I. INORMACJE O KURSIE 1. KOŃCZĄCYM SIĘ EGZAMINEM WYDZIAŁ Nazwa przedmiotu w języku polskim. Kierunek studiów (jeśli dotyczy):. Specjalność (jeśli dotyczy):.. Stopień studiów i forma: I/II stopień*, stacjonarna/niestacjonarna* Rok/semestr studiów../. Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy/wybieralny/ogólnouczelniany * Grupa kursów: TAK / NIE* Terminy i miejsce egzaminów: Tytuł, stopień, imię i nazwisko/nazwiska prowadzących lub wspomagających egzaminowanie. Z 0 zapisanych na kurs. * Niepotrzebne skreślić. II. WYNIKI EGZAMINOWANIA Tabela na 1. terminie egzaminu $ Liczba Liczby zdających cel bdb. +db. db. +dst. dst. ndst. Tabela na 2. terminie egzaminu $ Liczba Liczby zdających cel bdb. +db. db. +dst. dst. ndst. Tabela na dodatkowym terminie egzaminu $ Liczba Liczby zdających cel bdb. +db. db. +dst. dst. ndst. Z zdających Z Wyniki końcowe egzaminowania Sumaryczne liczby cel bdb. +db. db. +dst. dst. ndst. L 6 L 5 L 4 L 3 L 2 L 1 L 2 L 0 $ Nieobligatoryjny element raportu. 1 Tutaj należy wpisać kod i nazwę kursu. 2 L osób, które zdały egzamin 1
Dane statystyczne egzaminowania Z zdających O 1 a średnia 3 σ 1 odchylenie standardowe 4 O 1 O 2 średnia pozytywnych 5 osób zdających σ 2 odchylenie standardowe 6 O 2 Z 1 L/Z (w %) współczynnik zdawalności uczestników egzaminu Z 2 L/Z 0 (w %) współczynnik zdawalności zapisanych na kurs III. DOKUMENTY EGZAMINACYJNE POZOSTAJĄCE W OKRESIE SESJI W POSIADANIU EGZAMINATORA 7 1. Zasady zaliczania egzaminów. 2. Zagadnienia egzaminacyjne 8 ze wszystkich terminów egzaminów z wzorami iania. 3. Lista zagadnień/tematów egzaminacyjnych. 4. Inne dokumenty. IV. PODSUMOWANIE I KONKLUZJE Lista KEK z Karty Przedmiotu (KP), istotne uwagi dotyczące wyników egzaminów i procedury egzaminowania, konkluzje iające stopień osiągnięcia przez studentów założonych w KP KEK. V. DODATKOWE INFORMACJE $ W tej nieobligatoryjnej części raportu egzaminacyjnego może być zawarta np. szczegółowa analizy uzyskanych przez studentów za poszczególne zagadnienia egzaminacyjne oraz wynikające stąd wnioski. W załączeniu zamieszczony jest przykład takiej analizy. VI. AUTOR/AUTORZY RAPORTU (IMIĘ, NAZWISKO, ADRES E-MAIL).. Wrocław, $ Nieobligatoryjny element raportu. Formularz dokumentu zredagował: W. Salejda, pełnomocnik Rektora PWr ds. jakości kształcenia 3 Liczona ze wzoru 5,5 L6 + 5,0 L5 + 4,5 L4 + 4,0 L3 + 3,5 L2 + 3,0 L1 + 2,0 L0 O1, Z 4 Liczone ze wzoru L6 ( 5,5 O 1) + L5 ( 5,0 O 1 ) + L4 ( 4,5 O 1) + L3 ( 4 O 1) + L2 ( 3 O 1 ) + L1 ( 3,0 O 1 ) + L0 ( 2,0 O 1) σ1 Z ( Z 1) 2 2 2 2 2 2 2 5 5, 5 L Liczona ze wzoru 6 + 5,0 L5 + 4,5 L4 + 4, 0 L3 + 3,5 L2 + 3,0 L1 O2, Z 2 2 2 2 2 2 6 Liczone ze wzoru L6 ( 5,5 O1) + L5 ( 5,0 O1) + L4 ( 4,5 O1) + L3 ( 4,0 O1) + L2 ( 3,5 O1) + L1 ( 3, 0 O1) σ2 Z ( Z 1) 7 Zalecane jest przechowywanie tych dokumentów przez egzaminatora przez okres jednego semestru następującego po semestrze, w którym przeprowadzono egzamin. 8 Zaleca się upublicznianie zagadnień egzaminacyjnych w Internecie bezpośrednio po zakończeniu egzaminu. 2,
