ze stron może zakończyć zawieszenie ( rezygnacja ). Nie ma znaczenia, czy druga strona się z tym nie zgadza lub wyraziła na to zgodę. Jeżeli jedna ze stron zrezygnuje, zawieszenie kończy się z upływem dwóch tygodni od powiadomienia stron o tym fakcie. Postępowanie wznawia się następnego dnia. W przypadku biegu terminu w czasie trwania zawieszenia zainteresowanej stronie przyznaje się dwa miesiące od daty wznowienia postępowania na zgłoszenie uwag Postępowanie dowodowe Strony mogą przedkładać dowody w formie dokumentów i dowodów rzeczowych, opinii biegłych i świadków lub pisemnych oświadczeń złożonych pod przysięgą lub potwierdzonych, lub o podobnym skutku według prawa państwa, w którym oświadczenie takie zostało sporządzone (art. 65 ust. 1 RWW). Jeżeli strona powołuje się na dowody w postaci zeznań świadków lub opinii biegłych, Wydział Unieważnień wzywa stronę do przedłożenia zeznania świadka lub opinii biegłego na piśmie, chyba że uzna za stosowne przeprowadzić przesłuchanie (art. 65 RWW; art. 43 i 46 RWWW) Postępowanie ustne Postępowanie ustne prowadzi się na wniosek Wydziału Unieważnień lub jednej ze stron (art. 64 RWW; art. 38 ust. 1 i art. 42 RWWW). Jeżeli strona złoży wniosek o przeprowadzenie postępowania ustnego, Wydział Unieważnień dysponuje szerokimi uprawnieniami w zakresie decydowania o tym, czy takie postępowanie ustne jest rzeczywiście potrzebne. Przesłuchania nie będą prowadzone, jeżeli Wydział Unieważnień znajduje się w posiadaniu wszystkich informacji niezbędnych jako podstawa operacyjnej części decyzji w sprawie unieważnienia (orzeczenie z 13/05/2008 w sprawie R 135/ Automatic machines for games, pkt 14). Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Zarejestrowane wzory wspólnotowe Strona21

22 Jeżeli Wydział Unieważnień postanowi przeprowadzić postępowanie ustne, musi wezwać na nie strony z co najmniej miesięcznym wyprzedzeniem, chyba że strony zgodzą się na krótszy termin. Ponieważ celem postępowania ustnego jest wyjaśnienie wszelkich nierozstrzygniętych kwestii przed podjęciem decyzji co do istoty sprawy, właściwe jest, aby w swoim powiadomieniu Wydział Unieważnień zwrócił uwagę stron na zagadnienia, które zdaniem Wydziału wymagają omówienia. Jeżeli Wydział Unieważnień uzna, że pewne sprawy tego wymagają, oraz aby usprawnić przesłuchanie, może wezwać strony do złożenia uwag na piśmie lub przedłożenia dowodów przed postępowaniem ustnym. Termin wyznaczony przez Wydział Unieważnień na złożenie takich uwag musi uwzględniać fakt, że uwagi te muszą trafić do Wydziału w rozsądnym czasie umożliwiającym ich przekazanie pozostałym stronom. Strony mogą również przedłożyć dowody na poparcie swoich argumentów z własnej inicjatywy. Jeżeli jednak takie dowody zostały już złożone na wcześniejszym etapie postępowania, jedynie Wydział Unieważnień jest uprawniony do podjęcia decyzji w sprawie ich dopuszczalności, z uwzględnieniem zasady wysłuchania obu stron, jeżeli dotyczy. Postępowanie ustne, łącznie z ogłoszeniem decyzji, jest jawne, jeżeli zakwestionowany wzór wspólnotowy został opublikowany, chyba że jawność postępowania mogłaby spowodować poważne i nieuzasadnione szkody, w szczególności dla jednej ze stron w postępowaniu. Strony powiadamia się odpowiednio w wezwaniu. Stronom dostarcza się kopię protokołów zawierających podstawowe informacje na temat postępowania ustnego i odpowiednie oświadczenia stron (art. 46 RWWW). 4.2 Rozpatrywanie wniosku Rozpoczęcie rozpatrywania wniosku Wydział Unieważnień rozpoczyna rozpatrywanie wniosku niezwłocznie po powiadomieniu stron, że etap pisemny postępowania został zakończony i nie można składać dalszych uwag (art. 53 RWW) Badanie podstaw unieważnienia Podstawy unieważnienia wzoru wspólnotowego zostały wymienione w sposób wyczerpujący w art. 25 RWW. Wniosek o unieważnienie oparty na podstawach innych niż wymienione w RWW (np. podnoszący, że zgłaszając zarejestrowany wzór wspólnotowy, właściciel działał w złej wierze) zostanie odrzucony w odniesieniu do takiej podstawy (wyrok z 18/03/2010 w sprawie T-9/07 Representation of a circular promotional item, pkt 30-31). Wniosek może opierać się na kilku podstawach, co nie wiąże się z dodatkowymi opłatami. Jeżeli wnioskodawca korzysta z formularza opracowanego przez Urząd, musi zaznaczyć pole odpowiadające podstawom, na których opiera się wniosek. Każda podstawa musi być uzasadniona na podstawie osobnych okoliczności faktycznych, dowodów i argumentów. Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Zarejestrowane wzory wspólnotowe Strona22

