Plan wynikowy z wymaganiami edukacyjnymi przedmiotu fizyka w zakresie rozszerzonym dla szkoły ponadgimnazjalnej częśd II

Podobne dokumenty
FIZYKA KLASA III LO LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCEGO wymagania edukacyjne (zakres rozszerzony)

FIZYKA KLASA III LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCEGO

Nr lekcji Pole elektryczne (Natężenie pola elektrostatycznego. Linie pola elektrostatycznego)

Wymagania edukacyjne fizyka kl. 3

Wymagania edukacyjne do nowej podstawy programowej z fizyki technicznej kl.4

Wymagania edukacyjne z fizyki Klasa trzecia matematyczno fizyczno - informatyczna zakres rozszerzony. Pole elektrostatyczne

Rozkład materiału nauczania

Fizyka (zakres rozszerzony) wymagania edukacyjne

Rozkład materiału dla klasy 8 szkoły podstawowej (2 godz. w cyklu nauczania) 2 I. Wymagania przekrojowe.

Szczegółowe kryteria oceniania z fizyki w gimnazjum kl. II

9. Pole elektryczne Ocena Stopień dopuszczający Stopień dostateczny Stopień dobry Stopień bardzo dobry Uczeń: Uczeń:

opisuje przepływ prądu w przewodnikach, jako ruch elektronów swobodnych posługuje się intuicyjnie pojęciem napięcia

PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z FIZYKI

Wymagania edukacyjne do nowej podstawy programowej z fizyki realizowanej w zakresie rozszerzonym kl.4 9. Pole elektryczne Wymagania Zagadnienie

Wymagania podstawowe. (dostateczna) wskazuje w otoczeniu zjawiska elektryzowania przez tarcie objaśnia elektryzowanie przez dotyk

Plan wynikowy (propozycja)

KLASA III ZAKRES ROZSZERZONY

Przedmiotowy system oceniania

Plan wynikowy (propozycja)

Plan wynikowy. Elektrostatyka (6-7 godz. + 2 godz. (łącznie) na powtórzenie materiału (podsumowanie działu) i sprawdzian) R treści nadprogramowe

Przedmiotowy system oceniania Uwaga. Szczegółowe warunki i sposób oceniania określa statut szkoły.

9. O elektryczności statycznej

Plan wynikowy (propozycja)

Plan Wynikowy. Klasa czwarta Mgr Jolanta Lipińska, mgr Magdalena Englart. 1. Prąd stały

WYMAGANIA EDUKACYJNE NIEZBĘDNE DO UZYSKANIA POZSZCZEGÓLNYCH ŚRÓDROCZNYCH I ROCZNYCH OCEN KLASYFIKACYJNYCH Z FIZYKI KLASA III

Przedmiotowy system oceniania (propozycja) Uwaga. Szczegółowe warunki i sposób oceniania określa statut szkoły.

Przedmiotowy system oceniania (propozycja) Uwaga. Szczegółowe warunki i sposób oceniania określa statut szkoły.

Wymagania edukacyjne fizyka poziom rozszerzony klasa III Uwaga. Szczegółowe warunki i sposób oceniania określa statut szkoły.

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI KL.II I-półrocze

Wymagania na poszczególne oceny z fizyki w klasie drugiej i trzeciej liceum zakres rozszerzony.

WYMAGANIA NA POSZCZEGÓLNE OCENY Z FIZYKI - ZAKRES ROZSZERZONY Seria ZROZUMIEĆ FIZYKĘ DLA KLASY TRZECIEJ

Plan Zajęć. Ćwiczenia rachunkowe

Teresa Wieczorkiewicz. Fizyka i astronomia. Program nauczania, rozkład materiału oraz plan wynikowy Gimnazjum klasy: 3G i 3H

wskazuje w otoczeniu zjawiska elektryzowania przez tarcie formułuje wnioski z doświadczenia sposobu elektryzowania ciał objaśnia pojęcie jon

z niewielkiego wsparcia nauczyciela). fizyki lub w olimpiadzie fizycznej).

Opis poszczególnych przedmiotów (Sylabus)

Rozkład materiału i wymagania edukacyjne na poszczególne oceny z fizyki i astronomii dla klasy II TE, IITI, II TM w roku szkolnym 2012/2013

Wymagania edukacyjne na poszczególne śródroczne oceny klasyfikacyjne z przedmiotu fizyka dla uczniów z klasy III gimnazjum na rok szkolny 2017/2018.

Szczegółowy rozkład materiału z fizyki dla klasy III gimnazjum zgodny z nową podstawą programową.

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI

WYMAGANIA EDUKACYJNE NIEZBĘDNE DO UZYSKANIA POZSZCZEGÓLNYCH ŚRÓDROCZNYCH I ROCZNYCH OCEN KLASYFIKACYJNYCH Z FIZYKI POLITECHNICZNEJ

WYMAGANIA EDUKACYJNE NA POSZCZEGÓLNE ŚRÓDROCZNE OCENY KLASYFIKACYJNE

Szczegółowe warunki i sposób oceniania wewnątrzszkolnego w klasie III gimnazjum na lekcjach fizyki w roku szkolym 2015/2016

ZAGADNIENIA na egzamin klasyfikacyjny z fizyki klasa III (IIIA) rok szkolny 2013/2014 semestr II

1. Drgania i fale Ocena dopuszczająca Ocena dostateczna Ocena dobra Ocena bardzo dobra Uczeń: Uczeń:

Wymagania edukacyjne z fizyki dla klasy III

MAGNETYZM, INDUKCJA ELEKTROMAGNETYCZNA. Zadania MODUŁ 11 FIZYKA ZAKRES ROZSZERZONY

WYMAGANIA EDUKACYJNE NIEZBĘDNE DO UZYSKANIA POSZCZEGÓLNYCH ŚRÓDROCZNYCH OCEN KLASYFIKACYJNYCH Z FIZYKI W KLASIE 3A W ROKU SZKOLNYM 2014/2015:

ZAKRES MATERIAŁU DO MATURY PRÓBNEJ KL III

Przedmiotowy system oceniania Fizyka klasa III Gimnazjum

SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI DLA KLAS II-III GM ROK SZKOLNY 2017/2018. Klasa II

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI KLASA III

Wymagania edukacyjne z fizyki dla klasy 3 poziom rozszerzony

PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z FIZYKI III GIMNAZJUM ROK SZKOLNY 2016/ Magnetyzm R treści nadprogramowe

PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z FIZYKI III GIMNAZJUM ROK SZKOLNY 2012/ Magnetyzm R treści nadprogramowe

FIZYKA IV etap edukacyjny zakres rozszerzony

Ocena. Stopień dopuszczający Stopień dostateczny Stopień dobry Stopień bardzo dobry

SPIS TREŚCI ««*» ( # * *»»

KRYTERIA WYMAGAŃ NA POSZCZEGÓLNE OCENY Z FIZYKI W KLASIE III

2 Prąd elektryczny R treści nadprogramowe

2. Dany jest dipol elektryczny. Obliczyć potencjał V dla dowolnego punktu znajdującego się w odległości r znacznie większej od rozmiarów dipola.

Dr Piotr Sitarek. Instytut Fizyki, Politechnika Wrocławska

Pole elektrostatyczne

KARTA INFORMACYJNA PRZEDMIOTU. Fizyka elementarna. dr hab. Czesław Kizowski prof.ur

WYMAGANIA EDUKACYJNE KLASA III

Wymagania edukacyjne: Elektrotechnika i elektronika. Klasa: 1Tc TECHNIK MECHATRONIK. Ilość godzin: 4. Wykonała: Beata Sedivy

Wymagania programowe na poszczególne oceny z fizyki w klasie III

Warunki uzyskania oceny wyższej niż przewidywana ocena końcowa.

Plan wynikowy fizyka rozszerzona klasa 4

Wymagania edukacyjne FIZYKA. zakres rozszerzony

Fizyka - zakres materiału oraz kryteria oceniania. w zakresie rozszerzonym kl 2 i 3

Oblicza natężenie prądu ze wzoru I=q/t. Oblicza opór przewodnika na podstawie wzoru R=U/I Oblicza opór korzystając z wykresu I(U)

Szczegółowe wymagania na poszczególne oceny klasa III gimnazjum

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI KLASA III GIMNAZJUM

Przedmiotowe zasady ocenianie z fizyki i astronomii klasa 3 gimnazjum. Szczegółowe wymagania na poszczególne stopnie ( oceny ).