Załącznik. Przykład. Poniżej w tabelach zamieszczone są: szczegółowe rezultaty analizy wyników z pierwszego i drugiego terminu egzaminu przeprowadzonego dla anonimowego kierunku studiów w semestrze letnim r. ak. 2012/2013; wnioski i zalecenia na przyszłość. ANALIZA WYNIKÓW EGZAMINÓW Wyniki 1. terminu egzaminu. Liczba osób zapisanych na kurs:192. Liczba osób zdających egzamin 137. Nazwa przedmiotowego Liczby efektu kształcenia cel bdb. +db. db. +dst. dst. ndst. 1. PEK_W14, PEK_W15, PEK_U14, PEK_U15 z karty przedmiotu (KP); 2 6 20 31 10 20 45 osób odpowiadających: 134. 2. PEK_W06, PEK_U05 z KP; osób odpowiadających : 100. 0 0 3 3 3 17 74 3. PEK_W03, PEK_U03 z KP; osób odpowiadających: 75. 0 0 2 0 1 9 63 4. PEK_W07, PEK_U06 z KP; osób odpowiadających: 97. 0 0 2 0 4 16 75 5. PEK_W09, PEK_W10, PEK_U08, PEK_U09 z KP; osób 0 0 0 1 1 18 39 odpowiadających: 57. Sumaryczna 2 6 27 35 19 80 296 Do 1. terminu egzaminu przystąpiło 137 osób, z których ę pozytywną otrzymało 55. Oznacza to, że zdało 40,1% całkowitej liczby uczestników egzaminu oraz 28,6% liczby 192 zapisanych na kurs. Do egzaminu winno przystąpić 190 osób, ponieważ dwie osoby miały zagwarantowane przepisanie y. Zatem 53 osoby nie były obecne na egzaminie, a frekwencja wyniosła nieco ponad 72%, co oznacza, że co czwarty zapisany na kurs nie zjaił się na egzaminie. Nie są znane powody tak niskiej frekwencji, pomimo, że egzaminy są obowiązkowe. Na pierwszym terminie egzaminu studenci mieli na miesiąc przed terminem egzaminów dostęp do listy 10 problemów egzaminacyjnych (w załączeniu), z których 3 zmodyfikowane w bardzo nieznacznym stopniu weszły do zagadnień egzaminacyjnych (karta egzaminu w załączeniu). Studenci byli o tym poinformowani na wykładach. Egzamin składał się z 5 zagadnień (karta egzaminu w załączeniu), można było zdobyć maksymalnie 100 pkt. Każde zagadnienie weryfikował jeden i ten sam nauczyciel akademickim, według opracowanego schematu/wzoru iania, przypisując zagadnieniu z pracy egzaminacyjnej studenta określoną liczbę punktów. Punkty te były następnie przeliczane na y. Studenci na obu terminach egzaminu mogli posługiwać się prostymi kalkulatorami oraz tablicami wzorów fizycznych (tabele w załączeniu). Najlepsza praca otrzymała 59 pkt. i ona była brana pod uwagę przy przeliczaniu punktów na y 9. Oceny pozytywne z egzaminu przyznano osobom, które uzyskały co najmniej 25 pkt., przy czym osobom, które zdobyły liczbę punktów z przedziału 25-30, wpisano ę dst. o ile nie były na wykładach w sposób nieusprawiedliwiony więcej niż dwa razy. Końcowa a zawierała bonus w postaci podwyższonej o ½ y przyznawany osobie, która nie przekroczyła 9 Oceny egzaminacyjne można określać a priori lub a posteriori. Tutaj zastosowano drugi wariant, co zgadza się z hasłem Równaj do najlepszych. 3