23 W art. 25 ust. 1 lit. b) RWW wymieniono kilka podstaw, mianowicie brak spełnienia wymogów art. 4 RWW (nowość, indywidualny charakter i widoczność części składowych produktów złożonych), podstawy z art. 8 ust. 1 i 2 RWW (funkcjonalność i wzory wzajemnych połączeń) oraz podstawę z art. 9 RWW (sprzeczność z porządkiem publicznym lub przyjętymi dobrymi obyczajami). Jeżeli w formularzu wniosku zaznaczono pole Podstawy odpowiadające art. 25 ust. 1 lit. b) RWW, Wydział Unieważnień określa, na które konkretne podstawy powołuje się wnioskodawca, w oparciu o okoliczności faktyczne, dowody i argumenty wskazane w uzasadnieniu i odpowiednio ogranicza zakres badania wniosku (orzeczenie z 17/04/2008 w sprawie R 976/ Radiators for heating, pkt 26). To samo odnosi się do pola Podstawy w formularzu wniosku wskazującego na art. 25 ust. 1 lit. c), d), e), f) lub g) RWW. Wydział Unieważnień bada wniosek w świetle wszystkich podstaw powołanych w oryginalnym uzasadnieniu, nawet jeżeli nie zaznaczono odpowiednich pól w formularzu wniosku. Dlatego jeżeli wnioskodawca wskazał w uzasadnieniu, że zakwestionowany wzór wspólnotowy wykazuje brak nowości, stanowi to ważne wskazanie podstaw, nawet jeżeli nie zaznaczono pola rubryki Podstawy odnoszącego się do wymogów art. 4-9 RWW (orzeczenie z 02/08/2007 w sprawie R 1456/06-3 Saucepan handle, pkt 10). Jeżeli wnioskodawca wyraźnie kwestionuje nowość wzoru wspólnotowego i przedstawia dowody wcześniejszego ujawnienia, zakłada się, że wnosi o unieważnienie na podstawie art. 25 ust. 1 lit. b) RWW w związku z art. 4 RWW. Dlatego Wydział Unieważnień rozpatruje również indywidualny charakter zakwestionowanego wzoru wspólnotowego (orzeczenie z 22/11/2006 w sprawie R 196/ Underwater motive device ). Po dacie złożenia wniosku wnioskodawca nie może podnosić nowych podstaw do unieważnienia. Może jednak złożyć kolejny wniosek o unieważnienie w oparciu o nowe podstawy. Jeżeli wniosek może zostać uznany w oparciu o jedną z kilku podstaw wskazanych przez wnioskodawcę, Wydział Unieważnień nie wydaje decyzji w odniesieniu do pozostałych podstaw (decyzja z 15/12/2004, ICD 321). Jeżeli wniosek może zostać uznany w oparciu o istnienie jednego z wcześniejszych wzorów lub praw, na które powołuje się wnioskodawca, pozostałe wcześniejsze wzory lub prawa nie będą rozpatrywane (zob. analogicznie wyrok z 16/09/2004 w sprawie T-342/02 MGM/M.G.M. i postanowienie z 11/05/2006 w sprawie T-194/05 TELETECH INTERNATIONAL/TELETECH ET AL ). 5 Różne podstawy unieważnienia 5.1 Niezgodność z definicją wzoru Zgodnie z art. 25 ust. 1 lit. a) RWW wzór wspólnotowy można unieważnić, jeżeli wzór nie odpowiada definicji zawartej w art. 3 lit. a) RWW. Jest tak w przypadku, gdy rzuty wzoru wspólnotowego są niespójne i przedstawiają różne produkty lub gdy przedstawienie graficzne obejmuje po prostu przedstawienia przyrody (pejzaże, owoce, zwierzęta itp.), które nie są produktami w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) RWW. Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Zarejestrowane wzory wspólnotowe Strona23

24 5.2 Brak uprawnień Zgodnie z art. 25 ust. 1 lit. c) RWW wzór wspólnotowy można unieważnić, jeżeli na mocy decyzji sądu właścicielowi prawa nie przysługuje prawo do wzoru wspólnotowego na podstawie art. 14 RWW. Z wyrażenia na mocy decyzji sądu w art. 25 ust. 1 lit. c) RWW wynika jednoznacznie, że Wydział Unieważnień nie ma uprawnień do orzekania, kto jest uprawniony do wzoru wspólnotowego na podstawie art. 14 RWW. Rozstrzyga o tym sąd krajowy właściwy na mocy art. 27 i art. 79 ust. 1 i 4 RWW w związku z art. 93 RWW. W przypadku braku orzeczenia sądowego Wydział Unieważnień nie może unieważnić zakwestionowanego wzoru wspólnotowego na podstawie art. 25 ust. 1 lit. c) RWW (orzeczenie z 11/02/2008 w sprawie R 64/ Loudspeaker, pkt 15). Art 15 ust. 1 RWW, który dotyczy roszczeń o uznanie za prawowitego właściciela wzoru wspólnotowego, również nie ma znaczenia w odniesieniu do podstawy z art. 25 ust. 1 lit. c) RWW. Roszczenie takie zalicza się do kategorii powództw dotyczących wzorów wspólnotowych innych niż określone w art. 81 RWW i dlatego należy do właściwości sądów krajowych zgodnie z art. 93 ust. 1 RWW, a nie Wydziału Unieważnień. Znajduje to potwierdzenie w brzmieniu art. 27 ust. 3 RWWW, który odnosi się do przypadków, gdy takie powództwo zostało wniesione do sądu. 5.3 Funkcja techniczna Art. 8 ust. 1 RWW stanowi, że wzór wspólnotowy nie obejmuje cech postaci produktu wynikających wyłącznie z jego funkcji technicznej Uzasadnienie Na mocy art. 8 ust. 1 RWW ochrona nie przysługuje tym cechom postaci produktu, które zostały wybrane wyłącznie w celu umożliwienia pełnienia danej funkcji przez produkt, w odróżnieniu od cech, które zostały wybrane, przynajmniej do pewnego stopnia, w celu ulepszenia wyglądu produktu, jak stwierdziła 3. Izba Odwoławcza (orzeczenie z 22/10/2009 w sprawie R 690/ Chaff cutters, pkt 35 i nast.). Fakt, że na podstawie art. 8 ust. 1 RWW w odniesieniu do danej cechy postaci produktu nie przysługuje ochrona, nie oznacza, że trzeba unieważnić cały wzór na podstawie art. 25 ust. 1 lit. b) RWW. Wzór jako całość zostanie uznany za nieważny tylko wtedy, jeżeli wszystkie istotne cechy postaci danego produktu wynikają jedynie z jego funkcji technicznej (orzeczenie z 29/04/2010 w sprawie R 211/ Fluid distribution equipment, pkt 36). Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Zarejestrowane wzory wspólnotowe Strona24