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI KLASA IIa Gimnazjum Rok szkolny 2016/17

Przedmiotowy system oceniania z fizyki dla klas trzecich

Wymagania na poszczególne oceny z fizyki w kasie trzeciej

Przedmiotowy system oceniania w klasie 3

Kurs przygotowawczy NOWA MATURA FIZYKA I ASTRONOMIA POZIOM ROZSZERZONY

Program nauczania dla szkół ponadgimnazjalnych z fizyki z astronomią o zakresie rozszerzonym K. Kadowski Operon 593/1/2012, 593/2/2013, 593/3/2013,

Wymagania programowe na poszczególne oceny z fizyki dla klasy 3 gimnazjum

Przedmiotowy system oceniania z fizyki dla klasy III gimnazjum

Przedmiotowy system oceniania fizyka III gim

Przedmiotowy System Oceniania fizyki w gimnazjum, SPOTKANIA Z FIZYKĄ

Wymagania edukacyjne z fizyki w klasie III gimnazjum

Wymagania edukacyjne niezbędne do uzyskania poszczególnych śródrocznych i rocznych ocen klasyfikacyjnych z fizyki dla klasy 3 gimnazjum

Wymagania na poszczególne oceny z fizyki do klasy 3

1. Drgania i fale R treści nadprogramowe Stopień dopuszczający Stopień dostateczny Stopień dobry Stopień bardzo dobry Uczeń: Uczeń:

WYMAGANIA EDUKACYJNE FIZYKA STOSOWANA II Liceum Ogólnokształcące im. Adama Asnyka w Bielsku-Białej

Przedmiotowy system oceniania

wyniku i na tej podstawie ocenia wartości obliczanych wielkości fizycznych

d) Czy bezpiecznik 10A wyłączy prąd gdy pralka i ekspres są włączone? a) Jakie jest natężenie prądu płynące przez ten opornik?

Poniżej przedstawiony został podział wymagań na poszczególne oceny szkolne: ocena dopuszczająca wymagania konieczne

OGÓLNE I SZCZEGÓŁOWE KRYTERIA OCENIANIA Z FIZYKI DLA KLASY VIII

FIZYKA Podręcznik: Fizyka i astronomia dla każdego pod red. Barbary Sagnowskiej, wyd. ZamKor.

Rok szkolny 2017/2018; [MW] strona 1

Treści nauczania (program rozszerzony)- 25 spotkań po 4 godziny lekcyjne

Transkrypt:

Plan wynikowy z wymaganiami edukacyjnymi przedmiotu fizyka w zakresie rozszerzonym dla szkoły ponadgimnazjalnej częśd II Temat (rozumiany jako lekcja) Wymagania konieczne (ocena dopuszczająca) Wymagania podstawowe (ocena dostateczna) Dział 1. Elektrostatyka 1.1. Ładunek elektryczny. definiuje terminy ładunek i ładunek elementarny; Elektry- definiuje pojęcie jon; zowanie ciał rozróżnia ładunki jedno- i różnoimienne; definiuje zjawisko elektryzowania ciał; wymienia sposoby elektryzowania ciał; formułuje zasadę zachowania ładunku; definiuje terminy izolator, przewodnik, półprzewodnik. wyjaśnia mechanizm elektryzowania się ciał; opisuje sposoby elektryzowania ciał; oblicza ilośd elektronów na podstawie wartości ładunku całkowitego; wykorzystuje zasadę zachowania ładunku w sytuacjach opisuje budowę elektroskopu; zapisuje jednostkę ładunku elektrycznego za pomocą jednostek podstawowych układu SI. 1.2. Prawo Coulomba definiuje terminy przenikalnośd elektryczna i stała dielektryczna; formułuje prawo Coulomba; definiuje termin ładunek punktowy. opisuje metody zastosowania substancji o różnej przenikalności elektrycznej; opisuje oddziaływanie elektryczne pomiędzy ciałami naładowanymi jednoimiennie i różnoimiennie; zapisuje zależnośd opisującą prawo Coulomba; wykorzystuje prawo Coulomba w sytuacjach typowych. 1.3. Pole elektryczne. definiuje pojęcie pola elektrycznego; Natężenie pola definiuje źródło pola; elektrostatycznego definiuje pojecie pola elektrostatycznego; wskazuje ładunek źródłowy; definiuje termin natężenie pola elektrycznego. definiuje termin dipol; opisuje pole dipolowe; rysuje linie pola elektrycznego w sytuacjach podstawowych; korzysta z pojęcia pola elektrycznego do opisywania pola w zadanej sytuacji; oblicza natężenie pola elektrycznego w sytuacjach Wymagania rozszerzające (ocena dobra) Wymagania dopełniające (ocena bardzo dobra) Wymagania wykraczające (ocena celująca) wyjaśnia znaczenie zasady zachowania ładunku w sytuacjach praktycznych; opisuje własności przewodników, izolatorów i półprzewodników; wyjaśnia zasadę działania elektroskopu. wyjaśnia mechanizm elektryzowania; wykorzystuje zasadę zachowania ładunku w sytuacjach problemowych. opisuje elektron jako cząstkę elementarną; projektuje doświadczenia prezentujące różne sposoby elektryzowania się ciał. wyjaśnia znaczenie wartości przenikalności elektrycznej różnych substancji; podaje przykłady materiałów o różnej przenikalności elektrycznej. wykorzystuje prawo Coulomba w sytuacjach problemowych; zaznacza wektor siły Coulomba. przedstawia graficznie pole dipolowe; rysuje linie pola elektrycznego w sytuacjach problemowych; wykorzystuje zasadę superpozycji pól elektrycznych do obliczania natężenia pola, w sytuacjach kiedy kierunki wektorów natężenia są zgodne; kreśli wykres natężenia pola elektrycznego od odległości od źródła dla naładowanej powłoki kulistej. opisuje natężenie pola elektrycznego jako wielkośd wektorową; oblicza natężenie pola elektrycznego w sytuacjach problemowych; wykorzystuje zasadę superpozycji pól elektrycznych do obliczania natężenia pola w sytuacjach, kiedy kierunki wektorów natężeo są prostopadłe. definiuje termin moment dipolowy i zapisuje zależnośd określającą wielkośd momentu dipolowego; wykorzystuje zasadę superpozycji pól elektrycznych do obliczania natężenia pola, w sytua-

1.4. Badanie kształtu linii pola elektrycznego 1.5. Praca i energia potencjalna w polu elektrostatycznym 1.6. Potencjał pola elektrostatycznego i potencjał przewodnika 1.7. Rozmieszczenie ładunków na przewodniku kreśli wykres natężenia pola elektrycznego od odległości od źródła dla ładunku punktowego. sporządza szkice linii pól elektrycznych badanych w doświadczeniu. porównuje sporządzone przez siebie szkice linii pól elektrycznych badanych w doświadczeniu z przewidywaniami teoretycznymi; formułuje wnioski na temat zgodności otrzymanych wyników z przewidywaniami. charakteryzuje energię i pracę w polu elektrycznym; definiuje termin pole zachowawcze. poprawnie posługuje się pojęciami energii i pracy w polu elektrycznym; zapisuje zależności pozwalające obliczyd energię i pracę w polu elektrycznym; oblicza wartości energii i pracy w polu elektrycznym w sytuacjach typowych. definiuje termin potencjał pola elektrycznego; definiuje termin napięcie elektryczne; definiuje pojęcie powierzchni ekwipotencjalnych. posługuje się pojęciem potencjału pola w sytuacjach wskazuje powierzchnie ekwipotencjalne; oblicza wartośd potencjału pola w sytuacjach kreśli wykres potencjału pola elektrycznego od odległości od źródła dla ładunku punktowego; zapisuje jednostkę potencjału pola elektrycznego za pomocą jednostek podstawowych układu SI; definiuje termin elektronowolt jako jednostkę energii. rozumie, że ładunek w przewodniku gromadzi się na zewnętrznej powierzchni; rozumie, że rozmieszczenie ładunku na przewodniku nie zawsze jest równomierne; opisuje wpływ pola elektrycznego na ładunek zgromadzony w przewodniku; definiuje termin klatka Faradaya; definiuje termin piorunochron. definiuje termin powierzchniowa gęstośd ładunku; opisuje rozmieszczenie ładunku w przewodniku; wyjaśnia wpływ krzywizny przewodnika na rozmieszczenie ładunku; wyjaśnia znaczenie wpływu pola elektrycznego naładunek zgromadzony w przewodniku; opisuje potencjał pola elektrycznego na powierzchni cjach kiedy kierunki wektorów natężeo leżą pod dowolnym kątem; poprawnie organizuje stanowisko pomiarów; formułuje wnioski na temat zgodności otrzymanych wyników z przewidywaniami. sporządza samodzielnie sprawozdanie z przeprowadzonego doświadczenia. samodzielnie przeprowadza doświadczenie i sporządza dokumentację. wyjaśnia pojęcie zachowawczości pola elektrycznego; wskazuje wielkośd pracy w polu elektrycznym na wykresie wartości siły od odległości; kreśli wykresy zależności energii potencjalnej w centralnym polu elektrycznym. oblicza wartości energii i pracy w polu elektrycznym w sytuacjach problemowych; wyprowadza zależnośd określającą wartośd pracy w polu elektrycznym; wyprowadza warunek zachowawczości pola elektrycznego; wyprowadza zależnośd określającą wartośd energii potencjalnej w polu elektrycznym. posługuje się pojęciem potencjału pola w sytuacjach problemowych; kreśli wykres potencjału pola elektrycznego od odległości od źródła dla naładowanej powłoki kulistej; wykorzystuje zasadę superpozycji pól elektrycznych do obliczania potencjału pola w sytuacjach zamienia wartości energii zapisanej w elektronowoltach na wartości energii zapisane w dżulach i odwrotnie. oblicza wartośd potencjału pola w sytuacjach problemowych; wykorzystuje zasadę superpozycji pól elektrycznych do obliczania potencjału pola w sytuacjach problemowych; wyprowadza zależnośd pomiędzy pracą w polu elektrycznym a napięciem. wyjaśnia znaczenie powierzchniowej gęstości ładunku; wykorzystuje pojecie powierzchniowej gęstości ładunku w sytuacjach oblicza powierzchniową gęstośd ładunku w sytuacjach wyjaśnia zasadę działania klatki Faradaya i piorunochronu; zapisuje zależnośd natężenia pola elektrycznego na powierzchni przewodnika od powierzchniowej gęstości ładunku; wykorzystuje wielkośd potencjału do obliczania ładunku zgromadzonego na przewodniku w sytuacjach typowych. wykorzystuje pojecie powierzchniowej gęstości ładunku w sytuacjach problemowych; wykorzystuje zależnośd natężenia pola elektrycznego na powierzchni przewodnika od powierzchniowej gęstości ładunku; wykorzystuje wielkośd potencjału do obliczania ładunku zgromadzonego na przewodniku w sytuacjach problemowych; wyjaśnia zjawisko wiatru elektronowego; wyjaśnia mechanizm wyładowao atmosferycznych.