dopuszczalnego limitu dwóch nieusprawiedliwionych nieobecności na wykładach. Miało to na celu zwiększenie frekwencji na wykładach, która kształtował się na poziomie ponad 95%. Zestawienie pozytywnych: dst 18 osób, +dst 19 osób, db 9 osób, +db 6 osób, bdb 2 osoby, cel. 1 osoba. Jak można było oczekiwać, studenci przygotowali się i przedstawili prace egzaminacyjne dotyczące głównie 3. pierwszych zagadnień egzaminacyjnych zaczerpniętych z listy 10 problemów egzaminacyjnych. Podejmowali się odpowiedzi także na zag. 4. dotyczące zasady nieoznaczoności Heisenberga, dualizmu korpuskularnego-falowego światła i cząsteczek elementarnych. Zagadnienie 4. weryfikowało w dużym stopniu wiedzę wyniesioną ze szkoły ponadgimnazjalnej. Poniżej próba kwantyfikacji, tj. ilościowej i jakościowej charakterystyki i analizy poszczególnych zagadnień egzaminacyjnych. Jako miarę współczynnika zdawalności danego tematu egzaminacyjnego przyjęty został iloraz pozytywnych dla danego problemu egzaminacyjnego R 1 100%. prac, w których podjęto się odpowiedzi na dane zagadnienie Studenci w najwyższym stopniu, spośród pozostałych, osiągnęli przedmiotowy efekt kształcenia (wiedza+umiejętności) dotyczący prawa Gaussa dla pola elektrostatycznego i magnetostatycznego; zdawalność na egzaminie zagadnienia 1. była najwyższa, ponieważ na 134 prac, ę pozytywną otrzymało 89 osób, co stanowi ponad 66% wszystkich studentów odpowiadających na to zagadnienie. Zauważmy, że w tej grupie były 2 y celujące. Tak rozumiana zdawalność dla poszczególnych problemów egzaminacyjnych kształtowała się dla pozostałych zagadnień egzaminacyjnych w następujący sposób: 26% dla zag. 2., 16% dla zag. 3., 23% dla zag. 4., 51% dla zag. 5. Bardziej miarodajnym miernikiem zdawalności jest iloraz pozytywnych dla danego problemu egzaminacyjnego R 2 100%. uczestników egzaminu Ten wskaźnik w rozbiciu na poszczególne problemy egzaminacyjne wyniósł: 65% dla zag. 1., 19% dla zag. 2., 9% dla zag. 3., 16% dla zag. 4., 15% dla zag. 5. Najsłabsze wyniki są związane z zagadnieniami 3. (prawo indukcji elektromagnetycznej), 4. (elementy fizyki współczesnej) oraz 5. (elementy fizyki jądra atomowego oraz standardowego modelu cząsteczek elementarnych). Wniosek: Oznacza to konieczność, w następnej realizacji kursu, dłuższego i bardziej szczegółowego omawiania tych zagadnień. W systemie oświatowym, do analizowania zadań maturalnych, stosuje się kilka miar. Jedną z nich jest współczynnik łatwości zadania, który dla naszych celów został obliczony jako iloraz L 1 /L 2, gdzie L 1 sumaryczna punktów zdobytych przez wszystkie osoby odpowiadające na dane zagadnienie egzaminacyjne, a L 2 maksymalna punktów możliwych do zdobycia przez osoby odpowiadające na dane zagadnienie egzaminacyjne. Wartości współczynnika łatwości dla poszczególnych zagadnień egzaminacyjnych wyniosły: zag. 1. 0,53, zag. 2., 4. i 5. 0,25, zag. 3. 0,22. Wyznaczone wartości jednoznacznie wskazują, że zagadnienie 1. może być potraktowane jako względnie/dostatecznie łatwe. Natomiast pozostałe były zadaniami trudnymi dla uczestników kursu. Innym używanym w tym kontekście współczynnikiem jest wyrażony w prtach iloraz N 1 /N 2, charakteryzujący każde zagadnienie egzaminacyjne, gdzie N 1 osób, które nie przedstawiły odpowiedzi na dane zagadnienie egzaminacyjne, a N 2 to sumaryczna osób, które przystąpiły do egzaminu. Będziemy go dalej nazywali współczynnikiem rezygnacji dla danego zagadnienia egzaminacyjnego. Współczynnik ten przyjął następujące wartości: zag. 1. 2%, 4