25 Wzór wspólnotowy nr dla Fluid distribution equipment (3. Izba Odwoławcza, orzeczenie z 29/04/2010 w sprawie R 211/2008-3) Rysunek z wcześniejszego europejskiego zgłoszenia patentowego (EP A2) dotyczący sposobu i systemu mocowania lub ustawienia elementów w systemie dozowania cieczy Badanie Aby ustalić, czy istotne cechy postaci produktu, w którym ma być zawarty zakwestionowany wzór wspólnotowy, wynikają wyłącznie z jego funkcji technicznej, trzeba najpierw ustalić, jaka jest funkcja techniczna tego produktu. Należy uwzględnić odpowiednie wskazanie zawarte w zgłoszeniu do rejestracji wzoru (art. 36 ust. 2 RWW), ale także, jeżeli zajdzie taka potrzeba, sam wzór, jeżeli wyjaśnia on charakter produktu, jego przeznaczenie lub funkcję (zob. analogicznie wyrok z 18/03/2010 w sprawie T-9/07 Representation of a circular promotional item, pkt 56). To, czy zastosowanie ma art. 8 ust. 1 RWW, należy ocenić obiektywnie, nie z punktu widzenia poinformowanego użytkownika, który może mieć ograniczoną wiedzę w kwestiach technicznych. Funkcjonalność techniczną cech wzoru można ocenić m.in. w oparciu o dokumenty dotyczące patentów opisujących elementy funkcjonalne danego kształtu. W zależności od danego przypadku i, w szczególności, od jego stopnia trudności Wydział Unieważnień może powołać biegłego (art. 65 ust. 3 RWW i art. 44 RWWW). Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Zarejestrowane wzory wspólnotowe Strona25

26 5.3.3 Alternatywne kształty Art. 8 ust. 1 RWW nie wymaga, aby dana cecha była jedynym środkiem umożliwiającym realizację funkcji technicznej produktu. Art. 8 ust. 1 RWW ma zastosowanie, jeżeli konieczność realizacji funkcji technicznej produktu była jedynym czynnikiem doboru danej cechy (orzeczenie z 22/10/2009 w sprawie R 690/ Chaff cutters, pkt 31-32). Badanie art. 8 ust. 1 RWW musi polegać na analizie danego wzoru wspólnotowego, a nie wzorów składających się z innych kształtów. 5.4 Wzory wzajemnych połączeń Cechy wzoru wspólnotowego są wyłączone z ochrony, jeżeli muszą być koniecznie odtworzone w dokładnej formie i wymiarach, aby umożliwić produktowi, w który włączono wzór lub w którym jest on zastosowany, aby mógł zostać mechanicznie złożony lub połączony z innym produktem lub mógł zostać umieszczony w nim, na nim lub dookoła niego, tak aby oba produkty mogły spełniać swoje funkcje. Jeżeli art. 8 ust. 2 RWW ma zastosowanie do wszystkich istotnych cech wzoru wspólnotowego, wzór ten należy unieważnić (decyzja z 20/11/2007, ICD 2970). Udowodnienie, że wzór wspólnotowy można zakwestionować na podstawie art. 8 ust. 2 RWW, leży po stronie wnioskodawcy. Wnioskodawca musi udowodnić istnienie produktu, którego postać i wymiary narzucają postać i wymiary wzoru wspólnotowego, i przedłożyć okoliczności faktyczne, dowody i argumenty wskazujące funkcje pełnione przez ten produkt i przez wzór wspólnotowy indywidualnie lub w połączeniu. W ramach wyjątku art. 8 ust. 2 RWW nie ma zastosowania do wzoru wspólnotowego, który służy do umożliwienia wielokrotnego składania lub łączenia wzajemnie wymienialnych produktów w ramach systemu modułowego (art. 8 ust. 3 RWW). Udowodnienie, że wzór wspólnotowy służy takiemu celowi, leży po stronie właściciela. 5.5 Brak nowości i indywidualnego charakteru Ujawnienie wcześniejszego wzoru Zasady ogólne Podważenie ważności wzoru wspólnotowego ze względu na brak nowości lub indywidualnego charakteru wymaga udowodnienia, że wcześniejszy wzór, który jest identyczny lub wywołuje podobne wrażenie całościowe, został udostępniony publicznie przed datą zgłoszenia do rejestracji lub, w przypadku zastrzeżenia pierwszeństwa, przed datą pierwszeństwa (art. 5 i 6 RWW). Właściwy krąg odbiorców składa się z członków środowisk wyspecjalizowanych w danej branży, działających na terytorium Unii Europejskiej (art. 7 ust. 1 RWW). Na potrzeby art. 7 RWW wzór oznacza postać całego lub części produktu, wynikającą w szczególności z cech linii, konturów, kolorystyki, kształtu, tekstury lub materiałów samego produktu lub jego ornamentacji (art. 3 lit. a) RWW). To, czy wcześniejszy wzór w rozumieniu art. 3 lit. a) RWW jest objęty ochroną prawną (jako wzór, znak Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Zarejestrowane wzory wspólnotowe Strona26