1.8. Pojemnośd elektryczna przewodnika 1.9. Kondensatory. Energia naładowanego kondensatora 1.10. Łączenie kondensatorów 1.11. Ruch cząstki naładowanej w polu elektrostatycznym. Lampa oscyloskopowa przewodnika. wyprowadza zależnośd natężenia pola elektrycznego na powierzchni przewodnika od powierzchniowej gęstości ładunku; projektuje doświadczenie prezentujące rozmieszczenie ładunku elektrycznego na przewodniku kulistym; definiuje termin pojemnośd elektryczna przewodnika; oblicza wymiary przewodnika na podstawie wartości pojemności w sytuacjach typowych. definiuje termin elektrometr. oblicza pojemnośd elektryczną i wymiary przewodnika w sytuacjach problemowych. wyjaśnia znaczenie wartości pojemności elektrycznej; zapisuje zależnośd określającą wielkośd pojemności elektrycznej; oblicza pojemnośd elektryczną przewodnika w sytuacjach zapisuje jednostkę pojemności elektrycznej za pomocą jednostek podstawowych układu SI. definiuje terminy kondensator i kondensator płaski; oblicza wymiary kondensatora płaskiego oraz przenikalnośd elektryczną dielektryka w sytuacjach wskazuje okładki kondensatora płaskiego; definiuje termin powierzchnia czynna kondensatora płaskiego; oblicza napięcie pomiędzy okładkami kondensatora w sytuacjach opisuje wpływ dielektryka włożonego pomiędzy okładki kondensatora na pole elektryczne definiuje termin dielektryk jako izolator umieszczany w kondensatorze między okładkami kondensatora. oblicza energię kondensatora i pracę potrzebna do naładowania kondensatora w sytuacjach zapisuje zależnośd opisującą pojemnośd kondensatora; typowych. oblicza pojemnośd elektryczną kondensatora w sytuacjach oblicza pojemnośd elektryczną kondensatora i kondensatora płaskiego w sytuacjach pro- blemowych; wskazuje powierzchnię czynną kondensatora płaskiego; oblicza napięcie pomiędzy okładkami kondensatora w sytuacjach problemowych; zapisuje zależnośd opisującą pojemnośd kondensatora oblicza natężenie pola elektrycznego w kondensatorze w sytuacjach problemowych; płaskiego; oblicza energię kondensatora i pracę potrzebną do naładowania kondensatora w sytuacjach oblicza pojemnośd elektryczną kondensatora płaskiego problemowych. w sytuacjach wyprowadza zależnośd opisującą energię kondensatora; opisuje pole elektryczne w kondensatorze; rysuje linie pola elektrycznego w kondensatorze; oblicza natężenie pola elektrycznego w kondensatorze w sytuacjach typowych. rozpoznaje sposoby łączenia kondensatorów: szeregowe wyjaśnia różnice w zachowaniu ładunku w kondensatorze włączonym i nie włączonym do i równoległe; obwodu; definiuje pojemnośd zastępczą. oblicza pojemnośd zastępczą połączonych kondensorów połączonych w sposób mieszany w oblicza pojemnośd zastępczą połączonych kondensorów sytuacjach typowych. połączonych szeregowo lub równolegle w sytuacjach typowych. oblicza pojemnośd zastępczą połączonych kondensorów w sytuacjach problemowych. oblicza pojemnośd kondensatora płaskiego częściowo wypełnionego dielektrykiem lub wy- pełnionego różnymi dielektrykami opisuje tor ruchu cząstki naładowanej w polu elektrycznympowych; wyznacza równanie toru ruchu cząstki naładowanej w polu elektrycznym w sytuacjach ty- definiuje akcelerator cząstek naładowanych; opisuje obrazy uzyskane na ekranie lampy oscyloskopowej dla różnych przebiegów napięd. podaje przykłady zastosowania lampy oscyloskopowej; wykorzystuje prawo Coulomba oraz wielkości opisujące pole do wyznaczania parametrów

wykorzystuje prawo Coulomba oraz wielkości opisujące pole do wyznaczania parametrów ruchu cząstki naładowanej w polu elektrycznym w sytuacjach wyjaśnia podstawową zasadę działania akceleratora cząstek naładowanych; definiuje termin lampa oscyloskopowa; wyjaśniad zasadę działania lampy oscyloskopowej. Dział 2. Prąd stały 2.1. Prąd elektryczny. definiuje termin prąd elektryczny; Źródła napięcia definiuje termin nośnik prądu; definiuje termin źródło napięcia; definiuje termin siła elektromotoryczna; definiuje termin obwód elektryczny; wskazuje umowny kierunek przepływu prądu w obwodzie; definiuje terminy woltomierz i amperomierz; definiuje termin natężenie prądu elektrycznego. opisuje elektrony i jony jako nośniki prądu; definiuje termin elektrolit; wyjaśnia mechanizm przepływu prądu; podaje przykłady źródeł napięcia; zapisuje zależności określające wartośd siły elektromotorycznej; rozumie różnicę miedzy kierunkiem ruchu elektronów i umownym kierunkiem przepływu prądu; opisuje zastosowania i sposób wykorzystania amperomierza i woltomierza; zapisuje zależnośd określająca wartośd natężenia prądu definiuje termin amper ; oblicza natężenie prądu elektrycznego w sytuacjach definiuje termin prąd stały. 2.2. Praca i moc prądu definiuje termin odbiornik energii elektrycznej; definiuje terminy praca i moc prądu elektrycznego; definiuje termin sprawnośd urządzeo elektrycznych. posługuje się wartością napięcia w obwodzie elektrycznym w sytuacjach oblicza pracę i moc prądu elektrycznego w sytuacjach definiuje termin kilowatogodzina jako jednostkę pracy prądu elektrycznego. 2.3. Prawo Ohma. Opór elektryczny definiuje termin opór elektryczny; definiuje termin opornik; ruchu cząstki naładowanej w polu elektrycznym w sytuacjach problemowych; wyznacza równanie toru ruchu cząstki naładowanej w polu elektrycznym w sytuacjach problemowych. opisuje budowę ogniwa Volty; opisuje budowę baterii oraz akumulatora; oblicza wartośd siły elektromotorycznej; wskazuje poprawny sposób włączania mierników do obwodu amperomierza i woltomierza; definiuje termin szybkośd unoszenia. wyjaśnia zasadę działania ogniwa Volty; wyjaśnia zasadę działania baterii oraz akumulatora; uzasadnia poprawny sposób włączania mierników do obwodu amperomierza i woltomierza; oblicza natężenie prądu elektrycznego w sytuacjach problemowych; wykorzystuje pojęcie natężenia prądu w sytuacjach problemowych; oblicza szybkośd unoszenia w sytuacjach typowych. oblicza szybkośd unoszenia w sytuacjach problemowych; wyjaśnia niedokładności pomiarowe wynikające z budowy mierników elektrycznych; wyjaśnia zbeczenie wartości sprawności urządzeo elektrycznych; oblicza sprawnośd urządzeo elektrycznych; zamienia wartości energii wyrażone w kilowatogodzinach na wartości wyrażone w dżulach i odwrotnie; oblicza koszty energii elektrycznej. posługuje się wartością napięcia w obwodzie elektrycznym w sytuacjach problemowych; oblicza pracę i moc prądu elektrycznego w sytuacjach problemowych; wykorzystuje zależności pomiędzy napięciem, natężeniem, pracą i mocą prądu w sytuacjach problemowych. wyjaśnia znaczenie oporu elektrycznego; kreśli charakterystyki prądowo-napięciowe w zadanych sytuacjach;