zag. 2. 27%, zag. 3. 45%, zag. 4. 29%, zag. 5. 57%. Obliczone wartości współczynnika rezygnacji prowadzą do wniosku, że zagadnienie 1. podjęli na egzaminie prawie wszyscy uczestnicy, około połowy odpowiadało na zagadnienie 3. i 5. Natomiast zag. 2. i 4. wybierała, co przeciętnie co czwarta osoba. Tabela 2. Wyniki egzaminu z dnia 2 lipca 2013 r. Liczba osób zapisanych na kurs: 192. Liczba osób zdających egzamin: 111 Nazwa efektu kształcenia 1. PEK_W07, PEK_U06 z KP; osób odpowiadających na zagadnienie egzaminacyjne: 85. 2. PEK_W15, PEK_U14, PEK_U15 cel Jak można było oczekiwać, studenci ponownie przygotowali się i przedstawili prace egzaminacyjne dotyczące głównie zagadnień zaczerpniętych z listy X problemów egzaminacyjnych. Podejmowali się odpowiedzi także na zag. 5., które można określić mianem problemu dowolnego, zagadnienia spoza listy X. Studenci w najwyższym stopniu, spośród pozostałych, osiągnęli przedmiotowy efekt kształcenia (wiedza+umiejętności) dotyczący praw Maxwella, ponieważ zdawalność na egzaminie zagadnienia 2. była najwyższa; na 107 prac ę pozytywną otrzymało 57 osób, co stanowi ponad 53% liczby (107) studentów odpowiadających na to zagadnienie. Tak rozumiana zdawalność dla poszczególnych problemów 5 bdb. +db. db. +dst. dst. ndst. 2 4 2 2 4 8 63 0 0 3 7 13 34 50 z KP; 107. 3. PEK_W07, PEK_U06 z KP; 84. 0 0 2 4 4 13 61 4. PEK_W02, PEK_U02 z KP; 86, 1 3 1 3 3 11 64 5. PEK_W07, PEK_U06 z KP; 63. 4 1 1 3 7 15 32 Sumaryczna 2 6 12 25 31 82 284 Egzamin zdały 43 osoby na ogólną liczbę 111, które przystąpiły do 2. terminu. Oznacza to, że zdało 38,7% liczby studentów, którzy zgłosili się na 2. termin. Powinno przystąpić do egzaminu 135 osób (57 na 192 otrzymało pozytywne wyniki na 1. terminie). Zatem frekwencja wyniosła tym razem ponad 82%. Nie są znane powody/przyczyny nieobecności na egzaminie 24 osób. Wniosek/zalecenie na przyszłość: Należy wymagać od studentów, którzy nie zjawili się na egzaminie, informacji przesyłanych np. via e-mail do wykładowcy o powodach nieobecności. Uzasadnienie y 4 wystawionej grupie za zaprezentowane postawy z zakresu kompetencji społecznych wraz z zaleceniami na przyszłość są przytoczone wyżej. Na egzaminie, który składał się z 5 zagadnień (karta 2. egzaminu w załączeniu), można było zdobyć maksymalnie 94 pkt. Weryfikacja prac odbywała się w sposób opisany powyżej. Tym razem pierwsze cztery tematy egzaminacyjne były zmodyfikowane w bardzo nieznacznym stopniu zaczerpnięte z listy X problemów egzaminacyjnych. Zagadnienie piąte było nieskomplikowanym problemem, którego treść przeczytana ze zrozumieniem pozwala przeprowadzić dość proste rachunki. Weryfikowało ono rozumienie tekstu i umiejętności zastosowania przedstawionej wiedzy do konkretnych obliczeń. Szczegółowe treści zagadnień z egzaminu są przedstawione w karcie egzaminacyjnej. Najlepsza