27 towarowy, dzieło chronione prawem autorskim, wzór użytkowy lub w inny sposób), nie ma znaczenia. Zakłada się, że wzór, który został udostępniony publicznie w dowolnym miejscu na świecie i w dowolnym czasie, po zarejestrowaniu lub w inny sposób, lub też wystawiony, wykorzystany w handlu lub w inny sposób, został ujawniony do celów zastosowania art. 5 i 6 RWW (art. 7 ust. 1 RWW). Niemniej jednak przypadków ujawnienia wcześniejszego wzoru nie uwzględnia się, jeżeli właściciel przedłoży przekonujące okoliczności faktyczne, dowody i argumenty na poparcie stanowiska, że wydarzenia te nie mogły stać się dostatecznie znane podczas zwykłego toku prowadzenia spraw środowiskom wyspecjalizowanym w danej branży, działającym w Unii Europejskiej (art. 7 ust. 1 RWW; art. 63 ust. 1 RWW) (orzeczenie z 22/03/2012 w sprawie R 1482/ Insulation blocks, pkt 38). Pozostałe wyjątki zostały omówione w pkt poniżej Oficjalne publikacje Publikacja wcześniejszego wzoru w biuletynie dowolnego urzędu własności przemysłowej na całym świecie stanowi ujawnienie i tylko w przypadku ( za wyjątkiem ), gdy taka publikacja nie mogła stać się dostatecznie znana zawodowcom z danej branży w Unii Europejskiej, od zasady tej stosuje się wyjątek. Dlatego jeżeli wnioskodawca przedłożył dowody dotyczące publikacji, uznaje się, że doszło do ujawnienia, i, biorąc pod uwagę globalizację rynków, to do właściciela należy przedłożenie okoliczności faktycznych, argumentów lub dowodów świadczących inaczej, mianowicie że taka publikacja wcześniejszego wzoru nie mogła stać się dostatecznie znana środowiskom specjalizującym się w danej branży, działającym w Unii Europejskiej (orzeczenie z 27/10/2009 w sprawie R 1267/ Watches, pkt 35 i nast.; orzeczenie z 07/07/2008 w sprawie R 1516/ Cans, pkt 9). Publikacje w biuletynach dotyczących znaków towarowych i patentów mogły tak samo stać się znane podczas zwykłego toku prowadzenia spraw środowiskom wyspecjalizowanym w danej branży działającym w Unii Europejskiej. Dlatego jeżeli postać produktu została zgłoszona i opublikowana jako znak towarowy, uznaje się to za ujawnienie wzoru do celów art. 7 RWW (wyrok z 16/12/2010 w sprawie T-513/09 Seated figure, pkt 20). To samo dotyczy przypadków, gdy przedstawienia zawarte w zgłoszeniu patentowym pokazują postać przedmiotu przemysłowego lub wykonywanego ręcznie (orzeczenie z 22/03/2010 w sprawie R 417/ Drinking straws, pkt 21). Niemniej jednak istnienie dokumentu przechowywanego przez urząd ds. patentów i znaków towarowych, który jest dostępny dla obywateli tylko na wniosek o wgląd do akt, nie oznacza, że stał się on dostatecznie znany podczas zwykłego toku prowadzenia spraw środowiskom specjalizującym się w danej branży, i dlatego nie stanowi to ujawnienia wcześniejszego wzoru w rozumieniu art. 7 RWW (orzeczenie z 22/03/2012 w sprawie R 1482/ Insulation blocks, pkt 39 i 43). Aby udowodnić ujawnienie, świadectwo rejestracji musi zawierać datę publikacji, niezależnie od daty zgłoszenia lub daty rejestracji. Wystarczy jednak, jeżeli datę publikacji można zidentyfikować na podstawie wzmianki o kodzie INID ( Uzgodnione numery międzynarodowe do identyfikacji danych (bibliograficznych) zgodnie z normą WIPO ST.9. Zob. decyzja Wydziału Unieważnień z 14/11/2006 (ICD 2061)). Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Zarejestrowane wzory wspólnotowe Strona27

28 Wystawy lub wykorzystanie w handlu Ujawnienie wzoru na wystawie międzynarodowej w dowolnym miejscu na świecie to wydarzenie, które mogło stać się znane podczas zwykłego toku prowadzenia spraw środowiskom wyspecjalizowanym w danej branży działającym w Unii Europejskiej, o ile nie przedstawiono dowodów świadczących inaczej (orzeczenie z 26/03/2010 w sprawie R 9/ Footwear, pkt 73-82; orzeczenie z 01/06/2012 w sprawie R 1622/ Lamps, pkt 24). Wykorzystanie w handlu to kolejny przykład ujawnienia wzoru wymieniony w art. 7 ust. 1 RWW, niezależnie od tego, czy takie wykorzystanie nastąpiło w UE czy poza nią (orzeczenie z 26/03/2010 w sprawie R 9/ Footwear, pkt 63-71). Wykorzystanie w handlu może skutkować ujawnieniem wzoru, nawet jeżeli w aktach nie ma dowodów, że produkty, w których zawarty jest wcześniejszy znak, zostały faktycznie wprowadzone do obrotu na terytorium Europy. Wystarczy, że sprzedaż towarów była oferowana w rozpowszechnianych katalogach (orzeczenie z 22/10/2007 w sprawie R 1401/ Ornamentation, pkt 25), towary były przedmiotem importu z krajów trzecich na terytorium Unii Europejskiej (wyrok z 14/06/2011 w sprawie T-68/10 Watch attached to a lanyard, pkt 31-32) lub były przedmiotem transakcji zakupu między dwoma europejskimi przedsiębiorstwami (wyrok z 09/03/2012 w sprawie T-450/08 Bottle, pkt 30-45). Wystarczy, jeżeli ujawnienie nastąpiło w czasie, który można z uzasadnioną pewnością zidentyfikować jako poprzedzający datę zgłoszenia lub datę pierwszeństwa zakwestionowanego wzoru wspólnotowego, nawet jeżeli dokładna data ujawnienia jest nieznana (wyrok z 14/06/2011 w sprawie T-68/10 Watch attached to a lanyard, pkt 31-32) Ujawnienia pochodzące z Internetu Z zasady ujawnienia pochodzące z Internetu stanowią część stanu techniki. Informacje ujawnione w Internecie lub w internetowych bazach danych uznaje się za publicznie dostępne od dnia zamieszczenia tam informacji. Strony internetowe często zawierają wysoce istotne informacje. Niektóre informacje mogą wręcz być dostępne jedynie na takich stronach internetowych. Obejmuje to na przykład publikacje rejestracji wzorów zamieszczane w Internecie przez urzędy własności przemysłowej. Istota Internetu sprawia, że ustalenie dokładnej daty faktycznego publicznego udostępnienia informacji może być trudne. Na przykład nie wszystkie strony internetowe zawierają datę ich publikacji. Ponadto strony internetowe są bez trudu aktualizowane, ale większość z nich nie zawiera archiwalnych materiałów pokazywanych wcześniej ani rejestrów umożliwiających odbiorcom dokładne ustalenie, co zostało opublikowane i kiedy. W tym kontekście datę ujawnienia w Internecie uznaje się za wiarygodną w szczególności w przypadkach, gdy: strona internetowa zawiera znaczniki czasu dotyczące historii zmian w pliku lub stronie internetowej (tak jak w Wikipedii lub w przypadku informacji automatycznie dodawanych do treści, np. na forach lub blogach); lub Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Zarejestrowane wzory wspólnotowe Strona28

29 do strony internetowej są dodawane daty indeksowania przez silniki wyszukiwarek (np. pamięć podręczna Google); lub zrzut ekranu danej strony internetowej jest opatrzony datą; lub informacje dotyczące aktualizacji strony internetowej są dostępne w ramach internetowej usługi archiwizacyjnej. Ograniczenie dostępu do strony do określonej grupy osób (np. za pomocą hasła) lub dostęp płatny (analogicznie do zakupu książki lub subskrypcji pisma) nie wyłączają strony internetowej ze stanu techniki. Wystarczy, jeżeli strona jest dostępna bez łamania poufności i wymagania dotyczące dostępu mogą być rozsądnie spełnione przez zawodowców z danych środowisk europejskich Oświadczenia pisemne, złożone pod przysięgą lub potwierdzone Zasadniczo oświadczenia złożone pod przysięgą lub potwierdzone nie są wystarczające do potwierdzenia takiej okoliczności faktycznej, jak ujawnienie wcześniejszego wzoru. Mogą one jedna potwierdzać lub objaśniać treść dodatkowych dokumentów (orzeczenie z 14/10/2009 w sprawie R 316/ Fireplaces, pkt 22. Zob. analogicznie wyrok z 13/05/2009 w sprawie T-183/08, SCHUHPARK/SCHUHPARK, pkt 43). Aby ocenić wartość dowodową takiego oświadczenia, należy przede wszystkim zważyć wiarygodność jego treści. Należy w szczególności wziąć pod uwagę osobę, która sporządziła dokument, okoliczności jego powstania, adresata dokumentu oraz to, czy dokument wydaje się być autentyczny i wiarygodny (wyrok z 09/03/2012 w sprawie T-450/08 Bottle, pkt 39-40). Oświadczenia złożone pod przysięgą lub potwierdzone, które zostały sporządzone przez strony zainteresowane unieważnieniem wzoru wspólnotowego, mają mniejszą wartość dowodową niż dokumenty pochodzące z neutralnego źródła (wyrok z 14/06/2011 w sprawie T-68/10 Watch attached to a lanyard, pkt 33-36) Niewystarczające ujawnienie Kwestia ujawnienia wcześniejszego wzoru poprzedza ustalenie, czy dane dwa wzory wywołują to samo wrażenie całościowe u poinformowanego użytkownika. Jeżeli wcześniejszy wzór nie został udostępniony publicznie lub został udostępniony, ale w sposób niezgodny z wymogami art. 7 ust. 1 RWW, to istnieją wystarczające podstawy do odrzucenia wniosku w zakresie, w jakim opiera się on na art. 5 i 6 RWW (orzeczenie z 10/03/2008 w sprawie R 586/ Barbecues, pkt 22 i nast.). Ponieważ ani RWW, ani RWWW nie określają szczególnej formy dowodów wymaganych do stwierdzenia ujawnienia, ich formę pozostawia się do uznania wnioskodawcy. Wydział Unieważnień przeprowadza ogólną ocenę takich dowodów, uwzględniając wszystkie istotne okoliczności sprawy. Ujawnienia nie można udowodnić na podstawie prawdopodobieństw lub domniemań; konieczne są niezbite i obiektywne dowody na skuteczne i wystarczające ujawnienie wcześniejszego wzoru (wyrok z 09/03/2012 w sprawie T-450/08 Bottle, pkt 21-24). Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Zarejestrowane wzory wspólnotowe Strona29