formułuje prawo Ohma; wykorzystuje pojecie oporu właściwego do obliczania parametrów przewodnika w sytuacjach opisuje charakterystykę prądowo-napięciową; definiuje termin opór właściwy. wyjaśnia zależnośd pomiędzy temperaturą a oporem przewodnika; opisuje budowę opornika; wykorzystuje zależnośd pomiędzy temperaturą a oporem przewodnika w sytuacjach zapisuje jednostkę oporu elektrycznego za pomocą jednostek podstawowych układu SI; wyjaśnia techniczną metodę pomiaru oporu. wykorzystuje prawo Ohma do obliczania oporu, napięcia, natężenia, pracy i mocy prądu elektrycznego w sytuacjach wykorzystuje prawo Ohma do obliczania oporu, napięcia, natężenia, pracy i mocy prądu elektrycznego w sytuacjach problemowych; wykorzystuje pojecie oporu właściwego do obliczania parametrów przewodnika w sytua- opisuje charakterystykę prądowo-napięciową; cjach problemowych; opisuje przewodniki, izolatory i półprzewodniki za pomocą wykorzystuje prawo Ohma i pojecie oporu właściwego w sytuacjach problemowych; oporu właściwego; wykorzystuje zależnośd pomiędzy temperaturą a oporem przewodnika w sytuacjach pro- zapisuje zależnośd wartości oporu przewodnika od jego blemowych. oporu właściwego i wymiarów; projektuje doświadczenie prezentujące zjawisko oporu elektrycznego i prawo Ohma; zapisuje zależnośd pomiędzy temperaturą a oporem przewodnika. wyjaśnia niedokładności technicznej metody pomiaru oporu wynikające z różnych sposobów podłączenia mierników elektrycznych; opisuje zjawisko nadprzewodnictwa; 2.4. Badanie charakterystyk przeprowadza pomiar wartości napięcia i natężenia prą- poprawnie organizuje stanowisko pomiarowe; prądowo - nadu dla rożnych wartości oporu opornika; poprawnie łączy elementy obwodu elektrycznego; pięciowych notuje wyniki pomiarów w tabeli pomiarowej bez poprawnie podłącza amperomierz i woltomierz w obwodzie; uwzględnienia niepewności pomiarowych. sporządza charakterystykę prądowo-napięciową; oznacza niepewności wykonanych pomiarów bezpośrednich; formułuje wnioski na temat zgodności otrzymanych wyników z przewidywaniami. formułuje wnioski na temat oceny błędów pomiarowych; notuje wyniki pomiarów w tabeli pomiarowej z sporządza samodzielnie sprawozdanie z przeprowadzonego doświadczenia. uwzględnieniem niepewności pomiarowych. samodzielnie przeprowadza doświadczenie, dokonuje obliczeo i sporządza wykresy. 2.5. Łączenie oporników. definiuje termin opór zastępczy obwodu; wyznacza opór zastępczy w obwodach prądu stałego połączonych w sposób mieszany w sytuacjach Pierwsze prawo Kirchhoffdzie rozpoznaje różne sposoby łączenia oporników w obwo- elektrycznym: szeregowe i równoległe; rysuje schematy prostych obwodów elektrycznych; definiuje termin bezpiecznik; wyjaśnia zasadę działania bezpiecznika. podaje przykłady zastosowania bezpieczników; wyznacza opór zastępczy w obwodach prądu stałego w sytuacjach problemowych; formułuje pierwsze prawo Kirchhoffa; wykorzystuje pierwsze prawo Kirchhoffa do opisu obwodu prądu stałego w sytuacjach wskazuje węzły w obwodzie. problemowych; wyznacza opór zastępczy w obwodach prądu stałego połączonych szeregowo lub równolegle w sytuacjach analizuje schematy prostych obwodów elektrycznych i na ich podstawie wyznacza wartości opisujące przepływ prądu w sytuacjach problemowych. analizuje schematy obwodów elektrycznych o średnim stopniu skomplikowania i na ich analizuje schematy prostych obwodów elektrycznych i podstawie wyznaczad wartości opisujące przepływ prądu w sytuacjach problemowych; na ich podstawie wyznacza wartości opisujące przepływ prądu w sytuacjach opisuje budowę i zasadę działania bezpiecznika, opisuje zastosowania bezpieczników; wykorzystuje pierwsze prawo Kirchhoffa do opisu obwodu prądu stałego w sytuacjach typowych. 2.6. Prawo Ohma całego definiuje termin ciepło Joule a ; wyjaśnia prawo Joule a-lenza;

dla obwodu formułuje prawo Joule a-lenza; definiuje termin opór wewnętrzny ogniwa; formułuje prawo Ohma dla całego obwodu. wyjaśnia znaczenie oporu wewnętrznego ogniwa; wyznacza siłę elektromotoryczną, opór wewnętrzny, moc i sprawnośd źródła w sytuacjach wyznacza całkowity opór obwodu elektrycznego za pomocą pierwszego prawa Ohma w sytuacjach typowych. 2.7. Drugie prawo Kirchhoffa formułuje drugie prawo Kirchhoffa; wskazuje oczka w obwodzie. wykorzystuje drugie prawo Kirchhoffa do opisu obwodu prądu stałego w sytuacjach analizuje obwody prądu stałego w sytuacjach typowych. Dział 3. Magnetyzm 3.1. Magnesy. Pole magnetyczne 3.2. Badanie kształtu linii pola magnetycznego 3.3. Siła Lorentza. Wektor indukcji magnetycznej definiuje termin magnes; definiuje terminy bieguny magnesu i dipol magnetyczny; podaje przykłady zastosowania magnesu; definiuje termin pole magnetyczne; ma świadomośd istnienia pola magnetycznego Ziemi; wskazuje bieguny magnetyczne Ziemi. opisuje właściwości magnesów i dipoli magnetycznych; wyjaśnia znaczenie własności magnesów; opisuje właściwości pola magnetycznego; kreśli linie pola magnetycznego wokół i wewnątrz magnesów trwałych; podaje przykłady źródeł pola magnetycznego; opisuje pole magnetyczne Ziemi; poprawnie oznacza bieguny pola magnetycznego Ziemi. rysuje linie pola magnetycznego wokół magnesów trwałych, przewodnika z prądem oraz cewki na podstawie wykonanego doświadczenia. wykorzystuje udostępnione materiały i przyrządy do uzyskania kształtów linii pola magnetycznego wokół magnesu trwałego. definiuje termin siła Lorentza; definiuje termin indukcja magnetyczna; korzystad z pojęcia siły Lorentza w sytuacjach problemowych. wyjaśnia znaczenie siły Lorentza; zapisuje zależnośd określającą wartośd siły Lorentza; posługuje się indukcją pola magnetycznego w sytuacjach przedstawia na wykresie i wyjaśnia zależnośd napięcia miedzy biegunami ogniwa od natężenia prądu płynącego w obwodzie; wyjaśnia zjawisko zwarcia. wyznacza siłę elektromotoryczną, opór wewnętrzny, moc i sprawnośd źródła w sytuacjach problemowych; wyznaczad całkowity opór obwodu elektrycznego za pomocą pierwszego prawa Ohma w sytuacjach problemowych. wyjaśnia zasady łączenia źródeł siły elektromotorycznej; oblicza parametry zastępcze układów źródeł siły elektromotorycznej. wykorzystuje drugie prawo Kirchhoffa do opisu obwodu prądu stałego w sytuacjach problemowych; analizuje obwody prądu stałego w sytuacjach problemowych. projektuje proste obwody elektryczne dla zadanych parametrów. kreśli linie pola magnetycznego wokół prostoliniowego i kołowego przewodnika z prądem; kreśli linie pola magnetyczne Ziemi. wyjaśnia znaczenie pola magnetycznego Ziemi; wyjaśnia zasadę działania kompasu. projektuje doświadczenie prezentujące zjawisko pola magnetycznego wokół magnesu trwałego i przewodnika z prądem. poprawnie organizuje stanowisko pomiarowe; wykorzystuje udostępnione materiały i przyrządy do uzyskania kształtów linii pola magnetycznego wokół przewodnika z prądem; formułuje wnioski na temat zgodności otrzymanych wyników z przewidywaniami. sporządza samodzielnie sprawozdanie z przeprowadzonego doświadczenia. samodzielnie przeprowadza doświadczenie i sporządza rysunki. definiuje termin indukcja magnetyczna jako wektor; wyznacza zwrot, kierunek i wartośd wektora siły Lorentza za pomocą reguły lewej dłoni w sytuacjach typowych. posługuje się indukcją pola magnetycznego w sytuacjach problemowych; wyznaczad zwrot, kierunek i wartośd wektora siły Lorentza za pomocą reguły lewej dłoni w sytuacjach problemowych; korzysta z pojęcia siły Lorentza w sytuacjach problemowych. definiuje termin siła Lorentza jako iloczyn wektorowy i analizuje działanie tej siły;