praca otrzymała 60 pkt. Oceny pozytywne przyznano osobom, które z egzaminu uzyskały co najmniej 25 pkt., przy czym osobom, które zdobyły liczbę punktów z przedziału 25-30, wpisano ę dst. o ile nie były na wykładach w sposób nieusprawiedliwiony więcej niż dwa razy. Ocena ostateczna zawierała bonus w postaci podwyższonej o ½ y przyznawany osobom, które miały co najwyżej dwie nieobecności nieusprawiedliwione na wykładach. Zestawienie pozytywnych: dst 21 osób, +dst 9 osób, db 7 osób, +db 3 osoby, bdb 3 osoby.
egzaminacyjnych, tj. iloraz R 1 ( pozytywnych dla danego problemu egzaminacyjnego)/( prac, w których podjęto się odpowiedzi na dane zagadnienie) kształtował się dla pozostałych zagadnień egzaminacyjnych w następujący sposób: 26% dla zag. 1., 27% dla zag. 3, 26% dla zag. 4., 49% dla zag. 5. Bardziej miarodajnym miernikiem zdawalności jest iloraz R 2 ( pozytywnych dla danego problemu egzaminacyjnego)/( uczestników egzaminu 111). Ten wskaźnik w rozbiciu na poszczególne problemy egzaminacyjne wyniósł: 20% dla zag. 1., 51% dla zag. 2., 21% dla zag. 3., 29% dla zag. 4., 28% dla zag. 5. Najsłabsze wyniki egzaminu są związane z zagadnieniami 1., 3. i 4. Oznacza to konieczność, w następnej realizacji kursu, dłuższego i bardziej szczegółowej prezentacji tych zagadnień na wykładach. Bardzo pozytywnym objawem są wyniki związane z zadaniem 5. Było ono dosyć nietypowe, ale w grupie osób, które podjęły je na egzaminie odsetek wyników pozytywnych był prawie 50%. Wartości współczynnika łatwości dla poszczególnych zagadnień egzaminacyjnych wyniosły: zag. 1. 0,28, zag. 2. 0,39, zag. 3. 0,22, zag. 4. 0,23, zag. 5. 0,29. Wyznaczone wartości wskazują na to, że wszystkie zagadnienia były trudnymi dla uczestników kursu. Jest to potwierdzenie słabego przygotowania się do egzaminu zdających, którzy znali zagadnienia egzaminacyjne!!! Wartości współczynnika rezygnacji dla danego zagadnienia egzaminacyjnego wyniosły: zag. 1. 23%, zag. 2. 4%, zag. 3. 24%, zag. 4. 23%, zag. 5. 43%. Obliczone wartości współczynnika rezygnacji prowadzą do wniosku, że zagadnienie 2. podjęli na egzaminie prawie wszyscy uczestnicy, nieco mniej niż połowa nie podejmowała udzielenia odpowiedzi pisemnych na zagadnienie 5. Natomiast zag. 1., 3. i 4. nie wybrała, co czwarta osoba. WNIOSKI, UWAGI, ZALECENIA Tutaj autor/autorzy raportu mogą zamieszczać najważniejsze jego/ich zdaniem wnioski i uwagi dotyczące zrealizowanego przedmiotu, wyników zaliczeń/egzaminów, oraz, co najistotniejsze, zalecenia co do sposobu przeprowadzenia tego przedmiotu w przyszłości. Poniżej przykład takich treści. Na podstawie obserwacji zachowań studentek i studentów oraz wyników analizy rezultatów egzaminowania można sformułować następujące konkluzje: 1) Powinno podjąć starania o doprowadzenie do świadomości uczestników kursu nowego paradygmatu studiowania i kształcenia studentów, który jest konsekwencją wprowadzenia do Szkolnictwa Wyższego Krajowych Ram Kwalifikacji, i który polega na tym, że rolą nauczyciela akademickiego jest wspomaganie i ianie stopnia osiągnięcia przez studentów założonych 6