30 Całościowe badanie materiałów dowodowych oznacza, że materiały te ocenia się w ich wzajemnym świetle. Nawet jeżeli niektóre materiały dowodowe nie świadczą same w sobie o ujawnieniu, mogą przyczynić się do stwierdzenia ujawnienia, gdy rozpatrywane są w połączeniu z innymi dowodami (wyrok z 09/03/2012 w sprawie T-450/08 Bottle, pkt 25 i 30-45). Wydział Unieważnień nie jest zobowiązany do ustalenia drogą założeń i dedukcji, które wcześniejsze wzory z tych przedstawionych w dokumentacji dowodowej wnioskodawcy mogą mieć znaczenie, jeżeli wnioskodawca nie doprecyzował tej kwestii (zob. pkt powyżej). Dlatego nie uwzględnia się wcześniejszych wzorów, które nie zostały wyraźnie zidentyfikowane przez wnioskodawcę jako właściwy stan techniki (decyzja z 04/10/2006 (ICD 2228)). Jeżeli przedstawienie wcześniejszego wzoru nie stanowi jego adekwatnej reprezentacji, tym samym uniemożliwiając wszelkie porównania z zakwestionowanym wzorem, to nie stanowi to ujawnienia na potrzeby art. 7 ust. 1 RWW (orzeczenie z 10/03/2008 w sprawie R 586/ Barbecues, pkt 22 i nast.) Ujawnienie osobie trzeciej pod wyraźnym lub dorozumianym warunkiem zachowania poufności Ujawnienie wzoru wspólnotowego osobie trzeciej pod wyraźnym lub dorozumianym warunkiem zachowania poufności nie jest uznawane za publiczne udostępnienie wzoru (art. 7 ust. 1 RWW). Tym samym ujawnienie wzoru stronie trzeciej w kontekście negocjacji handlowych jest nieskuteczne, jeżeli dane strony postanowiły, że wymieniane informacje mają pozostać w tajemnicy (decyzja z 20/06/2005 (ICD 172), pkt 22) Ujawnienie w okresie pierwszeństwa Zgłoszenie wzoru wspólnotowego może zawierać wniosek o zastrzeżenie pierwszeństwa z wcześniejszych zgłoszeń tego samego wzoru lub wzoru użytkowego w jednym z państw stron konwencji paryskiej lub porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu (art. 41 RWW; art. 8 RWWW). Prawo pierwszeństwa przysługuje przez sześć miesięcy od daty pierwszego zgłoszenia. Skutkiem prawa pierwszeństwa jest uznanie daty pierwszeństwa za datę dokonania zgłoszenia zarejestrowanego wzoru wspólnotowego w rozumieniu art. 5, 6, 7, 22, art. 25 ust. 1 lit. d) i art. 50 ust. 1 RWW (art. 43 RWW). Zastrzeżenie pierwszeństwa dotyczące tego samego wzoru lub wzoru użytkowego wymaga identyczności z odpowiednim wzorem wspólnotowym bez dodawania ani ograniczania cech. Zastrzeżenie pierwszeństwa jest jednak ważne, jeżeli wzór wspólnotowy i wcześniejsze zgłoszenie różnią się tylko w nieistotnych szczegółach. Przy rozpatrywaniu zgłoszenia wzoru wspólnotowego Urząd nie sprawdza, czy zgłoszenie to dotyczy tego samego wzoru lub wzoru użytkowego, co do którego zastrzeżono pierwszeństwo. Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Zarejestrowane wzory wspólnotowe Strona30

31 Urząd przeprowadza jednak badanie zastrzeżenia pierwszeństwa, jeżeli wnioskodawca podważy jego ważność lub właściciel podważy skutki ujawnienia wzoru, na potrzeby art. 5, 6 i 7 RWW, jeżeli ujawnienie miało miejsce w okresie pierwszeństwa. Jeżeli ważność zastrzeżenia pierwszeństwa decyduje o wyniku wniosku, Urząd może zająć stanowisko w przedmiocie ważności tego zastrzeżenia w decyzji co do istoty sprawy lub zawiesić postępowanie z urzędu, aby umożliwić właścicielowi usunięcie ewentualnych braków w wyznaczonym terminie (art. 45 ust. 2 lit. d) RWW; art. 1 ust. 1 lit. f), art. 10 ust. 3 lit. c) pkt 7 i 8 RWWW). Postępowanie o unieważnienie zostaje wznowione z chwilą usunięcia braków lub wydawana jest ostateczna decyzja w sprawie utraty prawa pierwszeństwa (art. 46 ust. 1 pkt 4 RWW) (zob. pkt powyżej w odniesieniu do wznowienia postępowania) Okres karencji Art. 7 ust. 2 RWW przewiduje okres karencji wynoszący 12 miesięcy poprzedzających datę dokonania zgłoszenia lub datę pierwszeństwa zakwestionowanego wzoru wspólnotowego. Ujawnienie wzoru wspólnotowego w tym okresie nie będzie brane pod uwagę, jeżeli zostało dokonane przez twórcę lub jego następcę prawnego. Z zasady właściciel musi udowodnić, że jest twórcą wzoru, którego dotyczy wniosek, lub jego następcą prawnym, w przeciwnym razie art. 7 ust. 2 RWW nie może mieć zastosowania (wyrok z 14/06/2011 w sprawie T-68/10 Watch attached to a lanyard, pkt 26-29). Niemniej jednak ujawnienia dokonane przez osobę trzecią w wyniku dostarczonej informacji lub działania podjętego przez twórcę lub jego następcę prawnego są również objęte zakresem art. 7 ust. 2 RWW. Może tak