3.4. Pole magnetyczne przewodników z prądem 3.5. Ruch cząstki naładowanej w polu magnetycznym. Cyklotron 3.6. Właściwości magnetyczne substancji zapisuje jednostkę indukcji magnetycznej z pomocą jednostek podstawowych układu SI; korzysta z pojęcia siły Lorentza w sytuacjach typowych. ma świadomośd istnienia pola magnetycznego wokół przewodnika z prądem; podaje przykłady zastosowania pola magnetycznego wokół przewodnika z prądem. zapisuje zależności określające wartośd indukcji magnetycznej wokół przewodnika prostoliniowego, kołowego oraz we wnętrzu zwojnicy; oblicza wartośd indukcji magnetycznej wokół przewodnika prostoliniowego, kołowego oraz we wnętrzu zwojnicy w sytuacjach typowych. opisuje tor ruchu cząstki naładowanej w jednorodnym polu magnetycznym; definiuje termin cyklotron; definiuje termin spektrometr masowy; opisuje budowę i zasadę działania spektrometru masowego; ma świadomośd związku pola magnetycznego Ziemi ze zjawiskiem zorzy polarnej. oblicza wartośd indukcji pola oraz siły Lorentza działającej na ładunek poruszający się w jednorodnym polu magnetycznym oraz wartośd prędkości ładunku w sytuacjach oblicza parametry ruchu ładunku w jednorodnym polu magnetycznym w sytuacjach opisuje budowę cyklotronu; opisuje budowę spektrometru masowego; definiuje termin częstotliwośd cyklotronowa; opisuje oddziaływanie pola magnetycznego Ziemi na cząstki pochodzące z wiatru słonecznego; wyjaśnia mechanizm powstawania zorzy polarnej. definiuje terminy ferromagnetyki, diamagnetyki i paramagnetyki; podaje przykłady ferromagnetyków, diamagnetyków i paramagnetyków; definiuje terminy przenikalnośd magnetyczna i względna przenikalnośd magnetyczna. wyjaśnia znaczenie przenikalności magnetycznej; opisuje wpływ materiału na pole magnetyczne; definiuje termin moment magnetyczny. wyznacza zwrot i kierunek wektora indukcji magnetycznej wokół prostoliniowego przewodnika z prądem oraz przewodnika kołowego za pomocą reguły prawej dłoni; wyznacza zwrot i kierunek wektora indukcji magnetycznej we wnętrzu zwojnicy za pomocą reguły prawej dłoni. oblicza wartośd indukcji magnetycznej wokół przewodnika prostoliniowego, kołowego oraz we wnętrzu zwojnicy w sytuacjach problemowych ; opisuje pole magnetyczne przewodnika z prądem w sytuacjach problemowych. wyznacza kierunek i zwrot siły Lorentza działającej na ładunek poruszający się w jednorodnym polu magnetycznym, prędkości cząstki oraz indukcji magnetycznej w sytuacjach wykorzystuje pole elektryczne i magnetyczne do opisu ruchu cząstki naładowanej w cyklotronie; wyjaśnia znaczenie częstotliwości cyklotronowej; wyjaśnia podstawową zasadę działania cyklotronu; wyjaśnia zasadę działania spektrometry masowego; wskazuje kierunek i zwrot poruszania się cząstek naładowanych w polu magnetycznym Ziemi. oblicza wartośd indukcji pola oraz siły Lorentza działającej na ładunek poruszający się w jednorodnym polu magnetycznym oraz wartośd prędkości ładunku w sytuacjach problemowych; wyznacza kierunek i zwrot siły Lorentza działającej na ładunek poruszający się w jednorodnym polu magnetycznym, prędkości cząstki oraz indukcji magnetycznej w sytuacjach problemowych; oblicza parametry ruchu ładunku w jednorodnym polu magnetycznym w sytuacjach problemowych; wyprowadza zależnośd opisującą częstotliwośd cyklotronową. wyznacza równanie toru ruchu cząstki naładowanej w jednorodnym polu magnetycznym; opisuje własności magnetyczne ferromagnetyków: rysuje pętlę histerezy oraz definiuje termin punkt Curie; oblicza wartośd momentu magnetycznego w sytuacjach wyjaśnia mechanizm magnesowania jako porządkowanie domen magnetycznych. opisuje własności magnetyczne ferromagnetyków: omawia pętlę histerezy oraz wyjaśnia znaczenie punktu Curie; oblicza wartośd momentu magnetycznego w sytuacjach problemowych. definiuje terminy orbitalny moment magnetyczny i spinowy moment magnetyczny; definiuje termin wypadkowy moment magnetyczny atomu; wyjaśnia mechanizm magnesowania;

3.7. Siła elektrodynamiczna. Silnik elektryczny definiuje termin siła elektrodynamiczną; definiuje termin silnik elektryczny; podaje przykłady zastosowania siły elektrodynamicznej. wyjaśnia znaczenie siły elektrodynamicznej; oblicza wartośd siły elektrodynamicznej w sytuacjach zapisuje zależnośd opisującą wartośd siły elektrodynamicznej; opisuje oddziaływanie dwóch równoległych przewodników z prądem; opisuje budowę silnika elektrycznego. Dział 4. Indukcja elektromagnetyczna 4.1. Zjawisko indukcji definiuje termin prąd indukcyjny; elektromagnetycznej podaje przykłady wykorzystania zjawiska indukcji elektromagnetycznej; definiuje termin strumieo indukcji elektromagnetycznej. opisuje zjawisko indukcji elektromagnetycznej; wyjaśnia znaczenie zjawiska indukcji elektromagnetycznej; oblicza napięcie na koocach przewodnika poruszającego się w jednorodnym polu magnetycznym ze stałą prędkością w sytuacjach oblicza warnośd strumienia indukcji elektromagnetycznej w sytuacjach zapisuje jednostkę strumienia indukcji magnetycznej za pomocą jednostek podstawowych układu SI. 4.2. Siła elektromotoryczna definiuje termin siła elektromotoryczna indukcji; indukcji formułuje prawo indukcji Faradaya; formułuje prawo Ohma dla prądu indukcyjnego. wyjaśnia znaczenie prawa indukcji Faradaya; zapisuje zależnośd opisującą wartośd siły elektromotorycznej indukcji; oblicza wartośd siły elektromotorycznej indukcji w sytuacjach wykorzystuje prawo Ohma dla prądu indukcyjnego w sytuacjach typowych. 4.3. Reguła Lenza formułuje regułę Lentza; definiuje termin prąd wirowy; podaje przykłady zastosowania prądów wirowych. wyznacza kierunek przepływu prądu indukcyjnego na podstawie reguły Lentza w sytuacjach typowych. rozwiązuje zadania problemowe dotyczące własności ferromagnetyków. wyznacza kierunek, zwrot siły elektrodynamicznej za pomocą reguły lewej dłoni; oblicza parametry pracy silnika elektrycznego w sytuacjach opisuje zasadę działania silnika elektrycznego; opisuje zasadę działania mierników elektrycznych; oblicza wartośd siły, z jaką przewodniki działają na siebie w sytuacjach typowych. oblicza wartośd siły elektrodynamicznej oraz wyznacza jej kierunek i zwrot w sytuacjach problemowych; oblicza parametry pracy silnika elektrycznego w sytuacjach problemowych; oblicza wartośd siły, z jaką przewodniki działają na siebie w sytuacjach problemowych. definiuje termin siła elektrodynamiczna jako iloczyn wektorowy i analizuje dzianie tej siły; projektuje doświadczenie pokazujące działanie siły elektrodynamicznej; opisuje zjawisko indukcji magnetycznej na podstawie przewodnika poruszającego się w jednorodnym polu magnetycznym ze stałą prędkością; formułuje warunek powstania prądu indukcyjnego. oblicza napięcie na koocach przewodnika poruszającego się w jednorodnym polu magnetycznym ze stałą prędkością w sytuacjach problemowych; oblicza warnośd strumienia indukcji elektromagnetycznej w sytuacjach problemowych. projektuje doświadczenie prezentujące zjawisko indukcji elektromagnetycznej; definiuje strumieo indukcji elektromagnetycznej jako iloczyn skalarny; opisuje zjawiska zachodzące podczas ruchu magnesu wewnątrz solenoidu, przez który płynie prąd elektryczny. oblicza wartośd siły elektromotorycznej indukcji w sytuacjach problemowych; wykorzystuje prawo Ohma dla prądu indukcyjnego w sytuacjach problemowych. wyprowadza zależnośd opisująca wartośd siły elektromotorycznej indukcji; opisuje zjawisko powstawania prądów wirowych. wyznacza kierunek przepływu prądu indukcyjnego na podstawie reguły Lentza w sytuacjach problemowych; wyjaśnia znaczenie zjawiska powstawania prądów wirowych; opisuje przykładowe sposoby przeciwdziałania powstawaniu prądów wirowych; projektuje doświadczenie prezentujące regułę Lentza;