kierunkowych i przedmiotowych efektów kształcenia; w przypadku tego kursu chodziło głównie o przedmiotowe efekty kształcenia realizujące częściowo kierunkowe efekty kształcenia. 2) Należy zmniejszyć lub zmodyfikować zakres tematyczny wykładów i nadać im w większym niż dotychczas zakresie charakter aplikacyjny zwracając uwagę na fizyczne zasady działania wybranych urządzeń lub praktycznych zastosowań praw i zasad fizyki. Wymaga to wspólnych działań z komisją programową kierunku. 3) Należy znaleźć metody i podjąć działania mające na celu zwiększenie atrakcyjności wykładów, co podniesie stopień aktywności słuchaczy na wykładach. Może to polegać m.in. na zleceniu studentowi/studentom wykonania w semestrze indywidualnych lub grupowych pisemnych opracowań na zadany temat/tematy, które byłyby gromadzone w portfolio (patrz niżej). 4) Potrzebą chwili jest znalezienie sposobów nakłonienia studentów do systematycznego zdobywania wiedzy i umiejętności zapisanych w efektach kształcenia, jak również do samodzielnego studiowania i poświęcania studiowaniu przez uczestników kursu rzeczywistej liczby godzin określonych punktami ECTS 10. Tutaj istotną rolę może odgrywać uczestnictwo studentów w różnych formach kształcenia na odległość, tzw. e-learningu, która jest efektywnym narzędziem samokształcenia wspomagającym kurs. Wymaga to nakłonienia studentów do korzystania z zasobów zgromadzonych i udostępnionych na serwisie (http://dko.pwr.wroc.pl/) Działu Kształcenia na Odległość PWr. 5) Zalecenia do komisji programowej kierunku: a. Na jakość kształcenia pozytywny skutek miałoby umieszczenie w planie studiów 15 h lub 30 h ćwiczeń rachunkowych do tego kursu, którym jest wykład i zajęcia laboratoryjne. Zakres drugiego kursu fizyki obejmuje elektromagnetyzm i elementy fizyki współczesnej. Stanowi to poważny próg pojęciowy (potwierdzają to wyniki analizowanego egzaminu) dla dużej części studentów, którzy ze szkół ponadgimnazjalnych wynieśli więcej niż skromny zakres wiedzy i umiejętności w tym zakresie. b. Za wskazane uważam zobligowanie uczestników kursu do prowadzenia portfolio, w którym studentka/student, w ramach pracy własnej gromadziliby dokumenty potwierdzające ich osobiste aktywności: eseje, rozwiązania zadań, sprawozdania z ćw. laboratoryjnych, teksty kartkówek wraz z wystawionymi ami, wyniki punktowe e- testów, notatki z: wykładów, ćw. rachunkowych, konsultacji, teksty listów wysłanych (odebranych) via e-mail do (odebranych) wykładowcy lub nauczycieli akademickich oraz inne dokumenty. Jakość zgromadzonych w portoflio dokumentów mogłaby być dodatkowym elementem y końcowej z egzaminu. 6) Zaleca się zasięgnięcie opinii studentów nt. sposobu realizacji wykładów oraz przedmiotu, co może przyczynić się podniesienia stopnia osiągania przez studentów założonych efektów kształcenia. Służyć temu może także organizowanie na wydziałach spotkań posesyjnych. 10 Źródłem informacji o liczbie godzin poświęcanych przez studentów winny być ankiety studenckie. 7