być, jeżeli osoba trzecia opublikowała wzór skopiowany z wzoru, który został wcześniej ujawniony w czasie trwania okresu karencji przez samego właściciela (orzeczenie z 02/05/2011 w sprawie R 658/ Lighting devices, pkt 37-39). Wyjątek przewidziany w art. 7 ust. 2 RWW może mieć zastosowanie, nawet jeżeli wcześniej ujawniony wzór nie jest ściśle identyczny z zakwestionowanym wzorem wspólnotowym, w rozumieniu art. 5 RWW. Jest tak, ponieważ art. 7 ust. 2 RWW chroni również przed utratą indywidualnego charakteru na podstawie art. 6 RWW (orzeczenie z 02/05/2011 w sprawie R 658/ Lighting devices, pkt 40). Okres karencji ma zastosowanie także wówczas, gdy ujawnienie wzoru jest wynikiem nadużycia popełnionego wobec twórcy lub jego następcy prawnego (art. 7 ust. 3 RWW). To, czy ujawnienie jest wynikiem oszukańczych lub nieuczciwych praktyk, ocenia się indywidualnie dla każdego przypadku w oparciu o okoliczności faktyczne, argumenty i dowody przedłożone przez strony (orzeczenie z 25/07/2009 w sprawie R 0552/ MP3 player recorder, pkt 24-27) Ocena nowości i indywidualnego charakteru Wzór jest chroniony jako wzór wspólnotowy w zakresie, w jakim ten wzór jest nowy i posiada indywidualny charakter (art. 4 ust. 1, art. 5 i art. 6 RWW). Nowość i Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Zarejestrowane wzory wspólnotowe Strona31

32 indywidualny charakter wzoru wspólnotowego ocenia się w odniesieniu do daty zgłoszenia lub, odpowiednio, daty pierwszeństwa, w świetle odpowiedniego stanu techniki. Odpowiedni stan techniki składa się z wcześniejszych wzorów, których ujawnienie, zgodnie z art. 7 RWW, zostało udowodnione przez wnioskodawcę (art. 63 RWW) Wspólne zasady Porównanie całościowe Wzór wspólnotowy należy porównać indywidualnie z każdym wcześniejszym wzorem, na który powołuje się wnioskodawca. Nowości i indywidualnego charakteru wzoru wspólnotowego nie można odeprzeć poprzez połączenie wcześniejszych wzorów lub części wcześniejszych wzorów (wyrok z 22/06/2010 w sprawie T-153/08 Communication equipment, pkt 23-24). Połączenie już ujawnionych cech kwalifikuje się zatem do uzyskania ochrony jako wzór wspólnotowy, o ile taka kombinacja, jako całość, wykazuje nowość i indywidualny charakter. Z zasady przy ocenie nowości i indywidualnego charakteru uwzględnia się wszystkie cechy wzoru wspólnotowego. Istnieje jednak kilka wyjątków od tej ogólnej zasady. Cechy wynikające z funkcji i cechy wzajemnych połączeń Cechy wynikające wyłącznie z funkcji technicznej i cechy, które muszą być koniecznie odtworzone w dokładnej formie i wymiarach, aby umożliwić wzajemne połączenie z innym produktem, nie mają wkładu w nowość i indywidualny charakter wzoru wspólnotowego. Takich cech nie należy więc brać pod uwagę przy porównywaniu wzoru wspólnotowego z odpowiednim stanem techniki (art. 8 RWW, zob. pkt powyżej). Wymóg widoczności Cechy wzoru wspólnotowego stosowane lub zawarte w części składowej produktu złożonego nie są uwzględniane, jeżeli pozostają niewidoczne podczas zwykłego używania tego produktu złożonego (art. 4 ust. 2 RWW). Produkt złożony oznacza produkt, który składa się z wielu części, które mogą być zastępowane, umożliwiając rozłożenie i ponowne złożenie tego produktu (art. 3 lit. c) RWW). Na przykład wymóg widoczności nie ma zastosowania do wzoru wspólnotowego przedstawiającego postać kosza na śmieci jako całości, ponieważ kosze na śmieci mogą być jako takie produktami złożonymi, ale nie częściami składowymi produktów złożonych (decyzja z 23/06/2008 (ICD 4919)). Zwykłe używanie oznacza używanie przez użytkownika końcowego, wyłączając konserwację, obsługę i naprawę (art. 4 ust. 3 RWW). Zwykłe używanie to używanie zgodnie z przeznaczeniem produktu złożonego. Na przykład, ze względów bezpieczeństwa, złącze elektryczne stanowi część składową, która normalnie jest umieszczona w obudowie, aby osłonić ją przed Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Zarejestrowane wzory wspólnotowe Strona32