4.4. Zjawisko samoindukcji 4.5. Prądnica prądu przemiennego definiuje termin siła elektromotoryczna samoindukcji; definiuje termin prąd samoindukcyjny; definiuje termin indukcyjnośd. opisuje zjawisko samoindukcji; wskazuje kierunek przepływu prądu samoindukcyjnego; wyjaśnia znaczenia zjawiska samoindukcji; oblicza wartośd siły elektromotorycznej samoindukcji w sytuacjach przedstawia jednostkę indukcyjności za pomocą jednostek podstawowych układu SI. definiuje termin prądnica prądu przemiennego; podaje przykłady zastosowania prądnicy prądu przemiennego. opisuje budowę prądnicy prądu przemiennego; opisuje siłę elektromotoryczną indukcji powstającej podczas pracy prądnicy; rozwiązuje typowe zadania dotyczące prądnicy prądu przemiennego. 4.6. Prąd przemienny definiuje termin prąd przemienny; definiuje terminy charakteryzujące prąd przemienny: okres, częstotliwośd, częstośd kołowa, amplituda i faza; definiuje terminy napięcie i natężenie skuteczne; definiuje moc skuteczną; formułuje prawo Ohma dla obwodów prądu przemiennego. opisuje wielkości charakteryzujące prąd przemienny: okres, częstotliwośd, częstośd kołową, amplitudę; zapisuje zależności napięcia i natężenia prądu przemiennego od czasu; wyjaśnia znaczenie wartości napięcia i natężenia skutecznego; zapisuje zależności pracy i mocy prądu przemiennego od czasu; wyjaśnia znaczenie mocy skutecznej; rozumie sposób opisu urządzeo prądu przemiennego zamieszczony na tabliczkach znamionowych; oblicza wielkości charakteryzujące prąd przemienny w sytuacjach wykorzystuje terminy napięcie, natężenie i moc skuteczna w sytuacjach typowych. 4.7. Obwody prądu wymienia i definiuje terminy oznaczające elementy obwodów przemiennego RLC - opornik, cewka, kondensator; kreśli wykres zależności natężenia prądu indukcyjnego od czasu; wyjaśnia znaczenie wartości indukcyjności. oblicza wartośd siły elektromotorycznej samoindukcji w sytuacjach problemowych. projektuje doświadczenie prezentujące zjawisko samoindukcji; opisuje zasadę działania prądnicy prądu przemiennego; opisuje przemiany energii podczas pracy prądnicy prądu przemiennego. zapisuje zależności opisujące przemiany energii podczas pracy prądnicy prądu przemiennego; rozwiązuje zadania problemowe dotyczące prądnicy prądu przemiennego; kreśli wykresy zależnośd natężenia prądu elektrycznego w prądnicy od czasu. projektuje doświadczenie prezentujące pracę prądnicy prądu przemiennego; wyprowadza zależnośd opisującą siłę elektromotoryczną powstającą w prądnicy; opisuje zależności napięcia i natężenia prądu przemiennego od czasu; na podstawie zależności napięcia i natężenia prądu przemiennego od czasu określa wartości okresu, częstotliwości, częstości kołowej, amplitudy, fazy oraz wartości chwilowe; opisuje zależności pracy i mocy prądu przemiennego od czasu; na podstawie zależności pracy i mocy prądu przemiennego od czasu określa wartości okresu, częstotliwości, częstości kołowej, amplitudy oraz wartości chwilowe; odczytuje wartości wielkości charakteryzujących pracę urządzeo prądu przemiennego z tabliczek znamionowych; rysuje wykresy przebiegu napięcia i natężenia prądu przemiennego w czasie. oblicza wielkości charakteryzujące prąd przemienny w sytuacjach problemowych; wykorzystuje terminy napięcie, natężenie i moc skuteczna w sytuacjach problemowych; rozróżnia prąd zmienny i przemienny; rozwiązuje proste zadania dotyczące prądu zmiennego. rozwiązuje zadania problemowe dotyczące prądu zmiennego; poprawnie sporządza wykresy wskazowe w zadanych sytuacjach; wykorzystuje wykresy wskazowe do obliczania zawady obwodu RLC oraz zapisywania za-

definiuje terminy opór omowy, opór indukcyjny i opór pojemnościowy oraz zawada; formułuje prawo Ohma dla obwodów RLC definiuje częstotliwośd rezonansową. opisuje elementy obwodów RLC - opornik, cewkę, kondensator; zapisuje zależności napięcia, natężenia i mocy prądu od czasu w elementach obwodu RLC; oblicza opór indukcyjny cewki i opór pojemnościowy kondensatora; wykorzystuje prawo Ohma dla obwodów prądu przemiennego w sytuacjach problemowych; oblicza wartości skuteczne napięcia, natężenia i mocy prądu w obwodach RLC w sytuacjach oblicza częstotliwośd rezonansową w sytuacjach typowych. 4.8. Transformator definiuje termin transformator; definiuje termin przekładnia transformatora; podaje przykłady zastosowania transformatora. opisuje budowę transformatora; wskazuje uzwojenie wtórne i pierwotne; wyjaśnia znaczenie przekładni transformatora; oblicza natężenia prądu i napięcie na uzwojeniu wtórnym i pierwotnym oraz przekładnię transformatora w sytuacjach oblicza moc na uzwojeniach transformatora w sytuacjach typowych. 4.9. Półprzewodniki. definiuje termin półprzewodnictwo samoistne; Dioda półprzewodnikowa termin definiuje półprzewodnictwo domieszkowe; definiuje termin dioda półprzewodnikowa; podaje przykłady zastosowania diody półprzewodnikowej; definiuje termin dioda prostownicza; podaje przykłady zastosowania prostownika. opisuje mechanizm półprzewodnictwa samoistnego; wskazuje nośniki prądu w półprzewodniku; opisuje budowę diody półprzewodnikowej; opisuje budowę prostownika. Dział 5. Fale elektromagnetyczne i optyka 5.1. Prawa Maxwella. Fale elektromagnetyczne definiuje termin pole wirowe i opisuje działanie tego pola; formułuje prawa Maxwella; definiuje termin fale elektromagnetyczne; leżności napięcia, natężenia i mocy prądu od czasu w obwodach RLC; opisuje zjawisko rezonansu napięd. wykorzystuje prawo Ohma dla obwodów prądu przemiennego w sytuacjach problemowych; rysuje wykresy zależności napięcia, natężenia i mocy prądu od czasu w obwodach RLC; oblicza wartości skuteczne napięcia, natężenia i mocy prądu w obwodach RLC w sytuacjach problemowych; oblicza częstotliwośd rezonansową w sytuacjach problemowych. opisuje zasadę działania transformatora; oblicza sprawnośd transformatora. oblicza natężenia prądu i napięcie na uzwojeniu wtórnym i pierwotnym oraz przekładnię transformatora w sytuacjach problemowych; oblicza moc na uzwojeniach transformatora w sytuacjach problemowych. projektuje doświadczenie prezentujące działanie transformatora; opisuje półprzewodnik domieszkowy typu n, podaje przykłady domieszek; opisuje półprzewodnik domieszkowy typu p, podaje przykłady domieszek; opisuje zasadę działania diody półprzewodnikowej; rysuje charakterystykę napięciowo-prądową diody prostowniczej; opisuje zasadę działania prostownika. rysuje schematy układów prostowniczych i wyjaśnia zasadę ich działania; wyjaśnia zjawisko półprzewodnictwa za pomocą modelu bodowy atomu i pasm energetycznych. projektuje doświadczenie prezentujące działanie diody półprzewodnikowej; wyjaśnia zasady włączania diody prostowniczej do obwodu; wyjaśnia zasadę działania filtrów pojemnościowych; wyjaśnia znaczenie praw Maxwella; wyjaśnia zjawisko drgao; elektromagnetycznych wyjaśnia zjawisko rezonansu elektromagnetycznego; opisuje wielkości charakteryzujące fale elektromagnetyczne: długośd fali, częstotliwośd.

5.2. Przegląd fal elektromagnetycznych 5.3. Wyznaczanie wartości prędkości światła 5.4. Dyfrakcja i interferencja światła 5.5. Doświadczenie Younga definiuje terminy charakteryzujących fale elektromagnetyczne: długośd fali, częstotliwośd; podaje przykłady zastosowao fal elektromagnetycznych. wyjaśnia zjawisko fal elektromagnetycznych; opisuje istotę fal elektromagnetycznych jako złożenia wzajemnie prostopadłych pól elektrycznego i magnetycznego; opisuje obwód drgający LC; rozwiązuje typowe zadania dotyczące obwodów drgających; zapisuje zależnośd natężenia pola elektrycznego i indukcji pola magnetycznego tworzących falę elektromagnetyczną od położenia i czasu. wymienia rodzaje fal elektromagnetycznych; potrafi uszeregowad fale; elektromagnetyczne pod względem długości; podaje przykłady źródeł różnych fal elektromagnetycznych. opisuje widmo fal elektromagnetycznych; opisuje różne rodzaje fal elektromagnetycznych: wymienia ich zastosowania, występowanie, własności; opisuje znaczenie fal elektromagnetycznych w przyrodzie i technice. podaje wartośd prędkości światła; opisuje przebieg jednej z metod wyznaczania prędkości światła (doświadczenie Roemera, doświadczenie Fizeau doświadczenie Foucaulta). wyjaśnia wnioski płynące z jednego z doświadczeo mających na celu wyznaczenie prędkości światła (doświadczenie Roemera, doświadczenie Fizeau doświadczenie Foucaulta). opisuje zjawiska dyfrakcji i interferencji; podaje przykłady dyfrakcji i interferencji światła w życiu codziennym; formułuje zasadę Huygensa dla światła białego. opisuje zjawiska dyfrakcji i interferencji światła widzialnego; podaje przykłady zastosowania zjawisk dyfrakcji i interferencji w technice. definiuje termin fale spójne; definiuje termin światło jednobarwne (monochroma- formułuje wnioski płynące z praw Maxwella; opisuje przemiany energii w obwodzie drgającym; oblicza wartości energii drgao elektromagnetycznych; rozwiązuje zadania problemowe dotyczące obwodów drgających. opisuje działanie anteny radiowej; rozpoznaje rodzaje fal elektromagnetycznych na podstawie długości fali; opisuje istotę światła białego jako fali elektromagnetycznej o określonym zakresie długości fali; opisuje widmo światła białego; wyjaśnia, iż światło białe jest sumą fal świetlnych o różnych długościach. opisuje mechanizm widzenia światła białego; szacuje długośd fali świetlnej w zależności od barwy światła. opisuje działanie łączności radiowej; opisuje przebieg doświadczenia Galileusza; wyjaśnia wnioski płynące z doświadczenia Galileusza; wyjaśniad znaczenie wartości prędkości światła; wyjaśniad znaczenie znajomości wartości prędkości światła dla współczesnej nauki. wyjaśnia przyczyny niepowodzenia doświadczenia Galileusza; wymienia doświadczenia mające na celu wyznaczyd prędkośd światła; opisuje przebieg i wyjaśnia wniosku płynące z doświadczeo mających na celu wyznaczenie prędkości światła (doświadczenie Roemera, doświadczenie Fizeau doświadczenie Foucaulta). podaje przykłady doświadczeo mających na celu wyznaczenie prędkości światła nie objętych wymaganiami dopełniającymi. wyjaśnia znaczenie zasady Huygensa dla światła białego. przedstawia graficznie zjawiska dyfrakcji i interferencji. projektuje doświadczenie prezentujące zjawisko dyfrakcji i interferencji światła białego. wyjaśnia równanie siatki dyfrakcyjnej; przedstawia graficznie przejęcie światła jednobarwnego przez siatkę dyfrakcyjną.

tyczne); definiuje termin punktowe źródło światła; opisuje przebieg doświadczenia Younga oraz wyjaśnia płynące z niego wnioski; definiuje termin siatka dyfrakcyjna; definiuje termin stała siatki dyfrakcyjnej. podaje przykłady źródeł światła jednobarwnego; wyjaśnia istotę i znaczenie falowej natury światła; podaje przykłady zjawisk, które dowodzą falowej natury światła; wyjaśnia wnioski płynące z doświadczenia Younga; zapisuje zależnośd opisująca stałą siatki dyfrakcyjnej; zapisuje równanie siatki dyfrakcyjnej; wykorzystuje równanie siatki dyfrakcyjnej w sytuacjach typowych. 5.6. Badanie dyfrakcji mierzy odległości prążków dyfrakcyjnych od prążka zerowego światła na siatce dyfrakcyjnej w obu sytuacjach pomiarowych; i płycie CD mierzy odległośd siatki dyfrakcyjnej od ekranu w obu sytuacjach pomiarowych; notuje wyniki pomiarów w tabeli pomiarowej bez uwzględnienia niepewności pomiarowych. oznacza niepewności wykonanych pomiarów bezpośrednich; notuje wyniki pomiarów w tabeli pomiarowej z uwzględnieniem niepewności pomiarowych; wyznacza wielkośd stałej siatki dyfrakcyjnej w obu sytuacjach pomiarowych. 5.7. Polaryzacja światła definiuje terminy światło niespolaryzowane i światło spolaryzowane; definiuje zjawisko polaryzacji światła; definiuje termin polaryzator; podaje przykłady polaryzatorów; definiuje termin kąt Brewstera. opisuje zjawisko polaryzacji światła; opisuje różne metody uzyskiwania światła spolaryzowanego; zapisuje zależnośd opisującą kąt Brewstera; oblicza kąt Brewstera w sytuacjach typowych. 5.8. Odbicie i załamanie wymienia podstawowe założenia optyki geometrycznej; światła definiuje termin promieo światła; formułuje prawo odbicia dla fal świetlnych; formułuje prawo załamania dla fal świetlnych; podaje przykłady występowania zjawisk odbicia i załamania światła; zapisuje zależności definiujące fale spójne; wykorzystuje równanie siatki dyfrakcyjnej w sytuacjach problemowych; opisuje przejście światła białego przez siatkę dyfrakcyjną. projektuje doświadczenie prezentujące zjawisko dyfrakcji i interferencji światła białego. poprawnie organizuje stanowisko pomiarowe; formułuje wnioski na temat zgodności otrzymanych wyników z przewidywaniami. oblicza błąd pomiaru pośredniego stałej siatki dyfrakcyjnej; formułuje wnioski na temat oceny błędów pomiarowych; sporządza samodzielnie sprawozdanie z przeprowadzonego doświadczenia. samodzielnie przeprowadza doświadczenie, dokonuje obliczeo i sporządza wykresy. opisuje znaczenie polaryzacji światła w technice. wyprowadza zależnośd opisującą kąt Brewstera; oblicza kąt Brewstera w sytuacjach problemowych. projektuje doświadczenie prezentujące zjawisko polaryzacji światła; wyjaśnia znaczenie współczynnika załamania i względnego współczynnika załamania światła; opisuje działanie światłowodu. wykorzystuje prawo odbicia dla fal świetlnych w sytuacjach problemowych; wykorzystuje prawo załamania dla fal świetlnych w sytuacjach problemowych; wyznaczad współczynnik załamania światła dla rożnych ośrodków w sytuacjach problemo-

5.9. Wyznaczanie współczynnika załamania światła 5.10. Zwierciadła płaskie i kuliste definiuje termin współczynnik załamania światła; definiowad termin kąt graniczny; podaje przykłady wykorzystania zjawisk odbicia i załamania oraz całkowitego wewnętrznego odbicia światła w technice. opisuje zjawisko odbicia światła; wykorzystuje prawo odbicia dla fal świetlnych w sytuacjach opisuje zjawisko załamania światła; wykorzystuje prawo załamania dla fal świetlnych w sytuacjach wyznaczad współczynnik załamania światła dla rożnych ośrodków w sytuacjach opisuje zjawisko całkowitego wewnętrznego odbicia; zapisuje zależnośd opisującą wartośd kąta granicznego; oblicza wartośd kąta granicznego w sytuacjach typowych. mierzy promieo widocznego okręgu oraz wysokośd warstwy wody; notuje wyniki pomiarów w tabeli pomiarowej bez uwzględnienia niepewności pomiarowych. oznacza niepewności wykonanych pomiarów bezpośrednich; notuje wyniki pomiarów w tabeli pomiarowej z uwzględnieniem niepewności pomiarowych; wyznacza wielkośd współczynnika załamania światła. definiuje termin zwierciadło; definiuje terminy zwierciadło płaskie oraz zwierciadło kuliste (wklęsłe i wypukłe); wymienia cechy obrazu; wymienia pojęcia i wielkości opisujące zwierciadła kuliste: oś zwierciadła, ogniskowa, promieo krzywizny; wskazuje oś zwierciadła kulistego; definiuje termin zdolnośd skupiająca. opisuje zwierciadło płaskie oraz kuliste (wklęsłe i wypukłe); konstruuje obrazy w zwierciadle płaskim; opisuje cechy obrazu; charakteryzuje pojęcia i wielkości opisujące zwierciadła kuliste: oś zwierciadła, ogniskowa, promieo krzywizny; wyznacza ogniskową i promieo krzywizny zwierciadła kulistego w sytuacjach wyznacza zdolnośd skupiającą zwierciadła kulistego w sytuacjach zapisuje jednostkę zdolności skupiającej za pomocą jed- wych; wyprowadza zależnośd opisującą wartośd kąta granicznego; oblicza wartośd kąta granicznego w sytuacjach problemowych. projektuje doświadczenie prezentujące zjawisko całkowitego wewnętrznego odbicia; poprawnie organizuje stanowisko pomiarowe; formułuje wnioski na temat zgodności otrzymanych wyników z przewidywaniami. oblicza błąd pomiaru pośredniego współczynnika załamania światła; formułuje wnioski na temat oceny bledów pomiarowych; sporządza samodzielnie sprawozdanie z przeprowadzonego doświadczenia. samodzielnie przeprowadza doświadczenie, dokonuje obliczeo i sporządza wykresy. rozpoznaje cechy obrazu na podstawie rysunku w zadanej sytuacji; wyjaśnia zasadę działania peryskopu. wyznacza ogniskową i promieo krzywizny zwierciadła kulistego w sytuacjach problemowych; wyznacza zdolnośd skupiającą zwierciadła kulistego w sytuacjach problemowych; wyjaśnia pojęcie aberracji sferycznej zwierciadła.