33 kontaktem z potencjalnymi użytkownikami w trakcie użytkowania produktu złożonego, takiego jak pociąg lub pojazd elektryczny. Fakt, że taką część składową produktu złożonego można teoretycznie uwidocznić poprzez umieszczenie jej w przezroczystej obudowie lub osłonie, stanowi czysto hipotetyczne i swobodne kryterium, które należy odrzucić (orzeczenie z 03/08/2009 w sprawie R 1052/ Electrical contactors, pkt 42-53). Jeżeli żadna z cech wzoru wspólnotowego stosowana do części składowej (np. uszczelki) nie jest widoczna podczas zwykłego używania produktu złożonego (np. układu pomp ciepła), to taki wzór wspólnotowy unieważnia się w całości (decyzja z 10/03/2008 (ICD 4380)). Art. 4 ust. 2 RWW nie wymaga jednak, aby część składowa była wyraźnie widoczna w całości w każdej chwili używania produktu złożonego. Wystarczy, aby przez jakiś czas cała część składowa była widoczna w taki sposób, aby możliwe było dojrzenie wszystkich jej istotnych cech (orzeczenie z 22/10/2009 w sprawie R 0690/ Chaff cutters, pkt 21). Jeżeli cechy wzoru wspólnotowego stosowane do części składowej (np. silnika spalinowego) są tylko częściowo widoczne podczas zwykłego używania produktu złożonego (np. kosiarki do trawy), to porównanie z odpowiednim stanem techniki musi się ograniczać do takich widocznych części. Podczas zwykłego używania kosiarki do trawy stawia się ją na ziemi, a użytkownik stoi za nią. Dlatego użytkownik, stojąc z tyłu kosiarki, widzi silnik z góry, a więc widzi przede wszystkim górną stronę silnika. Wynika stąd, że górna strona silnika decyduje o całościowym wrażeniu wywoływanym przez silnik (wyrok z 09/09/2011 w sprawie T-10/08 Engine, pkt 20-22). Wyraźnie dostrzegalne cechy Cechy wzoru wspólnotowego, które nie są wyraźnie dostrzegalne w jego przedstawieniu graficznym, nie mogą mieć wkładu w jego nowość ani indywidualny charakter (dyrektywa 98/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 13 października 1998 r. w sprawie prawnej ochrony wzorów, motyw 11). Podobnie cechy wcześniejszego wzoru, których jakość jest niewystarczająca, aby umożliwić rozróżnienie wszystkich szczegółów na przedstawieniu wcześniejszego wzoru, nie mogą być brane pod uwagę do celów art. 5 i 6 RWW (orzeczenie z 10/03/2008 w sprawie R 586/ Barbecues, pkt 23-26). Cechy wcześniejszego wzoru mogą być uzupełnione przez dodatkowe cechy, które zostały udostępnione publicznie w inny sposób, na przykład po pierwsze, przez publikację rejestracji i, po drugie, przez publiczne przedstawienie produktu zawierającego zarejestrowany wzór w katalogach. Takie przedstawienia muszą się jednak odnosić do tego samego wcześniejszego wzoru (wyrok z 22/06/2010 w sprawie T-153/08 Communication equipment, pkt 25-30). Cechy objęte zrzeczeniem się Cechy wzoru wspólnotowego, które są objęte zrzeczeniem się, nie są uwzględniane przy porównywaniu wzorów. Dotyczy to cech wzoru wspólnotowego, które są przedstawione za pomocą linii przerywanych, konturów, kolorowania lub w inny sposób wskazujący wyraźnie, że nie wnioskuje się o ochronę takich cech (wyrok z 14/06/2011 w sprawie T-68/10 Watch attached to a lanyard, pkt 59-64). Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Zarejestrowane wzory wspólnotowe Strona33

34 Cechy wcześniej zarejestrowanego wzoru, które były przedmiotem zrzeczenia się, są natomiast uwzględniane przy ocenie nowości i indywidualnego charakteru zakwestionowanego wzoru wspólnotowego. W kontekście art. 5 i 6 RWW nie ma znaczenia, czy właściciel wcześniejszego zarejestrowanego wzoru może zastrzec ochronę takich cech objętych zrzeczeniem się, o ile zostały ujawnione razem z wcześniejszym wzorem jako całość Nowość Wzór wspólnotowy uznaje się za nowy, jeżeli nie został poprzedzony identycznym wzorem ujawnionym na podstawie art. 7 RWW. Wzory uważa się za identyczne, jeżeli ich cechy różnią się jedynie nieistotnymi szczegółami (art. 5 ust. 2 RWW). Identyczność między wzorem wspólnotowym a wcześniejszym wzorem występuje w przypadku, gdy ten drugi ujawnia każdy element składający się na ten pierwszy. Ramy porównania ograniczają się do cech składających się na wzór wspólnotowy. Nie ma więc znaczenia, czy wcześniejszy wzór ujawnił także dodatkowe cechy. Wzór wspólnotowy nie może być nowy, jeżeli zawiera się w bardziej złożonym wzorze wcześniejszym (orzeczenie z 25/10/2011 w sprawie R 978/ Part of a sanitary napkin, pkt 20-21). Dodatkowe lub odróżniające cechy wzoru wspólnotowego mogą jednak być istotne na potrzeby decyzji, czy taki wzór wspólnotowy jest nowy, chyba że elementy te są tak nieistotne, że mogą pozostać niezauważone. Przykładem nieistotnego szczegółu jest drobna różnica w odcieniu kolorowego wzoru porównywanych wzorów (orzeczenie z 28/07/2009 w sprawie R 0921/ Nail files, pkt 25). Inny przykład to umieszczenie na jednym z dwóch porównywanych wzorów napisu o tak małej wielkości, że nie postrzega się go jako istotnej cechy (orzeczenie z 08/11/2006 w sprawie R 0216/ Cafetera, pkt 23-26), jak pokazano poniżej: Zakwestionowany ZWW nr (rzut nr 2), dzięki uprzejmości ISOGONA, S.L. Wcześniejszy wzór Indywidualny charakter Wzór jest uznany za posiadający indywidualny charakter, jeśli całościowe wrażenie, jakie wywołuje na poinformowanym użytkowniku, różni się od całościowego wrażenia, Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Zarejestrowane wzory wspólnotowe Strona34