5.11. Konstruowanie obrazów w zwierciadłach kulistych 5.12. Soczewki sferyczne 5.13. Konstruowanie obrazów w soczewkach 5.14. Badanie obrazów otrzymywanych za nostek podstawowych układu SI; opisuje budowę peryskopu. definiuje termin powiększenie; formułuje zasady konstruowania obrazów w zwierciadłach. zapisuje równanie zwierciadła kulistego; zapisuje zależnośd opisującą powiększenie; wykorzystuje równanie zwierciadła kulistego oraz pojęcie powiększenia w sytuacjach rozumie zasady konstruowania obrazów w zwierciadłach; poprawnie oznacza na rysunku zwierciadło, oś zwierciadła, ogniskową i obiekt; konstruuje obrazy w zwierciadłach kulistych (wklęsłych i wypukłych) przy różnych położeniach obiektu. definiuje termin soczewka; wymienia pojęcia i wielkości opisujące soczewki: oś soczewki, ogniskowa, promieo krzywizny, zdolnośd skupiająca; wymienia rodzaje soczewek sferycznych: dwuwypukle, płasko-wypukle, płasko-wklęsłe, dwuwklęsłe, płaskowypukłe. charakteryzuje pojęcia i wielkości opisujące soczewki: oś soczewki, ogniskowa, promieo krzywizny, zdolnośd skupiająca; opisuje rodzaje soczewek sferycznych: dwuwypukle, płasko-wypukle, płasko-wklęsłe, dwuwklęsłe, płaskowypukłe; opisuje własności soczewek skupiających i rozpraszających; zapisuje wzór soczewkowy; wyznacza ogniskową i zdolnośd skupiającą soczewki w sytuacjach typowych. formułuje zasady konstruowania obrazów w soczewkach. zapisuje równanie soczewki; wykorzystuje równanie soczewki oraz pojęcie powiększenia w sytuacjach rozumie zasady konstruowania obrazów w soczewkach; poprawnie oznacza na rysunku soczewkę, oś soczewki, ogniskową i obiekt; konstruuje obrazy w soczewkach skupiających i rozpraszających przy różnych położeniach obiektu. mierzy położenie obiektu i obrazu; notuje wyniki pomiarów w tabeli pomiarowej bez określa cechy obrazu w zwierciadle kulistym na podstawie rysunku oraz na podstawie wyników obliczeniowych w sytuacjach korzysta z podobieostwa trójkątów do obliczania odległości i wysokości obrazu i obiektu w zwierciadle kulistym; rysuje wykres zależności odległości obrazu od odległości obiektu w zwierciadle kulistym. wykorzystuje równanie zwierciadła kulistego oraz pojęcie powiększenia w sytuacjach problemowych; określa cechy obrazu w zwierciadle kulistym na podstawie rysunku oraz na podstawie wyników obliczeniowych w sytuacjach problemowych. rozpoznaje rodzaje soczewek na podstawie ich własności; wyjaśnia znaczenie wzoru soczewkowego. wyjaśnia znaczenie względnego współczynnika załamania w równaniu soczewkowym; wyznacza ogniskową i zdolnośd skupiającą soczewki w sytuacjach problemowych; wyjaśnia pojęcie aberracji sferycznej soczewki. wyjaśnia pojecie aberracji chromatycznej; opisuje układ achromatyczny; określa cechy obrazu w soczewkach na podstawie rysunku oraz na podstawie wyników obliczeniowych w sytuacjach korzysta z podobieostwa trójkątów do obliczania odległości i wysokości obrazu i obiektu w soczewkach. wykorzystuje z równanie soczewki oraz pojęcie powiększenia w sytuacjach problemowych. poprawnie organizuje stanowisko pomiarowe; formułuje wnioski na temat zgodności otrzymanych wyników z przewidywaniami.

pomocą soczewek uwzględnienia niepewności pomiarowych. oblicza błąd pomiarów pośrednich ogniskowej soczewki oraz powiększenia; oznacza niepewności wykonanych pomiarów bezpośrednich; formułuje wnioski na temat oceny bledów pomiarowych; sporządza samodzielnie sprawozdanie z przeprowadzonego doświadczenia. notuje wyniki pomiarów w tabeli pomiarowej z samodzielnie przeprowadza doświadczenie, dokonuje obliczeo i sporządza rysunki. uwzględnieniem niepewności pomiarowych; sporządza rysunki z wykonanego doświadczenia; oblicza ogniskową soczewki oraz powiększenie. 5.15. Przechodzenie definiuje termin pryzmat; opisuje mechanizm powstawania zjawiska rozszczepiania światła w pryzmacie; światła przez pryzmat definiuje termin rozszczepienie (dyspersja) światła; wyznacza parametry fali świetlnej po przejściu przez pryzmat w sytuacjach definiuje termin kąt łamiący i kąt odchylający. opisuje zjawisko rozszczepienia światła w sytuacjach problemowych; opisuje zjawisko rozszczepienia światła za pomocą widma opisuje mechanizm powstawania tęczy. światła białego; wyznacza parametry fali świetlnej po przejściu przez pryzmat w sytuacjach problemowych; oblicza wartośd kąta łamiącego i rozpraszającego pryzmatu. wyjaśnia, w jaki sposób przedmioty uzyskują kolor. projektuje doświadczenie prezentujące zjawisko rozszczepienia światła; 5.16. Przyrządy optyczne opisuje metody korekcji wad wzroku; wyjaśnia mechanizm powstawania obrazu w oku ludzkim; wymienia podstawowe przyrządy optyczne; wyjaśnia przyczyny wad wzroku: krótkowzroczności, dalekowzroczności i astygmatyzmu; podaje przykłady zastosowania rożnych przyrządów optycznych. opisuje zasadę działania aparatu fotograficznego; opisuje zasadę działania lupy i mikroskopu; opisuje budowę oka ludzkiego; opisuje zasadę działania lunety i lornetki pryzmatycznej; opisuje budowę aparatu fotograficznego; opisuje zasadę działania teleskopu zwierciadlanego; opisuje budowę lupy i mikroskopu; oblicza odległośd dobrego widzenia oraz zdolności skupiającej soczewek korekcyjnych; opisuje budowę lunety i lornetki pryzmatycznej; oblicza powiększenie lupy i mikroskopu; opisuje budowę teleskopu zwierciadlanego. oblicza powiększenie kątowe lunety, lornetki i teleskopu; oblicza zdolnośd rozdzielczą przyrządów optycznych; oblicza parametry przyrządów optycznych w sytuacjach problemowych. wyjaśnia mechanizm akomodacji oka; opisuje sposoby korekcji astygmatyzmu; Dział 6. Kwanty promieniowania elektromagnetycznego 6.1. Zjawisko fotoelektryczne definiuje termin zjawisko fotoelektryczne; wyjaśnia zjawisko fotoelektrycznego; zewnętrzne. definiuje termin natężenie promieniowania; opisuje charakterystykę prądowo-napięciową fotokomórki; Fotokomórka definiuje termin częstotliwośd graniczna; wskazuje prąd nasycenia i napięcie hamowania na charakterystyce prądowo-napięciowej definiuje terminy prąd nasycenia i napięcie hamowania; fotokomórki; formułuje doświadczalne prawa fotoemisji. opisuje i wyjaśnia zasadę działania fotokomórki. opisuje zjawisko fotoelektryczne w sytuacjach opisuje zjawisko fotoelektryczne w sytuacjach problemowych; wyjaśnia znaczenie częstotliwości granicznej; oblicza wielkości fizyczne towarzyszące zjawisku fotoelektrycznemu zewnętrznemu w sytuacjach rysuje charakterystykę prądowo-napięciową fotokomórki; problemowych; wyjaśnia niezgodnośd zjawiska fotoelektrycznego z falową teoria promieniowania. oblicza wielkości fizyczne towarzyszące zjawisku fotoelektrycznemu zewnętrznemu w sytuacjach wyjaśnia znaczenie doświadczalnych praw fotoemisji; opisuje budowę fotokomórki. 6.2. Kwantowa teoria wymienia założenia kwantowej teorii promieniowania; wyjaśnia zależnośd opisującą energię fotonu;